چرا دختر حق نداره عشقش رو ابراز کنه؟
سلام دوستان ، یه سوال و مساله ای هست که خیلی ذهن منو درگیر خودش کرده و اونم اینه که چرا تو جامعه ما مرد باید نیاز کنه و دختر با ناز باید اونو قبول کنه ؟ آخه از کجا معلوم دختر از کسانی که میان سمتش خوشش بیاد یا نه ، باید به زور قبول کنه و تظاهر کنه که آره دوسش داره اما شاید ته دلش کس دیگه ای رو میخواسته ، همین میشه که تو خیلی جاها و همین تالار میشنویم بعد ازدواج خیانت میکنن و شوهرشون هم انتظار داره که همسرشون طبق دستور و اطلاعت اونا باشه ، یعنی انتظار دارن دختر باب میل اونا زندگی کنن ..
این مساله زندگی منو درگیر کرده من کسانی که میان سمتم رو با تحقیر و با تندی رد میکنم ولی بازم هستن کسانی که میگن از تو خوشمون میاد ( البته هدفشون معلومه چیه و سر همین گارد میگیرم جلوشون ) اما خیلی برام سنگینه و نمیتونم درک و هضم کنم و خیلی برام زور داره تنها کسی رو به این خاطر که از من خوشش میاد قبول کنم و تحملش کنم فقط به این دلیل که اون از من خوشش میاد؟ پس چرا من حق نداشتم از کسی خوشم بیاد؟ چرا طرد شدم؟ ، چون عقده شده تو دلم من فقط عاشق یه نفر بودم اونم از نوجوانی و هنوزم نتونستم کامل فراموشش کنم و یکی از آشناها بود و این عقده میجوشه وقتی یادم میفته چطور منو طرد کرد و تحقیرم کرد فقط به این خاطر که فهمید من چقدر دوستش داشتم ..
سر همین موضوع خیلی عصبی میشم ، شاید پست های منو ببینید متوجه میشید که چقدر جبهه داره نسبت به مرد ها حساس شدم ، نا خود آگاه از کسانی که میان سمتم متنفر میشم ..
با این اتفاق ها تصمیم گرفتم تنها بمونم و هیچ وقت هم ازدواج نکنم چون من آدمیم که تاثیر پذیری زیادی از محیط و آدمهای اطرافم دارم و نمیتونم تحمل کنم - فقط تصمیم گرفتم تنها بمونم و رو شغلم تمرکز کنم ، درسته که الان خیلی جوون و خام هستم اما خب حق دارم از آیندم بترسم و نگران باشم..
این مشکل فقط مال منه من اینطوریم؟ من مشکل دارم؟
