نمایش نسخه قابل چاپ
مادرشوهرم مریضی سختی داره و دکترا تقریبا آب پاکی رو ریختن رو دست ما. این روزا خیلی روزای تلخ و سختیه. یه ترس کشنده همیشه همراهمونه. شوهرم خیلی به مادرش وابسته است و دوستش داره. این روزا خیلی تو خودشه. زیاد گریه نمیکنه ولی من میفهمم که تو خودش میریزه و بروز نمیده. میخوام کمکش کنم ولی نمیدونم چه کاری باید انجام بدم. بیشتر بهش نزدیک شم یا بذارم به حال خودش باشه؟؟؟
تو رو خدا یکی یه راه حل بده
خدایا من طاقت غم و غصه شوهرمو ندارم...
من خودم وقتی پدرم خدا بیامرز مریض بود شرایط روحیم خوب نبود.. و یه روزایی هم خیلی بدتر میشد شرایطم..
تو اون شرایط بیشتر دوست داشتم یکی که دوسش دارم بهم امید بده.. بهم بگه توکلت به خدا باشه. بهم بگه من همیشه باهاتم و هیچ وقت تنهات نمیذارم.
یا براش شرایط بقیه ادم ها رو توصیف کنین که ببینه بقیه هم مشکلاتی دارن که خیلی بزرگه . بهش بگین تو تنها نیستی . بهش بگین اگر دوست داری گریه کن اما سرت رو روی شونه من بذار من همه کست هسم و حاضرم هر کاری بکنم که از این غصه در بیای. بگو میدونم سخته میدونم دشواره ولی باور کن دنیا همینه و باید بر این غصه ها غلبه کرد .
سلام ستاره جان
الان نگران مادر همسرتی یا خودش؟
سعی کن باهاش همدردی کنی.به مادرش بیشتر محبت کن و مثل دخترش ازش مراقبت کن.بذار همسرت احساس کنه که مادرش تنها نیست.
در مورد همسرت سر به سرش نذار و گیر بهش نده.
ضمنا رفتارت هم طوری نباشه که تابلو بشه با خودش بگی چون ستاره میدونه مادرم داره از دست میره اینجوری رفتار میکنه.
اگر امکانش هست بیاریدش پیش خودتون.
امان از دست این ادمها ! جون یکی دیگه میده و یکی دیگه میگیره اونوقت بعضیا چطور آب پاکی میریزن رو دست مریضا موندم به خدا !
ستاره جان
علاوه بر محبت خودت هم به ائمه متوسل شو.
و دعای توسل بخون و شفای مادر همسرت رو بخواه.
و به این ایمان داشته باش انچه که خدا بخواد همون میشه.یه بنده خدایی رو دکتر جواب کرد و گفت 6 ماه بیشتر زنده نیستی.
نشون به اون نشون الان 16 ساله داره زندگیش رو میکنه و بیماریش خیلی هم بهتر شده.
امیدوار باشید .
ماهم براتون دعا میکنیم.
الان توی تاپیک دعا برای مضطرین مینویسم که بچه ها دعا کنن.
موفق باشید
به نظر من آدم تو این شرایط احتیاج داره با یکی حرف بزنه و از احساس غمش براش بگه و اونم دلداریش بده و بگه که همیشه کنارشه . این خودش آرامش بزرگی رو ایجاد میکنه و خیلی بهتر از اینه که اون شخص مدام غم و غصه رو بریزه تو خودش و از لحاظ جسمی و روحی خودش رو داغون کنه . دوست عزیزم دعا میکنم مادر همسر شما و همه ی بیمارا به لطف خدا شفا پیدا کنن .آمین
من به عنوان یک مرد سخت بتونم اعتماد کنم به یک زن برای اینکه پیش اون گریه کنم. این اعتماد رو به همسرتون بدید.
با سلام
وقتی همسرتون ناراحته ،شما باید ضمن همدردی با اون، نشون بدید که برای غم اون نگرانید ، سپس سکوت کنید تا اون بتونه احساس همدردی رو حس کنه.
http://ahlekhaneh.ir
سلام دوست عزیز
منم دوست دارم در چنین شرایطی یکی باشه دلداریم بده، حس کنم تو لحظه غمم تنها نیستم،
به نظرم تو این دوران شما هم به همسرتون اعلام کنین که مثل ایشان نگران مادرین، بهشون بگین هم غصه ادر رو دارین و هم نگران همسر هستین و غصه ناراحتیشو میخورین!!
خیلی دلگرمی بدین بهشون، مثل اشاره به خواست خدا یا معجزه و شفا، این امیدها کمک میکنه به حفظ روحیه!
منم به نوبه خودم برای ایشان دعا میکنم شفای کامل دریافت کنن
مرسی دوستان خوبم از همدردی و راهنماییتون:72:
در جواب مریم 123 باید بگم من نگران هر دوشونم یعنی هم شوهرم و هم مادرش. حتی نگران پدر شوهرمم هستم. دلم واسه اون پیرمرد خیلی میسوزه. شبها خوابم نمیبره؛ بی اختیار اشکام سرازیر میشه. سر کارم تمرکز ندارم.
من آدم فوق العاده احساساتی و ضعیفی ام. خیلی هم پاستوریزه بار اومدم. یعنی سرد و گرم روزگار رو نچشیدم.
اینم بگم شوهر من اینقدر مهربون و خوبه, اینقدر فرشته و آقاست, بخاطر اینکه من ناراحت نشم یا غصه نخورم ناراحتی و غصه اشو بروز نمیده. چون میدونه طاقت ناراحتی اشو ندارم پنهانی و بدور از چشم من گریه میکنه. آخه اون نفس منه, وقتی ناراحته نفسم میگیره.........
دیروز که هر دو باهم بیمارستان پیش مادرشوهرم بودیم به شوهرم گفتم منم به اندازه تو ناراحتم و غصه میخورم و با همه وجودم احساست رو درک میکنم. بهش گفتم تو همیشه در حق من بزرگواری میکنی ولی اینبار ازت خواهش میکنم که مراعات منو نکنی و غصه اتو تو خودت نریزی چون حتی اگه من ناراحتم بشم اصلا مهم نیست.
اینم بهش گفتم که هر وقت تو دلت آشوب شد خدا رو درنظر بگیر تا آروم بشی عزیزم.
طفلی مادرشوهرم روز به روز ضعیف تر میشه؛ توروخدا واسه اش دعا کنین
آقای مهران ؛ من چه جوری این اعتماد رو به همسرم بدم؟
همینطوری ادامه بدید! شما شایسته تحسینید . در این دوران زنانی مانند شما شایسته ستایش هستند. سعی کنید خودتون رو یک مقدار قویتر نشون بدید و حمایت کنید. به هر حال روزهای سخت هم برای زن وهم برای مرد هست. زنانی که به دنبال حمایت مردان میگردنند و خود حمایتگر نیستند بهتره به قرن 12 هجری برگردند و مردان مستبد اون دوره.
شايد اين هم كمك كنه كه اگه دغدغه هاي ديگه اي هم دارند ،خيالشون رو از اون بابت ها راحت كنيد
من خودم اين كارو ميكردم
سعي ميكردم بارشون رو سبك كنم كه حداقل فقط فشار اين قضيه روشون باشه،و بعد هم دلداريشون ميدادم با روشايي كه بچه ها گفتن
خيلي اوضاع رو كنترل كنيد كه توي اين شرايط نگراني ديگه اي براشون پيش نياد
بهشون بگيد كه هيچوقت تنهاش نميذاريد