چگونه باید با مزاحمت های خیابانی برخورد کرد؟

با سلام به همه دوستان گلم :72:

موضوعی که می خوام در موردش نظرتون رو بدونم فقط مشکل من نیست، مشکل بسیاری از خانمها ودخترخانم هایی که در این جامعه زندگی می کنند هم هست.

حتما شده که یک روز که افکار مزاحم ذهنتون رو پر کرده و حوصله هیچ کاری رو هم ندارید برای کمی قدم زدن وتنفس هوای آزاد برید بیرون از خونه و توی خیابونهای اطراف منزل قدمی بزنید،تا بتونید کمی افکار منفی رو از خودتون دور کنید. اما هیچگاه احساس بهتری پیدا نخواهید کرد، زیرا اینجا ایران است!!!!!!! نگاه های آزار دهنده و متلک ها و تیکه اندازی های جنس مذکر یک لحظه هم شما را راحت نمی گذارد!!!!
این مسئله انگار که همیشه با ماست! زمانی که نوجوان بودیم در مواجهه با همچین چیزی سر بزیر می انداختیم و فرار می کردیم فکر می کردیم که مثلا وقتی 30 ساله شویم و کاری داشته باشیم و تحصیلاتی! دیگر ازین مشکلات نخواهیم داشت!

من الان 28 سالمه، ظاهر ساده و خشنی هم دارم :rolleyes: ومعمولا دیگران منو یه آدم جدی و سنگین میدونن با این وجود باز هم هر از چند گاهی این قضیه بشدت باعث عصبانیت و ناراحتیم میشه:302:
حتی چند بار هم پیش اومده که در گیر شدم با اینطور آدمها، نمونه ش همین امروز که مجبور شدم پسرکی که راه پیاده رو رو سد کرده بود و موقع عبور من به من دست زد رو بزنم و به صاحب کارش شکایت کنم، اما واقعا چه فایده چون بعدش احساس حماقت کردم! :302: هم ازم سوء استفاده شده بود و هم رفتاری رو کرده بودم که در شان من نبود.

به نظر شما در برابر این گونه رفتارها چطور باید برخورد کرد؟
چطور توی جامعه ای که دم از دین و خدا می زنن آدماش از هر صنفی و دسته ای به این راحتی به خودشون اجازه هر گونه تجاوزی رو به حقوق دیگران میدن؟!

البته من دقیقا نمی دونستم این موضوع رو کجا باید مطرح کنم، شاید چندان یک مشکل فردی نباشد و بیشتر معضل اجتماعیی ست!

آتوسا جون باورت میشه من یه ساله اصلا پیاده روی نکردم ؟؟؟؟؟:302: من که عاشق ورزش و پیاده روی هستم :302:
منم دقیقا یکسال پیش داشتم توی کوچه راه میرفتم که یه پسری اومد جلو رومو .... کاملا غافلگیر شدم با دو خودمو به خونه رسوندمو خیلی حالم بد شد حالا کی 10 صبح :300: منم مثل شما خیلی نجیبو سنگین را میرم ولی ...
اما راه حل:
من توی نت سرچ کردم نتیجه اش
:1لباس های تنگو چسبان نپوشین کلا خوشتیپ نرین بیرون چون باعث میشه ادمای مزاحم بیشتر بیان سراغت:162:
2:در هنگام مواجه شدن مزاحم اصلا دستپاچه نشین چون اگه بفهمه ترسیدین بیشتر اذیت میکنه فقط با یه جمله ازش بخواین که دور شه و بهش فحش ندین اصلا:163:
3. سوره آیه الکرسی زیاد بخونین یا همراه داشته باشین :103::321::203:

سلام اتوسا جان

مشکل شما برای هممون قابل درکه و متاسفانه همه جا هم هست. توی تمام شهرها هست از پایتخت و مراکز استان تا بقیه جاها.

چیکار کنیم مجبوریم همیشه با ماشین بریم یا شخص مذکری همراهمون باشه.

در ضمن این موضوعی که شما ایجاد کردید به احتمال زیاد مربوط به انجمن آزاد هست
که باید مبلغی پرداخت بشه تا استفاده کرد.

به نظر من زیاد حساس نشین
به خودتون یاد آوری کنید که اونها فقط یه بیمارن!! جدی میگم...بیمار و نیازمند ترحم حتی!!
نمی دونم یه داستانی بود جایی خووندم که اگه بخوام به طور خلاصه بگم مضمونش این بود:
اگه شما داری از خیابان رد میشی و درست در مقابلت یه نفرو ببینی که معلوله و دست و پا نداره چی کار میکنی؟ حداقل کاری که میکنی اینه که حس ترحمت فعال میشه و دلت واسش میسوزه( البته جسارت نشه به دوستای معلول ...گرچه ما هیچی در موردش نمی دونیم و شاید از خیلی از لحاظ فرد لایقتری از ما باشه...اما بالاخره چیزی نداره که من دارم)
حالا این افراد یه سری معلول ذهنی و احساسین...من اتفاقا واقعا دلم براشون میسوزه...با خودم میگم ببین چقدر روحش حقیره...چقدر انسانیتش توی زندگیش زیر سوال رفته که با متلک گفتن به من روزگار خودشو شیرین میکنه؟!
واقعا به نظر شما این جای ترحم نداره!؟
اصلا هم با این دیدگاه دوست عزیزم پردیس جان که میگن یک ساله به خاطر این موضوع پیاده روی نکردن موافق نیستم!!
قرار نیست به خاطر یه سری بیمار ما خودمونو محدود کنیم...
یه تجربه ای هم که خودم دارم هرچی حساس تر باشی و جلوشون بیشتر نشوون بدی که گارد گرفتی که نکنه چیزی بگن بدتر میکنن!! من که این قدر خودمو زدم به اون درها که باورت میشه تازگی ها دیگه هرچی هم بگن اصلا نمی شنوم...پیاده روی که میکنی تمرکزتو ببر روی یه چیز دیگه...اصلا هدفون بذار گوشت آهنگ گوش بده...در مورد اون برخوردهام قشنگ جلوشون راهتو کج کن از یه طرف دیگه برو...

آتوسا جان ممنون از اینکه این تاپیک رو باز کردی، چون مشکل خیلی از خانمهاست و اگه شما بتونی به مشکلت فائق بشی چه بسا خیلی از ماها هم بتونیم.

این تاپیک هم شاید خوندنش کمکی بکنه؛
چگونه با پیشنهاد های زشت در خیابان ، برخورد کنم

نمی دونم چرا این سالها متاسفانه وقاحت مزاحمان خیابونی بیشتر شده و اصلا هم منحصر به خیابون نمیشه.
انگار به سن و سال و پوشش و متاهل و مجرد بودن بستگی نداره. یادمه من قبل از ازدواج هرروز و گاهی شب پیاده روی می کردم،باور کنید مزاحمت به شکل نبود.
اما الان ...
با بچه ام هم جرات ندارم برم بیرون. بقول آتوسا آدم می ترسه تعرض فیزیکی بهش بشه، حالا گوشت رو می بندی که تعرض کلامی رو نشونوی!
نمی دونم چرا اینجوری شدن. بخدا من به این سن و سال بلد نیستم چطور رفتار کنم.
اما فقط می دونم اگه یه جای عمومی یا خیابون شلوغ مزاحمتها زیاد باشه، میشه زنگ زد به 197 و اونها با کلانتری محل مورد نظر هماهنگ می کنن تا مامور بفرستن.

سلام دوستان
منم مثه شماها بودم وهستم و نتیجه من از این تجربه ها اینه وقتی بیرون هستیم خیلی بی توجه باشید اینجوری خیلی لز مزاحمتا رو حتی نمیفهمید و اگر هم فهمیدید وانمود کنید نفهمیدید بقول مامانم بزار انقد مزاحمت بشن که خودشون خسته شن :311:
بی هیچ عنوان جواب ندید نگاشون نکنید طبیعی باشید:82:
به امید درست شدن این آدما:311:

من معمولا جواب نمی دم و کلا نادیده می گیرم ولی یه بار شب بود خسته بودم یه عوضی یه چرندی گفت شبیه اینکه شوهر نمی خوای و اینا. بعدش یه دختر دیگه رو دیدم که اومد توی پیاده رو و تقریبا 5 یا 6 قدم از من جلوتر بود فاصله اش. اونوقت این مرده که متلکشو انداخته بود به من و فارغ شده بود با عجله خودشو رسوند به اون دختر که اونم یه وقت از دستش نره و به اونم بتونه متلک بگه. دختر هم بنده خدا هی سرو بنداز پایین راهو کج کن و اینا. درست عین انیمیشنا. یه مقدار عصبانی شدم واقعا خسته هم بودم. به یارو گفتم تو مریضی واقعا این چه کاریه متلکو به من انداختی بدو بدو رفتی سراغ اون دختر بیچاره که یه وقت یکی از دستت نره به اونم متلک بگی؟ گمونم اگه اشتباه نکنم دومین بارم بود توی کل عمرم که یه چیزی به اینا می گفتم. یه بار دیگه اش هم توی تاکسی بود و یه پسره خیلی دیگه جست و خیز می کرد اندازه دو جمله دعواش کردم. اما این یکی دنبال سرم راه افتاد و داشت دقیقا تا دم خونه هم میومد! دلیلش هم واسه خودش این بود که چرا جوابمو دادی؟! لابد می خوای با من دوست شی!! خلاصه مریض بودنشون که قطعیه. کم و زیاد داره البته. ولی واقعا چه کار کنیم جز اینکه فرض کنیم هیچی نشنیدیم؟ این یارو رو دعوا کردم گذاشت به حساب توجه مثبت!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط single

سلام دوستان
منم مثه شماها بودم وهستم و نتیجه من از این تجربه ها اینه وقتی بیرون هستیم خیلی بی توجه باشید اینجوری خیلی لز مزاحمتا رو حتی نمیفهمید و اگر هم فهمیدید وانمود کنید نفهمیدید بقول مامانم بزار انقد مزاحمت بشن که خودشون خسته شن :311:
بی هیچ عنوان جواب ندید نگاشون نکنید طبیعی باشید:82:
به امید درست شدن این آدما:311:

---

single عزیز؛ من هم کاملا به این نتیجه رسیدم که نباید اهمیت داد و باید نشنیده گرفت. اما وقتی که انقدر گستاخ می شن که به خودشون اجازه میدن به قسمتی از بدنت دست بزنن دیگه واقعا نمیشه ساکت نشست!
این موضوع بار اول نیست که برای من اتفاق افتاده. وبرای هر کدوم مدتها وقت صرف کردم تا بتونم فراموشش کنم. وهر بار انقد تو روحیه م تاثیر گذاشته که تا مدتها نتونستم برم بیرون و با خیال راحت پیاده روی کنم. البته نگذریم که روی رفتارم با دیگران و عملکردم در جامعه هم تاثیر گذار بوده. و همیشه یک جور نارضایتی از جامعه و عصبانیت رو با خودم دارم که روی روابطم با اشخاص نزدیکم هم تاثیر گذاشته.:302:
پردیس عزیز ممنون از توصیه هات. مورد اول شاید تا حدی درست باشه اما کلا فکر نمی کنم ربطی به این چیزا داشته باشه، کلا یه چیزی از اساس اشتباهه و در این معضل خانومها نقش کمتری دارند. خانومهایی مثل ما کاملا قربانی بعضی رفتارهایی هستند که افرادی از جنس مونث انجام می دن و متاسفانه انقد زیاد شده که مردها به خودشون اجازه میدن در مورد هر خانومی این فکر رو بکنند. البته بازم فکر میکنم که در خواست داشتن رابطه جنسی از طرف جنس مذکر (که شاید به علت این باشه که فکر میکنند اینکاره هستی و دنبال این کاری) فرق می کنه با تجاوزی که به صورت کلامی یا تماسی بدون اجازه صورت می گیره.
بلو اسکای تاپیکی که لینک کردین رو خوندم درسته تقریبا همین موضوع بود. ونکته ای که برام آموزنده بود این بود که واقعا نباید در گیر شد در این موارد بهتره که با پلیس تماس بگیریم و معرفی شون کنیم.
اندیشه عزیز من فکر میکنم برای اینکه حساس نشد باید خیلی روی خودمون و شخصیتمون کار کنیم... همونطور که گفتم من بعد از هر بار کلی روی خودم کار می کنم تا بتونم روحیه مو بدست بیارم.الان خیلی راحتتر کنار میام. به قول شما با مشتی بیمار طرفیم و باید دلمون براشون بسوزه
ولی باز هم مشکل سر جای خودش هست متاسفانه فقط ما نادیدش می گیریم

سلام آتوسا :72:

من شما رو نمی‌شناسم و به همین دلیل ممکنه قسمتی از پاسخم، به درد شما نخوره و شما قبلا انجام داده باشین. پس پیشاپیش عذرخواهی می‌کنم.

به نظر من، مریض دونستن تمامی افرادی که تا به حال نگاه زشتی به بانوان انداختند (و ...) درست نیست. نگاه کردن آن‌ها، یک رابطه‌ی دو طرفه هست. واضحه که اگه خانومی وجود نداشت، نگاهی هم وجود نداشت. پس باید جایگاه هر دو رو در این عمل دوطرفه سنجید.

برای سنجیدن هر چیزی هم نیاز به یک معیار سنجش معتبر هست. و خوشبختانه خدایی که مارو آفریده و زیر و زبر ما انسان‌ها رو می‌دونه، لطف کرده و معیارها رو هم به ما داده.

خداوند در مورد بانوان گفته که برای جلوگیری از این مزاحمت‌ها چند چیزو باید رعایت کنن، که به طور کلی حجاب ظاهری و حجاب رفتاری هستش. به نظرم محتویات این دو موضوعو می‌دونیم و لازم نیست باز بشه. و خوشبختانه مطالب قرآنی، احادیث پیامبر و ائمه به اندازه‌ی کافی در مورد حد و حدود رفتار و پوشش بانوان در محیط‌های اجتماعی موجود هست و با جستجویی در اینترنت پیدا میشن. اگر شما یا کسی از دوستان در پیدا کردن این مطالب مشکلی داشت بگویین، بنده این‌جا قرار میدم.

برای مریض (مریض جنسی) دانستن آقایون چشم‌چران هم باید به همین معیارها توجه کرد. یعنی هر کسی که به بانوانی که پوشش و رفتار مورد پسند خدا رو دارن، به هر نحوی تعرض کنه، مریض هست.

مطمئنا شما و دیگر دوستان قبول دارین که با این معیار، تعداد مریض‌های جامعه بسیار بسیار کمتر از تعداد چشم‌چرانان هست! البته چشم‌چرانی همچنان مسئله‌ی قبیح و زشتیه اما در صورتی آدم چشم‌چرانو میشه مریض دونست که محرکی (با معیاری که خدا گفته) وجود نداشته باشه. هر انسان سالمی نسبت به محرک‌ها ظرفیتی داره. این ظرفیت می‌تونه به خاطر ایمان به خدا، تعهد به همسر و ... باشه.

ظرفیت یکی اندازه‌ی یک نعلبکیه، ظرفیت دیگری اندازه لیوان، یکی شاید اندازه استخر باشه! و دیگری هم شاید آنقدر ظرفیت برای پاک نگه‌داشتن چشمش داشته باشه که هیچ‌وقت ظرفیتش پر نشه.

انسان‌های مریض هم که کلا ظرفیت ندارن. اما در قبال مزاحمت‌های این‌ انسان‌های بی‌ظرفیت و مریض، به نظر من اگه کارشون به همون تیکه انداختن و نگاه کردن محدود بود، هیچ عکس‌العملی نشون ندین. انگار مزاحمی وجود نداره. به هیچ‌وجه پاسخی به حرف‌هاشون ندین و به راه رفتنون ادامه بدین. اگه قصد کردن که سد راه بکنن سعی کنین جوری حرکت کنین که به مزاحم نزدیک نشین (مثلا در مثالی که زدین بهتر بود برای مدتی از پیاده‌رو خارج می‌شدین تا از فرد مزاحم دور بشین و بعد از این‌که دور شدین دوباره به پیاده‌رو برگردین) . اما اگه مزاحمتشون از این‌ها فراتر رفت و خدای نکرده خواستن تعرض فیزیکی بکنن و برای این‌ کار اصرار به خرج بدن، حتما رفتاری جرئت‌مندانه نشون بدین. البته این رفتار همواره یکسان نیست و بستگی به محیطی داره که مزاحم شما میشن. اگه مورد خاصی مد نظرتون هست بگین تا دوستان بهتر بتونن کمک بکنن.

در مورد اماکن خلوت و نسبتا خطرناک هم لطف بکنین و تنها به این مکان‌ها نرین. حتی حضور یک خانوم هم تا حد زیادی از مزاحمت‌های فیزیکی مزاحمان کم می‌کنه.

در آخر، یک بار دیگه هم می‌گم. راه‌هایی که گفتم تمام راه‌هایی بود که برای مقابله با این مزاحمت‌ها به ذهنم می‌رسید و ممکنه بعضی از آن‌ها در مورد شخص شما صدق نکنه.

:72:

بله مسافر زمان عزیز تمام سخنان شما درست و متین
اما من نمیدونم چرا انقد همه چیزمون در گیر این قید وبند های دینه! من کلا مذهبی نیستن حجابمم در حد بسیار معمولیه ونه چیزیه که بخواد آب از دهان این آدمای بیمار راه بندازه. با مساوله حجابم کنار اومدم و بگم انقد عادی هستم که با خیال راحت از جلو گشت ارشاد رد شم و حتی لبخندم بهشون بزنم :227:

من خارج از کشور زندگی کردم و حتی یک مورد اینطوری نداشتم!!! اونا که حجاب به شکل ما ندارن!! شایدم ظرفیتاشون خیلی زیاده! چرا مردای مسلمان ما انقد ظرفیتاشون کمه؟