سلام
یک خواستگار دارم که از خودش تعریف میکنه. البته میدونم چیزایی که میگه دروغ نیست ولی خوب وقتی با هم صحبت میکنیم خیلی سعی داره از خودش و موقعیتش تعریف کنه. علت چیه؟ آیا خودش رو کم می بینه؟ آیا من باید بهش بگم آفرین؟ واقعا می مونم چی جوابشو بدم؟
نمایش نسخه قابل چاپ
سلام
یک خواستگار دارم که از خودش تعریف میکنه. البته میدونم چیزایی که میگه دروغ نیست ولی خوب وقتی با هم صحبت میکنیم خیلی سعی داره از خودش و موقعیتش تعریف کنه. علت چیه؟ آیا خودش رو کم می بینه؟ آیا من باید بهش بگم آفرین؟ واقعا می مونم چی جوابشو بدم؟
کمی مردد شدم. میگم نکنه طرف دچار اختلال خودشیفتگی هست. از کجا بفهمم خودشیفته نیست؟ در ضمن راجع به شخصیتش یه چیز دیگه که پیدا کردم این هست که عذرخواهی کردن واسش سخته و دیگه اینکه قضاوت های عجولانه داره.
یعنی حتما باید عنوان تاپیکم باشه "خیانت کردم"، "مورد خیانت واقع شدم" و .... تا کسی همدردی کنه؟!
پارمیدا خانم گرامی،
ایشون چند سالشونه؟مدرک تحصیلیشون چیه؟وضعیت خانوداگیشون به چه صورته؟
بعضی از مرد ها این خصوصیت رو دارند که به صورت شوخی از خودشون تعریف می کنند، البته هدفشون اینه که تایید بشن،
ایشون با لحن شوخی از خودش تعریف می کنه یا جدی؟مثلا چه تعریفی کرده؟
سلام پارمیدا جون
من فکر میکنم دلیلش یا غروره یا کمبود محبتی که این آقا داره...
و یه احتمال دیگه هم اینکه شاید میخواد اینجوری خودشو به شما بشناسونه و اعتمادتون رو جلب کنه؛ چون اومده خواستگاری باید از خودش تعریف کنه!
به این سوالام جواب بده تا بهتر بتونیم بررسیش کنیم:
چند مورد از حرفاش رو که به نظرت میاد توش زیادی از خودش تعریف کرده رو بگو.
وقتی حرف میزنه اضطراب هم داره؟
تعریفاش رو یه بار میگه یا چندین بار تکرار میکنه؟
این خواستگاری به عنوان اولین آشنایی شما محسوب میشه؟
سن و تحصیلات خودت و خواستگارت رو هم بگو.
به نظرت با هم دیگه اختلاف طبقاتی ( اقتصادی، فرهنگی و ... ) دارین؟
سلام عزیزم شما خیلی کلی گفتی. خودخواهی صفت بدیه مخصوصا برای مرد ولی شاید قصد داره از ابتدا در نظر شما محترم وبزرگ باشه
بعضی ها اخلاقشونه که از خودشون تعریف کنن باید ببنید جز رفتار همیشگیشه یا برای جلب توجهشه.اگه خانوادش پدر مادر یا خواهرش هم اینطورن بهتر می تونید راجع به ش قضاوت کنید.
سعی کن تو هم از خودت تعریف کنی یا وقتی از خودش تعریف کرد زیاد تحویلش نگیری عکس العملش ببین چیه؟. اگه بر می خوره یا تحمل برتری دیگران رو نداره می شه به عنوان یه مشکل بهش نگاه کرد
ممنون از همه ی شما که توجه کردید.
اون دانشجوی دکترا هست تو یک دانشگاه خوب. 28 سالشه. من 26 سالمه فوق لیسانس هستم.
اصلا با شوخی از خودش تعریف نمیکنه. اتفاقا خیلی جدی تعریف میکنه. بیشتر از موفقیت های تحصیلیش و کاریش مدم تعریف میکنه و اینکه خیلی با عرضه است. کمی هم از اخلاقش تعریف میکنه و کلا داستان ها و خاطراتی که تعریف میکنه مبنی بر این هست که مثلا خیلی نجیب و پاکه و حتی یک بار بهم گفت تو خیلی خوش شانسی واقعا چه دسته گلی نصیبت شده!!! دیگه اینکه وقتی حرف میزنه اضطراب نداره و راحته. من اختلاف طبقاتی و فرهنگی زیادی بین خانواده ی خودمون و خانواده ی اون نمی بینم. در ضمن یک بار که کمی مشاجره کردیم، تو دعوا گفت من از تو بالاترم :302:
یه بار داشت از خودش تعریف میکرد ضایعش کردم:311: عکس العمل خاصی نداشت فقط کمی خورد تو ذوقش. ولی من دیگه هیچ وقت این کار رو نکردم چون دلم نمیخواد دلشو بشکنم.
تا به حال شده از شما تعریف کنه؟
شما جوری رفتار نمیکنی که انگار بخوای دست کمش بگیری؟
خانوادش چه جوری برخورد میکنن هم با شما هم با پسرشون؟
فکر میکنی غرور تو در چه حدیه؟
اون اوایل کمی از من تعریف کرد که خوشگلم و اینا. من زیاد دوست ندارم تعریف بشنوم. یعنی معذب میشم. نه من اصلا دست کم نمی گیرم اونو.