مرخصی ام رو به اتمام است و نگهداری پسرم!

دوستان کم و بیش در جریان اختلافات حاد من با شوهرم و خانواده اش هستند. تصمیم به طلاق گرفته بودم ولی تعلل کردم و فعلا پیش مشاور می رویم.
شوهرم رسما اعلام کرد که تمرینهای مشاور را انجام نمی دهد و کم کم از مراجعه مجدد هم امتناع می کند.
اینها را گفتم که یادآور بشم که مساله جدایی از شوهرم هنوز حل نشده است.

اما مشکلم:
چیزی به اتمام مرخصی زایمانم نمانده است. و مشغله اینکه پسرم را در طول روز وقتی محل کارم هستم کجا بگذارم، حسابی فکرم را آزار می دهد!
* به دلایلی صلاح نمی دانم پسرم نزد مادرم بماند.
* طبق پرس و جوهایی که از دیگران کردم، هیچکدام مهدکودک را برای نوزاد صلاح نمی دانند و متفق القول می گویند که بهتر است بچه را وقتی مهدکودک بگذاریم که بتواند حرف بزند و مسائل پیش آمده در مهد را بیان کند. که بنظرم منطقی می آید.
* وضعیت پرستار هم که واضح است و اصلا قابل اطمینان نیستند.
* اینکه بخواهم کلا استعفا دهم نیز به دلیل نیاز مادی امکانپذیر نیست.
* اینکه مجدد درخواست مرخصی بدهم نیز با توجه به پاپوشهایی که برایم درست کردند و از طرفی چند دوره مرخصی طولانی مدتم، معلوم نیست که موافقت شود. و حتی امکان از دست دادن شغلم هم وجود دارد.

با این اوصاف اصلا نمی دانم چکار کنم!
متاسفانه پسرم هم خیلی بهانه گیر شده و نگهداری از او انرژی زیادی لازم دارد و از عهده هرکسی برنمی آید.
خواهشا راهنمایی کنید که چه راهی بهتر است؟

سلام بلو اسکای عزیز
البته مشکل شما با همسرتون و مساله جدایی و موضوع نگهداری از نی نی تون اصلا به هم ارتباطی ندارند، یعنی اگر شما با همسرت مشکلی نداشتی و مشاجره ای هم نداشتی الان موضوع نگهداری از نوزاد بعد از پایان مرخصی هات،مطرح بود،اینو گفتم که بگم این مشکلی که مطرح کردی مشکل تمام مادران شاغل هستش. ...
دلایلی که راضی نیستی پیش مادرت بمونه کدوم ها هستند؟

راستی شما خواهر ی نداری که شرایطش جور باشه و بتونه بهتون کمکی کنه؟
در مورد مرخصی از محل کارت هم !به نظر من الویت اول شما تو زندگی تون الان باید بچه تون باشه،پس نگران پاپوش های محیط کار و ...سایر مسائل نباش و شانس خودت رو برای تمدید مرخصیت امتحان کن

یک مورد دیگه هم هست که می تونی بهش فکر کنی و اونم تغییر شغل هست ،البته می دونم خیلی سخته و خیلی نمیشه به پیدا کردن شغل دیگه امید داشت...ولی اگر بتونی شغلی پیدا کنی که پاره وقت باشه و کل هفته وقتت رو نگیره می تونه وقت هایی که نیستی نی نی رو بزاری پیش مامانت و بقیه وقت ها خودت براش وقت بزاری...

سلام عزیزم

ببین من فکر می کنم الان باید دقیقا اولویتت رو مشخص کنی و بر اساس اون تصمیم بگیری. بالخره هر تصمیمی مزایا و معایبی داره.

آیا اولویت اولت تربیت فرزندت یا سلامت فرزندت یا شغلت یا خودت یا حقوقت یا ...؟ بر اساس اولویت اولت تصمیم بگیر و بقیه اولویت ها رو تا اونجا که ممکنه با تصمیمت هماهنگ کم. انجا هم که ممکن نیست که دیگه هیچی.

ببین من تجربه خودم رو میگم شاید به دردت بخوره. من هم مشکل شما رو داشتم و مرخصیم (البته مرخصی بدون حقوقم) در 40 روزگی دخترم تموم شد. من هیچ کدوم از خانوادم اینجا پیشم نبودند. از طرفی اطمینان به مهدها نداشتم. با محل کارم صحبت کردم و صبح ها ساعت 5 یا 6 صبح می رفتم سر کار و 7 ساعت بعد بر می گشتم خونه و ساعت ناهار رو هم نمی رفتم. خوب انعطاف محل کارم هم به من کمک کرد که قبول کردند من 8 ساعت کارم رو شیفت بدم. ساعات زیادی از ساعاتی که سر کار بودم فرزندم خواب بود. و همسرم تا ساعت 10 پیشش بود (چون دخترم تا 10 خواب بود) و بعد پیش یک ادم مطمئن میذاشتیم. البته من فشار خیلی زیادی رو تحمل کردم اما خوب اولویت اول من خودم نبودم. در ضمن ساعات شیر رو هم میتونی از ساعات کارت کم کنی. در اون 7 ساعت هم که بودم 2 برابر ظرفیتم کار می کردم که مسولم صداش در نیاد. و حتی گاهی اوقات که در هفته نمی تونستم کامل برم اخر هفته جبران می کردم. مطمئنا اگر ایران بودم از مادر خودم یا مادر همسرم کمک می گرفتم. مزایای اینکار برای من این بود که خودم زمان زیادی پیش دخترم بودم. همسرم هم کمی دخیل بود در کارهای دخترم و خوب اینطوری بیشتر درگیر زندگی میشد. سلامتی فرزندم تضمینی بود. کارم سر جاش بود. اما خوب معایبش این بود که سلامتی روحی و جسمی خودم نرمال نبود. و البته همسرم هم گاها شاکی بود.

بلو اسکای عزیز،

شما همه راهها را بستید و بعد به ما می گید چی کار کنم؟ :311:
مادر نه
مهد نه
پرستار نه
مرخصی نه

ببریدش سرکار کمکتون می کنه :46:

من تجربه نگهداری پیش مادر را دارم. مادر از نظر تغذیه و خواب و بهداشت می تونه خیلی خوب باشه. اما از نظر تربیتی نه. به خاطر دلسوزی و ... معمولا خیلی به حرف بچه گوش می دهند و لی لی به لالاش می ذارن و به هر حال بچه هم با تربیت یک نسل قبل بزرگ می شه یا حداقل با یک شرایط ترکیبی از والدین و مادربزرگ و ...که خیلی جالب نیست.
ضمن این که خواهر و برادر مجرد توی خونه هم از وجود این بچه آرامش ندارند و حقشون و آرامششون ازشون گرفته می شه.

با این همه دربسته که جلوی ما گذاشتی، من به زور تونستم 3 راه در رو پیدا کنم.

1- امسال را نیمه وقت برو سرکار. کمک خیلی بزرگی می کنه بهت + 2 - با یک خانم در شرایط خودت در این موضوع شریک شو.

اگر ساعت کارتون مخالف هم ( شیفت صبح و عصر ) یا مثلا یک روز درمیون یا موارد شبیه اون باشه، یک روز شما هر دو بچه را نگه دار و یک روز ایشون.

راه حل سوم این است که یکی از آشنایان که جوان تر هم هست و مایل به کار کردن هم هست، بچه را بسپار بهش. مثال: خانم برادرتون شاغل نیست و صبحها هم بچه هاش مدرسه هستند و مایل هست ضمن این که توی خونه است یک منبع درآمد کوچیکی برای خودش داشته باشه. شاید بین دوستان خودت هم چنین کسی را پیدا کنی.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

راستش اول که سوالتون را خوندم گفتم بلواسکای ما را گذاشته سرکار.

الان که جوابهای بقیه را دیدم و راه حلهای خودم را !! به این فکر کردم که واقعا هر وقت فکر می کنیم که هیچ راهی نیست، باز هم کلی راه نرفته و فکر نکرده هست. ببین چقد راه حل !!

خودمان از خودمان خوشمان آمد :43:

سلام بلو اسکای عزیز

به نظرم یه کم روی گزینه پرستار بیشتر فکر کنین.واقعا اگه بتونین یه ادم درست و قابل اعتماد پیدا کنین میتونه گزینه خیلی خوبی باشه.
:72:

سلام
بلو اسکای عزیزم واقعا این تنشها و اضطرابهایتان را درک می کنم!
چون برای منم این شرایط پیش اومد و تمام راهها بروم بسته بود مجبور شدم ترک کار کنم و بچه ام رو نگهداری کنم
ولی از اونجایی که نمی توانی بی خیال کارت بشی بالاخره باید به یکی اعتماد کنی تا اون زمانی ر که نیستی از فرزندت نگهداری کنه ....
در ضمن اگه بتونی کارهات رو به خونه بیاری و هم بتونی بچه داری کنی و هم به کارهات برسی خیلی خوب میشه.
یعنی با کارفرمات صحبت کنی که یه مقدار از کارهارو توی خونه انجام بدی تا زمان بیشتری پیش فرزندت باشی.
مثلا صبحها یکمی زودتر بری سرکار و زودتر هم برگرد و خواب فرزندت رو طوری تنظیم کنی که تا صبحها تا دیر وقت خواب باشه (مثلا 11) و بعد از یکی بخواهی که اون زمانی رو که نیستی پیش فرزندت باشه تا برگردی .

عزیزم
میتونی بگی چرا نمیخوای نی نی :46: پیش مادرتون باشه؟
در مورد مهد، دلایلتون چیه که مخالفید؟

سلام بلواسکای عزیز:46:
من هم مشکل شما روداشتم واز اینکه نی نی روپیش چه کسی بذارم داشتم دیوونه میشدم.اما بالاخره پس از مشورتهای فراوان نی نی رو از7 ماهگی گاهی پیش مادرشوهر وگاهی پیش مادرم میذاشتم وچون خونمون با خونهاشون فاصله داشت امکان اینکه هرروزه نی نی رو ببرم خونشون وجودنداشت بنابراین ناچار بودیم که 5روز هفته رو خونه مادرامون زندگی کنیم وآخرهفته بریم خونمون.ببین چه سختی روتحمل کردیم.:104:درمورد تربیت هم کلی بامادرومادرشوهرم صحبت کردم وراضیشون کردم که بانی نی چطوربرخوردکنند:300:.8 ماه به همین صورت گذشت تا15 ماهگی که بردیمش مهد.مهد هم معایبی داره وهم مزایایی وبرای اینکه از فرصت هات استفاده کنی که نه سیخ بسوزه نه کباب مجبوری که گاهی کاری کنی که دلت کاملا راضی نیست.اوایل که دخترم روبردیم مهد خیلی گریه میکرد ووقتی از دور در مهد رو میدید انگار دنیاش خراب میشد وباچنگ بغلمون میکرد که مربی اونو ازمون نگیره :316:باور کن سخت بود ولی باید تحمل میکردیم 2ماه با ناراحتی میرفت مهد اما حالا بیاید ببینید خودش میره لباس میپوشه برامهد حاضر میشه:227: یه روز اگه مهد نره بهانه گیری میکنه 2سالش تموم نشده ولی اسم همه دوستاش ومربیاش رو بلده خلاصه واسه مهد میمیره. درسته سختی کشیدیم اما نه کارمو از دست دادم نه به نی نیم آسیبی رسید و از مهد خیلی چیزا یاد گرفت.تازه فقط هم شیر خودمو میخورد وازشیشه شیر نمیتونست شیر بخوره.ببین بالاخره باید راهی روانتخاب کنی که هیچ چیز گرانبهایی روازدست ندی که فردا براش غصه بخوری.منم خیلی به بچه حساس بودم اینکه تو مهد مای بی بیش رو عوض میکنن یا نه اینکه بهداشت رو رعایت میکنن یا نه اینکه چه برخوردی رو باهاش دارن و خیلی کنترل میکردم. غصه نخور زود میگذره.البته شوهرم خیلی خیلی کمکم میکرد.ان شالله که تصمیم درست روبگیری.مارواز نتیجه بی خبر نذار.تو ونی نیت رو به خدا میسپرم:323:

نظرات همسایه خوب بود عزیزم
نظرت چیه؟ فکر میکنی بشه بذاریش مهد؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نازنین 1

البته مشکل شما با همسرتون و مساله جدایی و موضوع نگهداری از نی نی تون اصلا به هم ارتباطی ندارند، یعنی اگر شما با همسرت مشکلی نداشتی و مشاجره ای هم نداشتی الان موضوع نگهداری از نوزاد بعد از پایان مرخصی هات،مطرح بود،اینو گفتم که بگم این مشکلی که مطرح کردی مشکل تمام مادران شاغل هستش. ...

---

نازنین جان عنوان این مساله بابت این بود که شدت نیاز مالیم بود. چون در صورت جدایی برای گذران زندگی صد چندان به شغلم نیازمندم.


البته این پاسخ جهت بروز رسانی بود.
دوستان همچنان به راهنماییها و ایده هایتان نیاز دارم.