مشکلاتی به جز فساد در رابطه ؟؟؟ کمک کنید ( من با بقیه فرق دارم)

با سلام دوستان عزیز و زحمتکش ...
من سپهر هستم ۱۷ ساله مدتی پیش با دختری(۱۶ ساله) از طریق نت آسنا شدم ( البته بار اول نبود ... ولی این فرق داشت ) در اول من قرار بود در مسائل درسی کمکش کنم که کم کم رابطه من باهاش عاطفی شد .....
حال اینم بگم که من در قبل دوستی داشتم و به خاطر اینکه از من درخواست رابطه جنسی کرده بود جدا شده بودم ( در همان لحظه خواسته او) و دلیل اینکه من میگم با بقیه فرق دارم ایه که من مطمئن هستم تا ازدواج به رابطه جنسی کشیده نمیشوم این بحث رو با خودش هم در میان گذاشتم و جوابش تقریبا منو مطمئن کرد که اونهم این قصد رو نداره و بعد از این کار رابطه ما بهتر شده ولی من با خوندم مقالات زیادی که در سایتها و وبلاگها وجود داره به این رابطه مشکوکم ( نه اینکه به جاهای باریک بکشه .. اینکه با احساسات اون بازی بشه یا به هر دلیلی مشکلی پشی بیاد که من از اون بی خبرم )
در ضمن بگم که از هر دو طرف دو بزرگتر که خاله من و خاله طرف مقابل باشد از قظیه خبر دارند .... و قصد دارم موضوع را با والدینم در میان بگذارم چون از علاقه خود به او و واقعی بودن رابطه آگاهم ....

من قصدم کاملا ازدواج هست و تا الان این رابطه به زندگی من لطمه ای نزده و بعد از تحصیل در خارج کشور به مدت ۴ سال می خواهم تصمیمم رو اجرایی کنم او هم با این تصمیم موافق است و گفته که تا آن زمان صبر میکند.... ( در ضمن ما همدیگر را ملاقات کرده ایم )
می خواستم بدونم با این اوصاف باز خطری رابطه ما را تهدید میکند یا خیر
آیا حتما باید در سن ازدواج به ازدواج فکر کرد ؟ و دقیقا کسی که در نت با او آشنا میشویم بد ترین مورد برای ازدواج با ما است ؟ آیا به جز به فساد کشیده شدن رابطه دختر و پسر مشکل دیگری هم وجود دارد ؟؟؟
-----------------------------------------------------------------------
اضافه شده :
لازم به ذکر هستش که بگم که اون هم به دین اعتقاد زیادی داره و از زمان رابطه با اون به خاطر تاثیر رفتار اون در من .... من هم نماز میخوانم و اعتقادم به دین بیشتر شده و در ضمن خانواده اصیلی نیز دارد

اصل رابطه تون مشکل داره.اینکه به سکس بکشه یا نه مطرح نیست.با ادامه این رابطه بینتون وابستگی به وجود میاد

اگر مجبور بشید از هم جدا بشید ضربه سختی می خورید اگرم ازدواج کنید بر اساس وابستگی و نادیده گرفتن نقاط

ضعفتونه که خودشو بعدن نشون می ده پس ازدواجتونم با شکست مواجه می شه.در ضمن به این قول های دوران

نوجوانی اهمیت نده نه قول خودت نه قول مقابل.برایبه فکر کردن به ازدواجم هم سن مهمه هم داشتن شرایط که شما شرط

سنی رو نداری البته مطالعه و تحقیق باید از همین سنین شروع بشه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرهنگ 27

اصل رابطه تون مشکل داره.اینکه به سکس بکشه یا نه مطرح نیست.با ادامه این رابطه بینتون وابستگی به وجود میاد

---

منظورتون از اصلش یعنی کجاش دقیقا ... به هم وابسته شدیم ولی هیچ تاثیری رو زندگیمون نداشته ( نه درس و نه چیز دیگه )

.
.
.
.
در کل اینکه باید با یکی دیگه ازدواج کنم آره ؟؟؟؟ مگه اگه اونم اینو می پرسید اینو بهش نمیگفتید ؟؟؟؟ اون یکی دیگه کیه همیشه ؟؟؟
دوستی تو این سن مگه مثل زنا قبل ازدواج است که دیگه نتونی با طرف ازدواج کنی ؟؟؟؟؟ چون باهاش آشنا شدم تو این سن با اینکه دختر خوبی هم هست باید ولش کنم ؟؟؟
مثلا اگه ۴ سال دیگه که اونم با پدر مادرش میومد خارج از کشور و اونجا میدیدمش میشد آره ؟؟؟؟
..... ببخشید قصد توهین ندارم ولی جوابتون اصلا بهم کمک نکرد من میخوام دقیقا آسیب ها رو بشناسم ... مادر من هم فوق لیسانس روانشناسی بالینی داره .... ولی نمیخوام ازش بپرسم ( در کل یکم اگه میشه جواب ها رو دقیق تر کنید لطفا )
با تشکر از همه عزیزان

سلام دوست عزیز.:72::72: خوش اومدی به تالار:72::72:
ببین آقا سپهر، من یه نظر شخصی دارم. نمیدونم بهت کمک میکنه یا نه. اما میگم شاید مفید باشه.

من خودم و شخصیت خودم رو که نگاه میکنم، خیلی از معیار هام برای شخص مقابل و ویژگی های خودم عوض شده (از سن 16 ، 17 سالگی تا الان که حدود 24 سالمه) فکر میکنم برای خیلی ها اینجوری باشه. و این عوض شدن به این معنی نیست که چند سال یه بار قراره معیارهامون عوض بشه. توی این سن معمولاً عوض میشه و به یه ثبات میرسه. اگه قبل از رسیدن به اون ثبات، شخصی رو انتخاب کنی، بعد از یه مدت میبینی دلت رو زده یا حتی دلش رو زدی. در واقع حسی که بعد از یه مدت به وجود میاد، دل زدگی نیست. این حس بخاطر تغییر معیارهای دوطرف هست.

برداشت من از موضوع اینه. نمیدونم تا چه حد درسته. اما چیزیه که از تجربه ی شخصی و تجربه ی دیگران بدست آوردم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط دختر مهربون

سلام دوست عزیز.:72::72: خوش اومدی به تالار:72::72:
ببین آقا سپهر، من یه نظر شخصی دارم. نمیدونم بهت کمک میکنه یا نه. اما میگم شاید مفید باشه.

من خودم و شخصیت خودم رو که نگاه میکنم، خیلی از معیار هام برای شخص مقابل و ویژگی های خودم عوض شده (از سن 16 ، 17 سالگی تا الان که حدود 24 سالمه) فکر میکنم برای خیلی ها اینجوری باشه. و این عوض شدن به این معنی نیست که چند سال یه بار قراره معیارهامون عوض بشه. توی این سن معمولاً عوض میشه و به یه ثبات میرسه. اگه قبل از رسیدن به اون ثبات، شخصی رو انتخاب کنی، بعد از یه مدت میبینی دلت رو زده یا حتی دلش رو زدی. در واقع حسی که بعد از یه مدت به وجود میاد، دل زدگی نیست. این حس بخاطر تغییر معیارهای دوطرف هست.

برداشت من از موضوع اینه. نمیدونم تا چه حد درسته. اما چیزیه که از تجربه ی شخصی و تجربه ی دیگران بدست آوردم.

---

مرسی از کمکت دختر مهربون .... سعی میکنم با خودش در میون بذارم و بگم که این مشکل وجود داره و شاید مشکل ساز بشه و متقاعدش میکنم که ........
از دوستان اگه کسی چیزه دیگه به نظرش میرسه بگه .....
مرسی از همگی

نقل قول:

---

سلام نه پسر خوب نه شما بدید نه این خانم هر دوتون هنوز خیلی جوان هستید. اگه فکر میکنید هیچ تغییری در احساساتتون در آیند ه ایجاد نمیشه به هم چند سال وقت بدید. یعنی شما اگر مطمئن هستید از خودتون از ایشون هم بخواین که با حفظ خودش چند سال دور باشید تا وقتی به یک جایی رسیدید و مطمئن هم بودید همه چیز رو رسمی کنید. هر چند خیلی پسرها و دختر ها زود هم نامزد میکنند. اما الان مشکل از نحوه ارتباط شما نیست مشکل از این هست که شما هیچ کدوم از شرایط ازدواج را ندارید. مخصوصا سن شما خیلی پایین است و امکان اینکه دو سه سال دیگه کلا یک آدم دیگه ای بشید خیلی زیاده. اینها رو میگم چون من هم یک روزی همسن و سال شما بودم و خیلی هم مشتق ارتباط با جنس مخالف. اما وقتی وارد دانشگاه میشید. یک دنیای جدید در مقابلتون قرار میگیره. آدمهای جدیدی میبینید و یکدفعه ذهن و فکر شما با آموخته هاتون تغییر میکنه . یکدفعه میبینید از یکی از همکلاسهاتون خوشتون اومده که کاملا هم سلیقه شماست. بعد شما میمونید کلافه. که ای بابا چرا اینقدر عجله کردم و... حالا فرضشو کنید این اتفاق برای اون دختر خانم هم بیفته و ...
خلاصه اینکه وقتی توی شرایط ازدواج نیستید( سنی - تحصیلی ـ مالی) اصلا درست نیست که به کسی این پیشنهاد را بدید. سن شما سن وابستگی است و این اتفاق طبیعیه اما اگر میخواین این رابطه رو ادامه بدید و هیچ به حرف کسی گوش نمیدید حداقل رسما نامزد کنین. عقد نکنید اما یکجوری که خانواده ها در جریان باشن وگرنه ممکنه به فساد کشیده بشه. نه از طرف شما. دخترها وقتی زیاد راحت و بدون اطلاع خانواده در ارتباط با پسری باشن اینکار براشون عادی میشه. برای خودتون هم همینطوره و یک گذشته سیاه توی پروندتون تا ابد میمونه وحتی خودتون هم از بیاد آوردنش ممکنه ناراحت شین. من خودم همسن و سال شما که بودم یکی از همسایه ها عاشقم شده بود و به شدت میگفت که میخواد باهام ازدواج کنه من فقط ازش خواستم دو سال صبر کنه اگر در احساساتش تغییری حاصل نشد بیاد خواستگاری که البته توی دو سال چون از هم دور شدیم آتیشش کم شد و یادش رفت.

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط 100maah

نقل قول:

---

سلام نه پسر خوب نه شما بدید نه این خانم هر دوتون هنوز خیلی جوان هستید. اگه فکر میکنید هیچ تغییری در احساساتتون در آیند ه ایجاد نمیشه به هم چند سال وقت بدید. یعنی شما اگر مطمئن هستید از خودتون از ایشون هم بخواین که با حفظ خودش چند سال دور باشید تا وقتی به یک جایی رسیدید و مطمئن هم بودید همه چیز رو رسمی کنید. هر چند خیلی پسرها و دختر ها زود هم نامزد میکنند. اما الان مشکل از نحوه ارتباط شما نیست مشکل از این هست که شما هیچ کدوم از شرایط ازدواج را ندارید. مخصوصا سن شما خیلی پایین است و امکان اینکه دو سه سال دیگه کلا یک آدم دیگه ای بشید خیلی زیاده. اینها رو میگم چون من هم یک روزی همسن و سال شما بودم و خیلی هم مشتق ارتباط با جنس مخالف. اما وقتی وارد دانشگاه میشید. یک دنیای جدید در مقابلتون قرار میگیره. آدمهای جدیدی میبینید و یکدفعه ذهن و فکر شما با آموخته هاتون تغییر میکنه . یکدفعه میبینید از یکی از همکلاسهاتون خوشتون اومده که کاملا هم سلیقه شماست. بعد شما میمونید کلافه. که ای بابا چرا اینقدر عجله کردم و... حالا فرضشو کنید این اتفاق برای اون دختر خانم هم بیفته و ...
خلاصه اینکه وقتی توی شرایط ازدواج نیستید( سنی - تحصیلی ـ مالی) اصلا درست نیست که به کسی این پیشنهاد را بدید. سن شما سن وابستگی است و این اتفاق طبیعیه اما اگر میخواین این رابطه رو ادامه بدید و هیچ به حرف کسی گوش نمیدید حداقل رسما نامزد کنین. عقد نکنید اما یکجوری که خانواده ها در جریان باشن وگرنه ممکنه به فساد کشیده بشه. نه از طرف شما. دخترها وقتی زیاد راحت و بدون اطلاع خانواده در ارتباط با پسری باشن اینکار براشون عادی میشه. برای خودتون هم همینطوره و یک گذشته سیاه توی پروندتون تا ابد میمونه وحتی خودتون هم از بیاد آوردنش ممکنه ناراحت شین. من خودم همسن و سال شما که بودم یکی از همسایه ها عاشقم شده بود و به شدت میگفت که میخواد باهام ازدواج کنه من فقط ازش خواستم دو سال صبر کنه اگر در احساساتش تغییری حاصل نشد بیاد خواستگاری که البته توی دو سال چون از هم دور شدیم آتیشش کم شد و یادش رفت.

---

---

واقعا ازتون ممنونم ..... خیلی کمکم کرد و از طرف رابطه ای که به فساد کشیده بشه خیالم از هر دو طرف راحته به هر حال خیلی ممنونم

-------------------------------------------------------------------------------
آهان یه چیز دیگه .... الان بهش گفتم رابطمون رو کمی کمرنگ تر کنیم و قبول کرده ( هفته ای یه زنگ زدن یا فقط پیغام گذاشتن ... ) اینکه مشکلی نداره تا زمانی که شرایط ازدواج فراهم شه ؟؟؟؟ یا کلا قطع رابطه ؟؟؟؟

سخنان دوست خوبمون دختر مهربون رو کاملا تایید می کنم و چند نکته کوچک دیگه رو متذکر می شم:

بهتره برای خودتون موارد زیر رو لیست کنید:
1- چقدر از زندگی مشترک می دونید؟
2- چقدر از خودتون شناخت دارید؟
3- چه معیارهایی براتون در رابطه مهم هست؟
4- همسر آینده شما باید دارای چه معیارهایی باشه؟
5- لیستی از خصوصیات بارز اخلاقی خودتون بنویسید.
6- لیستی از خصوصیاتی اخلاقی که می خواهید تغییرشون بدید، بنویسید.
7- لیستی از علاقمندیها و تفریحاتتون تهیه کنید.

لزومی نداره جواب این سوالات رو اینجا بنویسید، کافیه روی یک تکه کاغذ برای خودتون شرح بدید.

فرض کنید یک نفر اینکار رو در سن شما انجام داده و این کاغذ رو پیش خودش نگه داشته، بعدها زمانیکه خواسته ازدواج کنه و تصمیم قطعی بگیره، کاغذ رو از نو مطالعه می کنه و تصحیحش می کنه،
بعد از ازدواج با همسر مورد علاقش و گذشت مدتی از زندگی مشترک باز هم کاغذ رو مطالعه می کنه و تصحیحش می کنه.
بعد از بچه دار شدن باز هم کاغذ رو تصحیح می کنه!!
و ......

مسلم بدونید که بیشترین اختلاف سلیقه ها و تصحیح ها مربوط به فاصله سنی 17 تا 24 سال بوده، دوره نوجوانی و ابتدای جوانی دوره مناسبی برای تصمیم نهایی نیست. دلیلش هم احتمال تغییر سلیقه، عقاید، باورها و افکار هست.

گرچه خیلی از عشقهای زیبا و پایدار از همین دوران و حتی دوران کودکی آغاز می شوند ولی بهتره تا زمانیکه به طور قطعی خودتون رو نشناختید و هدفتون از زندگی رو مشخص نکردید، صبر کنید.

((کمی شوخی))
عجله نکنید برای دردسرهای زندگی مشترک هنوز وقت دارید!! :163: :82:
موفق باشید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرهنگ 27

اصل رابطه تون مشکل داره.اینکه به سکس بکشه یا نه مطرح نیست.با ادامه این رابطه بینتون وابستگی به وجود میاد

اگر مجبور بشید از هم جدا بشید ضربه سختی می خورید اگرم ازدواج کنید بر اساس وابستگی و نادیده گرفتن نقاط

ضعفتونه که خودشو بعدن نشون می ده پس ازدواجتونم با شکست مواجه می شه.در ضمن به این قول های دوران

نوجوانی اهمیت نده نه قول خودت نه قول مقابل.برایبه فکر کردن به ازدواجم هم سن مهمه هم داشتن شرایط که شما شرط

سنی رو نداری البته مطالعه و تحقیق باید از همین سنین شروع بشه.

---

حرفهای فرهنگ27 را قبول دارم بجز مسئله سن که نمیشه برای همه بکار برد:104::72:
ایشون تا خودشونو جمع و جور کنند و تحقیق کنند و ببینند به هم میخورند 2 سال طول میکشه

گفتنی ها گفته شد فقط من خواستم یک مورد را اضافه کنم.من خودم 21 سال دارم.
همونطور که گفتم زمان ازدواج به سن نیست بلکه باید از لحاظ عاطفی و استقلال مالی و فکری و جسمی به رشد متوسطی رسیده باشید.
اما صحبتهای سایر دوستان را قبول دارم.حداقلش اینه که نامزد کنید اونم نه الان.باید بذارید 1-2 سال دیگه.و در کنارش درس بخونید و برای آینده تصمیم بگیرید.چون این روابط به جایی نمیره.:72: