خدا كسى را به درد من مبتلا نكند

سلام،نمى دانم از كجا شروع كنم،فقط ميتونم بگم بعد از ۱۰ سال زندگى با ۲ تا دسته گل،داره همه چيز از دستم ميره،من به همسرم خيانت كردم،خدا خودش كمكم كنه،ميخوام تمامش كنم،ولى نميتونم،خيلى سخته،كمكم كنيد ،۲ سال پيش من جاى بعضى از شما بودم كه اگر چنين متنى را ميخوندم،حالم از طرف موضوع بهم ميخورد،همسرم را عاشقانه دوست داشتم و به اصولِ زندگى و سالم زندگى كردن خودم افتخار ميكردم،اما حالا،دارم تباه ميشم،ميدونم درست نيست ،ولى دارم نخواسته تو اين گند آب خودم را فرو ميدم،بيشتر از همه دلم براى اين ۲ بچه ميسوزد ، تو رو به خدا بگين به من خاطى چه كنم :323:

سلام گرداب عزیز
میشه بیشتر توضیح بدین خانم هستین ویا آقا ???

گرداب عزیز،
همین که پشیمان هستید و تصمیم گرفتید که تمامش کنید جای شکر دارد. انشالله که با موفقیت از این گردابی که در آن افتاده اید خارج شوید.
البته فکر می کنم برای اینکه بتوانید ازنظرات و راهنمایی های دوستان استفاده کنید لازم است اطلاعات بیشتری بدهید.
زن هستید یا مرد؟ همسرتان متوجه شده یا نه؟ رابطه تان با نفر سوم در چه حد و مدلی بوده است؟ آیا ایشان به راحتی کنار می کشند و قصد اذیت کردن و سواستفاده و غیره نخواهند داشت؟ ایشان متاهل بودند یا مجرد؟

Gerdab

عزیز

به سرای همدردی خوش آمدی

آرام باش و دقیقتر به ما بگو چی شده تا بتوانیم بهتر راهنمائیت کنیم. البته توجه داشته باش که نسبت به ابراز اسرار زندگیت حساس باشی و جزییات حریم زندگی را سعی کن باز گو نکنی ، چون این تاپیک بعداً حذف نخواهد شد .

منتظر توضیحات بیشترت برای راهنمائی مفیدتر هستیم


.

با تشكر از توجه شما
من يك زن هستم،يعنى بودم،الان اگر ميخواهيد ميتونيد بهم بگين شيطان،هرزه،يا ....؛؛
چون عين حقيقت هست
اون آقا كه همكارم بود(چون الان نيست)متأهل هست،همسرم هنوز چيزى نميدونه و اين موضوع داره منو نابود ميكنه،نگم بهش نابودم،بگم،نابودم.
اصلا صحبت از نا اميدى نيست،صحبت از اعتياد به اين رابطه ى نادرست هست كه بود و هست و من ميخوام تموم شه ولى توانایی اين كار را ندارم و روى لبيه تيغ هستم و هر لحظه در اين شرايط بودن تا اعماقِ وجودم رو میسوزاند.

من متاسفانه نمی تونم در این زمینه کمکی بکنم. چون تخصصی در زمینه روانشناسی و مشاوره ندارم.
بهتر میدونم سکوت کنم تا دوستان کارشناس نظر بدهند.
فقط چون دیدم ساعت دو و نیم صبح توی سایت هستین، گفتم حتما خیلی دلشوره و نگرانی دارین که نخوابیدین. خواستم بگم که اولین قدم اینه که آروم باشین و با آرامش تصمیم بگیرین. برای همین هم لازمه که الان برین بخوابین.نذارین همسرتون متوجه آشفتگی تون بشه.
قدم بعدی هم این که فعلا تا مشاوره ها و نظرات دوستان برسه، پیشنهادم اینه که هیچ مدلی با اون آقا ارتباط نداشته باشین. حتی لازم نیست بهشون خبر بدین که دیگه نمی خواین ادامه بدین. حتی همین جمله را هم نگید. اس ام اس، زنگ، ای میل ... هیچی. به غیر از مسایل مشاوره ای و اخلاقی حواستون به هر نوع مدرکی که می تونه دست ایشون باشه برای به هم ریختن زندگیتون باشه. پس از همین لحظه به بعد دیگه هیچی نگین تا انشالله فردا صبح نظرات و راههای کارشناسی دوستان را دریافت کنید.

حق با شماست،ديگه چشمام توانى ندارند،تا صبح هم چيزى نمانده،هر چند كه صبح واسه من به رنگ همين شب است ،
در هر حال،ممنون.

سلام.

خانم گرداب اگر واقعا به فکر رهایی از وضع موجود هستید
اولا توبه کنید(هم زبانی-هم عملی-و هم قلبی)-و رابطه خود را به هر شکلی که هست با شخص مذکور قطع کنید .این کار شما خصوصا با توجه به متاهل بودن شما نتایج بدی به همراه
دارد.در درجه اول برای خود شما و در درجه دوم برای هر دو خانواده درگیر.

ثانیا بهترین کار با توجه به اورژانسی بودن مطلب این است که هر چه سریع تر به یک روانشناس مراجعه کنید تا
از نظریات تخصصی ایشان بهره ببرید.شما فرصت ازمون و خطا ندارید و باید یک مشاوره تخصصی در همه ابعاد
دریافت کنید.

زمان را از دست ندهید

شما نیازه که ضربتی اقدام کنید ، یعنی محکم مهار خود را در دست گرفته و رابطه را یک سویه قطع کنید .

هر گونه راه ارتباطی ( فیزیکی ) ، حتی ذهنی را هم ببیندید .

همین که عذاب وجدان دارید ارزشمنده ، اما موندن در عذاب وجدان و اقدام بر ترک عمل نگرفتن آسیب های دیگر وارد می کنه ، اراده به خرج دهید و قطع ارتباط کنید .

یکی از مواردی که می تونه به شما کمک کنه قاطعانه رابطه را قطع کنید ترسیم عواقب وخیم این رابطه در سینمای ذهنیتان است . وقتی دقیق مجسم کنید عواقب را ، همین خود یک منع روانی و ترس از ادامه رابطه ایجاد می کنه که در قطع رابطه به طور قاطع کمک می کند .

تمرکز زدایی و توقف فکر برای شما از ضروریات است ، با خود تصمیم بگیرید که به هیچ وجه به ایشان فکر نکنید مخصوصاً خاطرات لذت بخش با وی را مقابله کنی که یادآوری نشه و برعکس تمرکز و ذهنتان را معطوف به عواقب وخیم کنید .
از یاد و کمک خدا که با همین عذاب وجدان بیداری و رهایی شما را می خواهد غافل نشوید .


.

سلام
اگه واقعا دوست دارین ترکش کنید به یه مشاور مراجعه کنید
ولی علت این کارتون چی بود؟