نمایش نسخه قابل چاپ
سلام
آني گرامي اميدوارم با برگشت سريعتون خاطره خوبي از عبارت تا اطلاع ثانوي در ذهن ما ايجاد نمائيد.
ما هم تمرين صبوري مي كنيم. هم تمرين اميد،هم تمرين هجر، هم تمرين دلبستگي به جاي وابستگي و هم با تشكر ويژه از شما تمرين قدرداني و سپاسگزاري:72:
منتظر پستهاي پرمحتوا شما مي مانيم:300:
سلام.
چقدر زیباست....چقدر زیباست ...چقدر زیباست
انسانیت را می گویم...
چقدر جالب است که واسطه آشنایی با کسی تنها یک تاپیک باشد آنهم آشنایی که با مشاجره آغاز شد.
و جالب تر هم اینکه بازهم تاپیکی واسطه است.!!!
قدر واسطه ها را خواهم دانست و می دانم.....
http://t1.gstatic.com/images?q=tbn:A...1195186091.jpg
تنی که جا می ماند....و منی که می روم آن جا که خدا می داند!
پس "آنی" جان قرارامان باشد تا اطلاع بعد>>>همین جا..
بگذار بار دیگر بگویم>> به سلام ها دل نمی بندیم و از خداحافظی ها دلگیر نمی شویم.
پس به ""امید دیدار"".
سلام:72::
آنی عزیزم....چرا؟:302:
نکند اهل سکوت شده اید..نکند دیگر نمی توانی با ما سخن بگویی....نکند....
نه نه ...
من می دانم شما اهل توانستن هستی و نمی گذاری که ما زمان زیادی تمرین صبوری کنیم....
آنی عزیز این جز خبرهای بدی بود که در این مدت شنیدم ولی احترام به سخن شما مادر خوب من را به سکوت وا می دارد و اینکه آرزو کنم روزی باز گردی و مطمئن باش آن روز ما دستانت را به گرمی فشار خواهیم داد...
من از رفتن نخواهم گفت که تنها امدنت غایت نگاه من است....
سلام خانم اني خواهر خوبم خواهش مي كنم در تالار بمانيد تالار به شما نياز دارد خانم اني خواهر خوبم مهربان دلسوز همه اعضا تالار دوستت داريم مدير همدردي خوب دوست داشتي به شما در تالار نياز دارد اگر از تالار مي رويد اميدوارم هميشه سلامت باشيددوباره به تالار بر مي گرديد جا در تالار خالي است اميدوارم هميشه موفق باشيد:72::72::72::72::72:
درود
دیگه اینو خوب یاد گرفتم که وقتی شنیدم ،
من دارم می رم ،
فقط نگاه کنم و هیچ چیز نگم ........
پس ..........:82:
سلام
اطمینان دارم که " آنی عزیز " سرزنده و سرحال و با قوت به تالار خواهد آمد و گرمای وجودش با راهنمائیها و تاپیکهای مفیدش را دوباره خواهیم داشت .
این یک مرخصی است که همه ما هر از گاهی به آن نیاز داریم ،
راستی دوستان با باز شدن تاپیک به مرخصی می روم ، چطورید ؟؟
به نظرم بد نیست که این تاپیک باشد و هر کسی خود را موظف بداند گاهی از تالار مرخصی بگیرد.
آقای مدیر محترم همدردی !
اجازه می دهید چنین تاپیکی ایجاد شود ؟؟، و نظرتان را راجع به این که گاهی دوستان به خود فراغت دهند و به مرخصی بروند با یک اعلام دوستانه و شیرین ، که هماهنگی آفرین هم هست ، بیان می فرمائید ؟
سلام,
مثل اینکه سکوت و مرخصی در همدردی واگیر دار شده است!
آنی محترم ,خواهر گرامی ام؛بودنتان در تالار همدردی باعث دلگرمی و قوت قلب ما بوده و هست؛
به قول جناب سنگ تراشان :تو کسی نیستی که نبودنت در تالار معلوم نباشد.تو کسی نیستی که دوری دلتنگی نیاره
اوقات خوش آن بود که با دوست سپری شد
باقی همه بی حاصلی و بی خبری بود
منتظر شما میمانیم.:72:
امیدوارم هر چه زود تر همه چیز بر وفق مراد شما باشد و زود شرایطی پیش اید تا باز شما را در پست هایتان ببینیم.
این جمله یکم فلسفی بود یعنی باز شما رو ببینیم با مشخصه مهمتون یعنی پست هاتون.
مثل این که میگن خدا رو میشه دید در نعمت هاش منتظر حضور سبزتان تا اطلاع ثانوی هستیم.
سلام
دلم گرفت بدجوری:302::302::302:
جای خالی آنی مادر خیلی زیاد احساس میشه .ایشون با همه ما مثل بچه های خودشون رفتار می کنند و باعث شای ما در لحظات حضورشون توی تالار هستن .امیدوارم مشکل خاصی نداشته باشن و هر چه زودتر برگردن بین بچه هاشون.
ولی من مطمئنم که آنی مادر از یه چیزی ناراحت شدن که یه دفعه گذاشتن و رفتن!:305:
امیدوارم اشتباه کرده باشم
آنی عزیز منتظر بازگشتتون هستیم :72:
دیر رسیدم اما به تا اطلاع ثانوی شما دل خوشم :72:
:72:
آنی عزیز
من هم مثل شادی دیر این تاپیک رو دیدم. اتفاقا قبل ازاین داشتم تاپیک "قوانین مردونه" رو مرور می کردم ، دیدم چه زیبا با دید باز وبدون جبهه گیری همراهی می کردین و... ، چه گفتگوی خوبی بود.
امید وارم "اطلاع ثانوی" شما خیلی طولانی نشه وچه خوب بود یه اشاره ای به دلیل غیبتتون هم میکردین. آخه یه دفعه ، من که نگران شدم !! :72:
:72:
آنی عزیزم :16::43:
درونمایه ی دست نوشتت غمی بود که سخت به دلم نشست ...
هر جا که باشی سربلند باشی و برقرار :203:
:72::72:
[color=#32CD32]دلم ازاین میسوزه که من قرار بود یه برای انی جشن تولد بگیرم
انی چطور دلت می اد؟
میدونم که مجبوری ولی حداقل تا اون موقع صبر کن،خواهش میکنم
انیییییییییییییییییییییی خیلی دوست داریم انی مادر جان[/color]
جلوی در تالار تا لحظه امدنت منتظر می مانم
وقتی که رفتم در یک دستم مهر مادری بود و در دست دیگرم عشق به ....
تصمیم داشتم عشق و مهرمادری ام را نثار انسانی کنم که نیازمند یاد آوری آن است .
تصمیم داشتم به یادش بیاورم مهر مادر آغوشی است امن برای فرار از هر کابوس شبانه ای .
به یادش آورم فرزند من آن نیست که زائیده وجود من است. بلکه ....
نشد .مهر مادری در یک شب سرد یخ زده که تماما محصول کینه و نفرت و انتقام بود شکست و فرو ریخت ، و من با فرو ریختن مهر مادری در خود فرو ریختم اما تنها این من بودم نه مهر مادری ام و نه حتی عشق و باورم .
باری با این شکست و پس گردنی و زمینی که خوردم
قوی تر بلند شدم و برخاستم تا در یک نبرد تازه عاشقانه مهر خود را برا ی اثبات عظمت مهر مادری به اثبات برسانم .
من یاد گرفتم
مهر مادر با نفرت و دشمنی هم آغوش نمی شود و با کینه و انتقام عشقبازی نمی کند. یک مادر خوش فکر و درستکار اشتباه فرزندانش را می بخشد و راه درست تجربه زندگی را به آنها یاد خواهد داد وصمیمانه آنها را در آغوش خواهد کشید تا باور کنند در دنیای ناباوری ها به این آغوش گرم می توان اعتماد کرد !
از دید من ، باز هم آغوش مادر امن است و گرم و پر از عشق هر چند که درصبحی یا شبی مهر مادری فرو ریخته باشد .
از تمام پیامهای عاشقانه پستو خانه ای و ایمیلهایتان تشکر می کنم .
همه ی شما را صمیمانه دوست دارم .
سلام
آنی مادر جان من که نفهمیدم شما چی گفتید :302:
من قبلا" هم گفتم از بچگی انشاء و نویسندگیم خوب نبوده یه خورده ساده تر بگید منم متوجه بشم چی شده :302:
من کادو تولدتون رو همون روز تولد اقای لرد حامد انتخاب کردم .....منتظریم
تشکر از باب تمرین بردباری ، تشکر از باب تمرین صبوری ، تشکر از باب تمرین هجر ،تشکر از باب تمرین دلبستگي به جاي وابستگي ، ،تشکر از باب تمرین تشکر و قدردانی از همه شما .
من هم با شما تمرین کردم و امروز باز به تکرار اینجا هستم .
البته با انگیزه تر و جدی تر و متمرکز تر از قبل . چیزی که مدتها فراموش کرده بودم و در پستو خانه ی ذهنم خاک می خورد !
موعود عزیزم
پست تو مرا به وادی و بلادی دیگر کشاند .
در مسیر زندگی گاه آرزو کرده ام ، ای کاش هیچ نمی فهمیدم درست مثل خیلی از انسانها که کرکره مخ را به کل پائین داده اند و سرمستانه به روزمرگی فکر می کنند و لاغیر .
اما بعد که به خود برمی گشتم و دامان ای کاش را رها می کردم ، می دیدم درد فهمیدن شیرین تر از درد نفهمیدن است و آن را به این یکی ترجیح می دهم .
گاهی ندانستن بهتر از دانستن است و گاهی حتی نفهمیدن بهتر از فهمیدن .
سلام
آنی مادر جان خوش آمدید:72: ...... دلمون براتون تنگ شده بود...... خوشحالم که باز میتونیم در خدمت شما باشیم.
اخ جون
[color][color]هوررا:227:هوررا:227:هوررا:227:[/color][/color]انی جون برگشته ،انی عزیزم ورود مجددت رو به خونه خودت اول به خودمون تبریک می گم و بعد به تو:72::72::72::72::72::72:
سلام به همه دوستاي گلم ....اول از مديران محترم عذر ميخوام كه اين مطلب رو نتونستم در جاي مناسبش قرار بدم......تصميم گرفته بودم توي تالار عضو بشم.... اما اين چند وقت اتفاقات عجيب و غريبي برام پيش اومد كه هر روز تصميمم عوض ميشد .....بايد اعتراف كنم كم آوردم.....ديگه طاقت ندارم......خودمو گم كردم!؟نميدونم شايد هنوز خيلي ضعيفم .....توي مدتي كه با شما بودم خيلي چيزا ياد گرفتم......از همتون ممنونم مجال نيست اسم تك تكتون رو ببرم......از همه ممنونم ......ميخوام برم توي كلبه ام كه بالاي يه كوه پر از برفه تنهاي تنها .....همه جا سكوت باشه و سفيدي.......بدون هيچ غم و غصه اي .ميخوام از خودم فرار كنم.......برام سخته......دل كندن از تالار برام خيلي سخته...........اما ديگه نميتونم......زندگيم داره تحت تاثير قرار ميگيره...اين حرف همسر دلبندمه........برام دعا كنيد......به تاريكي گرفتارم.....شبم گم كرده مهتابو.....
خدا حافظ همتون:72:
غزاله جان کجاااااااااا
نمی دونم شرایط چه جوریه اما اگه به زندگیت کمک می کنه خوبه که کمی فاصله بگیری و به زندگیت برسی . این برای همه ما لازمه نباید اونقدر به چیزی بپردازیم که از خودمون غافل بشیم .
حالا چرا تو کلبه ای روی کوهی پر از برف ، سردت می شه ، به هر حال از ما گفتن بود مواظب خودت باش که سرما نخوری . اگه اسکی هم رفتی یاد ما هم باش .:D
از شوخی گذشته خوبه عزیزم که تصمیم داری بیشتر برای زندگیت وقت بذاری . برات آرزوی موفقیت می کنم .:72::72:
غزاله جان
خیلی دوست داشتم تو تالار می موندی ولی اگه رفتنت به بهتر شدن زندگیت کمک می کنه بهتره بری
خانومی فقط یه چیزی بهت بگم اونم اینه که برای آیند ه ات زندگی کن و برای ساختن و بهتر کردن اش
سلام
خواهر عزیز فکر کنم تصمیم خوبی گرفتی ............ همه ما باید :
عادت کنیم که عادت نکینم
امیدوارم موفق باشید و منتظر برگشت شما هستیم .البته اگه خودم اونموقع باشم .
سلام دوست خوبم
هرچند کم شناختمت و کم از با تو بودن نصیبب شد ولی تورا مهربان دیدم
بدان هرجا که باشی زیر سایه حق هستی کافی است سرت را بلند کنی:72::72::72::::72::72::72::72::72::72::72:
غزاله عزیز
از نبودت احساس دلتنگی خواهیم کرد. اما اگه فکر می کنی برا زندگیت خوبه اینکار رو بکن. فقط می خواستم بدونی که :
"ميخوام برم توي كلبه ام كه بالاي يه كوه پر از برفه تنهاي تنها .....همه جا سكوت باشه و سفيدي.......بدون هيچ غم و غصه اي"
تو مسیر زندگی هیج جا نمی تونی بری که غم وغصه نباشه، باید نحوه واکنش به غصه هات رو پیدا کنی ... اگه بپذیریم که ناراحتیها وغصه ها هم بخشی از زندگیه دیگه از اونها فرار نمی کنیم ، با هاشون زنگی می کنیم و از آموزشهائی که به ما میدن برا ادامه مسیر زندگی بهره می گیریم ....:72:
سلام غزاله عزيز دوست خوب مهربان دلسو ز جا در تالار خالي است دلم تنگ مي شود اميدوارم هر چه زودتر به تالار بر گرديد اميدوارم هميشه سلامت باشيد:72::72::72::72:
سلام،
نمیدونم چند نفر از شما میدونین...
به هر حال از طرف مدیریت سایت جناب سنگ تراشان عضویت ۳۰ روزه به من اهدا شده بود که آخر هم عللتشو نفهمیدم...،
نمیدونم پیشنهاد کی بوده، اما ازش ممنونم...:72:
امروز ۱۵ روز می‌گذره، یعنی دقیقا ۱۵ روز دیگه از این عضویت باقی مونده...اما راستش من تصمیم گرفتم برای همیشه از همدردی خداحافظی کنم...
حدوده ۸ ماه از تاریخ عضویتم و از تاریخ اولین پستم ۵ ماه می‌گذره...
خوب من تو این مدت ۱۱۷ پست زدم که تلاش کردم تا جایی که می‌تونم بیانگر عقایدم باشه، خوب یا بد...
و البته تلاش کردم تا جایی که می‌تونم در برخی تاپیک ها، اگر تجربه مشابه داشتم، کمک کنم...
خوب در بعضی تاپیک‌ها هم اصلا وارد نشدم، شاید چون هیچ تجربه‌ای نداشتم، تجربه زندگی مشترک یا ...
اینجا میخوام از بعضی دوستانم تشکر کنم...
از همه دوستان همدردی، همدردی به من کمک کرد تا بفهمم همه مشکل دارن تو زندگیشون...کمک کرد تا بعضی درد‌ها رو بفهمم که شاید قبلان هیچ درکی ازشون نداشتم...کمک کرد تا بعضی اوقات فقط بتونم خوب بشنوم به جایه اینکه حرف بزنم...
و البته کمک کرد تا کمی بزرگتر بشم...
فکر میکنم هنوز خیلی راه در پیش دارم...و فعلا یه پسر بچه بهونه گیرم که می‌خواد تمام دنیا رو به هم بریزه...
نمیدونم، اما فکر میکنم، امروز با ۲۴ سال سن، هنوز نسبت به ۲۴ ساله‌های دهه ۶۰ کشورمون خیلی بچم...
زندگی من ۲ سال هست که به یک باره دستخوش تغییرات زیادی شده که به من کمک کرده امروز احساس کنم کمی بزرگتر شدم،
و از همدردی ممنونم، که زمانی در بحرانی‌‌ترین لحظه‌ها کمکم کرد...وقتی گیج بودم و خودمو گم کرده بودم...که جا داره باز هم از خانوم فیلو سارای عزیز تشکر کنم...
خوب خلاصه میکنم، اینجا از بعضی دوستانم میخوام تشکر کنم...
خواهر خوبم، خانوم گل مریم عزیز،
که تو این مدت خیلی بهم کمک کردن...ازشون یک دنیا ممنونم...براشون آرزوی خوشبختی میکنم، خوشبختی که همچنان با عشق خداوند همراه باشه و در کنار همسری که لیاقت ایشون رو داشته باشه...:72:
از خانوم بالهای صداقت که سعی کردن به من امید بدن...با اینکه خودشون کلی مشکل داشتن...امیدوارم زندگیشون دوباره رنگی بشه...
از مو طلایی عزیز، راستی من هنوزم لاک پشت‌های نینجا میبینم...بعد از ۱۵ سال هیچوقت برام قدیمی نشدن...:43:
از کیوان عزیز دوست خوبی که جدیتشون لازمه وظیفه سنگینی هست که بهشون محول شده...امیدوارم موفق باشن...
از خانوم دکتر سارا، که اگر من آخر از قند بمیرم، مسولیتش پایه ایشون هست،...:311:
شوخی کردم،
براتون آرزوی شادی و خوشبختی میکنم در کنار کسی که مدتها انتظارشو کشیدین...:72:
از خانوم موعود و امید عزیز،
راستش من هم مثل شما کشورمو دوست دارم، خیلی زیادم دوست دارم، بیش از آنچه تصورشو بکنین...
اما کمی متفاوت فکر میکنم...فکر میکنم خیلی باید کار کنیم به جای افتخار کردن به گذشتمون یا...
به هر حال متأسفم اگر باعث ناراحتیتون شدم و امیدوارم این پسر بچه شلوغ رو ببخشین و حلال کنین...:203:
خانوم بی دل،که هنوز سر درد عجیبی به خاطره ضربه‌های چکششون دارم، امیدوارم در کنار همسرتون خوشبخت باشین...:72:
و دوستانی مثل، فرشته مهربان، ارمان عزیز با کلیپ‌های زیباشون، کنجکاو ، انی،محمد ابراهیمی،خانوم غزاله با گربه‌های قشنگشون، گرد آفرید عزیز که فرصت آشنایی بیشتر باهاشون رو نداشتم و براشون از خداوند سلامتی میخوام...و باقی دوستان که حافظه من یاری نمیکنه اسمشونو اینجا بیارم و امیدوارم منو ببخشن...
برام دعا کنین که واقعا بهش نیاز دارم...
مشکلاتی دارم که در ابتدا میخواستم به عنوان یه تاپیک مطرحش کنم، اما راستش حتا نمیدونستم چی باید بنویسم،
آخر به این نتیجه رسیدم، که تنها باید کمی تنها باشم، تا خودم رو بهتر پیدا کنم...
شاید این هم یکی از تصمیمات عجیبی هست که تو زندگیم گرفتم اما فکر میکنم فعلا این تصمیمات عجیب و غریب هست که به حل مشکلاتم کمک میکنه...:160:
شاید یک روزی برگردم، اما تصمیم فعلی من اینه که...
برای همیشه از همدردی لوگ آوت کنم...
خدانگهداره همتون،
دوست و برادر کوچکتون،:72:
کامران
یه روزی هممون با مشکلی که داریم میایم و با این تالار و اعضا خوبش آشنا میشیم بعد وقتی مشکلات بقیه رو میبینیم ، و میفهمیم که ما تنها نیستیم هم سبک میشیم هم یاد میگیریم که چطور با مشکلمون مقابه کنیم یا باهاش کنار بیایم . و بقیه هم راهکارهاشونو میدن. اما چی میشه بعضا اعضا بعد از مدتی به این نتیجه میرسن که دیگه اینجا نمیتونه دردی ازشون دواکنه و حتی ابا دارن از اینکه مشکلشونو مطرح کنن. نمیگم قراره همه مشکلات اینجا حل شه ولی این شکل رفتنها یه خورده آدمو به فکر میبره که ای دل غافل بازم یکی رو نا امید کردیم یا رنجوندیم و ...البته من خودمم قرار نیست برای همیشه اینجا بمونم و قطعا تا زمانی اینجا خواهم موند که این تالار حد اقل بدون آسیب سرگرمم کنه و با گفتن بعضی حرفها حتی سربسته تخلیه بشم. اما وقتی یه نفر این شکلی خداحافظی میکنه آدم دلش میگیره. چون یه جوریه درست مثل قهر کردن و دل بریدن و...
چه میشه کرد!
به هر حال آقای کامران اگه تصمیم نهاییتون اینه که با مشکلتون از اینجا برین، براتون بهترین آرزوها رو دارم گرچه دلم میخواست حد اقل میتونستیم سنگ صبوری برای شنیدن صحبتهاتون باشیم:47:
دست حق به همراهتون:323:
این تالار و اعضایش نمونه کاملی از شعری است که همه ان را خونده ایم و خود من آن را از زبان مدید محترم تالار دوباره شنیدم شعری که معنای عمیقی دارد
بنی آدم اعضای یکدیگرند که در آفرینش ز یک گوهرند
چو عضوی به درد آورد روزگار دگر عضوها را نماند قرار
واقعا وقتی در این تالار برای بار اول قدم می گذاریم ابتدا خود را تنها و پر از مشکل می بینیم گویی تمام مشکلات دنیا فقط مشکل خودمان است
اما قدم به قدم که جلو می رویم و با دردهای دیگران آشنا می شویم
خودمان را فراموش می کنیم و غرق در کمک به دیگری می شویم
ما یی که نه تنها صدا همدیگر را نمی شنویم حتی همدیگر را هم ندیده ایم و اسم همدیگر را هم نمی دانیم
ولی آنچنان برای یکدیگر دلسوزی و همدردی می کنیم آنچنان دلمان برای یکدیگر می تپد که گویی یکی از عزیزیمان یکی از بستگان خونیمان مشکلی دارد
من این تالار را سرگرمی نمی بینیم و برای درد و دل کردن هم نمی آیم
بلکه برای آموختن میایم آموختن شیوه درست زندگی شیوه درست ارتباط شیوه درست حرف زدن شیوه درست غصه خوردن شیوه درست تصمیم گیری
من اکنون با من روز اول متفاوت هست فکر می کنم همگی اینگونه باشیم
در کنار هم بزرگ می شویم و ازیکدیگر می آموزیم و در عین حال مواظبیم کسی به بیراهه نرود و یا اگر کسی زمین خورد دستش را می گیریم و دوباره ایستادن را به او می آموزیم و ا صبر و امید داشتن را به ما
کلبه همدردی است و صاحب این کلبه مدیر دلسوزی است که سعی کرده با گنجاندن مقالات زندگی در این کلبه همه ما را بازندگی آشنا تر کند
شاید خیلی سئوال ها در ذهنم باشد که چرا مدیر تاپکی را حذف کرد ... چرا قفل کرد... چرا حق عضویت داد...و چرا های بیشمار دیگر که با گذشت زمان معنی همه را درک می کنیم
.
.
.
از صبر و امید همواره در تمام لحظه های زندگی کمک بگیرید
خواهر کوچک همدرد شما
برادر گرامی براتون آرزوی خوشبختی و عاقبت بخیری دارم ،
بهترینها رو براتون از خدا میخوام ،
هر جای این دنیای کوچیک هستید ، مومن و سلامت و بهروز باشید ،
خواهر کوچیکتون رو حلال کنید و ببخشید که براتون احترام زیادی قائل بودم و هستم ،
خدا نگهدارتون و دست علی به همراهتون برادر گرامی :72:
:72::72::72:
آقا كامران :حتما" شما هم وطنت رو دوست داري و من هم هميشه به نظرات شما احترام گذاشته ام و فقط نظرات خودم رو بيان كردم اگر رنجشي بود شما ما رو حلال كن و مطمئن باش باز هم به تالار برميگردي چون با خاطره خوش از اون جدا ميشي اميدوارم كه هميشه سلامت و موفق باشي:72:
عزیزمنقل قول:
نوشته اصلی توسط بالهای صداقت
ما چه بخواهیم چه نخواهیم از این تالار می آموزیم. آنجایی که مشکلی داریم و مطرحش میکنیم و در اون اثنا که دنبال جوابها یا ارسالهای بقیه میگردیم چشممون به مقالات مفید می افته و یا مشکلات دیگران توجهمونو جلب میکنه و از خلال جوابهای سایر اعضا به مشکلات دیگران از تجربه های دیگر افراد می آموزیم اینها همه و همه سرگرمیهایی است که به ما درس زندگی می آموزد.حسن این تالار این است که جنبه سرگرم کننده نیز برخوردار است و البته بهترین آموزشها در عصر نوین از نظر دانشمندان و کارشناسان امر، آن آموزشی است که در قالب تفریح سرگرمی باشد یا حداقل با تفریح و سرگرمی همراه باشد. چون این نوع آموزش حد اقل برای افراد بازیگوشی چون بنده طفل گریز پای را خیلی خوب حتی روزهای جمعه به مکتب میکشونه:104: حالا چاشنی محبت اعضا و آقایون مدیران را هم که به آن اضافه کنیم دیگر میشود قند مکرر:227:
سلام...
از لطفو محبت همه دوستانم ممنونم...هیچ فکر نمیکردم که این همه دوست خوب اینجا داشته باشم...
وقتی این تاپیک رو زدم، از افراد زیادی پیغام خصوصی دریافت کردم که انتظارشو نداشتم...اینکه این همه در این تالار به من لطف داشته باشن...:72::72:
الان حال روحیم به نسبت خیلی بهتره، واقعا این تنهایی رو لازم داشتم...اینکه یه هفته با کل دنیا قطعه رابطه کنم...
راستی من یه هفته تو ترک بودم، هیچوقت نمیتونستم تصور کنم که این تالار انقدر اعتیاد آواره...:311:
اما حداقل تا حدودی برای پر کردن تنهایی‌‌های من خوب بوده...
همونطور که به بعضی دوستان گفته بودم، هروقت بتونم برگردم برمیگردم
پس من برگشتم...:72:
کامران
سلام خوشحالم از اینکه روحیه ات خوبه
خوشحالم که اومدی
خوشحالم که من و درک کردی و به تاپیکم سر زدی
امیدوارم همیشه خوب باشی
کامران خان حال "ترک" خوب چیزی بود یا نه ؟؟ :311:
بازم یاد شعر معروف افتادم که میگه>> به سلام ها دل نمی بندیم و از خداحافظی ها غمگین نمی شویم
بابا آخر می دانیم اعضا تالار بسیار بسیار بر ما و تالار لطف دارند :104:
صابر جان،نقل قول:
نوشته اصلی توسط نقاب
ترک کار من یکی نبود، از حال هواش همینو بگم که بسیار دردناکه و نشدنی...کار من که نبود:302:
تنها گویا یه نفر موفق بوده اونم خانوم فیلو سارا ، البته اگه همین روزا دوباره بر نگردن:311:
باز هم از همتون ممنونم،:72:
کامران
آقای کامران خوش آمدید:72:
اینجا بر عکس « خانه تولد دوباره » عمل میکنه و کسی توان ترکش رو نداره :311:
به به ..خوش آمديد جناب كامران......
خوش گذشت؟حالتون بهتره ايشالا؟
والا خوش که اینجا به کسی نمیگذره،:302:نقل قول:
نوشته اصلی توسط gh.sana
اما بهترم، ممنون...:72:
راستی شما خودت خوبی، دلبندتون حالشون چطوره؟
انشا‌الله که سلامت و پیروز باشین:72:
عالي هر دو در وضعيت عالي هستيم.......شارژمون سبزه سبزه.......(گاهي به نارنجي ميرسه اما زود سبز ميشه)
شكر....زندگي خوب و شادي دارم:323:
سلام دوستان عزیز
میدونم همه دوست دارین از برادرمون آقای آرمان 26 خبری بگیرید و منتظرید که به تالار برگردند اما ایشون جدی جدی و برای همیشه از همه اعضای تالار همدردی خداحافظی کردند :302: و گفتند سلامشون رو خدمت همه شما برسونم ؛ من هم ادای وظیفه کردم .
ایشون گفتند نیازی به احوالپرسی نیست اما به دعای خیر همه شما همیـــــــــشه نیازمند هستند .:72:
حالا ما برای موفقیت و عاقبت بخیری ایشون دعا میکنیم .:323:
انشاء الله همیشه و همه جا در پناه خداوند منان سربلند و موفق باشند (آمین)
خداوندا ، برادر بزرگوار ما آقای آرمان ( سید عرفان ) را در کلیه مراحل زندگی یاری بفرما و هیچگاه تنهایش نگذار که او دل رئوفی دارد و قلب مهربانی :72: