یک بیت شعر زییا بنویسد

فکر خود و رای خود در عالم رندی نیست *** کفر است در این مذهب خودبینی و خودرایی

زندگانی گر کسی بی عشق خواهد من نخواهم
راستی بی عشق زندان است بر من زندگانی

فریاد ازآن نرگس مستی که تو داری *** آه از دل بیگانه پرستی که تو داری ترسم که یک از اهل وفا زنده نماند *** درکشتن این طایفه دستی که تو داری

ز لب دوختن غنچه را ز ندگی ست
چو بشکفت زان پس پر ا کندگی است

دلبر به من رسید و ، جفا را بهانه کرد
افکند سر به زیر ، حیا را بهانه کرد
آمد به بزم و ، دید من تیره روز را،
ننشست و رفت، تنگی جا را بهانه کرد!

زند گانی گر کسی بی عشق خواهد من نخواهم
راستی بی عشق زندان است بر من زندگانی

وقت را غنیمت دان آن قدر که بتوانی *** حاصل از حیات ای جان این دم است تا دانی زاهد پشیمان را ذوق باده خواهد کشت *** عاقلا مکن کاری کآورد پشیمانی پند عاشقان بشنو و از در طرب بازآ *** کاین همه نمی‌ارزد شغل عالم فانی جمع کن به احسانی حافظ پریشان را *** ای شکنج گیسویت مجمع پریشانی

از پی رد و قبول عامه خود را خر مساز *** زانکه نبود کار عامی جز خری یا خرخری گاو را باور کنند اندر خدائی عامیان *** نوح را باور ندارند از ره پیغمبری

گاویست بر آسمان قرین پروین *** گاویست دگر نهفته در زیر زمین گر بینایی چشم حقیقت بگشا *** زیر و زبر دو گاو مشتی خر بین

ای دل شکایت ها مکن تا نشنود دلدار من
ای دل نمی ترسی مگر از یار بی زنهار من
ای دل مرو در خون من در اشک چون جیحون من
نشنیده ای شب تا سحر آن ناله های زار من

حکیمی پسران را نپد همی داد که جا نان
پدر هنر اموزید که

عاشقــــــی دل خسته ام از عشـــق جدایم نکنید
جز همان عاشــق دل خسته صدایم نکنید
سالها از آتش عشــق سوختمو ساختم
باز هم همسفر خاطره هایم نکنید

من نگویم که به حرف دل من گوش کنید
بهتر آن است که این قصه فراموش کنید
عاشقان را بگذارید بنالند همه
مصلحت نیست که این زمزمه خاموش کنید

من عاشق غزلیات شمس هستم :
جان و جهان دوش کجا بوده ای نی غلطم در دل ما بوده ای
آه که من دوش چه ها دیده ام آه که تو دوش که را بوده ای

رشک برم کاش قبا بودمی چون که در آغوش قبا بوده ای
زهره ندارم که بگویم تو را بی من بیچاره کجا بوده ای
رنگ رخ خوب تو آخر گواست در حرم لطف خدا بوده ای
آینه ای رنگ تو عکس کسیست خود زهمه رنگ جدا بوده ای

یکبار هم ای عشقِ من از عقل میندیش بگذار که دل حل بکند مسأله ها را...

سابینای عزیز عجب شعری نوشتی، منو یاد یکی از قشنگ ترین آهنگای شجریان انداختی. خیلی وقت بود گوش نداده بودم. ممنونتم:72::72:

با همه عطر دامنت آیدم از صبا عجب
کز گذر تو خاک را مشک ختن نمیکند

کاش که در قیامتش بارِ دگر بِدیدمی کانچه گناهِ او بوَد، من بکِشم غرامتش

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط دختر مهربون

کاش که در قیامتش بارِ دگر بِدیدمی کانچه گناهِ او بوَد، من بکِشم غرامتش

---

آن که هلاک من همی خواهد و من سلامتش
هر چه کند به شاهدی کس نکند ملامتش
باغ تفرج است و بس، میوه نمی دهد به کس
جز به نظر نمی رسد سیب درخت قامتش

چقدر این بیت دومی زیباست...

از من جدا مشو که توام نو ر دیده ای
ارام جان و مونس قلب رمیده ای

ا ز دامن تو دست ندا رند عاشقان
پیراهن صبو ری ایشان در یده ای

به پای خویشتن آیند عاشقان به کمندت
که هر که را تو بگیری، ز خویشتن برهانی

ای درس عشقت هر شبم
تا روز تکرار آمده
ای روز من بی روی تو
همچون شب تار آمده

( بچه ها بیاید تاپیک مشاعره باحالتره )

نکته ای روح فزا از دهن دوست بگو
نامه ای خوش خبر از عا لم اسرا ر بیار

رو ز هجران و شب فرقت یار اخر شد
زدم این فا ل و گذشت اختر و کار اخر شد

غم در دل تنگ من از آنست که نیست ،؛، یک دوست که با وی غم دل بتوان گفت

:323::323::323:

بايد خريدارم شوي، تا من خريدارت شوم

وز جان و دل يارم شوي تا عاشق زارت شوم

من نيستم چون ديگران، بازيچه بازيگران

اول به دام آرم تو را، و آنگه گرفتارت شوم

رو ز گاریست که سودای بتان دین من است
غم این کار نشاط دل غمگین من است

کی بود یا رب که خوبان یاد این بی دل کنند

کز خیال خوش دلان چون غم فراموشیم ما

:72::72::72::72::72:

دل می رود ز دستم صا حب دلان خدا را
در دا که را ز پنهان خواهد شد اشکارا

در کـارگـه کـوزه گـری بــودم دوش *** دیـدم دو هزار کـوزه گـويا و خـموش هــر يک به زبان حــال با مـن گفتند *** کو کوزه گر و کوزه خر و کوزه فروش

کشتی شکستگانیم ای باد شر طه بر خیز
باشد که با ز بینیم دیدار اشنا را

زبان خامه ندارد سر بیان فراق
و گرنه شرح دهم با تو داستان فراق

دریغ مدت عمرم که بر امید وصا ل
به سر رسید و نیامد به سر زمان فراق

هيچ صيادي در جوي حقيري كه به گودالي مي ريزد مرواريدي صيد نخواهد كرد

از دوری صیاد دگر تاب ندارم
تا دام در آغوش نگیرم نگرانم

بشنو این نکته که خود را ز غم ازاده کنی
خون خو ری گر طلب رو زی ننها ده کنی

آخر الامر گل کوزه گران خواهی شد
حالیا فکر سبو کن که پر از باده کنی

رو ز گاریست که ما را نگران می داری
مخلصان را نه به وضع دگران می داری

مشكلي دارم ز دانشمند مجلس باز پرس
توبه فرمايان چرا خود توبه كمتر مي‌كنند
گوييا باور نمي‌دارند روز داوري
كاين همه قلب و دغل در كار داور مي‌كنند

من که باشم که بر ان خاطر عا طر گذرم
لطف ها می کنی ای خا ک درت تاج سرم

ای بی خبر بکوش که صاحب خبر شوی
تا راهرو نباشی کی راهبر شوی

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

در مکتب حقایق پیش ادیب عشق
هان ای پسر بکوش که رو زی پدر شوی