هم اکنون نیازمند یاری شما هستم

یادت باشه هر تصمیمی که می گیری مثل انسانهای متمدن رفتار کنی و روابط را مدیریت کنی و به هیچ عنوان همین دیدارهای جسته و گریخته ی همسرت را از بچه دریغ نکنی .

این کارها درست نیست که به بهانه ی آسیب و ... دیدارهای بی تعریف و نامشخص را از بچه ات دریغ کنی . بگذار شرایط رابطه و دیدار با پدرش را خودش درک کند و بفهمد . به هر حال او از این حداقل هم یاد می گیرد که حداکثر استفاده را ببرد و با دیدار پدرش شارژ خواهد شد . این حرف بهانه تو است نه دخترت !حتی اگر موطلایی به عدم تمایل به دیدار پدرش رسید که ممکن است آن را هم تجربه کنی تو باید او را به دیدار از پدر و رعایت احترام پدر تشویق کنی .

تو نمی توانی همسرت را تغییر دهی اما می توانی به موطلایی کمک کنی تا بنا بر واقعیت با شرایط رو به رو شود و پدرش را به همین شکلی که هست تعریف کند ،قبول کند و بپذیرد . نه تابوی پدرش را در ذهنش بشکن و نه از وجود پدر دیو درست کن.بگذار پدر برای موطلایی همان بابایی باشد که همیشه کادوهای خوب می خرد . موطلایی بابا را بیشتر از فرد هدیه دهنده نمی بیند . این در تمام حرفها و نوشته هایش مشخص است .

قبل از هر چیز هم باید با موطلایی صحبتی دوستانه داشته باشی . و صد البته جناب همسر . باید به او اطمینان دهید که هر شرایطی که پیش آید ذره ای روی رابطه و احساس هر یک از شما نسبت به او تاثیر نخواهد گذاشت و هر کدام از شما طبق همان چیزی که تا امروز از شما شناخت دارد و دیده و انتظار دارد عمل خواهید کرد .

یک چیزی هم مجددا تکرار می کنم که یادت باشه رابطه مو طلایی با پدرش به هیچ عنوان به تو ربط ندارد . تو تنها می توانی سعی کنی با روحیه سازنده ات احساس دخترت را با پدرش سالم نگه داری .

سلام بالهای صداقت
به خاطر در آمیختگی احساساتتان (به خاطر فشارهایی که در زندگی دارید)با مسائل منطقی زندگی به نظرم ، ظرفیت این تاپیک و تالار بیش از این اجازه کمک به شما را نمی دهد.

همانطور که بارها به این نکته اساسی اشاره کردم، راهنمایی ها و مشورتهای تلفنی و اینترنتی برای تصمیمات بسیار عمیق فقط یک استارت هست و هرگز به عنوان جایگزین مشاوره حضوری نیست.

شما نیاز هست که حتما جهت تصمیم گیری قطعی با توجه به همه جوانبی که رویتان اثر دارد، تصمیم بگیرید. به همین منظور نیاز ضروری به مشاوره حضوری دارید.

با سلام و تشکر خدمت مدیر محترم
و سپاس از حسن توجهتون
آمیختگی احساسی؟
چه احساسی؟
زندگی مشکلات داره
این مشکلات تمام ناشدنی است
در ابتدای امر به من توصیه شد صبر کنم
و روی خودم کار کنم
الان اصلا به شوهرم وابسته نیستم
از طلاق هم نمی ترسم

این دو مشکلاتی بودند که مانع از تصمیم طلاق من می شدند
الان این دو مشکل حل شدند
در تمام این ده سال فقط من بودم خودم و خودم
مگر طلاق چیست؟ همین شرایطی که من دارم
به دنبال چی هستم
بعد از دوماه دیگه چه اتفاقی می خواهد یبفتد
من و او تعلقی نسبت به هم نداریم
می خواهم برگردم به سمت خانواده ام
حتی اگر شوهرم هم بخواهد من دیگه نمی خواهم
چون او کسی نیست که همراه من باشد

سلام

مدت زیادی بود که به دلیل مشغله های خاص افتخار حضور در تالار را نداشتم.
دوست خوبم درک شرایط افراد کاری بسیار سخت است

اگر با تو همدردی میشود به معنای درک واقعی شرایط سخت تو نیست. من وسایر دوستان تا حدودی شرایط تو را درک میکنیم اما همگی به دلیل احساس تشریک مساعی سعی داریم از دیدگاه تجربی،عاطفی و تا حدودی فنی کمکت کنیم تا راه را بیابی.

اما نه تنها تو بلکه همه ما که در این تالار به دلایل مختلف حضور داریم نهایتا باید تصمیم گیرنده باشیم و کمک دیگران در این موقعیت افزایش ظرفیت روحی و روانی ما برای مواجه با این تصمیمات است.

بیقراری و دلتنگی تو طبیعی است. اما ایا صورت مساله با دلخوری تو تغییر میکند.ایا با اسیبهای شدیدی که از نظر روحی به خود وارد میکنی چیزی عوض میشود

دوست نازنین

فکر میکنم برخورداری از حمایت گرم خانواده ات میتواند دوباره تو را کمک کند تا جایگاه خود را بیابی و بتوانی این سختی ها را طبیعی طی کنی.

بهتر ه اگر تصمیم واقعی را برای جدایی گرفتی با حضور و حمایت خانواده ات اینکار را کنی و اگر هنوز مایلی تلاش بیشتری برای بهبود زندگیت انجام دهیبا در نظر گرفتن یک زمان معینی برای خودت در نظر بگیر اما در این مدت خیلی بیش از قبل روی خودت کار کن

به امید ارامش بیشتر تو

سلام اریو جان
ممنون
دیگر نیازی به تلاش بیشتر نیست
من تمام تلاشم را کرده ام و این تصمیم از روی احساست نیست
بلکه منطق هست
این تصمیم را باید خیلی پیش از این ها می گرفتم
ولی اکنون خرسندم که 10 سال صبر و تلاش کردم تا به این نقطه برسم که بعد از طلاقم 5 سال دیگر که من 34 سالم هست هیچ گونه احساس پشینمانی و یاس ندارم و هرگز از تصمیم ناراحت و سرخورده نمی شوم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بالهای صداقت

دیگر نیازی به تلاش بیشتر نیست
من تمام تلاشم را کرده ام و این تصمیم از روی احساست نیست
بلکه منطق هست
این تصمیم را باید خیلی پیش از این ها می گرفتم
ولی اکنون خرسندم که 10 سال صبر و تلاش کردم تا به این نقطه برسم که بعد از طلاقم 5 سال دیگر که من 34 سالم هست هیچ گونه احساس پشینمانی و یاس ندارم و هرگز از تصمیم ناراحت و سرخورده نمی شوم

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بالهای صداقت

الان اصلا به شوهرم وابسته نیستم
از طلاق هم نمی ترسم

این دو مشکلاتی بودند که مانع از تصمیم طلاق من می شدند
الان این دو مشکل حل شدند

---

با سلام
اگر تصمیماتتون را جدا از احساسات، صبورانه و طی زمان، و به صورت منطقی و با مشاوره حضوری (که قبلا و هم اکنون هم توصیه کردم)، گرفته اید. پس چرا هنوز تردید دارید؟! باید سایر کارهایش را بسپاری به وکیل و مراحل قانونی را طی کنید.

بالهای صداقت عزیزم
من هم با اقای مدیر موافقم و درستش هم همینه که کارو باید سپرد به دست کاردان .

این مسئله کوچیکی نیست که با مشورت دوستان تالار بشه حلش کرد البته منظورم خودم و امثال خودم هست .همه ما اینجا میتونیم نظر بدیم و رتهی که به نظرمون بهتره پیشنهاد بدیم اما تو باید با یه مرکز مشاوره خوب صحبت کنی و اگه تصمیم جدی برای جدایی گرفتی ، یه وکیل خوب بگیری تا در مورد صلاحیت نگهداری موطلایی بتونه کار درست رو انجام بده

برات آرزوی موفقیت میکنم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

با سلام
اگر تصمیماتتون را جدا از احساسات، صبورانه و طی زمان، و به صورت منطقی و با مشاوره حضوری (که قبلا و هم اکنون هم توصیه کردم)، گرفته اید. پس چرا هنوز تردید دارید؟! باید سایر کارهایش را بسپاری به وکیل و مراحل قانونی را طی کنید.

---

چشم مدیر خوب تالار
دیگه صبر جایز نیست
الان دیگه سحر شده
دیگه سحر نزدیک نیست

ممنون از همه بچه ها
از همتون که همدردهای خوب من بودید
نمی دونید چقدر خوشحالم خیلی زیاد
شاید خندتون بگیره
به خاطر اینکه شهامت تصمیم گرفتن رو پیدا کردم :104::227:
به خاطر اینکه یاد گرفتم عنان زندگی ام فقط و فقط در دستان خودم باشه :227::104:
دارم بال در میاورم :310:

دوست خوبم در هر شرایطی سعی کن خودت رو کنترل کنی حتی وقتی خیلی خوشحالی !

تا حالا همش حس بخشش و عشق و دوست داشتن زیاد بود اما حالا که تصمیمت عوض شده مراقب باش که باز

هم زیاده روی نکنی ، آروم دختر خوب

چشم
اخه اونقدر خوبم
اونقدر آرومم
نمی دونید
دنیا برام عوض شده
اصلا یه چیز دیگه شده
انگار تازه خودم رو پیدا کرده ام
بابای مو طلایی امروز نیست
اصلا نرفته سر کار
احتمالا قضیه میفته برای بعد از ظهر
خدایا دنیا چقدر قشنگه