برام شده آرزو

سلام بر خواهر بزرگوارم "الینا" و سایر دوستان.

"الینای" عزیز هنگامی که این تاپیک را ایجاد کردید بنده در پست چهارم نظر خود را بیان نمودم....و فکر نمی کردم این مشکل تا حال ادامه یابد ولی متاسفانه گاهی......
به هرحال ما این جا هستیم که با همیاری یکدیگر مشکل را حل نماییم.

اگرچه بنده جوانی بیش نیستم و هیچ گونه تجربه زندگی مشترک ندارم....ولی به خوبی شما را درک می کنم و خواهم کرد....
می دانم زندگی و نوع برخورد با همسری که در تصمیم گیری وابسته خانواده است بسیار دشوار است...اما ناممکن نیست.. و چه بسا با پشتکار و صبر بتوانیم این زندگی را سروسامان دهیم. که تا حال هم قدر توانسته اید.

دوستان همه راهنمایی های مفیدی انجام دادند ولی چند نکته ای هم بنده اشاره می کنم.::
اصولا با توضیحاتی که بیان نمودید مشخص است که همسرتان بر روی خانواده اش تعصب و وابستگی دارد...
بگذارید واضح تر بگوییم.....اگر مادر شوهرتان بیش او از شما تعریف و تمجید کند متقابلا رابطه شوهرتان با شما عالی خواهد بود و گر این روند برعکس باشد که ......

پس در این زمینه خانواده ها بسیار تاثیر دارند. بنابراین کوشش شما باید بیشتر معطوف به سازش با اطرافیان و خانواده باشد تا سازش با همسر.

در این زمینه هم هیچ گاه نباید خانواده همسرتان را زیر سوال برید یا انتقادی از انها (در حضور شوهرتان) انجام دهید. شوهرتان باید بداند شما واقعا خانواده اش را دوست می دارید و احترام ویژه ای برای انان قائلید.

همسرتان را همان گونه که هست پذیرا باشید.....سعی نکنید رفتارش را تغییر دهید بلکه بهبود را جایگزین تغییر نمایید.

راه بهبود هم این است که بر روی نکته ضعف همسرتان که همان "تعصب" است انگشت گذارید.... به او قدرت دهید...او را ستایش کنید. او محتاج تعریف و تمجید شما و بزرگ داشته شدن است. سعی کنید وابستگیش را از مسیر خانواده خارج نمایید. چگونه؟؟

شوهرتان محتاج تایید است ....این تایید را در موافقت خانواده جست و جو می کند.... پس بهتر است با شیوه بهبود ....کاری کنید که تایید را در شما و نظرتان جست و جو کند تا خانواده.

بازهم منتظر توضیحات شما هستم...متشکر

سلام به همه دوستان عزیزم
بالاخره من به آرزوم رسیدم و داریم مستقل میشیم. دیشب همون خونه ای رو که میخواستم اجاره کردیم و انشاءالله تا چهارشنبه اسباب کشی میکنیم.
ممنونم دوستان عزیز از راهنمایی هاتون.:72::72::72:

سلام بر خواهر بزرگوارم "الینا" گرامی...

بسیار از شنیدن چنین خبری خرسند گشتم....انشاالله در سایه یک سقف مستقل همسرتان هم مستقل فکر کردن و قاطعانه تصمیم گرفتن را بیاموزد... که البته این تصمیم از سوی ایشان نقطه ی عطفی در زندگی شماست.

اما "الینای" گرامی دقت کنید حال شما نوعی دیگری از زندگی را تجربه خواهید کرد یعنی زندگی دو نفره.......زندگی مستقل بسیار خوب است ولی اگر در زندگی ما با دیگران همیاری و مشورت نکنیم و درها را بر روی اطرافیان و خانواده طرف مقابل ببندیم ... دیگر مستقل نشده ایم بلکه برای خود زندانی ساخته ایم.

امیدوارم دیگر هیچ گونه اختلافی نداشته باشید و اگر هم مشکلی پیش با هم فکری و همدلی با همسرتان آن مشکل را هر چه زودتر حل نماید.

خب دیگر برایتان "ارزو نشده"....
با تشکر

ممنون نقاب عزیز
من به هیچ وجه چنین قصدی ندارم . من فقط میخوام هرچیزی به جای خودش باشه.
از شما بسیار ممنونم.:72:

سلام دوستان عزیزم
من بالاخره مستقل شدم. خواستم این خبر خوش رو به همه شما بدم. با اینکه خیلی سختی کشیدم ولی دست از خواسته ام بر نداشتم تا به چیزی که میخواستم رسیدم.

مبارکه :72: امیدوارم همیشه شاد و سعادتمند باشید :203: .

سلام elina ی عزیزم :72:

خیلی خوشحال شدم:228::72: آرزو می کنم همیشه شاد و پیروز باشی، و قلب ما رو هم شاد کنی.

استقلالت قطعا اتفاق شیرینیه، اما شیرین تر از اون زندگی در کنار مردیه که موفق شده خانواده ش رو از طوفان های زندگی به سلامت عبور بده. قدرش رو بدون، به این می گن مرد. بهت تبریک می گم.

:72:

من یه مدتی نبودم و تازه الان داستانت رو از اول خوندم. بسیار خوشحال شدم از اینکه مستقل شدی. خانه نو مبارک. انشاالله که سالیان سال در کنار همسر و فرزندانت به خوبی و خوشی زندگی کنی. راستی الان زندگیت خوبه؟ ناراحتی دیگه پیش نیومده خدای نکرده.

سلام عزیزم
ممنون از پیگیریت
خدا رو شکر زندگی ما خیلی بهتره و ما تازه معنی آرامش رو فهمیدیم. البته مادر شوهرم گاهی کارهی قبلش رو تکرار میکنه ولی من دیگه اهمیت نمیدم. الآن خدا رو شکر روابطها هم خیلی بهتر شده و شوهرم کارش توی تهران داره تمام میشه و تا آخر این ماه برمیگرده.
ممنونم دوستان .:72:

چقدر خوشحال شده الینا جان. خیلی خیلی. خدا رو شکر. انگار وقتی پاشونو از زندگی آدم بیرون می کشن آدم تازه طعم زندگی مشترک رو می چشه. :227:
انشاله که دیگه هیچ وقت ناراحتی نداشته باشی.:72::72: