نمایش نسخه قابل چاپ
دوستان....
نمیدونین چقدر خوشحالم که...:227:
آخرین نمره م هم امروز اومد...
دیگه واقعاً تموم شد...:227:
(البته دوره لیسانس رو میگم ها)
این نمره های آخری که میمونه آدم جونش در میاد تا ببینه چند شده.
بین زمین و هوا معلق بودم این چند روز...
نکته ی جالبش اینه که این ترم نمره هام خیلی بهتر از ترم های پیش شده!!
با اینکه این ترم همش اینجا بودم!!
تبریک میگم!
پس ثابت کردی که آدم اگه به جای درس خوندن بیاد همدردی، نمره هاش بهتر می شه :311:
البته جدا از شوخی، شما که در دوران امتحانات 2-3 هفته ای نیومدی! :)
من هم برای اینکه جواب دندان شکنی داده باشم به تمام کسانی که می خواهند وصله ننگ آور اعتیاد رو به ما بچسبونند، تا 6 ساعت آینده آنلاین نخواهم شد! :311:
با سلامنقل قول:
نوشته اصلی توسط baran.68
خوش آمدید.
تالار و اعضای تالار از شما توقع حضور بیشتری دارند. حالا این دانشگاه و بهانه ات فعلا چند ماه نیست.
شاید از اینکه بی خبر غیبت های طولانی می کنید و در زمان حضورتان کم کار شده اید از خاطرشون دارید می روید (فرافکنی یعنی این :311:)
دوستان عزیزچندوقتیه از green خبری نیست!!!!!!!!
سرافراز هم که یه هفته است افتخارنداده!!!!!!!!!
واما جاودان،آخرین باریادمه پست غمگینی گذاشته بود وازدلتنگیش نالیده بود!!!!!
دوستان منتظر برگشتتون و توجیه خیر بابت غیبتهاتون هستیم.
سلام خانم شادی به تالار بر گشتی به تا لار خوش امدید جا در تالار خا لی بود تا لار به وجود شما نیاز دارد امیدوارم در تا لار از تجربیات استفاده کنیم براتون ارزوی موفقیت و سلامتی می کنم:72::72::72:
25 آذر 89 با شور خاصی در تالار گفتگوی همدردی،سایت تخصصی مشاوره ازدواج و مشاوره خانواده عضو شدم...
سوالی که خیلی وقت بود تو ذهنم میچرخید رو مطرح کردم و جواب گرفتم،جوابی که روحم رو آرومتر کرد...چقدر توی همون تاپیک دوست پیدا کردم و بعد از اون...
همدردی برام شده بود جایی که وقتی داخل اش میگشتم،یادم میرفت غصه دارم،خسته ام،بی حوصله ام،...و خلاصه هر چی احساس نا خوب بود محو میشد!!
:) خیلی ها این تجربه رو اینجا داشتن و دارن...گاهی نمیتونستم هر روز و روزی دو بار و سه بار و چند بار نیام تالار و ببینم فلان تاپیک به کجا رسید و بالاخره صاحب اش خندید یا نه!!!
همدردی و اعضاش حتی از خیلی دوستان دنیای واقعیم هم برام عزیز تر شدن...و من از همدردی خیلی چیز ها یاد گرفتم و خیلی چیز ها رو که شاید یادم رفته بود به یادم آورد...
سیستم پیام خصوصی که نگو...چه حرفهایی که دلم میخواست به عده ای بزنم و این امکان با پیام خصوصی برام فراهم شد...:)
حالا امروز بعد از چند ماه عضویت در این تالار پر برکت اومدم که بگم دارم میرم:)دست پر از این تالار میرم و فعلا دیگه به تالار نمیتونم سر بزنم،نمیدونم 10 روز،یک ماه،10 ماه،یک سال یا بیشتر یا کمتر طول بکشه،واقعا نمیدونم!! ولی از یه چیز مطمئنم و اون اینه که یه روز بر میگردم...اینجا خونه منه ،سومین خونه من...اول خونه واقعیم،بعد شهرم و بعد از اون همدردی...جایی که عشق واقعی رو یادم داد،گذشت رو...همدلی رو...خوب فکر کردن رو...خوب دیدن رو... و تلاش برای خوب بودن رو...
میرم چون:در دلم چیزی هست...مثل یک بیشه نور...مثل خواب دم صبح...میرم چون:دورها آوایی است که مرا میخواند...
و یه روزی دست پر بر میگردم...:)
همتون اینجایین...اینجا...توی قلب من...:43:برام دعا کنید.فکرای بزرگی تو سرمه که دارم میرم عملی شون کنم.
به خدا میسپارمتون.همونی که همیشه حواسش به هممون هست...
دلم گرفت از رفتنت شیدا :302:
نمی دونم کارت و خواسته ات و هدفت چیه که در تقابل با موندن تو همدردیه! ولی به تصمیمت احترام می گذارم و فقط برات آرزوی موفقیت می کنم.
جات تو همدردی خیلی خالی میشه.
مراقب خودت باش:72:
خانم شیدا حاتمی،
قبلاً هم گفته بودم، برای شما خیلی احترام قائل هستم.
امیدوارم هر کاری می کنی و هر جا هستی، موفق باشی!
به امید دیدار مجدد در همدردی :)
شیدا جان
حرکت در رشد است و مطمئنم و می دانم تو در هر جا و هر لخظه که باشی در رشد خواهی بود حتی اگر لحظاتی دست زیر چانه نشسته و چشمها را بسته داشته باشی ، اینوقت را نیک می دانم که به ظاهر سکون تو نباید نگریست که در حرکتی ، حرکت رشد آفرین که جوششی درونی دارد .
از اینرو هر کجا باشی می دانم خوبیها را از آن خود می کنی .
فقط خود و خدایت را هیچ وقت از نظر دور مدار که غفلت از همینجاست و این غفلت آغازین ، گم گشتگی در پی دارد و مادر همه غفلتهاست .
منتظر هر چه زودتر بازگشتنت هستیم
ما را هم به دعایی ، گاه و بی گاهی ، بنما یادی .
در پناه خدای بزرگ در نشاط و رضایت باشی . :323:
آمـــــــــــــــــــــــ ــــین یا رب العالمین