نمایش نسخه قابل چاپ
حتما پوه عزیز، چرا که نه... به استقلال هم میرسی .... هر کسی به وقت خودش و متناسب با شرایطی که داره. یکی دوازده سالگی ، یکی چهل سالگی! مهم تلاش انسان هست، مهم روحیه ای هست که در تضاد با تنبلی و بطالت باشه.
ولی حتما یه زمانی برای استراحتت قرار بده، وقتی ذهن آرامی داشته باشی قطعا میتونی راحت تر به مسیر زندگیت و اهدافت فکر کنی و مرور کنی چه کردی و چه لازم هست انجام بدی.
حتما در تاپیک جدید انشالله وقت بود در کنارت هستم .:72:
سلام به همه دوستان:72:
بعد چندی به تالار اومدم و کمی از تاپیکها رو خوندم....
حس عجیبی بهم دست داد، احساس کردم خیلی از چیزایی که باهاشون مشکل داشتم و دارم دوباره جلو چشمم اومدن....
خیلی خوب بود چون باهاشون خو گرفته بودم...اما الان می خوام شکستشون بدم و از پوسته رخوت بیرون بیام....
خانم pooh عزیز نوشته های شما با سال گذشته تفاوت محسوسی کرده و احساس می کنم خیلی بهتر از اون شدید....تلاشتون قابل تحسینه...
من هم سعی میکنم که شروع کنم به سعی کردن!!! می بینین انگارنقطه آغازی نداره و من همچنان درماندم....سر کار رفتن یک نیاز روحی برای من شده یبار سه روز سرکار رفتم احساس کردم چقدر حالم خوبه ولی خوب فقط سه روز طول کشید و منو قبول نکردن....از وقتی 4 سال پیش تصادف کردم و ضایعه ای در پام ایجاد شد و دیگه نتونستم مثل قبل تو کوچه خیابون برای موقعیت های شغلی تلاش کنم خیلی افسرده شدم...:302:برای هر جا رفتن انقدر باید تو نقشه حساب کتاب مقدار پیاده روی رو بکنم که اکثرا کنسل میشه...
احساس مرداب بهم دست میده...ساکت، بی تکاپو، خمود..............
سلام سرکار خانم افسونگرنقل قول:
نوشته اصلی توسط افسونگر
اینکه مجدانه تصمیم به تقویت روحیه قوی خودتون گرفتید بسیار ستودنیه.
یه نیرویی درون آدمها هست که از همه حواس پنجگانه و قوای ظاهری دست و پا قویتره. اگر به اون نیروی درونی دسترسی پیدا کنید، همیشه شاد و سرحال خواهید بود.
با این نیروی درونی اگر خدانکرده اتفاقی برای هر یک از اعضا و جوارح ما بیافته باز ما همچنان قوی خواهیم بود.
حالا سوال اینجاست اون نیروی درونی چیه؟ اون نیرویی که شما رو در سهمگین ترین طوفان ها حفظ مکنه ؟
راهنمایی خوبی جناب لقمان دارند در این زمینه به فرزندشون:
نقل قول:
فرزند عزیزم، دنیا دریایى عمیق و ژرف است؛ و افرادى بسیار زیاد در این دریا هلاک شده اند. پس به یاد داشته باش که: کشتى خود را در این دریاى ژرف،ایمان به خداقرار دهى. و بادبانش را،توکلبه خدا نصب نمائى. و توشه خود را در آن،تقواى خداعزوجل قرار دهى. اگر از این دریا نجات یافتى، به کمک رحمت الهى رسته اى. و اگر هلاک شدى به سببگناهانخودت به مهلکه افتاده اى
نه تنها در زندگی معنوی خودتون بلکه در زندگی عادی و شغلی نیز این کشتی کمک میکنه.
برای داشتن رهایی از این حس و حال اول باید شرایط روحی خودتون رو وابسته به شرایط بیرونی نکنید، مثلا اگر کار پیدا شد من حالم خوبه، باید اینجور باشه که من حالم خوبه چون از درون خوبم، چه کار پیدا شه و چه نشه.
یه مثال خوبی از دیدن نقشه و راه پیاده روی زدین!!!!!
دقیقا همین کار رو باید برای زندگی انجام بدین با شناخت که از خودتون و نقاط ضعف و قوت خودتون دارید باید انتخاب هایی رو داشته باشین که به شرایط شما بخوره. مثلا ممکنه بگید من دوست دارم کار در منزل انجام بدم، از طریق پروژه های فریلنسری از مهارت خودم درآمد کسب میکنم.
و هزار تا مثال دیگه، حواستون به اون کشتی گیری باشه که فقط با یه فن که بلده قهرمان میشه، ولی اون فن رو بر اساس توانایی جسمانی خودش و تلاش و تمرین بسیار برگزیده.
قبلنا شیدا رو‌خیلی دوست داشتم بعد پوه اضافه شد بعدها سحر بهاری:43:البته همه‌همدردی ها خیلی خیلی خوبن!مرسی که با دل‌پاک‌و‌پر از مهربونی به همه‌کمک میکنید دوستای عزیز‌مجازیم
:72::72::72:تقدیم به تو مهرباننقل قول:
نوشته اصلی توسط wisdom
سلام.
دوستان، اتفاقی اینو دیدم. برای خودم جالب بود. گفتم برای شما هم لینکش رو بذارم
http://5mpbook.blog.ir/post/61
سلام دوستان خوبم ...
سون این روز ها حال خوبی نداره ...لطفا برام دعا کنید ... این که به تالار نیام شاید برای کسی اهمیتی نداشته باشه ولی هممون انسان هستیم و برای حال خوب همدیگه دعا کنیم ...منم خیلی محتاج دعای همتون هستم .:72:
سلام.
سون جان، چی شد؟ من که دلم گرفت گفتی نمیای دیگه.
اگر لازمه دور باشی و نیای و فکر میکنی برات بهتره، حالا به هر دلیلی هست، با اینکه دلم نمیخواد بری، ولی سعی میکنم بپذیرم و بگم مهم اینه که خودش راضی باشه.
امیدوارم هر مساله ای پیش اومده، به زودی رفع بشه و زود برگردی.
ولی واقعا دلم گرفت.
.
.
.
.
افسونگر عزیز و wisdomگرامی، از نظر لطفتون ممنونم.
امیدوارم اینجور باشه که میگید.
افسونگر عزیز امیدوارم توی اون مسیری قرار بگیری که دلت توش راضی باشه.
روزای بد ، رنج ها و سختی ها اگر تو زندگی آدما نباشن اونها بشدت ضعیف میشن و هیچ مهارتی و آگاهی رو یاد نمیگیرن.نقل قول:
نوشته اصلی توسط « 7 »
سختی و رنج که باشه ، قدر عافیت و خوشبختی رو بیشتر میدونیم، قویتر تر میشیم، بیشتر میفهمیم.
انشالله که این روزات میگذره و روزهای خوب از راه میرسن. توکل بخدا
:72:
سلام دوستان خوبم
پوه پستتو دیدم خیلی درکت کردم منم همین حسو دارم
۲۹ سالمه ولی نه شغل درستی دارم نه توانمندی که واس شغل بشه بهش تکیه کرد نه هنر خاصی درسمم ادامه ندادم... منم میبینم سن من چه سابقه کاری دارن حتی اونا که شاغل نیستن درگیریای مشخصی دارن ولی من انگار استاد الافی هستم...
داشتم زندگی رو به مسیری که فکر میکردم خدا بیشتر رضایت داره میبردم که سدی جلوش اومد... و افتاد تو یک مسیری که ظاهرا خیلی از نظر مادی بهتره... نمیدونم الان این مسیرو برم یا رو مسیر قبل پافشاری کنم که شاید واقعا اشتباه میکردمو صلاح این نبوده...
بچه ها واقعا همیشه این دغدغه رو داشتم اما هیچجا نمیشه گفتش
اینکه همسر من چرا روزبه روز داره دورتر میشه؟ من چقد مقصرم؟ چقدر باعث دوریش بودم؟اینقدر نسبت به اوایل ازدواج یا حتی همین چهارسال پیش عوض شده که موندم... گاهی میخوام از حجالت آب بشم پیش خدا که من نه تنها هیچ بنده ایتو بهت نزدیک نکردم بلکه همرو فراری میدم:47:
این تلخترین فکر روزای منه که اولین باره به کسی میگم...
این اصلا برداشت من نیستا. حتی خانواده همسرمم بهم گفتن بااین پسر چیکار کردی اینطور قید دینو زده... واقعا اگه من ذره ای مقصر باشم... ده سال واس چی موندم؟؟ اینهمه رنج به جون خریدم و عاقبت...
کاش جوابی براش داشتم. خیلی سعی میکنم واقعا از ته دلم همیشه از خدا بندگیشو خواستم ولی نمیدونم این وضع من چیه من کجاها خطا میکنم که نمیفهمم :47:
این وقت و انرژی و جسم سالم فکر میکردم یکی از کارایی که برای شکرش باید بکنم مادریه و برای مخلوق پاک خدا صرف کنم اما الان شک کردم شاید اصلا ده ساله دارم خودمو گول میزنم... چه تلخه همه این فکرا