یک بیت شعر زییا بنویسد

دیده فرو بسته ام از خاکیان ... تا نگرم جلوه ی افلاکیان
شاید از این پرده ندایی دهند ... یک نفسم راه به جایی دهند

تا دل هرزه گرد من رفت به چین زلف او
زان سفر دراز خود عزم وطن نمیکند...

به فغان نه لب گشودم که فغان اثر ندارد

غم دل نگفته بهتر همه کس جگر ندارد

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط دختر مهربون

تا دل هرزه گرد من رفت به چین زلف او
زان سفر دراز خود عزم وطن نمیکند...

---

سرو چمان من چرا میل چمن نمی کند
همدم گل نمی شود، یاد سمن نمی کند

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Hamed65

سرو چمان من چرا میل چمن نمی کند
همدم گل نمی شود، یاد سمن نمی کند

---

دل به امید وصل او همدم جان نمیشود
جان به هوای کوی او خدمت تن نمیکند..

دل خوش یاد می‌آرد ز گلزار چو دل خوش نیست گل خار است و مسمار اگر دل خوش بود می‌خوشگوار است شراب تلخ در غم زهر مار است

حامد و دختر مهربون ، یه تاپیک هست برا مشاعره ، دعوتتون میکنم بیائید اونجا

پیوستگی به حق ز دو عا لم بریدن است
دیدار دوست هستی خود را ندیدن است

دانی که چرا سر نهان با تو نگویم
طوطی صفتی طاقت اسرار نداری

آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد
صبر و آرام تواند به من مسکین داد؟

دلی کز معرفت نو ر و صفا دید
به هر چیزی که دید اول خدا دید

دلم تنهاست ماتم دارم امشب
دلی سرشا ر از غم دارم امشب

دارد تمام عشق من از دست می رود
انگیزه های زیستن از دست می رود

همواره چون من نه! فقط یک لحظه خوب من بیاندیش لبریزی از گفتن ولی در هیچ سویت محرمی نیست...

دانه بهتر در زمین نرم بالا می کشد
سر فرازی بیشتر چون خا کساری بیشتر

دانی ز چه غنچه خون کند چهره ز شرم
زان روی که کار او گل انداختن است

دایم دل خود ز معصیت شاد کنی
چون غم رسدت خدای را یاد کنی

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

در این فکرم که خواهی ماند با من مهربان یا نه
به من کم می کنی لطفی که داری این زمان یا نه

چه آرزوی محالیست زیستن با تو
مرا همی بگذارند یک سخن با تو...

در دلم بود که بی دوست نباشم هرگز
چه توان کرد که سعی من و دل باطل بود

بشنو از نی چون حکایت می کند
از جداییها شکایت می کند
کز نیستان تا مرا ببریده اند
در نفیرم مرد و زن نالیده اند

رازی که بر غیر نگفتیم و نگوییم
با دوست بگوییم که او محرم را ز است

از باغ می‌برند چراغانی‌ات کنند ........................ تا کاج جشن‌های زمستانی‌ات کنند
پوشانده‌اند "صبح" تو را "ابرهای تار" ........................ تنها به این بهانه که بارانی‌ات کنند
یوسف به این رها شدن از چاه دل مبند ........................ این بار می‌برند که زندانی‌ات کنند
ای گل گمان مبر به شب جشن می‌روی ........................ شاید به خاک مرده‌ای ارزانی‌ات کنند
یک نقطه بیش فرق "رحیم" و "رجیم" نیست ........................ از نقطه‌ای بترس که شیطانی‌ات کنند
آب طلب نکرده همیشه مراد نیست ........................ گاهی بهانه است که قربانی‌ات کنند

بی سایه تر ز خویش حضوری ندیده ام حق دارد آفتاب قبولم نمیکند...

یک عمر بدی کردی و دیدی ثمرش را خوبی چه بدی داشت که یک بار نکردی

ببخشید باید تصحیح کنم:

صد بار بدی کردی و دیدی ثمرش را خوبی چه بدی داشت که یک بار نکردی

راه مردان به خود فروشی نیست
در جهان بهتر از خموشی نیست

عـقـل کجـا پی برد شـیـوه ســودای عشق *** بازنیـــابی بـه عــقــل سِر مـعـمـای عشق عقل تو چون قطره ایست، مانده ز دریا جدا *** چـنـد کند قـطـره ای فهم ز دریـــای عشق

درباغ نگاه یأس،امیدتویی *** درمشرق عشق،دشت خورشیدتویی

[/align]

صبح بی‌تو رنگ بعد از ظهر یک آدینه دارد *** بی‌‌تو حتی مهربانی حالتی از کینه دارد بی‌تو می‌گویند تعطیل است کار عشقبازی *** عشق اما کی خبر از شنبه و آدینه دارد

تعجیل در فرجش صلوات

تو چه کرده ای که با تو، شــده عشق تار و پودم
تو چه کرده ای که عمریسـت، پی تو در سجودم

در دل هوسی هست دریغا نفسی نیست
ما را نفسی نیست که در دل هوسی نیست

به هر هزاره یکی چون تو روح بخشیده است به واژه واژه ی دیبا چه های شیدایی

رو زها فکر من اینست و همه شب سختم
که چرا غافل از احو ال دل خو یشتنم

را ز دلت را مکن فاش به نامحرمان
در بر ما محرمان را ز گشودن خطا ست

را زی که بر غیر نگفتیم و نگوییم
با دوست بگوییم که او محرم را ز است

خيانت غيرت عشق است وقتي وصل ممكن نيست
نبايد بي وفايي ديد نيرنگ زليخا را

راه مردان به خو د فرو شی نیست
در جهان بهتر از خموشی نیست

من از آن حسن روز افزون كه يوسف داشت دانستم
كه عشق از پرده ي عصمت برون آرد زليخا را....

رخت بر بست ز دل شادی و هنگام و داع
با غمت گفت که با جای تو یا جای من است

رو ز گاریست که در دشت جنون خانه ی ماست
عهد مجنون شد و دو ر دل دیوانه ی ماست

رو زها در حسرت فردا به سر شد ای دریغ
دیگر از عمرم همین امرو ز و فردا مانده است