دیگه تمومم 2

سلام بهاره جون.

این هفته حال روحیم افتضاح بوده. نرفتم دانشگاه. هفته قبل هم استاد سه روز منو معطل کرد ولی بهم وقت نداد و وقتی هم میگم ایمیل میکنم براتون میگه نه، باید حضوری خودت باشی.

به من گفتن سه شنبه کمیسیون تشکیل میشه و جوابش رو شنبه اعلام میکنن. توی سیستم که تا امروز هم جوابی اعلام نشده. ولی تماس گرفتم با آموزش گفتن قبول کردن. پرسیدم از کجا باید متوجه بشم چه مدت زمان دادن؟ گفت اینو دبیرخانه کمیسیون بید اعلام کنه.

دبیرخانه هم هنوز چیزی اعلام نکرده.

خودمم که این چند روز خیلی بی انرزی بوده ام و جمعه که کار کرده ام، دیگه کار نکرده ام.

فضای دانشگاه و خوابگاه خیلیییی برام سنگینه. و از همه بدتر طرز برخورد استاد.

سلام.چون قرار بود چیزهایی که میدونید دیگه تکرار نشه.همون روشی که در ارتباط با داورها و اساتید فرمودین صحیح هست.فقط استاد را خیط نفرمایید.الحمدلله که زمان هم دریافت شد.:72:

سلام. اون هفته آموزش بهم گفت قبول کرده اند و مدت مهلت رو دبیرخانه کمیسیون باید اعلام کنه. ولی من هر چی تماس گرفتم کسی جواب نداد و توی سیستم هم چیزی هنوز اعلام نشده. امروز باز رفتم آموزش و پیگیر شدم، گفتن که کمیسیون هنوز تشکیل نشده!! به من گفته بودن سه شنبه ی دو هفته پیش تشکیل شده. حالا میگن نشده.

نمیدونمم باید چیکار کنم و چه اقدامی کنم.

البته دارم انجام میدم کارامو. گرچه سرعتم و انگیزه ام باز کم شده.

البته مطمینم اگه بتونم وقت بگیرم، خیلی خوبتر از دیگران میتونم دفاع کنم.
کاش نتیجه زود معلوم بشه و از این بلانکلیفی در بیام.

پوه عزیز
معمولا کمیسیون تو یه زمان های مشخصی تشکیل میشه، ولی ممکنه پرونده شما تو اون جلسه مطرح نشده باشه. در واقع اونجور که آموزش ما میگفت، هربار تعداد زیادی درخواست هست، ولی همه رو با هم نمیبرن تو جلسه.
اگر خیلی نگران نتیجه هستی، با آموزش دانشکده و دانشگاه حضوری صحبت کن و راضیشون کن که زودتر بهت جواب بدن.
ولی چون استادت پیشرفت ۹۵ درصدی پایان نامه رو تایید کرده، بعیده درخواست سنوات رد بشه. فقط بحث روی مقدار فرصتی هست که بهت بدن.
پیشنهاد من اینه که بیخیال نتیجه باشی و تمام انرژیت رو برای انجام کارت و به خصوص نوشتن پایان نامه ات بزاری. هرچی دیرتر نتیجه بیاد وقت بیشتری داری.
اگر پایان نامه نوشته و آماده داشته باشی، کم و کاستش رو میشه برطرف کرد.
موفق باشی.

واقعا چرا من دارم ادامه میدم به زندگی وقتی ارزویی ندارم و امیدی هم به چیزی ندارم؟

یه زمانی یه حدیث رو یه جایی دیدم. گفته بود :" ضعیف ترین شما، کسی است که نتواند دعا کند."

دقیقا درست گفته بود. ادم وقتی ارزو و خواسته ای نداشته باشه که به خاطرش دعا کنه و امیدی برای رسیدن به چیزی و اصلا انگیزه ای برای چیزی نداشته باشه، واقعا لحظه لحظه زندگیش زجره حتی اگر غرق در امکانات باشه!

کاش ارزو داشتن، دست خود ادم بود. هدفها و ارزوهای زورکی و تلقینی، فقط سرگرم کردن خودته. سرگرمی که پشتش فقط انتظاره برای رسیدن مرگ.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Pooh

واقعا چرا من دارم ادامه میدم به زندگی وقتی ارزویی ندارم و امیدی هم به چیزی ندارم؟

یه زمانی یه حدیث رو یه جایی دیدم. گفته بود :" ضعیف ترین شما، کسی است که نتواند دعا کند."

دقیقا درست گفته بود. ادم وقتی ارزو و خواسته ای نداشته باشه که به خاطرش دعا کنه و امیدی برای رسیدن به چیزی و اصلا انگیزه ای برای چیزی نداشته باشه، واقعا لحظه لحظه زندگیش زجره حتی اگر غرق در امکانات باشه!


کاش ارزو داشتن، دست خود ادم بود. هدفها و ارزوهای زورکی و تلقینی، فقط سرگرم کردن خودته. سرگرمی که پشتش فقط انتظاره برای رسیدن مرگ.

---

چقدر سئوال ها و حرف های خوبی ، جدی می گم ، من به ظاهر با این همه اهن و تولوپ مثلا مذهبی دغدغه خودم هم هست به به شکل دیگه ای ،البته با یه سری تفاوت ها ولی تهش به همه این ها می رسه ، آخرش به اینجا می رسم یا می رسیم که بگیم چته ،چه مر گیت هست؟

حتی این سئوال بسیاری از کسایی بوده که بعدا پیدا کردن پاسخ و حرکت به سمتش باعث عارف شدن شون شده ،خیلی ها این سئوال ها و خلاء شون رو پشت خرواری از اعتباریات پنهان کردن ،ولی این از اصالت سئوال ها کم نمی کنه.

می خوام بگم سئوال تون اصلا کوچیک نیست بلکه خیلی هم بزرگه ،دست کمش نگیرید

اجازه بدین یه کمی از فضای روزمره ای که بهش عادت کردیم دور بشیم ، این فضا رو چقدر می شناسیم ؟

مثلا ما ایده ها و شناخت هایی داریم در مورد این که تنفس توی هوای آلوده منجر به فلان بیماری ها می شه که منطبق با تجربه های واقعی هست ، این شناخت ها چه جوری برای ما حاصل می شه ، دو عامل مهم وجود داره ، اول این که دیرزمانی نبوده که خیلی از ماها تجربه تنفس در هوای سالم رو داشتیم ،پس تفاوتش رو حس می کنیم ، دوم هم این که می تونیم اثرات هر کدومش رو احصا و مقایسه کنیم ، ولی اگر همه ما در دنیایی زندگی می کردیم همیشه هوا ناسالم در روی همه کره زمین به ما می رسید بازهم ادراک درستی از هوای سالم و اثراتش داشتیم ، آیا وقتی یه ادراک فراگیر و شرطی شده در مورد این شرایط وجود داره می شه توی همین هوای ناسالم طوری از هوای سالم حرف زد که احساس غریب در مخاطب مون ایجاد نکنیم.


حالا آیا اون قدر فضایی که روان مون داره با اون تعامل می کنه رو می شناسیم که بدونیم چه مزیت ها یا آسیب هایی برای روان مون داره .

اِ ، آقا دوباره که بحث فلسفی و انتزاعی شد ، بله ، این واکنش ماست در فضای غربتی که توش زندگی می کنیم و امروز خیلی بیشتر از زمان مولوی که از نی و جدایی هاش شکایت می کرد غبار غفلت و دوری گرفته ، واقعیتش اینه که خیلی تاریک تر و ظلمانی تر هست ، ظلمت غلیظی به اسم مدرینته که حتما هم شنیدید .

میدونم حرف ها انگار خیلی بوی انتراعی و ذهنی بودن داره ولی از یه فضای دیگه گفتن که برای ما آشنا نیست و درنتیجه به ما چنین احساس می ده.

خب آیا مدرن شدن و پیشرفت های تکنیکی بد هست ؟ آیا شناخت طبیعت و بکارگیری اون بد هست؟ خیلی عقل سلیم نمی تونه این رو قبول کنه .

اولا که جواب رو نه ما مذهبیون بلکه خود فیلسوفان غرب در فضاهای مختلف و حوزه متفاوت و سطوح مختلف به تفصیل دادن .

من نمی خوام خیلی وارد جزییاتش بشم -و البته مهارت و دانش ویژه ای هم درباره تمامیت بحث اون ها با اون عمق ندارم- ،می خوام فقط یه نکته رو که البته منطبق با مطالعاتم بوده بگم ، انگیزه ای که باعث شد حدود چهارصد سال پیش انسان غرب اون روز به چنین رویکردی بها بده و اون رو هدف گذاری کنه جایگزین کردن مدرن زیستن با خدا (و البته خدایی که دین بسیار تحریف شده اون روز مسیحیت معرفی می کرد)بود و در چنین فضایی که به قول نیچه از "مرگ خدا" حرف می زنه هر چند ظواهری باید برای سوء استفاده از اون کماکان وجود داشته باشه ، اما در نهایت غفلت از خدا (یا به قول اگزیستانسیالیست ها وجود -واقعی-در برابر توهم وجود)از سطح فردی به سطح تمدنی میره و این بسیار خطرناک هست .

از اون جایی که مثنوی رو دوست دارید می دونید که مثنوی بیش از مجموعاً هفتصد آیه قرآن و احادیث نبوی رو شرح داده یا شاهد مثال گرفته ازتون اجازه می خوام که من هم این کار رو بکنم.

وقتی که بشر به اینجا رسید و تصمیم گرفت امتداد قدرت فکر علمی اش رو(که با این جهت گیری در واقع امتداد نفس اماره خودش حالابا قدرت شمشیر علم بود رو) با همه نواقصش جایگزین خدا بکنه دچار این سنت خدا شد اون هم نه در سطح فردی بلکه در سطح تمدنی

وَلَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ نَسُوا اللَّـهَ فَأَنسَاهُمْ أَنفُسَهُمْ



و مثل کسانی مباشید که خدا را فراموش کردند ، پس خداوند هم آنان را از یاد خودشان فراموشاند .

حالا توی فضایی که نفس اماره انگیزه حضور توی اون هست تمام آفات دیگه اون هم یهویی می بینی در بین موضوعات مختلف تئوریزه میشه و مخالفت باهاش می شه سنت زدگی و هزار برچسب سرزنش کننده دیگه ،برای گناهانی مثل لواط که روزی خدا قومی رو از روی زمین برمی داشت به اسم حقوق بشر(اومانیست که اصالت دلبخواهی بشر نه خدا) تبصره گذرونده میشه و همه باید توی همه عالم اون رو قبول کنند وگرنه می شن ضد بشر و و تروریسم و ... حالا هنوز فرهنگ ما به این بدی نشده ولی توی حوزه ها خیلی هم اثر پذیرفته .

توی این پست بیشتر درباره فضایی روانی جهانی که داریم توش تنفس می کنیم نوشتم ولی سعی می کنم پست بعد درباره درد هایی که از این فضا می کشیم و نهایتا موجب سرخوشی های بی معنی بعضی ها یا سرخوردگی آزاردهنده که برامون این قدر ملموس هم هستند بنویسم ، در واقع شاید توی هوای سالم زیستن رو نتونیم خیلی خوب هم تصور کنیم ولی این که توی تین هوای بد فلان جاهام داره درد می کنه یه واقعیت هست دیگه.

به عنوان یه خواست حقیقی و آرزوی خیلی خوب و با ارزش بیاید دعا کنیم از زندان تیره این فضا رها بشیم.

چه خوشست حال مرغی که قفس ندیده باشد
چه نکوتر آنکــه مرغـــی ز قفــس پریده باشــــد

سلام.
آقا حامد، ممنونم از پاسخ خوبتون. قشنگ حرفای دل منو زدین. منتظر پست بعدیتون هستم.

____-----________________________________

امروز تازه به من گفتن که قوانین عوض شده و تصمیم برای ترم 7 دست خود دانشگاه نیست و باید پرونده بره برای کمیسیون مرکزی تهران و هنوز پرونده من بررسی نشده. زنگ زدم تهران، میگن کلی مراحل داره و اگر این هفته بره کمیسیون، حدود دو تا سه ماه طی کردن مراحلش و اعلام نتیجه طول میکشه. میگفت هنوز پرونده های قبل از شما هم نرفته کمیسیون.

:((((

تا بیاد نتیجه رو اعلام کنن من سکته رو زدم.
البته شاید بد هم نباشه وقت کنم چند تا مقاله بدم و آمادگی کامل پیدا کنم برای دفاع.
ولی خیلی استرس داره.

پو جان نگران نباش معمولا اینجور پرونده ها جواب مثبت میگیرن.
انشا... چند تا مقاله خوب هم بدی و پایان نامت را با خیال راحت دفاع کنی.

سلام پو جان :43:

من معتقدم از تو هر شرایطی میشه یه چیز خوب درآورد.

الانم چه بهتر که دیر جواب کمیسیون میاد و چه خوبه که استرس داری!! چون می تونی استرست رو هدایت کنی به سمت مقاله نوشتن. اگر مقاله اکسپت شده یا حتی سابمیت شده رو پرونده باشه کمیسیون به راحتی نمی تونه جواب رد بهت بده. و حالا اگر چند تا مقاله هم باشه که چه بهتر و دلیل محکمه پسندتری برای دیر دفاع کردن.

به نظر من دنبال این نباش که استرست رو کمتر کنی، دنبال این باش که هدایتش کنی. (این جمله رو در مورد خودم 2 روزه کشف کردم، گفتم تا سرد نشده با یکی شریکش بشم. اینم بگم یه مدت تقریبا هیچ استرسی نداشتم و خیلی خوب بود ولی هیچ بازدهی هم نداشتم و خیلی بد بود... حالا که دوباره استرسم برگشته می خوام ازش کار بکشم:18:)

سلام. استاد داره اذیت میکنه. سی مهر که به من وقت داده دیگه نداده. هر روز (به جز یه فرجه ده روزه که خونه بودم و مامان نمیتونست راه بره) تماس میگیرم و وقت میخوام، همش میگه امروز سرم شلوغه وقت ندارم و فردا. فرداش باز میگه وقت ندارم.

جالبه اون ده روزه پیام میداد چرا نمیاید نمونه هاتون رو بسازید. ولی وقتی هستم وقت نمیده. کلا همش ذهنش توی ساخته. چند بار گفتم بیام تحلیلهام رو چک کنید. هی میگه وقت ندارم. ایمیل کردم میگه حضورا باید بلشید بررسی کنیم ولی وقت هم نمیده.
یه بار به من گفت الان وقت ندارم. نیم ساعت بعدش دیدم با ساک ورزشی داره میره سالن ورزش!
کلا اهمیت چرا نمیده؟!

چی کار کنم به نظرتون؟ همش حس بغض دارم. حس میکنم کارم اصلا ارزش نداره دیگه :(