نمایش نسخه قابل چاپ
خدیجه جان یه سوال: اگه همسرتون تمایل به بازگشت و ادامه زندگی داشته باشه ،شما با توجه به شرایط و شناختی که از ایشون و خانوادش پیدا کردین بازم تمایل دارین که یه شانسی به ایشون بدین و ازشون جدا نشین؟ اینو برا این می پرسم که الان مشخص نیست موضع خودتون چیه؟تو پست اخرتون ،اولش مشخصه که از رفتار ایشون و تهمتا و توهیناش کاملا ناامید شدین ولی در اخر به نظر میاد تمایل دارین یه بار دیگه (با حضور یه شخص سوم )شانس خودتونو امتحان کنین!
سلام میس بیوتی جاننقل قول:
نوشته اصلی توسط میس بیوتی
بله تمایل به برگشت دارم اما با شرایط جدید به طور مثال حل شدن اساسی و ریشه ای مشکلاتی که ایشون در طول یک سال و نیم ازدواج و 7 ماه عقد همواره با خود میشکونه و اونها رو ساخته و پرداخته میکنه و گویا نمیتونه ازشون جدا بشه، همچنین رفتن مداوم پیش یک مشاور امین برای حل بقیه مشکلات از جمله بدبینی ،عدم استقلال در تصمیم گیری و متاثر بودن از رفتار دیگران و بدتر از همه اجازه دادن به بقیه برای مدیریت کردن زندگی....و یادگرفتن اصول اساسی زندگی مشترک و اعتماد و صداقت داشتن و امین بودن ووووو
درسته خیلی توهین کرده تهمت زده ولی باز بهش فرصت میدم اما فرصتی عاقلانه نه از سر احساسات
منم اشتباهاتی داشتم و باید تمام تلاشم رو در جهت رفع اونها بکنم هرچند همه اونها رفع شده بود و ما هیچ مشکل و تنشی نداشتیم خدارو شکر اما اون سفر شد جرقه برای این مشکل بزرگ..
یکی از دوستان صمیمیشون خیلی باهاشون حرف زده تا راضیشون کنه به مشاوره رفتن یا حکم گذاشتن به هیچ وجه راضی نمیشه و گفته همه چیز باشه توی دادگاه و البته ناخود اگاه دلیل اینکارش رو بیان کرده دلیلی که من همیشه تو تاپیکام به عنوان عامل پشت پرده ازش حرف زدم ...خانوادش.... گفته خانوادم میگن خانمت به ما توهین کرده اونم جلوی بقیه همسفرها ...در حالیکه گفتگوی من و پدرشون توی اتاق بود نه جلوی بقیه و اینکه بقیه ماجرا که من تماس گرفتم و از پدرشون معذرت خواستم رو به بقیه دوستانشون نگفتن فقط گفته که خانم بی احترامی کرده یا اینکه من خواهش کردم پاشو بیا گل و شیرینی بخریم بریم خونه بابات از دلشون در بیارم رو اصلا نگفته ....وقتی دوستشون فهمیدن که من با پدرشون تماس گرفتم و پدرشون با من بدبرخورد کرده و تلفن رو قطع کرده باورشون نمیشد گفت اصلا از این اقا بعیده این چنین رفتاری .....خلاصه دوست عزیز بخاطر اینکه در اینده حسرت این رو نخورم که چرا فرصت مجددی بهش ندادم میگم بله بهش فرصت میدم
هرچند عقلم میگه اینکار اشتباهه و ایشون مرد زندگی نمیتونن باشن مگر اینکه واقعا خودشون اولا زندگی رو بخوان و ثانیا متوجه اشتباهاتشون بشن و تالثا بخوان تغیراتی در رفتارشون داشته باشن انهم اساسی نه موقتی
فعلا که من منتظرم منتظر تاریخ دادگاه در ابان ماه ...هرچند من حضور نخواهم داشت و وکیلم پیگیر مسئله خواهد بود
التماس دعا در این ماه محرم بعد گریه های و اشک های با ارزشتون در پیشگاه الهی برای عاقبت بخیریم و حل این مشکل دعا کنید
ایشالا که همین طور میشه عزیزم .شما (یا وکیلتون) تو دادگاه اعلام کنین که به هیچ وجه قصد طلاق ندارین و دلتون میخواد زندگیتونو حفظ کنین
با سلام
این تاپیک از حد مجاز ارسال پست عبور کرده و عنوانش هم کلی و مبهم و غیر گویاست .
لطفاً اگر همچنان راهنمایی نیاز دارید و تاپیک جدید باز می کنید دقت در تنظیم عنوان داشته باشید که گویای مشکل شما باشد
موفق باشید