نمایش نسخه قابل چاپ
ایا بایدرفتارهای اشتباه همسرمون رو د رابطه با خانوادمون هم فزاموش کنیم و بهش فکر نکنیم ؟ایا فکر کردن به اونها یعنی داشتن افکار منفی ؟با توجه به اینکه گفتگو با همسرم هم در این مورد بی نتیجه بوده و ناچارا دیگه مطرحشون نمی کنم .اما بعدش دائم به اون رفتارها فکر می کنم و دلشوره عجیبی می گیرم که واقعا حالم بد میشه .بگین چی کار کنم؟
:123::180::180::227::227: یه جشن کوچولو برای خودم.
من برگشتم دوباره از اول همه نکات رو بخونم و یادداشت نکرده ها رو یادداشت کنم.
چطوری دوباره خودم و زندگیم رو جمع و جور کنم؟
چطوری دیگه اشتباه نکنم تا اتفاق های قبل تکرار نشه؟
جراتمندی... یعنی من واقعن یه روزی یه زن جراتمند میشم؟
.
من هنوز دل و جرات کافی ندارم چه برسه به جراتمندی ...
- - - Updated - - -
heaven جان نه عزیزم فکر نکن!!! نکن!!! مُخت می پُکه!!! :18:
چه فایده داره فکر کنی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ ؟
تو اگر اون ها رو می شناسی پس همین شناخت کافیه. هی کارهاشون رو واسه خودت مرور نکن! سعی کن خودت رو شاد و خوشحال نگه داری. نذار آرامشت رو ازت بگیرن!
- - - Updated - - -
من واقعن دیگه به چیز مشخصی فکر نمیکنم. فقط متاسفانه مغزم مث لوکوموتیو سرو صدا داره!!! همش در حال حرکته و مسائل روزمره رو با صدای بلند با همه ی اطلاعات موجود در مغزم قاطی می کنه. مث برفک تلویزیون و صدای جاروبرقی و رادیو و ضبط همزمان گاهی. یا پخش همزمان چند تا سریال باهم!!
.
heaven جان من این راه رو اومدم و اون ها رو بخشیدم و دیشب فکر کردم که دوستشون دارم حتی! برای اون ها چیزی عوض نشده. اون ها تغییر نکردند. منم که عوض شدم و حال بهتری دارم. تو هم میتونی.
البته امیدوارم که بتونم همینطوری ادامه بدم....
she عزیزم؛ تبریک میگم!:43:
آفرین!
:104::104:
sheعزیز منظورم خانواده خودم بود .بی احترامی هایی که همسرم به پدرم می کنه.حرفایی که به خواهرم میزنه یا متلک گوییش به خانواده ام منو دیوونه می کنه یا لجبازیهایی که با بابام می کنه حتی توی مسائل کوچیک.یا گاهی خواهرزاده هام رو دعوا می کنه و.... .همون لحظه ناراحت ی شم و دیدگاه و نگرش دیران رو به همسرم که در حال تغییرن می بینم اما کاری از دستم بر نمی یاد .می یام خونه و دائم بهشون فکر می کنم :
چرا با خواهرم اینطوری صحبت کرد؟
وقتی می ریم بیرون تفریح چرا پا نمیشه جوجه رو درست کنه یا برای اتیش چوب بیاره مثل همه مردا یا .....
چرا با بابام مخالفت می کنه مثلا بابام میگه خوب بد جوجه ها رو بدون استخون می کردید مخاطبش خواهرمه اما شوهرم علنن می گه نه نههههههههههههههههه اصلا با استخون بهتره .بابام سرشو می ندازه پایین و اصلا دیگه حف نمی زنه .اما با پدر خودش رفته بودیم مسافرت صد برابر بدتر ز بابای من اما همه جوره تحمل می کرد و چشم می گفت و از منم همین انتظار رو داشت
و....
اینها روان منو بهم میزنه و با فکر کردن بهشون دلشوره می گیرم .باید چی کار کنم .منطقی هم که حرف می زنم باهاش یا می گه منو محدود می کنی یا می گه جبهه می گیری.
آفرین خانم، با توجه به یکی دو پست اخیر واقعا پیشرفت قابل توجهی داشتید. تمام کارهایی که به شما گفته شده و جمع آوری کردید رو هر روز مرور کنید!
مراقب خطاهای شناختی و رعایت حقوق خود و دیگران باشید! خیلی زیاد روی این دو مورد تاکید می کنم!
با استفاده از روشهای آرام کردن ذهن و زندگی در زمان حال، ذهن خود رو آروم کنید
تکنیک 1 - حواستون رو روی تنفستون متمرکز کنید. تنفستون رو کنترل نکنید. این تمرین تنفس نیست... به مدت یک دقیقه فقط به تنفستون متمرکز شوید و آنرا بشمارید
تکنیک 2 - نگاه دقیق: به وسائل دور و اطراف خود به دقت نگاه کنید. به هر چیزی نگاه می کنید بر چسب نزنید! اونها رو به عنوان یک هویت نگاه کنید ...
تکنیک 3 - گوش دادن: به صداهای اطراف گوش کنید. سعی کنید ظریف ترین صداها رو هم بشنوید! به لطافت و زیبایی صداها توجه کنید
تکنیک 4- راه بروید و قدمهای خود رو بشمارید
تکنیک5 - یک جسم رو در دست بگیرید... مثلا یک مداد رو! و دقیقا ابعادش رو نگاه کنید، لمسش کنید و دقیقا اون رو بررسی کنید!
و در مجموع، حواس خود رو فقط و فقط متوجه زمان حال و لحظه اکنون کنید! با این کار حضور خود رو عمیقا احساس می کنید
و توجه داشته باشید که افکار منفی عادت دارند تکرار شوند! منتقد درونی شما هر 10 ثانیه یک بار یک موضوع رو در ذهن شما تکرار می کنه! یعنی حدودا 6 بار در هر دقیقه!!! فکر کنید یک موضوعی رو یک نفر 6 بار در دقیقه به شما یاد آوری کنه! چه بلایی سر شما می آد؟؟؟؟
البته حضور در زمان حال، کار ساده ای نیست و نیاز به تمرین زیاد داره
اما در مورد سوال شما:
مهارتهای جرات مندانه کار ساده ای نیست و نیاز به تمرین مکرر داره، اما برای اکثر افراد کار ساده ای ست! چون معمولا به افرادی سر و کار دارند( همسر، خانواده همسر، دوستان و ... ) که این افراد منفعل پرخاشگر هستند و گام بعدی و موازی مهارت رفتار جرات مندانه، جلوگیری از سو استفاده های افراد جرات مند است! درسته وقتی فرد جرات مند در برابر فرد منفعل و یا پرخاشگر قرار می گیره، چرخه منفی نخواهیم داشت! اما از این به بعد دو وضعیت را شاهد هستیم:
1. وضعیت اول ، این وضعیت رو من می گم سو استفاده جرات مندانه! (به این مبحث دقت کنید تا جواب سوالتون رو پیدا کنید)
فرد جرات مند با توجه به مهارتهایی که کسب می کنه، می تونه خیلی ساده و بدون ترس و وحشت، ابراز عقیده کنه و چون خودش رو مسئول شادمانی دیگران نمی دونه، خیلی قدرتمند و بدون نگرانی نظراتش رو می گه! و البته یک قابلیت دیگه هم این فرد داره و اون اینه که خیلی راحت می تونه افراد پرخاشگر و منفعل اطراف خودش رو شناسایی کنه!
حالا فکر کنید که در مقابل یک فرد منفعل قرار گرفته ، می دونه که اون فرد نظراتش رو ابراز نخواهد کرد! حالا درخواست جرات مندانه مطرح می کنه و اگر درست مطرح کنه، اون فرد نمی تونه مخالفت کنه! و اون به هدفش می رسه!!!! اینکه فرد جرات مند، طرف مقابلش رو شناسایی می کنه مهمه! و خوبه! اما اینکه با مهارتهاش موجب انفعال بیشتر طرف مقابلش می شه، اگر فرد مقابلش همسر و ... که از اولویتهای او هستند باشه، اصلا خوب نیست!
البته اینکه این جریان یک سو استفاده است فقط در مورد افرادی سو استفاده از مهارت محسوب می شه که در اولویتهای شما هستند و در دیگر مواقع نام سو استفاده به خود نمی گیره!
در این وضعیت چرخه منفی متوقف می شه، اما صمیمت افزایش پیدا نمی کنه و فرد منفعل و یا پرخاشگر، همواره احساس بدی خواهد داشت!
وضعیت دوم: آموزش مهارت
فرد جرات مند متوجه می شه که همسرش پرخاشگره! یا منفعله... حالا می تونه در یک فرصت مناسب، به جای اینکه بگه آخ جون! با یک منفعل سر و کار دارم و هر کاری بخوام با مهارتهایی که دارم می تونم بکنم! ( که صد در صد می تونه یک فرد جرات مند، دهها منفعل و پرخاشگر رو حریف بشه) به جای این حرفها، به فرد منفعل می گه: خیلی احساس خوبی دارم که تو هم صریحا حرفات رو بزنی و احساست رو بگی!
خیلی احساس خوبی داشتم، که نظراتت رو بهم گفتی!
مادر عزیزم، از اینکه ناراحتیتون رو گفتید سپاسگزارم، چون موجب افزایش صمیمیت بین ما میشه!
در واقع همینه! شما با استفاده از جملات "من" سعی می کنید، احساستون رو وقتی اون افراد صریح و جرات مند هستند بیان کنید و بگید اگر جرات مند باشند، خیلی خوب خواهد بود!
در این شرایط نه تنها چرخه منفی متوقف می شه که صمیمیت نیز افزایش پیدا می کنه
باید دقت کنید که در این وضعیت شما مهارتهای جرات مندانه رو با رفتارهای خودتون آموزش می دهید و باید دقت کنید! دقت کنید! دقت کنید! که لحن شما به هیچ وجه نباید جنبه آموزشی، نصیحت کننده و یا سرزنش کننده داشته باشه و دقیقا باید از جملات "من" استفاده کنید! مطمئن باشید اگر این موضوع رو رعایت نکنید، عینا نتایج معکوس خواهد بود!
مثال: نگید: عزیزم، شما هم احساساتت رو بگو! چرا نمی گی؟ برای چی احساساتت رو مخفی می کنی؟ تو هم کاری که دوست داری رو انجام بده!!!
بگید: عزیزم، وقتی احساساتت رو می گی، خیلی احساس خوبی دارم!
وقتی می بینم کاری که دوست داری رو با قدرت و پشتکار انجام می دی، بهت افتخار می کنم!
موفق باشید
سوالی بود بپرسید
آقای sci عزیز سلام.:72:
ممنونم از توضیحاتتون. راستش فکر میکنم هنوز تا مرحله ی سوء استفاده راه زیادی دارم! ولی برام جالب بود که می تونم تا این حد جلو برم!!http://www.hamdardi.net/images/smilies/307.gif
اصول رو شما فرمودید. تمرین رو هم تاکید کردید. منم یه چیزایی رو یاد گرفتم...
ولی یه مشکلی هست : احساسات!
خیلی وقت ها هست که می دونیم کار درست چیه ولی انجامش نمیدیم، چون شدت احساسات اغلب منفی نمیذاره منطقی رفتار کنیم.
(فیلم بوی خوش یک زن بود که آل پاچینو می گفت : توی دو راهی های زندگی همیشه می دونستم راه درست کدومه ولی همیشه راه غلط رو انتخاب کردم. چون راه درست لعنتی خیلی سخت تر بود!)
دیشب که اومدم خونه به شدت عصبانی بودم، همه وجودم خشم بود از دست شوهرم. البته می فهمیدم که کجاها دارم ذهن خوانی می کنم. همینطور که دقیقا می دونستم طبق گفته های شما راه درست برخورد چیه. حتی جمله ها رو با خودم مرور کردم اما...
دلم نمی خواست جراتمند باشم! دلم میخواست از وسط نصفش کنم!! دلم میخواست بهش بگم که به نظرم خیلی عوضی و نامرده !!!!:97:
آخرش هم نتونستم جلوی خودم رو بگیرم. یه گفتگو برمبنای ابراز احساسات رو شروع کردم که هیچ نتیجه ای جز یه کم تخلیه روحی و یه مقدار سرزنش و گلایه و مقایسه و مزخرفات توجیه و دفاع و ... نداشت.:327:
جالبه که من توی این مدل گفتگوها من همیشه بازنده ام. چون اون حافظه ی وحشتناکی داره و چیزهایی از گذشته میگه من فورا یادم نمیاد و هرجا کم بیاره دروغ میگه و من نمیتونم ثابت کنم و ...
---
میخوام برم به خواهرم که تنها توی خوابگاهه سر بزنم. میخوام دعوتش کنم آخر هفته ها بیاد پیشم. اون تو این شهر تنهاست! وظیفه منه که یه حالی ازش بپرسم.
شوهرم حتی وقتی از خواهرم حرف میزنم جوابم رو نمیده. احوالش رو نمی پرسه. میگه بره خونه ی فامیلامون. من فقط همین یه خواهر رو دارم... دلم میخواد شوهرم یه چیزایی رو خودش بفهمه، اون حتی به خواهرم برای قبولیش تبریک هم نگفت..
شوهرم فقط از دیگران توقع داره.متوقع و پر رو و بی خاصیت!!!
-----
سوال :
چطور رابطه ی خواهرم رو با شوهرم مدیریت کنم؟
چطور به شوهرم متوقع ام یاد بدم که وظایفی داره؟
چطور گاهی به خواهرم رسیدگی کنم و شوهرم رو هم راضی نگهدارم؟ شوهرم عادت نداره من کاری برای خانواده ام انجام بدم!
الان بهم میگین رفتار جراتمندانه رو تمرین کن!
---
سوال :
چطور وقتی عصبانیم جراتمند باشم؟
آدم جراتمند چطور احساساتش رو کنترل میکنه و بعد اون ها رو ابراز میکنه؟ چون هر احساسی رو که نمیشه ابراز کرد!
---
سوال :
من چرا احساساتم اینجوریه؟ انگار که خون جهنده دارم!
دیروز موندم خونه و جلوی آفتاب تا ظهر دراز کشیدم. ذهن سطحی و منتقد درونی و افکار منفی همه چیز آروم شده بود.
سکوت بود و آرامش و لذت.
ترشی تازه اول پاییز مادرم رو خوردم و خوردنی های خوشمزه ای که برامون آورده بود و زیر نور کمرنگ آفتاب زنـدگــی کردم!
اما خورشید که غروب می کنه من دلشوره میگیرم. وقتی هوا سرد میشه هم همینطور. احساس ناامنی می کنم!
----
شب بدی رو گذروندم. عصبانی، دلخور.
شوهرم هنوز به خاطر امتیازی که روزهای قبل بدست آوردم ازم ممنونه. بنابراین با وجود اعتراض های من کار به دعوا نکشید.
ولی نتیجه ای هم نگرفتم. می دونستم هم که نتیجه ای نمیگیرم...
http://www.hamdardi.net/images/smilies/sad.gif
سلام جناب sci.
از اونجاییکه این پستها حالت کارگاه آموزشی گرفته و با اجازه she عزیز یه سوالی اینجا مطرح میکنم.امیدوارم جناب sci جواب بدن
همسری دارم که به شدت منفعله. هیچ وقت اعتراضی نمیکنه . هرکس حقشو بخوره هرکس بهش بی احترامی کنه چیزی نمیگه وفقط میگه اونها احمقند. و خودشو راحت میکنه. وهمین باعث شده زندگی من مرز نداشته باشه . خانواده همسرم خیلی راحت از طریق دروازه ورودی(همسرم) وارد زندگی من میشن. به راحتی از طریق همسرم کلاه سر ما میذارن. ازنظر اقتصادی و عاطفی به زندگی ما لطمه میزنند. بچه هام به شدت از خانواده همسرم میترسن. چون باباشون قدرت رویارویی با خونوادشو نداره. به راحتی بچه های عمو هاشون و عمشون بچه های منو میزنند (البته مثل چی از من میترسن ولی درنبود من هر کاری میکنن) .خونواده همسرم همه از من حساب میبرن نمیتونن تو چش من نگاه کنند ولی در نبود من از سادگی وشاید بشه گفت از منفعل بودن همسرم حسابییییییی سوء استفاده میکنند. وقتی من هستم جلو چش من آفتابی نمیشن( محل کار شوهرم ملکی هست که از پدرش اجاره کرده) ولی به محض اینکه من از اونجا میرم مثل مور و ملخ میریزن دور شوهرم و درخواستهاشونو به همسرم میگن. (پول ، لوازم و موادی که در اونجا موجوده، پیگیری کارهاشون ، شریک کردن برادرشوهر، بالا بردن اجاره )وهزاران درخواست دیگه که هیچ وقت تمومی هم نداره. چه جوری میشه این شوهرو درستش کرد آخه . اصلا میشه .
حالا سوال من
میشه فردی که نسبت به اطرافیانش منفعله از این حالت خارج کرد. وقتی خودش متوجه نیست که منفعله؟راهی داره ؟ (خودتون گفتید اگه سوالی هست بپرسید)
تعمیم افراطی // تفکر اغراق آمیز // فاجعه سازی
شخصی سازی // استنباط اختیاری
استدلال هیجانی // تقکر همه یا هیچ
برچسب منفی زدن // بی توجهی به جنبه های مثبت
فیلتر کردن // تفکر تساوی گونه
همه این ها رو کم یا زیاد دارم! میخوام بالاخره این جدول رو تکمیل کنم :
طی این هفته:
یک فهرست جدید تهیه کنید:
- ستون اول: خطای شما
- ستون دوم: موقعیت ایجاد خطا
- ستون سوم: پیامد خطای شما
مثلا : تمامی خوبی های همسرم رو نادیده گرفتم و به شدت بهم ریختم. بهش گفتم من احساس می کنم تو هیچ وقت کنار من نبودی! من احساس می کنم تو به خانواده من محبت نداری! .... ابراز احساسات با پرخاشگری .
خطای من : تفکر اغراق آمیز، بی توجهی به جنبه های مثبت، برچسب منفی زدن، استنباط اختیاری و ...
موقعیت ایجاد خطا : انفعال همسرم (سکوت، قهر، لجبازی، تلافی)
پیامد خطا : خشم، سرزنش، بحث شدید و بی فایده، دلخوری های دوطرفه
-------
سوال :
آقای sci اگر این خطاهام رو دائما بنویسم این خطاها برطرف میشه؟ یعنی ذاتی نیست؟
آخه مثلا من آدم احساساتی هستم، ...
بعضی وقتا یه موضوع کوچیک که برای خودم بزرگش کردم همه ی زندگی منو دربر میگیره ...
----
- - - Updated - - -
نقل قول:
نوشته اصلی توسط sci
:43::18:http://www.hamdardi.net/images/smilies/227.gif
این آخرین چیزی بود که توی نوشته های شما دیدم!!!
خبر خوب بازم :بعد از اون دعوای حسابی با همسرم و خصوصن با شروع این تاپیک، توضیحات آقای دکتر و تلاش برای یادگیری رفتار جراتمندانه،
علائم سندروم 30 سالگی به نظرم کمرنگ تر شده. احساس شکست، ضرر، پوچی و ... کمرنگ شده و هدف پیدا کردم! :18: به نظرم!
- - - Updated - - -
از اونجایی که من شنونده خوبی نیستم هنوزم، وقتی نوشته ی شما رو می خونم همش دارم به سوالات خودم فکر می کنم که بپرسم!!! بنابراین لازم دارم یه ده دفعه ای از روی نوشتتنون بخونم تا نکاتش درست و حسابی دستگیرم بشه!!
برداشت من از گفته های شما : جراتمندی که ابراز می کنه، قدرتمندتره از منفعلی که قهر و اجتناب میکنه!
سوال؟
به نظرم اولی رو میشه با یه "نرمش قهرمانانه" زمین زد! اما آدم با دومی بلاتکلیفه!
همیشه فکر میکردم اونی که حرف میزنه ضعیفتره! چون دستش رو میشه! و سکوت همیشه موضع قدرتمندتری به نظر میاد!
حداقل مواقعی که نمیخوای درخواست کنی بهتره احساست رو نگی مثلا!!
خیلی بیشتر باید بهش فکر کنم! شاید فقط دارم مسائل رو با هم قاطی می کنم!
سوال
من الان برم از شوهرم معذرتخواهی کنم و بگم ببخشید که من خوبی های تو رو ندیدم و اغراق کردم؟ یا برم از اول یه گفتگوی جراتمندانه راه بندازم؟
انگار من دارم جراتمندی رو به صورت یه ابزار می بینم؟!
چه وقت هایی لازمه برم جراتمندانه معذرتخواهی کنم و چه وقت هایی لازم نیست و من حق اشتباه کردن رو باید برای خودم در نظر بگیرم؟
ببخشید خیلی سوال کردم. ببخشید واقعن. هر کدوم رو دوست داشتید جواب بدین!
الان پشیمون میشید که گفتید من پیشرفت کردم!
بازم هزاربار ازتون ممنونم آقای دکتر.:72:
سلام she عزیزم
امیدوارم با بکارگیری روش های ساده و درعین حال شگفت انگیز دکتر زندگیت هر لحظه پیش رفت کنه.
پستی که تو باز کردی وسیله خیر برای خیلی هاست خواهر گلم
یکیش من که بعد از 26 سال انفعال دارم بیدار میشم.امیدوارم همونطور که من . دل عزیز و خیلی های دیگه دارن به وسیله تو و دکتر مشکلاتشون رو مرنفع می کنن تو هم بتونی به ارامش برسی
جناب دکتر Sci
اگر نتونم به شما پیامبر بگم می تونم بهتون بگم فرشته الهی
نمی تونم تک تک معجزاتی که به واسطه بکارگیری نوشته های شما تو زندگیم رخ داده رو بنویسم...
همین قدر بگم که نهایت عشق همسرم رو با جرات مندی خودم بدست اوردم.نهایت احترام محبت و همراهی یک مرد رو....
شما من رو به خودم و اون و زندگیمون بر گردوندین....
چقدر همه چیز راحت بدست میومد و من این همه مدت فقط دور خودم و اون بی حاصل چرخیدم....
نوشته هاتون رو پرینت کردم و همه جا مثه یه کتاب با خودم میبرم....شانس بزرگ من اینه که شوهرم تا حد زیادی جراتمنده ....و این به من بیشتر کمک می کنه
اقای دکتر بی نهایت سپاس
راستی یادم رفت بگم
کتاب شکوه زندگی در لحظه حال رو حتما بخون.یه وسیله بی نهایت ارزشمنده جهت خفه کردن ذهن سطحی....ببخش که میگم خفه.چون به نظرم یه مرحله بالاتر از سکوته.:163:
اگر اول ذهنت رو اروم و ساکت کنی به تدریج راحت تر با بیرون و ادمها برخورد می کنی و این خودش زمینه ساز یه ارامش و امنیت درونیه...و این جوریه که تنش ها کمتر اسیب می زنن بهت و تو راحت تر نظراتت رو بیان می کنی.
خواهر گلم
دوست عزیزم....100 بار بخون یه بار عمل کن...حتما نتیجه می گیری...من که از بیرون نگاه میکنم هر چند اجازه قضاوت ندارم ولی اگر رو خودت کار کنی خیلی از مسائلت حل میشه...
اگر بخوای زورکی شوهرت رو وادار به احترام به خانواده ت کنی کاملا برعکس نتیجه می گیری و اگر بخوای مقابله به مثل کنی توی یه دور تسلسل باطل و اعصاب خرد کن گیر میفتی...
ذهن سطحیت رو خفه کن و با دقت فراوان دستورات دکتر رو اجرا کن....:18:
برات ارزوی خوشبختی دارم.خداوند ارامش رو به همه ما هدیه کنه امین:72: