طولانی شدن قهر و به اجرا گذاشتن مهریه

دوستای خوبم سلام

خیلی ممنون از راهنمایی هاتون. دوستان تورو خدا یه ذره من رو هم در نظر بگیرید. ببینید من شرایطمو خلاصه اینجا واستون مینویسم:

- بنده 7 ماه پیش در حالیکه همسرم منو مورد ضرب و جرح قرار داده بود خونمو ترک کردم و به منزل پدر و مادرم به شهرستان رفتم و سه ماه بعد در حالیکه همسرم هیچ اقدامی برای برگردوندن من به خونه نکرد(به جز یک مشت تهدیدات و دست پیش رو گرفتن تا پس نیفتن) من تصمیم گرفتم مسیر قانونی رو برای مهریه و سپس طلاق طی کنم.

- وقتی به همسرم این مطلب رو گفتم ایشون در حالیکه باورش نمیشد روز بعد برای برگردوندن من به شهرستان اومد،(5 ماه پیش)دادن حق طلاق رو به من نپذیرفت اما عنوان کرد هر چیزی به غیر از حق طلاق رو امضا خواهد کرد و هر چیزی هم که از خودش داره حاضره به نام من کنه. بنده در اون برهه ی زمانی امادگی بازگشت به زندگی که جون من رو به لبم اورده بود رو نداشتم و هیچ شرطی رو قبول نکردم. تا به امروز که من در خدمت شما عزیزان و با راهنمایی شما تهران در منزل خواهرم هستم و تقریبا هر شب همسرم رو ملاقات میکنم اما شرایط عوض شده. ایشون زیر بار هیچ شرطی نمیرن و تازه این منم که باید ریسک کنم و بدون هیچ قید و شرطی به زندگی برگردم و این من رو خیلی آزار میده چون جدای از اینکه هنوز حساسیت ها و بهانه گیره های همسرم رو در موضوعات کوچک میبینم ایشون به شدت تحت فشار مالی اند(این در حالیه که خانواده ی بسیار متمکنی داره) و من نمیدونم از خود گذشتگی من و برگشت من به زندگی با این شرایط جمع بسته میشه یا نه.یعنی در حالیکه احساس میکنم کلی از خودگذشتگی کردم و به زندگی برگشتم ایا میتونم مشکلات رو تحمل کنم یا نه مخصوصا اینکه مشکلات مالی همسرم بیشتر هم شده و داره کارشو از دست میده و بالاخره این مسئله مسائل دیگه ی زندگیمون رو هم تحت الشعاع خودش قرار میده.

سومین مطلبی که میخوام بگم اینه که : همسر من خونه ای به نامشه که من اون رو بعنوان مهریه ام توقیف کردم .ایشون ادعا میکنه که اون خونه ی پدرشه و اسما به نام خودشه و تا وقتی که من دعاویم رو پس نگیرم اون خونه از توقیف خارج نمیشه و این مطلب رو همسرم میدونه و از من خواسته که هر چه زودتر اون خونه رو از توقیف خارج کنم هر چند که اون خونه شاید هرگز برای من نشه اما باعث میشه که همسرم نتونه از زیر بار مهریه شونه خالی کنه پس گول زدن همسرم کار درستی نیست که من به ایشون بگم دعاویم رو پس گرفتم در حالیکه تعلیق کردم.

ضمن اینکه بارها و بارها همسرم قول داده دیگه دست رو من بلند نکنه اما باز هم این کارو کرده و همچنین نشون داده که به محض اینکه خرش از پل رد میشه دیگه خدا رو بنده نیست و همه ی قول هاشو فراموش کرده.

با توجه به اصرارهای همسرم برای بچه دار شدن میترسم که شرایطم سال دیگه این موقع همین باشه در حالیکه یک بچه هم دارم.

دوستان خواهش میکنم با در نظر گرفتن من راهنماییم کنید.

افتاب مهتاب عزیز سلام

کارشناسان بهترین راهکارا رو بهت دادن

الان انتخاب راه با خودت هست

کسی نمیتونه بگه کدوم راه برات بهتره

انچه مسلم هست بهترین راهکارا وقتی خودت نخای بی نتیجه هست

موفقیت برای شما دوست عزیز

سلام دوستان

ممنون از راهنماییهاتون میدونم که باید خودم راهمو انتخاب کنم.من بدجوری به بن بست رسیدم و قدرت انتخاب ندارم.
از طرفی یک زندگیه بدون همسر و بدون تنش رو تو افکارم متصور میشم که البته میدونم غلطه و از طرف دیگه یک زندگی با همسرم و پر از مشکلات. بدجوری گیر کردم.

سلام دوست گلم

ما در این مدتی که تو اینجا بودی باهات زندگی کردیم خانومی.فکر نکن شرایطت رو درک نمیکنیم.
من خودم چون تمام این دوران رو گذروندم با گوشت و پوست و خونم درکت میکنم عزیزم

اگر حرفی میزنیم که شاید برای شما سخت به نظر بیاد بدون انجام دادنش به نفعته.
و مطمئن باش همه سعی خودشون رو میکنن که بهترین راهکار رو ارائه بدن

همون 7 ماه پیش اولین اشتباهت ترک منزلت بود.(کاری که من خودم کردمو حسابی تاوانش رو پس دادم)
تحت هیچ شرایطی نباید منزل رو ترک کنی ...هیچ شرایطی....

من احساس میکنم نوشته های منو خیلی با دقت نمیخونی
در مورد کتک زدن همسرت راهکار بهت داده بودم..بدون که بهترین و تنها راهکاره و خیلی هم موثره

انقدر از شوهرت گله مند نباش.اگر در دوران بحران و دعوا کوتاه بیای به هیچ عنوان کارتون به کتک کاری نمیکشه.
مگر مردی باشه که مشکل روانی داشته باشه و بهش بگی بالای چشمت ابرو هستش شروع به کتک کاری کنه

ایراد شما دست دست کردنته.اون موقع (اوایل دعواتون) حاضر بود هرکاری کنه برات غیر از حق طلاق.همون موقع به قول معروف تا تنور داغ بود باید برمیگشتی...
حالا مطمئن باش هر روزی که برگشتنت دیر میشه فرصتهای بیشتری رو از دست میدی ..چون نبودت کم کم عادی میشه.هم برای خودت و هم برای اون.

خب عزیزم اینو قبلا هم بهت گفته بودم...فکر نکن همسرت همیشه پولدار و ثروتمنده...زندگی بالا و پایین داره و ممکنه شما الان برگردی تا 10 سال دیگه هم مشکلی نباشه.اما یهو اتفاقی بیفته و همسرت ورشکست بشه.
اون موقع چی؟ترکش میکنی؟

اول با خودت کنار بیا.همه زندگی ها مشکلات مالی دارن.اگر نمیتونی مشکلات مالی رو تحمل کنی نمیگم بکش کنار.میگم این یک ایراد بزرگ در شماست و باید حلش کنی.چون در غیر این صورت باید با شاهزاده ای ازدواج کنی.

که اونم شاید یک روزی به مشکلات مالی بخوره !!!

به نظر شما اصل زندگی مشترک [color=#FF4500]رو یاد نگرفتی که در سختی و راحتی..در خوشی..در بیماری...باید کنار هم باشید.
اصلا به فکر متمکن بودن خانواده همسرت نباش...هستن که هستن...مبارکشون باشه

دوست داری زیر بار منت اونا باشی؟؟!


خوب گوش کن خانومی....
منم مثل شما دلم میخواست 1000 تا شرط برای همسرم بذارم.ولی دیدم تردید بیشتر داره زندگیم رو از هم میپاشونه(تشویق خانواده همسرم به طلاق وقتی ما کنار هم نبودیم)
یک شب همسرم اومد دنبالم و برگشتم سر خونه و زندگیم...

حالا دوست دارم بیای و ببینی که (غیر مستقیم) چه طور حرفها و خواسته هامو به کرسی نشوندم ..طوریکه خانواده خودم وخانواده خودش هاج و واج موندن....

من جای شما بودم ریسک میکردم و یک بار دیگه این فرصت رو به خودم و همسرم میدادم...
دوست خوبم...

انقدر دست دست کن...متاسفانه الان جامعه ما از زنایی پر شده که حاضرند برای یک وعده غذا تن به هرکاری بدن....
برگرد سر خونه و زندگیت اما قدم به قدم با تالار و بچه ها جلو برو و زندگیتو بساز

میگی به بن بست رسیدی..خوب چرا حرف گوش نمیدی
چرا گذشت نمیکنی؟
یه نگاهی به پستایی که فرستادی بکن..من وقتی وارد صفحه تاپیک شما میشم هنوز نخونم چیزی میدونم چی نوشتی...!!!!

همیشه مینویسی منو زده..تعهد نمیده...میترسم...مشکلات مالی فشار میاره...

بشین و یک تصمیم درست بگیر تا قبل اینکه دیر شه.
یک سوال هم دارم ازت..

از بحثای ما و چیزایی که در این مدت با شما رد و بدل شد چه نتیجه ای گرفتی؟

حالا وقتشه با همان مهرورزی اینبار تو همسرت را دعوت کنی بیرون و ضمن گرمی و محبت بگی که این دعوت برای خدا حافظی هست ، من باید برگردم ، خیلی دلم میخواست می تونستیم مسائلمان را حل کرده و با هم زندگی کنیم ، ولی نمیشه و چاره ای هم نیست ، همینجا به خوبی و خوشی تمومش می کنیم . منم چاره ای ندارم جز جدایی .

و محکم و قاطع در عین محبت و ..... برگرد شهرتون . اما وقتی برگشتی به بهنه نیاز به استراحت فعلاً مدتی پی گیری دعاوی را تأخیر بیانداز .


.

مریم 123 عزیز سلام

من نه تنها تمام نوشته های شما رو دقیقا میخونم بلکه دفترچه ای تهیه کردم که نکاتی رو که شما دوستی مهربونم بهم میگید رو داخل اون مینویسم تا همیشه یادم بمونه.

مریم عزیزم من راه حلی رو که برای جلوگیری از برخورد فیزیکی گفتی رو کاملا قبول دارم اما میدونی اصرارم برای دادن تعهد از طرف همسرم چیه؟ همسرم یک نگاه کاسب گونه به زندگی داره و فکر میکنه اگر تعهد نده برندست از طرفی خونوادش دائما تو گوشش میخونن که زیر بار هیچ چیز نره و الا مجبوره که تا آخر عمر کجدار مریض رفتار کنه. من به دنبال راه حلی میگردم که همسرم به من ثابت کنه که من و زندگیمون واسش از همه چیز مهمتره و همین طور از خونوادش.الان هم با اینکه ادعا میکنه که خونوادم نمیدونن تو تهرانی ولی من احساس میکنم شدیدا دروغ میگه و خونوادش بهش گفتن که این اومده که بمونه تو هم زیر باره هیچ تعهدی نرو(البته الان حتما باید به سفارش فرشته ی مهربون گوش بدم و یک ایست به افکار منفیم بدم) من اگر با این همه دلخوری دوباره باهاش برم زیر یک سقف نتیجه ی خوبی نمیدم.شاید هم هنوز تکلیفم با خودم روشن نیست.

مثل اینکه تو تاپیک های من دست به زن همسرم و مشکلات مالیش خیلی خیلی برجسته شده اما همسرم خصوصیات غیرقابل تحمل دیگه ای هم داره که من امیدوارم اگه برگردم سر خونه زندگیم به کمک شما دوستان بتونم اونا رو تحمل کنم مثلا ایشون عجیب ریزبینن و به همه چیز و همه جا کار دارن به خاطز همین خصوصیتشون ما یک لحظه آرامش نداریم و دائما بهونه گیری میکنه و کلی مشکلات دیگه که برمیگرده به خونوادش که البته امیدوارم اونها رو هم به کمک شما دوستان بتونم حل کنم.

مریم عزیزم من خیلی حرفهای شما رو قبول دارم اما حرف هاتون بر پایه ی همون ریسکیه که خودت هم بهش اشاره کردی و چون ترس از این دارم که مبادا برگردم و کم بیارم ، تصمیم گرفتم به راهکار فرشته ی مهربون عمل کنم تا هم تکلیفم تو این مدت با خودم روشن بشه و هم بتونم دلمو ارومتر کنم و از افکار منفی هم دوری کنم احساس میکنم این خیلی منطقی تره. ولی خواهش میکنم منو از راهنماییهات بی نصیب نذار.

ضمنا از تو مریم عزیز، فرشته ی مهربون و بال های صداقت عزیز و دوستان دیگه ی تالار هم خیلی ممنونم که باعث شدین من یک هفته ای رو با همسرم باشم و این جرات رو به من دادین. و اگر هم دقت کنید دیگه تو نوشته هام ننوشتم که با همسرم بحثم شد بلکه تونستم تو رفتارم کنترل داشته باشم و در همون یکی دو جلسه ی اول که همسرم رو دیدم این موضوع رو(بحث کردن و از جا در رفتن) دیگه تمومش کنم و من این رو مدیون شما دوستای گلم هستم.

سلام عزیزم

من همیشه سعی میکنم پیشت باشم.
مطمئنم بچه های دیگه هم همینطورند...

فرشته مهربان تجربه و مهارت زیادی دارند و مطمئنم چیزی نمیگن که به ضرر شما باشه
امیدوارم انچه که به خیر و صلاحته برات پیش بیاد.
شاید همسرت با دیدن این رفتار از شما تکان اساسی بخوره و مشکلات زودتر حل بشه

در هر صورت مارو بیخبر نذار

دوستان خوبم سلام

هر چند که تصمیم گرفته بودم برم شهرستان اما چون تهران یک کاری واسم پیش اومد هنوز تهران هستم.یعنی تقریبا سه هفته هست که تهرانم. اگه یادتون باشه در بدو ورودم به تهران با همسرم رفتیم شمال و وقتی برگشتیم تقریبا هر شب همدیگرو میدیدیم هردومون به هم ابراز محبت میکردیم و همه چیز خوب بود جز یک چیز و اون یک چیز هم این بود که همسرم برای برگردوندن من تلاش میکرد و از من میخواست که بهش بگم که برای برگردوندن من باید چیکار کنه اما هر بار که من پیشنهادی میدادم اون قبول نمیکرد و نمیکرد و نمیکرد.

من تصمیم گرفتم بیشتر اون رو امتحان کنم و ببینم واقعا چه تغییراتی کرده و ایا این تغییرات اونقدر محسوس هست که منو بی هیچ قیدو شرطی به خونه برگردونه یا نه.برای همین با پیشنهاد همسرم برای یک سفر دو روزه ی دیگه هم موافقت کردم.با هم به سفر رفتیم خیلی خوش گذشت همه چیز عالی بود. ولی وقتی از سفر برگشتیم دیگه از همسرم به بهانه ی یک طرفه شدنش خطش خبری نشد که نشد که نشد تا اینکه من امروز بهش اس ام اس زدم که بی معرفت این رسمشه.اون هم از یک شماره ی دیگه به من اس ام اس زد که بهم زنگ بزن.

بهش زنگ زدم از کارام پرسید چیکار میکنم کجا هستم و از این جور سوال ها.نهایتا هم بهم گفت که هردومون توقعاتمون خیلی رفته بالا و معلوم نیست که به کجا برسیم و چه اینده ای پیش رومونه،سعی میکرد سرد حرف بزنه و سر بالا. مثلا بهش گفتم چرا قبض موبایلتو پرداخت نمیکنی و اونهم جواب داد که خیلی زیاد شده و نمیتونه پرداخت کنه و میخواد بره یک خط اعتباری بخره.(میخواست توجه منو جلب کنه که مثلا من بگم اییییییی با کی حرف زدی چی گفتیو از این حرفا یا مثلا توروخدا شماره جدیدتو به منم بده)

دوستای گلم راستشو بخواید احساس خیلی بدی دارم و تصمیم درستی نمیتونم بگیرم.

از طرفی میبینم همسرم در حالیکه ادعا میکنه کاملا تغییر کرده و اون ادم لجباز سابق نیست اما هنوز لجبازی میکنه حتی به قیمت از دست رفتن زندگیش.

نمیدونم باید چی بنویسم و چه کمکی بخوام اما از تلاشی که برای زندگیم کردم اصلا احساس خوبی ندارم و فکر میکنم نتیجه ی برعکس داده.

سلام خانومی

چرا خوب یه خونه نمیگیرین برگردین سر خونه زندگیتون؟
انگار جریان زندگیتون افتاده تو یه لوپ
همش داره همه چیز میچرخه توش و تکرا میشه ولی دریغ ار رسیدن به هدف اصلی

خانومی هنوز که دیدت منفیه !
شاید برای مسائل کاری قبض موبایلش زیاد شده و از اونجایی که میدونه شما به این مسائل حساسی خواسته شاید بگه که پی گیر کار و بارم هستم و دارم تلاشم رو میکنم

سفر اول رفتنش خوب بود..مفید بود
اما سفر دومی چه لزومی داشت؟اونم زمانی که زندگی شما تکلیفش مشخص نیست

یا رومی رومی یا زنگی زنگی دیگه

شما اصل قضیه رو رها کردید دارین همش به جزییات توجه میکنین

الان دقیقا میشه به این سوال جواب بدی که چرا همسرت یه خونه (حتی کوچیک و پایین شهر) نمیگیره و برگریدن سر خونه زندگیتون؟!

مریم عزیز سلام

ممنون که به یادم هستی، دلیل اینکه به خونه زندگیمون برنمیگردیم اینه که منو همسرم دیگه به هم اطمینان نداریم و می ترسیم. همسرم حاضر نیست هیچ کدوم از شرط های منو بپذیره و فقط میگه دعاویه قانونیتو پس بگیر و برگرد و تجربه ی تلخ من هم در زندگی به من هشدار میده که با احتیاط قدم بردارم و به سفارش فرشته ی مهربون فقط سعی میکنم بی توقع عشق بورزمو ابراز محبت کنم و احترام بگذارم.

شاید درست میگی و سفر دوم لزومی نداشت یه دلایلی برای رفتن به اون سفر داشتم از جمله اینکه وقت بیشتری رو باهاش بگذرونم تا ببینم تغییراتی که میگه کرده چقدر میتونه در من جرات برگشت به زندگی رو ایجاد کنه.همچنین احساس کردم اگر در کنارش باشم شاید یاد زندگیه مشترکمون بیفته و برای من ارزش قائل بشه و راه منصفانه ای رو برای برگشت به زندگی جلوی پای هردومون بذاره.

دقیقا درست میگی زندگیمون افتاده تو یه لوپ. خداکنه فقط این حلقه بی پایان نباشه!!