واسه سبکتکین

يثنا عزيز
فرشته مهربون و بالهاي صداقت عزيز از همون اول در عين اميد دادن منو راهنمايي مي كردن كه از وابستگي بيرون بيام و دلمو به دل شوهرم گره نزنم . فكر كنم يه خورده بي انصافيه كه در مورد اين دوستاي خوب اينجوري صحبت بشه .
مقصر خودمم كه نتونستم از اين وابستگي بيرون بيام وگرنه اين دوستان همه سعيشون رو كردن .
شايد تقصير خودمه كه عادت دارم هميشه شيون كنم و داد و هوار راه بندازم .وقتي اينجوري در مورد اين دوستان صحبت مي كنيد عذاب وجدان مي گيرم كه چرا انقدر ناله مي كنم و باعث ميشم راجع به اين دوستاي خوبم اينطور قضاوت بشه .
مشكل از منه و منم كه بايد خودمو عوض كنم . مشكل شوهر منه كه با همه مرداي عالم فرق مي كنه .
در مورد قاضي هم كه گفته بودي عزيزم آخه اون كه مثل من احساساتي نيست و بيكار نيست كه بشينه گريه زاري منو گوش بده روزانه صد نفر ميرن پيشش كه شايد 530 سال با هم زندگي مشترك داشته باشن و دارن از هم جدا ميشن . وقتي شوهرم دوست نداره با من زندگي كنه چيكار كنه اون بنده خدا چاقو بذاره زر گلوش كه تو رو خدا بيا با اين دختره زندگي كن ؟
به عموم هم قضيه دادگاه رو گفته بودم حتي ازم شماره گرفت كه به شوهرم زنگ بزنه ولي الان ده روزه گذشته و حتما دلش نخواسته يا سرش شلوغه يا چه مي دونم دلش نمي خواد دخالت كنه چيكار كنم زورش كه نمي تونم بكنم .در ضمن چه فرقي مي كنه حتي اگه اونم با شوهرم صحبت كنه راضي نميشه من شوهرمو خوب ميشناسم .خيلي لجبازه حتي اگه الان ته دلشم نخواد كه اينكارو انجام بده انقدر لجباز هست كه كم نياره .خيلي موقع ها اينو ازش ديدم تو طول زندگي .
كاش بدون اينكه بفهمم يه روز پاشم از خواب و ببينم همه چي تموم شده .كاش مجبور نبودم دوباره برم دادگاه .

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

بي نهايت عزيز
ممنون از نظرت . يه امام زاده نزديك خونمون هست كه تقريبا هر روز اونجاام . مخصوصا اين روزاي آخر . انقدر دلم گرفته است كه تا نرم اونجا آروم نمي شم .تنهايي خيلي سخته خيلي .خونم خيلي سرد و بيروح شده .عين قبرستون مي مونه .نه ديگه كسي مياد نه ميره . فقط شده جاي خواب . واقعا دل آدم تنگ ميشه .
يكي از دوستام چند روز پيش ميگفت هر چي مال اونه يا تو رو يادش ميندازه بنداز دور تا كمتر بهش فكر كني ديروز داشتم فكر مي كردم ديدم اينجوري بايد همه خونه رو بفروشم چون همه چي يه خاطره از اونو برام زنده مي كنه .نميشه كه . فقط بايد دلمو جدا كنم ازش كه اونم بعد 6 ماه هنوز يه ذره هم جدا نشده . آخه مگه ميشه آدم يكي رو هم از دست مي ده ديگه بعد 5-6 ماه عادي ميشه براش چرا من اينجوريم نمي دونم .

بین عزیزم
شزایطی که توش هستی و از اونجایی که خودت این توانایی را نداری که روی خودت وعزت نفست کار کنی و از اونجایی که تنهایی بیشتر شما رو به فکر فر می بره بهتره که محیط را عوض کنی مطمئن باش محیط می تونه روی شما تاثیر بذاره چرا خودت را اجبار کردی که خونه خودت باشی ؟

كجا برم ؟خونه مامانمينا كه برم بيشتر دق مي كنم . اصلا از اونجا فراري ام . اصلا نمي تونم دوباره برگردم اونجا .
صبح تا شبم كه سركارم .بعداز ظهرام كه ميرم خونه همش سعي مي كنم تنها نباشم مثلا با دختر عمم كه نزديك خونمونه قرار مي ذارم مي رم بيرون ولي اونم شوهر داره و خونه و زندگي زود مي خواد برگرده خونشون همه همينجورين .به خاطر همين بعداز ظهرا اكثرا تنهاام .
انقدر كتاب مي خونم و فيلم نگاه مي كنم كه مشغول بشم و فكر و خيال نكنم حالم داره بهم مي خوره . جالبه وقتي شوهرم بود بعداز ظهرا كلي وقت كم مي آوردم .همش مي دويدم اينور و اونور .باورت نميشه حتي هميشه نگران اين بودم كه وقت ميشه امشب شام درست كنم با اين همه كار . الان جالبه همه كار مي كنم با آرامش شام هم درست مي كنم ولي بازم ميبينم تازه ساعت 9 شبه . بعد دوباره شروع ميكنم مرور خاطرات و گريه تا خوابم ببره .از اونور ساعت 3 نصفه شب بيدار ميشم و ديگه خوابم نمي بره .
خودمم هر چي فكر مي كنم نمي دونم چرا اينطوري شده .

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

از امروز مي خوام تمريناتي رو كه آقاي sci به شما دادن رو تمرين كنم .اميدوارم كمكم كنه .

سبکتکین جان
اگر طلاق گرفتی اینها دوره سوگواریش هست که بستگی به خودت از چند ماه تا یک سال طول میکشه، تو درسته وابستگیتو کم کردی و این خیلی عالیه ولی از خودت انتظار نداشته باش که همین فردا همه چیز از ذهنت پاک بشه و برگردی به زندگی عادی، ادم به یه گلدون تو خونه عادت می کنه چه برسه به همسر، تو تو این 5-6 ماه کامل جدا نشده بودی پس این مدت حساب نیست، بعد این اگر طلاق انجام شد یه دوره سخت هست که باید بگذرونی، ولی بعد از یک سال آروم آروم خودتو پیدا می کنی و می بینی که داری به زندگی عادی برمی گردی، به خودت کمک کن و از تکنیک هایی که دوستان یاد میدن استفاده کن

قلبت را به خداااااااااااا بسپار ، آن همه تلخی و غم
این همه شادی و ایمانت را
گاهی از عشــــــــق گذر کن و
دلت
را بسپار
به خداوندی که خوب میداند سهم تو از دل چیست :323:

سبکتکین حالش خوب نیست
از کارشناسان و بزرگان تالار خواهش میکنم تو این شرایط تنهاش نذارن !

سبکتکین...
.
..
...
سبکتکین... یعنی خوش قدم! همیشه وقتی اسم شما رو می بینم یاد ادمایی می افتم که قدمشون خیره... سبکه! و این سبکی از پاکی دلشونه... از صفای باطنشونه!
چی شده!؟ دنیا که به آخر نرسیده!؟ بلند شو سرت رو بگیر بالا!!! مگه خوش قدم نیستی؟؟ مگه قدمت سبک نیست؟؟ سبکترش کن! سبکتکین باش!

خواهر عزیزم!
راستش خیلی خلاصه و سریع داستانهات رو خوندم... و فهمیدم که شوهرت رو خیلی دوست داری!
خیلی خواستی تغییر کنی... اما خب نشده... حالا اینکه چرا نشده رو کاری نداریم... نشده! اما می شه!!!
یه سوال!؟ نمی خوای ازش جدا شی!!؟ خب نشو!! نگهش دار! به هر قیمتی شده نگهش دار!!! نمی دونم بهش گفتی یا نه؟! گفتی می خوای بمونه! می خوای بمونی... دیدم قبلا گفته بودی و اونم گفته بود نه.... حالا چی؟
تا الان چه تلاشی کردی که این مرد لجباز که یه زمانی دلش برات بال بال می زده رو سر به راه کنی و برگردونی سر خونه و زندگیت؟ عمو که کاری نمی تونه بکنه! خودت چی کار کردی؟؟
الان دقیقا تو چه موقعیتی هستید؟ یه خلاصه ای تعریف کن...یه کمی درددل کن خواهرم! (شرمنده پستهای شما هر کدون 20 30 صفحه است و من تا الان گاهی به تاپیکت سر زدم... اما دقیق نشدم)
بلند شو... یه نفسی چاق کن! اینجوری که غصه می خوری و غمگینی هیچ کاری نمی شه کرد!

ممنون آفای
من و شوهرم سه سالی می شد که با هم دوست بودیم . تو تئاتر با هم آشتا شدیم . دو تامون عاشق هنر و موسیقی بودیم و این خیلی ما رو به هم نزدیک می کرد . اون با خیلی از پسرای همسن و سالش فرق می کرد و خیلی هم مهربون بود و منم که تشنه محبت چون تو خانه خیلی اذیت می شدم . همیشه با وجود بدبختی هایی که تو خونه داشتم ولی ناامید نمی شدم و می گفتم من بالاخره خودمو می کشم بالا و وضعیت خودمو تغییر می دم . و با وجود اینکه یه موقع هایی ناامید ناامید می شدم ولی دوباره به خوذم می گفتم که چی نشستی کسی کمکت نمی کنه خودت باید بلند شی یه کاری بکنی .
کارای هنری می کردم و اولین دختری بودم تو فک و فامیل که بدون کلاس کنکور و این چیزا با رتبه بالا دانشگاه قبول شدم . حالا همه چی تغییر کرده بود یه خورده امیدوار شدم چون همه تو فامیل منو به بچه هاشون نشون می دادن و می گفتن ببینین یاد بگیرین از هر انگشت این بچه هنر می باره . یه کم امیدوارتر میشدم ولی چه فایده مشکلات خانواده هیچوقت کم نمی شد بیشتر هم می شد .
سریع به دوستام وابسته میشدم . حتی یادمه با یه گروه تئاتری ۳ ماه تمرین می کردیم و اجرا کردیم بعد سه ماه وقتی می خواستیم جدا شیم عین ابر بهار گریه می کردم یه ماه کارم گریه و زاری بود . دختر و پسرم فرقی نمی کرد برام .

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

تا اینکه با شوهرم آشنا شدم هرچی کمبود محبت داشتم یدفعه جبران کرد برام . ولی از همون اول یه مشکلای اساسی داشتیم که حل نمی شد . شوهرم خیلی خیلی به روابط من با پسرا حساس بود . بدش می یومد من با همکارم یا همین دوستای تئاترم بگم و بخندم ولی من اینو قبول نداشتم می گفتم من حد خودمو می دونم و اگه کسی بخواد حیض بازی در بیاره خودم بلدم چیکار کنم ولی خب اونم فکر خودشو داشت . این قضیه اخرشم مشکل ساز شد .

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

ولی با این همه خیلی همدیگرو دوست داشتیم . خانواده من خیلی خیلی با ازدواجمون مخالف بودن چون با وچود اینکه سنمم کم نبود (۲۳سال ) ولی خیلی بچه بودم . همه می گفتن خیلی بچه ای نمی خواد ولی بالاخره راضیشون کردم .شوهرم هیچی نداشت و تحصسلاتشم از من پایین تر بود همه فامیل فکر می کردن شوهر من باید حتما دکتر مهندسی چیزی باشه ولی این چیزا واسه من مهم نیود . بابام چند بارکه خانواده اون تماس گرفته بودن دکشون کرده بود چون مخالف بود و از اونجا بود که خانواده شوهرمم مخالفتهاشون شروع شد و مخصوصا با بابام خیلی لج شدن و بزور شوهرم اومدن خاستگاری . از اول این دو تا خانواده با هم قهر بودن و تو این ۵-۶ سال زندگیمون شاید ۲-۳ بار بیشتر همدیگرو ندیدن حتی عیدا هم خونه هم نمی رفتن .

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

این یه نمای کلی از روابطمون با خانواده هامون می رم سر مشکلات دیگه خودمون .
بعد ازدواج تئاتر ممنوع شد چون مجبور بودم با پسرا بازی کنم و شوهرم بدش می یومد . من خیلی بچه بودم و اولای ازدواج خیلی شوهرمو اذیت می کردم عقده ای بودم دیگه باورم نمی شد هر کاری کنم شوهرم همچنان دوستم داره

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

البته فکر نکنین مخصوصا دعوا راه می نداختما نه ولی اگه دعوا می شد بجه بازی در می آوردم و می گفتم طلاق و شوهرمم مهربون بود ودلش نمی یومد و منت کشی می کرد البته اوضاع هیچ فرقی نمی کرد نه اون طرز فکرش عوض می شد نه من ولی دوتامونم عاشق هم بودیم . . بچه بودم و نمی دونستم چجوری مشکلمو حل کنم . بیشتر سر همین چیزا بحث و جدل داشتیم . بعد یکی دو سال همه چی عوض شد .یه بار سر یه چیز الکی دعوامون شد و من دوباره قهر کردم و گقتم طلاق شوهرم چند روز منت کشی کرد وبعد دیگه همه چی عوض شد گیر داد بریم برای طلاق . تازه اون روز بود که فهمیدم چه غلطی کردم پشیمون شدم و رفتم معذرت خواهی ولی قبول نکرد . و در عوض بهم گفت که همه چی تموم شده و با یه دختره تو یه سایتی دوست شده و رابطشم خوبه و هیچی رو هم به هم نمی زنه . وای نمی دونین چه حالی داشتم . دیوونه شده بودم هر چی التماسش کردم قبول نمی کرد . دیگه تلفناش رو سایلنت بود سر کارش زنگ می زدم نبود . رفتم تو سایتی که گفته بود دنبالش بگردم ببینم ارتباطش با دختره چهطوره . نمی دونم مریض بودم آخه که چی بشه نمی دونم فقط خود آزاری . رفتم تو اون سایت و دیدم کسی به اسم شوهرم نیست یه پسزه رو دیدم مشخصاتش شبیه شوهرم بود عاشق موسیقی و دقیقا همون کتابایی که شوهرم دوست داشت اصلا مو نمی زد با شوهرم گفتم خودشه پیداش کردم . باهاش دوست شدم اینترنتی . تا ازش آمار بگیرم . تلفنشو گرفتم که بهش زنگ بزنم اشتباه کردم با تلفن سر کار زنک زدم من و شوهرم تو یه شرکت کار می کردیم همکارامون مشترک بوذن و همه ما رو می شناختن . البته اون تو یه شعبه دیگه بود .

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

زنگ که زدم فهمیدم اون شوهرم نیست .فهمیدم چه غلطی کردم .دیگه مگه ول می کرد یه دل نه صد دل خاطرخواه ما شده بود .بعد که واقعیتو بهش گفتم تازه قاطی کرد که ال می کنم و بل می کنم منم ترسیدم شوهرم تازه یه خورده آرومتر شده بود و قبول کرده بود طلاق نگیریم البته با التماسای من . نمی خواستم همه چی بهم بریزه گفتم یه کاری می کنم خود پسره ازم بد ش بیاد و بره پی کارش . ولی نشد دیگه خسته شدم گفتم هر چه بادا باد . سفت واستادم و به پسره گفتم نمی تونم ادامه بدم گفت باشه بیا برای آخرین بار من حرفامو بهت بزنم و تموم . انگار دنیا رو بهم دادن گفتم خدا رو شکر همه چی به خیر و خوشی تموم شد و شوهرم نفهمید . نگو پسره زنگ زده به شوهرمو گفته زنت هر روز با یه پسره می رن بیرون سر این ساعت و حتی رابطه ... هم با هم داشتن و خیلی دروغای دیگه و به شوهرم گفته بود می تونی امروز بری ببینیشون . پسزه می خواست من از شوهرم طلاق بگیرم و برم با اون ازدواچ کنم . انقدر گریه می کرد که خدا می دونه . اونروز که من به خیال خودم رفته بودم خداحافطی شوهرم اومده بود و ما رو دیده بود . شانس آوردم منو نکشته بود فقط . بعد اونروز فهمیدم رفتارش عوض شده و به زور از زیر زبونش کشیدم و همه چی رو گفت و منم همه چی رو گفتم و اونم قبول کرد . پسره همچنان ول کن نبود . به شوهرم می گفت تو لیاقت اینو نداری وبیشتر حرصشو در می آورد . با شوهرم رفتیم ازش شکایت کردیم . تا ول کرد آخرش . هیچکس این قضیه رو نفهمید به جز من و شوهرم . همدیگرو بخشیدیم و زندگیمون شروع شد دوباره و اونم دختره رو ول کرد .

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

ولی دیگه شکامون تمومی نداشت شوهرم شب و روز چکم می کرد من بخشیدمش و فراموش کردم ولی مگه اون یاذش می رفت . دیوونم کرده بود می رفتم جلسه زنگ می زد منشی بهش می گفت جلسه است شرکت رو بهم می ریخت . دیگه همه چی برعکس شده بود دیگه اون ناز می کرد و من التماس . خسته شده بودم . واقعا بریده بودم . تموم نمی کرد . با این که می دونست من چقدر عاشقشم نمی دونم چرا اینجوری می کرد. این وسط خانواده ها هم دیوونمون کرده بودن . همش دعوا دعوا دعوا . اون می گقت طلاق و من التماس . دو سه بارم تا پای طلاق رفتیم و با التماس من تموم شد . تا این بار آخر .

یه بدبختی دیگه همه چی رو بهم ریخت من از اون محل کار اومدم بیرون .ولی شوهرم هنوز اونجا بود . یه پسره سرکارمون بود که خیلی پسزه خوبی بود کامپیوترش خوب بود و به همه کمک می کرد همه می گفتن چه پسره خوب و پاکیه . منم مثل همه . از اونجا که در اومدم شوهرم گفت دیگه با هیچدوم از پسرای اونجا رابطه نداشته باش . می دونست بالاخره ممکنه با هم حرف بزنیم یا ایمیل بزنیم گفتم باشه . ولی نمی شد یعنی می شد باز هم اشتباه من بود . همکارامون چه پسز چه دختر اگه کاری داشتن تو چت پیغام می دادن و اگه می تونستم کمکشون می کردم . اونها هم همینطور. من گفتم طرز فکر شوهزمو قبول نداشتم . این پسره که می گم هم یکی دوبار پیام داد و من کارشو انجام دادم یه روز که کارشو انجام دادم پیغام نشکر داد گقتم خواهش می کنم و آخرش که خواست خداحافطی کنه گفت تو خداحافطی کن من یه چیزی بعدش می گم و می رم .

و شروع کرد نوشت که من عاشقتم و از این مرخرفات . هنگ کزدم و قطع کردم . هول شده بودم .اصلا باورم نمی شد بعد یه مدت که فکر کردم رفتم و براش نوشتم خیلی بی شعوری من رو تو یه حساب دیگه کرده بودم . و دیگه ارتباطم باهاش قطع شد. نمی دونم چرا اینجوری کرد

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

خیلی بی شعور بود من و شوهرم رو می شناخت با من و شوهرم کنسرت میرفتیم .خلاصه من یه روز رفتم سرکار قبلیم یعنی رفتم دنبال شوهرم منشیشون با من دوست بود چون قبلا همکار بودیم دیگه و من احمق قضیه رو بهش گفتم . گفتم که حواست باشه این خیلی بی شعوره گفت آره به منم ایمیل های ناجور می ده منم تازه شناختمش . بعد یه مدت فهمیدم نامرد دختره به شوهرم گفته .از حسودیش چون همش به من و زندگیم حسودیش می شد وگرنه دلیل دیگه ای نداشت نامردی کنه . من مثلا می خواستم بهش خوبی کنم . خلاصه که دیگه شوهرم کوتاه نیومد با اینکه از زبون دختره همه چی رو شنیده بود و شنیده بود که من خودم چجوری حال پسره رو گرفتم ولی نمی تونست تحمل کنه . و الانم می گه دیگه اعتماد من از بین رفته و نمی تونم باهات زندگی کنم . اگه من بودم و می شنیدم یکی به شوهرم همچین پیشنهادی داده و شوهرم حالشو گرفته کلی افتخارم می کردم به شوهرم ولی خب دلیل نمی شه شوهرمم مثل من باشه . اون به قول خودش مرده و من زن . مردم که یعنی غیرت .
من بدبخت اصلا شانس ندارم با هیچ پسری هیچ رابطه ای ندارم ولی همش یه جوری برداشت می شه که انگار من چقدر دختر جلفی هستم .

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

بدبختی می دونین چیه تو اون محل کارمون دخترا خیلی جلف بودن از سر و کول این پسرا بالا می رفتن من اصلا از اینکارا بدم می یاد نمی گم شوخی نمی کنم و نمی خندم ولی خیلی مراعات می کنم تیپمم هیچوقت جلف و ناجور نیست نمی دونم بین اون همه دختر چرا به من گیر داد این عوضی .

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

اینا مشکلاتی هستن که شوهرم با من داره . مشکلاتی که من با اون دارم بماند چون الان راه حلشونو پیدا کردم و لاینجل نیست . جالبه که شوهرم جتی یه بارم بابت رابطش با دختره عذرخواهی نکرده و می گه کمبود داشتم حقم بود . جالبه مگه فراره هر کی کمبود داشت بره سراغ یکی دیگه مگه من کمبود نداشتم .
جالبه من که کاری نکردم انگار که چه گناه نابخشودنی مرتکب شدم اصلا کوتاه نمی یاد .

سبکتکین عزیزم

حدود 20-15 روز پیش در تصورت این بود که وقت دادگاه که بشه یعنی طلاق و همه چی تموم

اما هنوز تموم نشده . اگر توافقی اقدام کرده بودی الان 6 ماه از طلاقت گذشته بود . از دریچه چشم من همین شش ماه هم غنیمت هست ، شش ماه بیشتر همسر مردی بودن که دوستش داری

به ادامه زندگی تو و همسرت همونقدر امیدوارم که به ادامه زندگی خودم و همسرم امیدوار بودم ، از ته قلبم هم راضی نیستم این زندگی پر از عشقتون از هم بپاشه . دعایی هم که واست کردم از خدا خواستم که نگاهی به زندگیتون بکنه و اگر صلاح زندگیتون در ادامه هست خودش شرایطش رو سریع تر فراهم کنه

یه گذرا این شش ماه رو نگاه کن
تو خیلی تغییر کرده ای ، خصوصا این یک ماه آخر ، همه این تغییرها ارزشمند هست و یه جایی نتیجه تلاش و صبرت رو خواهی گرفت

اون موقع ها که من شرایط تو رو داشتم خیلی بچه ها بهم امیدواری می دادند که مشکلم حل میشه ، خیلی از رفتارها و کارهای شوهرم رو برام معنی می کردند که یعنی دوستم داره
درحالی که شواهد و واقعیت جور دیگه ای رقم می خورد و هرچه بیشتر می گذشت ، من بیشتر این واقعیت رو لمس می کردم که همسرم من رو دوست نداره و بهتره که برم طلاق بگیرم

همش یه دوگانگی توی اون لحظات داشتم ، زندگی سابقم رو مرور می کردم که شوهرم چقدر دوستم داشت و رفتار کنونی اش رو می دیدم که انگار همه ی اون ابراز علاقه ها دروغی بیش نبوده
من هم توی زندگیمون تا یه دعوای کوچولو می شد زود به شوهرم می گفتم بریم طلاق بگیریم ، و همش اون میومد آشتی و منو منصرف می کرد تا آخرین بار که دیگه به هیچ صراطی مستقیم نمی شد و همش می گفت طلاق ، تازه می گفت اشتباه کردیم ده سال زندگیمون رو طول دادیم باید همون اوایل جدا می شدیم
این حرف هایش رو می شنیدم و خرد می شد
شرایط من بالاتر از شوهرم بود از همه نظرو این برتری رو همیشه در زندگی به رخ همسرم می کشیدم
همش هم بهش می گفتم من تو رو نمی خواستم و پدر و مادرم به زور منو به تو شوهر دادند


.... اما اون هشت ماه که شوهرم قاطع روی موضع طلاق بود و من به اشتباهاتم آگاه شده بودم ، تازه مهارت های زندگی رو توی این سایت یاد گرفته بود دیدم من واقعا همسرم رو دوست دارم ، دیدم من زندگی با او را دوست دارم ، شاید قبلا همش توی ذهنم این بود که اگه با شوهرم ازدواج نمی کردم ، گزینه های بهتری برایم پیش میومد اما توی اون هشت ماه وقتی هم خوبی های شوهرم رو دیدم و هم بدی هاش رو ، تازه دیدم نه شوهرم خیلی نکات مثبتی داره و من برای ازدواج اگر صدبار دیگه هم اتفاق بیفته باز هم شوهرم رو انتخاب می کنم ، منتها این دفعه درست رفتار می کنم

زمانی که آقای سنگتراشان به من گفت : برو با شوهرت قاطعانه و محترمانه صحبت کن و سهم خودت رو از اشتباهات بپذیر و در نهایت وکیل بگیر و از طریق دادگاه برای طلاق اقدام کن

درحالیکه خودم رو داشتم واسه طلاق آماده می کردم
از روی احساسات به خودم می گفتم من شوهرم رو دوسش دارم و ازش جدا نمی شوم حتی اگر از این دوست داشتن و عشق به شوهرم تنها یک اسم ازش در شناسنامه ام بمونه

هرچند که از روی منطق می بایست دیگه مراحل دادگاه رو می رفتم

توی اون دوران بود که به خودم گفتم : من علی رو دوسش دارم و حاضر نیستم به این آسونی ها از دستش بدهم ، پس برای بدست آوردنش می جنگم

و واقعا جنگیدم تا بدستش آوردم


===============
سبک تکین عزیزم
اگر واقعا راضی به طلاق نیستی و می تونی بازهم صبر کنی و همین شرایط رو تحمل کنی ، در تمام مراحل دادگاه به همه بگو که دوستش داری و طلاق نمی خواهی

خواهرم سبکتکین،
بالهای صداقت چقدر زیبا برات نوشته... برگرد و دوباره بخونش! من چند بار خوندم...

خواهر عزیزم،
تو به دلیل عدم داشتن مهارتهای زندگی هر روز زندگیت رو بحرانی تر کردی و با این تصمیمی که اخر سر گرفتید که دیگه...
من نمی دونم تا چه اندازه مطمئنی که دختری تو زندگی شوهرت بوده یا نه (حتی اگر فرض رو بگیریم که بوده) فقط به این خاطر بوده که بتونه توجه تو رو به خودش جلب کنه! با تو موافقم و درکت می کنم... اینکه دلیل نمی شه! اما باید بپذیری شوهر تو هم یک ابرمرد نیست که بتونه تمام ابعاد موضوع و کاری که انجام می ده رو درک کنه...چه بسا که کل ماجرای دوستیش هم واقعیت نداشته...و فقط داشته داد می زده که سبکتکین نکن!
امروز ارامشت رو حفظ کن... زندگی ۶ ۷ ساله رو می خوای بذاری برای کی بری؟ زندگیت رو حفظ کن...
کل زندگیتون بر اساس یه سو تفاهم به اینجا کشیده و متاسفانه نتونستید از مهارتی برای حل اون استفاده کنید..
اما درک کن که شوهرت هم خیلی براش گرون تموم شده این داستان چون تو عشقش بودی! همه زندگیش بودی .. حساسیتهاش رو می دونستی و بهش محل نذاشتی...اما الان همین که فکر کردی به داستان و مرورش کردی یعنی می خوای زندگی کنی
همین روزها، مثلا همین امروز زنگ بزن و بهش بگو همدیگه رو ببینید...بهش بگو می خوای حرفاش رو بشنوی... بگو می خوای زندگیت رو به هر قیمتی حفظ کنی و دوستش داری! اشتباهات رو فقط بپذیر لازم نیست برای سو تفاهمهایی که بوجود اومده عذر خواهی کنی و بگی تقصیر تو بوده... دقت کن! بهش بگو باز هم فرصت دارید که زندگیتون رو تموم کنید...همیشه این فرصت هست! پس یه شش ماه دیگه با هم باشید مثل یک فرصت دوباره...مثل یک شروع دوباره ! دوباره عهد ببندید و شروع کنید...الان تنها هدفمون این خواهد بود که شما زندگی رو دوباره شروع کنی... بعد می ریم سراغ ایینهای زندگی و مهارتها..فعلا فقط تو ریکاوری زندگیت رو احیا کن!
واقعا مشکلت چیزی نیست که بخواد به طلاق منجر بشه....تصمیم بگیر و توکل کن! نترس...شوهرت دوستت داره ، در واقع اگر دوستت نداشت بهت بی تفاوت بود و براش فرقی نمی کرد که تو با کسی باشی یا نه...خیلی ها رو می شناسم که بی تفاوتن
اون الان تو وضعیت بدیه و وضعیتش بهتر از تو نیست...
اگر خواستی باهاش حرف بزنی...بگو تا بهت بگم!
از تو سپاسگزارم که با حوصله نوشتی..
نترس... تنها نیستی! ظریفتر و دقیقتر زندگی کن! زمان زیادی نداریم

سبکتکین

تماس نگرفتن های همسرت نشانه های خوبی است ، موضعت را حفظ کن . روند ضعف عزت نفس در پیش نگیری .

تماس با او نگیر ، فقط در موقعیتهایی مثل دادگاه که او اقدام کننده است ،تأکید داشته باش من علیرغم میلم دارم پیش میام ، و شوهرم و زندگیم رو دوست دارم ، بی مهرتی ها و ناآگاهی ها که اصل مشکل ماست قابل حل است . اگر همسرم این را قبول ندارد و نمی پذیرد ، مسئولیت کات زندگی به دوش خودش است . من کوچکترین گامی برای جدایی بر نمی دارم چون نمی خواهم ، همسرم و زندگیم را دوست دارم و به تداوم نظر دارم نه کات ، و اگر با او برای کات همراه می شوم فقط به خاطر اصرارهای زیاد اوست و به احترام خودش چون دوستش دارم و خواسته اش حت اگر رنج من در آن باشد برام مهم است . ایشون دوست نداره با من زندگی کنه ، شاید بهتر از من را دیده و منم چون دوستش دارم بهترین را براش دوست دارم ..

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

سبکتکین

خلاصه ای که نوشتی ، نظم نوشتنت و خلاصه نویسیت >>> یعنی آرامش ذهنی ، منظم تر شدن فکرت

کوتاه تر شدن پستهایت و و اصل مطلب بودن آنها ( زیاد توی حاشیه نرفتن >>> یعنی تغییرات مثبت ، بیرون اومدن از آشفتگی و در عین ناراحتی کنترل بر احساسات و ....


از این بابت بهت تبریک می گم ، اینم مزایای مشکلی که در زندگیت پیش اومده . باز هم از این موقعیت در جهت رشد استفاده کن .


.

سلام سبکتکین عزیز
راستش من همیشه خیلی درگیرم هم ذهنی و هم جسمی .امشب اولین باری بود که نشستم و این تاپیک رو از اولش خوندم.خیلی دلم گرفت و واقعا احساس کردم بغض توی گلوم رو گرفته .من کلا خیلی احساساتی نیستم و معمولا منطقم زیادی به عقلم غالبه اما واقعا با تمام وجودم حال و روزت رو درک کردم و خودم هم تقریبا توی شرایط تو هستم البته با کلی اختلاف.
من هم در حال طلاق گرفتن هستم با این تفاوت که هیچ خاطره خوشی از بودن توی این 13 -14 سال زندگی با شوهرم ندارم و سالهاست که شوهرم توی دلم مرده بود شاید 8 سالی بود که دیگه احساس نمی کردم متاهلم و شوهری هم دارم.من بر خلاف تو از خدا می خوام زودتر تموم شه .خیلی نگران آینده پسرم هستم و شرایط مالی خوبی هم در حال حاضر ندارم و خدا می دونه که به چه مشکلاتی برخورد کنم اما خودم رو برای همه چیز سپردم به خدا و خوب می دونم که اون خودش منو کمک می کنه.اما در مورد تو عزیزم اینجا توی تالار زمانی که من تازه عضو شده بودم یه تاپیکی بود مربوط به یه دختری به اسم چکامه که دقیقا همین مشکل تو رو به نوعی شاید حاد تر داشت .اونم شوهرش رو به طرز وحشتناکی دوست داشت و به دلایلی شوهرش تصمیم گرفته بود ازش جدا شه .نوشته های اون دختر اون زمان تن منو می لرزوند البته اون زمان درک نمی کردم واقعا چنین وابستگی هایی هم وجود داشته باشن و برام خنده دار بود بیشتر اما الان خوب درک می کنم که چنین روابطی هم هنوز توی این دنیا وجود دارن .نمی دونم اون الان کجاست و چکار می کنه اما فکر کنم با شوهرش آشتی کرد تا جاییکه یادم میاد و برگشت به زندگیش و بعد از کلی زجر و التماس شوهرش راضی شد باش زندگی کنه ..اینو به این خاطر گفتم که اگه برات ممکنه بتونی پیداش کنی و از تجربه هاش استفاده کنی و ببینی چطور شد که شوهرش دست از لجبازی برداشت (البته شوهر اون از شوهر تو به مراتب لجباز تر و یکدنده تر بود) حتی یادمه که شوهرش پیشش بود ولی عملا روا بطش رو هم باش کات کرده بود .و ببینی اصلا الان از زندگیش راضی هست یا نه؟؟؟
گاهی ما آدم ها برای به دست آوردن چیزی زمین و زمان رو به هم می ریزیم و روح و روان و جسممون رو هم توی اون هدف خرج می کنیم و در نهایت بعد از یه مدتی که بش می رسیم احساس می کنیم کار منطقی رو انجام ندادیم و این هدف ارزش اونهمه مایه رو نداشت.. و یا اینکه این راه بدست آوردنش راه صحیحی نبود.
و حرف بعدی که دوست دارم بت بگم اینه که عزیزم همیشه صلاح ما در اون چیزی نیست که خودمون می خوایم .شاید صلاح ما در نرسیدن به اون باشه و اینو فقط گذشت زمانه که نشون می ده .. از خدا شوهرت رو نخواه .ازش بخواه که هر چی که خیر و صلاح تو توش هست رو برات مقدر کنه.
من درک می کنم این خاطره ها چقدر آزارت می دن اما اینکه همش می گی من ضعیفم اشتباهه .تو ضعیف نیستی عزیزم فقط هوش هیجانی بالایی نداری .یه کم در موردش تحقیق کن و خودت رو توی زمینه هوش هیجانیت تقویت کن..وقتی خودت رو تغییر بدی می بینی که دنیات هم چقدر تغییر می کنه..
به خودت هم برس و شاد باش .ورزش برو .حتی اگه شده زورکی مدام برو پیاده روی .برو ارایشگاه و مدل موهات و یا رنگشون رو عوض کن .بر و خرید و لباسهای جدید بخر حتی اگه شده زورکی و بپوش و سعی کن برای دوست و رفیق بازی یه کم بیشتر وقت بذاری البته دوستایی که شادت می کنن و یا جمعی که شادن نه کسی که بدترت می کنه.. دنیا فقط شوهرت نیست دنیای تویه که منحصر شده به شوهرت .
امیدوارم که هر چی خیر و صلاحته برات پیش بیاد.:72:

آقاي sci
ممنون از اينكه با نوشته هاتون راهنماييم كردين . اين قضايايي كه تعريف كردم يعني قضيه خيانت شوهرم و بعدش خودم مربوط به 3-4 سال پيش بود . من خودم با دختره حرفم زدم و حتي اس ام اساشم خوندم اون واقعي بود نه فرضي .سنشم پايين بود و مي گفت اولش شوهرم خودشو بهش مجرد معرفي كرده ولي بعد يه مدت كه دل دختره رو بدست آورده بهش گفته كه در حال متاركه است و كلي چيزاي ناراحت كننده راجع به من كه هر وقت مرورش مي كنم گريم مي گيره از اين همه بي معرفتي شوهرم .
به هر حال من الان دوست دارم زندگيمو حفظ كنم و به هيچ وجه راضي نيستم براي طلاق . اگرم رفتم دادگاه براي اينكه شوهرم دادخواست داده بود و صد بار نامه دادگاه اومده بود جلوي در خونمون و چون سركار بودم تو وقت اداري برگشت خورده بود . همسايه ها بهم گفتن كه چند بار نامه اومده برات و به ما ندادن . شوهرمم همش زنگ مي زد كه چيكار كنم نامه دادگاه همش برمي گرده .مي دونستم اگر نرم ايندفعه آدرس محل كارمو مي ده و من نمي خواستم اينطور بشه . بنابراين خودم رفتم .
در مورد اينكه ازش بخوام كه با هم حرف بزنيم و يه مدت با هم زندگي كنيم بارها باهاش صحبت كردم و بهيچوجخ قبول نمي كنه . واقعا ديگه موندم چجوري ازش بخوام . حتي روز دادگاه ازش خواستم كه با هم قرار بزاريم و باهم بريم ولي به هيچوجه زير بار نرفت .دلش نمي خواد ديگه با من باشه تا خداي نكرده تحت تاثير حرفاي من قرار بگيره و نظرش برگرده .
يه مدت پيشم ازش همينو كه شما گفتين خواستم كه قرار بزاره همديگرو ببينيم تا باهم صحبت كنيم ولي اصلا قبول نكرد و گفت ما همه حرفامونو زديم دوباره شروع نكن . اگه ام چيزي مي خواي بگي همين جا پشت تلفن بگو .
اگه نظريديگه اي دارين خوشحال مي شم بشنوم .

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

فرشته مهبون ممنونم ازت
من تو ادگاهم همينايي كه گفتي رو گفتم . قاضي كه اصلا توجهي نكرد . شوهرمم خودش گفت كه بله من خواستم كه جدا شيم خواست خانمم نيست .
4 روز ديگه من بايد داور معرفي كنم و امروز مي خوام با عموم تماس بگيرم و ببينم آيا قبول مي كنه يا نه . اونم كه انقدر سرش شلوغه كه خدا مي دونه . شوهرمم ديگه هيچ تماسي نگرفته . احتمالا سر روز 15 تير كه 20 روز مهلتمون تموم ميشه اگه از من خبري نشه زنگ مي زنه و مي پرسه چيكار كردي ؟
f-z عزيز
من تاپيك چكامه رو همون موقع كه اومدم تالار خوندم . و خيلي هم براش خوشحالم كه بالاخره از راه خودش موفق شد . ولي مشكل من اينه كه شوهرم مثل شوهر چكامه نيست . شوهر چكامه خودش گفته بود تو خونه باهات زندگي مي كنم ولي هيچ كاري باهات ندارم . ولي شوهر من اصلا و ابدا قبول نمي كنه . الان كه ديگه التماسش نمي كنم ولي اون اوائل خيلي اينكارا رو هم كردم و بدتر شد كه بهتر نشد . تازه كلي هم مسخرم كرد و شخصيتمو خورد كرد .
ديگه راهي به نظر خودم نمي رسه . هر چي فكر مي كنم به بن بست ميرسم .

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

بالهاي صداقت عزيز
ممنونم كه مثل هميشه بهم اميد مي دي .

آقاي sci نظر ديگه اي ندارين ؟ مي خواستين راه حل نشون بدين ؟ فرشته مهربون شما چطور ؟ همين روند دادگاه رو برم ؟

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

حداقل يه راهي براي تمركز فكر و توقف فكر بهم بدين . چطوري مي تونم يه كمي آرامش پيدا كنم و ديگه به اين موضوع فكر نكنم ؟

سبکتکین عزیزم

برداشتت از پستم
فقط امید؟! مثل همیشه؟

آه!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط saboktakin

من تاپيك چكامه رو همون موقع كه اومدم تالار خوندم .

ولي مشكل من اينه كه شوهرم مثل شوهر چكامه نيست .


شوهر چكامه خودش گفته بود تو خونه باهات زندگي مي كنم ولي هيچ كاري باهات ندارم .


ولي شوهر من اصلا و ابدا قبول نمي كنه .

---

سبکتکین داری مفت مفتی زندگیت رو می بازی

شوهرت تو با شوهر سبکتکین فرق می کنه ، نکنه تصور می کنه تو مثل چکامه ای ؟

چکامه خیلی بیشتر از تو صبور بود
خیلی واسه به دست آوردن همسر و زندگیش از خودش گذشت ، از غرورش گذشت ، خیلی برای خوشبختی اش تلاش کرد ...
تو چی ؟

کاسه چه کنم چه کنم دست گرفته ای و همش آیه باس می خونی

فکر می کنی چون شوهر چکامه کنارش بود اون تونست؟
پس من چی؟ من که شوهرم در کنارم نبود ، بود؟


این قسمت زندگی چکامه رو بخون

نقل قول:

---

ميدونين چيه مشکل من اينه که همسرم از هيچ کس حتي پدر و مادرش هم حساب نمي بره.ميگه هيچکس نميتونه تصميممو عوض کنه.
براي همين اونهاهم ديگه خودشون رو کشيدن کنار.به اشتباهاتم هم تا اونجائي که امکانش بوده اعتراف کردم.ولي زيربار نميره
.بهش گفتم همه انسانها اشتباه ميکنن.مهم اينه که از اشتباهشون درس بگيرن و من واقعا به اشتباهاتم پي بردم.اگه غيراز اين بود تا الان تحمل نميکردم.
ولي اون ميگه من اصلا ديگه بهت علاقه اي ندارم.
يعني واقعا راست ميگه؟يه بغضي گلومو گرفته داره خفم ميکنه.

---

شوهر چکامه قاطع ایستاده بود و می گفت طلاق
به هیچ صراطی هم مستقیم نمی شد
گوشش به حرف هیچ کسی هم بدهکار نبود
حتی از پدر و مادر خودش هم حساب نمی برده

چکامه این همه خرد و تحقیر شده اما تحمل کرده و صبر کرده تا بالاخره به اولین پیروزی اش رسیده

کدوم پیروزی؟ کدوم؟

نقل قول:

---

همسرم ميگه من مثل چند ماه پيش ديگه به طلاق اصراري ندارم.
دو راه جلوي پات ميذارم.يا از هم جدا بشيم و يا اينکه همينطوري به زندگيمون ادامه بديم.يعني به کار هم هيچ کاري نداشته باشيم.نه حرفي،نه مهموني،نه باهم بيرون بريم،هيچي هيچي.

---

اولین پیروزی اش اون بود ، موضع شوهرش رو تغییر داد.... اما این پیروزی یعنی راه تموم شد؟ دیگه مشکل تموم شد؟ شوهرش از موضع طلاق اومد پایین ... زندگی گل و بلبل... تحقیر ها و توهین ها تموم...

نه باز هم ادامه داره ... بقیه زندگیش رو بخون .... اگه تو جای چکامه کم نمی آوردی؟

نقل قول:

---

ولي آخه اين زندگيه؟به خدا افسردگي گرفتم.آخه من هم انسانم.خواسته هام که غيرمعقول نيست.به خدا ديگه نميدونم چيکار کنم.اگه توي اين زندگي بمونم بايد فقط تحمل کنم .

شايد شرايط درست بشه شايد هم نشه.


توان جداشدن هم ندارم.آخه بايد چيکار کنم؟

---

اون جمله چکامه رو خوندی ... یه سردرگمی از آینده ... درست بشه یا نشه....

امید را رو دیدی ... صبر سازنده رو لمس کردی.... طرز نگاه چکامه رو خوندی؟؟؟

سبكتكين، خواهر عزيزم،
آرام باش... چند نفس عميق بكش!
...
..
.
..
خب... گوش كن!
همانطور كه فرشته گفتند به هيچ وجه موافق نيستم كه شما عزت نفس خودت رو خراب كني و با التماس و تمنا،‌ايشون رو به زندگي برگردوني... كه اين كار نه تنها ايشون رو بر نمي گردونه كه تقريبا هميشه اثرات معكوس داره!
- شما حتما نياز داريد كه به اتفاق و يا بطور جدا (خود شما) به مشاور مطمئن،‌ حتما مطمئن، مراجعه كنيد
- مي تونيد با در نظر گرفتن شرايط خودتون، از ايشون درخواست كنيد كه ما هر دو اشتباهاتي داشتيم،‌ اين اشتباهات بعضي هاشون موجب تلاشي عصبي هر دو شما شده و بايد اين روابط بازسازي بشه... مسلما هميشه فرصت براي طلاق و بر هم زدن هست اما به ايشون بگيد اگر موافق هست يك فرصت 6 ماهه به عنوان آخرين فرصت نه به شما،‌ نه به ايشون،‌بلكه به زندگي مشتركتون داده بشه تا با مراجعه به مشاور اين روابط بازسازي بشه! اگر شد كه خيلي خوبه! اگر نشد،‌چيزي از دست نرفته و مي تونيد با خيال راحت جدا بشيد!
- اما چند تا چيز براي شما فعلا ضروريه!!!
1. تا زمانيكه فكر مي كني با طلاق زندگيت دگرگون مي شه،‌ هيچ كاري نمي توني بكني! حتي نمي توني تمركز كني كه چي كار كني! پس سعي كن با تمرين تنفس كه حتما آشنايي داري آرامش داشته باشي و از شر افكار پراكنده خلاص بشي...
2. متاسفانه شوهر شما متوجه اين وابستگي شديد شده! و اين خيلي بده! يعني سلاحي در دستان ايشون هست كه شما رو اذيت كنه! من اين سلاح رو مي خوام با تمرين زير از دست ايشون بگيرم بدم دست شما! موافقيد؟؟
يه تمرين هست كه مي خوام انجام دهيد... هر روز!
يك جا كاملا ريلكس كنيد... عضلات كاملا آرام باشند و شل! مهم نيست نشسته باشيد و يا خوابيده مهم اينه كه ريلكس باشيد از نظر عضلاني. 5 بار تمرين تنفس كنيد... با روش 2 - 3 - 2 يعني دو شماره نفس را به داخل ريه بفرستيد.. سه شماره نگاه داريد و با دو شماره به آرامي خارج كنيد...
شما يه فكر استرس زا داريد به نام جدايي! طلاق! ازش فرار نكنيد باهاش مواجه بشيد! بگذاريد به شما هجوم بياره و به شما استرس بده! به مدت 45 تا 60 ثانيه باهاش مواجه بشيد! بيشتر بهش فكر نكني ها! (يه دفعه نري يه روز كامل بهش فكر كني) .... استرس خودتون رو تو يه معيار صفر تا صد اندازه بگيريد! چقدر شد؟ صد؟؟؟ بيا داشته باشيد.... بعد از شصت ثانيه 3 نفس به شيوه فوق بكشيد و بگذاريد فكر جدايي كاملا پاك شود و فقط به تنفس فكر كنيد و ريلكس سريع كنيد...شونه ها را تاجائيكه مي تونيد بالا بياريد و منقبض كنيد.... نگاه داريد چند ثانيه و رها كنيد... سپس عضلات دست راست خود متمركز شويد،‌ آنها منقبض كنيد... تا جائيكه ممكنه! رها كنيد.... كاملا رها! حالا عضلات دست چپ رو... بعد از اينكار مجددا با فكر جدايي مواجه شويد... همون شصت ثانيه! و دوباهر كارهاي فوق رو انجام دهيد و استرس را اندازه گيري كنيد... تا ده بار اين مواجه را انجام دهيد...و ميزان استرس پاياني را بنويسيد... اين اعداد مهم هستند... اين روش به شما كمك مي كند كه آرامش داشته باشيد و بتوانيد با صحت بيشتري تصميم بگيريد!
فكر استرس زاي شما جز طلاق هر چيز ديگري مي تونه باشه... شايد در دفعات اول دو سه روز اول،‌ ميزان استرس شما كمتر از 100 نشه.. نا اميد نشيد و تمرين رو انجام دهيد!
- از حضور يك بزرگتر مي تونيد بهره بگيريد كه طي جلسات حضوري با شما صحبت كنه البته همسر شما اصلا نبايد متوجه بشه كه درخواست از طرف شما بوده! حتي ايشون بگن بريد پيش مشاور بهتره!
- اگر با ايشون تماس گرفتيد بخواهيد كه حرفهاشون رو بشنويد... بگيد من مي خوام آخرين حرفهاي شما رو بشنوم...همين! به هيچ وجه احساستش رو انكار نكن... فقط همدلي كن! راهكار هم نده! هول هم نشو! از خودتم دفاع نكن! سرزنشش نكن! نگو اشتباه مي كني! اينطور نيست يا هست! شرايط همدلي رو حتما رعايت كنيد
- ايشون بايد احساس كنه كه شما هم تمايل شديدي به ادامه زندگي با توجه به خطاي ايشون نداري... اما ترجيح مي ديد كه فرصتي به زندگي مشتركتون بدهيد! همين!
نگران نباش...
توكل كن
از وضعيت جسماني خودت غافل نشو! مايعات بخور... وعده هاي غذايي رو فراموش نكن!
پياده روي فراموش نشه روزانه 20 دقيقه غروب با هدفون و بطري آب 300 سي سي (دويدن ممنوع)
در صورتيكه دردهاي عضلاني داشتيد حتما بگيد... مثل دردهاي عضلاني در ناحيه گردن يا بين دو كتف... يا قسمت فوقاني رانها... اين دردها به نوعي واكنش به استرس هست و به زودي با تمرين آرام مي شوند
فكر كردن به ابعاد منفي ممنوع! اكيدا ممنوع!
در گذشته زندگي كردن ممنوع! خيلي اكيدا ممنوع! اگر افكار سرزنش بار گذشته اومد سراغت... بگو استپ!!! من مي خوام الان به خودم فكر كنم!!!

آقاي sci
من از بعد طلاق نمي ترسم . واقعا نمي ترسم .فكرم نمي كنم كه با طلاق زندگيم دگرگون مي شه . دلم براي شوهرم و زندگيم ميسوزه و از اينكه الان هيچ كاري نمي تونم بكنم ناراحتم و همش مي گم شايد يه راهي باشه چرا همينجوري نشستي و هيچكاري نمي كني . پيش خودم مي گم خب وقتي كاري نمي كني انتظار داري چه اتفاقي بيوفته . ولي هيچ فكر جديدي هم به مغزم نمي رسه .
هميشه هم ناراحت نيستم و استرس ندارم . بعضي وقتا كه مي شينم فكر مي كنم بهش اعصابم بهم مي ريزه . متاسفانه به هر كدوم از فاميلمونم كه مي گم فقط مي گن بهتر عين خيالتم نباشه .لياقت نداره كه . به جهنم و از اين حرفا . هيچكي يه ذره اميد به آدم نمي ده . يه راه حل به آدم نمي ده .
روش هايي رو كه گفتين حتما به كار مي برم . فقط يه چيزي اينكه همونطور كه گفتم همش ناراحت نيستم . مثلا امروز بد نيستم و مي دونم اگه اين تستو انجام بدم شايد اصلا استرس نداشته باشم .يعني آخرش به عدد صفر برسم . ولي يه وقتايي اينجوري ميشم . براي اون موقع ها كه حالم بده هم مي تونم اين تستو انجام بدم ؟
امروز همونطور كه گفتم با عموم تماس مي گيرم تا ببينم چي ميشه .
من كه خودم ديگه به شوهرم زنگ نمي زنم چون كاري باهاش ندارم و بهونه اي هم ندارم و قبلا هم كه بدون بهونه زنگ مي زدم و مي خواستم باهاش در اين مورد حرف بزنم حرفي نمي زد و مي گفت فقط يه كلام من ديگه نمي تونم زندگي كنم .همين . به خاطر همينم من ديگه حرفي ندارم كه باهاش بزنم . جز اينكه زنگ بزنم و ضايعم كنه .

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

بالهاي صداقت عزيز
من نمي خوام خودمو با چكامه مقايسه كنم . ولي من فكر مي كنم من هم اگه شرايطش مهيا باشه حاضر هستم حتي بيشتر از چكامه صبر كنم و غرورم رو هم زير پا بگذارم . ولي متاسفانه همه چي داره سريع پيش مي ره و شوهرم بكوب دنبال دادگاه و دادگاه بازيه . سعي مي كنم از فرصت هايي كه برام مي ياد استفاده كنم ولي خودم نمي تونم فرصتي بوجود بيارم . و فقط زمان رو دارم از دست مي دم .
به قول خودت باز چكامه تونست موضع شوهرشو تغيير بده اما من كه هنوز همونم نتونستم . :316:
دارم آخرين تلاش هامو هم مي كنم . اميدوارم موفق شم .

خواهر عزيزم، سبكتكين،
بسيار عاليست! بسيار خوبه!
بله بي شك مي تونيد اون موقع اين تست رو انجام بدهيد و براي هر فكري كه به شما استرس مي ده در حال حاضر شيوه توقف فكر رو توصيه نمي كنم و روش مواجهه رو بكار ببريد
گفتم كه اول عزت نفس خودتون و به هيچ وجه نگذاريد كه اين عزت نفس پايمال بشه... فرشته مهربان هم اين توصيه جدي رو به شما كرده اند!
واقعيت اينه كه بعضي وقتها شما داريد كاري انجام مي دهيد اما متوجه نيستيد... شما داريد صبر مي كنيد! و اين خيلي كار مهميه! فوق العاده است! اينقدر خودت رو سرزنش نكن!

با يه بزرگتر سريع تر صحبت كنيد... و از ايشون بخواهيد كه كمكتون كنه! بي تفاوت نباشيد... مثلا نگيد حالا باهاش صحبت كنيد... اگر شد كه شد،‌ نشد هم به جهنم!!! بگيد همه تلاش خودشون رو بكنند كه بشه!
از مشاور مطمئن و مثبت انديش غافل نشو... و به مشاور بگو مي خواي زندگيت رو بدست بياري!!
تنها نيستي! صبر كن! توكل كن... چيزايي كه گفتم رو انجام بده!

عزیزم شوهرت کسی رو نداره که بهش خیلی اعتماد داشته باشه و یا بطور خلاصه قبولش داشته باشه و براش به نوعی احترام قایل باشه ؟؟ نمی دونم استادش و یا بزرگتری توی اقوامشون که شخص معتمدش باشه .نمی دونم این راه رو امتحان کردی یا نه ولی شاید اون شخص بتونه از یه طریقی بهتر به ذهنش نفوذ کنه و ذهنیتش رو تغییر بده.تا فرصت داری همه تلاشت رو بکن.اونوقت بعدش اقلا عذاب وجدان نداری که کاری از دستت اومده و انجامش ندادی.البته پیدا کردن و اعتماد کردن به اون شخص هم خیلی مساله مهمیه .اگه خوب دقت نکنی ممکنه مشکلت رو با بی درایتی از این بغرنج تر بکنه.
تو همه تلاشت رو با خلوص نیت انجام بده تا اقلا پیش دادگاه خودت در آینده محکوم نباشی و ضمن اینکه همه تلاشت رو می کنی نتیجه رو واگذار کن به خدا و به اون توکل کن و خودت رو برای پذیرش هر چیزی آماده کن.
نگران نباش عزیزم .خدا بزرگه و هواتو داره چه شوهرت باشه و چه نباشه..از این دید به مساله نگاه کن...

سبکتکین

همسرت را دوست داری ؟ .... خیلی دوستش داری ؟ ....... ، پس رهاش کن . اگر نکردی دوستش نداری بلکه خودخواهانه اونو می خواهی .

او را و خودت را رها کن ....... بارها گفته ام باز هم می گویم ، روی خودت متمرکز شو و فقط خودت را آنالیز کن و ضعفهایت را برطرف کن و مهارتها را بیاموز .... اینها را هم با یک مشاوره حضوری پیش برو

برو مشاوره ، اما نه در مورد مسئله تو و شوهرت ، بلکه از مشاور بخواه که خودت رو آنالیز کنی ... ضعفهایی که یافتی رو به مشاور بگو و بگو میخواهم کمک بگیرم که رفعشون کنم .... مهارتهایی که نیاز داری رو بگو که می خواهی کمکت کنه بیاموزی ( عملی ) .... بگو میخوام هوش هیجانیم تقویت بشه ..... می خواهم روی آرامش و اعتماد به نفس و عزت نفسم کار کنم ..... اصلاً حرف مشکل بین تو و همسرت و مشاوره گرفتن برای حل اون نباشه ..


من به یک اصل یقینی و تجربه ای معتقدم ...... اونم اینه که " اگر ما در مسیر صحیح باشیم ، تمام موجودات و هرچه در عالم خلقت است و ..... موظفند ما را ساپورت کنند ، یعنی ما را سرویس دهند " من به تجربه دیده ام که وقتی در مسیر باشی ، معجزه وار گره ها باز می شود چون وظیفه همه آنچه خلق شده اینه که در خدمت انسان باشد . به اعتبار این حدیث قدسی :

"( بنده من ) همه چیز را برای تو خلق کردم و تو را برای خودم ، از من مگریز "

همه چیز >>>> یعنی همه مخلوقات دیگر

برای تو خلق کردم >>>> یعنی برای اینکه به تو سرویس بدهند ( یک سیر گذرا به زندگی روزمره کنید ببینید که آیا همین نیست ؟) ...

ابر و باد و مه و خورشید همه در کارند *** تا تو نانی به کف آری و به غفلت نخوری

تو را برای خودم >>>> برای او بودن یعنی در مسیر سلامت بودن ، یعنی راه رو درست رفتن ، یعنی صحت عمل داشتن ، ....

از من مگریز >>>> یعنی به بیراهه نرو ، یعنی از سلامت جسم و روح فاصله نگیر ، یعنی از اشتباهات فاصله بگیر ..... .

بی مهارتی یعنی بیراهه ، وابستگی یعنی بیراهه ، ضعف عزت نفس یعنی بیراهه ، عدم قاطعیت یعنی بیراهه ، ساپورتهای غلط یعنی بیراهه ، کنترل گری یعنی بیراهه ، تجسس یعنی بیراهه ، حسادت ، بخل ، تکبر ، خود برزگ بینی ، بلند پروازی ، یاس و نا امیدی ، کمال گرایی ، وسواس فکری ، ذهن خوانی ، بد بینی ، و ...... و ..... و ...... و ..... یعنی بیراهه .

در بیراهه خبری از سرویس دهی نیست ، ساپورت نیست و ..... لنگی هست ، دور شدن از مقصد هست ، سردرگمی هست و ........

وقتی در مسیر درست باشی ، یعنی در راه باشی نه بیراهه ، ساپورت می شوی ، یعنی همه چیز اونطور که صلاحه و درسته پیش میاد و تو آرام و راضی خواهی بود و میزبان یک نشاط درونی پیوسته که افزون اگر نشود کم نمی شود .

کسی که این را باور داشته باشد و بداند که اصل وظیفه اش فقط این است که به بیراهه ها نرود ، در مسیر درست قرار می گیرد و نتیجه را می سپارد ، مقصد را می سپارد به صاحب راه ، کار ندارد به کجا می رسد ،چون می داند مهم این است که این راه بیراهه نیست و مقصد خوب و مطمئن است ، همون جاییست که خیر و صلاح است . پس جزع و فزع نخواهد داشت . آرام و متین فقط مواظب عملکرد خودش است که به بیراهه نبردش چون میداند تنها وظیفه اش همین است .

سبکتکین
عزیزم ، تو توی راه درست باش ، از بیراهه ها بیرون بیا ، این دغدغه ها این دلم برای زندگیم و شوهرم میسوزه ها و .... ناراحتی از جدایی و .... یعنی بیراهه ، ... راه درست برای تو ، تمرکز بر خود و خودسازی و مهارت آموزی و تقویت آیتم های هوش هیجانیست .... بقیه را بسپار . راهت رو بگیر و برو به مقصد کار نداشته باش ، هرچه خیر تو باشد و صلاح باشد به همون جا می رسد و مطمئناً تو هم راضی خواهی بود و خواهی گفت چه خوب که به اینجا رسیدی .

برای این که در راه باشی ، همانطور که گفتم مشاوره حضوری با توضیحی که دادم راه توست .

فضای مجازی نمیتونه جز در حد کسب آگاهی به تو کمک کنه ، عملیاتی اش را باید مشاوره حضوری مطمئن بروی .

برای همین و با نظر به این پست تکمیلی و حجت تمام کن . تاپیک قفل می شود .


موفق باشی


.