کمال گرایی در ازدواج

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط anastazia

شیدا جان ما بیشتر از 6 ماهه ارتباط داریم.من امروز ازشون خواستم هر چه زودتر تکلیف رابطه رو مشخص کنن.
برای تغییر مکان خانوادم مدت هاست که پیگیرشم و خواستم تصمیم نهاییم بگم چون دیگه تالار نمیام.
من نمی فهمم منظور شما چیه؟
پست شما تاثیر مثبتی برام نداشت فقط دیدم بهتره حضوری با یه مشاور صحبت کنم.
:72:

---

همین هم تاثیرمثبت کمی نیست.

شاید دوس داشته باشی هرچه زودتر به این نتیجه برسی که کسی غیرخودت نمیتونه بهت کمک کنه! یادیگران به اندازه تو درک و دید ندارند . برای همین پراکنده میگی، خودت بحث رو به چالش میکشونی جای اینکه جهت دهی و مدیریتش کنی و جواب اعضارومیدی درحالی که اصلا لزومی نداره .تو مثل ماهیگیری که قلاب داره و باید خودت پست های مفید روشناسایی کنی و بکشی بیرون و ازش استفاده کنی وبحث رو پیرامون اونا ادامه بدی .نه که بخوای به چالش ها دامن بزنی اینجوری تاپیک خودت منحرف میشه .همیشه هم لازم نیست جواب دیگران رو بدی گاهی سکوت بهتره .

کسی اینجا از نظر دادن قصد بد نداره فقط همه دوست دارن به هم کمک کنند و جالبیش در اینه که هرکس از یک زاویه به مساله نگاه میکنه و این خیلی به حل مساله کمک میکنه .

موفق و پیروز باشی:72:

احساس کردم بی ادبیه اگه جواب این همه معذرت خواهی!!! شما رو ننویسم. من اصلا ناراحت نشدم :) شما عضو تازه واردی خبر نداری اینجا کجاست ما مثل یه خانواده ایم کوچیک و بزرگ

دختر و پسر و مرد و زن کنار هم. کسی ناراحت نمیشه قهر کنه بره بنابراین من قهر نکردم و ناراحتم نشدم. نظر دادم خوشت نیومد و گفتی نیا منم گفتم باشه.

در مورد خودمون بگم که بهتر بشناسی ما رو و خوب تو هم به ما بپیوندی و این همه زود و با عجله ما رو ترک نکنی.

ما یه عده دوستیم که نه همدیگه رو دیدیم نه میشناسیم. فقط یه عده آدمیم که همین جوری و کاملا از ته دل همدیگه رو خیلی دوست داریم. همه مونم کار داریم درس داریم غصه داریم

شادی داریم بدبختی داریم خواستگار داریم میخوایم زن بگیریم بچه مون مریضه اعصابمون داغونه عاشقیم و ... در کل زندگی داریم چون آدمیم و آدم هم غم داره هم شادی. مثل تو.

بعضی هامون سواد داریم بعضی هامون تجربه داریم بعضی هامون رکیم و بعضی هامون مهربون و بعضی هامون محافظه کار.

تو دنیای واقعی هم همه ی آدما این جورین.

همون طور که تو جامعه هیچ کس نمیدونه تو درون یه آدمه دیگه چی داره میگذره مگه اینکه خودش بگه، اینجا هم هیچ کس نمیدونه که تو کی هستی و چه کمبودایی داری مگه اینکه خودت

بگی.

تو یه چیزایی در مورد خودت نوشتی و خوب من خوندم و برداشت کردم که اصلا مساله ی تو ازدواج نیست و رک و راست گذاشتم کف دستت گفتی اینو نمیخوای منم گفتم باشه . یکی دیگه

خوند فکر کرد که باید بهت امید بده . یکی دیگه خوند و فکر کرد باید یه حرف خاصی بهت بزنه و ...

هر کس نگاه خودش رو به تو فقط و فقط از سر محبت داشت. اینجا این جور جاییه.

میدونی چیه باز من اصل ماجرا رو بهت میگم اینجا آدم بزرگ میشه در واقع آدم میشه چون با درون و واقعیت آدما آشنا میشه. با زیر پوست آدما. با اونچه که قایمش کردن از دنیا.

پس استفاده کن. خیلی چیز ارزشمندیه. تو دنیای واقعی نمیبینی چون حتی نزدیک ترین دوست آدمم چیزی بروز نمیده. خانواده ی تو هم نمیتونن بهت یاد بدن.

از ته ته ته دلم برات شادی رو آرزو میکنم و یه زندگی فوق العاده.

سلام
موضوع تاپيك خيلي برام جذاب بود و اكثر نظريات و بحث ها رو خوندم. هر چند كه نوشتي به اينجا ديگه سر نميزني ولي مسلما مياي و اين پست من رو مي خوني پس به نظرم ارزش نوشتن داره.

راستش تمام متنو تا الان كه مي خوندم اين احساس به من دست مي داد كه مثل يه پرنده اي كه قصد پريدن داره و اكثريت سعي و تلاش مي كنن تا بگن نه نكن تو نميتوني تو مجبوري شرايط رو بپذيري!

١)
ببين اين كمال گرايي تو ذات توعه و فقط محدود به خواستگار نميشه. تا الان هر چي كه به دنبالش بودي رو به دست آوردي و همچنان براي حفظشون هم تلاش ميكني. هرچند كه اينجا چندان اشاره اي بهش نكردي چون هميشه در تلاش و تكاپو بودن بخشي از وجودت شده و اصلا هم به نظرت سخت نمياد.
ولي حالا تو اين جاي زنديگيت رسيدي به بحث ازدواج و مي بيني بر خلاف هميشه اين تو نيستي كه بتوني سكان رو به دست بگيري و ازدواج كه يه مسئله مهمه تحت تاثير هزاران فاكتور احمقانه قرار گرفته و الان نقش سايرين بيشتر و پر رنگتره.
مي دوني من تصور مي كنم در مورد خونوادت هم دچار مشكل كمال گرايي شدي. واقعا فكر مي كني همه اينهايي كه اومدن اينجا و هزاران راه حل دادن تو زندگي هاي خودشون هيچ مشكلي ندارن و پدر و مادرشون لفظ عزيزم از دهنشون نميوفته؟! من مي خوام بدونم كه چرا اصرار داري مشكل خونوادت رو بولد كني؟؟ اين وضعيت خونواده هست و يك واقعيت غير قابل انكار. همين كه براي پدر و مادرت احترام قائلي كاملا نشون ميده كه اين وضعيت رو پذيرفتي پس سعي نكن انقدر سرش مانور بدي.
يه زماني خودم پيش مشاور مي رفتم و به من ميگفت چرا فكر مي كني فلان پسر از فلان طبقه هيچ وقت نمي تونه با دختري تو طبقه پايين تر ازدواج كنه؟!
شايد ازدواج يه پرنس با يه دختر فقير رو فقط تو قصه ها خونده باشي ولي وجود داره! و ادما به اون چيزي كه از زندگي طلب مي كنن خواهند رسيد.
مسلما مردي لياقت زندگي با شما رو داره كه از شما يه دختر باتكاپو و تلاشگر و هدفمند ببينه و مرد يا خونواده اي كه از شما بك گرند بد رو ببينه و اصلا مسائل ديگه به چشمش نياد مسلما همسر مناسبي نيست و بهتر كه رابطه تموم شه ...
قرار نيست كه شما با ازدواج با فردي كه نمي تونين بپذيرينش، از چاله بيوفتين تو چاه!
و من معتقدم همون جور كه خدا وعده داده براي هر زن و مردي يك نفر هم شان خودش وجود داره ...

٢)
انتظار نداشته باش آقايون بيان اينجا نظر بدن چون اكثريت همين هايي كه شعار ميدن ما دختر پاك و فلان و فلان مي خوايم انقدر درگير معيارهاي احمقانه ميشن كه فرصت نمي كنن به لايه هاي عمقي برسن.
تصور نكن كه اينجا حجم عظيمي از آقايون ميان و نظرات فرهيخته اي هم با خودشون به دوش مي كشن. اينجا هم نمونه كوچكي از همون جامعه ايه كه غالب مردهاش رو نمي پسندي. پس بر اساس نظرات ديگران خودت رو قضاوت نكن.

٣)
در خصوص جذب مردان بي احساس،
شايد بهتر باشه بگم بيشتر از اينكه از پدرت الگو برداري، از مادرت الگوبرداري كردي! ما دخترها به طور ناخواسته مقلد رفتارهاي مادرمون هستيم و حتي گاهي سعي ميكنيم خلاف جهت رفتارش عمل كنيم. الان مادرت رو نسبت به زندگي بي تفاوت مي دوني و شايد احساس مي كني نقشي كه به عنوان يك زن ميتوني تو بهبود رابطه ايفا كني اينه كه مثل مادرت نباشي!
در واقع داري سعي مي كني توجه بيش از اندازه به طرف مقابلت نشون بدي. ببين هر رابطه اي بايد دو طرف براي رشد داشته باشه. وقتي خودت به تنهايي از همون اول رابطه تمام بار ايجاد توجه رو به دوش مي كشي اصلا به طرفت اجازه خودنمايي نميدي! تماس گرفتن ها از همون اول بايد با حساب كتاب باشه نه كه يه روزي به خودت بياي و ببيني همش تو داري زنگ ميزني!

٤)
به نظرم خيلييييي تصميم خوبي گرفتي كه به مشاوره حضوري بري ولي حتما تو انتخاب مشاورت دقت كن.
هرچند كه به نظرم بهتر بود از اول انقدر قضيه خونواده رو جلوي خواستگارت بزرگ جلوه نميدادي و تشخيص رو به عهده خودشون ميذاشتي ( چون اونها از روز اول با يه ديد منفي به سمت خونوادت ميان)، به هر حال اميدوارم با خونواده واقعا فرهيخته اي برخورد داشته باشي و يا اينكه خدا برات شرايط بهتري رو در نظر گرفته باشه.

داستانی که از زندگی ات تعریف کردی و من در پست اول خواندم شبیه سریال تلویزیونی بود اما آخر نداشت.
در هر صورت باید یواش یواش این مساله (خانواده) رو بیان کرد و مخفی کاری باعث گفتن دروغ بیشتر میشه. اون شخص یا همینجوری قبول میکنه و یا قبول نمی کنه، اما کش دادن رابطه ای که آخرش معلوم نیست اشتباه هست.