من خوشحال و خوشبختم. میخوام خوشحال تر و پرانرژی باشم.

سلام دوستان،
سلام شیدای عزیز، از لطفت ممنونم.:72: مثل همیشه منطقی و درست. بله ما دو تا هم خونه هستیم که همدیگه رو دوست دارند اما خانواده شون رو بیشتر دوست دارند! به هم اعتماد نداریم. به هیچ وجه. و در مشکلات به خانواده ها و در واقع به مادرهامون پناه می بریم!

من هر وقت خواستم اعتماد کنم، پشیمونم کرد. بعید نمی دونم که منم اونو پشیمون کرده باشم وقتی اشتباهات خانواده اش رو بهش تذکر دادم...

در مورد مسائل مالی بهم اعتماد نداریم... در مورد برنامه ریزی ها با هم هماهنگ نیستیم... اون فکر می کنه نباید به من رو بده، نباید توضیح بده، نباید زن ذلیل بشه، نباید اجازه بگیره ... نباید کمک کنه ... فکر می کنه به اندازه کافی قبولش ندارم ... دوست نداره نظر بدم ... هرگز تولدها و روز زن رو بهم تبریک نمیگه و اگر تبریکی هم باشه فقط به خاطر سالگرد عروسیمونه!!! با من حساب شده و با سیاست رفتار می کنه ... مواظبه، گارد داره... جبهه داره. :grief:

من فکر می کنم که اون راستشو به من نمیگه... فکر می کنم که جایگاه زن خونه رو ندارم و نمی تونم تصمیم بگیرم...

دلش نمیخواد که منو شاد کنه... براش مهم نیست. اما اگر ناراحت باشم به خودش می گیره و عصبانی میشه!

اگر مریض بشم، قهر می کنه که من فکر نکنم وظیفه داره کمکم کنه و ....

:47::47:

رفتم شهرستان چون دیگه انرژی موندن نداشتم. رفتم حالم بهتر شد و برگشتم. خیلی دلتنگ بودم. از بهمن ماه تا حالا درست و حسابی خانواده ام رو ندیده بودم.

ممنونم خانم زندگی موفق. سعی می کنم کمی به خودم برسم. برات بهترین ها رو از خدا میخوام.

سلام
منم فکرمیکنم هنوزبه اون اعتمادی که زن وشوهربهم دارن واسه اداره یه زندگی نرسیدی!!!البته خودمم همینطورم.
دوست دارم بدونم واسه به دست آوردن اعتمادشوهرت چکارها کردی؟اگه میتونی چندتا مثال بزن.
ببین عزیزم وقتی اون واسه خانوادش درمقابل توجبهه میگیره یعنی هنوز به اون باورواعتمادنرسیده که کمی هم حق روبه همسرش بده.بایدروی این موضوع خیلی کارکنی.
باید قاپ شوهرت روازخانوادش بدزدی!!
پیشنهاد میدم چند وقتی روی حساسیت شوهرت نسبت به خانوادش تمرکز ودقت کن.وببین کجاها دوست داره توهم بری توی جبهه خودش وخانوادش.
میتونی دلسوزی کنی واسشون وخودت خیلی ازپیشنهادها روبه شوهرت بدی.ازشون تعریف کن.خاطره های خوبی روکه توی عید باهاشون داشتی روباذوق وشوق واسه هم یادآوری کنید نه اینکه نشون بدی ازاینکه عید بیشتربااونها بودی ناراحتی.همین کافیه تا اون بخواد مدتها لج تورودربیاره.
یه مدت برو توی جبهه خودش وخانوادش مطمئن باش نتیجه میگیری.اینو تجربه کردم تاجایی که جلوی خانوادش ازمن حمایت کردوحق روبه من داد.
امیدوارم موفق باشی.

بچه ها .... اول این تاپیک رو نگاه کنین!! داستان از کجا شروع شد؟؟ چرا ما دو ماه با هم خوب بودیم؟ چرا همه چی خوب پیش رفت؟ ...:303:

1. اسفندماه : مهمونی ! دعوت کردن از خانواده ی شوهرم و رفتار صمیمانه با اونها. :122:

2. فروردین : چند روز عید در کنار اونها بدون هیچ غر زدن و شکایتی. :122:

"خانواده اش" شاه کلیدی که اونو راضی نگه میداره و زندگی مون رو ضمانت می کنه!!!


گرچه این شاه کلید برای من هم جواب میده. یعنی اگر با خانواده ام خوب باشه، من هم می تونم بیشتر دوستش داشته باشم و از خیر خیلی چیزا بگذرم.


اما همیشه این ترس وجود داره برای هر دوی ما که اگر با خانواده ی اون یکی صمیمی بشیم،

1. از خانواده ی خودمون دور بشیم.

2. طرف مقابل پررو بشه.

3. اونا دخالت کنن توی زندگیمون و نشه حریم ها رو حفظ کرد ....

:grief:

گرچه این همه چیز رو حل نخواهد کرد، اما احتمالا دوری ما از همدیگه رو از بین می بره...


اما با اختلاف زیاد رفتاری این دو تا خانواده ...

فکر می کنم می تونم درستش کنم... ولی حداقل یکسال زمان می بره. به خصوص اینکه از هم دوریم...

در هفته های آینده احتمالا بعد از اسباب کشی هر دو تا خانواده بیان پیشمون، برای کمک، برای اذیت، برای سر درآوردن و برای منت بی خود. به هر حال میان.
چشم ها را باید شست... کمی هم هوشیاری و حواس جمعی و البته صبر لازم دارم. :305:

- - - Updated - - -

همون جمله ی معروف من که کمکم کرد :

"خوش رو باش، مهربون باش، بذار شوهرت هر طور که دوست داره رفتار کنه(گیر نده، آزادش بذار)."

یه چیزی باید بهش اضافه کنم :

"انتظار هیچی رو ازش نداشته باش. هیچ توقعی نداشته باش. به خصوص توقع محبت"

بعد هم پکیج جراتمندی

بعد هم ارتباط بهتر با خانواده اش

این ها رو همه با هم لازم دارم.



و البته در ادامه ی مشاوره های آقای sci ، حرف های آقای حسین 40 هم فکرم رو مشغول کرده ...

درود بانو she

فکر کنم برای ساختن فیلم جان سخت باید از شما الهام میگرفتن :311: دعا میکنم توی مسیری که داری طی میکنی موفق باشی.
واقعا چیزی ندارم بخوام بگم چون هرچی که بگم را بلدین:72:

خوشحال توی سایت همدردی عضو هستید و زندگینامه خودتان را در اختیار بقیه دوستان هم قرار میدید احتمالا دیگه خودتم میدونی توی سایت شدی سمبل مقاوت و تلاش و صبر

در مورد مادر شوهرت اینطور که به نظرم اومد انگار همیشه یه چیزای ثابتی تکرار میشه که تو رو ناراحت می کنه. اول از همه می تونی این چیزایی که تکرار میشنو شناسایی کنی. حالا که شناسایی کردی دیگه می دونی تو از چه موقعیت های مربوط به مادر شوهرت اعصابت خورد میشه. حالا که می دونی دیگه می تونی این اعصاب خوردی ای که میاد رو رد کنی و نگهش نداری پیش خودت. بعد که کمتر حرص بخوری کلا این کاراش برات بی اهمیت میشه. یعنی اینطوری تو روالی رو که همیشه تکرار میشه و تو دوست نداریش از بین می بری. در مورد شوهرت هم شیدا حرف دقیقی زد. اعتماد رو بین همدیگه ایجاد کنین. در کل در مورد شوهرت که موفق بودی.

سلام و خسته نباشید
می دونم که شما بیشتر از یک ساله دارید خیلی جدی روی روابط زندگی تون با همسرتون کار می کنید
اما یه سوال مهم شما تا حالا حضوری با همسرتون پیش مشاور رفتید؟
تا حالا با همسرتون تست شخصیت دادید که ببینید اصلا از نظر شخصیتی مناسب هم هستید؟
وقتی شخصیتهاتون متفاوت باشه و یه انسانی رو که 30 سال یه جور زندگی کرده و شخصیتش شکل گرفته، اینو که شما نمی تونید دیگه تغییرش بدید مگر اینکه 4-5 سال حداقل همه فکر و ذهن تون رو بذارید براش و اولویت اول زندگی تون باشه

توی این مورد شما، من بر خلاف اینکه اکثرا میگن باید خودتونو تغییر بدید و منفعل نباشید و صبور باشید و ... ، فکر می کنم مشکل اصلی اینه که شما کلا تیپ شخصیتی تون متفاوت از همه. خیلی زیاد با هم متفاوت هستید و خیلی زمینه ها متضاد هم هستید.
الان دیگه اون دوره زمونه نیست که بگیم زن و شوهر فقط با هم دعوا نکنن یا خیانت نکنن یا شوهره معتاد نباشه و ... اینا میشن یه زوج خوب. اولین اصل اینه که هر دو طرف در موارد کلی شخصیت شون بهم بخوره و مثل هم باشن.
شما قبل از اینکه این همه تلاش کنید و روی رفتارهای خودتون کار کنید، اول مقداری وقت بذارید تحقیق کنید ببینید واقعا از نظر شخصیتی شما می تونید یه زوج شاد در کنار هم تشکیل بدید ؟
این حرف به این معنی نیست که شما یا همسرتون مشکل دارید، حرفم اینه که گروه خونی ها باید بهم بخوره. یک سری مشترکات رفتاری و فکری بلاخره با هم داشته باشید.
الان از شما بپرسم 3 شخصیت و رفتار مشترک با همسرتون رو بگید، می تونید نام ببرید؟

خیلی حیاتیه که هر دو نفرتون یه مشاوره حضوری برید و اگر تست شخصیت بدید خیلی بهتر میشه که قاطعانه مشخص کنید آیا با تلاش و صبوری میشه در نهایت رابطه خوبی داشته باشید یا نه
امیدوارم موفق باشید

سلام خانم شی .
این موضوع فقط در موردشما صادق نیست همیشه شاه کلید خوشحالی مردها به خانوادشون بستگی داره .اکثر مردها همینن. مثلا یکیش همسر من. و منم اگه همسرم احترام تام به خانوادم بزاره دیگه هیچ کمبودی توی زندگی ندارم .اگه تاپیکای منو مطالعه کرده باشید می بینید که اکثرشون به این موضوع ختم میشه .اما من به این نتیجه رسیدم که هر چی بخوای توی اصلاح این روابط تلاش کنی بیشتر دور میشه چون این چیزی نیست که دلت می خواد پس بهتره به کم قانع باشی تا نتیجه رضایت مندی رو بگیری .
اما یه سوال
شما با این از خود گذشتگی و چیزهایی که لیست کردی تا از وجودت پاکشون کنی به چی می خوای برسی ؟داری با گذشتم از خواسته هات برای رسیدن برای اون خواسته تلاش می کنی ؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط she

- - - Updated - - -

همون جمله ی معروف من که کمکم کرد :

"خوش رو باش، مهربون باش، بذار شوهرت هر طور که دوست داره رفتار کنه(گیر نده، آزادش بذار)."

یه چیزی باید بهش اضافه کنم :

"انتظار هیچی رو ازش نداشته باش. هیچ توقعی نداشته باش. به خصوص توقع محبت"

---

عشق همیشه به عنوان یک هدیه داده میشه- آزادانه، از روی تمایل و بدون انتظار. ما دوست نمیداریم، محبت نمی‌کنیم که دوست داشته بشیم و عشق بگیریم. عشق میدیم که عشق داده باشیم!

Leo Buscagli

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط she

سلام دوستان،
سلام شیدای عزیز، از لطفت ممنونم.:72: مثل همیشه منطقی و درست. بله ما دو تا هم خونه هستیم که همدیگه رو دوست دارند اما خانواده شون رو بیشتر دوست دارند! به هم اعتماد نداریم. به هیچ وجه. و در مشکلات به خانواده ها و در واقع به مادرهامون پناه می بریم!

من هر وقت خواستم اعتماد کنم، پشیمونم کرد. بعید نمی دونم که منم اونو پشیمون کرده باشم وقتی اشتباهات خانواده اش رو بهش تذکر دادم...

در مورد مسائل مالی بهم اعتماد نداریم... در مورد برنامه ریزی ها با هم هماهنگ نیستیم... اون فکر می کنه نباید به من رو بده، نباید توضیح بده، نباید زن ذلیل بشه، نباید اجازه بگیره ... نباید کمک کنه ... فکر می کنه به اندازه کافی قبولش ندارم ... دوست نداره نظر بدم ... هرگز تولدها و روز زن رو بهم تبریک نمیگه و اگر تبریکی هم باشه فقط به خاطر سالگرد عروسیمونه!!! با من حساب شده و با سیاست رفتار می کنه ... مواظبه، گارد داره... جبهه داره. :grief:

من فکر می کنم که اون راستشو به من نمیگه... فکر می کنم که جایگاه زن خونه رو ندارم و نمی تونم تصمیم بگیرم...

دلش نمیخواد که منو شاد کنه... براش مهم نیست. اما اگر ناراحت باشم به خودش می گیره و عصبانی میشه!

اگر مریض بشم، قهر می کنه که من فکر نکنم وظیفه داره کمکم کنه و ....

:47::47:

رفتم شهرستان چون دیگه انرژی موندن نداشتم. رفتم حالم بهتر شد و برگشتم. خیلی دلتنگ بودم. از بهمن ماه تا حالا درست و حسابی خانواده ام رو ندیده بودم.

ممنونم خانم زندگی موفق. سعی می کنم کمی به خودم برسم. برات بهترین ها رو از خدا میخوام.

---

سلام شی عزیزم.
امیدوارم دوباره بتونی ادامه بدی. اون نمیدونه ولی به نظرم نمیدونه که کارش گناه محضه و داره نارضایتی خدا رو میبخشه تا رضایت بنده هاش رو جلب کنه. به نظرم باید یه بزرگتر باهاش صحبت کنه یا خودتون صحبت کنین. یک طرفه جلو رفتن و تصمیم یک طرف گرفتن کار رو خراب تر میکنه. حرف یزنید. حرف. کاریه که من همیشه میکنم.
نذار سکوت باشه. روشی که در پیش گرفتی عالیه. اما اگر مثل من باشی که به خاطر انجام یه کار درست از همه تقاضای محبت داشته باشی، وضع بدتر میشه. روشت عالیه ولی بعد از صحبت کردن باهاش بهش بگو که زندگیتو دوست داری و تحت هیچ شرایطی حتی اگه تو تنگنا قرارت بده حاضر نیستی دست از زندگیت و شوهرت بکشی. حداقل اینه که اون اگر قصدش همین هم باشه و حتی اگر بخواد ادامه هم بده، متوجه میشه که شما میدونی موضوع چیه و وانمود به ندونستن نکن لطفا!!!
فکرت در مورد ورزش و به خودت رسیدن هم عالیه.
یه چیزی میگم اگه دوست داشتی اجراش کن. من هر وقت اقدام کردم سریع جواب گرفتم چهله گرفتم(هر دعایی) یا در عرض سی روز توی یک ساعت خاص یک جزء از قرآن رو به زبان فارسی خوندم و اولین روز شروع برای خدا خواستمو مطرح کردم ولی گفتم هر چه به صلاحه پیش بیاره . من چون اینجا هیچکسو ندارم گاهی وقتا میرم مسجد نزدیک خونم. اونجا کلی دوست پیدا کردم. کلی دعا میخونیم. عبادت خدا رو میکنیم. کلی گریه میکنم. سبک میشم و برمیگردم خونه. این بهترین فرصته که به خدا نزدیکتر بشی.
بشینید و صحبت کنید. بدون دعوا و جر وبحث. اون شوهرته و شما زن اونی
کم نیار گلم. از خدا بخواه مهرتو توی دلش بندازه ازش بخواه. فقط اون میتونه رابطه بین زن و شوهرها رو درست کنه. مادرم همیشه میگه یه فرشته هست که درست بعد از بله گفتن دختر خدا مأمورش میکنه تا بین زن و شوهر الفت و دوستی برقرار کنه. و جدایی بین زن و شوهر از بزرگترین گناهانیه که ابلیس (لعنة الله) رو شاد میکنه.
خانوم گل مگه میشه در قبال این همه گذشت انتظاری از همسر نداشت؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟اون هم انتظار محبت؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟:81:
به نظر من باید ازش انتظار محبت داشته باشی تا به هدفت برسی. وقتی اون ببینه شما هیچ انتظاری نداری، دیگه هیچ تلاشی هم نمیکنه. سنگ اول ساختمونتو کج نذار عزیز دلم.
موفق باشی شی عزیز و جرأت مند ما:43:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط kamran2007

عشق همیشه به عنوان یک هدیه داده میشه- آزادانه، از روی تمایل و بدون انتظار. ما دوست نمیداریم، محبت نمی‌کنیم که دوست داشته بشیم و عشق بگیریم. عشق میدیم که عشق داده باشیم!

Leo Buscagli

---

ممنونم دوستان، از حضورتون و محبتون از صمیم قلب ممنونم.:72: نوشته های همه تون رو با دقت و چندبار خوندم و بهش فکر کردم.:325:

آقا کامران، جمله ی شما خیلی قشنگه اما رسیدن بهش سخته. این که بهش عمل کنیم سخته. ولی این دقیقا همون چیزیه که می خوام انجام بدم. رفتار درست بدون توقع پاسخ. همیشه همین توقع بوده که اذیتم کرده... ممنونم به خاطر این حرف قشنگت.

این جمله باید دستوری باشه که لااقل درباره ی عزیزانمون به کار بگیریم.

آقای خاله قزی، سمبل مقاومت؟ من؟ واقعن؟! توی این تالار، خانم هایی بودند و هستند خیلی بهتر از من، که شرایط سخت تری رو تحمل کردند و موفق شدند. ولی من دیگه خیلی وقت ندارم. سه سال و نیمه ازدواج کردم و اگر اقدام عاجلی نکنم، برای تغییر دیر میشه.

آقا بابک من و همسرم تفاوت های زیادی داریم، درست. اما الان دیگه وقت تست شخصیت گرفتن نیست. ما همدیگرو می شناسیم. وقت تمرکز روی شباهت هاست و کنار اومدن با تفاوت ها. امیدوارم بقیه اول ازدواجشون چیزهایی رو گفتین در نظر بگیرن.