تجربیات دوستان در کمک روانپزشک و دارو

در مورد اضطراب اگه واقعا شدیده شاید راهی بجز دارو نباشه که واقعا تاثیر داره و نباید قطع کنی مصرف دارو رو
ولی راهای دیگه رفتار درمانی و شناخت درمانی هم هست واقعا تاثیر داره اگه درست جلو بری

در مورد اعتقادات از نظر من یکی از مشکلات ما ریشش در همینه
چون ما چیزایی رو فهمیدیم که با اطرافمون تطابق نداشته و همه ادمای دیگه چیزی دیگه بهمون گفتم همین بهمون استرس وارد کرده
من خودمم همین مورد تا جایی رفتم که به مجنون بودن خودم رای داده بودم و همه چیزو ول کردم چون دیگه خودمو رها شده ته جهنم میدیدم
ولی وقتی منابع برای جواب سوالم پیدا کردم داستان خیلی فرق کرد
وقتی دیدم نه تنها من مجنون نیستم بلکه از خیلیها بیشتر فهمیدم و حقایقی رو درک کردم که دیگران درک نکردن
همین باعث شد استرس و احساس بدم از بین بره و بجاش اعتماد به نفسم هم بالاتر بیاد و همه جا اعتقادم رو بگم بدون اینکه نگران چیزی باشم

خیلی خوبه که اوقاتتون رو پر میکنین همین خودش مفیده
ولی یه پیشنهاد که من دارم اینه هر مدت که میگزره یه تقییراتی توی سبک زندگیتون بدین
از چیزای کوچیک تا بزرگ فرقی نداره فقط این مهمه شرایط رو تغییر بدین تا این استرس از چیزهای نو، جاهای نو، ادمهای نو کمرنگ بشه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Estaf

در مورد اضطراب اگه واقعا شدیده شاید راهی بجز دارو نباشه که واقعا تاثیر داره و نباید قطع کنی مصرف دارو رو
ولی راهای دیگه رفتار درمانی و شناخت درمانی هم هست واقعا تاثیر داره اگه درست جلو بری

در مورد اعتقادات از نظر من یکی از مشکلات ما ریشش در همینه
چون ما چیزایی رو فهمیدیم که با اطرافمون تطابق نداشته و همه ادمای دیگه چیزی دیگه بهمون گفتم همین بهمون استرس وارد کرده
من خودمم همین مورد تا جایی رفتم که به مجنون بودن خودم رای داده بودم و همه چیزو ول کردم چون دیگه خودمو رها شده ته جهنم میدیدم
ولی وقتی منابع برای جواب سوالم پیدا کردم داستان خیلی فرق کرد
وقتی دیدم نه تنها من مجنون نیستم بلکه از خیلیها بیشتر فهمیدم و حقایقی رو درک کردم که دیگران درک نکردن
همین باعث شد استرس و احساس بدم از بین بره و بجاش اعتماد به نفسم هم بالاتر بیاد و همه جا اعتقادم رو بگم بدون اینکه نگران چیزی باشم

خیلی خوبه که اوقاتتون رو پر میکنین همین خودش مفیده
ولی یه پیشنهاد که من دارم اینه هر مدت که میگزره یه تقییراتی توی سبک زندگیتون بدین
از چیزای کوچیک تا بزرگ فرقی نداره فقط این مهمه شرایط رو تغییر بدین تا این استرس از چیزهای نو، جاهای نو، ادمهای نو کمرنگ بشه

---

قبلا فک میکردم اضطرابم عادیه بالاخره خوب میشه اما الان میگم بدون دارو امکان نداره بتونم غلبه کنم چون حالتای جسمیش اذیتم میکنه از طرفی فک کنم دارو به تنهایی هم موثر نیس باید یه چیزاییو تغییر بدم. این دکترم قبول ندارم رفتم دیروز جای دیگه نوبت گرفتم فقطم هفته ای یکی 2 روز میاد مطب امیدوارم موثر باشه..... 3 سال تحمل کردم سال اول فقط 2 3 بار تو سال حالم خیلی بد شد اونم خیلی شدید مثلا یادمه امتحانای پایان ترمم بود به حدی استرس داشتم و حالم بد بود با یه وضع بدی میرفتم سر جلسه اونزمان مصادف شده بود با یه مشکل عاطفی که پیدا کرده بودم واقعا بهم فشار اومد 2 هفته همین وضع بودم اونموقع حتی به خانوادمم چیزی نمیگفتم! همش تو اتاقم گریه میکردم پیش خودم چند روز پشت هم هیچی نخورده بودم یعنی نمیتونستم. اصلا نمیتونستم بخوابم ازخوابیدن هم میترسیدم چون همش کابوس بود 100 بار میپریدم. زمان که گذشت حالم بهتر شد فک میکردم خوب شده حالتام
تا اینکه هر مشکلی پیش میومد حالت تهوع شدید داشتم و اینکه همچنان بدتر شدم تا سال آخر که مزمن شده یعنی بدون هیچ دلیلی حالم خرابه حوصله ندارم ... از اول حالتامو جدی نگرفتم ...
فشاری که اونموقع بهم وارد شد الان داره خودشو کامل نشون میده

یه سری باورایی دارم نسبت به آدما و طرز زندگی که اگرم به کسی بگم نمیفهمه یا اصلا جدی نمیگیره
تو روابطم با همه همیشه یه حدی دارم اگه فراتر بره اذیتم میکنه ... شاید بعضی مواقع اصلا خوب نباشه این دیوار چون به ضررمه ارتباطمو محدود میکنه ...
دلم میخواد آدمایی که باهاشون هستم مثه خودم فکر کنن ... کلا ادم عاطفی هستم ولی تو تصمیم گیریام همیشه از منطقم استفاده کردم چون راه منطقیو میتونستم تشخیص بدم واسه همین خیلی خودمو سرکوب کردم .
این خلاء عاطفی اذیتم میکنه دوس دارم کسی باشه که حساسیتامو سخت گیریامو درک کنه، اما فک کنم باید تو خودم اول پیداش کنم اعتمادبه نفسمو بالا ببرم
خیلی دلم میخواد مثه بقیه جوونا بیخیال باشم .... همش دارم سعی میکنم خودمو به اون راه بزنم حرف دلمو نمیزنم
و دقیقا حرفتون درسته از تغییر میترسم
دلم میخواد هر جور دلم میخواد زندگی کنم واسه خودم باشم اما نمیتونم
هم تو خودم نیاز به کسیو حس میکنم هم اون آدم نیس و با آدمای دیگم کنار نمیام
تو خیالات زندگی میکنم همش
خیلی بحثم پراکنده بود ببخشید نمیدونم فهمیدین چی گفتم یا نه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط m_eros

قبلا فک میکردم اضطرابم عادیه بالاخره خوب میشه اما الان میگم بدون دارو امکان نداره بتونم غلبه کنم چون حالتای جسمیش اذیتم میکنه از طرفی فک کنم دارو به تنهایی هم موثر نیس باید یه چیزاییو تغییر بدم. این دکترم قبول ندارم رفتم دیروز جای دیگه نوبت گرفتم فقطم هفته ای یکی 2 روز میاد مطب امیدوارم موثر باشه..... 3 سال تحمل کردم سال اول فقط 2 3 بار تو سال حالم خیلی بد شد اونم خیلی شدید مثلا یادمه امتحانای پایان ترمم بود به حدی استرس داشتم و حالم بد بود با یه وضع بدی میرفتم سر جلسه اونزمان مصادف شده بود با یه مشکل عاطفی که پیدا کرده بودم واقعا بهم فشار اومد 2 هفته همین وضع بودم اونموقع حتی به خانوادمم چیزی نمیگفتم! همش تو اتاقم گریه میکردم پیش خودم چند روز پشت هم هیچی نخورده بودم یعنی نمیتونستم. اصلا نمیتونستم بخوابم ازخوابیدن هم میترسیدم چون همش کابوس بود 100 بار میپریدم. زمان که گذشت حالم بهتر شد فک میکردم خوب شده حالتام
تا اینکه هر مشکلی پیش میومد حالت تهوع شدید داشتم و اینکه همچنان بدتر شدم تا سال آخر که مزمن شده یعنی بدون هیچ دلیلی حالم خرابه حوصله ندارم ... از اول حالتامو جدی نگرفتم ...
فشاری که اونموقع بهم وارد شد الان داره خودشو کامل نشون میده

یه سری باورایی دارم نسبت به آدما و طرز زندگی که اگرم به کسی بگم نمیفهمه یا اصلا جدی نمیگیره
تو روابطم با همه همیشه یه حدی دارم اگه فراتر بره اذیتم میکنه ... شاید بعضی مواقع اصلا خوب نباشه این دیوار چون به ضررمه ارتباطمو محدود میکنه ...
دلم میخواد آدمایی که باهاشون هستم مثه خودم فکر کنن ... کلا ادم عاطفی هستم ولی تو تصمیم گیریام همیشه از منطقم استفاده کردم چون راه منطقیو میتونستم تشخیص بدم واسه همین خیلی خودمو سرکوب کردم .
این خلاء عاطفی اذیتم میکنه دوس دارم کسی باشه که حساسیتامو سخت گیریامو درک کنه، اما فک کنم باید تو خودم اول پیداش کنم اعتمادبه نفسمو بالا ببرم
خیلی دلم میخواد مثه بقیه جوونا بیخیال باشم .... همش دارم سعی میکنم خودمو به اون راه بزنم حرف دلمو نمیزنم
و دقیقا حرفتون درسته از تغییر میترسم
دلم میخواد هر جور دلم میخواد زندگی کنم واسه خودم باشم اما نمیتونم
هم تو خودم نیاز به کسیو حس میکنم هم اون آدم نیس و با آدمای دیگم کنار نمیام
تو خیالات زندگی میکنم همش
خیلی بحثم پراکنده بود ببخشید نمیدونم فهمیدین چی گفتم یا نه

---

تمام حرفاتونو کاملا میفهمم و برام ملموسه
من بعضی این حالت ها رو تونستم با خودم حل کنم بعضیها هنوز نه

مثلا احساس نیاز به افراد دیگه و بخصوص جنس مخالف و رابطه عاطفی من واقعا در خودم تونستم حلش کنم
من الان تنهام و با کسی نیستم ولی تجربه چندتا رابطه سطحی و عمیق باعث شده این احساس رو دیگه نداشته باشم که من حتما بکسی نیاز دارم
درسته رابطه عاطفی و عاشقانه در هر سطحش واقعا مفید هست ولی یه جایی ادم میرسه که دیگه احساس نیاز درونش نیست و فقط دنبال احساس واقعی میگرده و اگر بود که خوب اگر نبود دیگه ناراحتی و اذیتی درکار نیست

یه پیشنهاد دارم و اون اینکه یه حیوان خونگی نگهداری کنین که واقعا تاثیر داره در روحه
من چند روزه یه طوطی دارم نگهداری میکنم حالا حال خودم بکنار ولی اعضایی خانواده چقدر روشون تاثیر گذاشته این پرنده باورتون نمیشه
حتما روش فکر کنین و اینکارو بکنین و واقعا مفید هست از خیلی از جنبه ها

در مورد اضطراب هم دارو رو قطع نکنین و به متخصص مراجعه کنین تا دارو براتون تجویز کنه و اصلا فکر عوارض نباشین چون فوایددش از عوارضش بیشتره

به خودتون سخت نگیرین و مشکلات رو پست سر بزارین
شما کسی هستین که از خیلیها بالاتر و باهوشتر و برتر هستین اینو میگم چون میدونم
پس خودتون رو رها کنین و هرچی مشکل و ناراحتی در گذشته بوده بزارید کنار فقط روی بهتر شدن و شادی تمرکز کنین

[QUOTE=Estaf;290888]تمام حرفاتونو کاملا میفهمم و برام ملموسه
من بعضی این حالت ها رو تونستم با خودم حل کنم بعضیها هنوز نه

مثلا احساس نیاز به افراد دیگه و بخصوص جنس مخالف و رابطه عاطفی من واقعا در خودم تونستم حلش کنم
من الان تنهام و با کسی نیستم ولی تجربه چندتا رابطه سطحی و عمیق باعث شده این احساس رو دیگه نداشته باشم که من حتما بکسی نیاز دارم
درسته رابطه عاطفی و عاشقانه در هر سطحش واقعا مفید هست ولی یه جایی ادم میرسه که دیگه احساس نیاز درونش نیست و فقط دنبال احساس واقعی میگرده و اگر بود که خوب اگر نبود دیگه ناراحتی و اذیتی درکار نیست

یه پیشنهاد دارم و اون اینکه یه حیوان خونگی نگهداری کنین که واقعا تاثیر داره در روحه
من چند روزه یه طوطی دارم نگهداری میکنم حالا حال خودم بکنار ولی اعضایی خانواده چقدر روشون تاثیر گذاشته این پرنده باورتون نمیشه
حتما روش فکر کنین و اینکارو بکنین و واقعا مفید هست از خیلی از جنبه ها

در مورد اضطراب هم دارو رو قطع نکنین و به متخصص مراجعه کنین تا دارو براتون تجویز کنه و اصلا فکر عوارض نباشین چون فوایددش از عوارضش بیشتره

به خودتون سخت نگیرین و مشکلات رو پست سر بزارین
شما کسی هستین که از خیلیها بالاتر و باهوشتر و برتر هستین اینو میگم چون میدونم
پس خودتون رو رها کنین و هرچی مشکل و ناراحتی در گذشته بوده بزارید کنار فقط روی بهتر شدن و شادی تمرکز کنین

مرسی که درکم میکنین
من تمام سعیمو دارم میکنم
از لحاظ جسمی ضعیف شدم یعنی احساس بی حالی دارم حرکاتم کند شده .
مرغ مینا دوس دارم یعنی حرف زدنشو طوطی ام خوبه حرف میزنه فکر بدی نیس ولی مامانم مخالف این چیزاس والا من عاشق حیوونام.
امروز تو کلاس زبان با معلممون کلی حرفیدم راجع به خودم ( خیلی با معلم زبانم صمیمیم یه خانومه خوب حدود 40 سالشه) بهم گفت بعضی اخلاقات شبیه قبلنای منه باید این حساسیت هاتو کم کنی خودتو دوس داشته باشی سنی نداری ... خودش تازه 2 سال پیش ازدواج کرده.. بعدش پیشنهاد داد برم یوگا گفت خیلی موثره .. فک نکنم بد باشه!

درباره کتاب از حال بد به حال خوب.
چون من خوندمش یه توضیح کوتاه میدم، شاید مفید باشه.
این کتاب درباره شناخت درمانی هست و تاثیر خیلی زیادی روی فکر و ذهن آدم میذاره.
مثلا این کتاب درباره 10 خطای شناختی که به ذهن آدم خطور میکنه گفته و اینکه این 10 خطای شناختی باعث میشه آدم ذهنش از واقعیت دور بشه. همچنین برای کنترل یه مسئله پیشنهاد داده ابتدا موضوعی که رخ داده رو روی یه کاغذ بنویسم بعدش احساسات و افکاری که داریم و بعد خطای شناختی که تو افکارمون هست رو پیدا کنیم و بعد به راه حل ها فکر کنیم.
این کتاب شامل مثال هایی از مراجعین که به دکتر مراجعه کرده بودن و همچنین تست ها و راهکار های خوبی هست.

راستش اون موقع که من این کتاب رو میخوندم خیلی حالم بد بود و اصلا هیچ چیزی برام اهمیت نداشت. اما این کتاب تاثیر زیادی تو فکرم گذاشت و اینکه بهم نشون داد مردم درباره ام چجوری فکر میکنن.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط alias136790

درباره کتاب از حال بد به حال خوب.
چون من خوندمش یه توضیح کوتاه میدم، شاید مفید باشه.
این کتاب درباره شناخت درمانی هست و تاثیر خیلی زیادی روی فکر و ذهن آدم میذاره.
مثلا این کتاب درباره 10 خطای شناختی که به ذهن آدم خطور میکنه گفته و اینکه این 10 خطای شناختی باعث میشه آدم ذهنش از واقعیت دور بشه. همچنین برای کنترل یه مسئله پیشنهاد داده ابتدا موضوعی که رخ داده رو روی یه کاغذ بنویسم بعدش احساسات و افکاری که داریم و بعد خطای شناختی که تو افکارمون هست رو پیدا کنیم و بعد به راه حل ها فکر کنیم.
این کتاب شامل مثال هایی از مراجعین که به دکتر مراجعه کرده بودن و همچنین تست ها و راهکار های خوبی هست.

راستش اون موقع که من این کتاب رو میخوندم خیلی حالم بد بود و اصلا هیچ چیزی برام اهمیت نداشت. اما این کتاب تاثیر زیادی تو فکرم گذاشت و اینکه بهم نشون داد مردم درباره ام چجوری فکر میکنن.

---

اینطور که گفتین فک کنم خیلی به درد من میخوره و الان فقط میخوام خودمو بشناسم
ممنون

منم این کتاب رو گرفتم و دارم میخونم
به نظر منم میتونه مفید باشه حالا تا چه اندازه نمیدونم ولی امتحانش ضرری نداره

من به این نتیجه رسیدم که همه این فکرا بی خوده . چی کار دارید که وسواس دارید ، ندارید ، خود شیفته هستید یا نه و چطوری هستید؟
من فکر می کنم که اکثریت به دارو احتیاج ندارند.

فقط ارتباط با خدا خوبه . صحبت با خداوند خوبه . از خداوند بخواهید و معجزه اش را ببینید. کار و فعالیتی را که دوست دارید انجام دهید. و از زندگی لذت ببرید . آنقدر هم با اخلاقیاتتان ور نروید.
سعی کنید هر طوری که هستید خودتان را قبول کنید.

من به خاطر همین مذخرفات زندگی ام به باد رفت .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط leila3000

من به این نتیجه رسیدم که همه این فکرا بی خوده . چی کار دارید که وسواس دارید ، ندارید ، خود شیفته هستید یا نه و چطوری هستید؟
من فکر می کنم که اکثریت به دارو احتیاج ندارند.

فقط ارتباط با خدا خوبه . صحبت با خداوند خوبه . از خداوند بخواهید و معجزه اش را ببینید. کار و فعالیتی را که دوست دارید انجام دهید. و از زندگی لذت ببرید . آنقدر هم با اخلاقیاتتان ور نروید.
سعی کنید هر طوری که هستید خودتان را قبول کنید.

من به خاطر همین مذخرفات زندگی ام به باد رفت .

---

به خاطر کدوم مذخرفات ؟ دارو ؟
منم به همین نتیجه که شما میگی رسیدم یعنی ارتباط با خدا بعد ارتباط با خودم واینکه واسه خودم زندگی کنم .حرف ما چیز دیگه ای نبود.
با تمام فشارها دارم به زندگی عادیم میرسم و امیدوارم.
الان معتقدم باید خودمو بشناسم و به خودم فکر کنم تا بتونم شادو سالم باشم. خیلی وقتا باید خودتو و افکارتو تغییر بدی بعد خودتو بپذیری
و گرنه الان میتونم بگم من یه ادم مریضم پس دنبال راه حل واسه مشکلاتم نباشم و خودمو همینی که هستم بپذیرم
ولی من میگم اشتباهاتی کردم که به خودم اسیب زدم
با این نظر مخالفم اگر 3 سال پیش تو اوج درگیریهام به یه متخصص مراجعه کرده بودم الان اوضام این نبود . واقعا نبود .
چون کسی نبود بهم یاد بده فقط تجربیات بد
اما هیچوقت ناشکر نیستم چون خدا پشتم بود در همه حال.
شما به دارو احتیاج پیدا کردی؟ و مصرف کردی ؟ امیدوارم هیچوقت نکنی
فک نمیکنم چون اگه کارت به اینجا میکشید الان نمیگفتی دارو هیچ اثری نداره
زندگی به جایی میرسه که شبو روز حالت بده
من خیلی تحقیق کردم اگه بخوای واست دلیل هم میارم که چرا دارو باید مصرف شه اما به تنهایی نه باید کنارش روان درمانی هم باشه و از تنش ها دوری کرد.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط leila3000

من به این نتیجه رسیدم که همه این فکرا بی خوده . چی کار دارید که وسواس دارید ، ندارید ، خود شیفته هستید یا نه و چطوری هستید؟
من فکر می کنم که اکثریت به دارو احتیاج ندارند.

فقط ارتباط با خدا خوبه . صحبت با خداوند خوبه . از خداوند بخواهید و معجزه اش را ببینید. کار و فعالیتی را که دوست دارید انجام دهید. و از زندگی لذت ببرید . آنقدر هم با اخلاقیاتتان ور نروید.
سعی کنید هر طوری که هستید خودتان را قبول کنید.

من به خاطر همین مذخرفات زندگی ام به باد رفت .

---

من نمیدونم زندگی شما بخاطر کدام مزخرفات بباد رفته

ولی اینو میدونم من دقیقا به خاطر همین مزخرفات خدا و خداوند و دعا و ... یه مرحله از زندگیم به باد رفت
پس مشکل همه یجور نیست که با یه نسخه درمان بشه
نسخه دعا و خدا هم بجز یه مسکن توهمی چیزی دیگه نیست که صدها عارضه بدتر از دارو با خودش داره

خیلی خوبه شما با دعا و ارتباط با خدا درمان شدین ولی این نسخه روی من یکی که اصلا تاثیر نداره چون از این توهم خیلی وقته خلاص شدم و از روی که از این توهم رها شدم خیلی حالم بهتر شده

انسان باید خودش رو بشناسه و هم مشکلاتش و هم خوبیاهاش رو قبول کنه و بر اساس اون زندگی شادی رو برای خودش بسازه