شوهرم قبل از ازدواج وازكتومي كرده و من بي اطلاع بودم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط khoshkhabar

آقايHamdardi1390 عزيز!
شما بيشتر از نظر اقتصادي شرايط را براي بچه داشتن مناسب نميدونين ولي همسر من بيشتر از مسئوليتش و اينكه معتقده با يه مثال ميگه اگه امروز يه درخت بكاري و كليم براش وقت بذاري بهش آب بدي و كود بدي كه رشد كنه و مواظب سلامتيش باشي بعد از چند سال بهت ميوه ميده و نتيجه كارتو ميبيني! ولي يه بچه با هزارتا سختي و مشكلات بزرگ كني بهش سرويس بدي تر و خشكش كني و بخاطرش كلي خودتو محدود كني و از خيلي از خواسته هات بگذري و اونوقت بزرگ كه شد البته اگه خوب تربيت شده باشه و محيط بيرونم روش تاثير بد نذاشته باشه ميره دنبال خواسته هاي خودش و كاري به پدر مادرش نداره . اگه هم تربيتش درست نبود و يا محيط اجتماع نابابش كرد كه ديگه وا مصيبتا! بايد تاوان اشتباهاتشو بدي و اگه چيزي بهش بگي ميگه شما منو به دنيا آوردين و طلبكار ميشه!!!!!!!!!!!
از دوستان ميخوام نظر بدن:316:

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

آقاي Hamdardi1390 ميشه از سن خودتون و خانومتون بگين؟
ايشونم با شما موافقن؟

---

من فقط بحثم اقتصادی نبود، ولی مسائل اقتصادی وزن بیشتری داره.
مواردی که مطرح کردم ناشی از حس مسئولیت میشه بنابراین همسرت رو می تونم تا حدی درک کنم. ولی تحلیلش راجع به درخت و فرزند و اینارو نمی پسندم.
ولی میتونم درک کنم که همسرت هم از بار مسئولیت بچه نگرانه و ممکنه خیلی از مردها، نتونن خیلی راحت این نگرانی هایی رو که من اینجا مطرح کردم به زبون بیارن (چون به غرورشون بر می خوره، احساس ضعف میکنن که نمی تونن شرایط رو کنترل کنن) بنابراین شروع میکنن به بهانه آوردن.
خوشخبر تصمیم گیرنده خودتی، ولی به هیچ وجه بهت پیشنهاد نمی کنم که بدون حمایت و پشتیبانی همسرت بچه دار بشی، چون مشکلات خیلی زیادی در انتظارته. زن و شوهر مثل دو تا پا میمونن که باید در کنار هم فعالیت کنن تا زندگی پیش بره. اگه بخوایی یه پایی بری، باید لی لی کنی.
یه لیوان آب بگیر دستت و لی لی کن. انرژی زیادی از آدم میگیره و هیچ وقط ثبات نخواهی داشت و وقتی به مقصد میرسی هیچ آبی توی لیوان نیست. در حالی که وقتی با دو تا پا قدم بر میداری با کمی دقت لیوان رو صحیح و سالم به مقصد میرسونی.
من 30 سالمه و همسرم 27 سالشه. ظاهرا که قبول کرده ولی هر چند وقت یه بار (6 ماه یه بار) دوباره بحثش رو پیش میکشه و دوباره با هم شرایط رو بررسی میکنیم. :305:

زنان شیفته یا روانشناسی محبت بی تناسب
نوشته ی رابین نوروود
مترجم : مهدی قراجه داغی

وابستگی متقابل
نویسنده ملودی بیتی
مترجم : نسرین سلامت

دوستان همدردي و آقاي Hamdardi1390 عزيز!
از اينكه جواب ميدين ممنونم!:323:
خانوم شما هنوز خيلي فرصت دارن و ميتونن با خونسردي منتظر بشن تا شما هم به بچه داشتن راضي بشين ولي شرايط من فرق داره من الان 35 سالمه و نگرانم كه سنم داره براي بچه دار شدن ميره بالا.
البته بعد از اينكه توي اين سايت مشكلمو مطرح كردم و دوستان خوبي مثل شما و بي دل عزيز و بقيه منو از نظراتشون بهره مند كردن خيلي آروم شدم و تمركزمو گذاشتم روي نقاط مثبت همسرم. و قضيه بچه را هم سپردم دست خدا. اگه اون بخواد هيچ چيز غيرممكن نيست.
ميدونين يه موقع ميگم شايد يه خيريتي توي اين قضيه هست و من نبايد زياد به اين خواسته اصرار كنم.
به همسرمم گفتم كه من منتظر روزي ميشم كه تو خودت به اين نتيجه برسي كه بچه دار بشيم اونم گفت هر چي خدا بخواد.:323:
از وقتي اين حرفو بهش زدم و بهش گفتم كه تو توي زندگي از بچه براي من خيلي مهم تر هستي، خيلي مهربون تر شده و بيشتر بهم توجه ميكنه.:46:
خدا را شكر ميكنم كه اقدام اشتباهي مثل قهر يا از خونه رفتن انجام ندادم كه وضعيت زندگيمو بحراني كنم.
من همسرم و زندگي مشتركمو خيلي دوست دارم .:43:
از همه ممنونم كه منو راهنمايي ميكنن.:316:

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

سلام ani عزيز!
لطفا اسم نويسنده كتاب انواع زنان را بفرمائيد!( توي تاپيك خودش نتونستم سئوال مطرح كنم)

سلام به همه دوستان!
ميخواستم يه سئوال مطرح كنم: ميشه تا آخر عمر قيد بچه را زد؟ منظورم اينه كه اگه يه خانومي با علم به اينكه خودش مشكلي براي بچه دار شدن نداره ، بخاطر شوهرش هيچ وقت بچه نداشته باشن، يه روز پشيمون نميشه؟
ميدونين با اينكه تصميم گرفتم تمركزمو روي نقاط قوت همسرم و زندگي مشتركمون بزارم، بازم هر از گاهي اين فكرا سراغم ميان كه اگه با گذشت زمان شوهرم از موضعش كوتاه نياد چي؟
دلايل دست بچه دار شدن چيه؟( اين سئوالي كه تا حالا جوابي براش نداشتم!!!!!!!!!!)
از همه دوستان و كارشناسان محترم ميخوام نظراتشونو اعلام كنن:316:

خوش خبر به نظرم اگه بچه دوست داري هيچ دليلي نداره از موضع ات كوتاه بيايي. اون آقا بايد از موضع اش كوتاه بياد كه از اول اين موضوع را از شما پنهان كرده و شما را فريب داده. نه شما؟

به نظرم اين كارش نهايت خودخواهي بوده و اگه امروز شما در برابر ظلمش نايستي معلوم نيست فردا دوباره چه ظلم بزرگي در حقت بكنه.

نظرم نه کارشناسانه است نه همدردی نه هیچ چیز دیگه!!

اما من یک شب تا صبح خواب این تاپیکو دیدم و دو روز فکرمو مشغول کرده بود اصلا درست نخوابیدم ......امیدوارم مشکلت حل شه:72:

به نظرمن با شوهرت صحبت کن اما نه با دعوا که بگه بین من و بچه یکی رو انتخاب کن.
شوهرتون نباید از شما موضوع به این مهمی رو پنهان میکرد،این حق شماس،از حقت کوتاه نیا اما با محبت نه با دعوا.
بهش بفهمون که عاشق بچه ای و بچه دار شدن حقت.
ازش بپرس اگه برعکس میبود چی کار میکردی؟
بهش وقت بده تا تصمیم به بچه دارشدن بگیره نه اینکه بگه حالا ببینم چی میشه!!
ببین ریشه مشکلش چیه؟کمکش کن که مشکلشو با این قضیه حل کنه.

مشكل همسرم با بچه دار شدن اينه كه ميگه بچه فقط مسئوليت و دردسره.يه عمر بايد بهش سرويس بدي و اونم فقط طلبكار باشه. خلاصه اصلا بچه دوست نداره و من خيلي از مواقع در مورد بچه با همربوني و هزارتا دليل باهاش صحبت كردم. بهش ميگم من تو را خيلي دوست دارم ولي تو چطور دلت مياد منو از نعمت مادر شدن محروم كني؟ جواب ميده كه آخه مادر شدن جز دردسر و به هم ريختن هيكلت چه فايده اي داره!!!!!!!!!
خلاصه اصلا كوتاه نمياد و منم درك نميكنه!
به خاطر همين اين سوالو پرسيدم كه ميشه براي هميشه قيد بچه را بزني؟
چون همسرم تصميم را به عهده خودم گذاشته و گفته خودت انتخاب كن و گفته كه حرف آخرم همينه( باور كنين من توي شرايط خوبي باهاش حرف زدم و اصلا تنش ايجاد نكردم كاملا منطقي بودم ولي اون با اطمينان گفت كه اين حرف آخرشه) وقتي اين حرفاشو ميشنوم خيلي دلم ميشكنه و بعضي وقتا به دوست داشتنش شك ميكنم. خدائيش اگه واقعا منو دوست داشته باشه اينجوري اتمام حجت ميكنه بدون در نظر گرفتن خواسته من!!!!!
من يه جورايي از اينكه از اين به بعدم بتونم راضيش كنم نااميد شدم چرا كه الان 6 ساله كه توي موقعيتهاي مختلف بهش گفتم كه من بچه ميخوام ولي اون حرف خودشو ميزنه!!!!!
چرا كسي در مورد انگيزه درست بچه دار شدن چيزي نميگه؟ ميخوام يه تصميم اساسي بگيرم چون بهم گفته تصميم اساسيتو بگير اگه الان منو انتخاب كردي بدون كه هيچ وقت بچه اي دركار نيست و براي هميشه نبايد ديگه بحثشو مطرح كني و اما اگه فكر ميكني بدون بچه بدبخت ميشي تصميم اساسي بگير
من خيلي به راهنمائي شما احتياج دارم:316:

خوش خبر جان
همه دارن بهت مي‌گن
نخير به نظر من اين ميل هيچوقت خاموش نمي‌شه. اون هم با اين اشتياقي كه شما دارين.

همسرتون كه دو تا بچه داره خوب اين هم روش، هر چند پيش شما نيستن ولي بالاخره وجود دارن. دير يا زود پي باباشون مي‌آن و بالاخره مجبور مي‌شن كه به اون‌ها سرويس بدن. يك بچه هم روش

يك فكري
نمي‌أونم درسته يا نه (خواهشاً كارشناسان عزيز تصحيح كنند)
براي امتحان هم شده بگو، باشه
چون من نبود بچه توي زندگي را نمي‌ـونم تحمل كنم و اين زندگي را به كام تو هم تلخ مي‌كنم پس مي‌رم
ببين چه عكس‌العمللي نشون مي‌ده.

خوش خبر جان
باز هم مي‌گم اگه گفته كه مسئوليت‌ةاي بچه را بايد خودت قبول كني (در صورت موافقت همسرت كه در پست‌هاي قبلي گفتي)، اينكارو بكن. به خدا بچه به دنيا بياد همه چيز عوض مي‌شه. اون بيشتر از تو براي بچه دلش ضعف مي‌ره. توي اطرافيانم به وضوح و به تعداد بيشمار ديدم.
آقايان هر چه سنشون بيشتر بشه، بيشتر تمايل دارن كه با بچه سر و كله بزنن.
دائي من توي سن 45 سلگي ناخواسته صاحب بچه شد. همسرش را وادار مي‌كرد كه بره و سقطش كنه، خجالت مي‌كشيد. همسرش براي زايمان مجبور شد كه با پسر 20 ساله‌اش به بيمارستان بره
حالا بيا و ببين كل زندگي و دنياش شده اين بچه.
تازه باز هم اگه مجبور شدي و مسئوليت قبول نكرد
به خدا خيلي سخت نيست. مگه ما بچه بزرگ نكرديم. يعني لااقل سخت‌تر از اين همه فكر و خيالي كه تمومي نداره نيست. تا 3 سالش واقعاً با كار سخته. اما بعدش رفته رفته راحتتر مي‌شه
تازه خودش هم كه زبون باز مي‌كنه خيلي شيرين‌تر از زبان من و شما و حقش را از باباش مي‌گيره

پس

خانمي بي‌خيال بچه نشو......

نظر منم همینه
قید بچه رو نزن
هر زنی دوست داره مادر بشه.پس تا می تونی سعیتو بکن.بچه نمک زندگیه.
امیدوارم موفق بشی.برات دعا می کنم:323: