نمایش نسخه قابل چاپ
عزیزم با همه وجودم درکت میکنم چون خودم هم مرحله جدایی رو دارم میگذرونم. میدونم چقدر سخت و غم انگیزه کسی که همه احساست رو نثارش میکردی و صادقانه دوستش داشتی یکدفعه بی هیچ دلیل منطقی و در کمال سردی و بی احساسی و بی وجدانی باهات حرف از جدایی بزنه. بنظرمن هیچ سراغی ازش نگیر و اگرچه میدونم خیلییی سخته ولی خودت رو سرگرم کار و درست کن که بیشتر از این من و تو نباید ضرر آدمهای ... اینچنینی رو توی زندگیمون بدیم ولی عزیزم نگران نباش و مطمئن باش که خدایی هم هست ...
سلام..فقط میخام بگم یه وقتی جو گیر نشید بهش زنگ بزنیاااا....اصلا بهش زنگ نزنید...نوبتی هم که باشه نوبت ایشون و خونوادشه یه کاری کنه نه شما....یا خودش پشیمون میشه و برمیگرده یا هم راهشو میکشه از زندگی شما میره بیرون.... ،این حس علاقه و وابستگی هم که در خودت حس میکنی چیزی طبیعیه،تاثیر متقابل دو جنس مخالفیه که یه مدتی با هم بودن ((حالا نامزد شما کمتر تاثیر گرفته اما شما بیشتر تحت تاثیر این رابطه قرار گرفتی، همین))
....خودت باش،واقعا شما نیازمند به او نیستی،به خودت برگرد....بازم میگم شما دیگه هیچگونه تماسی باهاش نگیر.....این صرفا نظر شخصیه منه و نه بیشتر
ملیسا پیگیر تاپیکت بودم با اینکه تا به حال نظری نداده بودم
عزیزم منم تجربه مشابه تو رو دارم منم عاشقش بودم التماس کردم که زندگیمونو خراب نکنه گفتم هر شرطی که بگه قبول می کنم گفت باید از مهریه ات بگذری گفتم باشه پیش همه تحقیرم کرد .... اما بازم دوسش داشتم
اما ملیسا هر آدمی ارزش دوست داشتنو نداره برو خدا رو شکر کن قبل از اینکه ازدواج کنین شرایطی پیش اومد که خودشو نشون داد اگر عقد کرده بودین الان اوضاع بدتر بود.
تو این شرایط بهت توصیه می کنم سعی کن به خدا نزدیکتر بشی. قرآن بخون ، خودتو زندگیتو بسپار به خدا از ته قلبت ازش کمک بخواه ، نامزدتم بسپار به خدا مطمئن باش اگه مقصر باشه یه جای تاوانشو میده تو ازش او دلت کینه نگه ندار چون اینجوری خودت اذیت میشی.
این تاپیک به علت طولانی شدن قفل می گردد
melisaa عزیز
لطفاً روی راه کارهای داده شده متمرکز شده و همچنین از مشاره حضوری و کمک خانواده ها نیز بهره بگیرید .
موفق باشید
.