با ازدواج عشق از بین میره؟؟؟؟؟؟

انقدر گفتید که تعداد پسرها کمتر و یا تعداد دخترها بیشتر که خیلی از خانوما اعتماد به نفسشونو از دست دادن و خیلی از آقایون دچار اعتماد به نفس کاذب شدن
این آمارهایی که هرازگاهی ورد زبان مردم میشه رو بزارید کنار چرا باید طوری رفتار بشه که از یه سنی دخترها استرس بی شوهر موندن بگیرند و پسرها هم فکر کنن موقعیت براشون زیاده و هی ازدواجشونو به دلایل مسخره عقب بندازن این تو همات از همین آمارهای غلط میآد
میدونید چرا بعد از ازدواج عشق از بین میره چون قبل از ازدواج انتظارات طرفین از هم چیزهایی که بهد از ازدواج برآورده نمی شه یا سرکوب میشه
بجای دامن زدن به این حرفها اگه یکم روش درست زندگی کردن و برخورد متقابل درست در زندگی رو یاد میگیرفیتم هیچ وقت عشقمون به انتها نمی رسید

مرسی بلوم عزیز
همین حرفها باعث میشه که دخترها نگران بشن و تن به روابطی بدن که آیندشون تیره میکنه و همین امر باعث میشه به سلامت جامعه لطمه وارد بشه .متاسفانه این لطمه وارد شده و شاهد این هستیم که روابط آزاد بین جوانها و نوجوانها اونقدر عادی شده و نشانه روشنفکری میدونن.امیدوارم این دختر خانمهای به اصطلاح روشنفکر و ساده لوح سر عقل بیان و درست عاشق بشن تا بتونن تا آخرش عاشق بمونن و از زندگیشون لذت ببرن

این دختر خانمهایی که شما در موردش صحبت میکنین ،خودشون که مشکلی ندارن ،با هر کی خواستن می تونن روابطشون رو داشته باش ،اخرش هم که یکی رو تور میکنن و خودشون رو به عنوان یه دختر پاک و معصوم (خودشون خوب بلدند چطوری) به یه پسر بیخبر معرفی میکنن و زندگی شون رو از سر میگیرن

این دخترای نجیب هست که سرشون بی کلاه می مونه ، چون فقط کسی که فن شنا گری میدونه می تونه خوب شنا کنه

به نظر من کسی که قبل از ازدواجش به تنوع طلبی عادت کرده نمیتونه زندگی با دوامی داشته باشه و زود از طرفش خسته میشه و دنبال بهانه میگرده تا جدا بشه ولی اون دختر نجیب با چنگ و دندون زندگیشو حفظ میکنه .
حال میخواد زود شوهر کنه یا دیر.البته باید بگم همه روابط آزاد غیر سالم نیستند روابطی هست که دختر و پسر با هم کار میکنن و رابطه دوستی سالمی دارن و ممکن به ازدواج ختم بشه. البته این میون باید دختران مواظب پسرهای چرب زبون باشن و تشخیص بدن و گول احساساتشون نخورن و دورشون خط بکشن

سلام به همگی دوستان.
این جند وقته سرم شلوغ بود، نتونستم پی گیری کنم.

همان طور که دوستان فرمودند، درصد آدم هایی که من گفتم، درصد کمیه. اما حرف من این بود که این آدم ها وجود دارند. پس هیچ وقت نسخه ی کلی ندیم. برای یکی فلان نسخه خوبه، برای دیگری نسخه دیگه. همه رو ببینیم و برای همه برنامه ریزی کنیم و کسانی رو به علت کم بودن، حذف نکنیم.

من فکر می کنم بحث رو همین جا ببندیم. چون همه حرف ها زده شد. هدف هم مسلما قانع کردن دیگری نیست، که هر کسی با توجه به منطق و شرایط و روحیات خودش، جواب خودش رو از این بحث می گیره.

با تشکر از تمامی دوستان و علی الخصوص مدیر همدردی عزیز

[align=justify]به نظر من خیلی مسخره است که توقع داشته باشین عشق دوتا پیرمرد و پیرزن مقل دوتا جوون باشه.خیلی مختصر بگم عشق شما هم با خودتون شد می کنه و پی می شه و این ذاتشه.پیر شدنش به معنی ضعیف شدنش نیست نه فقط شکلش عوض می شه.اگه یه پیرمد و پیرزن واقعا همدیگرو دوست داشته باشن بازهم پیرمرده حاضره وقتی هموا سرده کتشو بده به زنش مثل دوتا جوون.ولی خب دیگه هیچ وقت وقتی زنشو می بینه قلبش تپ تپ نمی زنه!!!ولی بازم دوستش داره حتی ممکنه بیشتر از قبل فقط شکلش عوض می شه.[/align]

سلام
من مدتیه این تاپیکو میبینم اما نمیدونم چرا حوصله م نمیکشید نظرمو بگم.
بنظر من این تاپیک با اینکه عشق قبل از ازدواج خوبه یا بعد از ازدواج مستقیما مرتبطه
عشقهای آتشینی که قبل از ازدواج بوجود میاد بعد از اون زود فروکش میکنه.همینه که اکثر دوستیهایی که به ازدواج ختم میشه بعدها به طلاق می انجامه:47:.مخصوصا روابطی که تو اونا فقط یا بیشتر احساسات حکمفرما بوده تا عقل و منطق. پس طبیعیه که بعد از باز شدن چشمای دو طرف و کار کردن مغزهای ارجمند:311: این عاشق و معشوق میبینن طرفشون اونی نبود که فکرشو میکردن.حتی اگه ایرادهای همو از قبل بدونن فکر نمیکنن روزی نتونن همون ایرادو تحمل کنن.چون متاسفانه در اوج احساسات تشریف دارن
و اما ازدواجهایی که از قبل عشق آتشینی نبوده و روابط محض آشنایی بیشتر بوده و محدود و تحت نظر بزرگترا.یا ازدواجهایی که مثل من اون روابط هم نبوده و فقط یکی دو بار طی فرایند خواستگاری طرفین با هم حرف میزنن و میدونن نیازی به طول دادن قضیه نیست .
این ازدواجها با اینکه احتمال موفق بودنش بیشتره.اما...
اما تقریبا در تمامی موارد زوجین (مخصوصا از نوع احساساتی خانم) اذعان دارن که اقاشون در دوران عقدکنان رمانتیک تر تشریف داشتن.و الان محبتشون کمتر شده و این حرفا.
این مسئله کاملا طبیعیه مگر اینکه خیلی حاد باشه!که در این مورد هم اکثرا مشکلات ی که پیش میاد دلیلشه نه اینکه این کاهش علاقه خودبخودی باشه.
بعد از رفتن زیر یک سقف مشغله طرفین و مخصوصا آقا بیشتر میشه.حالا یه بچه هم که بیاد...در ضمن ابراز عشقهای افراطی اولیه مقداریش از روی هیجاناته(مثل تپش قلب و اینا:43:) و مقداری بخاطر اینه که ادم سعی میکنه چون اول رابطه س طرفشو به خودش جلب کنه و محبتشو واسه خودش بیشتر کنه و به اونم اطمینان بده دوستش داره.اما بعد از ایجاد این اطمینان نیازی نیست مثل قبل اظهار محبت بشه(منظورم از نوع افراطیه نه اینکه حداقل ها هم از بین بره)
و اصلا اقایون بقول اقای دهنوی کمرنگی عاطفی دارن و این هم طبیعیه.(غیر طبیعیش همسر عزیز منه که احساساتش همیشه در حال فوران بوده و همین باعث ایجاد مشکلات زیادی شده:302:)پس نتیجه میگیریم مرد هرچه مردتر بهتر.
خلاصه کلام.عزیزان:
نخیر.بعد از ازدواج عشق ازبین نمیره که هیچ.طرف ادم باهاش جوردربیاد عشقشون بیشتر هم میشه(مثل ما:228:)شاید فقط ابراز ظاهری این عشق کمتر از قبل بشه.اما خودش درونی تر میشه و همین باعث میشه جنگولک بازیها کاهش پیدا کنه .

[align=justify]

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط همون شادزی

"در یک از تاپیکها خوندم که یکی از دوستان اعتقاد داشت با ازدواج عشق کم کم از بین میره"
میخوام دوستانی که تجربه کافی دارن با نظرات و دلایل قشنگشون به این دوستانمون بگن که دارن اشتباه میکنن...

---

سلام:72:

نمی دونم دوستی که این نظر رو داده منظورش دقیقا چی بوده، اما نظر من اینه که:

بله بعد از ازدواج عشق از بین میره. و فقط "دوست داشتن" باقی می مونه.

علت هم در ماهیت عشقه. عشق در خودش "حل شدن" داره. یکی در دیگری محو شده، و این حالتیه که فقط نسبت به پرودگارمون می تونه پایدار باشه. چون ما حقیقتا از او هستیم و هرچه بیشتر درش حل بشیم، بیشتر به ذاتمون نزدیک می شیم.

اما در مورد دو انسان، این حالت نمی تونه پایدار باشه،

اساسا عاشق می خواد همه اهدافش رو در وصال معشوق تحقق ببخشه در حالیکه یک ازدواج موفق حاصل انتخاب هاییه که فرد می دونه تشکیل خانواده به معنای رسیدن به پارادایز نیست و اتفاقا مسئولیت پذیری و تلاش بیشتر در زندگی رو می طلبه، چه از نظر مادی و چه از نظر عاطفی.

عاشق ، معشوقش رو کل عالم می بینه، به همین علته که بدون اون خودش رو فنا و نابود شده می دونه. ولی بعد از ازدواج، به تدریج از این حالت بیرون میاد و می فهمه که طرفش یک انسانه (نه یه فرشته )، فقط یه انسان با همه ی نقص ها و قدرت هاش، و بنابراین دچار شوک می شه و اون همه رویاپردازی رو نقش بر آب می بین.

عاشق نهایت رو در وصال معشوق می بینه، در حالیکه ازدواج تازه "شروع" داستان زندگیه و اونهایی می تونن درش موفق بشن که بدنبال عرصه گسترده تری برای تحقق قدرت های انسانیشون باشن، نه اونهایی که به دنبال ساحل امن و آسایش می گردن!

اما در مقابل دوست داشتن در خودش منطق و ثبات داره. دوست داشتن بر اساس تفکر، و شناخت حاصل می شه .

شناختی که باعث می شه انسانی رو با وجود آگاهی به ضعف ها و قدرت هاش بخوایم، و در کنارش از پشت سر گذاشتن پستی و بلندی های زندگی لذت ببریم.


خلاصه اینکه من دوست داشتن رو تایید و عشق رو رد می کنم و معتقدم هرچه دوست داشتن (که باعث نمی شه کسی به هپروت بره!) موفقیت زندگی رو تضمین می کنه، عشق می تونه نشونه ی انتخابی با چشم های بسته باشه.

چون عاشق همه ی زیبایی ها رو در معشوق تجسم می کنه و این نمی تونه حقیقت داشته باشه چرا که هیچ انسانی کامل نیست....

و در نتیجه فرد بعد از ازدواج وقتی به تدریج با اشتباهات گریز ناپذیر طرفش مواجه می شه و عشق از سرش می پره و اونوقت معلوم نیست اصلا آمادگی زندگی با واقعیت های وجودی همسرش رو داشته باشه.

اما وقتی کسی رو دوست داریم، از اونجائیکه این احساس براساس منطق هست، هرچه از زندگی مشترک بگذره، (اگه اشتباهی رخ نداده باشه) این حس تقویت می شه و تبدیل می شه به یه محبت نرم و پایدار.


خلاصه اینکه: عشق معمولا حاصل چشم های بسته، و دوست داشتن نتیجه ی چشم های باز و شناخت و آگاهی قابل اتکاست.:72:[/align]

اما جالبه که به صورت میانگین عشق ها؛ بعد از ازدواج؛ بعد از 2.5 سال از بین می رند. نه؟
کلا این هورمون ها خیلی چیزای جالبی هستن. نه؟
مثلا این مطلب برام جالب بود. اما نتونستم سایتی در مورد اون 2.5 سال پیدا کنم. یادمه که جایی خوندمش.منتها یادمان نمی آید کجا!

http://www.skadraneeshgh.blogfa.com/post-111.aspx

من هرگز دوست داشتن را تا بالاتریت قله های عشق پایین نمی آورم. (دکتر علی شریعتی)

دوست داشتن یعنی طرف را با همه نقصهاش بخوای ،یعنی اون به خاطر خوش بخوای،یعنی می دونی ازدواج سختی داره و تا آخرش در کنارش می مونی
ممنونم از دوست عزیزم philosara
بله درسته منم نظرم همینه باید دوست داشته باشیم نه عاشق باشیم.رمز موفقیت یک ازدواج
این یعنی گذشت،ایثار،کم کردن توقعات،عشق بادوام که هیچ طوفانی نتونه از پا درش بیاره.
پس اگر بعد از ازدواج عشق از بین رفته دوست داشتنی در کار نبوده و نیست خودمون گول می زدیم که طرف را دوست داشتیم چون بدون شناخت کافی عاشق شدیم و احساسمون گولمون زده که دوست داریم.پس با خودمان صادق باشیم ببینیم کی هستیم بعد ببینیم دنبال کی می گردیم بعد ببینیم معنای دوست داشتن درک کردیم و در نهایت با شناخت انتخاب کنیم. زندگی فیلم هندی نیست