خیلی تنهام

روزن سلام

جا دارد كه اول از كامران تشكر بلند بالا كنم كه خيلي قشنگ نوشته و موضوع را باز كرده و راه حل خوبي ارائه داده.


چندين بار نامه اميد را خواندم .

نامه ي اميد نشان مي دهد اين هست كه تو و اميد زندگي تان سر و سامان خوبي مي گيرد.فقط نياز به دقت و توجه و مراقبت داريد .

به نظر من ، اميد بخش سازگار مثبت وجودش هنوز زنده است و به بهترين شكل ممكن هم زنده است .:323: اما بخش آزرده ي وجودش بايد ترميم بشه .بايد از اين حس" من بد " خارج بشود . بايد بفهمد كه كه در نيمه ي ديگر ليوان وجودش خيلي چيزهاي خوب داره كه او را نزد مهسا دوست داشتني تر از قبل مي كنه و همه اينها جزو مسئوليت هاي توست .

برو سراغش خيلي حسي هم برو و يكبار ديگه نشان بده كه انتخاب اول و آخر زندگي ات اميد است . او به اين زندگي بر مي گرده اگر تو درست عمل كني كه من مي دانم تو اين توانايي را داري .


روزها ي خيلي خوشي در انتظارتان هست من مطمئنم و به اين حرفم از اعماق وجودم باور دارم .

عزیز دلم ،روزن جان

اون الآن فوق العاده به تو نیاز داره که دلگرمش کنی که از شر احساس گناه خلاصش کنی

بزار حالش رو برات ترسیم کنم .

حال عاشقیه که فکر می کنه ضربه سختی به معشوقش زده ، و فکر می کنه لیاقت معشوقش رو نداره ،و چون انتظار داره به خاطر اون ضربه معشوق از او رو برگردونه و مطمئنه که معشوق در درون او را نمی بخشد و در بیرون او را تحمل می کند ، احساس گناه و سرباربودن و لایق نبودن در او تقویت میشه . و اینجاست که کافیه معشوق برخلاف انتظار اون رفتار کنه ، او مطمئناًالتیام خواهد یافت و باز خواهد گشت .

روزن جان باهاش حرف بزن خیلی گرم و آرام و صمیمانه و بهش حرفهایی که در مورد جا و موقعیت و انتخاب خود آرمان خوندی رابگو ( انتخابت را عوض کن رو میگم )

* نشون بده که این واقعه می تونه باعث این بشه که بیشتر قدر هم را بدانید ، این درس رو بهتون بده که اگر ده تا بچه هم داشته باشید، یادتون میمونه که هیچکدوم جای شما تو تا رو در دل هم نمیگیره .

* بهش بگو درک تازه ای را که از دوست داشتنش پیدا کردی .

* براش روشن کن که آرمان جای بسیار خوبی رفته و اینم تقدیرش بوده و خودخواهیه اگه بگیم چرا ؟؟؟؟؟

* نشون بده بهش که دنیا به آخر نرسیده و مهم اینه که شما دو تا همدیگر را دارید ، ( راستی اگر شما دو تا برای هم نبودید چی ؟؟ ) پس به روی زندگی بخندید که آرمان هم به روی شما خواهد خندید.

مطمئناً نمی گذارند آرمان حال و احوال شما را ببینه که غم نخوره ، اما اگر ببینه بدون که خیلی ناراحت میشه از حال و احوال شما اگر هم را در نیابید و زندگی را دوباره قشنگ تر از پیش به جریان نیندازید .

مهسا جان ، تو هم الآن بیش از هر زمان دیگر امید را در کنار خودت می طلبی ، اینطور نیست عزیزم ؟
پس بدان او هم همینطور است ،فقط نیاز دارد این را بهش نشون بدی و مطمئنش کنی ، با تمام وجودت زنانه باش نزدش و خودت را در آغوشش مچاله کن ( یعنی اینجوری احساس امنیت و آرامش می کنی ) که این احساس گناه را هرچه بیشتر از وجودش دور می کند .

* بهش نشون بده که آرمان سفری بوده و این از پیش از تولدش رقم خورده و هیچ ربطی به او و تو نداره ، اتفاقات هم فقط وسیله تحقق تقدیر هستند .

نگران نباش ، فقط بدون دستپاچگی و هیجان زدگی عشقت را نثارش کن و خودت او را به خونه باز گردان . قبل از ورود به منزل با هم بیرون برید ،یه رستورانی ، کافی شاپی ... برید و با هم باشید ، بیرون از منزل . حال و هوای خونه را هم اگر تونستی قبلش با تغییراتی عوض کن .

همه چیز درست میشه ، امیدت با امیدواری ای که تو بهش میدی به زندگی باز خواهد گشت .

موفق باشی ، نازنین هنرمند .:46::43:

سلام روزن عزیزم

دوستان همه گفتنی ها رو خوب گفتن ، فقط یه چیزی رو من اضافه کنم
اگر اون به تو حق انتخاب داده ، یعنی نتیجه کار رو به خودت سپرده ، یعنی تصمیم گیرنده خودتی ،پس بهش اطمینان بده اگر هزار بار هم بخوای مرد زندگیت رو انتخاب بکنی ، جز امیر هیچ کس دیگه ای نخواهد بود ،اتفاق ها نمی تونن عشق شما رو زایل بکنن ، چون عشق شما هست که اصیل و ریشه دار هست

یادت نره که اون هنوز هم خودش رو مقصر میدونه ،واسه همین هم میخواد خودش رو از زیر بار عذاب وجدانی که درگیرشه خلاص کنه ، وشاید به این نتیجه رسیده که اگر خودش رو از حضور تو محروم بکنه ، میتونه قسمتی از ماجرا رو جبران کنه ، چون فکر میکنه تو هنوز نبخشیده ایش ، ایشون الان بشدت درگیر شرمندگی مزمنی هست که تو این اتفاق درگیرش شده ،

باید مطمئنش بکنی که از دید تو این ماجرا فقط اتفاق بوده است و بدون حضور اون واست خیلی سخته که این فقدان رو بپذیری و بهش اطمینان بدی که بهش احتیاج داری و حضور اون میتونه رنگ دیگه ای به زندگیت بده

روزن عزیزم مطمئن باش بهترین اتفاق ها در انتظارته ، ایمان داشته باش:46:

سلام
روزن عزیزم!

ازت خواهش میکنم نذار بین تو و شوهرت فاصله بیوفته و نذار با این افکار خودشو عذاب بده

اون با این نامه و حرفایی که زده میخواد یه بار دیگه عمق عشق و علاقه تو رو نسبت به خودش بدونه ، مثل وقتی که با وجود مخالفت اطرافیان مصرانه پای انتخابت ایستادی و همراهیش کردی.

عزیزم اگه هنوز هم ته دلت دلخوری وجود داره به خاطر آرمان بذارش کنار و غرور و لجبازی و هرچی که ممکنه مانعت بشه رو بذار کنار و برو سراغش، با اطمینان برو سراغش و بهش دلداری بده.

عزیز دلم مطمئن باش شوهرت عاشقته و دوست داره و میخواد تو هم همین حسو نسبت به اون داشته باشی .میخواد ازش تنفر یا دلخوری نداشته باشی و از ته دل بازم انتخابش کنی و باهاش زندگی کنی نه به خاطر دلسوزی و ترحم

حیفه به خدا ، شوهرت تو رو خیلی میخواد ، از دستش نده

اول از همه دوستان خوبم تشکر می کنم و همچنین از مدیر محترم که منو در این شرایط سخت تنها نذاشتن.
الان دقیقا می فهمم که خوشبختی چیه، شاید اگه این اتفاق نمی افتاد، اگه امید نمی رفت، من هیچ وقت نمی فهمیدم که خوشبختی واقعی من چیه و چه کسی هست که واقعا به وجودش نیاز دارم. من و امید همیشه همدیگه رو دوست داشتیم اما به مرور زمان این علاقه شده بود جزئی از زندگیمون و بهش عادت کرده بودیم، هیچ چیزی برای اندازه گیریش وجود نداشت و فقط با خودمون می گفتیم که من همسرم رو مثل روز اولی که دیدمش دوست دارم و علاقه مون کم نشده، اما الان حداقل خود من فهمیدم که امید رو خیلی خیلی بیشتر از قبل دوست دارم، اصلا قابل وصف نیست.
پنجشنبه تصمیم گرفتم که برم سراغ امید، اما هنوز وسایل آرمان رو جمع نکرده بودم، به پدرم زنگ زدم که بیاد و وسایل رو ببره و خودم هم رفتم در خونه علی، هر چی زنگ زدم کسی خونه نبود، به تلفن خونشون هم زنگ زدم کسی بر نمی داشت، شماره موبایل علی همراهم نبود، حدود 35 دقیقه ایستادم اما خبری نشد، برگشتم خونه، بابا تازه اومده بود و با چند تا کارگر داشتن وسایل رو می زاشتن توی وانت، انقدر ناراحت بودم که بغل پدرم شروع به گریه کردم و پدرم هم بدون اینکه حرفی بزنه اجازه داد تا من گریه هام رو بکنم، بعد که آروم تر شدم قضیه رو براش گفتم، البته در جریان بودن قضیه امروز رو براش تعریف کردم و نامه ای که امید برام نوشته بود، گفت من اگه جات بودم تا نامه رو خوندم می رفتم پیشش، گفتم به خاطر وسایل آرمان صبر کردم، گفت این وسایل اونقدر ها هم مهم نیست، میتونستین با هم جمعشون کنید، بزار کاگرها که رفتن خودم می برمت دوباره در خونه علی، گفتم بذار موبایل علی رو بگیرم ببینم کجاست..
از توی گوشی امید موبایل علی رو پیدا کردم و بهش زنگ زدم، علی دفترش بود و گفت که از صبح از امید خبری نداره..
تا اون موقع فکر می کردم که با هم هستن اما وقتی فهمیدم با هم نیستن خیلی نگران شدم، با پدرم رفتیم در خونه علی اما باز هم کسی نبود، در خونه پدر و مادرش رفتیم، البته نمی خواستم اونا رو هم نگران کنم اما چاره ای نداشتم، رفتیم نبودن، سرایدار ساختمونشون گفت که دیروز صبح رفتن مسافرت.
دوباره برگشتیم در خونه علی اما خبری نبود، وای داشتم دیوونه می شدم، دوباره به علی زنگ زدم گفت نزدیکه خونه اس، صبر کردیم تا اومد، علی ده دقیقه بعدش رسید، در رو باز کرد و رفتیم تو، در خونه قفل نبود، یعنی امید خونه بود، دوباره زود قضاوت کردم و از دستش ناراحت شدم که با اینکه شماره منو روی گوشی خونه دیده جواب نداده ..
رفتیم تو، همه چیز عادی بود سریع رفتم سمت اتاق امید، دیدم امید روی تخت خوابیده، هاج و واج نگاش کردم، نمی تونستم تکون بخورم یه عالمه فکر توی سرم اومده بود که دوباره مثل اون سری که لال شده بودم قدرت تکون خوردن نداشتم، علی سریع اومد منو زد کنار و رفت بالا سر امید، چند بار صداش کرد، تکونش داد اما امید بیدار نمی شد، با کمک بابا بلندش کردن و بردنش، اما من هنوز اونجا ایستاده بودم و نگاهشون می کردم، از پنجره اتاق دیدم توی حیاط دارن به زور امید رو می برن، یه دفعه به خودم اومدم و امید رو صدا کردم و با گریه رفتم دنبالشون، رفتیم بیمارستان .. اما قبولش نکردن، چون حدس می زدیم خودکشی کرده بردیمش بیمارستانی که معمولا خودکشی ها رو اونجا می برن، چون احتمال اینکه بیمارستانهای دیگه هم قبولش نکنن، زیاد بود و نمی خواستیم وقت رو هدر بدیم.
اونجا هم انقدر شلوغ بود که دیگه تخت خالی نبود، انقدر گریه می کردم و داد می زدم که یکی از دکترها دلش به حالم سوخت و روی تخت اتاق خودش امید رو خوابوند، معاینه اش کرد و گفت باید سریع معد اش شستشو بشه، امید رو بردن و نذاشتن من دنبالشون برم.

روزن



خدا به همه ي بندگانش صبر و بردباري و شكيبايي لازم را بده . خدا قوت دختر خانم قوي .

اميد هم انشالله حالش خوب مي شه و همه چيز درست ميشه .

توكل به خدا .

سلام بر روزن
دعا مي كنيم همه چيز ختم به خير باشد.
منتظر نتيجه مي مانيم.
مثل اينكه نقش همسري شما ، اكنون بايد برجسته تر از نقش مادريت خودش را نشان دهد.

انشاء الله كه پر انرژي و قوي باشي.:72:

روزن عزیزم
نگران نباش ، خدا با توه و با امید ...توکلت به خدا باشه عزیزم
این همه سختی تا حالا کشیدی بازم هم صبر کن خواهر خوب

دعا میکنیم که خداوند شوهرت رو نجات بده و دوباره شادی رو به زندگی تون برگردونه

روزن جان! از کنار شوهرت دور نشو و تو که به سختی ها عادت داری ارزشش رو داره اگه حتی یکی دو روز هم نخوابی در عوض بذار وقتی شوهرت حالش خوب شد اول از همه تو رو بالا سرش ببینه

انشاء الله همه چی درست میشه (آمین):323:

روزن عزیز انشالله که چیزی نیست بدون که بعد از این همسرت بیشتر از هر موقع دیگری بهت نیاز داره و باید خیلی بهش توجه کنی تا از این افسردگی و احساس تقصیر بیرون بیاد و فکر نکنه با مرگش میتونه چیزی رو جبران کنه . باید بفهمه که چقدر به وجودش نیاز داری و چقدر برات اهمیت داره .

توکلت به خدا باشه و برای همسرت دعا کن و ازش کمک بخواه که به هردو شما کمک کنه و صبر بده .

همه ما برای همسرت دعا خواهیم کرد عزیزم .:323:

نفسم بالا نمی اومد، هنوز قلبش می زد اما خیلی ضعیف، می گفتن قرص خورده اما نمیدونستن چه قرصی، علی هم می گفت که قرص خاصی توی خونه نداره، یه کم که گذشت شاد و همسرش به همراه مادرم اومدن، دوباره با دیدن اونها داغم تازه شد و زدم زیر گریه، از بس گریه می کردم هر چی پرستار بود دور تخت امید جمع شده بودن..
همسر شاد منو کشوند کنار رو شروع کرد باهام حرف زدن، واقعا حرفاش آرومم کرد، یه خورده به خودم اومدم، رفتم روی یه صندلی نشستم و منتظر موندم. گفتن باید تحت مراقبت های ویژه باشه، امید رو بردن یه بخش دیگه و فقط از یه پنجره می تونستم ببینمش، شب نمی زاشتن کسی توی بیمارستان بمونه، به اصرار پدر و مادرم رفتم خونه اونها، اما کل شب رو نتونستم بخوابم، دیروز از اول صبح رفتیم بیمارستان اما نمی زاشتن بریم داخل، تا ساعت 10 صبح، دکترش می گفت که اگه یک ساعت دیرتر به دادش می رسیدن قلبش ایستاده بود،
خوب هنوز جای امیدواری بود، اینم یه فرصت دیگه بود که نباید از دستش می دادیم، هنوز ضربان قلبش عادی نشده بود و به هوش نبود. با کمک کارت پرستاریم، رفتم توی اتاق و کنارش نشستم، نمی دونستم می شنوه یا نه اما باهاش حرف می زدم، یکی از پرستارها اومد توی اتاق و گفت برو اتاق مشاوره، اونجا راهنماییت می کنن که بعد از به هوش اومدنش چی کار کنی، منم امیدو بوسیدم و رفتم اتاق مشاوره، براشون تعریف کردم که جریان چی بوده و علت خودکشیش چی بوده، اونا هم گفتن اصلا به روش نیارید که خودکشی کرده، چون اینطوری احساس می کنه که شما به خاطر این قضیه میخواین که اون برگرده، بهش گفتم نمی شه که نفهمه، مگه بچه اس، خلاصه نتونست زیاد کمکم کنه

چقدر خوب شد رفتي دنبالش دختر! نصف عمر شدم! همه دعا مي كنيم حالش زودتر خوب بشه! خدايا خودت لطف كن!
:323:

عزیزم همسرت باید متوجه بشه که چقدر بودنش برای شما ارزشمنده و هیچ چیز و هیچ کسی ارزشمندتر از اون برای شما نیست . بعد از این قضیه زیاد تاکید نکنید روی خودکشی اما بگید که به شما حق انتخاب داده بود و باید منتظر انتخابتون میموند تا ببینه که شما چقدر میخوایدش و زندگی بدون همسرت برات معنا نداره .

میدونم تو محکمی و موفق خواهی شد . حتما بعد از گذشت مدتی هردو مشاوره برید .

دوباره برگشتم بالای سر امید و باهاش حرف زدم، اما دوباره ساعت 8 شب شروع کردن به بیرون کردن ما، هر چقدر اصرار کردم فایده نداشت، امروز ساعت 8 صبح تماس گرفتن که بیمارتون به هوش اومده، واقعا دوست داشتم وقتی به هوش میاد منو کنار خودش ببینه امانشد، با پدر و مادرم رفتیم بیمارستان، به شاد هم خبر دادم، اورده بودنش توی بخش، وایسادم تا اتاقش خالی شد و با یه شاخه گل رفتم تو، میخواستم گریه نکنم اما نتونستم جلوی خودمو بگیرم، خودمو انداختم توی بغلش و گریه کردم، اونم می گفت مهسا چرا اومدی، من خیلی احمقم، دستمو گذاشتم روی دهنش که چیزی نگه، اونم اشکاش سرازیر شد، اشکاشو پاک کردم، پرسید همه فهمیدن؟ گفتم به همه چیکار داری، اصلا مهم نیست، مهم من و تو هستیم.. گفت باور کن این کار رو نکردم که منو ببخشی، واقعا فکر نمیکردم که نجات پیدا کنم، گفتم خیلی بی رحمی امید، من 5 شنبه اومده بودم که بهت بگم تو قوی ترین انسانی هستی که من دیدم و میخوام که تا آخر عمرم با تو باشم، چون بدون تو زندگی برام جهنمه، چی با خودت فکر کردی که منو تنها گذاشتی، توی شرایطی که بودنت می تونست بهم کمک کنه که از جا بلند بشم، چرا فقط به خودت فکر کردی ... دیگه شدت گریه نذاشت ادامه بدم، از جام بلند شدم و رفتم از اتاق بیرون، دیدم علی و شاد و همسرش هم اومده، بیچاره همسر اون هم به خاطر این قضیه سر کار نرفته بود، یه کم که گذشت اول علی رفت چون به هر حال با هم دوست بودن یه 10 دقیقه بعدش، اومد و به بقیه گفت برن تو، من مونده بودم بیرون..
نگهبان اومد و گفت چون ساعت ملاقات نیست باید برید بیرون، اونا رفتن من موندم، رفتم پیش امید.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

دکترش اومد معاینه اش کرد و گفت که باید مرخص بشه، اینجا زیاد کسی رو نگه نمی دارن، دوباره زنگ زدم به پدرم که بیاد دنبالش اما گوشیش خاموش بود، خونه هم کسی برنمی داشت، ناچارا زنگ زدم به شاد، اونا هم برگشتن، دکتر هم براش یه سری دارو نوشت، یه تزریق هم انجام داد و گفت که احتمالا دوباره می خوابه اما نگرانش نشین، شاد و همسرش برای اینکه دست تنها نباشم ما رو آوردن خونه خودشون، الان هم امید خوابه، من هم واقعا خسته ام، اما حالا با این اتفاقی که افتاده، احساس می کنم کارم خیلی سخت تر شده، امید باید بره پیش مشاور اما نمی دونم چطور بهش بگم، اصلا خودم بگم یا بذارم کس دیگه ای بهش پیشنهاد بده؟؟

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

من واقعا دارم بیهوش می شم، اگه میشه یه راهنمایی بکنید، تا من بدونم چطور باید باهاش برخورد کنم، تا نیم ساعت دیگه می مونم اما واقعا نمی تونم بیدار بمونم...

فعلا صبر كن حالش بهتر بشه و استراحت كن . برو بخواب . به هيچي فكر نكن .


دست كم چند روز وقت داري بايد ابتدا واكنش اميد را بعد از به هوش امدن ديد بعد روي اين موضوع فكر كرد و نسبت به شرايط او اقدام كرد . برو بخواب فعلا .

الان پدرم زنگ زد، تازه رسیدن خونه، گفتم که امید مرخص شد و اومدیم اینجا، گفت وقتی امید بیدار شد خبرش کنم بیاد دنبالمون، منم گفتم اجازه بده از امید بپرسم که کجا راحت تره و بهشون خبر می دم، اونم قبول کرد، البته الان بیشتر دوست دارم خونه خودمون باشم، اما حداقلش اینجا به چیزای بی خود فکر نمی کنم و گریه نمی کنم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط روزن

پیش امید.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

دکترش اومد معاینه اش کرد و گفت که باید مرخص بشه، اینجا زیاد کسی رو نگه نمی دارن، دوباره زنگ زدم به پدرم که بیاد دنبالش اما گوشیش خاموش بود، خونه هم کسی برنمی داشت، ناچارا زنگ زدم به شاد، اونا هم برگشتن، دکتر هم براش یه سری دارو نوشت، یه تزریق هم انجام داد و گفت که احتمالا دوباره می خوابه اما نگرانش نشین، شاد و همسرش برای اینکه دست تنها نباشم ما رو آوردن خونه خودشون، الان هم امید خوابه، من هم واقعا خسته ام، اما حالا با این اتفاقی که افتاده، احساس می کنم کارم خیلی سخت تر شده، امید باید بره پیش مشاور اما نمی دونم چطور بهش بگم، اصلا خودم بگم یا بذارم کس دیگه ای بهش پیشنهاد بده؟؟

---

سلام،

روزن عزیز،

کسی‌ رو واسطه نکنین، خودتون بگین!

بهش بگین فوق‌العاده دوستش درین و براش شرح بدین اون روز که نامه او را خواندین تصمیمتون رو با همه وجود گرفتین،

و تصمیمتون و انتخابتون، امید هست، همونطور که همیشه بوده! امیدی که به خاطر این همه عشق، این همه سال زندگی‌، حالا حداقل ازش انتظار دارین به تصمیم شما احترام بگذاره!(دقت کنین، این جمله بسیار کلیدی هست، چون حسی که به امید منتقل می‌کنه، انتخاب از روی عشق از سمت شماست نه از روی ترّحم!)

بهش بگین، امید من تو رو مثل روز اول می‌خوام، امیدی که روز اول کنارم ایستاد تا زندگی‌ رو با عشق با هم بسازیم، اسون هم نبود، اما ما ساختیمش! دوباره هم میسازیمش!

الان هم باید این مساله رو برای همیشه حل کنیم، من و تو باید با هم این مساله رو حل کنیم، مثل این همه مشکلات که با عشق به هم حل کردیم،

امید، ازت انتظار دارم که بری پیش مشاور و با این احساسات منفی‌ کنار بیای، چون من امیدم رو مثل روز اول می‌خوام...

امید، امید روز اولم رو به من برگردون،

------

ببخشید،

باز هم کمی‌ احساسات زنانه قاطیش کنین،

این تنها یک نمونه مکالمه خوب هست که من فکر می‌کنم مفید باشه...

راستش من همه زورم رو زدم، اما به هر حال من یک مردم و سعی‌ کردم از دیدگاه یک مرد نگاه کنم و ببینم اگر من جای امید بودم، چه چیزی میتونست من رو آروم کنه...

امیدوارم مکالمه مشابهی بتونه کار ساز باشه و موفق باشین،

روز بخیر،:72:

کامران

عزيزم برو استراحت كن. همونطور كه آني عزيز گفتند فعلا به چيزي فكر نكن. بعدا بيا اينجا دوستان تنهات نمي گذارن خانم گل:72:
مراقب سلامتي خودتم باش:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط روزن

گفت باور کن این کار رو نکردم که منو ببخشی، واقعا فکر نمیکردم که نجات پیدا کنم،

اما حالا با این اتفاقی که افتاده، احساس می کنم کارم خیلی سخت تر شده، امید باید بره پیش مشاور اما نمی دونم چطور بهش بگم، اصلا خودم بگم یا بذارم کس دیگه ای بهش پیشنهاد بده؟؟

---

روزن عزیز این نشانه همون احساس تقصیر هست و حس میکنه که هیچ وقت بخشیده نمیشه .

اینجا بازخوردهای شما خیلی مهمه . باید همیشه تاکیدتون براین باشه که هیچ نیازی به بخشش نیست چون این تقدیر پسرمون بوده و خواست خدا که ما قادر به جلوگیری از اون نبودیم .

دقت کن کامران خودش رو جای همسر شما قرار داده و براتون نوشته . این دقیقا حسی است که یک مرد رو عذاب میده اینکه فکر کنه شما از سر ترحم در کنار اون هستید و در اصل خواهان او نیستید . فکر نکن با یک بار گفتن کار درست میشه . بارها و بارها تکرار کن که چقدر برات ارزش داره و زندگی رو با اون میخوای نه بدون اون بگو میدونم این اتفاق روحت رو آزرده اما نباید بگذاریم این اتفاق زندگی و عشق ما رو نابود کنه . من هیچوقت از تو دست نمیکشم و هیچ اتفاقی نباید ما رو از هم دور کنه . هم من و هم تو تا امروز با این عشق زندگی کردیم و سختی ها رو تحمل کردیم در از امروز به بعد هم باید با عشق زندگی رو ادامه بدیم .

عزیزم قبلا هم گفتم که هردو با هم مشاوره برید . برای هردوتون مفید هست و همینطور شما هم بیشتر یاد می گیری در این شرایط چگونه حال همسرت رو بهتر کنی .

مهساجان با گریه هیچ چیز درست نمیشه پس تمام تمرکزت رو روی زندگیت و همسرت بگذار و تمام تلاشت برای ساختن باشه . میدونم سخته اما اگر امید احساس کنه گریه های تو هنوز به خاطر داغ آرمان هست حالش بدتر میشه چون خودش رو مسبب ناراحتی های تو میدونه .

پس کمی صبور و مقاوم باش و بدون که هدفت ارزش این از خود گذشتگی رو داره و وقتی که زندگیت از همیشه شیرین تر و عاشقانه تر شد خدا رو شکر خواهی کرد .

سلام:43:
اینجا اینقدر دوستان قشنگ راهنمایی می کنن که بعد از خوندن هر پستی ادم سرشار از عشق و انرژی می شه. ترجیح می دم بخونم و استفاده کنم.
فقط خواستم بگم عزیزم ما همه کنارتیم و تو جزئی از دعاهای من شدی.
این همه عشق و علاقه ادم و به وجد میاره.
تو موفق هستی از خدا می خوام موفق تر و شاد تر باشی.:72:

سلام
روزن عزیزم خدا میدونه چقدر خوشحال شدم که امید حالش خوب شده

خدا رو هزاران مرتبه از ته دل شکر میکنم که امیدت رو بهت برگردوند:323:

دیشب وقت نماز یک دفعه افتادم یاد تو و امید، از خدا خواستم کمکش کنه و بهت برش گردونه.
گفتم خدایا این دوتا جوان خیلی سختی کشیدن تا به اینحا رسیدن کاری کن کنار هم بمونن و زندگیشون مثل قبل پر از عشق و علاقه بشه...سلامتی امید رو از خدا خواستم و حالا خدا رو شکر میکنم که امیدت پیشته.

عزیزم!
تنها رفتار و اعمال توه که به امید میگه حالش چطور باشه! خیلی باید حواست جمع باشه و مراقب رفتار و تک تک حرفاهایی که میزنی باشه.
بین صحبتهاش گفته که نمیخواد تو از سر ترحم باهاش بمونی و ببخشیش، اون میخواد تو از سر عشق و با تمام وجود کنارش بمونی مثل روز اول که ماشین زیر پاتو و تمام امکاناتی که توی خونه پدرت داشتی رو گذاشتی کنار و سوار بر موتور امید رفتی که باهاش با عشق و توکل به خدا زندگی رو بسازی...

امید مهسای اول زندگیشو میخواد ، اون میخواد تو ثابت کنی بهش به چشم مقصر یا بی مسئولیت نگاه نمیکنی.
میخواد واقعیتو بپذیری طوری که هست و خواست خدا بوده نه به خاطر دلسوزی برای امید.

روزن عزیزم!
فعلا که فقط باید کنارش باشی و چشم ازش برنداری و به حرفاش خوب گوش کنی، هرجا راحت بود بذار باشه و خودتم کنارش باش.
یه مدت اگه میتونی مرخصی بگیر و مواظبش باش، بهش بیشتر از قبل محبت کن و نوازشش کن.

بگو من تو این سالها این همه سختی رو به جون نخریدم که به این راحتی از دستش بدم، بگو تو امید منی بعد از خدا
تو رو به هیچ قیمتی از دست نمیدم و اگه یه وقت مواظب خودت نباشی و خودتو ازم دریغ کنی، حقمو ادا نکردی.

براتون روزهای خوشی رو آرزو میکنم:72:

خدا روشکر که عزیزت رو تونستی نجات بدی و خدا اونو برات نگه داشت. خیلی حواست بهش باشه. پیشش باش.:72:

سلام روزن عزیزم

متاسفانه مدتی نتونستم پیگیر تاپیکت باشم.امروز که باقی قضایا رو خوندم اول شوکه شدم و بعدا به شدت خوشحال شدم.
آره خیلی هم خوشحال شدم.از اینکه خدا همسرتو امیدتو دوباره بهت بخشید.از اینکه الان بیشتر از قبل قدر همدیگرو میدونین و به اهمیت وجود همدیگه تو زندگی هرکدومتون واقف شدین.

مهسا جان
خدا رو شکر که امیدت زنده هست.سعی کن به بعد مثبت ماجرا نگاه کنی و کمی به ذهنت استراحت بدی.منم با پیشنهاد دوستان موافقم که بعد از مدت کوتاهی به مشاوره مراجعه کنین و تو این مدت هردو سعی کنین در لحظه حال زندگی کنین.

موفق باشی عزیزم.منم براتون دعا میکنم:72:

آفرین به مهسای عزیز با اینهمه از خودگذشتگی و صبر و استقامتش آفرین
خدایا به حق این روز عزیز (عید 17 ربیع الاول) زندگی این دو عزیز را بهتر از قبل و سرشار از عشق دوباره گردان.
و اما خانم فرشته مهربان یک پیشنهاد دارم امروز موقع آن است که در صورت امکان نام تاپیک روزن جان را بجای خیلی تنهام ، زندگی دوباره با عشق یا من و امید و یا هرچیزی که به صلاح می دونید بذارید چون روزن دیگه تنها نیست همسر عزیزی داره که از ته قلبش دوستش داره و خدای خوبی داره که همسرشو بهش برگردونده.
پس باز هم باید شاکر بود. خدایا شکرت که امید رو برای مهسا نگه داشتی خدایا ممنونیم ممنونیم ممنونیم

مهسای عزیزم سلام

نمی خوای بیای بگی چه خبر؟ ما منتظریما عزیزم

یه خبر از خودت بده:72:

خيلي وقت بود كه به تالار سر نزده بودم
واقعا نميدونم چي بگم!!
دير رسيدم و بد موقع هم رسيدم...
شوكه شدم مهساجون...تسليت ميگم...
با تمام وجودم غمت رو براي از دست دادن ارمان و نگرانيت رو براي اميد و زندگيت درك ميكنم
تو خيلي محكم و قوي هستي شك ندارم از اين امتحان بزرگ سربلند بيرون مياي...
اميد رو تنها نذار...

سلام
مهسا جونم کجایی ما همه منتظریم و نگران . بیا از خودت خبر بده .:43:

امروز برا اولین بار تایپیک شما رو خوندم،غبطه خوردم چون اگه سختی کشیدی لاقل برا کسی بوده که ارزشش داشته،و تنم لرزید برا این همه صبر طاقت شما،یقین دارم به چیزی که لیاقتش دارید میرسید،ارامشی خواهید داشت که همه چی براتون جبران کنه.
زندگی با من جوری بازی کرده که هضم این همه صداقت شما دو نفر برام سنگینه،اما زندگی شما با همه سختیاش اینقد پاکه که زبونمو بند اورده،حس میکنم عشق شما اینقد عمیق و پاکه که دنیارو با با 1 نیروی ماورایی تحت تاثیر قرار میده،احساس میکنم دوستون دارم،از صمیم قلبم برای امیدت دعا میکنم در حالیکه ایمان دارم همه چی خوب میشه

امروز برای اولین بار ماجرای نورو خوندم بغض گلومو گرفته واقعا از این همه عشقی که به زندگیت داری خوشحالم و بهت تبریک میگم یه خاطر اینهمه صبری که از خودت نشون دادی عشق واقعی رو با خوندن شرح زندگیت فهمیدم و حالا میفهمم چه قدر من کم تحمل هستم تو یه الگوی نمونه هستی واسه ادمایی مثل من امیدوارم وضعیت روحی هم تو و هم امید روز به روز بهتر بشه و روزی برسه که هیچ غصه ای تو زندگیتون نداشته باشین از این به بعد بیشتر کنار هم باشین تا مشکلات نتونه شمارو از پا دربیاره .

سلام
مهسا خانم منتظریم ها!
بیاین بگین این آقا امید ما چی شد؟
ان شاالله که خوش خبر باشین:shy:

سلام خیلی ممنون که به یاد من هستین :72:
بعد از برگشتن امید و بیدار شدنش که تقریبا فردای اون روز بود از امید پرسیدم کجا راحت تره، اونم گفت هر جا تو راحت باشی، منم گفتم برگردیم خونه (تا نمی یومد خونه خیالم راحت نمی شد) برگشتیم خونه، وقتی دید اثری از وسایل آرمان نیست مات و مبهوت مونده بود، گفت پس وسایل .. نذاشتم حرفشو ادامه بده گفتم فعلا خونه بابا ایناس تا با هم تصمیم بگیریم چی کارشون کنیم، بهتره به زندگیمون فکر کنیم، من و تو هیچ وقت آرمان رو فراموش نمی کنیم نیازی به وسایلش نیست وقتی باور داریم که جای دیگه و توی دنیای دیگه داره به زندگیش ادامه میده.
گفت تو ناراحت نمی شی اگه خونه رو عوض کنیم؟ گفتم من مشکلی ندارم، وقتی با تو باشم هر جا که زندگی کنم برام مهم نیست، اما اگه تو دوست داری خونه رو عوض کنیم من حرفی ندارم. گفت از راه پله های این خونه بدم میاد، میدونم تقصیر راه پله ها نیست ومن باید حواسمو جمع می کردم... گفتم امید جان، این اتفاق باید می افتاد چه من با آرمان خونه بودم و چه دوتاییمون خونه بودیم این اتفاق می افتاد باز هم میگم که مخالف عوض کردن خونه نیستم و مخالف اینجا زندگی کردن هم نیستم..
من به خواسته اش احترام گذاشتم و خونه رو میخوایم عوض کنیم اما نمی دونم درسته یا نه. این چند وقت رو بیشتر بیرون خونه گذروندیم امید دوباره رفت سر کارش (سه چهار روزی نرفته بود) و بعد از تعطیل شدنش با هم یه جا قرار می ذاشتیم و می رفتیم بیرون و آخر شب بر می گشتیم خونه. امروز هم یه تولد دعوتیم و میخوایم بریم.
به نظر شما خونه رو عوض کنیم بهتره؟ می ترسم یه جور فرار باشه و بعد امید رو اذیت کنه نمی دونم..

چقدر خوبه که اینجوری داره پیش میره. خدا رو شکر.
در مورد خونه، من فکر میکنم باید به نظرش احترام بذاری. وقتی اینجوری میکه حتما داره اذیت میشه.
ایشالا روزای بهتر و بهتر منتظرتون هستن:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط روزن

سلام خیلی ممنون که به یاد من هستین :72:
بعد از برگشتن امید و بیدار شدنش که تقریبا فردای اون روز بود از امید پرسیدم کجا راحت تره، اونم گفت هر جا تو راحت باشی، منم گفتم برگردیم خونه (تا نمی یومد خونه خیالم راحت نمی شد) برگشتیم خونه، وقتی دید اثری از وسایل آرمان نیست مات و مبهوت مونده بود، گفت پس وسایل .. نذاشتم حرفشو ادامه بده گفتم فعلا خونه بابا ایناس تا با هم تصمیم بگیریم چی کارشون کنیم، بهتره به زندگیمون فکر کنیم، من و تو هیچ وقت آرمان رو فراموش نمی کنیم نیازی به وسایلش نیست وقتی باور داریم که جای دیگه و توی دنیای دیگه داره به زندگیش ادامه میده.
گفت تو ناراحت نمی شی اگه خونه رو عوض کنیم؟ گفتم من مشکلی ندارم، وقتی با تو باشم هر جا که زندگی کنم برام مهم نیست، اما اگه تو دوست داری خونه رو عوض کنیم من حرفی ندارم. گفت از راه پله های این خونه بدم میاد، میدونم تقصیر راه پله ها نیست ومن باید حواسمو جمع می کردم... گفتم امید جان، این اتفاق باید می افتاد چه من با آرمان خونه بودم و چه دوتاییمون خونه بودیم این اتفاق می افتاد باز هم میگم که مخالف عوض کردن خونه نیستم و مخالف اینجا زندگی کردن هم نیستم..
من به خواسته اش احترام گذاشتم و خونه رو میخوایم عوض کنیم اما نمی دونم درسته یا نه. این چند وقت رو بیشتر بیرون خونه گذروندیم امید دوباره رفت سر کارش (سه چهار روزی نرفته بود) و بعد از تعطیل شدنش با هم یه جا قرار می ذاشتیم و می رفتیم بیرون و آخر شب بر می گشتیم خونه. امروز هم یه تولد دعوتیم و میخوایم بریم.
به نظر شما خونه رو عوض کنیم بهتره؟ می ترسم یه جور فرار باشه و بعد امید رو اذیت کنه نمی دونم..

---

سلام مهساجان
خيلي خوشحالم از اينكه ميبينم به زندگي عاديتون برگشتین
به نظرمن عوض كردن خونه هم براي تو و هم همسرت بهتره
درواقع زندگي جديد رو به معناي واقعي درخونه جديدت شروع ميكني
موفق باشي:46:

سلام

روزن عزیز عوض کردن خونه برای همسرت دقیقا مثل دور کردن وسایل آرمان برای شماست و هردو این کارها باعث عدم یادآوری خاطرات تلخ گذشته است و همونطور که خودت گفتی شما هیچ وقت آرمان رو فراموش نخواهید کرد و فقط با این کار تلخی ها رو از زندگیتون دور میکنید تا به آرامش و شادی برسید .

برات خیل خوشحالم عزیزم . تو این مدت نگرانت بودم . خدارو شکر که همه چی داره به خوبی پیش میره .
این جمله ات هم که گفتی برام مهمه کنار تو باشم و کجا زندگی کردن اهمیت نداره .
آفرین عزیزم .روحیه ات ستودنی است .:104::104::104:

سلام
چقدر خوب شد اومدی. چقدر منتظرت بودم.:43:
خدا رو شکر که زندگیتون داره اینجوری ادامه پیدا می کنه .
نظر منم اینه که عوض کردن خونه تو روحیه هر دوتون تاثیر خوبی خواهد داشت. یه پیشنهاد دیگه هم دارم که نمیدونم براتون مقدوره این کار و بکنید یا نه.
بعد از اینکه خونه رو عوض کردید و وسایل رو توش چیدین یه مسافرت 2-3 روزه برید و بعد پا در خانه جدید بگذارید. فکر کنم خیلی روحیتون تغییر کنه. بالاخص اقا امید که شاید خودش و بیشتر از شما مقصر می دونه.
برای داشتن همدیگر هر روز شاکر خدای مهربون باشید.:72:
موفق باشید:72:

سلام روزن عزیزم
خیلی نگران تو و امید بودم، خیلی
خدا رو شکر که حالش خوب شده و تو هم خوبی عزیزم:72:

به نظر من هم عوض کردن خونه تو این شرایط خوبه خصوصا که امید اینو میخواد .
تو هم کار خوبی کردی که اینکارو گذاشتی به انتخاب خودش :46:

امیدوارم دیگه هیچوقت بین تون کدورت و جدایی اتفاق نیوفته و هیچ شما دوتا رو از هم جدا نکنه:323:

باز هم یبا و از حالتون بهمون بگو وگرنه نگران میشیم

در ضمن کار خیلی خوبی کردی که پیشنهادمو قبول کردی و آواتارت رو عوض کردی، این یکی خیلی قشنگه

سلام.
خونمون رو عوض کردیم و طبق گفته سیسیلی قراره یه هفته ای بریم مسافرت. بیشتر وسایلمون رو نو کردیم. مثل دختری که میخواد جهاز بگیره یه مقدار پس انداز داشتیم که بیشترش برای عوض کردن خونه رفت و یه مقداریش هم گذاشتیم برای مسافرت و برای خرید وسایل هم رفتیم زیر بار وام. کلا از اون محل رفتیم، کل خیابونای میرداماد برامون خاطره بود.
خیلی دوست داشتم زودتر بیام و بهتون خبر بدم اما شاد رو توی خونه گیر نمی اوردم :D . امروز که نرفته بود سرکار و بیچاره به خاطر کمردرد شدید هم نرفته اومدم که بهش سر بزنم اما نمیدونم چرا تا رسیدم پیشش اومدم سر کامپیوتر:322:
خب دیگه بهتره دختر خوبی باشم و برم یه کم به شادی برسم :203:

باز هم ممنونم از شما ..

روزن جان مبارك باشه


انشالله كه سال خوب و سرشار از شادي و تازگي را آغاز كني .

سلام
خیلی خوشحالم که دوباره شما و همسرتون کنار هم هستین:302:(این اشک شوقه!!)
خدایا در این سال جدید کاری کن که همه همسران(خصوصا جوون ترها) نسبت به هم عاشق باشند.:323:

سلام روزن جونم:72:
خدا رو شکر. خیلی خیلی کار خوبی کردید. همین تعریض وسایل خونه هم تو روحیه هر دوتون موثر خواهد بود.
مسافرت که دیگه شارژ شارزتون می کنه. تا با یه روحیه عالی بچسبید به کار و زندگی.
چقدر خوبه که همدیگر و دارید و این همه همدیگرو دوست دارین.
خوشحالم خیلی زیاد.
امیدوارم دیگه تو تایپیکت غمی نباشه و ننویسی.
فقط شادی و خوشحالی و عشق و عشق و عشق......:43::43:
موفق باشید:72:

روزن عزیز من عاشق تو و زندگیتم و با اینکه خیلی مشکل داشتی و خدا میدونه چقدر سختی کشیدی و حتی توی کلام هم سخته عنوان سختیهات!
ولی به شخصیتت ، غیرتت ، انسانیتت، توانائیهات ، صبــــــــــــــرت ،عشقت ، محبتت و ایمانت و وای خدای من محکم بودنت هزاران بار آفرین و صدآفرین میگم .تو واقعا لیاقت داری که به عنوان نمونه ترین معرفی بشی.
باور کن با تمام وجود دوستت داریم و از زندگیت سعی میکنیم درس بگیریم درس صبر:104::104:
امیدوارم که خدا همیشه مراقبت باشه و مراقب امید مهربونت
باور کن هروقت تاپیکتو میخونم اشک میریزم چون نهایت عشق و توی اون میبینم موفق باشید گلم:46::46::46:::43::43::43::43::43::