اشتباه بزرگ

سلام افسون جان.من فكر ميكنم تا حدودي حريم بينتان شكسته شده و اون احترام و عشقي كه ميبايست باشد به خاطره حالا رفتارهاي دو طرف از بين رفته.سعي كن جلوي اين پرخاشگري را بگيري.پرخاشگري كردن وبگو ومگو ودادو بيداد هيچ وقت نتيجه نميده.من خودم به تجربه كسب كردم در يك بحثي اوني كه دادو بيداد ميكنه رفتار خشني داره هميشه محكوم به نظر مياد حتي اگه حق با اون باشه .پس اينگونه رفتار كا را ازين خرابتر ميكنه.
حتي اگه حريم شكسته تو ادامه نده در مقابله بي احتراميه او سكوت كن.برو به اتاق وبه يك موسيقي گوش كن.
من امروز مطالب شما را از 1 تا 20 خواندم و دقيقا ضعيف شدنت را احساس كردم شايد شوهرت مي خواهد همين را ببيند.
خودت دا قوي نگهدار.يه مدت خود را آرام و بي خيال جلوه بده ببين علت وريشه كارهاي شوهرت چيست؟
وقتيكه روابطتان آرام هست با او صحبت كن.
با هوش و ذكاوتي كه تو داري با او از چيز هايي كه او دوست دارد صحبت كن كم كم صحبت هايت را به جايي برسان كه بتوني ريشه خشم وتغيير رفتارش را كشف كني؟
شايد او از چيزي ناراحت است كه تا به حال با تو در ميان نذاشته...
يه سري حالتها بين زن وشوهرها هست كه از وقتي وارده اين تالار شدم ميبينم مشترك است.از جمله اين مورد شما كه تحمله قهر كم محلي شوهرت را نداري و خوابت نميبره.
من هم دچار چنين حالت هايي ميشدم.هنوز هم گاهي اوقات بعد از 3سال برايم پيش مي ايد اما الان برايم ديگه مهم نيست قبلا برايم خيلي مهم بوئ وعلتش را هم كشف كردم.
من تازه اون اوايلي كه ازدواج كرده بودم شوهرم اينجوري ميكرد از يه چيزي كه ناراحت ميشد ميرفت يه جايه ديگه مي خوابيد(كه من اجازه نميدادام و حتي اگه حق با من بود بهش ميگقتم من دوست ندارم حتي اگه قهر باشيم جدا بخوابيم...هرچند باز هم تكرار ميكرد ومن غصه مي خوردم...)گاهي صداي گريه كردنم را ميشنيد اما رويش را بر نميگرداند وراحت مي خوابيد بعدا كه ازش مي پرسيدم وميگفتم من تمام شب بيدار بودم نبايد باهام همدردي كني؟مگه دوستم نداري؟؟؟و اون اظهار بي اطلاعي ميكرد.البته الان اصلا پيش تمياد مخصوصا از وقتي بچه دار شدم.چون عشق و حواسم تقسيم بچه هم شده واز اون وابستگي احساسي كه پيدا كرده بودم كم شده اون مشكلات هم كم رنگ شده.شايد شوهرت بچه مي خواد.البته من به هيچ عنوان تو را به بچه دار شدن پيشنهاد نميكنم.چون تو از لحاظ روحي آمادگي نداري وشايد اوضاعت را هم بدتر كند.
اما اگر احساس رضايت از زندگي خارج از خانه داشته باشي كم محلي وبد اخلاقي شوهرت برايت بي اهميت جلوه كند.
شايد چون از شغلت راضي نيستي اين احساس نارضايتي در زندگيت هم اثر كرده.
بايد سعي كني ريشه اصلي خشم درونيت را پيدا كني.
به نظرم اگه كلاس مديتيشن بري برات خيلي مفيد باشه.

سلام
این موضوعی که الان می خواهم بگم شاید هیچ کمی به حل مسئله شما نباشه اما احتمالا براتون جالب هست
من 35 سال هستم و کمتر از یک سال هست که ازدواج کردم. تحصیلات و درآمد متوسط رو به پیشرفت هم دارم.من شیک پوشی، فعال جسور تنوع طلب،شاد، اهل مطالعه، اهل هنر و موسیفی و ... تیپی که خیلی های نمی تونند به راحتی از کنارش عبور کنند و ...
اما همسرم:
دختری آرام با روحیه مردانه، کارمند،عاشق یک زندگی یکنواخت، تعصبی، بی اعتماد به نفس و ... بقیه اش را توی این تالار خودتون بخونید...

http://www.hamdardi.net/thread-10437.html

فقط به آینده امیداوارم. به تغییر آدمها و زندگی فردا و ...
..
موفق باشید

سلام افسون عزیز:72:
راه حل اینه که خودت را رها سازی و به تنها چیزی که فکر کنی ارامش و احساس رضایت درونی ات باشد
شما توی این شرایط نیاز ی نیست هیچ کدام از 3 راه حل رو انتخاب کنی فقط به خودت رسیدگی کن و خودت را دوست داشته باش مثلا
1- به ورزش مورد علاقه ات بپرداز
2- لباس های زیبا بپوش
3- دکوراسیون خونه رو عوض کن
4- غذاهای مورد علاقه ات رو بخور
و هر کاری دیگه ای که کمک می کنه تو ارامش ات رو به دست بیاری

من بهت قول می دم اگه احساس ارامش درونی ات را بازیابی زندگی ات رویایی خواهد شد:305:
باشو افسون جان باید استین هایت را بالا بزنی
:326:

سلام دوست خوبم

امیدوارم کمی از اشفتگی و یبیقراری در امده باشی.اتفاقی باز به تاپیک شما برخورد کردم و نکته ای ر ا لازم دیدم برایتان عنوان کنم.

به نظر من این نکته میتواند مانند کلیدی بخشی از سوالات مبهم شما را در پدیرش منفعلانه زندگیتان پاسخ دهد.

شما در ابتدای تاپیکتان اشاره کردید که زنی قوی ،باهوش ،مسلط،زیباو تحصیلکرده هستید و پله های ترقی و پیشرفت را خوب طی نموده اید.
شما تصویر زنی متمدن و امروزی را نشادن دادید. زنی سرشار از اعتماد به نفس که از انتخاب عجیب خود گله مند است.

همسرتان بر اساس گفته های شما انسانس عادی و معمولی است. در میانه قرار دارد . تممایلش برای پیشرفت و جهش وحتی شاید پتانسیل این پرش در مقایسه با شما بسیار کم است. در ابتدا او بود که مصرا شما را برای زندگی کردن ترغیب میکردو این شما بودید که در سیکل معیوب بودن یا نودن با همسرتان قرار داشتید.

حال به انتهای تاپیکتان که میرسیم تمام داستان بر عکس شده است . همسرتان به شدت محکم ،قوی و بی احساس شد ه اند و شما زنی رنجور ،خود خور،افسرده و شاید منفعل......!!!!

این خود واقعیتی است که من از چکیده نوشته های شما نوشتم.

حال فکر کنید چه طور شما که به روی کوهی از توانایی ها و نقاط قوت ایستاده بودید الان در پای کوه به تصویر خودتان با اندوه نگاه می کنید؟؟ ذکرشما این شده که من اینطوری بودم و حالا اینطوری شدم؟؟؟

و چه علتهای ویژه ای عکس این حالات را در همسرتان ایجاد کرده اند که ایشان بر اوجی ایستا ده اند که بنا بر گفته شما کاذب است ؟

به این دلایل اگر دوست داشتید با دقت فکر کنید تا در فرصت بعدی دلایل خودم راصرفا از نظر دیدگاه خودم خدمتتان عرض کنم.

ممنون از دوستان عزيزم.
خانم آريو من بارها به اين موضوع فكر كرده ام و به نتايجي هم رسيده ام. در اين كه من قبل از ازدواج چنين افكار احمقانه و ساده لوحانه اي داشته ام كه صحبتي نيست . چون در مورد مساله اي كه تجربه اش را نداشته ام تصميمي را گرفته بودم كه در عمل برايم دشوار بود. وقتي وارد زندگي شدم فهميدم كه من انساني نيستم كه بدون وجدان ستمي را به كسي روا دارم كه در حق من محبت كرده بود.
چيزي كه باعث ميشد همسرم در ابتدا با احساس و پر هيجان باشد و الان نيست كه كاملا ميدانم غريزه جنسي همسرم از دوست داشتن او بيشتر است . موضوعي كه سبب شده تا اين اندازه وابسته شوم اينست كه بشدت تنها هستم و احساس تنهايي ميكنم . حتي با اين وجود زماني كه از كار به خانه ميايم احساس غم مبهمي دارم و با او هم كه هستم احساس تنهايي ميكنم و شاد نيستم هر چند سعي ميكنم تظاهر به شادي كنم و به خودم بقبولانم كه بايد مثبت به مسائل نگاه كنم .
كلا خانواده همسرم از نظر عاطفي در سطح پاييني هستند. به طور مثال مادر شوهرم حتي يكبار مرا نبوسيده است. مثلا شده پس از 3 يا 4 ماه به خانه شان رفته ام ( در شهرستان زندگي ميكنند) اما يك سلام خشك و خالي ميدهند انگار كه همين چند ساعت پيش مرا ديده اند. در خانواده شان هميشه جر و بحث وجود دارد و همسر من پاي ثابت اين جر و بحثهاست. با همديگر با احترام حرف نميزنند و هيچگونه ابراز محبتي بينشان نيست. يا اينكه خانواده شوهرم اصلا اهل تحويل گرفتن نيستند. به طور مثال با اين كه ميدانند من پس از 3 يا 4 ماه آنجا ميروم ولي هيچ تدارك خاصي نمي بينند. اهل پذيرايي نيستند و وقتي اينها را به همسرم ميگويم او ميگويد تو جز اين خانواده هستي .
من در خانواده اي هستم كه با عروس و داماد زياد صميمي نميشويم . اگر من با خواهرم بحثي دارم هيچگاه پيش عروس يا داماد اينكار را نميكنيم اما خانواده آنها زياد راحت هستند. موضوع ديگر همسرم در كنار خانواده اش يك آدم ديگر ميشود كه بسيار تندخوست و مدام در حال دعوا كردن خواهر و برادر و پدر و مادرش ميباشد و براي هر كاري كه آنها ميكنند جار و جنجالي راه مي اندازد . كلا وقتي در كنار خانواده آنها هستم بسيار غمگين و نا اميد ميشوم چون از نظر فرهنگي بسيار پايين هستند. ولي موضوع جالب اينجاست كه همسرم اصلا احساس خجالت از رفتار خانواده اش نميكند. من به او ميگويم كه اينها به من بي احترامي ميكنند كه پيش من دعوا ميكنند و رعايت نميكنند اما او ميگويد از يك خانواده ايم.
از دست همسرم ناراحت نيستم چون از كسي كه در آن خانواده بوده نمي توان انتظار خاصي داشت. در تمام مدتي كه آنجا رفته ام نديده ام كسي مطالعه كند و يك كار مفيد انجام دهد و تنها هدفشان اينست كه بخورند و بخوابند.
به نظرم حالت انفعال من در برابر همسرم نيست در برابر زندگي است . قبلا فكر ميكردم هر كاري بخواهم ميتوانم انجام دهم و هر چه بخواهم به دست مياورم اما الان اين احساسات را ندارم.
نميدانم ولي احساس سردرگمي ، خستگي روحي ، نااميدي و ترس دارم. به اين نتيجه رسيده ام كه همسرم اينست و نبايد انتظار داشته باشم كه اعمال يك شخصيت عميق و متفكر را داشته باشد و بايد او را اينگونه بپذيرم. اما احساسات و افكار عجيب مرا رها نميكنند. خودم را اينگونه شاد و توجيه ميكنم كه به دنبال عشق در پيش كس ديگري باشم.
من در پيش همسرم از بس كه از هر كار و فكرم ايراد ميگيرد اعتماد به نفسم را از دست داده ام و نكته جالب اينكه هرگاه پيش او هستم احساس زشتي ميكنم. الان فكر به اينكه عشقي براي خود داشته باشم سبب شده است كه كمي آرام باشم و بر رفتار همسرم حساس نشوم.
از دوستان ميخواهم مرا تنها نگذارند.

الان فكر به اينكه عشقي براي خود داشته باشم سبب شده است كه كمي آرام باشم و بر رفتار همسرم حساس نشوم.
------------------------------------------

سلام افسون...

اگر منظورت از این جمله عشق به شخص ثالث باشه، حتی اگر نموده واقعی‌ پیدا نکنه و فقط چیزی در ذهن خودت باشه...

فکر نمیکنی‌، این موضوع به نوعی خیانت به همسر فعلیت باشه؟

شاید با مراجعه به مشاور یا ... مشکلت حل بشه...

اما اگر می‌خوای با چنین تفکری، و با پرداخت چنین قیمتی در کنار این مرد بمونی، و انقدر زندگی‌ برات با اون آزار دهنده شده که با فکر فرد دیگری می‌خوای در کنارش زندگی‌ کنی‌،

به نظرم بهتره به جدایی فکر کنی‌...چون چنین چیزی فرقی‌ با خیانت نداره خیلی‌...


کامران

سلام
2 بارمت شما را خواندم و برایتان خلاصه دلایلی را که شما عنوان کر ده اید را لیست ممیکنم تا بتوانیم کمی قضایا را باز کنیم.

شما در متن بالا احساسات خود را(که میتواند دلایل موجود هم باشد) چنیین ذکر کرده اید:

-احسا س تقابل فرهنگی شما و همسرتان
احساس شدید تنهایی حتی وقتی در کنار همسرتان نیز هستید
- احساس غم، افسردگی ،تلاش برای تغییر و نهایتا دلسردی از عدم تغییر
- توجه همسرتان تنها از جهت جنسی و ....

توجه کنید که در این تنها تعداد اندکی از احساسات ناراحت کنند ه شماست که در این تاپیک عنوان کردید
و احتمال زیاد شما احساسات دیگری مانند خشم،عصبانیت،پرخاشگری و ... را با درجه بالایی از شدت احساسات احساس میکنید

اشاره کردم کلید تمام این گرفتاریها در یک چیز است(البته صرفا از دیدگاه من):

عدم باور واقعی خودتان!!!! تعجب نکنید بسیار افارد هستند که با وجودی که از امتیازات زیادی بهر ه مندند اما علی رغم اعتماد به نفس و خود باروری ظاهری از اعتماد به نفس واقعی برخوردار نیستند و این تنها زمانی برایشان اشکار میشود که در شرایط سخت قرار بگیرند

دوست خوبم
کمتر افرادی را میشناسیم که تمامی هنجارها و سلایقشان در انتخاب شریک تامین شده باشد اما اگر دامنه این تضادها این قدر شدید نباشد با ایجاد تغییرات لازم و کسب مهارتهای لازم شاریط سازش پذیری را ایجاد نموده اند

شما تصوراتی را که از شریک زندگیتان داشتید منطبق بر حقیقت نیافتید و انقدر در این کشمکش رفتن یا نرفتن ماندید تا کم کم در این ازدواج حل شدید و یا دارید میشوید

در مقابل همسر شما علی رغم تمام مشکلاتی که ذکر کردید تصور شفاف تری ازخود داند . به عبارت بهتر ایشان از دخیره خود باوری بهتر ی بهره مندند.
اگر جز این است چگونه اوایل ازدواجتان علی رغم تمام تحقیرات شما خود را دست کم نگرفتند و بر عکس استراتژی که در مقابل شما بسیار ناخود اگاه در پیش گرفتند(به جبران تحقیرات اولیه) تخریب روانی شماست. تا ان تا جا که شما که ابتدا به خود از نظر زیبایی انچنان میبالیدید اکنون در کنار ایشان احساس زشتی می کنید

شما تمرکز بیمارگو نه ای برای اصلاح و یا تغییر ایشات در نظر گرفته اید . خود را فراموش کرده اید دوست عزیز

خود را به کل فراموش کرد ه اید !!! توانایی ها،امکانات خدادادی و پتانسیل وجودیتان را

شما در مجودیت فردیتان را در توجه همسرتان میابید و ایشان با تکیه به این نقطه ضعف، شما را کنترل میکنند. هرگاه بخواهند عصبانیتان می کنند و هرگاه بخواهند محبت!!
اولینیشنهادم به شما این است کمی به خودتان رجوع کنید و در خلوت و در نهایت صداقت تمامی نکات مثبتی را که در خودتان فراموش کرده بودید را لیست کنید و در پایان لیست از خداوند بابت تمامی انها شکر کنید

در پستهایی بعدی باقی پیشنهادات را (به امید داشتن فرصت ) خدمتتان خواهم گفت

تغییر زندگی شما """" رفاقت و صمیمیت با خودتان است"" . هر وقت در درون محکم شدید(نه مغرور) از بیرون تقاضای محبت چندانی نخواهید کرد
دنیای من و شما تنها ازدواج نیست. بخشی از دنیای ما ازدواج است این را فراموش نکنید
موفق باشید

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط اریو

سلام
2 بارمت شما را خواندم و برایتان خلاصه دلایلی را که شما عنوان کر ده اید را لیست ممیکنم تا بتوانیم کمی قضایا را باز کنیم.

شما در متن بالا احساسات خود را(که میتواند دلایل موجود هم باشد) چنیین ذکر کرده اید:

-احسا س تقابل فرهنگی شما و همسرتان
احساس شدید تنهایی حتی وقتی در کنار همسرتان نیز هستید
- احساس غم، افسردگی ،تلاش برای تغییر و نهایتا دلسردی از عدم تغییر
- توجه همسرتان تنها از جهت جنسی و ....

توجه کنید که در این تنها تعداد اندکی از احساسات ناراحت کنند ه شماست که در این تاپیک عنوان کردید
و احتمال زیاد شما احساسات دیگری مانند خشم،عصبانیت،پرخاشگری و ... را با درجه بالایی از شدت احساسات احساس میکنید

اشاره کردم کلید تمام این گرفتاریها در یک چیز است(البته صرفا از دیدگاه من):

عدم باور واقعی خودتان!!!! تعجب نکنید بسیار اافراد هستند که با وجودی که از امتیازات زیادی بهر ه مندند اما علی رغم اعتماد به نفس و خود باروری ظاهری از اعتماد به نفس واقعی برخوردار نیستند و این تنها زمانی برایشان اشکار میشود که در شرایط سخت قرار بگیرند

دوست خوبم
کمتر افرادی را میشناسیم که تمامی هنجارها و سلایقشان در انتخاب شریک تامین شده باشد اما اگر دامنه این تضادها این قدر شدید نباشد با ایجاد تغییرات لازم و کسب مهارتهای لازم شرایط سازش پذیری را ایجاد نموده اند

شما تصوراتی را که از شریک زندگیتان داشتید منطبق بر حقیقت نیافتید و انقدر در این کشمکش رفتن یا نرفتن ماندید تا کم کم در این ازدواج حل شدید و یا دارید میشوید

در مقابل همسر شما علی رغم تمام مشکلاتی که ذکر کردید تصور شفاف تری ازخود داند . به عبارت بهتر ایشان از دخیره خود باوری بهتر ی بهره مندند.
اگر جز این است چگونه اوایل ازدواجتان علی رغم تمام تحقیرات شما ،خود را دست کم نگرفتند و بر عکس استراتژی که در مقابل شما بسیار ناخود اگاه در پیش گرفتند(به جبران تحقیرات اولیه) تخریب روانی شماست. تا ان تا جا که شما که ابتدا به خود از نظر زیبایی انچنان میبالیدید اکنون در کنار ایشان احساس زشتی می کنید

شما تمرکز بیمارگو نه ای برای اصلاح و یا تغییر ایشات در نظر گرفته اید . خود را فراموش کرده اید دوست عزیز

خود را به کل فراموش کرد ه اید !!! توانایی ها،امکانات خدادادی و پتانسیل وجودیتان را

شما موجودیت فردیتان را در توجه همسرتان میابید و ایشان با تکیه به این نقطه ضعف، شما را کنترل میکنند. هرگاه بخواهند عصبانیتان می کنند و هرگاه بخواهند محبت!!
اولین یشنهادم به شما این است کمی به خودتان رجوع کنید و در خلوت و در نهایت صداقت تمامی نکات مثبتی را که در خودتان فراموش کرده بودید را لیست کنید و در پایان لیست از خداوند بابت تمامی انها شکر کنید

در پستهایی بعدی باقی پیشنهادات را (به امید داشتن فرصت ) خدمتتان خواهم گفت

تغییر زندگی شما """" رفاقت و صمیمیت با خودتان است"" . هر وقت در درون محکم شدید(نه مغرور) از بیرون تقاضای محبت چندانی نخواهید کرد
دنیای من و شما تنها ازدواج نیست. بخشی از دنیای ما ازدواج است این را فراموش نکنید
موفق باشید

---

دوستان راه حلهايي را كه داديد امتحان كردم. با خودم خيلي فكر ميكنم . اما در عمل عاجزم. الان 2 شب است كه همسرم بي دليل با من صحبت نميكند و كم محلي ميكند. وقتي دليلش را ميپرسم ميگويد كه خسته است و بي حوصله. سعي كردم خودم را بي تفاوت نشان دهم . شب اول مشكلي نداشتم. اما شب دوم اعصابم خيلي خرد شد. البته تا زمان خواب كاري و حرفي نزدم.اما وقتي به دليل فكر به اين موضوع و اينكه ما پيش هم هستيم اما حرفي زده نميشود و ناديده انگاشته شدن نيازهايم ساعت 3 شب همسرم را كه آرام خوابيده بود بيدار كردم و از او خواستم با من حرف بزند . دوباره حرفهاي تكراري و حرفهاي همسرم كه خسته است و سكوت ميخواهد و غيره. من هم گفتم كه وقتي آدم خسته و بي حوصله است نياز به همسرش بايد بيشتر باشد نه اينكه از او دوري كند و اينكه اگر خسته است چرا به من بي محلي مي كند. خلاصه به هرحال من دوباره تا صبح بيدار بودم. البته از دست خودم بيشتر عصباني هستم كه چنين آدمي را براي خودم مهم ساخته ام. ولي تنها فرقي كه داشت كه سعي ميكردم خشم خودم را كنترل كنم و او را نزنم.
من احساس تنهايي شديدي دارم. خيلي غمگينم. هيچ اميدي به كسي و جايي ندارم. همسرم كه به او دلخوش كرده بودم از احساس نياز من سوء استفاده ميكند. احساس بي پناهي ميكنم و از اينكه مرا درك نميكند و اينگونه ويرانم ميكند غمگينم. احساس شكست ميكنم از اينكه نتوانسته ام حتي فردي را كه قبول نداشتم به طرف خود جذب كنم. من براي او تا اين حد هم نيستم كه بتوانم شادش كنم و وقتي به قول خودش خسته است با من درد دل كنم.
اين افكار باعث شده احساس كنم بي ارزشم و شروع به كنكاش گذشته كرده ام كه آيا واقعا مرا كسي دوست داشته است يا نه. من از اين زندگي پر تنش خسته ام . دنبال ساحل آرامشي ميگردم. از خودم ميپرسم براي چه در اين ازدواج مانده ام. ميترسم از همه چيز و همه كس. عشق دروغي بيش نيست . دروغي كه خودمان را با آن فريب ميدهيم . هيچ كس جز بستگان خوني واقعا آدم را دوست ندارد و برايش حس همدردي و دلسوزي ندارد.
چطور نياز رو در خودم بكشم ؟ وقتي آدم با يك نفر زير يك سقف است چطور ميتونه اين نياز به هم صحبتي ، آغوش گرم رو در خودش بكشه . ايكاش قلبم از سنگ بود و اينهمه رنج نميكشيدم از اينكه با يك انسان بي محبت و بي عاطفه همخانه ام.

چرا كسي چيزي نميگه. من با اين مشكلات چيكار كنم؟

دوست عزيز afsoon جان

قدري به خودتون مسلط باشيد. سعي كنيد تحت هر شرايطي آرامش خودتون رو حفظ كنيد . قدري صبوري را تمرين كنيد . شوهر شما يه مرده و با شما زمين تا آسمان فرق مي كنه .

من جديدا كتابي به نام مردان مريخي ، زنان ونوسي را مطالعه كردم و تازه متوجه تفاوتهاي ميان خودم و همسرم شدم و تازه فهميدم چه اشتباهاتي كردم و دليل بيشتر مشكلات من رفتارهاي غلط خود من بوده است .

دوست خوبم ، شما يه زن هستي و شوهرت يه مرد . نيازهاي شما با هم فرق مي كنه . در شرايطي كه اون به سكوت احتياج داره شما به همدردي و صحبت كردن نياز داري .

اگر شما به اين تفاوتها پي نبريد و بر طبق آنها عمل نكنيد با هر مرد ديگري هم كه ازدواج كنيد به همين جايي مي رسيد كه الان رسيده ايد .

توصيه هاي دوست خوبمون اريو خيلي خوب و كامل بود . سعي كنيد به اونها عمل كنيد .

خانم خوب از شما تقاضا مي كنم به ما بگوييد براي تغيير خودتون چه كارهايي انجام داده ايد شما يا خيلي مغرور و خودخواه مي شويد يا خيلي مهربون و فداكار . سعي كنيد ميان اين دو رفتار تعادلي برقرار كنيد .

يا خيلي خودتون رو بالا و بي نياز مي دانيد يا خيلي زير دست و محتاج . همه اينها حكايت از ضعف شما دارد .

سعي كنيد از مقالات خوبي كه در اين سايت قرار داده شده استفاده كنيد . از خداوند مهربان كمك بخواهيد حتما موفق مي شويد .

اين هم چند مقاله كه به نظر بنده ميتونه بهتون كمك كنه .

http://www.hamdardi.net/thread-127.html

http://www.hamdardi.net/thread-10342.html

http://www.hamdardi.net/thread-6536.html

http://www.hamdardi.net/thread-9602.html


ببخشيد خيلي ديگه زياد شد . اميدوارم براتون مفيد باشه . :72:

من در مرز نابودي و ويرانيم. چقدر سخته باور كني كسي كه اينقدر برايش مهم تا اين حد نسبت به تو بي تفاوت شذه است. صداي گريه هايت را بشنود اما برايش بي اهميت باشد. من نميتونم اينها را باور كنم و دوست دارم فرياد بزنم. خسته ام . بايد از اين زندگي دل بكنم اما نميخوام ضربه بخورم. كمكم كنيد. دل كندن سخته . فراموش كردن سخته اونهم براي من كه خيلي احساساتي هستم. ولي نميتونم اين حقارت رو تحمل كنم . نميتونم گدايي عشق و محبت و توجه بكنم.
ممكنه براي هميشه تنها بمونم و خيلي غمگين زندگي كنم . ولي آخر فايده اين زندگي چيه ؟ از جنگ اعصاب خسته شدم . سركار هميشه بغض دارم. حتي اينجا هم تنها هستم و كسي با من همدردي نميكنه .
احساس غم و تنهايي و خلايي كه دارم تجربه ميكنم تا به حال برايم سابقه نداشته است. خيلي وحشتناكه. از خودم كه اينقدر حقيرم هم متنفرم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته مهربان

[color=#0000CD]افسون جان

تمام پستهایتان را مرور کردم

من تمام درد را در خود شما می بینم .

میل به تنها زندگی کردن و به یک واحد مستقل خزیدن و عادت به سکوت و .... یک روند یکنواخت و دوری از هیجان روابط گرم و صمیمانه با اعضاء خانواده ، تصمیم به ازدواج با یک مرد با نگاه به طلاق بعد از آن برای به دست آوردن شرایط انزوا و تنهایی ، و راحت دیدن طلاق بعد از ازدواج در حد کنار گذاشتن یک دوست دختر ، و خجالت کشیدن از وضعیت ظاهری همسر نزددیگران ، و........ غرق شدن در یک بعد خاص در زندگی ( تحصیل ، کار با درآمد بالا ، و..... برنامه های در این راستا ) ، بیشتر وقت را به امورات شغلی پرداختن و کمترین زمان را صرف زندگی مشترک کردن ،
.... وارد تالار همدردی شدن ، طی چند پست از مشکل اولیه گذشتن و تغییر رفتار سریع ، و بعد بیان تغییر همسر و رفتار متفاوت اون نسبت به گذشته در اون ، و اکنون ناراحتی از بی توجهی های وی و برخوردها و رفتارهای متفاوتش با قبل و.....

همه اینها ضمن این که نکاتی را در شخصیت و روحیه شما نشان می دهد که به آن اشاره می کنم ، همچنین احتمالاتی ناشی از ابهام و تناقض و غیر عادی بودن این روند به ذهن می آورد که بیان خواهم کرد .

الف :
در ورای پستهای شما که لب مطالب آن را فهرست وار اشاره کردم ، مسائلی چون " نارضایتی از خود " ، " خود کم بینی " ، " انزوا طلبی " ، " ضعف در مهارتهای زندگی " ، " ضعف خودشناسی " ... هویداست .

به همین منظور به نظر بنده شما بهتره به یک مشاور بالینی مراجعه داشته باشید ، و بیشتر تمرکزتان را بر حل گره های درونی خود کنید که نتیجه اش ، تغییردر نگرش ، روحیه و رفتار را در پی خواهد داشت .

شما خود را تغییر دهید ( چه در نگرش ، چه رفتار و روحیه ) شوهرتان هم بهبود رفتار پیدا خواهد کرد . همه آنچه او می کند انعکاس درون شماست .

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط afsoon520

ممنون از كمك دوستان.
مشكل من اينه كه هروقت ميخوام زندگي شاد و دلخواه خودم رو تصور كنم اون رو در تنها بودن تصور ميكنم . حتي فكر به تنها زندگي كردن باعث ميشه كه ذهنم شروع به ايده پردازي ميكنه و احساس خوشايندي بهم دست ميده.
همه اون چيزي كه باعث شد با شوهرم زندگي كنم اين بود كه به خودم بقبولانم كه آدم خاصي نيستم ، از من زيباتر و باهوشتر خيلي زياده و اينكه سعي كنم خودم رو با كمترينها راضي نگه دارم . يعني همون توصيه اي كه دوستان به من كردند كه ناشكر هستم.
ولي اين راه ادامه داره. همسرم بچه خيلي دوست داره و ميخواد كه بچه اي داشته باشيم. ولي نميتونم با اين مساله كنار بيام. مشكلي كه هست اينه كه اكثر آدمها همون كاري رو انجام ميدن كه همه انجام ميدن و خودشون رو جدا از جماعت نميدونند. اما من نميتونم خودم رو سركوب كنم ، پا روي خواسته هاي خودم بزارم فقط به اين دليل كه همه اينكارو ميكنن . همه ازدواج ميكنن ، همه بچه دار ميشن و .... .
من بارها به همسرم گفتم كه دوست ندارم بچه داشته باشم اما اون فكر ميكنه كه اگر من در موقعيت قرار بگيرم همه چيز خود به خود حل ميشه . ببينيد من حتي سعي ميكنم در ذهنم با اين مساله هم كنار بيام و به خودم ميگم اشكالي نداره به خاطر همسرم و اينكه اون نبايد به خاطر من از پدر بودن محروم بشه فداكاري كنم و از خواسته خودم بگذرم .
ولي ميترسم بعدها مشكلات روحي زيادي به دليل سركوب خواسته هاي خودم و انجام خواسته هاي ديگران بدليل دلسوزي و محبت پيدا كنم . آنقدر سردرگم هستم كه نميدونم چيكار كنم . بابت همين هست كه هر وقت همسرم بهانه اي براي ناراحتي و عصبانيت من دستم ميدهد فورا به جدايي فكر ميكنم چون اينطوري ديگه مجبور نيستم خودم رو با اون وفق بدم . يعني در كنه وجودم از اينكه اون بهانه دستم بده راضيم.

بعد اگر ميشه يك مشاور و روانكاو خوب رو به من معرفي كنيد.

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mamfred

افسون عزیز
همه ی آدم ها خواسته هایی دارند که گاهی مجبور می شن اونا رو کنار بزارن
ببین خواهر خوبم زندگی برای اینکه قشنگ بشه احتیاج به یه کم گذشت داره گاهی مجبور میشی از خواسته هات بخاطر حفظ زندگیت بگذری
دنبال یه زندگی ایدآل نباش که همه چیز اون جور که تو می خوای پیش بره دنبال ایراد های همسرت نباش و فقط ضعف هاشو نبین
همانطور که شما بطور مثال میگی من بچه دوست دارم چرا بخاطر همسرم باید یه بچه بیارم و خودمو به شرایط وفق بدم همسرتم می گه من بچه می خوام چرا بخاطر زنم باید از بچه بگذرم
این حس دوطرفه است
می گی مثل بقیه نیستی که چیز های کلی رو قبول کنی
مگه می شه خلاف حرکت آب شنا کرد و خسته نشد و سلامت به مقصد رسید؟؟؟ داری خلاف جریان آب شنا می کنی خانومی
خیلی راحت می تونی به همسرت بگی آمادگی بچه دار شدنو نداری و ازش بخوای تا کمکت کنه این آمادگیو پیدا کنی نه اینکه ازش بخوای از خواسته هاش بگذره
یااگه نگذشت فکر کنی انتخابت اشتباه بودده
زندگی شما مشکل بزرگی نداره فقط مشکل اینه که شما هدفت رو گم کردی
یکم رو خودت کار کن و سعی کن از قوانینی که برای خودت گذاشتی بیرون بیایی

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط afsoon520

بايد بگم كه من يكي از بزرگترين اشتباهات زندگيم اين است كه در رشته و كاري وارد شده ام كه با روحيات من سازگاري ندارد. هر روز كه به سركار ميروم ميدانم كه اين كار و رشته دلخواه من نيست . هرچند در رشته ام موفق بوده ام و هرچند كارم بد نيست ولي با روحيات من سازگار نيست.
در پست هاي قبلي گفته ام كه من به نويسندگي علاقه دارم و هميشه تصورم از آينده اين است كه به كار مورد علاقه خودم مي پردازم و به اين دليل در رشته خودم كار را شروع كردم كه پس اندازي تهيه كنم و سپس با طيب خاطر نويسندگي كنم. من نميگويم چرا مدرك همسرم پايين است ولي من بسيار اهل مطالعه هستم و منظورم كتابهاي علمي نيست ، به ادبيات داستاني و فلسفه علاقمندم ولي خوب همسرم تا به حال يك كتاب نخوانده است و در اين زمينه هيچ حرف مشتركي نداريم. من به شعر علاقه دارم و اشعار زيادي را از بر هستم و يكي از ويژگيهايي كه دوستانم مرا با آن ميشناسند اينست كه در هر كلامي شعري را براي مثال مياورم ولي از نظر همسرم اينكار جالب نيست.
در مورد تك بعدي بودن گفتيد كه اگر مدركم را بگيرند بازنده ام در حالي كه من ميگويم برنده ام چون ميتوانم زندگي دلخواه خود يعني نوشتن را ادامه دهم . مورد ديگر اينست كه من ورزش را بسيار دوست دارم و هرچند كاهش يافته است ولي حداقل روزي 1.5 ساعت ورزش ميكنم كه همسرم در اين كار هم مرا همراهي نميكند.
من پياده روي را خيلي دوست دارم و عاشق پياده رويهاي طولاني هستم و هرچه از همسرم ميخواهم اظهار بي علاقگي و خستگي ميكند و شرط همراهي را نيز به جا نمي آورد.
و ايكاش آنگونه كه شما گفتيد در مورد خودم اعتماد به نفس كاذب داشتم زيرا من هيچ احساس شادي از تحصيل ، كار و ... را ندارم و خودم ميدانم با روحيه من سازگار نيست.

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بالهای صداقت

سلام افسون جان
عزیزم میشه یه سوالی ازت بپرسم
از چه چیزی خوشحال و راضی میشوی؟
توی زندگی دوست داری به چه چیزی برسی؟
چه چیزی داشته باشی احساس شادی میکنی؟

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

با سلام
گاهی ما از خوشبختی و لذت و ... یک ذهنیت و یک خیالاتی داریم که منجر به ایجاد توقعات و انتظارات خاص در ما می شود.
اینجاست که باید بگوییم مشکل در گیرنده است، لطفا انرژی خود را روی فرستنده های محیطی ؛ سرمایه گذاری نکنید.

ما معمولا بر اساس فرضیات و قوانین نانوشته ذهنی خود دست به رفتار، گفتار و احساس می زنیم. حالا اگر ناآرامیم باید بدانیم که سیستم تجزیه و تحلیل و قوانین حاکم بر شخصیت ما ناکارآمد هستند.

فراموش نکنیم همانطور که خلاقیت و منحصر به فرد بودن ، می تواند به انسان قدرت دهد. چون از الگوهای رایج، تجربه شده و قابل دید استفاده نمی کنیم و مجبوریم تنها در آن جاده حرکت کنیم، ممکن است آسیب های جدی نیز به ما بزند که فرصت جبران نداشته باشیم.
در واقع احتیاج به مطالعه ، تفکر و مشورتهای زیادی هست تا بتوانیم در راههای منحصر به فرد قدم بزنیم. چون ممکن است خدایی نکرده ما بشویم تجربه و عبرت برای دیگران:302:
پس احتیاج به جلسات متعدد حضوری با یک مشاور مجرب دارد.

اگر تهران هستی میتونی به این مراکز مراجعه فرمایید.

مرکز مشاوره پویا
تهران خیابان شهید لواسانی(فرمانیه سابق) کوچه شهید مهدی زاده ، نبش کوچه پانزدهم پلاک 65
تلفن 22210900 نمابر 22212915
* مرکز مشاوره توحید
تهران خیابان نصرت شرقی - روبروی دانشکده پرستاری شماره تلفن66938833
*مرکز مشاوره راه بهتر
چهارراه پاسداران خیابان دولت خیابان شهید کلاهدوز- خیابان شهید یارمحمــــــدی بن بست بهار تلفن 22541434

این مراکز متخصصین برجسته ای در مورد مشاوره خانواده دارند به خصوص مرکز مشاوره پویا.
در ضمن بنده خانم دکتر اسماعیلی که از اساتید برجسته دانشکده هستند و از نظر سابقه و تخصص بسیار حاذق بوده، را در مراکز فوق می شناسم و به شما معرفی می کنم.

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط afsoon520

سلامي دوباره.

من رفتم مشاوره و به نظرم نتيجه خاصي نداشت. حرفهايي كه در اكثر كتابهاي روانشناسي هست.

من خيلي خسته و غمگينم و هيچ انگيزه اي ندارم. وقتي سركش ميشوم و تصميم ميگيرم زندگي را تغيير دهم و از بند زندگي خسته كننده ام رها شوم صدها ايده زيبا به ذهنم ميرسد، سرشار از انرژي و خوشحالي ميشوم . اما همين كه سعي ميكنم عاقل باشم و زندگيم را همانطور كه هست بپذيرم ، افسرده و غمگين ميشوم و اين ناخودآگاه اتفاق ميافتد. هرچه سعي ميكنم با خوشبيني به زندگيم و همسرم نگاه كنم و به خودم انرژي بدهم همان ميزان خسته و نااميد از زندگي ميشوم. هيچ چيز انگيزه اي در من ايجاد نميكند .

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ani

afsoon520 حرفها و نظرات مشاور چه بود ؟!آنها را آنالیز کن .

از بی انگیزگی خود با مشاور صحبت کردی ؟!
از هیمن حس و حالی که در پست بالا به آن اشاره کرده ای ؟!
نظر مشاور چه بود . نقل قول مشاورت را اینجا برای ما می نویسی؟!

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط afsoon520

مشاور گفت از زندگيت لذت ببر ! برقص ، ورزش كن . به نگات مثبت نگاه كن . بي خيال شو . هر مساله كوچكي را به بوته نقد نكشون . حساس و زود رنج نباش . نوع ازدواجت اشتباه بوده اما شانس آوردي همسرت خوبه چون ممكن بود
آدم بدي از آب در بياد. گردش و تفريحت رو زياد كن. سعي كن در طول روز كاري انجام بدي كه فقط براي لذت باشه نه پول و .....

باز من ديوانه ام مستم ...

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ani

خوب به این حرفها دقت کن .
چرا دست از حساس بودن و زودرنجی بر نمی داری ؟!

ریشه ی مشکلات تو حتما همین است و بقیه ی حرفهای مشاور همه درمان هستند . خودت بایدخوشحالی را وارد زندگی خودت کنی . کسی قادر نیست ترا به ساحل آرامش برساند .

این توقع را باید دور بیندازی .

عوامل بیرونی با بود و نبودشان آرامش ما را مختل می کنند خودت برای درونت کاری کن . این بهترین نوع و پایدارترین نوع آرامش است .

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط afsoon520

دوستان عزيزم سلام .

دوستان مشكل بزرگ من اينست كه وقتي با هم دعوا ميكنيم(البته ماههاست كه شروع كننده هر دعوايي همسرم است) من بشدت غمگين ميشوم . گريه ميكنم چون باور نميكنم كه كنترلي بر اين زندگي ندارم و از اينكه همسرم كمترين مراعاتي نميكند ، بعد خيلي عصباني ميشوم به طوري كه همسرم را ميزنم چون از سكوت و عدم توجهش ناراحت ميشوم. مشكل بزرگ من اينست كه هرگاه دعوا ميكنيم يا قهر هستيم من نميتوانم بخوابم. وقتي در كنار هم هستيم، زماني كه ميبينم همسرم خوابش برده است او را بيدار ميكنم و نميگذارم او بخوابد چون واقعا حرصم ميگيرد كه مرا اينگونه ناراحت كرده و خيلي آسوده ميخوابد. بارها ميشود كه او ميخوابد و من او را بيدار ميكنم و او به همين دليل به جاي ديگري ميرود و ميخوابد.
من هميشه به خودم ميگويم بايد بي خيال باشم اما نميتوانم. چه جور حالت تلقين پيش آمده است كه هرگاه قهر باشيم من تا صبح بيدار ميمانم؟!! ولي وقتي با هم خوب باشيم مثل يك نوزاد آسوده ميخوابم. دليل اين مشكل چيست ؟
اين مشكل زماني اتفاق مي افتد كه با او در خانه باشم. اگر قهر باشم و در خانه مادرم باشم راحت ميخوابم. زماني كه او خوابش برده خشمي در من بيدار ميشود كه ميخواهم او نيز مثل من بيدار بماند. در آن زمان دوست دارم بلند شوم و او را بزنم. دوستان شما بگوييد فايده اين زندگي چيست ؟ خيلي خسته ام . خواهش ميكنم راهنماييم كنيد.

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط BABY

چرا سعی نمی کنی از همسرت چیزهائی رو یاد بگیری؟
بله خیلی ساده ، از اون یاد بگیر چطور وقتی شما داری اونو میزنی او خودش رو کنترل میکنه و متقابلا پاسخ نمی ده؟
- از او یاد بگیر که چطور با دغدغه هاش کنار میاد و شب رو راحت میگیره می خوابه؟

خودت رو اون بالا بالاها نبین !! سعی کن از هر چیزی / هر اتفاق ولو بی ارزش وناچیز درسهای خوبی بگیری:72:

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط kamran2007

سلام افسون عزیز،



شما در خانه پدری راحت می‌خوابین چون کسی‌ اونجا وجود نداره که سرش تلافی کنین و نمیبینین که همسرتون با خیال راحت میگیره میخوابه...

یه سری تفاوت‌ها هست که برمیگرده به تفاوت بین مرد و زن، معمولا خانوم‌ها احساسی‌ تر هستند و حساس تر...

احتمالا از نظر همسرتون دعوای که بین شما به وجود اومده خیلی‌ جدی نیست و زندگیتون رو تهدید نمیکنه و به همین دلیل راحت میگیره میخوابه در حالیکه از نظر شما خیلی‌ مهم و جدی هست و به همین دلیل وقتی‌ بی‌ تفاوتی‌ همسرتون رو میبینین سعی‌ می‌کنین تلافی کنین...

که البته وقتی‌ در خانه پدری هستین این بی‌ تفاوتی‌ رو نمیبینین پس شما هم راحت میگیرین می‌خوابین،

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بالهای صداقت

افسون سلام
امیدوارم خوب باشی
یه سئوال ازت دارم چرا اینقدر به شوهرت وابسته ای؟
چرا اینقدر حرفهاش و رفتارش رو زیر ذره بین می بری؟
چرا اینقدر عزت نفست رو می شکونی؟

این همه دوستان به خوبی راه چاره نشونت دادند چرا هیچ کدوم رو انجام نمی دی؟
یک چیزی که برای من مسلم هست این که هم تو و هم شوهرت همدیگر را دوست دارید ولی هر کدومتون به شکل خودش
راستی آخرین بارت باشه که شوهرت رو می زنی:163: این چیزها رو شوخی نگیر ...
سه تا سئوال اول رو حتما با فکر جواب بده
موفق باشی:72:

---

باز هم ....
چرا زندگي من رنگ آرامش نميگيرد ؟ قبلا اگر ماهي يك يا دو بار قهر و آشتي بود حالا هر هفته است . هر هفته چند شب تا صبح بيدارم ؟؟!!! از اينكه ميبينم اختيار خواب خودم را هم ندارم از ضعيف بودنم متنفر ميشوم. چطور ميتونه اينقدر بيرحم باشه و ببينه كه براي خوابيدن بايد قرص مصرف كنم. البته همسرم ميگويد كه از اخلاق گند (؟؟!!) من خسته شده است و ديگر حوصله ندارد. البته اين اخلاق گند منظورشان اينست كه براي كوچكترين حق زندگيم بخواهم شكايت كنم. من بعد از كار به پارك نزديك خانه مان ميروم و ورزش ميكند و در كل 3 بار يك ربع يا نيم ساعت بعد از همسرم به خانه رسيده ام كه بنا به گفته خودش هيچ زني چنين جنايتي نميكند كه همسرش به خانه برسد و زن ورزش كند.
چرا هر چه من كوتاه مي آيم توقعات همسرم بيشتر ميشود. توقع مسافرت ندارم ، توقع تفريح ندارم ، توقع خريد پوشاك و غيره ندارم ، توقع كمك در كارهاي خانه ندارم و ..... . اما او به تنها دلخوشي زندگيم كه ورزش كردن است گير داده است.
ديروز براي اينكه او را متوجه زياده خواهي و قدر نشناسيش كنم به او گفتم بعد از كار برويم و براي من خريد كنيم. وقتي آمد خانه خيلي عصباني بود كه چرا چند بار زنگ زدي و گفتي كجايي. بعد گفت تو كه به من احتياج نداري پس عابر كارتم را ببر و خريد كن (ساعت 8 شب). بعد با اين توافق با من آمد كه كلمه اي با او حرف نزنم و از او نظر نخواهم. حالا ماجراي اينكه در جلوي مركز خريد مرا رها كرده و به من ميگويد به تنهايي خريد كن بماند. من كه ميخواستم او را كمي تنبيه كنم و به او بفهمانم كه يك تومن خرجم نميكند ولي توقعش زياد است پشيمان شدم و با پول خودم خريد كردم. خلاصه در برگشت و در خانه هم كلمه اي حرف نزد و زماني كه من حرف ميزدم ميگفت حرف نزن آبرورويزي راه ميندازم. هر كاري كردم آشتي نكرد كه چرا اصرار كرده اي برويم خريد كنيم و باز قصه تكراري غصه من. بيداري تا صبح .
من ديگر از رفتارها و زياده خواهيهاي او خسته شده ام. فكر ميكنم منو رواني ميكنه. باورتان ميشود كه آخرين باري كه چيزي براي من خريده عيد پارسال چند تكه لباس ارزان قيمت كه روي هم 50 تومن شد . اصلا پول براي من مهم نيست فقط ميخوام آروم باشم و راحت بخوابم. از رفتارهايي كه در وقت عصبانيت از من سر ميزند خسته ام.
از اين جنگ اعصاب خسته شده ام.
كمكم كنيد دوستان.

افسون جون به آدرس mail yahoo ایمیل زدم. بخونش و جواب بده.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط afsoon520

باز هم ....
چرا زندگي من رنگ آرامش نميگيرد ؟ قبلا اگر ماهي يك يا دو بار قهر و آشتي بود حالا هر هفته است . هر هفته چند شب تا صبح بيدارم ؟؟!!! از اينكه ميبينم اختيار خواب خودم را هم ندارم از ضعيف بودنم متنفر ميشوم. چطور ميتونه اينقدر بيرحم باشه و ببينه كه براي خوابيدن بايد قرص مصرف كنم. البته همسرم ميگويد كه از اخلاق گند (؟؟!!) من خسته شده است و ديگر حوصله ندارد. البته اين اخلاق گند منظورشان اينست كه براي كوچكترين حق زندگيم بخواهم شكايت كنم. من بعد از كار به پارك نزديك خانه مان ميروم و ورزش ميكند و در كل 3 بار يك ربع يا نيم ساعت بعد از همسرم به خانه رسيده ام كه بنا به گفته خودش هيچ زني چنين جنايتي نميكند كه همسرش به خانه برسد و زن ورزش كند.
چرا هر چه من كوتاه مي آيم توقعات همسرم بيشتر ميشود. توقع مسافرت ندارم ، توقع تفريح ندارم ، توقع خريد پوشاك و غيره ندارم ، توقع كمك در كارهاي خانه ندارم و ..... . اما او به تنها دلخوشي زندگيم كه ورزش كردن است گير داده است.
ديروز براي اينكه او را متوجه زياده خواهي و قدر نشناسيش كنم به او گفتم بعد از كار برويم و براي من خريد كنيم. وقتي آمد خانه خيلي عصباني بود كه چرا چند بار زنگ زدي و گفتي كجايي. بعد گفت تو كه به من احتياج نداري پس عابر كارتم را ببر و خريد كن (ساعت 8 شب). بعد با اين توافق با من آمد كه كلمه اي با او حرف نزنم و از او نظر نخواهم. حالا ماجراي اينكه در جلوي مركز خريد مرا رها كرده و به من ميگويد به تنهايي خريد كن بماند. من كه ميخواستم او را كمي تنبيه كنم و به او بفهمانم كه يك تومن خرجم نميكند ولي توقعش زياد است پشيمان شدم و با پول خودم خريد كردم. خلاصه در برگشت و در خانه هم كلمه اي حرف نزد و زماني كه من حرف ميزدم ميگفت حرف نزن آبرورويزي راه ميندازم. هر كاري كردم آشتي نكرد كه چرا اصرار كرده اي برويم خريد كنيم و باز قصه تكراري غصه من. بيداري تا صبح .
من ديگر از رفتارها و زياده خواهيهاي او خسته شده ام. فكر ميكنم منو رواني ميكنه. باورتان ميشود كه آخرين باري كه چيزي براي من خريده عيد پارسال چند تكه لباس ارزان قيمت كه روي هم 50 تومن شد . اصلا پول براي من مهم نيست فقط ميخوام آروم باشم و راحت بخوابم. از رفتارهايي كه در وقت عصبانيت از من سر ميزند خسته ام.
از اين جنگ اعصاب خسته شده ام.
كمكم كنيد دوستان.

---

افسون عزیز،

من حس می‌کنم،

زندگی‌ شما، پر شده از بهانه گیری...

چه از سمت شما چه از سمت همسرت....

نمیدونم ریشه این بهانه گیری‌ها کجاست....

اما فکر می‌کنم، مشکل، ۴۵ دقیقه ورزش شما در روز نیست...

مشکل جای دیگه باید باشه...

با توصیفاتی که نوشتی‌، شب بیداریهات، خوابیدن به زور قرص و ...و با توجه به پیشینه‌ای که از شخصیت محکم، مستقل و مثبت شما داشتیم،

میشه گفت شما از نظر روحی‌ بسیار حساس شدین و تعادل روحیتون رو از دست دادین...

داری خودت رو نبود میکنی‌...

فکر نمیکنی‌ وقتش رسیده باشه که با هم به یه مشاور خانواده مراجعه کنین؟

اینطور که به نظر میاد شما خیلی‌ به طلاق عاطفی نزدیک هستین یا حتی شاید بشه گفت شما و همسرتون دچار طلاق عاطفی شدین...

امیدوارم این وضعیت تغییر کنه...:72:

کامران

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

(دو شنبه ۲۷ مهر ۱۳۸۸ ۰۸:۵۸ صبح)مدیرهمدردی نوشته شده:

اگر تهران هستی میتونی به این مراکز مراجعه فرمایید.

مرکز مشاوره پویا
تهران خیابان شهید لواسانی(فرمانیه سابق) کوچه شهید مهدی زاده ، نبش کوچه پانزدهم پلاک 65
تلفن 22210900 نمابر 22212915
* مرکز مشاوره توحید
تهران خیابان نصرت شرقی - روبروی دانشکده پرستاری شماره تلفن66938833
*مرکز مشاوره راه بهتر
چهارراه پاسداران خیابان دولت خیابان شهید کلاهدوز- خیابان شهید یارمحمــــــدی بن بست بهار تلفن 22541434

این مراکز متخصصین برجسته ای در مورد مشاوره خانواده دارند به خصوص مرکز مشاوره پویا.
در ضمن بنده خانم دکتر اسماعیلی که از اساتید برجسته دانشکده هستند و از نظر سابقه و تخصص بسیار حاذق بوده، را در مراکز فوق می شناسم و به شما معرفی می کنم.

تصميم گرفتم كه اتاق خوابم رو عوض كنم . ديشب اينكارو كردم و راحت خوابيدم. روح و جسم من تحمل اين استرس و حرص خوردنها را ديگه نداره . ميدونم اگه همينطور پيش بره ممكنه سلامتم خيلي ضربه خواهد خورد. اگر تنها بخوابم در زمان قهر و دعوا فشار زيادي بر من وارد نخواهد شد. ديشب همسرم بارها گفت دوستت دارم اما من ديگر باور نميكنم. نميدونم چرا وقتي نزديكم هست عصبي ميشم و خيلي جلوي خود را ميگيرم كه تندي نشان ندهم. وقتي از من دور ميشه احساس راحتي دارم. تعطيلات آخر هفته قرار است به مسافرت برويم اما من ترديد دارم. ميدونم بهم خوش نميگذره و از اينكه پيش همسرم باشم احساس خوبي ندارم. اگر به خاطر نزديكي خانه به محل كارم نبود خانه نميرفتم.اما تعطيلات دوست ندارم در كنارش باشم. اعتمادم رو از دست دادم و كاملا از همسرم نا اميد شدم. البته ميخواهم ظاهر را حفظ كنم چون حوصله بحث را ندارم اما در باطن و فكر خودم هيچ حسي بهش ندارم.
البته احساس خشم نسبت به همسرم رو دارم اما ميخوام آرام باشم . چون همسرم به من گفت كه تو ديوانه و رواني هستي (به خاطر خوردن قرص استامينوفن براي خواب) . اين آدم از آزار من ناراحت كه نميشود بلكه به نظرم از اين موضوع براي تحقير من استفاده ميكند.
دوستان به من بگوييد با همسرم مسافرت بروم يا تعطيلات به خانه مادرم بروم و در تنهايي به زندگيم فكر كنم. آن شب كه با همسرم به خريد رفتيم من به شوخي گفتم ميخوام كلي خريد كنم و او گفت كه در اينصورت مسافرت كنسل ميشود. از اينكه ديد من خودم حساب كردم ذزه اي احساس ناراحتي نكرد و من آنشب فهميدم كه خيلي احمقانه و كودكانه در مورد انسانها و آدمها فكر ميكنم.
من چون مراقب اندامم هستم معمولا از رفتن به رستوران و بيرون غذا خوردن استقبال نميكنم. آنشب به همسرم گفتم كه گرسنه ام و بعد از خريد رستوران برويم اما وقتي خريدم تمام شد با عجله برگشتيم. اين درخواست من شايد سالي يكبار هم نباشد اما اصلا به روي خودش نياورد . من در اين ازدواج چه بدست آورده ام . هيچ.قبل از ازدواج حتي نميدانستم مفهوم بي خوابي چيه اما الان خواب راحت ندارم.
الان تمام ذهنم دوباره به گزينه جدايي فكر ميكنم . اين انسان براي من همسر و همدل و همراه نميشود. رفتارش با من خصمانه است و كمر به نابودي من بسته است.
منو تنها نگذاريد.

افسون عزیزم سلام
خانومی من خیلی وقته مه موضوعت رو دنبال میکنم و با وجود اینکه چند وقتی بود از تالار فاصله گرفته بودم ولی امروز که مشکلت رو خوندم خواستم برات چند خط بنویسم تا شاید بتونه آرومت کنه

خانومی اینکه تمام این حرفایی که به ما میگی رو تو دلت بریزی و به شب بیداریات اضافه کنی و اعصابت رو بهم بریزی هیچ کمکی به آروم شدنت نمی کنه

افسون عزیز می دونم مشکل همسرت چیه؟؟/ دلیل بی تفاوت بودن هاشو میدونی؟؟؟
شاید اونم مثه تو خسته است؟؟؟ شاید میخواد با این کار تو رو متوجه چیززی بکنه ؟؟ باهاش حرف بزن بگو من می شم گوش شنوا هرچی تو دلته و داره اذیتت میکنه بهم بگو تو تمام مدتی که داره حرف میزنه گوش کن بزار خودشو خالی کنه ببین مشکالش چیه حرفاشو بشنوو تا اونجایی که میتونی اعتراض نکن و شنونده باش شاید احساس کنی داره بی انصافی میکنه ولی بازم سکوت کن بزار اون چیزی که داره فاصله ایجاد میکنه بریزه بیرون
بهش بگو نمی خوام چیزی ته دلامون بمونه و یه زخم کهنه ایجاد کنه پس بهتره مشکلاتمونو شفاف سازی کنیم
بعد از اینکه حرفاشو زد و خالی شد بدون اعتراض و بدور از غرغر زدن و گیر دادن و بدون تحقیر کردن اون و تمام سیاستی که از خودت سراغ داری خواسته هاتو بهش بگو و آروم تو ی بغلش بگو که چه چیزهایی هم تورو ناراحت میکنه
سعی کنی اشتباهاتت رو قبول کنی و در جاهایی بگی که میدونم فلان جا اشتباه از من بود ه و ...
ببین خانومی همونطور که شما نا آرومی همسرت هم نا آرومه پس قدم اول اینه که جفتتون آروم بشین
مسافرت هم حتما با همسرت برو
موندن خونه ی مادرت بیشتر فکرتو زیاد میکنه
این یه فرصت طلاییه
فکر کن داری باهاش میری ماه عسل
یه تازه عروس چه برنامه ریزی هایی برای ماه عسلش میکنه توهم همین مارو بکن بزتر بهتون خوش بگذره
برای چند روز سعی کن زندگی رو برای خودت راحت بگیری
مهم نیست که کی خرج کنه مهم اینه که بهتون خوش بگذره
اگه همسرت بد خلقی کرد یه کاری کن که بد خلقیه یادش بره و شرمندش کنی
یکم باید ناز کردن یاد بگیری و سیاست زنانه تو تقویت کنی موفق میشی مطمئن باش
همسرت دوست داره فقط اونم مثه شما خسته است
جدا کردن رخت خواب هم اصلا راه حل خوبی نیست پس فراموشش کن

afsoon520 خانم گل سلام

امیدوارم خوب و سرحال باشی .

دختر خوب حاضری یک کاری بکنیم و یک پروژه ی تفریحی خوب برای خودمان بگذاریم ؟! حتی قبل از سفر اما شرایط مسافرتی لذت بخش را برای خودمان تدارک ببینیم ؟!!سفری که قرار است در آن با آقای همسر خیلی به تو خوش بگذرد و سفری خاطره انگیز باشد .:227:


می خواهم برای تو یک برنامه ی علمی فرهنگی تفریحی هنری ترتیب بدهم .:311:

بعد از خواندن این پست . شال و کلاه کن و برو کتابفروشی و ...

کتاب " وابستگی متقابل ( هم بستگی )
اثر : ملودی بیتی
ترجمه: نسرین سلامت
را به قیمت 4000 هزار تومان بخر و بخوان و لذت آن را ببر .

کلید معمای تو در سطر سطر این کتاب است .

به واقع به اواسط کتاب که برسی لذت درونی و آرامش را احساس خواهی کرد .:310:
تا بعد ...
که از سفر برگشتی

طی یک پروژه علمی تفریحی فرهنگی هنری و... دیگر

کتاب وابستگی عاطفی ترک و بهبودی از عوارض آن
به قلم : ملودی بیتی
مترجم : فرامرز مسیحی

را بخری و بخوانی و لذت یک زندگی شیرین را درنهایت آرامش درونی تجربه کنی .

مواظب خودت باش .

افسون عزیز ،:72:
تاپیکت رو دنبال می کنم ، از شنیدن رنجهات آزرده میشم وقتی می بینم تاپیکهای مختلف انجمن رو می خونی و بدنبال حل مشکلت هستی ، بارقه های امید روشن میشه اما نمی دونم چرا به توصیه های دوستان عمل نمی کنی ، هیچ واکنشی هم به ارسالهای دوستان نشون نمی دی ، بعنوان نمونه فرشته خانم تمام توصیه های دوستان رو (با صرف وقت) براتون یاد آوری کرد و....
اما اینجا می خوام بهتون بگم ذهنتون رو از جدائی و طلاق برا یه مدت مثلا 6 ماهه خالی کنید و افکار مثبت رو جایگزین آن کنید به خودتون این ماموریت رو بدید که شما بهبود دهنده این اوضاع باشید بهتون قول میدم زندگیتون قابلیت تبدیل به یه زندگی سالم رو داره.
توصیه بالهای صداقت عزیز هم که از سر تجربه به یکی از دوستان گفته قابل تامله:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بالهای صداقت

دوست عزیزم
خواهر خوب
تاپیک هایت را از ابتدا خوندم و از اینکه بچه ها به شما راهکار می دادند خیلی خوشحال هستم
اونقدر ها نمی تونم در رابطه مشکلت بگم اما یه چیزی هست که مدتهاست می خواهم به همه مراجعه کنندگانی مثل شما بگویم
زندگی خیلی کوتاه هست
از زندگی لذت ببرید
نمی دونم چرا ما انسانها خصوصا خانم ها اینقدر نسبت به طرز رفتار طرف مقابلمون و همچنین شرایط حاکم بر زندگی واکنش های احساسی و گاها از روی وابستگی نشون می دهیم
عزیزم شما گفتی که مریض بودی و انتظار داشتی همسرت از شما دلجویی کنه درسته؟
میشه بپرسم چرا؟


همه ما از عزت نفس حرف می زنیم من خودم خیلی وقت بود که به دنبال معنی عزت نفس و چگونگی داشتنش می گشتم

می دونی عزت نفس یعنی چی؟
.
.
.
یعنی اینکه خودت را دوست داشته باشی (تحت هر شرایطی )
حالا شوهرت ازت نپرسید حالت چطو ر هست
خوب نپرسه
چه اتفاقی می خواهد بیفتد؟

خوب اگه بپرسه
من احساس خوبی بهم دست میده که شوهرم به فکر من هست
یعنی احساس خوب داشتن و رضایت داشتن به واسطه دیگری و شرایط بیرونی
حالا اگه نپرسه
اون وقت چون از صبح همش توی این فکر هستم که باید حالم را بپرسه تا من احساس خوشایندی از مهم بودن و ارزش داشتن بهم دست بده چون نپرسیده آشفته می شوم و دلخور یعنی ناراحتی به دلیل عوامل بیرونی

شما که اینقدر به دنبال مشاوره و گرفتن راهکار هستی
سعی کن از راهکارهایی که بهت می دهند استفاده کنی
مهمترین راهکار این هست که
1- واقعیت را همین طور که هست ببینی
2-از وابستگی رها بشی
ببین اگر خودت را دوست داشته باشی و تنها به خودت تکیه کنی دیگه هیچ چیزی نمی تونه خوشحال و حس خوبت رو ازت بگیره
اون وقت نه تنها آرامش پیدا می کنی بلکه باعث ایجاد آرامش در شوهرت هم می شی
شما که این همه صبر داشتی بیا و همتی کن تا آخر امسال به این هدف برسی که
تحت هر شرایطی از هیچ چیز نرنجی
بیا نیازهای احساسی ات را که شوهرت باید تامین کنه واسه یه مدت کوتاه ندیده بگیرشون و تنها سعی کن خودت به خودت برسی خودت به خودت روحیه و امیدواری بدی و شاد باشی
اون وقت ببین که وقتی شما آرام هستی و آرامش داری شوهرت هم در کنارت کم کم ارام می شود
در این مدت از خوندن مقاله ها و کتابهایی در مورد کنترل خشم و عصبانیت غافل نشو
پیروز و آرام باشی:72:

---

افسون عزیز، چرا نمی خوای همسرت رو به عنوان یه انسان ببینی؟ چرا! نمی خوای مدرک و نوع دانشگاه و هزاران نشانه ی ظاهری همسرت رو نادیده بگیری و به عنوان یه شخص با شخصیت، یه انسان که احساس و عاطفه و امید نسبت به این زندگی داره ببینیش؟
من احساس می کنم که شما اصلا همسرتون رو قبول ندارید که حالا عشق و احساس و محبتش رو ببینید! ببین عزیزم، کلید این زندگی دست خود خود شماست، و هیچ کس دیگه ای جز شما نمی تونه به این زندگی و به شما کمک کنه! چرا فکر می کنی اگر توی این زندگی با همسرت، با این مرد، با این ویژگی ها همراه بشی یعنی تمام عمرت هدر رفته! یعنی دیگه هیچ پیشرفتی نداری؟ یعنی نمی تونی به آینده فکر کنی؟ یعنی حروم شدی؟
به نظر من اصلا اینطور نیست، شما و همسرتون اگر با هم همراه و همدل بشید می تونید خیلی چیزها به دست بیارید، فقط کافی از یه جا از یه نقطه این همدلی شروع بشه!

خانم دل عزيز من كه بارها گفتم تمام شرايط را پذيرفته ام و ديگر تنها چيزي كه برام مهم است اينه كه زندگيم آرامش داشته باشد. من حتي در اينمدت به بچه دار شدن فكر كردم و تصميم گرفته بودم كه براي سال بعد اقدام كنم. از اين كه بعد از آشتي كردن گلايه ميكنم كه برايت مهم نيست كه اينهمه رنج ميكشم هم خسته شدم. احساس ياس و نااميدي دارم. من اشتباهاتم را ميپذيرم.
الان براي رفتن به مسافرت ترديد دارم. علاقه اي به رفتن ندارم. دوست ندارم از پول همسرم حتي يك تومان ديگر خرج كنم. ديگر وقتي ابراز محبت ميكند هيچ حسي به من دست نميدهد چون ميدانم دروغ است و در همان سطح زبان است. ميخواهم دوباره محور زندگيم خودم باشم. حالا كه او ذره اي به حال من دلسوزي ندارد من چرا برايش دل بسوزانم.

سلام
ببین افسون عزیز با این روشی که در پیش گرفتی نه خودت به آرامش می رسی نه همسرت
گرو کشی نکن
یعنی چی که حلا که اون دلش به حال من نمی سوزه چرا من دلم به حالش بسوزه
چرا منتظری قدم اول همسرت برداره خوب قدم اول خودت بردار
تو شروع کن به تغییر کردن به محبت کردن به شاد بودن همش منتظر نباش اون یه کاری بکنه
عزیز من خانوما تو این جور بحث ها مهارتشون بیشتره
چرا برای مسافرت رفتن انقدر سخت میگیری؟؟؟؟؟
باید خودت این موضوع رو حل کنی عزیزم
می شه بگی برای خوشحال کردن همسرت و یا داشتن یه شب آروم یا یه هم صحبتی خوب یا شنید ن حرفای اون تاحالا چقدر تلاش کردی؟؟؟/

سلام افسون خانم من مدت كوتاهي است كه در اين سايت عضو شدم قبلا در يك سايت مشاوره ديگه درد دل مي كردم منتها به چه دليلي نمي دونم بسته شد بعضي و قتا اتفاقاتي در زندگي پيش مياد كه هر چي هم سعي مي كني تغيرش بدي امكانش نداره ولي هميشه فكر كه مي تونه خيلي بدتر از ايني كه هست پيش بياد من جريانات زندگي مو تو اون سايت كامل نوشتم و لينكشو در تاپيك خودم تحت عنوان خيانت همسر گذاشتم مي توني بخوني
ولي من براي تغيير زندگيم و اصلاح اون خيلي تلاش كردم خيلي با وجود اينكه من مرد بودم و خيلي كارهها از دستم بر مي امد
من در زندگي خانواده خوب موقعيت خوب و شغلي با موقعيت اجتماعي خيلي بالايي داشتم بخدا هركدوم از دخترهاي اقوام كه خواستگار براشون ميومد امكتن نداشت از خانواده ما ناراحت نشن چون انتظار داشتند من برم بگذريم بعضيها با واسطه پيام مي رسوندن كه من با خانوادشون ازدواج كنم نمي خوام از خودم تعريف كنم ولي مي خوام اين موقعيت ها برام بود تقدير بر اين قرار گرفت تا من بالاخره ازدواج كنم من خيلي آرزوهاي شيرني براي ازدواجم داشتم تو در نوشته هات گفتي دوست پسر داشتي ولي من حتي نخواستم دوسيت دختر داشته باشم با خودم عهد كدره بودم هر چي احساس و توان دارم براي همسر آيندم نگه دارم و آخرش رو خودت مي توني بخوني
بگذريم
شرايط الان زندگيت رو رو بررسي كن و بي خوبي و بديهاش امتياز بده و خواسته هات و آرزوهات هم همچنين و با علم به اينكه درصد احتمال بدست اوردنش چقدره سعس كن همه جوانب رو در نظر بگيري خودت تحصيل كرده اي مي دوني همه چي برابر نظر آدم پيش نمره و در نهايت به هر نتيجه اي رسيدي عمليش كن
موفق باشي
زندگي من هم مي تونه برات يه تجربه باشه
http://www.ofc.ir/forum/index.php/topic,3391.0.html

افسون عزیز


افسوس که توجهی به نظرات به صورت عمیق نداری و پذیرش اشتباهات هم در حد پذیرش زبانیه نه اقدام عملی برای اصلاحشون .

من باز هم میگم ، شما بیشتر میل به تنهایی و یکه بودن داری و کلاً با زندگی مشترک مشکل داری و با عرض معذرت یک رگه از خودخواهی در وجود شما نهفته که وقتی هم برای همسرت مایه میگذاری با موجی از عشق و محبت بدون چشمداشت همراه نیست . شما نیاز به مشاوره بالینی داری که متأسفانه نظر مشاور را قبول هم نداری و بیان می کنی همون چیزائیه که در کتابهای روانشناسی گفته ، که گویی به تکنیکهای همین کتابها عمل کرده ای و نتیجه نگرفته ای که معلومه اینطور نبوده و در یک کلام بگم مشکل شما با طلاق و جدا شدن شما از همسرتون حل نخواهد شد هیچ بیشتر هم خواهد شد .

همه چیز به شما و درون شما باز میگرده .

بی چشم داشت و بی توقع باش و از سلامتیت ، از بودنت و از محبت کردنت و از همسر داری لذت ببر . ممکنه اینها را انجام بدی ولی از اون لذت نمی بری .
اگر همون امورات خونه را با لذت انجام بدی و برای دل خودت باشه ، نه به عنوان وظیفه و با چشمداشت قدردانی و محبت ، کلی آرامش و لذت نصیبت می کنه چه برسه به بقیه رفتارهای بی شائبه و بی چشمداشت .

بیشتر فکر کن و ریشه مشکلات را در روحیه رفتار خودت بجو که موجب تصمیم گیری اشتباه در زندگیت شده و می شود ( از شکل تصمیم به ازدواج گرفته تا حالا میل و تصمیم به طلاق )

سلام afsoon520

دوست من ناراحتی و اضطراب و سردرگمیت را درک می کنم . اما لازمه لختی آروم بگیری . رفتن و رفتن .گفتن و گفتن .به تنهایی حاصلی نداره لختی بایست !
لازمه برای بیرون اومدن ازگودال اول از کندن دست بکشیم.
عزیز من ! در ادامه ی این پستم خلاصه ای ازکل 23 صفحه ی این تایپیک رو می آورم . خوب بخون ! بادقت ! فکر کن و برامون بنویس!بنویس چه نتیجه ای گرفتی!ازاین همه توصیه و کمکی که دوستان با همه سعیشون برات داشتند چه برداشتی داشتی؟!و کدوم هاش رو بکار گرفتی ؟!کدوم هاشو قبول داری؟!

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

afsoon520

سلام . من افسون هستم و 28 سال دارم . یک سال است که ازدواج کرده ام . من فوق لیسانس از دانشگاه شریف دارم و هیات علمی دانشگاه میباشم . البته بسیار فعال هستم و علاوه بر تدریس کارهای پروژه ای انجام میدهم و به همین دلیل در آمد بالایی دارم ( متوسط دو میلیون در ماه). من دو برادر کوچکتر از خود دارم . من در ازدواج و انتخاب آن بسیار ایده آلگرا بودم ، اما بدلیل اینکه برادرانم زود ازدواج کردند ، دچار ناراحتی شدم و با اینکه خواستگاران خوبی قبلا داشتم با کسی که در آن دوران ناراحتی آمد ازدواج کردم . همسر من لیسانس از دانشگاه آزاد است . بسیار انسان مهربان و دلسوز و خوبی است ، اما شم اقتصادی ندارد و با اینکه 33 سال دارد درآمد ماهیانه اش 500 هزار می باشد . همسر من زرنگ نیست و به راحت و آسان زندگی کردن عادت کرده است . البته او هیچ چشمداشتی به درآمد من ندارد ولی خودش نیز تلاشی برای بهتر شدن زندگی نمیکند . همسر من هیچ چیز برجسته ای ندارد، نه تحصیلات ، نه قیافه و هیکل نه وضع مالی خوب و...
حالا که دوران بحران من تمام شده ، من به هیچ وجه نمیتونم خودم رو توجیه کنم که چرا با این مرد ازدواج کرده ام و هیچ دلگرمی و امیدی به ادامه زندگی ندارم و تمام مدت در ذهنم به طلاق فکر میکنم . اما از آنجایی که همسرم انسان خوب و احساساتی هست و تا به حال هیچ گونه بدی در حق من نکرده است و مرا بسیار دوست دارد به زندگی با او دلگرم نیستم و فقط از سر دلسوزی تا به حال با او سر کرده ام . از توجیه کردن خودم خسته ام و وقتی مردان فعال و موفق را میبینم احساس بدی دارم . خلاصه حالم خوب نیست و هر کاری میکنم به زندگیم امیدوار باشم نمیتوانم . ازدواج من اشتباده بود اما دوست ندارم همسرم تاوان اشتباه من در انتخاب را پرداخت کند . لطفا به من بگید چطوی یک زن فعال و باهوش میتونه با یک مرد ناموفق کنار بیاد؟ ادامه این زندگی امکان پذیره ؟ طلاق بگیرم بهتره یا همش حرص بخورم چرا شوهرم به خودش نمیجنبه و .... . بهترین کار چیه ؟


afsoon520
من دختر زیبا و خوش هیکلی هستم و بسیار به شیک پوشی اهیمت میدهم ، اما همسرم تیپ ساده و سنگینی دارد. من نمیتوانم همسرم را به کسی نشان بدهم چون میدونم دوستانم حتما تعجب خواهند کرد. دوستان من همیشه از اینکه من تا این حد محبوب و مورد توجه بودم ، حسرت میخوردند اما اونا شوهرهای خیلی خوبی نصیبشون شد اما من واقعا گند زدم. به خاطر همین بعد از ازدواج منزوی شدم و با دوستام قطع رابطه کرده ام که مبادا اونا شوهر منو ببینن .




homa_59_25
به نظر من شما نباید همسرتون رو با مردای دیگه مقایسه کنید .

شاید اگر همسرتون هم مثل شما انقدر فعال بود و شبانه روز کار و فعالیت میکرد شاید انوقت هم شما باز از زندگیت ناراضی بودی . من نمیگم که کار همسرتون درسته و یا کار ایشون رو تصدیق کنم نه اصلا اینطور نیست . ولی خوب خداوند هر کسی رو یه جور افریده اما شما میتونید اون رو به فعالیت وادار کنید . شاید همسر شما از لحاظ اقتصادی نا موفق باشه ولی چیزای برجسته و بهتری داشته باشه . هیچ وقت فکر نکن که از سر دلسوزی داری باهاش زندگی میکنی چون همین طرز فکر خودش زندگی شمارو دگرگون کرده . با ایشان صحبت کنید

به نظر من شما یه لیست تهیه کنید از چیزهای خوب و بد همسرتون و اونهارو با هم مقایسه کنید . ببنید شاید ایشون نقاط قوت دیگه ای هم دارن ولی شما نمی بینید . شما فقط نباید ذهنتون رو به یه چیز معطوف کنید . نیمه پر لیوان رو هم ببینید .

ماندگار
آيا بعد طلاقتون بخواهيد زندگي رو در كنار مرد زيبا و بد عنق و بد اخلاق و هوسبازي كه تاجره و داراي تحصيلات عاليه هست و از هيكل بسيار خوبي هم برخورداره .و هيچ گونه تعهدي به زن و زندگيش هم نداره آغاز كنيد راضيتون ميكنه ؟؟؟ مسلما نه ...
حالا به اين هم فكر كنيد كه خدا همه چيزو كه يكجا به آدم نميده !!! تقدير شما چنين بوده كه با آين آقا كه هم دوستتون داره و هم به زن و زندگيش پايبنده و هم تحصيلات داره و هم درامد ؛ ازدواج كنيد ... ديگه چرا طلاق /؟؟؟؟
كمي به خودتون برگرديد و به خودتون اجازه نديد كه همسرتون و با مردهاي مثلا هيئت علمي دانشكاه يا ... مقايسه كنيد

دینا. ه
از کجا معلوم اگه با یکی به قول خودتون خوشتیپ و موفق ازدواج می کردین الان زندگیتون شکلات بود ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ اصلاً از کجا معلوم می تونستین با اون آدم با هوش که اونم خودشو خیلی قبول داره کنار بیاین؟؟؟؟؟؟؟؟؟
افسون عزيز متاسفانه اشكال شما اينه كه رفتي رو پله مقايسه وايسادي و پايين بياي هم نيستي .

afsoon520
همسر من از نظر اخلاقی خیلی خوبه ولی متاسفانه فکر و اندیشه خاصی نداره یعنی مثل خیلی از آدمهای دروبر صاحب فکر و صاحب نظر نیست. من خوره کتاب هستم اما اون غیر از کتابهای درسیش چیزی نخونده.




ماندگار

خانم عزيز و خوب خواهشا يه كم از اين لاك مقايسه ات بيرون بيا ، به خدا زنهايي رو مي شناسم كه نه افتاب ديده بودشون نه مهتاب ، پاك و معصوم و هميشه آرزوي داشتن همسري چون همسر شما رو داشتن ، اما ازدواج كردن كه نوكر دست به سينه شوهرشون باشن ، ازدواج كردن كه صبح تا شب زير دست و پايه بيرحمانه همسرشون له بشن و جيك نزنن ، ازدواج كردن كه آرزويه يه عمر دوست داشتن و به دل داشته باشن . ؟؟؟ نه عزيزم اونا واسه اين ازدواج نكردن !!! به خدا داشتن يه همسر خوب و زن دوست و خانواده دوست بزرگترين نعمته كه شما داريد و داريد يه كم كوتاهي مي كنيد . بذار يه مثال برات بزنم ( من جنبه زيبايي رو براتون مثال ميزنم )
، همسر من بسيار تا بسيار زيباست ، اينطور بهت بگم كه يكي از داوطلب هاي نقش يوسف در سريال يوسف پيامبر بود . خوب ! اونوقت ازدواج من با اين اقا كه آرزوي هر دختري بود ، تا يه مدت تبديل شده بود به يه كابوس ، هنوز بعد ازدواجمون چشمايه خيلي از دخترها به دنبالش بود . اين موضوع خيلي عذابم ميداد ، جرات قدم زدن تو خيابونو با هم نداشتيم ، اما يه مدت كه گذشت ، اين موضوع برام قابل قبول شد و من پذيرفتم كه بايد زندگي رو در كنار مردي تجربه كنم ، كه از زيبايي و متانت چيزي كم نداره و در عين حال چشمايه زيادي هم به دنبالشه ، بعد كه من با اين موضوع كنار اومدم ، ديدم همه چيز شكل مطلوبي به خودش گرفت و همه چيز عادي شد . پس ببين دوست من گاهي اوقات عكس اين قضييه هم مي تونه خيلي عذاب آور باشه . درسته كه موضوع من و شما كمي برعكسه اما من با ايم موضوع كنار اومدم ، و مطمئنم شما هم مي تونيد

imanjoon

چون تنها علت از نظر شما فقط و فقط معمولی بودن ایشون هست.
فکر میکنم شما بیش از آنکه برای خود زندگی کنید برای دیگران و اثبات خود به آنها تلاش میکنید.
ضمن اینکه موفقیت یک چیز نسبی هست، به نظر من شوهر شما کاملا مرد موفقی هست. و هستند اشخاصی که وضع وخیمی دارند در موفقیت.
________________________________________
imanjoon

به نظر من هم بزرگترین مشکل همانا غرور می باشد.
البته طلاق رو تجویز نمیکنم، میگم که با دید باز نگاه کن خواهر من.
بزرگترین سرمایه و موفقیت ای که شوهر شما داره همانا اخلاق خوب اوست که متاسفانه این از نظر شما چیز بی ارزشی هست!
همین.


imanjoon
با توضیحاتی که دادند من فکر نمیکنم ایشون یعنی خانوم افسون انسان بد طینتی باشند.
یا مغرور باشند.
بلکه ایشون داره چوب اون اشتباه اول رو میخوره، یعنی چی؟
یعنی اینکه چون از اول قصدی اشتباه داشتند، لذا حالا که این بنده خدا انسان خوبی از آب در آمده اند ، ایشون برای رها کردن شان و کسب ازادی دچار عذاب وجدان شده اند.(که اصل این حرکت در مورد هر کسی محکوم و مذموم است)
من فکر میکنم برای اینکه اوضاع کمی بهتر بشه، مقداری از دارایی تون(نه همه اش رو) بیارید در متن زندگی تا کمی آروم تر بشین.
و در ضمن فکر میکنم مرور زمان کمی شما رو پخته تر کنه و دید بهتری از حقیقت زندگی به شما بده.
برای شما آرزوی موفقیت میکنم

imanjoon

. من فکر میکنم ایشون علیرغم 28 سال سن یک مقدار کم تجربه هستند در زمینه زندگی.
یک مقدارتجربه بیشتر و دید بازتر از حقیقت زندگی کمک بزرگی میکنه بهشون.
ملاک ها میتونه تغییر کنه به مرور.
راهش پاشوندن زندگی نیست به نظرم.

afsoon520

از بس هر چی میگم و گوش میکنه بدم میاد . من اصلا از مرد مطیع خوشم نمیاد اما چون همسرم دوسم داره به من هیچوقت نه نمیگه . هر چی بدخلقی میکنم با صبوری رفتار میکنه و باعث میشه آخرش خجالت زده بشم

با سلام دوستان عزیزم . باور کنید من اصلا آدم مغروری نیستم و طبق گفته اطرافیان خیلی متواضع و خاکی هستم . من هیچوقت تحصیلات در انسانها برام مهم نبوده و نیست . من تا به حال یکبار به همسرم نگفتم که تحصیلاتت از من کمتره ، و چندین با که خودش به من میگه که من لیاقت تو رو ندارم من بهش میگم که آدمهایی که با هم ازدواج میکنن قرار نیست با هم سمینار علمی برگزار کنن که باید از نظر علمی به هم بخورن . خانه این ازدواج از پایه ویران هستش . من آدمیم که تنها زندگی کردن رو خیلی دوست دارم و برای همین زیر بار ازدواج نمی رفتم . دوست داشتم تنها زندگی کنم اما همیشه خانواده ام مخالف بودند و هم فکر میکردم یک دختر توجیهی برای تنها زندگی کردن نداره . وقتی برادرم ازدواج کرد این فکر به سرم زد که برای جدا شدن از خانواده تنها راه ممکن ازدواج و بعد طلاق هست . من از روز اول به نیت یک عمر زندگی با همسرم ازدواج نکردم و به صورت موقت ازدواج کردم . خانواده من با دیدن موقعیت این آدم خیلی مخالف بود اما من به دروغ با آرمانهای خیالی توجیه کردمشون. برنامه من این بود چند ماهی زندگی کنم ، بعد طلاق بگیرم برای خودم خونه ای بگیرم و تنها زندگی کنم . اما بعد دیدم رها کردن همسرم به راحتی رها کردن یک دوست پسر نیست. وقتی می بینم همسرم با حرف جدایی حالش بد میشه ، به دست و پام میفته و گریه و التماس میفته ، دلم نمیاد و زود حرفم رو پس میگیرم که بابا من شوخی کردم ، میخواستم ببینم تو چی میگی. نیت من ازدواج نبود من دنبال طلاق و آزادی بعد از طلاق بودم . اما من هم احساساتی هستم و اینقدر سنگدلی از خودم سراغ ندارم . به همین دلیل است که میگم ای کاش بدجنس بود تا راحت ازش دل میکندم . همسرم در این مدت اینقدر در حق من مهربونی کرده که دوری از اون برای خودم هم مشکل هست . مشکل من این هست که من همسرم را برای یک زندگی موقت انتخاب کردم یعنی میخواستم اونو قربونی کنم تا به خواسته خودم برسم ولی حالا که می بینم طاقت چنین ظلمی رو ندارم میخوام باهاش زندگی کنم . خوب در نتیجه ویژگیهایی که قبلا برام اهمیت نداشت یکدفه مهم شد چون حالا باید خودم رو توجیه کنم که میشه برای همیشه باهاش بمونم یا خودم رو گول میزنم .



دانه

اي كاش بحث موقعيتهاي اجتماعي را از بحث زندگي مشترك جدا مي كرديد كه تا اين حد دچار مشكل نشويد
N.DELNAZ
خانم افسون از بچه ها ناراحت نشو شما صادقانه همه چيز رو تعريف كردي از خوبي هاي همسرت گفتي و از نظر خودت راجع به ازدواج . هر زني يه وقتايي با خودش مي گه اي كاش ازدواج نكرده بودم اي كاش از دوره مجردي ام بهتر استفاده مي كردم من فكر ميكنم اينها همه ميل انسان به نوعي آزاديه كه توي ذات بشره يه مدت تنهايي يه مدت با خود بودن
من احساس مي كنم شما دوراني رو براي درس خوندن گذاشتيد و بعد هم ازدواج درسته كه دوست پسر داشتي درسته كه اون موقع هم آزاد بودي اما نه اونقدر كه امروز ارضا شده باشي . گاهي توي يه شرايط خاص انتخابي انجام ميشه بعد هم پشيموني شايد اگر همسر تو مردي با ظاهر دلخواهت بود و به قول خودت گاهي بهت نه مي گفت امروز دچار اين بي قراري نمي شدي
شايد اگر كمي فكر كنيم و خودمون رو جاي تو بگذاريم صورت مسئله واضحتر بشه تو مردي رو دوست داري كه اقتدار داشته باشه اما همسرت اين گونه نيست البته اگر اين موقعيت در پس چند سال تنها زندگي كردن پيش مي اومد .
نياز ها تو مشخص كن و از همسرت كمك بخواه اگر نياز به مشاور داري برو اما بهتره بدون اينكه به غرور همسرت لطمه اي وارد بشه دلايلت رو بهش بگي اما متهمش نكن كه ساده و صادقه چون اينها اگر توي جامعه امروز كار برد نداره اما جرم نيستن
يه راه حل داري كه فكر كنم بد نباشه يه مدت 6 ماه 1 سال يا هر چقدر كه فكر مي كني تنها زندگي كن توي يه محيط جديد ببين چقدر مي توني تحمل كني آيا اون چيزي كه مي خواهي بهش مي رسي ؟ يا فقط توهمي شيرين بوده .
من فكر مي كنم اگر با همسرت رو راست با شي اون هم كمكت مي كنه تا از اين بحران در بيايي
اما يه چيز رو قبول كن زنها در مورد شوهرهاشون زياد بلوف مي زنن شايد اون دوستي كه تو رو واله زندگي اش كرده اگر از نزديك پاي درد و دلش بشيني غم عالم رو به سينه مي كشه.
در كل كمي با خودت خلوت كن ببين خواستت از زندگي چيه ؟ ببين جايگاهت كجاست ؟ آيا به همه آنچه خواستي رسيده اي ؟ آيا بودن همسرت آرامش بخشت نيست ؟
نه به خوبي ها و نه به بدي هاش فكر كن بلكه به خودت بيانديش ببين چه مي خواهي ؟ گاهي وقتي شفاف نگاه مي كنيم ترك هاي ريزي رو روي آينه دلمون مي بينيم كه نه نشان امروز بلكه اثري از سالهاي پيشين دارن.

afsoon520 نوشته شده:قصد دارم بهترین تصمیم رو بگیرم که بعدها پشیمانی برایم نداشته باشد. بعد از مطرح کردن مشکلم در سایت و نظرات دوستان فهمیدم که باید صبور باشم و در مورد این موضوع عجله نکنم. البته همانطور که قبلا گفتم من فکر میکردم این کار آسان است ولی درواقعیت از عهده خود من نیز خارج میباشد. به هر حال برای جدایی همیشه وقت است و خوب که فکر میکنم می بینم که زندگی شخصی و مشترک درصد کمی از وقت و فکر من را درگیر خود کرده است. همسر من اگر چیزی را به زندگی من اضافه نکرده است در عوض چیزی را هم از من نگرفته است و سد راه من نشده است و به تمام فعالیت ها و سرگرمیهایم میرسم. من البته فکر نمیکردم کاری که میخواهم انجام بدهم خیلی بد باشد ولی با خواندن نظرات دوستان فهمیدم که به عنوان یک شخص ثالث گناه من نابخشودنی است. به هرحال تفکر و تعقل بیشتر در این مورد ضرری ندارد و چه بسا به قول آن دوست عزیز ناخواسته بهترین انتخاب را کرده باشم.
ساقیا جام میم ده که نگارنده غیب
نیست معلوم که در پرده ی اسرار چه کرد
آن کـــه پـر نقش زد ایــن دایـره مــینایی
کــــس ندانست که در گردش پرگار چه کرد

سلام afsoon520
با خواندن این پست شما به راحتی همه می توانند پی ببرند علت موفقیت تحصیلی و شغلی شما هم تا كنون در چه بوده است. هوشیاری ، مشورت ، تواضع و انعطاف پذیری بخشی از خصوصیات مثبت شماست.
معدود اعضایی هستند كه بتوانند در موضوعی كه سئوال خود را مطرح می كنند از لاك احساسی خود بیرون بیایند و چنین پاسخ بالغانه ای بدهند.
من خوشحالم كه گزینه بررسی بیشتر را انتخاب كردید.

اما یه نكته كه شاید ظرافت و كلید مشكل شما باشد. بسیار دیده شده است افرادی كه بسیار موفقند و همگان دوست دارند جای آنها باشند. و آنها مدارج عالی تحصیلی و شغلی را می پیمایند به خاطر كمالگرایی و ایده آل خواهی كه دارند از درون احساس نارضایتی می كنند. كه معمولا با خود كم بینی همراه هست. (شاید برای دیگران تعجب آمیز باشد) اما واقعیت اینست كه علیرغم اینكه این افراد محكم صحبت می كنند اما خودشان را از درون كاملا قبول ندارند. و این مسئله منجر می شود كه در چشم و دهان دیگران تصویر خود را جستجو كنند. همچنین نسبت به آنچه به آنها وابسته است یا تعلق دارد حساسیت زیادی نشان می دهند. گویی این افراد و اشیاء‌ وابسته به آنهاست كه به آنها اعتبار میدهد.
لذا شوهر شما وسیله ای برای جبران نگاه خودتون به خودتون هست. شما می خواهید با وصله شوهرتان احساس بزرگی كنید،‌چنانكه دیگران هم مجذوب شوند و اینگونه احساس بهتری به خود پیدا می كنید.
اینكه شما شوهرتان را با دیگران مقایسه می كنید. دیگرانی كه حتی از شما كمتر موفق بوده اند. به این علت است كه وزنه خود را خوب نمی دانید.
از طرفی این زیاده خواهی از خودتون و انتظارات كمالگرایانه از خودتان حالا به همسرتان نیز تسری داده اید. یعنی همانطور كه هیچ وقت از خودتان صددرصد راضی نمی شدید و بیشتر می خواستید نسبت به همسرتان هم اكنون اینگونه اید. یعنی می خواهید 20 باشد.

تا حالا از خود پرسیده اید چرا باید فردی كه همه امكانات مادی و فرهنگی زندگی را دارد،‌ موفقیت تحصیلی و شغلی دارد و حالا همسری در كنار خود دارد كه اینگونه با گذشت و با صفا او را دوست دارد، اینقدر ناراضی باشد كه حتی به طلاق فكر كند؟
جواب: زیاده خواهی از زندگی ،‌كمال طلبی افراطی، احساس كم بودن و نیاز به بیشتر شدن. و این حرصی پایان ناپذیر است.

تمرین عملی برای اینكه متوجه بشوید خودتون چه چیزهایی دارید؟ و همسرتان چه خصوصیاتی دارد؟
برای این كار در بخش مشاوره خانواده سری به انجمن های مختلف آن بزنید و مشكلات زوج ها را بخوانید. تا مرتبه خودتون برای خودتون روشن شود. بعد راحت تر می توانید تصمیم بگیرید؟

(این عكس كاری هست كه شما می كنید یعنی در خود و همسرتون و دیگران می گردید نقاط ضعف را شكارمی كنیذ!!)



نوشته شده:چرا سر کار!! این قضیه به سر برادر من اومد!! همسرشون کارشناسی ارشد داشتند و برادر من مدرک لیسانس و کار آزاد داشتند. همسر ایشون بلافاصله بعد از استخدام تو دانشگاه پیام نور درخواست مهریه کرد و همزمان شرط صرف نظر از مهریه رو طلاق گذاشت!! که البته دومیش اجرا شد.قضیه کاملا واقعیه تصور می کنم. افسون خانوم برای اینکه هم ایشون وابسته تر نشه و هم شما درگیر موضوعی به اسم حس دلسوزی در حق کسی که به نظر من شانش بسیار بیشتر از مدرک شماست!! نشید با بخشیدن مهریتون طلاق بگیرید.


مدیر همدردی:
دوست عزیز ، چرا اینقدر راحت و سطحی توصیه به طلاق می كنید،‌آن هم زندگی با چنین قوام و استحكامی.
واقعا شما چه می دانید از طلاق.
حتی اگر شما مردی باشید كه طلاق گرفته باشید، باز هم نمی توانید اثرات طلاق را بر یك خانم حتی درك كنید.
اینجا هر نام كاربری یك انسان هست. با هزاران احساس پیچیده و رازآلود.
و هر چند خط مشكلی ،‌یك دنیا مسئله برای فرد هست.
چگونه به راحتی توصیه می كنیم تا طومار زندگی یك فردی را در هم بریزیم.
حتی یك متخصص و مشاور حرفه ای بعد از ساعتها جلسه حضوری و بررسی همه جانبه مسائل باز هم چنین توصیه جسورانه ای را به مراجع خود نمی كند و تصمیم گیری را در نهایت به عهده خود فرد می گذارد. حتی اگر آن فرد بی سواد یا از نظر هوشی ضعیف باشد. چون به هر حال یك انسان است و تصمیم گیرنده.
پس چگونه شما به فردی كه تمام شرایط انتخاب را دارد به جای دادن نظر،‌ توصیه به طلاق می كنید.
تو را خدا دقت كنید!
ما با انسانها سرو كار داریم.
و هر انسان خود یك دنیاست


afsoon520
از زمانی تصمیم گرفتم با علاقه به زندگیم ادامه بدهم ، محبتم را به همسرم چند برابر کردم و سعی کردم تمام کاستی هایش را بپذیرم. جالب است بدانید که از زمانی که من با همسرم مهربان شده ام رفتارش کمی عوض شده است . قبلا اگر دعوا و بحثی بود من شروع کننده بودم ، یعنی اگر من به چیزی گیر نمیدادم هیچ مشکلی نبود اما این اواخر همسرم به من گیر میدهد که حتی باعث تعجب من شده است . من که سعی کردم مثل او مهربان و صبور باشم اما او در عوض گیر میدهد . مثلا من همیشه موهایم را بیرون میگذارم ، یک روز که خیلی برای بیرون شام رفتن ذوق داشتم ، به من گیر داد که موهایت را کاملا بپوشان و چون من امتنا کردم لباسهایش را در آورد و بیرون نرفتیم . یا به حرفهایی که در جمع میزنم بعد از مهمانی گیر میدهد که چرا این حرف را زدی و چرا اینگونه رفتار کردی در حالی که سابقا هر کاری میکردم حتی اگر اعتراض داشت با مهربانی و خنده به من میگفت. او که یکشب اگر در کنارم نبود خوابش نمیبرد ، در ماهی که گذشت 5 بار از من قهر کرده ، حرف نمیزند و حتی جای خوابش را عوض میکند. رفتارهایش برایم عجیب است . زمانی که من تند و پرخاشگر بودم اینهمه مهربان بود اما حالا که من مهربان و سازگار شده ام او مرتبا دنبال بهانه میگردد.
مشکل دیگرم اینست که از کارش 1.5 ماه است درآمده است و هیچ تلاشی برای پیدا کردن کار نمیکند. بر اثر اصرار من شاید یک روز در میان به یک مصاحبه برود که البته طوری مصاحبه میکند که کسی برای کار دعوتش نمیکند. این موضوع باعث افسردگی من شده است . از اینکه میبینم ابدا نگران نیست و خیلی راحت با بیکاریش کنار آمده عصبانی میشوم . بحث مالی نیست اما وقتی صبح زود از خواب ناز بیدار میشوم و میبینم این اندازه راحت است ناراحت میشوم. برایش مهم نیست که تا یک سال دیگر هم کار پیدا نکند و حتی جایی که برای کار خواسته بودنش نرفت . از وضع موجود بسیار راضی است . قبلا هم گفته بودم که خانوادتا تنبل هستند و به یک نان بخور و نمیر راضی هستند و به دنبال تلاش و پیشرفت نیستند. چطور زنی مانند من فعال باید بتواند تنبلی و راحت طلبی همسرش را تحمل کند . من که خودم عاشق خواب هستم هر روز 6 صبح بیدار میشوم ولی آقا از کارهایی که ساعت کاریشان از 9 نیست ، خوشش نمیاید. هیچ سختی به خودش نمیدهد. اما من چون نمیخواهم اعصاب خودم خرد نشود چیزی نمیگویم و میخواهم ببینم چه کاری میخواهد انجام دهد.

bloom
سلام افسون جان
خانومی از اینکه آخرین بار تو تاپیکت خوندم که داری برای بهتر شدن زندگیت تلاش می کنی و تصمیم گرفتی صبور باشی خیلی خوشحال شدم
ولی عزیزم یادت باشه باید تعادل رو حفظ کنی که یهو از این ور بوم نیافتی تغییر رفتار ناگهانی شما باعث شده همسرتون از حالت تعادل بیرونن بیاد
و شایدم بخاطره یک سری مشکلاتی که قبلا داشتید الان داره تلافی می کنه خانومی همه ی مردا ازاینکه درآمد تحصیلات و موقعیت و... زنشون به رخشون کشیده بشه ناراحت میشن
من نمی گم شما این کارو کردی نه ولی الان اگه مستقیم بهش بگی برو سر کار چرا بیکاری فکر می کنه شما می خوای بهش سرکوفت بزنی یا اینکه اونو فقط برای تامین مخارخ می خواین
باید یه راهی پیدا کنی که حس کنه شما با وجود اینکه کار می کنی و در آمد داری و لی درامد اون یه چیزه دیگس
منظورم اینه که باید یه جوری رفتار کنی که یادش بیاد چه نقش مهمی تو زندگی داره و این جور تلقی بشه که در آمد شما فقط یه کمک خرجی بوده نه تامین کننده زندگی حتی اگر خلاف این الان تو زندگیتون هست
من می دونم که شما به عنوان یک زن تمام تلاشت رو داری برای بهبود زندگیت چه از نظر مالی و چه از نظر عاطفی می کشی ولی باید یکم به شوهرت بفهمونی نقشش پر رنگ تر از اونیه که فکر می کنه
این باعث میشه خودش برای اداره کردن زندگی تلاش کنه نه اینکه شما مجبورش کنین
________________________________________
mahtab-27
سلام افسون عزیزم من فکر می کنم. با این وجود شما هنوزم خیلی خوشبختید. منم شرایطم تا حدودی مثل شماست با این تفاوت که ازدواج نکردم و با وجود اینکه پسرای زیادی دوروبرم بودن دوست پسر نداشتم. می دونید تنهای تنهام.و اگه یکی بخاطر خودم و برای ازدواج می خواستم با جوون و دل ازدواج می کردم و همیشه به خودم می گم «به امید خدا اگه یه روزی ازدواج کردی یادت باشه تو این روزهای تنهایی چقدر منتظرش بودی»
خواهش می کنم. تو این شرایط فقط صبر کنید و با آرامش و کم کم خواسته های منطقی تونو مطرح کنید. با زبون خوش شما می تونید به هدفتون برسید.(سعی کنید بدون اینکه از غرور و شخصیتش کم بشه درخواستاتونو مطرح کنید. آخه فکر می کنم مرد همه چیش شخصیتش که اگه خورد شد دیگه هیچ کاری نمی شه کرد...)
در ضمن تا حالا که اشتباه نکردی از این به بعدم نکن. بدترین گزینه طلاق و مطمئنا پشیمونی میاره ...
واسه اینکه بدونی چقدر خوشبختیی یه سری به تالارهای دیگه بزن و مشکلات بزرگ تر دیگران رو بخوون اون موقع به خوشبختیت پی می بری و خیلی خدارو شکر می کنی
در پناه خود خدای مهربون باشید.

afsoon520
آیینه ام خو کرده با شب
چشمی به فردایی ندارم

در جواب خانم مهات باید بگویم که من با هر کسی که دوست میشدم پس از دوران کوتاهی که میگذشت چون با افکار و شخصیتش آشنا میشدم جذابیتی برایم نداشتند که با آنها ازدواج نمایم در حالی که آنها تمایل داشتند. باید بگویم که هیچوقت مردی آن اندازه نظرم را جلب ننمود. البته یکبار هم عاشق شده ام در 22 سالگی و چون با شکست روبرو شد پس از آن شخص قادر به دوست داشتن کس دیگری نبودم . حتی الان که بزرگتر شده ام از آن پسر جالبتر کسی را ندیده ام. هر چند او ازدواج کرده و در خارج از کشور است گاهی اوقات به او فکر میکنم و اینکه چقدر برای هم ساخته شده بودیم.
همسرم مرد خوبیست ولی چیزی جای عشق واقعی را نمی گیرد . هر چند خودم را راضی و امیدوار نشان دهم و هر انداره تلقین و توجیه کنم که دوستش دارم باز حس غریبی به دلم چنگ میزند و اصل نبودن این احساسات را معلوم می نماید. من از وقتی عاشق شدم فهمیدم که علاقه و عشق غیرارادی است و در اختیار خود انسان نیست. نمی توان به دروغ خود را گول زد و عاشق نشان داد .

مدیرهمدردی
سلام
گاهی به جای حل كردن خرده مشكلات و خرده مسئله ها، كافیست یك قانون كلی بلد باشیم. یك شناخت اجمالی از قوانین حاكم به زندگی به دست آوریم.
afsoon520
تصور می كردید اگر با آن فرد ازدواج می كردید، عشق به نهایت میرسید، زندگی به كام و مدینه فاضل در كنار می شد و جهان یكباره به جهان دگر تبدیل می شد.

نه چنین نیست.
هر كه پندارد حال مردم دنیا خوش است
برق را در خرمن مردم تماشا كرده است.

هر بذری كه در زندگی زناشویی به اسم محبت یا همین دوست داشتن ساده وجود دارد،‌در خود پتانسیل بالقوه ای جهت رشد و تبدیل به آنچه كه عشق می نامند دارد،‌ همچنین هر بذری كه به اشتباه عشق نامیده می شود،‌بر اثر بی تدبیری و بی مهارتی آفت زده می شود و از بین می رود.
اگر نمی توانیم عشقمان را بارور كنیم. باید به باغبانی خودمان شك كنیم.

به نظر می رسد، تحمل رنج باغبانی و تحمل خار كاری سخت است و كمتر كسی زیر باری چنین سنگین می رود. لیكن بیرون آمدن از زیر این بار نیز به معنی خوشبختی نیست.
خوشبختی = تلاشی با تدبیر و مستمر ،‌رنجی آگاهانه در مسیری روشن و هدفی آشكار است.

و این تخیلاتی كه از عشق در ذهنتان (با منحصر كردن به شخص x و y ) دارید، بیشتر باورهای ساده انگارانه ایام نوجوانی هست.
پیشنهاد می دهم فعلا برای مشكلاتی كه در قبال بی مسئولیتی ایشان احساس می كنی،‌ به همراه ایشون(یا تنها) به یك مشاور مراجعه كنید. تا با بررسی ابعاد شخصیتی و جزئیات مشكلاتی كه وجود دارد، به شما در برون رفت این مشكل كمك كنند.
گل یخ
افسون جان دنیائی که تو برای خودت تصور کرده ای به حکم روزگار ابدی و همیشگی نیست. پس به داشته هایت دل قوی دار و نداشته هایت را شکر کن!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ash_a700

با سلام به همه دوستان و خانم افسون.
13 صفحه رو ورق زدم و در هر صفحه درسي گرفتم.
از اينكه مي بينم خانم افسون دارن منطقي تر فكر مي كنند خوشحالم.
و از اينكه برخي از دوستان بدون بررسي بيشتر و ساير جزييات توصيه طلاق رو مي كنند متاسف.
خانم افسون شايد مشكلات اخير پيش آمده با همسرتان بد نباشه كه شما را نابتر و خالصتر كند،همانگونه كه درجات علمي رو كسب كرديد اين مسائل راهي باشد تا در مسائل زندگي زناشويي هم صاحب تخصص شويد.پس دست به كار شويد و كمي هم به دنبال پژوهشهاي اينچنيني براي بهبود زندگيتان شويد!
حتما مراجعه به يك متخصص رو جدي بگيريد.
با تشكر

afsoon520

دوستان عزیز من با واقعیت زندگیم کنار آمده ام و الان مشکلی ندارم . یعنی هیچ مشکلی بین من و همسرم نیست و زندگی آرام و خوبی داریم . اما ...
الان دوباره مرا متهم به ناشکری می نمایید. ولی من مدتی است دچار حالات کسالت، رخوت، بی قراری و ... شده ام. در سرکار حوصله انجام هیچ کار جدی را ندارم و دوست دارم وقت گذرانی کنم آنهم با عذاب وجدان . حوصله ام سر می رود و کلافه میشوم. احساس بی هدفی و پوچی میکنم و این حس که کار مفیدی انجام نمیدهم ناراحتم می کند. حوصله ورزش کردن، کتاب خواندن و هیچ چیزی را ندارم و مانند همسرم کارم شده تماشای تلویریون. احساس میکنم این حالات احمقانه شاید ربطی به همسرم دارد. مانند او حس راحت طلبی پیدا کرده ام . برای مبارزه با این حالات چند روز یکبار هدفی برای خودم قرار میدهم ، اما دو سه روز که میگذرد حوصله آن هدف را هم ندارم. فکر نمیکنم افسرده شده باشم ولی به شدت تنبل شده ام . از سرگرمی خوشم میاید اما از کار جدی خوشم نمیاید. کلا احساس آرامش ندارم و بسیار بی قرارم.
afsoon520
دلم گرفته . آسمون دلم بدجوری ابری است . خیلی دوست دارم با کسی حرف بزنم . درست است که همسرم مرد خوب و مهربونی است ، اما با هم زن و شوهر هستیم و آن احساس صمیمیت و یکدلی که در دوستان وجود دارد در بین ما نیست. من با همسرم احساس دوستی نمیکنم چون اصلا نمیتوان با او درد دل کنم و حرف بزنم . ما با هم فرق داریم . وقتی دلم میگیره و خسته ام ، با او که حرف میزنم بیشتر دلم میگیرد.
خسته ام خیلی زیاد . از خودم بیشتر از همه خسته ام.

mostafun
نمي دونم هدف از اين بحث داغ، درد دل كردن هست يا پيدا كردن راه حل؟
مشكل افسون كاملا قابل دركه. وقتي با همسرت دل و ذهن مشترك نداري واقعا زندگي سخت ميشه. مضافا اينكه از نظر هوش (منظورم سرعت و صحت در تصميم گيري هست) هم خيلي متفاوت باشيد. وقتي بايد براي چيزاي بديهي توضيح بدي يا اينكه از انجام ندادن عكس العملهاي طبيعي تعجب مي كني، يه اندوهي، يه حسي توي قلبت چنگ مي زنه (و شايد به خودت بگي چرا من..؟)
بايد به افسون حق داد. شايد اگه همسرش با همين قيافه اي كه الان داره، يه خورده "با هوش تر" بود، اون الان مشكلي نداشت و حتي به زندگي جمعي علاقه مند تر هم مي شد.
هر چند كه خيلي از سرزنشهاي دوستان نسبت به افسون وارده، اما الان ديگه موقع سرزنش كردن نيست. بهتره راه حلها را چك كنيم:
1. افسون سطح هوش خودش رو تا حدي پايين تر از همسرش تنزل بده (احتمالا به سادگي ممكن نيست!!!)
2. افسون سعي كنه شوهرش رو از نظر فكري ارتقاء بده (زمان بر و احتمالا ممكن)
3. افسون توي اين زندگي به قول معروف بسوزه و بسازه (پيشنهاد بيشتر اعضا)
4. جدايي افسون و شوهرش (راه حلي كه اجتناب از اون توصيه شده)
5. راه حل هاي ديگري براي ادامه زندگي مشترك پيدا بشه .... البته نمي دونم افسون خانم نظرشون راجع به بچه چيه؟ يا اينكه با اين حجم كاري كه دارن اصلا مي تونن بچه دار بشن يا نه؟ اما فكر كنم با اومدن يك كوچولو توي زندگيشون، بتونن علاوه بر تربيت كردن يه بچه باهوش، از تنهايي و بي حوصلگي هم در بيان!!!

درخت سبز
افسون خانم سلام
دوست عزيز تا حالا به اين فكر كردي كه همسرت چه وجوه انساني خوبي داره صبر آرامش كه در فرهنگ ذهني شما معني مي شه تنبلي غيرفعال بودن.
شما علاوه بر اينكه مي تونيد با زندگي كنار بيايد و ادامش بديد ميتونيد اون رو تبديل كنيد به بهترين زندگي كه مي تونستيد داشته باشيد.
نمي دونم چرا ما آدمها ياد گرفتيم سطح عقل و شعور همديگر رو با مدرك محك بزنيم.
به نظر من هر ادمي فارغ از تحصيلات و شغل و ... براي خودشيه دنياست هر كسي براي خودش يه كتاب قانون داره هركسي براي خودش شخصيت داره .
قبول دارم كه زنان موفق در جامعه ما با چه احساس لذت بخشي روبرو هستند و تصور مي كنند با ازدواج بايد اوج بيشتري بگيرند اما فراموشمان نشود گاهي در سادگي و رهايي معني هايي يافت مي شود كه در اوج كار ومشغله نمي توان يافت
در كل منظورم اينه كه زندگيت رو با افسوس و حسرت ادامه نده باور كن كه اوهم چيزهاي خوبي براي دادن به تو دارد .
خودت و همسرت را جدا از تحصيلات و شغل و فقط در بوته معنويات به تماشا بنشين.
او را بالا ببر و بگذار اوهم در آن چيز هايي كه دارد تو را بالا ببرد.
در ضمن اينكه فقط به خاطر غمي كه از ازدواج برادرانت داشتي ازدواج كردي خيلي سطحي است به احساست عميق تر خودت هنگامي كه با اختيار در محضر حق او را به عنوان همسر پذيرفتي بيانديش.
به دنبال كارهاي مورد علاقه مشتركتان بگرد(عكاسي از طبيعت كوهنوردي و ...)كمكش كن تا احساساتش بروز يابند .شما تازه يكسال است كه ازدواج كرده ايد به هم فرصت دهيد تا بيشتر همديگر را بشناسيد.هيچ مردي بي نياز از تعريف و تمجيد همسرش نيست به او احساس قدرتمندي دهيد تا واقعا قدرتمند شود.
همسراني كه شبيه خود ما باشند همسران ايده آلي نيستند.گاهي تفاوت ها بيش از هر چيز نزديكي و جاذبه مي آورد.
به هر حال اميدوارم كه به نقطه اي برسي كه با شك و ترديد به گذشته ات و انتخابت نيانديشي.
سپیده ی عشق

گهگداری مسا فرت و زندگی بدون قانون می تونه تنوع خوی در زندگیمون باشه. امتحان کن
del
به نظر من هم از ویژگی های مثبت همسرت حتی اگه کوچیک و سطحی بود براش بگو، حتی اگه یه کم غیر طبیعی و مصنوعی بشه. به این فکر کن که چه کارهایی رو می تونید با هم انجامش بدید. درسته بعضی ها خیلی راحت با هم صمیمی میشن و به قولی اخت میگیرن و حرف دل همدیگه رو خیلی راحت می فهمن اما بعضی آدم ها هم وقتی میبره که با هم صمیمی بشن خصوصا با دید و فکر و عقایدی که شما نسبت به همسرتون و زندگیتون داشتید یه کم زمان لازمه که احساس صمیمیت با همسرتون داشته باشید، پس خیلی عجله نکنید و سعی کنید آروم آروم پیش برید. به کارهای ساده که می تونید با همسرتون انجام بدید فکر کنید! مثله: آب بازی، ظرف شستن با هم، همدیگرو قلقلک بدید، تو پارک با همدیگه بستنی قیفی بخورید و روی تاب بشینید، توی کوه دنبال همدیگه بدوییدو ... . شاید به نظرتون این رفتارها یه کم بچه گانه به نظر برسه اما می خواستم بگم هر کاری که می تونه باعث بشه شما با همدیگه بخندید می تونه کمک کنه که صمیمیت بین شما و همسرتون بیشتر بشه!
می دونم سخته! اما شما می تونید شروع کنید و از همسرتون هم تقاضا کنید تا کم کم توی زندگی و روابطتون احساس یکرنگی و صمیمیت بکنید. به خودتون و به همسرتون فرصت بدید!

سپیده ی عشق
افسون عزیز دوست خوبم
من موقیعت وشرایطی که داری و تحسین میکنم و به همتت افرین میگم.
ولی به نظرمن بهتر که یک مدت به شرایطی که داری حقوقی که می گیری. زیباییت............فکر نکنی چون همین تفکرات حس بر تری رودر وجودت ریشه دار تر و مستحکم تر میکنه.
بیشتر به محسنات همسرت فکر کن و این که چطوری خودت را به همسرت نزدیک کنی تا حس خوبی به شریک زندگیت بدهی . چون همسرت پیش تو احساس خود کم بینی میکنه.
رابطتونو تقویت کن .
بی خیال همه چی شو .
به شادی ها بی اندیش و خوش باش

afsoon520من برگشتم اما اينبار خسته و پژمرده . شوهرم كاملا عوض شده است . تمام محاسنش تبديل به معايب شده است . اينقدر از نظر روحي و عصبي به هم ريخته ام كه شبها تا صبح بيدار ميمانم . من عشق شوهرم رو باور كرده بودم و بهش دل دادم . خيلي حساس و غمگين شده ام . شوهرم ميداند اگر اعصابم خرد باشه ، خوابم نميبره و تا صبح ميلرزم، اما اينكار را مدام تكرار ميكند . احساس قدرت ميكند از اينكه ضعيف شده ام. اگر دوسم داره چرا رنجم ميده.
دو سه روزي بود كه احساس افسردگي و غمگيني شديد داشتم ، با شوهرم كه حرف ميزدم دعوا ميكرد و سرم داد ميزد كه چرا غمگيني ؟؟!! به جاي اينكه كمي محبت كنه و دركم كنه با من قهر ميكنه و يك روز كامل حرف نميزند . با نفرت به من نگاه ميكنه . ديشب تا صبح بيدار بودم.
من از اون آدمهايي هستم كه تشنه محبت واقعي بودم و فكر ميكردم شوهرم عميقا دوسم داره ، خيلي به اين محبت وابسته شدم . حالا مطمئن هستم دوسم نداره و همه اون مهر و محبت ها فقط هيجانهاي اوليه زندگي بوده و بس

philosara
سلام افسون

فکر می کنم اینها قدم هاییه که تو رو به اینجا رسونده: (هرجاش اشتباهه، تصحیح کن تا بهتر بتونم درکت کنم.)

1:: افسون دارای روحیات و خواسته های خاصی بود. ولی هنگام ازدواج بهشون دقت نکرد. دقت نکرد که چه مردی می تونه افسون رو افسون کنه!

بعضی ها افسانه خاصی توی زندگیشون ندارن، اما او اینطور نبود. ولی هنگام ازدواج به هر چیزی فکر کرد جز آرزوهاش!

2:: بعد از ازدواج، وقتی متوجه اشتباهش شد، دیگه برای بازگشت دیر شده بود. یا حداقل نمی شد به راحتی راه رفته رو بازگشت.

بنابراین تصمیم گرفت با وضعیت موجود بسازه. سعی کرد روحش رو به "محبت" قانع کنه. این بهتر از پذیرش نارضایتیش از خودش و زندگیش بود.

افسونی که ضعف نشون داد و تسلیم یک ازدواج بدون علاقه شد، حالا تصمیم گرفت علاقه ش رو با ازدواجش منطبق کنه.

3:: ولی روح این دختر سرکش تر از این بود که عمیقا انطباق پیدا کنه. و بی اختیار اعتقاد قلبیش مبنی بر نالایق بودن همسرش رو بهش انتقال می داد.

افسون عمیقا اعتقاد داشت که لیاقتش از زندگی بیش از اینهاست و این مرد لایق زندگی با او نیست. او سعی می کرد اینها رو از خودش مخفی کنه، اما نگاه و رفتارش این راز رو برای همسرش آشکار می کرد.

4:: بنابراین همسر افسون احساس می کرد تحقیر می شه، و روز به روز بیشتر دچار خشم های پنهان نسبت به همسرش می شد.

5:: ظرفیت این مرد تموم شد و احساس حقارتش رو بصورت بی مهری نشون داد. به این روش می خواست قلب خودش رو آروم کنه و عزت نفسی رو که به پای افسون ریخته بود نجات بده.

6:: حالا افسون همه چی رو باخته بود. دیگه حتی نمی تونست خودش رو با "محبت" هم فریب بده.

و از طرفی قدرت مواجهه با خودش رو هم نداشت چرا که ماهها به خودش ظلم کرده بود.

بنابراین دچار افسردگی شد.

7:: اما یک روز صبح افسون تصمیم جدیدی گرفت که زندگیش رو متحول کرد...


افسون اگه گفتی اون تصمیم چی بود؟


اریو________________________________________
من نیز مانند شما دختر زیبا،خوش هیکل با تحصیلات و شغل خوب ،از نظر هنری نیز تا حدودی حرفه ای و ... و در کل یک فرد شناخته شده بع عنوان زنی باهوش ،زیبا و موفق و ....اینها را گفتم تا از خودم تعریف نکرده باشم بلکه دلایل شباهتهایی را شما عنوان کنم اما ازدواج من دچار اشکالاتی بود همسرم از نظر تحصیلات پاییین تر بود هرگز شم اقتصادی مرا نداشت، انسان ساده و ارامی بود که پیشرفت لازمه برای او نبود و...


اوایل من هم دچار این گپ روحی شدم بسیار هم شدید. اما الان مدتی است که توسط راهنمایی دوستان ارام ارام دارم به سمتی میروم که ضمن شمردن محسنات همسرم(در پستم به ان اشاره کرده ام) بتوانم بر این مشکلات غلبه کنم.
خانمی

احساساتت برخلاف سایر هم تالاریهای عزیز برای من کاملا اشناست. مد دانم چقدر این احساسات تخریب کنند ه هستند اما واقعیت این است که هیچ نسخه کلی برای خوشبخت شدن نیست

شاید همه محسنات در همسر ایده ال ما بود اما ان توجه و احترام را کسب نمی کردیم انوقت شاید ضربه پذیریمان به مراتب بیشتر میشد. زنانی چون ما طالب مهر و محبت هستند مردانی را میخواهند که به انها احترام گذاشته و حقوق اجتماعی بالایی را برای زنانشان قایل باشند اما خوب چه میشود کرد همه محاسن در یک فرد جمع نمیشود اما میشود با تلاش افقهای دید تان را همسرتان نزدیک تر کنید

afsoon520

ممنون از اينكه كمكم ميكنيد . كاري كه همسرم از من دريغ ميكنه . من يك همدردي ساده ميخوام اما داراي اون بلوغ عاطفي نيست كه بتونه با من درددل كنه .
از احترام خبري نيست . فقط تحقير هست . اعتماد به نفسم رو كاملا از دست دادم. كافيه در خيابان در هنگام رد شدن از خيابان كمي تاخير كنم چنان داد و فريادي راه ميندازه كه انگشت به دهن ميمونم . تكيه كلامش اينه كه تو بي شعوري ، چقدر احمقي ، خيلي نفهمي و .... .
وقتي بابت موضوعي ذوق ميكنم چنان با بيرحمي رفتار ميكنه كه شاد بودن از يادم رفته . تازه فهميدم اشتباه ميكردم كه مهربان هستش . همه مردها اول ازدواج اينطور هستند. مطمئن هستم دوستم نداره و بسيار بدجنس و ظالم هست. آب شدنم رو ذره ذره ميبينه . خيلي نا اميدم . از اينكه اينقدر زودباور هستم از خودم تعجب ميكنم.

اریو
سلام

میدانم شرایط روحیت بد است اما گاهی واقعیت ها خیلی تلخ خود را نشلن میدهند.

من نیز مثل تو درست بعد از اینکه مدتها با سردی و بی مهری و دست بالا گرفتن با همسرم برخورد کردم بعد از مدتی شرایط عوض شد یعنی او از من فاصله گرفت. بد خلق شد ،به شدت به خانواده و دوستانش گرایش پیدا کرد و ...


اوایل درکش برام سخت بود . یعنی چه؟؟؟

اینی که تا دیروز برام غش میکرد حالا تازه از اونور بوم افتاده و ... خیلی سوالات دیگه


من هم دچار افسردگی ،خشم ،طغیان و هزاران احساس بد شدم که بدتر روابطمون را بهم ریخت تا جایی که عملا از من فرار می کرد . جلو خانوادهام تو روم وای میستاد و....

بعد از مدتی به این نتیجه رسیدم که اعمال خودم باعث این واکنشها شده بود
سردیها،تحقیرها و بی مهریها ( حتی اگر حق به جانبم بود) به دلیل برخورد نا سالم من باعث این دلزدگی و حتی تلافی در همسرم شده بود .
اولش باورش سخت بود . این همون مردی که تو فامیل بهم می گفتند خدای صبر و اخلاقه؟؟؟
- این همون کسیه که اگه هزار حرف می زدم باز نوازشم مبکرد و نازمو می خرید
این و .... هزارن سوال بی پایان دیگه

اما نازنین

خبر خوش اینه که بعد از تغییرات فاحش من که از جمله احترام گذاشتن به او بود و قبول بی شرط و شروطش رابطه من و او دوباره به حال اولش برگشت

الان گرچه هنوزم ته قلبم دلم خیلی چیزها را میخواهد(کار عالی برای همسرم،درامد خوب و ...) اما چون درد بی تفتوتی و دلزدگیش را چشیدهام فهمیدم حمایت عاطفی و داشتن همسری خوش برخورد که همیشه مرا درک کند و احترامم را نگه دارد شاید اولویتی بوده که تاز تهدید به از دست دادنش نشده بودم درکش نمی کردم.

ظاهرا شما هم چنین هستید. پس ارام ارام تغییرات بنیادی را در خودت شروع کن بعد ازمدتی او هم تغییر مثبت خواهد کرد

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

afsoon520

هيچ اتفاق خاصي نيفتاده . روند عادي زندگي ما رو به اينجا كشانده. يعني در روزمرگي و پس از گذشت زمان هيجان شوهرم عوض شده .اين موضوع به آرامي و به تدريج پيش آمده . بطوري كه اگر يك مانتو بخواهم بخرم اگر سايز مورد نظر او را نخرم سكوت مي كند و با اين سكوت اعصابم را به هم مي ريزد.
طبيعي است كه پس از گذشت يك زمان به او عادت كرده ام . هر روز و هر لحظه بايد مراقب كوچكترين كلمات و حركاتم باشم ، مبادا كه سكوت كند. در پاسخ من كه چرايي را سئوال ميكنم چيزي نمي گويد . وقتي حرف نميزند و بي اعتنا به من به راحتي ميخوابد عصباني ميشوم و اين عصبانيت و ناراحتي باعث ميشود كه تا صبح نخوابم و دچار لرزش و گر گرفتگي شوم. با دانستن اين موضوع ذره اي مراعات مرا نميكند . اين رقتارها به تدريج باعث شده كه من از نظر عصبي ضعيف شوم و مني كه قبلا بسيار داراي آرامش بودم حالا كنترل خواب خود را هم ندارم . اين رفتار او كه به من بي اعتنا ميشود ، غذايم را نميخورد ، حرف نميزند و با نفرت نگاه ميكند باعث شده كه من خواب و آرامشم را از دست بدهم .

mamfred
سلام
وقتی در مورده این نوع برخوردها از همسرتون می پرسید چه جوابی میدهد؟؟؟؟
تا حالا در این مورد باهاش حرف زدین؟؟؟؟
afsoon520
بعد از مدتي سكوت را ميشكند ، معمولا يك روز بعد و معذرت خواهي ميكنه و ميگه چرا اين حرف رو زدي ، چرا اون كارو كردي . من ميخواستم خودم را شبيه او كنم كه اينقدر صبور است و وقتي از ديگران ( مثلا برادر) دلگير است ، اصلا به روي خود نمياورد . اما ميبينم كه در مواجهه با من بسيار سختگير و زود رنج است .
همسرم مادرش را دوست دارد ، اما وقتي تصادف كرديم به او حتي نگفت تا ناراحت نشود . اما بابت مسائل جزيي مرا عذاب ميدهد . تنها انتظار من آرامش است كه ديگر آن را هم ندارم/.

mamfred

سلام دوباره
من احساس می کنم این نوع رفتار همسرتون برای اینه که شما رو متوجه چیزی کنه یا اینکه از شما یه چیزی می خواد که نمی خواد مستقیم اینو بهتون بگه
مثلا می خواد شما رو وادار به تغییر رفتار کنه؟؟؟
یا اینکه شما رو تشنه به محبت و احساس خودش کنه ؟؟؟
یا انکه شما بهش نیاز پیدا کنید ؟؟؟؟
یا اینکه بدونه براتون مهمه ؟؟
باید با سیست برخورد کنید من کاملا با نظر ویا مخالفم چ.ن احساس می کنم همسرتون از اینکه همش احساس کنه شما ازش سرترین فراریه و داره یه کاری می کنه که شما بهش اهمیت بدین
می خواد ببینه با بی اعتنایی شما بهش توجه می کنید یا نه
فقط کافیه با زیرکی سعی کنید هم غرورتونو حفظ کنید هم خریدار ناز همسرتون باشید
گاهی مردها هم ناز می کنن و انتظار دارن ناز بکشیم نه این که خودمونم داغون بشیم و فکر کنیم که دوستمون ندارن
یه همسرت نزدیک شو بگو من احساس می کنم چند وفتیه از یه چیزی ناراحتی بگو دلم نمی خواد هیچ دلخوری تو دلمون بمونه و کهنه بشه پس بگو چرا چند

ممنون از نظرات مفيدتون.
من ميدونم كه بايد روي خودم خيلي كار كنم اما دوستان تمام مشكلات را به گردن من انداختن دور از انصاف است. همسرم در خانواده پرخاشگري رشد كرده است . اگر شما يك ساعت در خانه آنها حضور داشته باشيد شاهد چندين كشمكش و جر و بحث خواهيد بود. اما نكته جالب اين است با اينكه به هم توهين ميكنند اما از هم ناراحت نميشوند و اين موضوع برايشان عادي است. همسرم انتظار دارد زماني كه من باذوق مانتويي خريده ام و به او نشان ميدهم اگر براي انتخابم به من بيشعور و احمق ميگويد خونسرد باشم و بپذيرم من اشتباه كرده ام. يعني من حق انتخاب يك مانتو را هم ديگر ندارم و خود از صلاح و شان خود بيخبرم و اين روش برخورد صحيح است؟!
اگر خانواده اش در مقابل من دعوا ميكنند و فرياد ميكشند كمترين خجالتي به خود راه نميدهد ، اما اگر در جايي كه مردمي حضور دارند حتي با مهرباني و شوخي بخواهم حرف بزنم سرم داد ميكشد و چنان ضد حالي ميزند كه اشكم در ميايد و دليلش اينست در پيش مردم نبايد حرف زد و آبرويمان ميرود.
آيا اين مشكل من است كه همسرم حتي خريد يك جوراب براي من را يك هزينه اضافي ميداند ولي براي خود هر اندازه بخواهد خريد ميكند. آيا صحيح است كه تا به حال مرا به گردش نبرده است. حتي زماني كه با هم خوب هستيم دلم ميگيرد چرا كه اينقدر زندگيم ساكت و بي هيجان است و اينكه كوچكترين تقاضاي من براي تفريح جنجالي در پي خواهد داشت.
1. تصميم دارم كه هر اندازه در خانه مشكل داشته باشم در محيط كار به آن فكر نكنم . زماني كه اين مشكلات در زندگيم اتفاق ميافتد در محل كار بسيار غمگين و پريشان هستم و هيچ تمركزي بر روي كارم ندارم. يكي از دلايلي كه ميخواهم آرامش داشته باشم به دليل تاثيرش بر محيط كارم ميباشد. وقتي بغض دارم و ناراحتم اصلا نميفهمم دارم چكار ميكنم و فقط ساعتها را ميگذرانم . بايد تمرين كنم در اوج ناراحتي در محل كار سرزنده و شاداب و فعال باشم و ذره اي از ذهنم را درگير مشكلاتم نكنم.
2. اتاق خوابم را عوض كرده ام و ميخواهم هر اندازه همسرم پافشاري كرد ديگر در كنار او نخوابم چون اين موضوع در سلامتي روحي و جسمي من تاثير منفي داشته است. اگر به تنها خوابيدن عادت كنم ديگر در زمان قهر و دعوا فشار عصبي نخواهم داشت.
3. همسرم را در نقش يك همكار بي انصاف بپذيرم. دوستان و همكاراني داشته ام كه در حقم بدي كرده اند اما من اصلا ذره اي بابت رفتارشان خودم را ناراحت نكرده ام. بايد با همسرم نيز همينگونه رفتار كنم . هرچند ميدانم در حقم بدي ميكند خودم را ناراحت نكنم و مانند غريبه ها از رفتارشان ناراحت نشوم. من اگر در بيرون كسي به من ناسزا هم بگويد چنان بي اهميت است كه خودم را ناراحت نميكنم. بايد اين ال4. گوي ذهني را بر روي همسرم پياده كنم و از او انتظار خوبي نداشته باشم.
4. قبل از ازدواج همگان مرا موجود آرام و بي خيالي مي دانستند. مشكلات و غمها و غصه ها در زندگيم كم نبودند اما برايم جالب بود كه اصلا خودم را درگير نميكردم و غصه چيزي را نميخوردم. به آينده اميدوار بودم و سعي ميكردم بدون فكر به غصه هايم زندگي كنم. ميخواهم دوباره همان افسون شوم . فكر ميكنم همسرم يك برادر بي عاطفه است كه وجود دارد اما غمگينم نميكند.
5. بايد دست از گلايه هاي تكراري كه هيچ سودي ندارند بردارم.اگر تاثيري داشتند يكبار دوبار نه اينكه دهها بار .
6. اصلا از رفتارهاي بد و نامردي همسرم ناراحت نشوم. واقعيت وجودي همسرم همين است چرا بايد فرض كنم كه او بايد يك مرد كامل و تكيه گاه زندگيم باشد. حالا كه خودم كار ميكنم و محتاجش نيستم و اگر از او خواستم برايم خريد كند فقط براي يادآوري بود. وقتي من اينقدر برايش ارزش ندارم كه برايم يك لباس بخرد چرا خودم را اذيت كنم. خدا روزي خودم را زياد كند تا محتاج هيچ انسان تنگ نظري نشوم.
بايد اين موارد را تمرين كنم. سخت است اما ميشود.

افسون جان سلام

چند اشتباه داری که ترا متوجه آن ها می کنم

کسی به دنبال قاصر و مقصر نیست . تو دوست ما هستی و همگی سعی داریم تو را به کسب آرامش درونی دعوت کنیم . ما نه شوهر تو را می شناسیم و نه او در درجه اولویت قرار دارد . ما می خواهیم تو به ارزشها خود واقف باشی و بعد از کسب آرامش از حق انتخاب و اختیار خود استفاده کنی .


شکی نیست که یک فضای مسموم باعث الودگی و بیماری انسان می شود اما من و تو باید سعی کنیم واکسن های لازم را به خودمان تزریق کنیم تا دچار آلودگی نشویم و این آن چیزی است که ما سعی داریم به تو بگوئیم .


حال تو بیمار شده ای افسرده هستی و نقش کودک درون سازگارمنفی و والد مستبد و سازگار منفی تو پر رنگ شده است ما می خواهیم تو متوجه این مسئله بشوی و با کسب ارامش دیگر حالات نفسانی دیگر خو را تقویت کنی .


تو در اثر آزردگی اعتماد به نفس خود را تا حد بسیار زیادی از دست داده ای در حالی که تو دختر بسیار توانا و قابلی هستی که بسیار سازنده می تواند باشد و کافی است خود و توانایی های خود را باور کنی و ایمان بیاوری که هنوز هم حق انتخاب داری و حتی تا پایان راه زندگی حق انتخاب داری و....


اما همه ی این مسائل + مسائل دیگری که به آن اشاره نکرده ام زمانی اتفاق می افتد که تو ارامش داشته باشی و بعد از کسب آرامش و در نهایت آرامش ببینی که می خواهی با این زندگی ، با این مرد، با این خانواده و ....چه بکنی ؟!


راه حل تو اتاق خواب عوض کردن و اعمال و رفتار منفی کارانه و.... نیست و کمکی به تو و رابطه ات نمی کند . تو باید روحیه ای آرام سازنده و مفید داشته باشی و در درجه اول این حس سرخوردگی را از خود دور کنی و ریشه یابی کنی چرا نقش تو در زندگی به یک قربانی تبدیل شده است؟! واقعا چرا ؟!!

خودت را ریشه یابی کن . نقش خودت را به اختیار و در لحظه انتخاب کن .


چه اهمیتی دارد که من سلیقه ترا تائید کنم یا تکذیب ؟! تو باید این باور را داشته باشی که اگر مزخرف ترین چیز روی زمین را خریده باشی باز چون دلت می خواسته و خوشحال شده ای پس کار درستی کرده ای و به حرف و قضاوت و.....من فرو نریزی .


اگر باور داشته باشی که انسان ارزشمندی هستی من اگر صدایم را روی سرم رها کنم و تو را با الفاظ زشت صدا کنم تو نباید به ارزشهای خود شک کنی .

بلکه قاطع باید بگویی : آنی حالش خراب است . طفلک حالش خیلی بد است ( همین !) نه اینکه به هم بریزی که چرا آنی به من اینگونه گفت؟! فرض خود را بر این بگیر که من دیوانه ام . بی ادب هستم. شعور ندارم . آیا آنچه که من ندارم و نیستم باید باعث رنجش تو شود ؟!!

و هزاران نکته دیگر که در مجال نیست تا برای تو بگویم

و اما در آخر

خواهش می کنم دو کتابی که به تو معرفی کردم را بخوان . خواهش می کنم .

سلام دوستان .
امروز آمدم بگويم كه بلاخره موفق شدم در زمام خشم و ناراحتي خودم را كنترل كنم. رفتارها و بي مهريها كماكان ادامه دارد. مثلا ديشب بر سر يك اينكه از سركار 1 ساعت رفته ام مركز خريد و اينكه چرا 7 برگشته ام ( در حالي كه خودش 8 شب آمد) دعوا و سكوت كرد. من موضوع را جدي نگرفته ام و با خنده خواستم به طرفش بروم كه مرا محكم هل داد و به من گفت كه برو گمشو . الان هم كه اينها را مينويسم تفهيم اتهام نشده ام ؟؟!!
اما از برخورد خودم راضي هستم. هيچ حرفي نزدم و به اتاق ديگري رفته و مطالعه كردم. بعد از 2 3 ساعت آمد در اتاق گفت من معذرت ميخواهم . در آن لحظه خشم زيادي به من دست داد اما خودم را كنترل كردم. در دلم ميخواست كه ناسزا بگويم ، او را بزنم و حتي با صداي بلند تلويزيون نگاه كنم اما هيچ كدام را انجام ندادم و زود آرام شدم و مشكل بي خوابي هم نداشتم. احساس ميكنم تغيير مثبتي در من رخ ميدهد.
در سركارم هم احساس غم نداشتم و مشكلي نداشتم جز اس ام اس ها و تلفن هاي همسرم كه ميگفت دوستم دارد و ... كه من باور نميكنم.
دوباره انگيزه پيشرفت در كار به من دست داده و در جهت آن شروع به مطالعه كرده ام. حتي فكر انتقام از همسرم هم با وجود ناراحتي ندارم. حالا ميتوانم بفهمم چرا در زندگي و كارش موفق نيست چون اصولا انسان شكرگزار و قدرشناسي نيست.
نميدانم مشكلش چيست ولي راهي كه ميرود عاقبت خوبي در انتظارش نيست. من از اينكه روحيه آرام خودم را دوباره بدست مياورم خوشحالم.
دوستان عزيزم لطفا باز هم مرا راهنمايي كنيد و از نظرات و همفكريهاي خود سودمندم نماييد.

سلام
از اینکه تونستی خودت را تا حدودی کنترل کنی تبریک بهت می گم
اما نکاتی به نظرم رسید که جای تامل بیشتری دارد
...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط afsoon520

سلام دوستان .
مثلا ديشب بر سر يك اينكه از سركار 1 ساعت رفته ام مركز خريد و اينكه چرا 7 برگشته ام ( در حالي كه خودش 8 شب آمد) دعوا و سكوت كرد.

من هم مثل شما زن هستم
فکر نمی کنی بدون اینکه همسرت را در جریان بگذاری رفتی خرید و تازه اینکه خودت رو هم با شوهرت قیاس می کنی که خودش ساعت 8 اومد من ساعت 7 اومدم
این مسئله نکته مثبتی نداره بلکه به عکس شما داری مقابله به مثل می کنی با شوهرت
همه انسانها ویژگی های زن و مرد بودن در وجودشون هست
که باید اونها رو توازن ببخشند
شما مستقلی برای خودت تصمیم بگیری اما وقتی قبول کردی که وارد زندگی مشترک بشوی و مهمتر از همه اینکه قبول کردی به عنوان یک زن و یک همسر به وظیفه ات عمل کنی
رفتارت بسیار نادرست بوده
من موضوع را جدي نگرفته ام و با خنده خواستم به طرفش بروم كه مرا محكم هل داد و به من گفت كه برو گمشو . الان هم كه اينها را مينويسم تفهيم اتهام نشده ام ؟؟!!
تفهیم اتهام؟
زندگی دادگاه نیست که بخواهی به کسی تفهیم اتهام کنیم و از کسی بازجویی و بازخواست
اما از برخورد خودم راضي هستم. هيچ حرفي نزدم و به اتاق ديگري رفته و مطالعه كردم. بعد از 2 3 ساعت آمد در اتاق گفت من معذرت ميخواهم . در آن لحظه خشم زيادي به من دست داد اما خودم را كنترل كردم. در دلم ميخواست كه ناسزا بگويم ، او را بزنم و حتي با صداي بلند تلويزيون نگاه كنم اما هيچ كدام را انجام ندادم و زود آرام شدم
بسیار رفتارت درست و منطقی بوده :104:
اما چرا در دلت می خواستی به او دشنام بدهی ...کتکش بزنی...
افسون گرامی شما بیشتر خصوصیات مردانه را در خودت تقویت می کنی
زنها لطیفند روح بسیار نازکی دارند این خصوصیات را که خودت هم می دانی ناپسند هست از وجودت خارج کن
همیشه سعی کن که تو خوب باشی

دوباره انگيزه پيشرفت در كار به من دست داده و در جهت آن شروع به مطالعه كرده ام.
اشتباه هست تو باید خودت باعث انگیزه در خودت باشی نه عامل های بیرونی
حتي فكر انتقام از همسرم هم با وجود ناراحتي ندارم.
واژه انتقام در زندگی مشترک؟
افسون خوب یا بد شما این آقا را انتخاب کرده ای ...بهتر نیست به جای اینکه این همه دنبال مقابله به مثل و لج و لج بازی باشی به دنبال بهبود زندگی ات باشی
افسون عزیز اولین پستم در این تاپیک را دوباره بخون
حالا ميتوانم بفهمم چرا در زندگي و كارش موفق نيست چون اصولا انسان شكرگزار و قدرشناسي نيست.
زندگی ایشون دیگه به تنهایی نیست بلکه شما و همسرت زندگی مشترکی دارید که موفقیت او موفقیت توست و خدایی نکرده شکست او شکست شما
نميدانم مشكلش چيست ولي راهي كه ميرود عاقبت خوبي در انتظارش نيست.
شما زنش هستی و تنها کسی که می تونه بهش کمک کنه خود شما هستی ...سعی کن مهارت زندگی ات را بالا ببری و زندگی زیبایی برای خودت و شوهرت بسازی
مردها اغلب دیرتر به بلوغ و رشد می رسند تو سعی کن با کوشش و همت خودت زندگی ات را از نو بسازی
من از اينكه روحيه آرام خودم را دوباره بدست مياورم خوشحالم.

:104::104::104:آفرین با روحیه آرام با مشکلات برخورد کن و در صدد رفع مشک باش نه انتقام جویی

دوستان عزيزم لطفا باز هم مرا راهنمايي كنيد و از نظرات و همفكريهاي خود سودمندم نماييد.

و کلام آخر در یک نکته که در همین تالار به چشمم خورد به جای اینکه بدی های کسی را مرتب بر سرش هوار کنیم بیاییم وقتی کار درستی انجام میده تشویقش کنی

---

افسون عزیز

داشتن احساس تغییر مثبت بسیار خوبه و از این که داری تجدید روحیه می کنی خوشحالم .:104::104::104::72::72::72:

خواستی که راهنمایی را ادامه بدهیم . چون مشخصه داری رو خودت کار می کنی نکات زیر رو برای توجه بیشتر میگم .

خوب دقت کن :

تو شوهرت را بخشی از وجود خودت نمیدونی او را از خودت جدا می بینی مثل یک غریبه هم اطاقی که به ناچار کنار هم هستید و سعی می کنی به خاطر آرامش خودت باهاش سازگار باشی ، شاهد مدعای من ، لحن شما در این عبارتها ازکلام شماست :

نقل قول:

---

خودش 8 شب آمد............در دلم ميخواست كه ناسزا بگويم ، او را بزنم و حتي با صداي بلند تلويزيون نگاه كنم ............ميگفت دوستم دارد و ... كه من باور نميكنم.........فكر انتقام از همسرم
در زندگي و كارش موفق نيست............اصولا انسان شكرگزار و قدرشناسي نيست...............نميدانم مشكلش چيست ولي راهي كه ميرود عاقبت خوبي در انتظارش نيست

---

اما از این که داری روحیه ات را به دست میاری ، انگیزه فعالیت پیدا کردی و احساس رضایت ، اصل این حال خوبه ، اما جهتش مناسب نیست . جهتش برای صرفاً خودته نه زندگی مشترک ، نه خودت و همسرت ، یعنی به نوعی اگه با این روحیه که در لحنت پیداست این تجدید قوا را دنبال کنی به خود خواهی خوش آمد گفتی و احیائش کردی و بهش دامن می زنی ، رو لحنت در این عبارتها دقت کن :

نقل قول:

---

نميدانم مشكلش چيست ولي راهي كه ميرود عاقبت خوبي در انتظارش نيست. من از اينكه روحيه آرام خودم را دوباره بدست مياورم خوشحالم.

---

و همچنین جایی که هیچ اشاره ای به عکس العملت در رابطه با عذر خواهی شوهرت نکردی و ما نمی دانیم . و ناگفته تصور می کنیم یا سکوت کردی یا بی تفاوت گذشتی، و یا پاسخی معمولی دادی ..... و این که در مقابلsmsدوستت دارم شوهرت بد بینانه می گویی که باور نمی کنم . این یعنی چنان همسرت و احساسش را نادیده می گیری که ابراز احساس او در تو احساسات و عواطفت را تحریک نمی کنه و تازه باور هم نمی کنی . در حالی که روحیه زنانه طوریه که دوستت دارم دروغین هم تحت تأثیر قرارشون میده ، شاهدش فریب خوردنها و وابستگیشون در مقابل ایراز علاقه هاست ، و.... . چی باعث میشه که این احساس زنانه در شما برانگیخته نشه در مقابل ابراز علاقه شوهرت ؟؟؟ خود خواهی و انزوا طلبی .
عکس العملت در مقابل دوستت دارم او را بگذر کنار حسی که در درونت وقتی او از شما عذر خواهی کرد که حس میل به کتک زدن و بد و بیراه گفتن در درونت ایجاد شد . خودت رو چطور ارزیابی می کنی ؟؟

معمولاً زنی که قهر می کنه و از بی مهری شوهرش ناراحته ، کافیه چنین معذرت خواهی و دوستت دارمی بشنوه ، زود ناراحتی را فراموش می کنه . آنوقت شما نه تنها بر عکس هستید بلکه راحت عنوان می کنید که بی مهریها ادامه داره

می گویید بی مهریها ادامه داره و چند سطر پایین تر از معذرت خواهی و ابراز علاقه وی می گویی ..... اگر بی مهری ادامه داشته ، اینها چیه ؟؟؟؟ خشونت ؟؟؟ .

خانمی بیشتر توجه به خودت کن ، شما رو نگرش و رفتار و روحیات خودت باید خیلی دقیق بشی و آنالیز کنی . به شوهرت کار نداشته باش ، خودت را واکاوی واقع بینانه و متواضعانه کن و در پی تغییر باش ، شوهرت خود به خود درست میشه .
یک چشمه از اثر تغییر رفتار خودت رو در او ببین ( با کنترل رفتار از سوی شما او هم تغییر رفتار داد ) :

نقل قول:

---

هيچ حرفي نزدم و به اتاق ديگري رفته و مطالعه كردم. بعد از 2 3 ساعت آمد در اتاق گفت من معذرت ميخواهم ........... اس ام اس ها و تلفن هاي همسرم كه ميگفت دوستم دارد

---

و همچنین از کنترل رفتار و احساس رضایتت صرفاً به خاطر خودت و آرامشی که خودت به دست آوردی خوشحالی نه علاوه بر آن به خاطر این که با شوهرت بد رفتاری نکردی و حرمت بینتون را حفظ کردی

ممنون .
در جواب بايد بگويم من به همسرم گفتم براي خريد ميروم و در آن زمان چيزي نگفت. البته خريد نكرده و زود برگشتم و وقتم صرف خريد نان و شير و كلوچه مورد علاقه همسرم شد. من 5:30 از سر كار در آمدم و 7 خانه بودم. من نميفهمم برخي در اين تالار ميخواهند انسان بودن و حق آزادي معقول را هم زير سئوال ببرند. همسر من دنبال بهانه است و من نميدانم چرا و يكي از دلايلش هم اينست كه مطمئن هستم علاقه اي به من ندارد.

بعد خانم فرشته مهربان مگر شخصيت و احساس من بازيچه است كه هر چند روز يكبار به من توهين شود ، كوچكترين نيازهايم ناديده گرفته شوند و بعد با يك معذرت خواهي و دوستت دارم همه چيز حل شود. آري بي تفاوت بودم و تاثيري در من نداشت و زين پس هم نخواهد داشت چون دوامش يك يا دو روز است. مگر يك انسان چند بار بايد تجربه كند تا دريابد اين عذرخواهي ها و دوستت دارمها دليل بر علاقه نيست.
در اين 6 ماه هر بار مشكلي پيش آمده بعد از آشتي كردن بارها خواسته ام فقط يك ماه حتي اگر بدترين گناه را مرتكب شدم آرام باشد و ايجاد تنش نكند اما وقتي دو يا سه روز ديگر دوباره تكرار مكررات. من ديگر نه قهر ميكنم و نه گلايه چون اينها را بارها سنجيده ام و جوابي نگرفته ام. دارم به احساس بي تفاوتي ميرسم. اين روزها و لحظات عمر من است كه به دست همسرم نابود ميگردند.
دوست داشتم ناسزا بگويم چون از اينكه به مسخره گرفته ميشوم خسته شده ام . اگر موضوع آنقدر برايش حاد و مهم بود كه مرا هل ميدهد و از خودش دور ميكند چرا پس از 2 ساعت فراموشش ميكند.
من كاري نكرده بودم فقط رفته بودم خريدي كنم . يعني اينقدر شخصيت و شعور انساني ندارم كه همسرم برايم تصميم بگيرد كي بروم كي بيايم. نا گفته ها زياد اما در مجال نوشتن نميگنجد.من حق زندگي و احترام دارم مانند هر انسان ديگري. من زنداني و برده نيستم. فقط از شوهر بودن دستور دادن را ياد گرفته است اما كوچكترين توقعي نبايد از او داشته باشم. وقتي بايد كار كنم چون ميدانم حتي انتظار خريد يك لباس را هم نبايد داشته باشم ، وقتي ميدانم با دوران مجرد بودنم زندگيم فرقي نكرده است و بايد مانند قبل تلاش كنم، حتي احترام هم نبايد داشته باشم؟

ازدواجم اشتباه بود ادامه دادنش اشتباهي بزرگتر. از همسرم كاملا دلسردم و ديگر انتظاري از او ندارم.

ما آزموده ايم در اين شهر بخت خويش
بيرون كشيد بايد از اين ورطه رخت خويش

سلام خانوم افسون اگه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط afsoon520

ازدواجم اشتباه بود ادامه دادنش اشتباهي بزرگتر. از همسرم كاملا دلسردم و ديگر انتظاري از او ندارم.

ما آزموده ايم در اين شهر بخت خويش
بيرون كشيد بايد از اين ورطه رخت خويش

---

و مطمئن هستی...
میشه بگی برای چی توی این تالار میایی و مشکلت را بازگو می کنی؟

چون هنوز به يقين نرسيده ام. فكر ميكنم شايد راهي باشد كه نرفته ام. ترس از پشيماني .

آنقدر دوره اين قهر و آشتي ها كوتاه است كه مجال تفكر پايدار و تصميم قاطع را به من نمي دهد. اينكه من فقط روي خوش و مهرباني و درك كردن خواستم و نگرفتم.

من خسته شده ام اما نميخواهم در اين حالت تصميم بگيرم . من فقط احساسم را گفتم. از نظر احساسي بريده ام.

افسون گرامی
دقت کن اگه هنوز هم فکر می کنی راهی هست که نرفتی
به راهنمایی ها و مشاوره ی بچه های تالار گوش کن
یه مدت احساسات منفی نسبت به شوهرت را کنار بگذار
ببین فاصله دوتا پست شما چقدر کوتاه هست
توی اولی می گی ادامه این زندگی بی فایده است
توی پست بعدی می گی فکر می کنم هنوز راهی باشه که نرفته ام
همه ی اینها از اوج احساسات شما سرچشمه می گیره
هیچکس قصد پیدا کردن مقصر را نداره بلکه سعی در نشون دادن راه درست را دارند
شما سعی کن با خوندن مقاله های بسیاری که توی همین تالار هست روی احساست کنترل داشته باشی
سخت هست خیلی زیاد ولی نشدنی نیست:72:

وقتي به آدم "خوشبختي" رو هديه بدن، شايد زياد قدرش رو ندونه. اما كسي كه براي خوشبختي "تلاش" و "از خود گذشتگي" مي كنه، مطمئنا هم قدرش رو ميدونه و هم بيشتر ازش لذت مي بره.
فكر كنم خيليها هم همين عقيده رو داشته باشند كه "زندگي رو بايد ساخت". زندگي راحت، برخلاف تصور ما يه لقمه ي حاضر و آماده نيست. واقعا بايد اونو ساخت. از مرحله ي طراحي مفهومي بايد شروع كرد. كم كم طراحي دقيقتر و تهيه مواد و ساخت و مشكلات و . . . ولي آخرش واقعا لذت بخشه. به شرطي كه باور داشته باشيم كه اين ما هستيم كه بايد زندگي رو بسازيم.
براي اينكار هم بايد برنامه داشت، مطمئنا هم نميشه توي يك يا دوسال به نتيجه رسيد.

ديشب همسرم حرفهاي بسيار تلخي به من زد. او ميخواست آخر اين هفته به ديدن مادرش برود ، اما از طرف همكاران براي يك مهماني رسمي در رستوران دعوت شدم. شب كه به او گفتم مخالفت كرد كه مادرش مهمتر است و هرچه از من اصرار از او انكار. من گفتم هفته بعد عيد است و تعطيل. ما كه چند روز در عيد به آنجا ميرويم اما دوست دارم در اين مهماني باشم قبول نكرد. چندين بار پرسيدم مادرش مهمتر است يا من و خيلي محكم گفت مادرم مهمتر است و اولويت اول در زندگيم است.
من گفتم اين مهماني سالي يكبار است و وقتي ببينم همه ميروند و من نميروم ناراحت ميشوم و غصه ميخورم ، گفت كه ناراحتي و غصه خوردن من بي دليل است و گفت كه برايش مهم نيست كه ناراحت بشوم يا نه. اين حرفها را چندين بار تكرار كرد. حتي وقتي رفتم كه با خنده و شوخي و لوس كردنم راضيش كنم مرا پس زد .
ديشب در تمام مدت دلم ميشكست احساس خشم و نا اميدي داشتم اما خودم را به سختي كنترل ميكردم. بعد خيلي راحت شب بخير گفت و رفت. من در اتاق ديگري خوابيده بودم و هر لحظه فكر ميكردم ميايد و حرفهايش را پس ميگيرد اما اينكار را نكرد.
مدتي كه ميخواستم احساسات ويرانگري به سراغم مي آمدند. هر لحظه ميخواستم بلند شوم و به سراغش بروم و شكايت كنم چرا برايش ديگر مهم نيستم اما خيلي با خودم جنگيده ام. به خودم گفتم قبلا هميشه اينكار را كرده ام ولي بي نتيجه بوده است . احساس بي ارزش بودن و هزاران احساس ديگر به سراغم مي آمدند و دوست داشتم فرياد بزنم . بدترينش احساس ناتواني بود كه آزارم ميداد. هر چند سخت بود و بي خوابي اذيت ميكرد كاري نكردم و همسرم را در جريان اين عذاب روحي قرار ندادم.
صبح كه به سركار آمدم از من خواستند كه اگر نميايم اعلام كنم و من هم گفتم كه امكان حضور ندارم. بعد اس ام اس همسرم آمد كه هر جا تو بگي ميايم . من هم گفتم نوشداروي بعد از مرگ سهراب است. بعد از آن به من زنگ زد و گفت ديشب شوخي ميكرده است و فقط ميخواسته ادبم كند و حالم را بگيرد.

من تا صبح بر خود لرزيده ام و آن بيرحم طوري رفتار ميكند كه انگار اتفاقي نيفتاده است و نميداند با اينكارها زخمي كه در قلبم باز شده در حال بزرگ شدن است.

تنها نكته خوبش اين بود در حالي كه در تمام مدت خون خونم را ميخورد و از درون آتش ميگرفتم و حرص ميخوردم لبخند ميزدم و شب هم با وجود آن طوفان ويرانگر روحي نگذاشتم بفهمد چه حالي دارم.

به نظر من همسرتون با این کارها می خوا یه چیزی رو به شما بگه
چیزهایی که از اول زندگیتون تو دلش تلنبار شده ،و نتونسته(به هر دلیل ممکنی)بهتون بگه

شما دیشب یه کار اشتباه کردین و اون اینکه نباید خودتون رو تو جبهه مخالف مادرشون قرار می دادین

به نظر من اگر می تونین راضیش کنین با هم پیش یه مشاور خوب ،حتما برین
مطمئنا ایشون هم حرفهای زیادی برای گفتن دارن

افسون عزیزم من خودم درگیر مشکلات زیادی هستم و شاید درست نباشه راهنمایی کنم
فقط ازت میخوام یکم زندگی رو راحت تر بگیری و انقدر حساس نباشی و حرفا و حرکات همسرت رو زیر ذره بین نبری و با مرور اونهاخودت رو داغون نکنی باور کن اگه ذهنت رو رها کنی خیلی از مشکلات حل میشه

خيلي گنگم. از هيچي سر در نميارم. چرا همسرم خوب يا بد بودن زندگي برايش مهم نيست؟ چرا كوچكترين تلاشي براي بدست آوردن دل من انجام نميدهد؟ و هزاران چراي ديگر فضاي ذهنمو مسموم كرده. ايكاش ميتونستم اين گفتگوهاي ذهني را براي فقط چند ساعت متوقف كنم.
در درونم غوغاست
و تنم خسته از اين تنهايي است
و چه اندوه عجيبي اينجاست .
هيچ ذوق و شوقي براي عيد ندارم. احساس شكست و بازنده بودن دارم.

سلام افسون جان
چقدر ضعیف شدی؟؟ یادمه اوایل در این تاپیک با اعتماد به نفس بالایی حرف میزدی
از نظر میگم ضعیف شدی چون منتظری همسرت خوشحالت کنه خودت قدمی برای خوشحال کردن خودت بر نمیداری وقتی دلخوری منتظر میمونی از دلت در بیاره و اگر در نیاره میشه غصه و خودتو داغون میکنی
خودت باش برای زندگی کردن از کسی انتظار نداشته باش چون کسی برایت کاری نمی کنه اگه خودت نخوای که شاد باشی از دست کسی کاری بر نمیآد همسرت هم نمیتونه کاری بکنه حتی اگه بخواد از دلت هم در بیاره فکر میکنی داره زبون بازی میکنه و تظاهر چون دیدت نسبت بهش عوض شده پس اول از خودت انتظار داشته باش بعد از بقیه