اشعار برگزیده

خوشا انان که الله یارشان بید
به حمد و قول هوالله کارشان بید
خوشا انان که دائم در نمازند
بهشت جاودان بازارشان بید
ازان روزی که ما را افریدی
به غیر از معصیت چیزی ندیدی
خداوندا به حق اشک و چاره
زما بگذر !شتر دیدی ندیدی!
یکی درد و یکی درمان پسندد یار
یکی وصل و یکی هجران پسندد یار
من ازدرمان و درد و وصل و هجران
پسندم انچه رایاران پسندند
خدایا!داد از این دل !ای داد ای داد!
نگشتم یک زمان مشتاق ازاین دل شاد
چو فردا داد خواهان ،داد خواهند ،داد خواهند
برارم مو دو صد فریاد ،از این دل ،یار!

اگر چه شرط نهادیم و امتحان کردیم
ز شرطها بگذشتیم و رایگان کردیم

اگرچه یک طرف از آسمان زمینی شد
نه پاره پاره زمین را هم آسمان کردیم

اگرچه بام بلندست آسمان مگریز
چه غم خوری ز بلندی چو نردبان کردیم

پرت دهیم که چون تیر بر فلک بپری
اگر ز غم تن بیچاره را کمان کردیم

اگرچه جان مدد جسم شد کثیفی یافت
لطافتش بنمودیم و باز جان کردیم

اگر تو دیوی ما دیو را فرشته کنیم
وگر تو گرگی ما گرگ را شبان کردیم

تو ماهیی که به بحر عسل بخواهی تاخت
هزار بارت از آن شهد در دهان کردیم

اگرچه مرغ ضعیفی بجوی شاخ بلند
برین درخت سعادت که آشیان کردیم

بگیر ملک دو عالم که مالک الملکیم
بیا به بزم که شمشیر در میان کردیم

هزار ذره ازین قطب آفتابی یافت
بسا قراضه قلبی که ماش کان کردیم

بسا یخی بفسرده کز آفتاب کرم
فسردگیش ببردیم و خوش روان کردیم

گر آب روح مکدر شد اندرین گرداب
ز سیلها و مددهاش خوش عنان کردیم

چرا شکفته نباشی چو برگ می لرزی
چه نا امیدی از ما کرا زیان کردیم

بسا دلی که چو برگ درخت می لرزید
به آخرش بگزیدیم و باغبان کردیم

الست گفتیم از غیب و تو بلی گفتی
چه شد بلی تو چون غیب را عیان کردیم

پنیر صدق بگیر و به باغ روح بیا
که ما بلی تو را باغ و بوستان کردیم

خموش باش که تا سر به سر زبان گردی
زبان نبود زبان تو ما زبان کردیم

شراب بي‌غش و ساقي خوش دو دام رهند
که زيرکان جهان از کمندشان نرهند
بود آيا که در ميکده‌ها بگشايند
گره از کار فروبسته ما بگشايند
سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود
رونق ميکده از درس و دعاي ما بود
ياد باد آن که نهانت نظري با ما بود
رقم مهر تو بر چهره ما پيدا بود
تا ز ميخانه و مي نام و نشان خواهد بود
سر ما خاک ره پير مغان خواهد بود
پيش از اينت بيش از اين انديشه عشاق بود
مهرورزي تو با ما شهره آفاق بود
ياد باد آن که سر کوي توام منزل بود
ديده را روشني از خاک درت حاصل بود
خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود
گر تو بيداد کني شرط مروت نبود
قتل اين خسته به شمشير تو تقدير نبود
ور نه هيچ از دل بي‌رحم تو تقصير نبود
به وفاي تو که بر تربت حافظ بگذر
کز جهان مي‌شد و در آرزوي روي تو بود
دوش مي‌آمد و رخساره برافروخته بود
تا کجا باز دل غمزده‌اي سوخته بود
يک دو جامم دي سحرگه اتفاق افتاده بود
و از لب ساقي شرابم در مذاق افتاده بود
گوهر مخزن اسرار همان است که بود
حقه مهر بدان مهر و نشان است که بود
ديدم به خواب خوش که به دستم پياله بود
تعبير رفت و کار به دولت حواله بود
به کوي ميکده يا رب سحر چه مشغله بود
که جوش شاهد و ساقي و شمع و مشعله بود
آن يار کز او خانه ما جاي پري بود
سر تا قدمش چون پري از عيب بري بود
مسلمانان مرا وقتي دلي بود
که با وي گفتمي گر مشکلي بود
در ازل هر کو به فيض دولت ارزاني بود
تا ابد جام مرادش همدم جاني بود
کنون که در چمن آمد گل از عدم به وجود
بنفشه در قدم او نهاد سر به سجود
از ديده خون دل همه بر روي ما رود
بر روي ما ز ديده چه گويم چه‌ها رود

از زمزمه دلتنگيم، از همهمه بيزاريم

نه طاقت خاموشي، نه تاب سخن داريم

آوار پريشاني‌ست، رو سوي چه بگريزيم؟

هنگامۀ حيراني‌ست، خود را به که بسپاريم؟

تشويش هزار «آيا»، وسواس هزار «اما»،

کوريم و نمي‌بينيم، ورنه همه بیداريم

دوران شکوه باغ از خاطرمان رفته‌ست

امروز که صف در صف خشکيده و بي‌باريم

دردا که هدر داديم آن ذات گرامي را

تيغيم و نمي‌بريم، ابريم و نمي‌باريم

ما خويش ندانستيم بيداريمان از خواب

گفتند که بيداريد، گفتيم که بيداريم.

من راه تو را بسته، تو راه مرا بسته

اميد رهايي نيست وقتي همه ديواريم

حسین منزوی

پرستش
ای شب ، به پاس صحبت دیرین ، خدای را
با او بگو حکایت شب زنده داریم
با او بگو چه می کشم از درد اشتیاق
شاید وفا کند ، بشتابد به یاریم
ای دل ، چنان بنال که آن ماه نازنین
آگه شود ز رنج من و عشق پاک من
هر چند بسته مرگ کمر بر هلاک من
ای شعر من ، بگو که جدایی چه می کند
کاری بکن که در دل سنگش اثر کنی
ای چنگ غم ، که از تو به جز ناله بر نخاست
راهی بزن که ناله از این بیشتر کنی
ای آسمان ، به سوز دل من گواه باش
کز دست غم به کوه و بیابان گریختم
داری خبر که شب همه شب دور از آن نگاه
مانند شمع سوختم و اشک ریختم
ای روشنان عالم بالا ، ستاره ها
رحمی به حال عاشق خونین جگر کنید
یا جان من ز من بستانید بی درنگ
یا پا فرانهید و خدا را خبر کنید
آری ، مگر خدا به دل اندازدش که من
زین آه و ناله راه به جایی نمی برم
جز ناله های تلخ نریزد ز ساز من
از حال دل اگر سخنی بر لب آورم
آخر اگر پرستش او شد گناه من
عذر گناه من ، همه ، چشمان مست اوست
تنها نه عشق و زندگی و آرزوی من
او هستی من است که آینده دست اوست
عمری مرا به مهر و وفا آزموده است
داند من آن نیم که کنم رو به هر دری
او نیز مایل است به عهدی وفا کند
اما - اگر خدا بدهد - عمر دیگری

فریدون مشیری

ماه بالاي سر ابادي است،
اهل ابادي در خواب .
روي اين مهتابي ،خشت غربت را مي بويم .
باغ همسايه چراغش روشن ،
من چراغم خاموش.
ماه تابيده به بشقاب خيار،به لب کوزه اب.
غوک ها مي خوانند .
مرغ حق هم گاهي.
کوه نزديک من است :پشت افرارها ،سنجدها.
ئ بيابانپيداست.
سنگ ها پيدانيست ،گلچه ها پيدا نيست.
سايه هايي از دور ،مثل تنهايي اب ،مثل اواز خدا پيداست.
نيمه شب بايد باشد.
دب اکبر ان است:دو وجب بالاتر از بام.
اسمان ابي نيست ،روز ابي بود.
ياد من باشد فردا ،بروم باغ حسن گوجه و قيسي بخرم
ياد من باشد فردا لب سلخ ،طرحي از بزها بردارم،
طرحي از جادوها ،سايه هاشان دراب.
ياد من باشد،هرچه پروانه که مي افتد دراب،زود از اب درارم.
ياد من باشد فردا لب جوي ،حوله ام را هم با چوبه بشويم.
ياد من باشد تنها هستم.
ماه بالاي سر تنهايي است.

از صحبت مردم، دل ناشاد گریزد
چون آهوی وحشی که ز صیاد گریزد
پروا کند از باده کشان، زاهد غافل
چون کودک نادان که ز استاد گریزد
دریاب که ایام گُل و صبح جوانی
چون برق کند جلوه و چون باد گریزد
شادی کن اگر طالب آسایش خویشی
که آسودگی از خاطر ناشاد گریزد
غم در دل روشن نزند خیمۀ اندوه
چون بوم که از خانۀ آباد گریزد
فریاد که در دام غمت سوختگان را
صبر از دل و تأثیر ز فریاد گریزد

«خانه ي دوست کجاست؟»در فلق بود که پرسيد سوار.
اسمان مکثي کرد.
رهگذر ساخه ي نوري که به لب داشت به تاريکي شن ها بخشيد
و به انگشت نشان داد سپيداري و گفت:
»نرسيده به درخت،
کوچه باغي است که از خواب خدا سبزتر است
ودران عشق به اندازه ي پرهاي صداقت ابي است .
مي روي تا ته ان کوچه که از پشت بلوغ ،سربدر مي ارد،
پس به سمت گل تنهايي مي پيچي ،
دو قدم مانده به گل،
پاي فواره ي جاويد اساطير زمين مي ماني
وترا ترسي شفاف فرامي گيرد.
در صميميت سيال فضا،خش خشي مي شنوي:
کودکي مي بيني
رفته از کاج بلندي بالا ،جوجه بردارد از لانه نور
واز او مي پرسي دوست کجاست

رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند
چنان نماند چنین نیز هم نخواهد ماند

من ار چه در نظر یار خاکسار شدم
رقیب نیز چنین محترم نخواهد ماند

چو پرده دار به شمشیر می‌زند همه را
کسی مقیم حریم حرم نخواهد ماند

چه جای شکر و شکایت ز نقش نیک و بد است
چو بر صحیفه هستی رقم نخواهد ماند

سرود مجلس جمشید گفته‌اند این بود
که جام باده بیاور که جم نخواهد ماند

غنیمتی شمر ای شمع وصل پروانه
که این معامله تا صبحدم نخواهد ماند

توانگرا دل درویش خود به دست آور
که مخزن زر و گنج درم نخواهد ماند

بدین رواق زبرجد نوشته‌اند به زر
که جز نکویی اهل کرم نخواهد ماند

ز مهربانی جانان طمع مبر حافظ
که نقش جور و نشان ستم نخواهد ماند

وقـتي تو شـب گــم مـي شـدم هم خونه خواب گل مي ديد
همســـايـه از خوشــه ي خواب سبـد سبـد خنــده مي چيد

وقـتي تو شـب گــم مي شدم ستــاره شــب شـکــن نــبود
مــــيون ايــــن شبــــزده هـــا کســي بـــه فــکــر مـــن نــبود

آوازه خـــــون کـوچــــه هــــــا شـــعـــراشو از يـــاد بــــرده بود
چـــــراغــــا خـوابـيـــده بـودن شـعــلــشـونـو بـــاد بــــرده بود

آخ اگـــــه شــــب شـيـشــه اي بــود پــل به ستاره مي زدم
شـکـسـت آيـنـه ي شـب و نـيـزه ي خـورشـيـد مــي شـدم

آخ اگــــه مـــرگ امـــون مـــي داد دوبـــــاره بـاغ مــي شـدم
تو رگ يـــخ بـسـتــه ي شـــب نـبـــض چــــــراغ مــي شـدم

آخ کــــه تــــو اقيــــانـوس شـــب سـوخـتـنـمـو کـسـي نديد
تـــو بـــــرزخ بــــيــداد شـــب کــســي بـــه دادم نـــرســيــد

تـــو اوج ويــــرون شــــدنـــم تـــــو شـــب دم کـــــرده ي درد
کـــســـي دعــــا نـــخــونــد بــرام هيـــشکي برام گريه نکرد

وقتي تو شب گم مي شدم دلم مي خواست شعله بشم
رو ســــــايــــه هـــاي يـــخ زده دســـت نــــوازش بـــکـــشم

دلـــــم مــــي خــــواســـت آشـــتــي بــدم تگرگـو بــا اقـاقيا
خــــورشـيــد مـــهــربــونـــي رو مــهــمــون کنم به خونه ها

آخ اگــــه مـــرگ امـــون مـــي داد دوبـــــاره بـاغ مــي شـدم
تو رگ يـــخ بـسـتــه ي شـــب نـبـــض چــــــراغ مــي شـدم


شعر :استاد ایرج جنتی عطایی شاعر رها و غربت نشین ایرانی !!!
بعضی وقتا فکر می کنم چی می شه اگه همه به عقاید همدیگه احترام بذاریم تا بعضی از بزرگان و هنرمندان و ... مجبور نباشند به خاطر داشتن ایده و نظری غیر از اونچیزی که رایج هست کشورمون رو ترک کنند و از نعمت داشتن وطنشون بی بهره بشند ! در حالی که میدونیم ایـــــــــــــــــــــــ ــــــــــران سرزمین همه ی ایرانیهاست با هر نژاد و قوم و مذهبی ولی متاسفانه دوره ای پیش اومده که داشتن نظر و شعر و هنر و عقیده غیر از نظر بعضی ها جرم شده .
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
میلاد حضرت محمد (ص) که ولادتش تکمیل نعمت ها و الطاف خداوند به بشریت بود رو تبریک عرض می کنم . امیدوارم همه ی ما شایسته ی پیروی از آن رحمة ً للعالمین باشیم .

ساقیا آمدن عید مبارک بادت
وان مواعید که کردی مرواد از یادت

در شگفتم که در این مدت ایام فراق
برگرفتی ز حریفان دل و دل می‌دادت

برسان بندگی دختر رز گو به درآی
که دم و همت ما کرد ز بند آزادت
شادی مجلسیان در قدم و مقدم توست
جای غم باد مر آن دل که نخواهد شادت

شکر ایزد که ز تاراج خزان رخنه نیافت
بوستان سمن و سرو و گل و شمشادت

چشم بد دور کز آن تفرقه‌ات باز آورد
طالع نامور و دولت مادرزادت

حافظ از دست مده دولت این کشتی نوح
ور نه طوفان حوادث ببرد بنیادت

نثار روي تو هر برگ گل که در چمن است
فداي قد تو هر سرو بن که بر لب جوست

اي صبا گر به جوانان چمن بازرسي
خدمت ما برسان سرو و گل و ريحان را

تخت زمرد زده است گل به چمن
راح چون لعل آتشين درياب

جان فداي دهنش باد که در باغ نظر
چمن آراي جهان خوشتر از اين غنچه نبست

مرا و سرو چمن را به خاک راه نشاند
زمانه تا قصب نرگس قباي تو بست

دلت به وصل گل اي بلبل صبا خوش باد
که در چمن همه گلبانگ عاشقانه توست

در اين چمن چو درآيد خزان به يغمايي
رهش به سرو سهي قامت بلند مباد

سايه تا بازگرفتي ز چمن مرغ سحر
آشيان در شکن طره شمشاد نکرد

شکر آنرا که تو در عشرتي اي مرغ چمن
به اسيران قفس مژده گلزار بيار

گلعذاري ز گلستان جهان ما را بس
زين چمن سايه آن سرو روان ما را بس

کنون که در چمن آمد گل از عدم به وجود
بنفشه در قدم او نهاد سر به سجود

زیبایی گل
شب، خورشید رفت.
آفتابگردان به دنبال خورشید می گشت
در آسمان که ناگهان ستاره ای چشمک زد .
آفتابگردان سرش را پایین انداخت .
آری...... گلها هیچ وقت خیانت نمی کنند.......

سلام termeh
امروز این دومین تاپیک هست که از شما مطالعه کردم، اولی در انجمن افراد خوشبخت بود، مطلبی که از وبلاگ پرواز خیال انتخاب کرده بودی، آنجا پاسخی قرار دادم.
اما حالا دوباره این تاپیک را دیدم...
این هم تاپیک قشنگی مثل همان تاپیک... ، اما باز هم متضمن نگرانی، نارضایتی و گزنده ای تلخ است.
اگر جز شما این پست ها را زده بود، طبیعی طبیعی طبیعی بود.
اما من که با دست نوشته های شما آشنا هستم، نگران شدم. ظاهرا خسته و ناراضی به نظر می رسید.
امیدوارم به خیالات و ذهنیات خود اجازه ندهی، تو را در کنترل بگیرد.
ما آدمها به اندازه ای که مستقل ، قوی و منطق محور هستیم ، می توانیم احساسات خود را در جهت خود بکار بگیریم.

امیدوارم که روحیه اتان مثل همیشه شاد باشه و من اشتباه کرده باشم...، در این صورت به من خبر بده تا این پستم را پاک کنم...

زندگی رسم خوشایندی است
زندگی بال و پری دارد با وسعت مرگ
پرشی دارد اندازه عشق
زندگی چیزی نیست که لب طاقچه عادت از یادمن و تو برود
زندگی جذبه دستی است که می چیند
زندگی نوبر انجیر سیاه در دهان گس تابستان است
زندگی بعد درخت است به چشم حشره
زندگی تجربه شب پره در تاریکی است
زندگی حس غریبی است که یک مرغ مهاجر دارد
زندگی سوت قطاری است که درخواب پلی می پیچد
زندگی دیدن یک باغچه از شیشه مسدود هواپیماست
خبر رفتن موشک به فضا
لمس تنهایی ماه
فکر بوییدن گل در کره ای دیگر
زندگی شستن یک بشقاب است
زندگی یافتن سکه دهشاهی در جوی خیابان است
زندگی مجذور اینه است
زندگی گل به توان ابدیت
زندگی ضرب زمین در ضربان دل ما
زندگی هندسه ساده و یکسان نفسهاست
هر کجا هستم باشم
آسمان مال من است
پنجره فکر هوا عشق زمین مال من است
چه اهمیت دارد
گاه اگر می رویند
قارچ های غربت ؟
من نمی دانم که چرا می گویند : اسب حیوان نجیبی است کبوتر زیباست
و چرا در قفس هیچ کسی کرکس نیست
گل شبدر چه کم از لاله قرمز دارد
چشم ها را باید شست جور دیگر باید دید
واژه ها را باید شست
واژه باید خود باد ‚ واژه باید خود باران باشد
چترها را باید بست
زیر باران باید رفت
فکر را خاطره را زیر باران باید برد
با همه مردم شهر زیر باران باید رفت
دوست را زیر باران باید برد
عشق را زیر باران باید جست

دهان دختر زيبا تهي ز دندان است

که هر شکسته دندان بهاي يک نان است

هيچکس فکر نکرد که در آبادي ويران شده ديگر نان نيست

و همه مردم شهر بانگ برداشته اند که چرا سيمان نيست؟

و کسي فکر نکرد که چرا ايمان نيست؟

و زماني شده است که بغير از انسان ، هيچ چيز ارزان نيست .

************************************************** ****
************************************************** ****
امسال توی سایت همدردی می خوام از خدا چند تا خواهش کنم :
خدایا کمک کن مردم رو فریب ندیم و به هوش و فهم اونها احترام بذاریم و واقعیتها رو انعکاس بدیم . ( حتی اگه قرار بشه درباره ی ما چیزی که نیستم فکر کنند .) خدایا کمک کن زبان مردم خاموشمون باشیم و برای تحقق حق دهنمون رو باز کنیم . خدایا کمک کن درد مردم رو بفهمیم و علاوه بر تلاش برای رفع دردها ، وسیله ی انتقال این دردها به بدنه ی رسانه ها باشیم تا عده ای بفهمند ( البته اگه فهمی مونده باشه ). خدایا کمک کن با سیاسی بازی و شیطنت درصدد مطرح کردن خودمون و به سخره گرفتن آلام و رنج های عزیزانمون نباشیم یعنی به معنی واقعی کلمه ««««« همدرد »»»»» باشیم نه اینکه شعار همدردی بدیم .خدایا کمک کن ...

بیا که قصر امل سخت سست بنیادست
بیار باده که بنیاد عمر بر بادست

غلام همت آنم که زیر چرخ کبود
ز هر چه رنگ تعلق پذیرد آزادست

چه گویمت که به میخانه دوش مست و خراب
سروش عالم غیبم چه مژده‌ها دادست

که ای بلندنظر شاهباز سدره نشین
نشیمن تو نه این کنج محنت آبادست

تو را ز کنگره عرش می‌زنند صفیر
ندانمت که در این دامگه چه افتادست

نصیحتی کنمت یاد گیر و در عمل آر
که این حدیث ز پیر طریقتم یادست

غم جهان مخور و پند من مبر از یاد
که این لطیفه عشقم ز ره روی یادست

رضا به داده بده وز جبین گره بگشای
که بر من و تو در اختیار نگشادست

مجو درستی عهد از جهان سست نهاد
که این عجوز عروس هزاردامادست

نشان عهد و وفا نیست در تبسم گل
بنال بلبل بی دل که جای فریادست

حسد چه می‌بری ای سست نظم بر حافظ
قبول خاطر و لطف سخن خدادادست

فکر بلبل همه آن است که گل شد يارش
گل در انديشه که چون عشوه کند در کارش
دلربايی همه آن نيست که عاشق بکشند
خواجه آن است که باشد غم خدمتگارش
جای آن است که خون موج زند در دل لعل
زين تغابن که خزف می‌شکند بازارش
بلبل از فيض گل آموخت سخن ور نه نبود
اين همه قول و غزل تعبيه در منقارش
ای که در کوچه معشوقه ما می‌گذری
بر حذر باش که سر می‌شکند ديوارش
آن سفرکرده که صد قافله دل همره اوست
هر کجا هست خدايا به سلامت دارش
صحبت عافيتت گر چه خوش افتاد ای دل
جانب عشق عزيز است فرومگذارش
صوفی سرخوش از اين دست که کج کرد کلاه
به دو جام دگر آشفته شود دستارش
دل حافظ که به ديدار تو خوگر شده بود
نازپرورد وصال است مجو آزارش

سلام معشوق همین جاست از دیدن دوباره ات و نظراتت خوشحال شدم .
شعرهای مریم قشنگندوپراز احساس .:18:
http://i27.tinypic.com/fy1jif.jpg
من به شخصه شعرهای شاد رو بیشتر می پسندم هر چند بعضی شعر ها درعین ناامیدی و غم با ادم همدردی می کنند ولی شعرهای پر محتوا و امیدوار کننده بیشتر ادم رو ازحال و هوای غم بیرون می کنند.:228:
سال پر شور و شادی را برای همه ارزو می کنم امیدوارم هیچ دلی غم نداشته باشه اگر هم داره تو ی دلش لونه نکنه .:73:

اینم یه شعر از مریم حیدرزاده که حاوی مطالب جالبیه ، در واقع این نوع زبان برای گفتن شعر اجتماعی واقعا منحصر به فرده یعنی زبونی که در اوج سادگی و عامیانه بودن می تونه با رنگ و بویی عاشقانه و سفید و آمیزه ای از جوانی مطالب سیاه اجتماعی رو بیان کنه . ( البته من به جز یکی دو شعر از مریم حیدرزاده شناختی ندارم ) .

تاثیر این نوع از اشعار روی آدما متفاوته و هم می تونه محرک مثبت باشه و هم مخرب .

%%%%%%%%%%%%%%
روی عکسا گرد و خاکه
بیشتر دلا هلاکه
قحطی گلای پونه ست
تقدیرا دست زمونه ست
عهد و پیمونا شکسته
رشته ی دلا گسسته
تقویما رو ماه تیره
زندونا پر اسیره
آدما یا همه مردن
یا که مات و دل سپردن
عصر ما عصر فریبه
عصر اسمای غریبه
عصر پژمردن گلدون
چترای سیاه تو بارون
مرگ آواز قناری
مرگ عکس یادگاری
تا دلت بخواد شکایت
غصه ها تا بینهایت
دلای آدما تنگه
غصه هم گاهی قشنگه
چشما خونه ی سواله
مهربون شدن محاله
حک شده رو هر دیواری
که چرا دوسم نداری
خونه هامون پر نرده
پشت هر پنجره پرده
تا دلت بخواد مسافر
تا بخوای عاشق و شاعر
شبا سرد و بی عروسک
دلای شکسته از شک
زلفای خیلی پریشون
خط زدن رو اسم مجنون
شهری که سرش شلوغه
وعده هاش همه دروغه
چشمای خیره به جاده
عشوه های نخریده
آسمونا پر دوده
قلب عاشقا کبوده
گونه ی گلدونا زرده
رفته و بر نمی گرده
آدما بی سرگذشتن
آهوا بدون دشتن
دفترا بدون امضا
ماهیان بدون دریا
تشنه ها هلاک آبن
همه حرفا بی جوابن
نصف زندگی نگاهه
بقیش همه گناهه
خدا رو انگار گذاشتن
رو زمین و بر نداشتن
در و دیوارا سیاهه
آدرسامون اشتباهه
شب و روزا پر عادت
وقت که شد شاید عبادت
خدا مال غصه هاته
وقتی غم داری خداته
روی آینه ها غباره
شیشه ی پنجره تاره
بغضا بی صدا و کاله
همه از فکر و خیاله
قلک خوبیا خالی
مهربونیا خیالی
قفسا پر پرنده
لبای بدون خنده
نه شنیدنی نه گوشی
نه گلی نه گلفروشی
مرگ جشنای تولد
مرگ اون دلی که گم شد
خستگی بی اعتمادی
شک و تردید زیادی
امتحان های مکرر
لونه های بی کبوتر
مشقامون بدون امضا
اسممون همیشه رسوا
نمره های عشقمون تک
بامامون بدون لک لک
همه غایب توی دفتر
مث بالای کبوتر
خونه ها بدون باغچه
بدون حافظ طاقچه
نه برای عشق میلی
نه کسی به فکر لیلی
دیگه پشت در بسته
کسی بیدار ننشسته
نه کسی نه انتظاری
نه صدای بی قراری
واسه عاشقی که دیره
لااقل دلت نگیره
کاش تو قحطی شقایق
باز بشیم سوار قایق
بشینیم بریم تو دریا
من و تو تنهای تنها
ماهیا خیلی امینن
نمی گن اگه ببینن
انقدر می ریم که ساحل
از من و تو بشه غافل
قایق و با هم می رونیم
می ریم اونجاها می مونیم
جایی که نه آسمونش
نه صدای مردمونش
نه غمش نه جنب و جوشش
نه صدای گلفروشش
مث اینجا ‌آهنی نیست
خوبه اما گفتنی نیست
پس ببین یادت بمونه
کسی ام اینو ندونه
زنده بودیم اگه فردا
وعده ی ما لب دریا
صبح پاشو بدون ساعت
که فراموش بشه عادت
نره از یاد تو زیبا
وعده ی ما لب دریا

آی آدمها!...

آی آدمها که بر ساحل نشسته شاد و خندانید
یک نفر در آب دارد می سپارد جان
یک نفر دارد که دست و پای دائم می زند
روی این دریای تند و تیره و سنگین که می دانید
آن زمان که مست هستید از خیال دست یابیدن به دشمن
آن زمان که پیش خود بیهوده پندارید
که گرفتستید دست ناتوانی را
تا توانایی بهتر را پدید آرید
آن زمان که تنگ می بندید
بر کمرهاتان کمربند
در چه هنگامی بگویم من
یک نفر در آب دارد می کند بیهوده جان قربان
آی آدمها که بر ساحل بساط دلگشا دارید
نان به سفره جامه تان بر تن
یک نفر در آب می خواند شما را
موج سنگین را به دست خسته می کوبد
باز می دارد دهان با چشم از وحشت دریده
سایه هاتان را ز راه دور دیده
آب را بلعیده در گود کبود و هر زمان بی تابیش افزون
می کند زین آبها بیرون گاه سر گه پا
آی آدمها که روی ساحل آرام در کار تماشایید
موج می کوبد به روی ساحل خاموش
پخش می گردد چنان مستی به جای افتاده. بس مدهوش
می رود نعره زنان. وین بانگ باز از دور می آید:
آی آدمها........
و صدای باد هر دم دلگزاتر
در صدای باد بانگ او رساتر
از میان آبهای دور یا نزدیک
باز در گوش این نداها

آی آدمها ...

سلام ستاره ؛
یعنی چی از حضور دوباره ام خوشحال شدی !!!؟ مگه کجا بودم ؟
من در تالار همیشه بودم و خیلی بیشتر از حد هم برای تالار مایه گذاشتم . حتما یادت هست که هفت ماه پیش تالار عبارت بود از پستهایی که یا من میذاشتم یا تو و هر از چند گاهی هم طاهره ؛ مدیر سایت هم که هنوز پست نذاشته میدونستیم میخواد چی بگه. منتها چون تالار از حالت عملیاتی خارج شده و بحث های سازنده جاشون رو دادن به تاپیک هایی که از گل و میوه و شعارهای الکی خوش کن و تاپیکهای تالیفی لذا ترجیه میدم هر از چند گاهی فقط پستی بذارم که نگند لال از دنیا رفت .
بحث های اول تالار یادته ؟ چقدر از هم چیز یاد گرفتیم . اما می بینی که مدیریت ضعیف و ناعادلانه منجر به این شده که یه عده تازه وارد تالار میشند و یه مدت بسیار فعال می شند و بعد اونها هم میرند کنار . وقتی بحثی صورت میگیره اولین کاری که صورت می گیره اینه که مدیر زود می خواد جمع و جور کنه که مبادا فضای گل و بلبل مصنوعی تالار کاکتوسی بشه .
در هر حال اولین عامل برای حضور در یک اجتماعی حتی اگه مجازی باشه اینه که مدیریت اون رو قبول داشته باشیم و چون بنده عدالت آقای سنگ تراشان رو قبول ندارم ( از سومین پستی که در تالار گذاشتم متوجه نگاه و خط ایشون به افراد و مطالب شدم ) و چون در تالارها و سایتهای زیادی عضو بودم می خواستم همون موقع تالار رو ترک کنم چون میدونستم با ایشون آبم توی یه جوب نمیره ولی اون بحث سازنده با شما (ستاره) پیش اومد و تصمیم گرفتم بعد از جمع و جور کردن بحث تالار رو ترک کنم که همونطور هم شد که بعد از گذاشتن 100 پست رفتم . اما متاسفانه جریان سمیه و گردآفرید پیش اومد که باز مجبور شدم برگردم و از اون روز تا الان فقط ترجیح دادم در تالار حضور داشته باشم نه اینکه فعالیت کنم . البته در سایتهای دیگه ای که به فعالیت سازنده ی آدمها احترام واقعی بیشتری میگذارند نه به جنسیت و تابعیت و درصد انغعالشون با نامی غیر از معشوق همینجاست کاملا فعال حضور دارم . البته آقای سنگ تراشان آدم خوبیه و سوادش هم بد نیست و بنده هم برادرانه دوستش دارم ولی مدیر خوبی نیست بیش از 10 دلیل علمی و بیش از 10 مثال عمیاتی میشه برای اثبات این ادعا آورد .

در هر حال امیدوارم که هممون با کمک هم پیشرفت کنیم ، شاد و خوشبخت باشیم و ان شا الله با پیروزی بر نفس شیطانی یک جشن واقعی و یک سور حقیقی برگزار کنیم .

منم که شهره شهرم به عشق ورزيدن
منم که ديده نيالودم به بد ديدن

وفا کنيم و ملامت کشيم و خوش باشيم
که در طريقت ما کافريست رنجيدن

به پير ميکده گفتم که چيست راه نجات
بخواست جام می و گفت عيب پوشيدن

مراد دل ز تماشای باغ عالم چيست
به دست مردم چشم از رخ تو گل چيدن

به می پرستی از آن نقش خود زدم بر آب
که تا خراب کنم نقش خود پرستيدن

به رحمت سر زلف تو واثقم ور نه
کشش چو نبود از آن سو، چه سود کوشيدن

ز خط يار بياموز مهر با رخ خوب
که گرد عارض خوبان خوش است گرديدن

سلام
من که سر درنمی اینجا چه خبره ؟:302::47:

نقطه عشق نمودم به تو هان سهو مکن
ورنه چون بنگری از دایره بیرون باشی

اينم يه شعر فوق العاده زيبا از فريدون مشيري

نميخواهم بميرم، با که بايد گفت؟

کجا بايد صدا سر داد؟

در زير کدامين آسمان،

روي کدامين کوه؟

که در ذرات هستي ره برد توفان اين اندوه

که از افلاک عالم بگذرد پژواک اين فرياد!

کجا بايد صدا سر داد؟

فضا خاموش و درگاه قضا دور است

زمين کر ، آسمان کور است

نمي خواهم بميرم، با که بايد گفت؟

اگر زشت و اگر زيبا

اگر دون و اگر والا

من اين دنياي فاني را

هزاران بار از آن دنياي باقي دوستتر دارم

به دوشم گر چه بار غم توانفرساست

وجودم گرچه گردآلود سختيهاست

نمي خواهم از اينجا دست بردارم!

تنم در تار و پود عشق انسانهاي خوب نازنين بستهست

دلم با صد هزاران رشته، با اين خلق

با اين مهر، با اين ماه

با اين خاک، با اين آب . . . پيوستهست

مرا از زنده ماندن، امتداد خورد و خوابم نيست

توان ديدن دنياي ره گمکرده در رنج و عذابم نيست

هواي همنشيني با گل و ساز و شرابم نيست

جهان بيمار و رنجور است

دو روزي را که بر بالين اين بيمار بايد زيست

اگر دردي ز جانش بر ندارم ناجوانمرديست

نمي خواهم بميرم تا محبت را به انسانها بياموزم

بمانم تا عدالت را بر افرازم، بيفروزم

خرد را، مهر را تا جاودان بر تخت بنشانم

به پيش پاي فرداهاي بهتر گل برافشانم

چه فردايي، چه دنيايي!

جهان سرشار از عشق و گل و موسيقي و نور است . . .

نمي خواهم بميرم، اي خدا!

اي آسمان!

اي شب!
نمي خواهم
نمي خواهم
نمي خواهم
مگر زور است؟

سلام:72:
خدمت اقای فریدون مشیری عرض کنم که::305:

اش کشک خاله اته بخوری پاته نخوری پاته

.
اره زوره جانم.::47:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط setareh

سلام:72:
خدمت اقای فریدون مشیری عرض کنم که::305:

اش کشک خاله اته بخوری پاته نخوری پاته

.
اره زوره جانم.::47:

---

:D
دارم يواش ميخندم!

سلام
به به به به .

اشعار برگزیده مینویسید ؟

اگر تمایل داری اشعار استاد طوفان رو برای شما بازگو فرمایم .

خیلی ممنونم !

پوتین برای سربازان جدید

دستبند 10 عدد

نان به تعداد کافی

باز داشتگاه نم کشیده

پول برق را میدهمیم ، پول آب جدا

و دیگر هیچ ، به به به به به

خیلی ممنونم !

شب عالی متعالی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط lord.hamed

پوتین برای سربازان جدید

دستبند 10 عدد

نان به تعداد کافی

باز داشتگاه نم کشیده

پول برق را میدهمیم ، پول آب جدا

و دیگر هیچ ، به به به به به

خیلی ممنونم !

شب عالی متعالی

---

:58::58::58::58::58:

شب عالي منفجر!!!

خیلی خرسندیم که موجبات خنده های شما رو فراهم نمودیم .

سلام
انجمن سرگرمی و تفریح و ... توی کوچه بغلی هست...
خواهش می کنم...

چشم
ببخشيد

آخ آخ آخ درسته باید بریم اون جا ( جو گیر شده بودیم ) .

آقا مدیر قول میدم دیگه در خونه خودمون توپ بازی کنیم . خواهش میکنم توپمون رو پاره نکنید . ( تو رو خدا به دل نگیرید مزاح عرض کردم )

با پوزش فراوان از همه دوستان مخصوصا آقای مدیر .

برای جبران یک متنی دارم که برایتان مینویسم امیدوارم لذت ببرید :

می نوشم و می نوشم از کوثر چشمانت

می خشکم و می رویم در پیچک دستانت

بوسیدم و بوییدم ، نالیدم و خندیدم

امشب چه نمازی بود در کعبه ی ایمانت

پیچیدم و پیچیدم ، چرخیدم و چرخیدم

با یاد تو افتادم چون کشته به میدانت

چشمان سایه تو ، لبریز دو بیتی هاست

نو گشت غزل هایم در سایه مژگانت

گم گشتم و گم گشتم ، آن قدر که خم گشتم

خم گشته قد صد خُم ، از خم خم زلفانت

تا هستم و تا هستی ، تا مستم و تا مستی

می نوشم و می نوشم از کوثر چشمانت

-------------

شب بر همگی زیبا .

برای گفتن من . شعر هم به گل مانده
نمانده عمری و صدها سخن به دل مانده
صدا که مرهم فریاد بود زخم مرا
به پیش زخم عظیم دلم خجل مانده

از دست عزیزان چه بگویم . گله ای نیست
گر هم گله ای هست دگر حوصله ای نیست

سرگرم به خود زخم زدن در همه عمرم
هر لحظه جز این دست مرا مشغله ای نیست
دیری است که از خانه خرابان جهانم
بر سقف فروریخته ام چلچله ای نیست
در حسرت دیدار تو آواره ترینم
هر چند که تا منرل تو فاصله ای نیست
روبروی تو کیم من ؟ یه اسیر سرسپرده
چهره تکیده ای که تو غبار آینه مرده
من برای تو چی هستم ؟ کوه تنهای تحمل
بین ما پل عذابه . من خسته . پایه پل
ای که نزدیکی مثل من به من اما خیلی دوری
خوب نگاه کن تا ببینی چهره درد و صبوری
کاشکی میشد تا بدونی من برای تو چی هستم
از تو بیش از همه دنیا . از خودم بیش از تو خسته ام
ببین که خسته ام . غرور سنگم اما شکستم
کاشکی از عصای دستم یا که از پشت شکسته ام
تو بخونی یا بدونی از خودم بیش از تو خسته ام
ببین که خسته ام . تنها غروره . عصای دستم
از عذاب با تو بودن در سکوت خود خرابم
نه صبورم و نه عاشق . من تجسم عذابم
تو سراپا بی خیالی . من همه تحمل درد
تو نفهمیدی چه دردی زانوی خسته امو تا کرد
زیر بار با تو بودن . یه ستون نیمه جونم
این که اسمش زندگی نیست . جون به لبهام میرسونم
هیچی جز شعر شکستن . قصه ی فردای من نیست
این ترانه ی زواله . این صدا . صدای من نیست
ببین که خسته ام . تنها غروره . عصای دستم
کاشکی میشد تا بدونی من برای تو چی هستم
از تو بیش از همه دنیا . از خودم بیش از تو خسته ام
ببین که خسته ام . غرور سنگم اما شکستم
از عذاب با تو بودن در سکوت خود خرابم
نه صبورم و نه عاشق . من تجسم عذابم
تو سراپا بی خیالی . من همه تحمل درد
تو نفهمیدی چه دردی زانوی خسته امو تا کرد

نلتان

آخر از جور تو عالم را خبر خواهیم کرد
خلق را از طره‌ات آشفته‌تر خواهیم کرد

اول از عشق جهانسوزت مدد خواهیم خواست
پس جهانی را ز شوقت پر شرر خواهیم کرد

جان اگر باید، به کویت نقد جان خواهیم یافت
سر اگر باید، به راهت ترک سر خواهیم کرد

هرکسی کام دلی آورده در کویت به دست
ما هم آخر در غمت خاکی به سر خواهیم کرد

تا که ننشیند به دامانت غبار از خاک ما
روی گیتی را ز آب دیده تر خواهیم کرد

یا ز آه نیمشب، یا از دعا، یا از نگاه
هرچه باشد در دل سختت اثر خواهیم کرد

لابه‌ها خواهیم کردن تا به ما رحم آوری
ور به بی‌رحمی زدی، فکر دگر خواهیم کرد

چون بهار از جان شیرین دست برخواهیم داشت
پس سر کوی تو را پرشور و شر خواهیم کرد

هستی چه باشد؟ آشفته خوابی
نقش فریبی، موج سرایی

نخل محبت، پژمرده شد کو؟
فیض نسیمی، اشک سحابی

در بحر هستی، ما چون حُبابیم
حز یک نفس نیست، عمر حبابی

از هجر و وصلم، حاصل همین بود
یا انتظاری یا اضطرابی

ما از نگاهت، مستیم و رنه
کیفیتی نیست در هر شرابی

از داغ حسرت، حرفی چه گوید؟
ناکامیابی با کامیابی

نامه حسن تو بر عالم وجاهل خوانم
نامت اندر دهن پیرو و جوان اندازم

این درد ، که در حرف من وجان منست

رنجیست که از دوری جانان منست

اندوه من ، اندوه خور وخواب نبود

غم های من ،از تنگی زندادن منست