نمایش نسخه قابل چاپ
ستاره خانم ممنون پاسخ میدین و البته اینم در نظر میگیریم شما در شرایطی هستین که ممکن هست برخی موارد رو فراموش کنین ذکر کنین.
اما چیزی که در مشاوره بسیار مهمه، شرح کامل و واقعی و عمل به توصیه ها هست. مثلا من از شما پرسیدم چی گفت ایشون؟ توضیحاتی دادین، اما در پست بعدی برای خانم فرزانه نوشتین ؛
جا انداختن اینموارد مهم و یا بی توجهی به اونها، فقط سبب این میشه مشاوره ای که دریافت میکنین چیزی نباشه که بتونه رابطه ی آسیب دیده شما رو بسمت ترمیم و بهبودی ببره. :72:نقل قول:
نوشته اصلی توسط setare21
ستاره جان
سلام
من فکر نمی کنم حضور خانوادش هیچ فایده ای داشته باشه
و خیلی طبیعیه که هر فرزندی پدر مادرش رو مهربون و فداکار بدونه بالاخره یه عمر زحمتش رو کشیدن
من اگر جای پدر شما بودم دنبال قول دادن خانوادش نمی رفتم
دنبال تعهد گرفتن از خودش بودم
تعهد کتبی
مخصوصا در ارتباط با کتک کاری
به نظرت حاضره تعهد بده که اگه مجددا شما رو کتک زد حق طلاق با شما باشه؟
البته من نمی دونم این موارد چقدر شدنی هست یا تا چه حد با اصول روانشناسی سازگاره فقط احساس می کنم ، من اگر بودم بدون تعهد کتبی احتمالا شاید دخترم رو برنمی گردوندم
قول شفاهی پدر ایشون به چه دردی می خوره
مثلا اگه دوباره کتک زد شما با قول شفاهی پدر ایشون چه کار می تونی بکنی
یا مادرش چه کار قراره بکنه
اونا بیان معذرت خواهی؟ بیان قول بدن؟ یا چی؟
به نظرم این قضیه با دخالت خانواده شما و قول دادن کتبی ایشون شاید فعلا حل بشه و بقیه اش هم به این موضوع ربط پیدا می کنه که ایشون چقدر واقعا واقعا تمایل به تغییر داره
در ارتباط با توقع زیادش از خانواده هم خودت یه قول شفاهی ازش بگیر
من با توجه به اطلاعاتی که دارم بعید میدونم با دادن تعهد کتبی با این موضوع که اگر شما رو کتک زدن حق طلاق رو بهتون بده یا هر چیزی با این مضمون حکم قانونی داشته باشه . ( باز هم از وکیل بپرسید )
تعهد کتبی دادن و عمل نکردن تاثیری نداره. کاش وکالت در طلاق رو کلا به شما میدادن که اگر ی روزی از حرفشون برگشتن شما راحت بتونید جدا بشید. به نظر من شما تاکید زیاد روی مشاور و روانپزشک داشته باشید . و اینو بپذیرید که این خانواده قدمی برنمیدارن چون اگر میخواستن تو این مدت حرکتی زده بودند . فقط شما میتونید تاکید کنید و شرط کنید که رفت و آمدتون رو باهاشون کم کنیدو سر این جریان شما رو اذیت نکنند
سلام سحربهاری عزیزنقل قول:
نوشته اصلی توسط سحر بهاری
واقعیتش افکارم به شدت پراکنده شده و اینکه بتونم تمرکز کنم برام سخت شده اینقددددر حرف ها زیاده که من هر لحظه ی چیز جدید یادم میاد در هر حال از نظرات شما ممنونم
جالبه که خودش هم قدمی بر نمیداره ک ما بخوایم شرطی بزاریمنقل قول:
نوشته اصلی توسط mina_
خواهش میکنم
حالا که همسرتون پذیرفته به متخصص مراجعه ، پس تشویقش کنین، بصورتی که ترغیب بشه و بگین برای حفظ زندگیتون مراجعاتش رو طبق نظر متخصص ادامه بده و البته دلگرمی بدین همراهیش میکنین. ( یجوری نباشه اینو برسونه که فلانی تمام تقصیرات و عیب ها و ... بگردن تو هست و من هیچ مشکلی ندارم )
او خواهد فهمید ریشه عدم کنترل خشمش از کجاست و چگونه میتونه رفتارش رو کنترل کنه و چقدر نیاز به آگاهی داره، چقدر لازمه یاد بگیره، کجا مسیر رو اشتباه میره و ...
شما هم یاد میگیرین چگونه واکنش نشان بدین، در کنارش سایر مهارت ها رو که بهتون توصیه میکنن با هم بکار بگیرین.
تعهد های شفاهی و کتبی و گرفتن حقوق و ..و یا اینکه کی از کی معذرت بخواد و پیشقدم بشه و ... بنظر من فعلا کارساز نیست ( زندگی شرطی میشه، اگر تو فلان کار رو کنی من بهمان میکنم ، در واقع اصل ماجرا هنوزم بقوت خودش باقی میمونه... یعنی دو تا آدمی که نیاز به آموزش و آگاهی دارن و هیچ تغییری جز ترساندن طرف مقابل اتفاق نیفتاده. مطمئنا شما اینو از زندگی مشترک توقع ندارین و میخواین واقعا اون تغییر مورد نیاز اتفاق بیافته، اون حال خوش بوجود بیافته و ماندگار باشه )
کمی به ذهنتون استراحت بدین و سعی کنین زمان مناسبی رو در خلوت به فکر کردن اختصاص بدین.
:72:
ممنونم از راهنمایی شمانقل قول:
نوشته اصلی توسط سحر بهاری
خدا امید هیچ کسی رو نا امید نکنه
امیدوارم تو این روزای اخر سال برای همه عزیزان اتفاق های خوبی بیوفته
سلام
از گفته هاتون این طور برداشت کردم که تصمیم دارید برای رابطه تون تلاش کنید ، من هم زمانی شرایطی شبیه شما داشتم ، الان رفتارهای همسرم خیلی بهتر شده ، راستی را بخواهی اینکه بگم چه کردم و چه چیزی باعث شد همسرم تغییر کنه خیلی سخته ، زمانی که در اوج ناامیدی و استیصال بودم و تقریبا دیگه هیچ انرژی و توانی برام نمانده بود به یکباره تغییر شروع شد ، به لحاظ روحی به قدری پریشان و درمانده شده بودم که داروی افسردگی برام تجویز شده ، می خوام بگم راهی که در پیش دارید خیلی سخت و توان فرسا هست ، هیچکس به کمکتان نخواهد آمد ، خانواده همسر که جای خود دارد بعد از مدتی خانواده خودتان هم دیگه خسته میشن، هفت سال طول کشید تا تغییر همسرم شروع شود ، مشاوره نمی‌رفت ، خودم شدم مشاور زندگیم ، شدم روانپزشک همسرم ، راه سختیه و درصد موفقیتش کم ، من بخاطر شرایط سنی چاره ای نداشتم ولی حتی الان هم که تقریبا یک سال هست هیچ دعوایی نکردیم بعضی وقتها با خودم فکر میکنم آیا ارزشش را داشت ؟ راستش بهایی که برای این رابطه پرداخت کردم صدها برابر بیشتر از ارزش واقعی اش هست ، مواظب جسم و روحت باش
سلام ممنون از اینکه نظر دادیننقل قول:
نوشته اصلی توسط maadar
واقعا دو دل هستم نمی دونم چه راهی درسته از طرفی می ترسم زندگی مو از دست بدم
از طرف دیگه می ترسم بمونم و درست نشه بدتر هم بشه
واقعا موندم توش
همسرم دیروز بم پیام داد که بیام دنبالت برگرد
گفت من و تو با هم تلاش می کنیم و درستش می کنیم
من گفتم بدون حمایت خانواده ها ما نمی تونیم درست کنیم
و اینکه پدرم خیلی مخالفه میگه این درست نمیشه و می خواد یه تعهدی چیزی بده
که او هم بعید می دونم این کارو کنه
سلام سرکار خانم
ابراز همدردی بابت شرایط سختی که در زندگی اتون دارید،
ان شاالله به لطف خدا و با تلاش خودتون به آرامش برسین.
همون طور که خانم مادر گفتن زندگی یه شطرنجه، باید در شرایط مختلف راهکار های متفاوتی رو اتخاذ کنی، انسان هر لحظه ممکنه در مواجهه چالشی قرار بگیره، ولی ما باید آمادگی حل مسئله رو داشته باشیم.
به قول خانم بهاری، خوشبخت زندگی کردن یک هنره، که باید پیاده بشه.
الان شما هم میتونید این هنر رو بیاموزید و در زندگی بهره ببرید.
مهم در زندگی اینه که هنرمند باشین و از درون شاد باشین.
شما تلاشتون رو بکنید، ترس به خودتون راه ندین، چه این همسرتون درست شده و چه نشه، شما هم چنان ، خانم ستاره هستین که باید از زندگی لذت ببرین، مهم اینه امید داشته باشین و به خدا توکل کنید و در اون جهت قدم بردارین، چه همسرتون درست شد و چه نشد، شما در مسیر زیبای زندگی خانم ستاره باشین. :18:
آدم های اطراف تون هم قطعا در این راه از شما تاثیر میپذیرند. احتمالا همسرتون هم ممکنه.
------------