نمایش نسخه قابل چاپ
سلام.
این 3 روز نبوودنش حس بهتری داشتم. دلم تنگ نشده. راحت ترم اینجوری.
برای تصمیم گیری علاوه بر دلائل منطقی و عقلانی به احساسی هم که در صورت بودن و در صورت نبودنش خواهم داشت هم دارم توجه می کنم.
حالا یه سوال....
آیا نیازی هست که از خالا در خصوص مدیریت مشکلات بعد از طلاقم مطالعه یا پرس و جو کنم؟
فرخ روی عزیزم طلاق یک گزینه صد در صد مردود نیست ولی اخرین گزینه ست . من نمیدونستم ایشون قبل از ازدواج این درخواست رو از شما داشته . و اگه اینطور بوده شما فکر نمیکنید که حتی یک درصد هم خود شما در این کار دخیل بودید و زمینه این کار رو فراهم کردید ؟ در تمام مشکلات دیگرتون هم اینطوریه . در همه اونها شما همسرتون رو بیشتر از خودتون مقصر میدونید . فکر نمیکنید کمی دچار غرور شده باشید ؟ البته درک میکنم شما خیلی خسته اید . نیاز به زمان دارید تا به ارامش برسید . ولی عجولانه تصمیم نگیرید . پل های پشت سرتون رو خراب نکنید . شما تنها مسئول زندگی خودتون نیستید . شما در قبال انتخابی که کردید مسئولید . در قبال بچه ای که به دنیا اوردید هم مسئولید .
دبشب خواست که برگرده برگشت.نقل قول:
نوشته اصلی توسط واحد
رفتیم بیرون حرفاشو زد. خیلی حرف زد من سکوت کردم و گوش دادم.
خیلی دست و پا میزنه.
البته از اونجایی که سخنگوی بسیار قهاریه و قبلا هم زیاد از این حرفا زده زیاد قابل اغتماد نیست.مدام هم میگه نه ایندفعه دیگه فرق داره حرفام. خودشم میدونه از این حرفا زیاد زده قبلا و غمل نکرده.
پرییییییییییییییییییییییی یییییشششششششاااااااااااان م....
خدایا یه فرجی بکن.
بخدا دیگه خسته شدم.قدرت تصمییم گیری ازم سلب شده.همش میترسم بازیم بده. کما اینکه بعد از زندانم اومد کلی لابه و زاری... قبول کردم فرصت دادم دوباره زد زیر خرفش. بحث خیلی وقت پیشم نیست 1 ماه پیش...
دوباره حالا میگه من از 1 ماه پیش به اینور!!!! عوض شدم...
دلم میخواد زندگیم از این بلاتکلیفی در آد... یا اینوری.. اونوری...
یا درست بشه ولی واقعاً
یا ظلاق که دیگه بدونم شوهر من نیست دیگه این آدم.
خسته ام. خدایا چه کنم
دوستان نازنینم...من نیومدم اینجا که به به و چه چه راه بندازم و از خودم تعریف کنم یا بخوام خودمو ثابت کنم که میفرمائید دچار غرور شده اید.
من یه آدم به شدت پریشان و ناآروم و متلاطم به لحاظ ذهنی ام. که بعد از 8 سال زندگی این حسو داره که تو زندگی مشترکش هر روز خدا یه جور داره زجر میکشه از دست رفتار طرف مقابلش...
و این 8 سال زندگی نه تنها توش آرامش نیوده هر روز توش جنجال بوده و متنوع!!! ثمره ی بودن تو محیط جنجال هم اینه که پریشون میشی،بی اعتماد میشی، افسرده میشی...
میخواد بفهمه ممکنه با طلاق این فشارا از روش برداشته میشه یا نه...
لطفا به جای زوم کردن روی من یه مقدار هم رفتارهای همسرم رو تجزیه و تحلیل کنین... اگر واقعا بی مسئولیتی یا هر رفتار نا امید کننده میبینید بگید.
8 سال بودن توی یه رابطه آسیب زننده خیلی بهتر از 38 سال بودن تو اون رابطه اس. میخوام به موقع به خودم نیام ببینم اگه 8 سال بعد طلاق گرفته بودم ذهن و روح و روانم آسیب کمتزی دیده بود
سلام
من کارشناس نیستم. نظراتم هم کارشناسی نیست ولی خب به نظرم سعی کنید هیجان زده نشید و طبق همون لینکی که فرشته مهربان براتون گذاشتند تصمیم بگیرید.
آیا این امکان وجود داره که همسرتون در این مدت که جدا زندگی میکنید نشون بده که حرف هایی که میزنه فقط حرف نیست و به وعده هاش هم عمل کنه؟
یعنی آیا می تونید از این فاصله مکانی به عنوان یه عامل محرک برای تغییر همسرتون استفاده کنید؟