در شرایط محدود زمانی،انتخاب فردی که برای من جذاب نیست عاقلانه است؟

سلام صبا، سارا و بهار زندگی. سه پست استثنایی گذاشتید یکی از یکی بهتر. فکر کنم دقایق آخر تاپیک بود اومدین کمک بازی رو نبازیم :311:

بازم ممنونم.

صبای گرامی، من حرفهاتون رو اجرا می کنم. ممنونم از لطفتون. یک بحثی که مطرح می شه بحث اختلاف سنی هم هست که بعضی خانومها سلیقشون اینه که با 1-2 سال اختلاف بیشتر ازدواج نکنند! دختری هم که تا این سن تحصیلات درست حسابی نداشته باشه به نظرم دیگه من نقش مشوقش رو ندارم. باید بکشونمش دنبال خودم. البته سلیقه ها متفاوته. ولی همونطور که فرمودید می شه به تغییر امیدوار بود. البته باید در موردش با طرف مقابل صحبت هم کرد قبل از هر تصمیمی. (مثلا بعضی ها نظرشون اینه که دختر رو همونطور که هست بپذیرید! خب اگر نظر خود دختره هم این باشه باید واقعا همون سطحی که هست ارزیابیش کرد)
من فکر می کنم نیاز به جلسات مشاوره تحت نظر خونواده ها باشه. اصلا خونواده ای که این اندازه سنتی باشند که می گن فقط تو خونه ما صحبت بشه بعید می دونم اجازه بدن دخترشون بیاد خارج!

سارای گرامی واقعا ممنونم. من برام دوام زندگی مشترک خیلی مهمه. همیشه دوست دارم زنم رو دوست داشته باشم و برای همین به این کار ریسک نکردم.

بهار زندگی، شما تحت جلسات تخصصی مشاوره با ابرمرد سایت (sci) یک Guru شدید.(معنیش رو ببینید خیلی براتون جذابه). همه چیز رو در مورد من درست گفتید، از اعصاب پولادین بحث کردن! که مثلا میام عین چی وسط دعواهای خونوادگی بعضی اوقات می شینم می گم بیاید حرف بزنیم مشکل رو حل کنیم! (یکی نیست بگه تو سرپیازی ته پیازی :311: ). من وقتی شیفته می شم و چند جلسه از این فازهای انسان والا و انسان برتر و... از سمت دختر می بینم، گاهی اوقات بیش از حد اعتماد می کنم واسه همین الان به نظرم میاد یک مقدار بدبین شدم واسه اینه که با گذشته خودم مقایسه می کنم. مثلا اوایل جالب باشه براتون که فکر می کردم کلا خانومها خیلی خیلی از آقایون اخلاق گراتر هستند و تصور می کردم هر کسی می گه زنم خیانت کرده چرت و پرت می گه و مالیخولیا دچار شده (جوگیری بودم برای خودم :311: ) حالا خدا بهم رحم کنه دختره رو دوست داشته باشم. کارو زندگیم تعطیل می شد اگر خانوم کمک می خواست! وابسته نمی شدما ک مثلا باید به من تماس بگیری و.... نه اصلا! ولی به قول مهران مدیری تو مرد هزار چهره در این زمینه جوگیری کمک کردن استعداد جالبی داشتم! الان استعدادم کمتر شده :311:

من دارم جلسات مشاوره می رم. نسبت به بعد از اون اتفاق، خیلی خونسرد تر شدم. البته مثلا من حداقل در چند سال گذشته یادم نمیاد فحاشی بدی کرده باشم یا خیلی زیاد عصبی شده باشم.(جز یک بار عصبی شدنم بعد فهمیدن خیانت که اونم فحاشی یا حتی توهین نکردم ). حتما باید اخلاقمو بهتر کنم. من سراسر ضعفم. چه الان چه بعد زندگی مشترک باید اخلاق من بهتر بشه.

باید سعی کنم قسمت شناخت اولیه رو کاملا مستقل از احساسات پیش ببرم. فکر می کنم یک مشکل اساسی دیگر من اینه.

بازم ممنونم. راهنمایی دیگری باشه به دیده منت پذیرا هستم.

نقل قول:

---

باید سعی کنم قسمت شناخت اولیه رو کاملا مستقل از احساسات پیش ببرم. فکر می کنم یک مشکل اساسی دیگر من اینه.

---

:104::104::104::104:

يك قدم در زمينه ريشه يابي برداشتين، آفرين.

يكي از نشانه هاي بلوغ عاطفي كنترل بجاي احساسات هست.

فاز شناخت مخصوصا يكي دوماه اولش جاي ابراز احساسات نيست.

دوست عزیز:72:

منم میخواستم تاکید کنم که در مرحله شناخت وارد فاز احساسات نشو. اگر بخاطر داشته باشید در تاپیک قبلی که

در مورد رابطه اخیرتان با خانمی سوال پرسیده بودید:

فرصت اندک انتخاب همسر و بهترین شیوه گزینش

من تاکید داشتم با توجه به تفاوت سنی شما 2 نفر و پختگی که در نوشتار

شما می بینم این مورد را مناسب شما نمی دانم، ولی شما به گونه ای پاسخ مرا دادید که من به این نتیجه رسیدم

شما تصمیم تان را بطور قطع گرفتید دقیق بخاطر دارم که در آن لحظه احساس کردم چقدر من بدبینانه فکر میکنم و

شما خوشبینانه و با احساس، شاید این به این دلیل است که خودم آن دوران را گذرانده ام و هر روز با دهها دختر

خانم در رنج سنی که شما انتخاب کرده بودید برخورد دارم و احساسات و هیجانهای زودگذر انها را بخوبی می بینم.

به هرحال امیدوارم فارغ از محدودیت زمانی با سعه صدر و آرامش این انتخاب را انجام دهید من همیشه به این

نکته اشاره میکنم که ازدواج نکردن بهتر از ازدواج غلط و یا ازدواج با حسرت و آه است، همان اشخاصی که الان به

شما می گویند کمالگرا هستی و از ایده آلهای ذهنیت بگذر همانهایی هستند که اگر عقد کنی و تعهد ببندی

و بگویی همسرم باب میلم نیست به شما حمله می کنند میخواستی در هنگام انتخاب بیشتر دقت کنی و مطابق

میلت رفتار کنی نه حالا که روی دختر مردم اسم گذاشته ای، فکر کنم تاپیکهایی زیادی در اینجا به اینصورت دیده ای

مثل تاپیک دوستمون بی وجدان و ...........

موفق باشی:72:

مهران جان دوستان و فرشته ی مهربان برات پست های خوبی گذاشتن. مطمن نیستم پستم بهت کمکی بکنه.

یه نگاه به کل تاپیکت انداختم. به نظرم (ممکنه اشتباه کنم) مشکل اصلیت سخت گیری یا کمالگرایی نیست. کمالگرایی و سخت گیری نتیجه اشه. مشکلت اینه که واقعا نمی دونی اونی که می خوای بشه همسرت چطوری باید باشه واسه همینم در نتیجه اش این میشه که از سطح تحصیلات و چهره و این چیزا بگی که قطعا هم همشون مهمن. اما اینا اون معیار اصلی اصلیت فکر می کنم نیستن. اون خصوصیاتی که دلت می خواد همسر اینده ات داشته باشه رو دقیقا نمی دونی. وقتی هم ادم نمی دونه واقعا چی می خواد هم سخت می گیره سر یه سری معیارای دیگه (چون بالاخره یه حد و مرزی باید برای انتخابا گذاشت دیگه وگرنه اعصاب واسه ادم نمی مونه) هم اینکه احتمال اینکه جذب کسی بشه که براساس ضعفای خودش بوده این جذب شدن زیاده. یعنی عاشق میشه ادم اما نمی دونه چرا و بعدا که کنکاش کنه توی خودش می بینه علتش فلان کمبود فلان ضعف خیلی کوچیکی بوده که خودش داشته. همین.

مثلا خود من دوست دارم همسرم (هرچند که به نظرم میاد هیچوقت اخرش ازدواج نکنم!) کسی باشه که سختی دیده باشه و از سختی هایی که دیده تونسته باشه موفق بیرون بیاد. منظورم از موفق هم اینه که فکر و دلش بزرگ و پخته شده باشه و در عین حال از اون گذشته ی سخت عبور کرده باشه. واسه من این ادم خوبه. چون همه حرفامو می تونه بفهمه. درک می کنه. این یه مثال بود برای اون قسمت از حرفم که نوشتم احتمالا هنوز دقیقا نمی دونی دنبال کی می خوای بگردی.

نمی دونم اصلا کمکی کرد نظرم یا نه. اینا نتیجه ی تجربه های خودم بود و ممکنه واسه تو اصلا درست نباشه. موفق باشی.

یه چیز دیگه ای که امیدوارم فراموش نکرده باشی ظرفیتت در مقابل حرف مردمه و این که چقد برات مهمه و چقد روت تاثیر میذاره..چون شما احتمالا با آدمای زیادی در ارتباطی .حالا اینکه رو خودت کار کنی و بخوای معیاراتو پایین بیاری و ازدواج کنی در هرصورت توقع جامعه از یه آدمی با موقعیت شما ازدواج با خانمی در حد خودتونه و ممکنه یه حالت تعجب یا یه حرفی از یه نفر(که منظورش این باشه به هم نمیخورین) چنان شما رو بهم بریزه که همه ی کتابای روانشناسی دنیا هم نتونه کمکت کنه!!!! دوس داشتم برات یه داستانی از یکی از دوستامون تعریف کنم منظورمو قشنگ برسونم ولی خیلی طولانی میشه!:D بهر حال اینم یادت نره که داری تو جامعه زندگی میکنی و مطمئنا خیلی وقتا دوس داری به خانومت جلوی دیگران افتخار کنی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط meinoush

مهران جان دوستان و فرشته ی مهربان برات پست های خوبی گذاشتن. مطمن نیستم پستم بهت کمکی بکنه.

یه نگاه به کل تاپیکت انداختم. به نظرم (ممکنه اشتباه کنم) مشکل اصلیت سخت گیری یا کمالگرایی نیست. کمالگرایی و سخت گیری نتیجه اشه. مشکلت اینه که واقعا نمی دونی اونی که می خوای بشه همسرت چطوری باید باشه واسه همینم در نتیجه اش این میشه که از سطح تحصیلات و چهره و این چیزا بگی که قطعا هم همشون مهمن. اما اینا اون معیار اصلی اصلیت فکر می کنم نیستن. اون خصوصیاتی که دلت می خواد همسر اینده ات داشته باشه رو دقیقا نمی دونی. وقتی هم ادم نمی دونه واقعا چی می خواد هم سخت می گیره سر یه سری معیارای دیگه (چون بالاخره یه حد و مرزی باید برای انتخابا گذاشت دیگه وگرنه اعصاب واسه ادم نمی مونه) هم اینکه احتمال اینکه جذب کسی بشه که براساس ضعفای خودش بوده این جذب شدن زیاده. یعنی عاشق میشه ادم اما نمی دونه چرا و بعدا که کنکاش کنه توی خودش می بینه علتش فلان کمبود فلان ضعف خیلی کوچیکی بوده که خودش داشته. همین.

مثلا خود من دوست دارم همسرم (هرچند که به نظرم میاد هیچوقت اخرش ازدواج نکنم!) کسی باشه که سختی دیده باشه و از سختی هایی که دیده تونسته باشه موفق بیرون بیاد. منظورم از موفق هم اینه که فکر و دلش بزرگ و پخته شده باشه و در عین حال از اون گذشته ی سخت عبور کرده باشه. واسه من این ادم خوبه. چون همه حرفامو می تونه بفهمه. درک می کنه. این یه مثال بود برای اون قسمت از حرفم که نوشتم احتمالا هنوز دقیقا نمی دونی دنبال کی می خوای بگردی.

نمی دونم اصلا کمکی کرد نظرم یا نه. اینا نتیجه ی تجربه های خودم بود و ممکنه واسه تو اصلا درست نباشه. موفق باشی.

---

ممنونم. لطف کردید ولی واقعیتش اینطوری نیست. من پسر عاطفی هستم پس عاطفی بودن دختر برای من مهمه، مهربون بودنش مهمه، حجابش مثلا مهم نیست، ولی اعتقادش به خدا مهمه، سختی کشیدنش یا نکشیدنش خیلی برام مهم نیست ، توقعاتش با توجه به اینکه خودش کی هست باشه، یعنی همونقدری متوقع باشه که خودش برای ارتباط مایه می ذاره، قصدش کنترل طرف مقابل نباشه چون من که یک مرد هستم هم این قصد رو ندارم و...

ولی صحبت من این هست که من روز اول که این مسائلو نمی دونم. به نظر خود من باید یک نفر از هر دو شاخصه معیارهای معنوی که برشمردیم و معیارهای مادی با من هم کفو باشد.


وگرنه به قول صبا، اون بیشتر ضربه خواهد خورد. چون بالاخره من از کسی که شرایط من رو نداره جدا می شم و اونه که ضربه می خوره.

mehran21 گرامی
سلام
به نظر من دختر با اون همه کمالاتی که شما میخواید یکجا و قبل از ازدواج با شما درش وجود داشته باشه یا پیدا نمیشه و یا اگر هم پیدا بشه دیگه به بودن کنار شما نیازی نخواهد داشت چون یک دختر همه چی تمام خواهد بود و از خیلی جهات خودش از پس خودش برمیاد و نیاز به وجود یک تکیه گاه نخواهد داشت.

این نظر شخصی من بود و ممکنه کاملا اشتباه باشه
موفق باشید....

من نمی دونم چه اصراری دارید به چنین دختری بگید همه چیز تمام! دختری مشابه من کجاش همه چیز تمامه؟ من هر جا صفتی از طرف مقابل گفتم گفتم من هم این صفتو دارم. مشابه گزینی پس به چی می گن؟ به قول دوستان اگر من بیام یکی رو n لول پایینتر یا بالاتر انتخاب کنم که فردا باید تاپیک بزنم من ایشونو نمی خوام یا ایشون منو نمی خواد!

شیرین خانوم، پس بنده هم همه چیز تمام هستم دیگه با این استدلال.

به چه دلیلی به این دختر همه چیز تمام می گن؟ و چه استدلالی پشت این قضیه که یک دختر حتما پایینتر از مرد باشد وجود داره؟ این چه ربطی به تکیه گاه بودن داره. مثلا من دکترا باشم و ایشان لیسانس تکیه گاه قویتری هستم تا وقتی که هر دو مدرک یکسانی داریم؟! با عرض پوزش این مسائل مال دوران ماقبل تاریخه که خانومها اجازه تحصیل نداشتند! الان که تعداد خانومهای دارای مدرک یکسان با آقایون کمتر از آقایون نیست!

تکیه گاه بودن بنده به دلیل مشخصه های ذات مردی من است نه مدرک من!

استدلال قوی پشت حرفهای کسایی که معتقدند زن باید یکی دو پله پایینتر از مرد باشد بلکه بیشتر من پیدا نکردم. این حرفها رو از خونوادم هم می شنوم. ولی به نظر من یک اشتباه رایجه. بابا ورودی دانشکده پزشکی دانشگاه مثلا تهران 70 درصد دختر و 30 درصد پسره! خب این دختر خانومها باید با یکی ازدواج کنند یا نه! با همسان خودشون ازدواج نکنند که مجبورند با یکی پایینتر از خودشون یا یک بازاری ازدواج کنند. من محاله با کسی خیلی پایینتر از خودم کنار بیام، حالا بهترن دختره روی کره زمین از نظر اخلاقیات باشه. به نظرم نمی شه معیارهای معنوی و مادی رو به نفع یکدیگه قربونی کرد!
حالا شده ازدواج رو کلا ببوسم بزارم کنار. این روزها دارم فکرشو می کنم.

"دیگه به بودن کنار شما نیازی نخواهد داشت چون یک دختر همه چی تمام خواهد بود و از خیلی جهات خودش از پس خودش برمیاد و نیاز به وجود یک تکیه گاه نخواهد داشت."

این دختر همه چیز تمام، نیاز به هم صحبت، نیاز عاطفی، نیاز جنسی، نیاز به تشکیل خانواده، نیاز به فرزند داشتن، نیاز به محبت دیدن، نیاز به خیلی چیزها دیگه رو داره، بدون من و یا مثل من هم نخواهد توانست این نیازها رو رفع کنه. حالا علامه دهر باشه و مهربانترین انسان روی کره زمین بازم به یک مرد برای برطرف کردن این نیازها احتیاج داره. همون طور که من دارم.

مهران جان حالا اسم دختر همه چی تمام یا پسر همه چی تمام. بابا کمه پیدا نمیشه. می خوای ازدواج کنی یا نه؟! اگه خود ازدواج برات مهمه که ناچاری یه مقداری بازنگری کنی. اگه نه خوب زندگی خودتو بکن و درس بخون و کنارش هم حواست باشه که اگه کسی که می تونستی دوسش داشته باشی اومد یه وقت بیخبر تو از کنارت رد نشه بره.
باید ببینی واقعا چه معیارایی برات مهمن و واسه بقیه معیارایی که خیلی اولویت ندارن برات اهمیت زیادی ندی. یعنی روی اون مواردی که خیلی برات مهمن تمرکز کنی. وگرنه نمی تونی به این راحتی ازدواج کنی چون دستت توی گزینه ها بسته است. بالاخره اگه هم که یکی رو پیدا کنی می بینی که قبلا یکی دیگه پیداش کرده و دیر رسیدی!!

اینکه می گن هم سطح باشن دختر و پسر در واقع یعنی با هم متعادل باشن. یکی ممکنه خونواده ی خوبی داشته باشه و اون یکی ممکنه هیچکسی رو توی دنیا نداشته باشه و خونواده ی طرف مقابلش بشه خونواده ی خودش. یکی ممکنه توی حرفه ای که داره خیلی با تجربه باشه مثله بعضی گرایشای کامپیوتر و مثلا فوق دیپلم باشه یا حتی دیپلم و مدرک اکادمیک نداشته باشه اما واقعا از کسی که فوق لیسانس داره توی کارش حرفه ای تر و بهتر باشه. این نمی تونه با یه دکترا ازدواج کنه؟
جز جز و قطعه قطعه شاید نباید خصوصیات یه نفرو با خودت قیاس کنی. کلشو با کل خودت قیاس کن. شاید مهربونی یکی خیلی بیشتر از مثلا تحصیلات باشه و تو وقتی کلا خصوصیاتو ببینی ممکنه بگی این همونیه که می خوام. یعنی یه خصوصیت جبران خصوصیت دیگه ای رو می کنه.

والا مهران جان همون مهربون بودن تنهاشم این روزا نمیشه پیدا کرد. یعنی من که می گردم نمی بینم. حالا تو کلی چیزای دیگه هم کنارش برات مهمه بعدش از اونطرف یه مدت زمان به خودت دادی که ازدواج کنی خوب سخت پیدا میشه دیگه.

بله یه ادم همه چی تموم هم به یه همدم نیکو احتیاج داره! اما بعید می دونم بتونه به این راحتی و از طریق خواستگاری سنتی بهت بله بگه. فقط عشقه که می تونه ادمی رو که تنهایی گلیمشو از اب بیرون میکشه وادار به ازدواج و این چیزا بکنه. یعنی باید عشقو ببینه هم توی دل تو هم توی دل خودش تا بدون اینکه به خیلی چیزایی که نگرانش ممکنه باشی فکر کنه حاضر بشه باهات زندگی کنه. یعنی تو رو توی دلش جا بده. به طور خلاصه تر عشقه که می تونه باعث بشه یه دختری که اسمشو همنه چی تموم میذارین اجازه بده که تو توی بغلش جا پیدا کنی!

نیاز جنسی نوشتی تا جایی که میدونم معمولا اول واسه خانما دوست داشتنه که باید باشه بعدش نیاز جنسی اتفاق می یفته. یعنی منی که کسی رو دوست ندارم در این مورد از هفت دنیا ازادم و این نمی تونه باعث شه ازدواج کنم! نیاز به فرزند داشتن نه لزوما برای همه نیست. یعنی ممکنه خیلی وقتا ادم خودش نخواد بچه بیاره به این دنیا. اما بچه ها رو دوست داشته باشه. بله محبت دیدن و محبت کردن خیلی خوبه اما اگه طرف دوستای خوبی داشته باشه و مادری خواهری ادم باعاطفه ای توی خونواده اش باشن اونم به تنهایی نیاز برای ازدواج نیست. خلاصه اش اینه که به نظر من فقط عشقه که می تونه همه ی این احساساتو در یه دختر بیدار کنه. بدون عشق هم که این نیازا خوابن بنابراین ممکنه دلیلی نبینه که ازدواج کنه یا ممکنه دنبال بهتر از شما و خودش باشه!

البته اینا نظرم بود.

شما که خودت داری جواب سوال تاپیکت رو می دی.پرسیده بودی در شرایط محدود زمانی انتخاب فردی که برای من جذاب نیست عاقلانه هست؟
خودتم داری جواب می دی که من باید یا یکی مثل خودم ازدواج کنم...خوب چی کار می شه کرد؟ما اون کسی رو که می خوای سراغ نداریم...شما حاضر نیستین از موضعتون بیاین پایین...باید کلی بگردی اون شخص مورد نظرت را پیدا کنی...یعنی حتی به ذهنتون خطور هم نکنه با کسی کم تر از خودتون ازدواج کنید که کلی دردسر میشه براتون.
امیدوارم هر چی زودتر نیمه خودتون رو پیدا کنید:323::323: