برزخ زندگی من

سلام.
من عضو جدیدم تو این تالار.
شاید این تاپیک و تاپیک مشابه اون موجب شد منم بیام جرات حرف زدن پیدا کنم.من مدت ها بدون اینکه عضو بشم اینجا مطالب رو می خوندم ولی وقتی دیدم مشکلات برخی بچه ها شبیه منه منم کنجکاو شدم عضو شم.من 21 سالمه..دانشجو و تنها.شاید خیلی تنهاتر از شما.ولی وقتی دیدم شما انقدر انرژی تغییر داری خوشحال شدم..کاش منم وقتی بچه بودم پدر و مادرم بیشتر درکم کرده بودن که الان انقدر احساس تنهایی نمی کردم.تغییر کردن فرشته مهربان سخته.کاش منم می تونستم این طور فکر کنم.
امیدوارم شما ادامه بدی به تغییراتت.من 15 سالم که بود مادرم از دست دادم.اولش ماتم بود و گریه.ولی بعد مدت ها جای خالیشو حس کردم و فهمیدم هیچکس اون نمیشه.البته من خواهرم ..برادرم..و پدرم کنارم بودند ولی من همیشه حسرت روزهایی خوردم که دست مامانم رو نبوسیدم.الان فکر می کنم کاش مامانم بود حتی اگر بد بود ( که نبود!!)منم کارگاه رو دنبال می کنم شاید بتونم با تغییرات خودم. خواهرم ..برادرم و پدرمو دوست داشته باشم.شاید.
و یا شاید بهتره منم یک تاپیک برای مشکلم باز کنم.شاید.شاید.خسته شدم از شاید

از یک نفر شنیدم که خوبه هر کس که تاپیکش نتیجه میده بیاد و اعلام کنه.البته نمیدونم که فرشته جان میخواهند که کارگاهشون رو ادامه بدن یانه .چه خوب اگر ادامه بدن چون میدونم که چند نفر که کم و بیش مسائلی مثل من داشتند درحال پیگیری این کارگاه هستند.
هر کسی که این چند صفحه تاپیک منو خونده و رسیده به آخرش حتما فکر کرد که من چه قدر زود به نتیجه رسیدم راستش خودم هم همین فکر رو میکردم تا اینکه دیشب به نتیجه نهایی رسیدم.
توی اولین پستم نوشتم

نقل قول:

---

حالا میدونم دلیل گریه های شبانه و حس بیزاری از خانواده وعدم گفته های محبت آمیز به دیگران و شاد نبودن و توی خود بودن چیه .افسردگیم اونم ار نوع شدید.

---

همه مشکلات و مسائلم به خاطر افسردگی هست و همه چی رو انداختم گردن اون.
بذازین یه جور دیگه بگم .روز دومی که از شروع تاپیکم میگذشت فرشته مهربون یه سری لینک برام گذاشت .وقتی بازشون کردم دیدم همش راجع به تغییر خود و از این قبیل مسائل هست. خیلی عصبانی شدم . انگار که از درون آنیش گرفتم .اون موقع نفهمیدم چرا این واکنش رو نشون دادم و وقتی که دیدم بقیه همین حرف رو میزنند به ناچار پذیرفتم (تغییر خود) . دیشب فهمیدم که تمام مسائلی که توی پست اولم نوشتم یه سری واکنش تدافعی بود نسبت به محیط و میخواستم همه چی رو بندازم تقصیر یکی دیگه. همش منتظر بودم که یکی بگه هر کاری تو کردی و هر بلایی سر خودت اوردی درست بوده و این بقیه هستن که اشتباه کردن ولی هیچ کس چیزی نگفت. خوب شد که هیچ کس نگفت و اما فرشته جان نمیدونم که آیا امکانش هست که من روزی تفکری مثل شما داشته باشم یا نه. راهی رو که شما 2-3 روزه (به من) نشون دادین من بعد 3 هفته بهش رسیدم .
حالا دیگه از همیشه مطمئن ترم.
ممنون.
:72:

عزیزم

کارگاه ادامه خواهد یافت

بی توجه به خودت و تاپیکت نبودم . تأخیرها در ادامه راهنمائیها هم حساب شده هست .

حالا که به اینجا رسیده ای ، یک بار دیگر لیست داشته هایت و توضیحی که قبلاً در این مورد داده ام را دوباره مرور کن ببین چیزی از قلم نیافتاده ، اگر افتاده اضافه کن ،اگر به نظرت چیز دیگه ای نیست تا ادامه دهم .

.

نه فعلا چیز دیگه ای نیست.