نمایش نسخه قابل چاپ
سلام صحراجان.
چی شده یه دفه؟ اوضاع با اومدن نی نی کوچولو که خوب شده بود؟
چرا انقدر خودتو اذیت میکنی؟ الان با این شرایطی که داری اصلا اضطراب و نگرانی و ..... .واسه بچت خوب نیست.حداقل به اون حیوونی رحمت بیاد.
آروم باش و بگو چی شده؟ چرا به قول خانوم آنی تمبر جمع میکنی؟
حالا باز تمام کم کاریهای شوهرتو الان میخوای یادآوری کنی؟ فکر میکنی وقت مناسبیه؟
با عرض پوزش از استاد اعظم حناب آقاي sci، بنظرم رفتار جرأتمندانه براي اداره يك زندگي زناشويي لازم هست ولي كافي نيست. بخش زيادي از موفقيت يك زن برمي گرده به موضوعي بنام سياست زنانه كه جالبش اينه كه در هر زن با زن ديگه فرق مي كنه و هر زن مي تونه از سلاح مخصوص خودش براي اداره زندگيش استفاده كنه. زنها مجهز به حس ششم قوي هستند و بسيار به جزئيات اهميت مي دهند. درسته كه مطمئنا بايد بسياري از خطاهاي شناختي خودمون رو اصلاح كنيم اما اصل خودمون رو نبايد زير سوال ببريم.
صحرا جان!
بگو عزيزم! هرچي توي دلت هست و هرچي كه آزارت مي ده بنويس.(البته همشو در يك پست):72:
سرافراز جان ممنون که به تاپیکم پاسخ دادی
گیر کردم زندگیم طبیعی نیست متعادل نیست از شام دونفره خوردن دیگه حالم بهم میخوره از دیدن تلویزیون خسته شدم از خرید کردن بدم میاد از بیرون رفتن با دوستاش خستم دلم میخواد مثل همه زن و شوهرهای دیگه مهمونی بریم گردش بریم از ادم بدور شده شب تا صبح بیدار میشینه غصه میخوره چرا کارش درست نشده صبح تا شبم میخوابه غذا میپزه خرید میکنه یک عالمه فرصت عالیه شغلیه دیگم داره که قبول نمیکنه فقط کاریو که میخواد که اونم درست نمیشه دیگه نمی تونم درکش کنم . عامل همه بدبختی هام اونه هربار تو هر دعوا کوتاه اومدم اینقدر از موضعم پایین اومدم به خاطر شرایطش که ارزشم از بین رفت تحقیر شدم حالا بابت همه اون سکوت هام پشیمونم ای کاش همون موقع جدا میشدم . حالا با این شرایط چیکار کنم ؟؟؟؟؟ میبینمش دلم می خواد با همه قدرتم بزنمش کم اوردم . اگه اون کار نداره گناه من چیه ؟؟؟ اگه خانواده نداره که برن جایی گناه من چیه ؟؟؟ زیر بار هیچ منطقی نمیره کار کار خودش پس احساس من چی میشه حقوقه من کجا میره . چقدر تو همه مراسم ها تنها برم ؟؟؟؟؟
فکر کنم از بارداریم فقط معلومه همسر دارم حتی دیگه کسی حالش نمی پرسه نادیدش میگرن
اونوقت چهار روز دیگه همه زحمت های من و یه بچه رو مادر پدر من باید بکشن اخه به چه دل خوشی ؟؟؟؟؟؟؟ بخدا ازشون خجالت میکشم از انتخابم شرمندم
نمیدونم باردار شدنم این وسط چی بوده دیگه !!! دیگه طاقتم مثل قبل نیست دلم نمیخواد یه چه بیاد که هیچ کس باباش ادمم حساب نکنه بهترین شغل و موقعیت داشته باشه وقتی با این نیمدناش دیگه کسی محلش نمیذاره چه فایده داره
بخدا این ادم مشکل داره پیش مشاورم نمیره البته اون یه باریم که رفت مشاور کلافه کرده بود با بی منطقی هاش
فکر میکنه خودش و خانوادش خیلی متعادلن ولی بخدا اینا مشکل دارن ظاهرشون خوبه ولی کلا" همشون جوگیرن از بسم مادرش تاییدش کرده دیگه خدارم بنده نیست . این قهرهای طولانیم که دیگه جلو نمیاد ک مشکل حل کنه دره ادای دوستش در میاره که دقیقا" همین رویه رو تو زندگیش پیاده کرده . هیچ سیاستیم نمیتونم در این مورد باهاش پیش بگیرم چون واقعا" ادم سختیه
ببخشید خیلی حرف زدم ولی خیلی دلم پر بود یه راه میخوام ازین وضع در بیام
افتاب جان
میدونم وقته مناسبی نیست میدونم واسه بچه بده چیکار کنم رفتاراش هرروز برام پررنگ تر میشه
چی گار کنم نیازهای من بفهمه ؟؟؟؟؟ بفهمه من به مالش هیچ نیازیییییییی ندارم فقط حمایتش میخوام
قربون صدقه های الکیش نمی خوام میخوام نشونم بده دوستم داره
اون میدونه چقدر این روابط و مراسم برام مهمه ولی تو هیچ کدوم نمیاد
من يه مدت كوتاهي معلم بچه هاي مدرسه راهنمايي بودم. خيلي باهاشون مهربون بودم طوري كه يه موقع ها واقعا از سر و كولم مي رفتن بالا! بعضي موقعها كه ديگه سر و صداشون خيلي زياد ميشد مي دوني چيكار مي كردم؟ ساكت مي شدم! همونجور كه سرپا بودم وسط حرفم ساكت به تك تكشون نگاه مي كردم! كم كم سر و صداهاشون مي خوابيد تا بفهمن واسه چي سايلنت شدم! وقتي همه آروم ميشدن دوباره حرف رو شروع مي كردم...
عزيزم! انقدر غر زدي و گفتي و گفتي كه ديگه حرفاتو نمي شنوه... يه مدت سكوت كن. بي خيال شو...فقط و فقط به خودت برس! مي دونم الان ميگي دلم ميخواد با شوهرم بهم خوش بگذره... حق با توئه اما فعلا تنهايي خوش بگذرون... اصلا فكر كن هم اتاقيته... از تنهايي كه بهتره نه؟ يه مدت كوچولو سخت نگير و بگذار با سكوت تو كنجكاو بشه ببينه چه خبره!
آقای sci نوشته اند:
زني مي گه : من همه چي رو گذاشتم وسط! از همه چي گذشتم! از خواسته هام!از احساساتم! از افكارم! اما وضع ما اصلا خوب نشد! چرا؟؟؟ خب با توجه به تعريفي كه از انفعال كرديم مسلما صميميت در اين خانه از بين مي رود!
معمولا افراد منفعل، فرقي نمي كنه زن يا مرد، فردي پرخاشگر رو تربيت مي كنند... يعني وقتي كسي از افكار خودش صرف نظر مي كنه! شخص ديگه افكارش رو پر رنگ مي گه...
زوجهاي منفعل به دليل اينكه نيازهاي خود رو نمي گويند، معمولا به چيزي كه از زندگي مي خواهند نمي رسند و رابطه انها از حداقل صميمت بر خوردار خواهد بود... و بعد از مدتي به شدت بي روح مي شود.. تا جائيكه احساس مي كنند داشتن يا نداشتن عشق تاثيري در رابطه نخواهد داشت.
و اگر همسري پرخاشگر و همسري منفعل در كنار هم باشند، همسر پرخاشگر مسلط خواهد بود كه اين نيز منجر به انفعال بيشتر خواهد بود!
بنابراين اگر مرد و زن كه در كنار هم، با تفاوتهاي كاملا واضح از نظر احساسي و رواني، نتوانند جرات مند باشند، به تدريج يكي ديگري را تغيير مي دهد و رفتارهاي منفي رشد فزاينده خواهند داشت...
پس رابطه در تقابل شكل مي گيرد... و پيشنهاد صريح و واضح آن است كه حتما و حتما هر دو زوج بايد جرات مندانه عمل كنند تا عشق تقويت شود.
وقتي فرد منفعل است، يعني نسبت به بيان افكار، تمايلات، خواسته هاي بزرگ و كوچك، و حتي بيان صادقانه و روراستي و صراحت بي ميل است و تمام آنها رو نزد خودش نگه مي داره!
وقتي زني به واسطه اينكه همسرش احساس خوبي داشته باشد، از نظرات و تمايلات خودش مي گذره، براي اينكه بچه اش احساس بهتري داشته باشه، از تمايلات خودش مي گذره، احساس خودش رو ناديده مي گيره، ويا شوهر، براي اينكه زنش ناراحت نشه و غر و لند نكنه، يا سرزنشش نكنه، كاري رو نمي كنه و حرفي رو نمي زنه... عملا موضع انفعال بوجود مي آد...
اما فرد تاچه زماني منفعل مي مونه؟ تا ابد؟؟ نه.. اون بعد از مدتي در بدترين شرايط تبديل به موجودي پرخاشگر مي شه و شخص مقابلش رو براي انفعال روزهاي گذشته خودش، سرزنش مي كنه و اون رو متهم و مقصر تمام بد بختي ها مي دونه... و بعد مجددا دور جديدي از انفعالهاش شروع مي شه
پس مي بينم كه سبك ارتباطي منفعل، به پرخاشگري هم ختم مي شه...
و كسي كه پرخاشگر هست كمتر به موضع انفعال مي ره...
اما وقتي رابطه مطرح است، شما دو نفر در اين رابطه مطرح هستيد! يعني شما و همسرتون.. بايد هر دو سبك گفتگوتون رو تغيير بديد
لطفا تاپیک چگونه منفعل نباشیم؟ رو حتما بخون.
سلام صحرا جان...
ببخشيد اگه چيزي كه ميخواهم بگم ممكنه عصباني ترت كنه اما ميگم چون شايد به درد بخور باشه
من تاپيكت رو هميشه دنبال ميكنم اما توي همه حرفهات فقط يك مشكل رو ميبينم ..." شوهرم مهموني نمياد"!!!
خوب مال منم نمياد اتفاقا يك تاپيكم واسه همين قضيه درست كردم و آقاي Sci خيلي مفيد منو راهنمايي كردند
اما حالا كاري به تاپيكم ندارم .... شوهر من شوهر تو شوهر شميم شوهر اقليما و و و همشون كم و بيش اين مشكل رو دارن اما هيچكدوم نيومديم اينقدر اين قضيه رو واسه خودمون مهم كنيم تا جايي كه آزار دهنده بشه
بلكه اصلا پر رنگش نكرديم و به مشكلات اساسي تر داريم ميپردازيم حالا اگه اين وسط اين اين يكي هم حل شد خب خداروشكر ميكنيم
ميدونم ميدونم داري ميگي بابا واسه من خيلي مهموني و مراسم مهمه ... مگه واسه ما نيست؟!
همسر من اوايل زندگي اسم مهموني كه ميومد يك فيلم هايي بازي ميكرد واسه نيومدن ... همون روز مهموني مريض ميشد ، تب ميكرد، مامانش مريض ميشد و شفاش تو ديدن پسرش بود، ماشين موتورش جام ميكرد، ماشين پنچر ميكرد ، تمام دوستاش يكهويي همون روز كامپيوترهاشون خراب ميشد و ايشون بايد تعمير ميردن:311:
يكروز بهش گفتم اوكي كافيه من بچه كه نيستم نميخواهي بياي؟ نيا ولي سري بعد كه ديدشون خودت جواب بده
تو فاميل هم جا انداختم كه همسر من به علت مشغله زياد استراحتش تو الويته اگه نيومده مهمونيتون بد موقع بوده:300:
الان ديگه كسي از نيومدنش ناراحت نميشه چون منم با روي باز ميرم البته غر غر هاي مامانم و اخم و تخم و كنايه هاي بابام رو دارم ( كه شديدا هم طاقت فرساست و گاهي به خاطر شنيدن اين كنايه هاي از همسرم عصبي ميشم كه تو اين موقعيت ها منو قرار ميده) .البته اونم الان از 0 رسيده به 70 .... و اين يعني فوق العاده !!!
خلاصه بزرگش نميكنم ... به خودم ميگم مهم نيست كه مهموني نمياد مهم اينه كه به من ارامش ميده تو خونه و من
خوشحالم
مهموني كه مهم نيست...ادمها چقدر مهمن مگه؟! تو برو با روي باز هم برو اونو بزار به حال خودش
*******************
شب يلدا ما 10-12 تا مهمون داشتيم... خانواده هامون بودن
دادشم به خاطر نوع شغلش اواخر سال به شدت كارهاش زياده و طفلي هميشه خسته است اما چون "نه" گفتن بلد نيست و اين كلمه كلا تو فرهنگ لغاتش جايي نداره در هر شرايطي همه جا ميره و هميشه هم به عنوان يك مرد فوق العاده براي همسرش و خانواده مثال زده ميشه ( اما من ميدونم كه گاهي دلش ميخواهد عين شوهر من بگه نه نميام نميشه نميتونم)...خلاصه دادش من خسته و كوفته فقط به خاطر ما اومدش اونشب..از شدت خستگي چشماش قرمز بود
همسر من بهش گفت ما راضي نبوديم با اين وضع بياي و ميگفتي خسته هستم ما دركت ميكرديم چون كارتو ميدونيم
من اگر جاي تو بودم شب عروسيم هم كه بود با اين خستگي نميومدم چون سلامتيم مهمتره
همسر برادرم (1 ساله كه عقد كرده و 2 ماهه عروسي كردن...يعني شناختش از ما 1 ساله است)سريع برگشت گفت: بله آخه همه ميدونن شما خاص هستين و همه جا رو نميرين ....:82:
اين يعني كه اخلاق شوهر من (درست يا غلط) دست همه اومده
پس شما هم اجازه بده همسرت واسه خودش جايگاهشو تو فاميل مشخص كنه
ببخشيد اگه پرحرفي كردم
من فكر مي كنم هيچ كس كامل نيست و اگه مشكل فعليت نبود اون تو جاهاييه كه نيازه شايد به قول سر افراز جون بهتر باشه يه مدت با همين شكل بپذيريش تا خودت اذيت نشي ما تو اقوام يكيو داريم كه شرايتش مشابه شما بود ولي انقدر تو اين جور جمع ها حضور خودش موثر و پر رنگ بود كه كسي كاري به شوهرش نداشت يه جام كه شوهرشو مياورد شوهره جوري برخورد كي كرد كه انگار كشون كشون آوردنش اونجا ولي الان به مرور رفتارش متعادل تر شده و اون خانومه هم ديگه حضور همسرشو اصلا ضروري نمي دونه
البته اين نظر شخصيه منه و دوستان ديگه بهتر راهنماييت مي كنن
یکتا جان عزیزم سلام
ممنون از راهنمایی هات ولی بخدا قسم اگه خسته بود و نمیومد اصلا" واسم مهم نبود ولی از جایی بام مهم شد که دیدم خواسته من تو هیج جا این وسط مهم نیست اون تو خونس بیکاره پس خسته نیست پس استراحت نمیخواد ولی چون خودشون هیچ فامیلی ندارن نمی فهمه من دلم میخواد برم بیام واقعا" نمیفهمه شما میگی مردم مهم نیستن باشه قبول ولی منم مهم نیستم ؟؟؟؟؟ نیاز ندارم کنارم باشه؟؟؟ چقدر تنها برم ؟؟ چند سال؟؟ میگی اخلاقش جا افتاده اره همسر منم دیگه ادم حسابش نمیکنن احوالشم دیگه کسی نمی پرسه وقتی همسرت 1 سال نبینن بنظرت بازخوردها چجوریه؟؟؟ بخدا خستم اون منو نمیبینه
سرافراز جان
راهکارتون و دقیقا" 7 8 ماه پیش اقای sci بمن پیشنهاد دادن منم با همه سختی اجرا کردم ولی نتیجش فقط این بود که همسرم فکر کرد چقدر رفتارش درست بوده !!!! بمن میگه حالا که هیچ جا نمیریم ببین چقدر خوبه بهمون خوش میگذره !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! یعنی اصلا" نمی فهمه چقدر ازار میده من ؟؟؟؟ وقتیم بهش میگم میگه تو حق داری راست میگی ولی من همینم که هستم
افتاب جان ممون
من مرتب پیگیر این تاپیک هستم :72:
واسه همه این نبودن ها عادی شده ولی من دارم زجر میکشم
واقعا" خواستم بیجاس ؟؟؟؟ اگه بخوام تو هفته یکبار جایی بریم خیلی عجیب ؟؟؟؟ تورو خدا خودتون جای من بزارید ببنید با همه این رفتارها اگه 4 سال تحمل کنی تازه تحقیرم بشی واکنشتون چی میشه
سلام صحرا جان
ببخشید این جند روز نبودم حالم زیاد خوب نبود البته الانم زیاد خوب نیستم ولی بهترم
نمی دونم کی این موج سینوسی تو زندگی من و تو می خواد تموم شه
صحرا جان یه سری از واقعیت ها توی زندگی من و تو هست که باید بپذیریمشون و با پذیرش مسئله سعی در کمی بهتر شدن اوضاع هم بکنیم
وقتی بپذیری حد اخرش اینکه کمتر خودت اذیت می شی
همسر تو همیشه میگه که می خواد قضیه کاریش درست بشه بعد با اعتماد به نفس بالا با همه رفت و امد می کنه پس کمی صبوری کن تا این اتفاق بیافته......
عزیزم ممکنه شوهر شما این جورتربیت شده.بعضی ها اجتماعی نیستند.بعضی هم ممکنه چون توی جمع حرفی واسه گفتن ندارن نرن مهمونی .به هرحال به نظر من الان بهتره از تمرکز روی شوهرت بیای بیرون گلم.الان جز خودخوری و اعصاب خوردی این حرفها چیزی واست نداره.صحرای عزیزم!شما الان مادر شدی.می دونم بی خیال شدن گاهی خیلی سخته!اما بهترین کار ممکن واسه سلامتی خودت و کوچولوت همینه.