یک بیت شعر زییا بنویسد

غمناک نباید بود از طعن حسود ای دل *** شاید که چو وابینی خیر تو در این باشد

دردایره قسمت مانقطه تسلیمیم
لطف انچه تواندیشی حکم انچه توفرمایی

از بسكه شكستم و ببستم توبه .............. فرياد همى كند ز دستم توبه

ديروز به توبه اى شكستم ساغر .............. امروز، به ساغرى شكستم توبه

:72::72::72:

سینه مالامال درد است؛ ای دریغا مرهمی *** دل ز تنهایی به جان آمد، خدا را همدمی چشم آسایش که دارد از سپهر تیزرو؟ *** ساقیا! جامی به من ده تا بیاسایم دمی زیرکی را گفتم: «این احوال بین» خندید و گفت: *** «صعب روزی، بوالعجب کاری، پریشان عالمی» در طریقِ عشقبازی امن و آسایش بلاست *** ریش باد آن دل که با درد تو خواهد مرهمی اهل کام و ناز را در کوی رندی راه نیست *** ره‌روی باید، جهانْ سوزی، نه خامی بی‌غمی! آدمی در عالم خاکی نمی‌آید به دست *** عالمی دیگر بباید ساخت و از نو آدمی گریه حافظ چه سنجد پیش استغنای عشق؟ *** کاندر این دریا نماید هفت دریا شبنمی

آستان جانان...

تراهرچه مراداست درجهان داری
چه غم زحال ضعیفان ناتوان داری

به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست
که مونس دم صبحم دعای دولت توست

به نان سازند مردم رام هر سگ را، وليكن تو

اگر خواهى كه گردد رام نفس سگ ، مده نانش !

:72::72::72:

کشتی شکستگانیم ای باد شر طه بر خیز
باشد که با ز بینیم دیدار اشنا را

بر سر انم که گر ز دست بر اید
دست به کاری زنم که غصه سر اید

هر که شد مَحرَمِ دل در حرم یار بماند *** وآن که این کار ندانست در انکار بماند از صدای سخن عشق ندیدم خوشتر *** یادگاری که در این گنبد دَوّار بماند