نمایش نسخه قابل چاپ
سلام
ممنونم از شما که حالی از این حقیر پرسیدین
به لطف خدا زندگی میکنم
اما هنوز هیچ خبری اتفاق نیفتاده و بنده هم اروم تر ام و به زندگی خودم مشغولم.
راستی اون بالا یه جمله دیدم قشنگ بود مینویسمش :
تالار گفتگوی همدردی:جمله قصار تصادفی:
نگران نباشید که مردم در مورد شما چه فکر می کنند . آنها احتمالا اصلا در مورد شما فکر نمی کنند
امیدوارم حال همه دوستان دیگه هم خوب باشه وسلامت باشند
من میام و میرم ولی خب دیگه مطلب نمیدم ...
محتاج دعا
یاحق
با سلام
برادر گرامی.من با حوصله تمام تمام 17 صفحه مطالب شما رو خوندم.خیلی ناراحت شدم.گاهی دلم بحال شما سوخت.گاهی بحال خانمتون.شماها این وسط بازیچه شدین انگار.البته تقصیر از هر دوتون باید باشه.
این رسم دعواست.خیلی خیلی بهم ریختم.نمیدونم خانمتون چند سالشونه.میشه بگین؟
راستی یه جا گفتین خانمتون تو دفتر خاطراتش نوشته شما رو دوست داره اما هر بار میخواد ابراز کنه خرابکاری میکنه.جای دیگه گفتین نوشته به عشقی که ترکش کرده فکر میکنه.آخرش نفهمیدم کدوم درسته؟؟؟:303:
شما هم حق دارین بعد از اینهمه تحقیر شدن ناراحت باشین.برین ارسالهای اولتونو بخونین بازم.
راستش وقتی اونا رو خوندم گفتم خوش بحال خانمتون با اینکه اینقدر اذیتتون کرده بازم هواشو دارین.دوستش دارین.با خودم گفتم حتما اگه جلوتر برم میبینم این آقا رفته دنبال خانمش و الان مشکلشون حل شده.اما هر چی صفحه ها رو ورق زدم ناامیدتر شدم.فکر کردم از دل برود هرانکه از دیده برفت.
اما نذارین اینقدر زندگی به کام همتون تلخ بشه.به منم مثل بقیه نگین ازتون نخوام برین سراغش.
خودم الان 6 ماهه اومدم خونه مستقل با شوهرم.میدونین چیه؟شوهر منم گاهی مثل شما عصبی میشه.حتی گاهی اوقات تا مرز کتک هم میره.اما به اون صورت نزده منو(به شدت هلم داده یا پرتم کرده)من اون موقع از خدام بود منو میزد.تعجب میکنی؟درسته.دوست دارم اذیتم کنه.آخه نازکشی بعد از قهر رو خیلی دوست دارم.البته باید بگم خانم شما تو این مسئله افراطی عمل کرده که شاید از کمی سنشه.
گاهی خودم بهانه میدم دستش یا مثل خانم شما تحریکش میکنم تا اذیتم کنه و بعد این قهر بهانه ای بشه واسه بیشتر محبت دیدن از شوهرم(البته من با فحشو اینا تحریکش یا تهدیدش نمیکنم.خیلی معمولی)
خودمو که میذارم جای خانمتون میبینم چقدر دلم میخواست شوهرم اولین کسی بود که میومد دنبالم.اصلا شاید موبایلشو باباش گرفته یا اینکه نمیتونه به هزار و یک دلیل تماس بگیره.
یه دلیلشم اینه که خانمه.نیاز داره مخصوصا تو این شرایط شوهرش بیفته جلو.درسته شاید به قول شما بعدا دوباره همون اش بشه و همون کاسه
ولی فکر کنم همسر مهربان و با درایتی مثل شما باید اینکارو بکنه تا جلو مشکلات اینده(والبته احتمالی)رو بگیره:
1.اول اینکه با دور ریختن گذشته و بخشش اونها خانمتونو دوباره بیاری سر خونه زندگی
2.با توجه به اینکه در گذشته شما هم اشتباهات زیادی کردی(کتک.فحش...)این رفتارهاتو اصلاح کنی (اول بخاطر اینکه دیگه بهانه دست خانمت ندی دوم صرفا بخاطر اینکه هر رفتار غلطی باید اصلاح بشه بدون توجه به کاستیهای طرف مقابل)
3.لطفا خانمتو از عشق و محبتت سیراب کن چون واقعا معجزه میکنه.اما دقت کن که خانما سریع متوجه میشن این محبت از ته دله یا الکیه.نذار به بهانه کسب محبت و نازکشی شوهرش قهر و دعوا راه بندازه.اون به محبت شما نیاز داره
4.همزمان با سیراب کردنش از محبت بهش کمک کن اونم رفتارهای غلطشو اصلاح کنه.به مشاور مراجعه کنین.خودتون هم با مهارتهایی که در این مدت یاد گرفتین کمکش کنین.کتاب بخرین بخونه.باهاش حرف بزنین.درددلهای خودتونو بگین
5.درمورد پدر همسرتون هم بگم که اگه رابطه شما با خانمتون خوب باشه.با شما راحت باشه فکر نکنم خیلی تحت نفوذ وتاثیر حرفهای پدرش قرار بگیره.سعی کنین جلوتر از پدرش واسش باشین.ببینید کدوم رفتارهای پدرشو میپسنده و سلطه پدرشو بصورت نامحسوس اونهم اول در ذهن همسرتون کمرنگتر کنین.بذارین در حد یه پدر براش باشه نه اینکه تو تمام مسائل دخالت کنه
6.رفت و امد همسرتونو به منزل پدر کمتر از قبل نکنین اما سعی کنید وقتی اونجاست بیشتر اوقات شما هم کنارش باشید و به پدرش زیاد فرصت ندین تاثیر بذاره رو همسرتون.البته بطور نامحسوس.
7.اگه ممکنه یه شغل واسه همسرتون پیدا کنین تا زیاد بیکار نمونن و مشغله ذهنی جز مسائل خانوادگی هم داشته باشه
در آخر ببینید ایا خانواده شما هم باعث ازار همسرتون شدن؟که شما درک نکردین.چون تو مطالبتون یکی دو جا از قول خانواده همسرتون مطالبی رو خطاب به خانواده خودتون نوشته بودین که جای تامل داره.شای اونا هم نقشی داشتن
و اینکه اگه بعد از تمام این کارها و اونایی که خودتون صلاح میدونین نشد که بشه بازم میتونین رو تصمیمتون واسه طلاق فکر کنین.مجبور نیستین تا تکلیفتون معلوم نشده بچه دار بشین که.
اما شما رو به خدا سعی خودتونو بکنین فردا روزی پیش خودتون وخدا سرافکنده نباشین.هر چی باشه اون خانمه احساساتیه.شما با منطق کمکش کن.
درضمن نگین خیلی سعی کردین.شما بنظر من بیشتر صبر کردین و خنثی عمل کردین.اینبار تمام تلاش خودتونو بکار ببندین.شاید کمی ناز کنه اما به آقایی خودت اینبار هم تحمل کن به امید آینده
از غرورت نترس مگه نگفتی نباید بین زن وشوهر غرور باشه.یه کاری بکن.نذار زندگی که میتونه خوب بشه به این راحتی از هم بپاشه.
:16:برو دنبال محبوبت.هر چه زودتر:16:
به نام خدا
سلام
حالا که هضم کردم و واقعیت رو قبول کردم راحت تر به خاطراتم رجوع میکنم ، دیگه وقتی خاطرات رو مرور میکنم ، نمیخوام انتقام بگیرم و دیگه حتی نفرین هم نمیکنم فقط خواهان رسیدن حق به حق دار هستم .
میدونم دوباره باز کردن سر مطلب سود خاصی نداره و صرفا چون محبت کردید و زحمت کشیدید 17 صفحه رو که حتما وقت گیر بوده و مطالعه کردید و همینطور مطلب دلسوزانه و خواهرانه خودتون رو نوشتید به همین منظور امیدوارم گوشه ای از این محبتتون رو با جوابم جبران کنم و ...
در مورد دفتر خاطرات هر دو مطلب موجود هست و حتی اگه مایل باشید میتونم متن کامل رو بدون دخل و تصرف بنویسم تا خودتون مشاهده بفرمائید .
اما در مورد اینکه ایشون دوست داشته من نازش رو بکشم و اینا هم که هر چیزی خب راهی داره ، چند روز دیگه 6 ماه کامل میشه که ایشون حتی به من یه اس ام اس یا زنگ نزده پنهونی یا آشکارا بخواد با من صحبت کنه . تولدم فروردین ماه بود حتی گفتم اگر خبری از ایشون بشه حتما میپذیرمش ، روز عقدمون هم همینطور ، چند روز پیش بود اما باز هم خبری نشد
این ها رو نوشتم و حتما دوستانی خواهند اومد و خواهند گفت : از تک تک حرفهات مشخص هست که هنوز دوستش داری و هنوز منتظری و در دلت براش میمیری و ...
دوستان عزیز ، من نمیخوام بگم که دوستش نداشتم و ندارم ، بلکه من میخوام انسان باشم ، انسانی که اگر احساس کنه کسی به زور باهاش زندگی میکنه ، بر خلاف میل خودش بتونه اون شخص رو آزاد کنه .
مثل زمانی که بلبل یا پرنده ای رو صرفا چون خوش صدا یا زیباست یا هر ویژگی دیگه ای داره رو در قفس نگه میداریم ! من نمیخوام با ایشون اینطور برخورد کنم . او مختار هست همین حالا درخواست آزادی خودش رو بده من اصلا مخالفت نخواهم کرد .
در مورد فحش و کتک کاری ، بحث برای 6 ماه پیش هست و انقدر ناچیز هست که من حتی حاضر نیستم در موردش بحث کنم که چی شد و چی نشد ! اما محض اطلاع عرض میکنم ، خدای بالا سرم شاهد هست که اون شب بعد از بگو مگوی لفظی او اومد بزنه من دستهاش رو محکم گرفتم که نتونه بزنه و شروع کرد که ول کن دستمو عوضی ، خب من هم ول کردم اما به محض ول کردن سیلی ایشون توی گوش بنده خورد و اول ایشون چک زد و من هم زدم یکی دیگه هم او زد یکی دیگه هم ، و هر دو نشستیم یه گوشه و ساکت شدیم اما ایشون به 30 ثانیه نکشید که دست به تلفن برداشت و به پدرش گفت : بابا این دست بزن پیدا کرده ، میای دنبالم یا بیام ، بعد گوشی رو قطع کرد و سریع لباس هاش رو پوشید و به سرعت از طبقه سوم شروع به دویدن کرد ، من هم چون ساعت 11 و نیم شب بود به دنبالش دویدم تا اتفاقی نیفته ، 3 کوچه اون ور تر از کوچه خودمون زنگ زد به باباش که من توی خیابون هستم بیا دنبالم . ایستاد کنار خیابون ، من هم چند متر اون ور تر ایستادم ، ماشین ها نگه میداشتن و میرفتن تا اینکه پدرخانمم با مادر خانمم اومدن و ایشون سوار شد و مثل این فیلم ها گازش رو گرفت و حرکت کرد . بماند که پدر خانمم بعد اومد سمت خونه ما و حمله کرد به طرف من که من رو بزنه و این حرفا .
اما مبحث اینکه من اشتباه کردم : بله من خیلی اشتباه ها کردم ، من واقعا به او ایمان داشتم بدون اینکه حتی جستجو کنم اگر میگفت ماست ترشه باور میکردم .
الان طرز فکر من فقط 50 درصد ماجرا هست و باقی ماجرا به ایشون مربوط هست .
شما دوستان عزیز من فقط گوشه ای از زندگی بنده رو مطالعه کردید ، اونقدر ها هم انسان حیوان صفت نیستم که ارزش یه زندگی معمولی رو نداشته باشم ، کاش میشد بشینم و لحظه لحظه ، خاطره به خاطره براتون بنویسم اما خب این امکان نیست.
دوست عزیزی در اون زمان که بنده بیشتر مینوشتم فرمودند که : 3 ماه صبر کن اگر از تو خبری نگرفت مطمئن شو که دوستت نداره و علاقه ای بهت نداره ! چون خانم ها نمیتونن و این حرفا
خب حالا بجز ماه اول که ما دنبال ایشون رفتیم ، 5 ماه میگذره ! من حق دارم به این علاقه شک کنم و این علاقه رو کاغذی بدونم .
خیلی سئوال ها توی ذهن من هست ! شاید اگر میدونستم که هدفش چی هست ! برای چی هست ! چی میخواد ! شاید بهتر میتونستم تصمیم بگیرم که فردا پیش خدا و خودم سرافکنده نشم . پس ناچار هستم که صبر کنم و از طرفی ناچار هستم که تنها زندگی کردن رو یاد بگیرم ، نمیتونم با یک شخصی که نیست زندگی کنم ! میتونم ؟ اون اویل که داشتم زندگی میکردم با یادش با فکرش روانی شده بودم و خیلی حساس و مثل بچه خودم رو هم گاز میگرفتم چه برسه به دیگرون.
اما حالا سبک ترم ، هنوز هم خیلی ناراحت میشم اگر کسی رو که دوست داشته باشم به من نگاه نیندازه و ...
اما در مورد خانواده ام :
من و خانمم 4 ماه و 20 روز در زیر یک سقف زندگی کردیم نه بیشتر . طی این مدت 4 ماه و 20 روز خانواده من انسان های خوب و مهربونی بودند . در وصف خواهران بنده خانمم اینطور عنوان کردند که : همه از خواهر شوهر بد میگن ولی انصافا من بهترین خواهرشوهر های رو دارم و ازشون راضی ام .
هر چند که متن جمله ایشون نشان دهنده اینه که ایشون ملاک خوب و بد بودن خواهرهای بنده رو در نظر مساعد خودشون نسبت به اون ها میبینن و نه رفتار و کردارشون . اما مطلبی که پدرخانم من توی یک مجلس ختمی فرمودند چی باشه خوبه ؟
یکی از بستگان گفته : بگذار دخترت بره سر زندگیش دیگه !
پدرخانم بنده گفته : مگر خواهرها و مادرش گذاشتن سر و صورت سالم برای دخترم بمونه که حالا بگذارم بره ! انقدر زدن که جنازش رو آوردم .
الله اکبر ، الله اکبر ، الله اکبر
دوستان عزیزم ، من انقدر به این رفتن ایشون حساس و ناراحت بودم که درست اولین روز رفتن ایشون اولین روز عضویت من در این سایت هست ، چرا ؟ چون من به شدت نگران این زندگی بودم و عقلم خب فقط به اینترنت قد داد . اما حالا چه چیزها که نمیشنوم ؟ آیا واقعا این پدرخانم یا حتی خانم بنده یک درصد احتمال نمیده که برگرده سر این زندگی و این جمله رو گفته ؟
البته که من حتما از خودشون خواهم پرسید تا ببینم این صحبت رو گفتن یا نه ، ساخته و پرداخته بستگان هست ؟
زیاد شد باز هم خیلی صحبت کردم
اینا که نوشتم نه برای توجیح نرفتنم هست نه برای توجیح خوب یا بد بودن کسی .
دیگه درد دل هست دیگه شما به مهربونی خودتون ، درکم کنید
متشکرم
یاحق
راستی معذرت میخوام سنشون رو پرسیده بودید : 22 سال
سلام دوباره
من نگفتم مقصر شمایید یا ایشون.فقط خواهش کردم در حق خانمتون آقایی را تمام بکنید.
میدونم دلتون شکسته
اما باز بنظرم نمیشه از ظاهر قضایا 100% گفت ایشون شما رو دوست ندارن.از عشقش دلسرد نشین.
منم یه خانمم.اون حساستر از شماست و نمیتونسته فراموشتون کنه.مگر اینکه واقعا چیز خاصی پشت این جریانات باشه که احتمالی بیش نیست.مجبور که نبود تو دفترش درمورد شما اونقدر ابراز احساسات کنه.پس نا امید نشین.
لطفا اطمینان پیدا کنین بعد تصمیم بگیرین.خواهش میکنم.
ممنون جواب دادین
به امید شنیدن خبرای خوب از شما برادر گرامی
به نام خدا
سلام دوستان گرامی
خوبید شما
برام دعا کنید
یاعلی
سلام برادر گرامی
متاسفم که مشکلتون همچنان ادامه داره، ه هر حال من براتون دعا میکنم و از خدا میخوام که راهی پیش پاتون بذاره و کمکتون کنه.:323:
ولی خوب به هر حال شما هم باید حرکتی بکنید. شما گفتید که خانمتون 22 سالشون است یعنی پارسال 21 سالشون بوده که شما مشکل پیدا کردید. من الان که به گذشته خودم نگاه میکنم میبینم 21 سال (ضمن پوزش از جوانان فهیم تالار) واقعا یه بچه است و خیلی بعید نیست که با توجه به سن و سالش ، نوع تربیتش، و خانواده ای که ( بر اساس صحبتهای شما) دور و برشو گرفته اند، یک همچین حرکات ناشیانه ای را نشان بدهد.
والله من خودم که سالها بزرگتر هستم وقتی با همسرم مشکل پیدا میکنم خیلی اوقات رشته کار از دستم در میره و نمیدونم که چیکار باید بکنم و معمولا ایشون هستند که به آشتی میرسونند و قضیه ختم بخیر میشه وگرنه نمیدونم تا بحال چند بار باید از هم جدا میشدیم!
خانواده همسر شما متاسفانه اشتباه عمل کرده اند و اونها هم مهارت لازم را ندارند و شما هم دیگر باید این رامتوجه شده باشید. پس اگر تا حالا اونها به دادخواست برای طلاق ندادن:
1. معنیش اینه که منتظرن شما برید جلو و با عزت تمام برش گردونید! پس یعنی شما میتونید با یک لطایف الحیلی از طریق خود خانومتان و نه کس دیگری، با خانمتان ارتباط عشقولانه را شروع کنید بعد رسما و با نهایت احترام برید جلو و خانمتو رو برگردونید بدون اینکه ( با عرض معذرت) خاله کلثوم و عمه صغرا را بفرستید و بعد هی بشینید که این چی گفت و او چی جواب داد! را بشنوید و تحلیل کنید. چون به هر حال خانوم شما هم خودش بچه است و ناشی و گرفتار خانواده ای اینچنینی شده.
2. اگه به هیچ طریقی نمیشه نتیجه گرفت، اقدام برای طلاق خودش یک راه حله. همیشه طلاق بدترین راه هم نیست. البته به طلاق نباید به عنوان یک تاکتیک نگاه کرد اما شاید همین هم سرشون رو به سنگ بکوبونه و به خودشون بیان: 50- 50 است.
داره میشه یکسال!!!! نه به اون شوری شور نه به این بی نمکی!
فکر کنم حاا دیگه خانمتون بدش نیاد تلفنتون رو جواب بده، یا اگه سر راهش سبز شدین تو کوچه یا خیابون فکر نمیکنم بدش بیاد:43:
ببخشید چون فرصت زیادی نداشتم یک خورده عجله ای نوشتم. به هر حال امیدوارم که آنچه برای هر دوی شما خیر است براتون پیش بیاد:323:
سلام
من عضو جدیدم
اقای m25teh بزرگوار
من صد در صد با ((بی دل)) عزیز موافقم
منم بارها شده با یکی از دخترهای اقوام بحث کردم...هم سن خانم محترم شما
عجیبه!!!!اون دختر می بینه من درست می گم و خیرشو می خوام(همه خیرشو می خان) ولی باز حرف خودشو می زنه...بعضی وقتها می شه که همه از دستش خسته می شن...و دیگه باهات بحث نمی کنند
ببین مشکل شما اینه
یه خانم کم سن و بی تجربه و یه خانواده ای که فقط حمایتش می کنند
شک نکن بعد از این چند ماه حتما پشیمونه
ولی بخاطر بی تجربه بودنش.پشیمونی و خجالت و البته خانواده ای که اجازه فکر کردن رو بهش نمی دن نمی تونه کاری بکنه
منتظره ببینه شما چیکار می کنید
به هیچ وجه کسی رو جلو نفرست... خودت باید بری جلو...ولی یه سری چیزا دوباره در انتظارته(خانوادش)
سرت سلامت
به نام خدا
دوستان عزیز سلام
بار گذشته اومده بودم بنویسم اما متاسفانه هر کاری کردم دل و دماغ نوشتن پیدا نکردم
دو هفته قبل از کلانتری یک دعوت نامه اومد که فلانی در تاریخ 20/9/89 ساعت 10 صبح بیا به کلانتری چون خانومت ازت شکایت کرده
در تاریخ و ساعت معین شده رفتم تا ببینم ماجرا از چه قرار هست و البته ذهینت خودم این بود که درخواست تمکین داده و میخواد برگرده و اینطوری اقدام کرده است. اما وقتی رفتم دیدم به همراه پدرش مشغول گرفتن کپی و اینا هست و بعد از یکسال بالاخره خانمم رو دیدم.
یادم بود که خانم آنی گفته در اولین دیدار به قلبت نگاه کن ببین چه حالی میشه ، نگاه کردم به خانمم ولی دیدم در چهره اش چنان نفرتی از من موج میزنه که نگو و نپرس ، او هم تا من رو دید در گوش پدرش گفت که اومده و پدرش دستش رو گرفت برد یه گوشه که مثلا من رو نبینن .
ولی من گفتم خب بذار نگاه کنم بهش شاید هنوز ته قلبش علاقه ای باشه ، ولی اخمو تر شد و تا مامور تحقیقات صدام نکرده بود منتظر نشستم .
بالاخره صدام کرد و گفت میدونی شکایت شده است گفتم میدونم شکایت شده ولی نمیدونم بابت چی ؟
گفت ایشون میگه شما زدیش و انداختی از خانه بیرون و دیگه اجازه برگشت ندادی بهش و ترک انفاق کردی و اخراج از منزل کردی ، اومدم صحبت کنم که گفت نیازی نیست چیزی بگی برو بنویس ،
و من هم همین چیزهایی که اینجا نوشته بودم قبلا رو اونجا نوشتم و گفتم که خودش رفته و چند بار رفتم دنبالش اما نیومده
در حین نوشتن بودم که پدر خانمم رفت به مامور گفت ما اینجا الاف نیستیم دو ساعت بخواد بنویسه ، و مامور منو صدا کرد و گفت سریعتر بنویس منم گفتم چشم یه بار دیگه هم گفت که آقای مامور گفت بذار بنویسه آقا چیکارش داری
بعد که تحویل دادم گفت خب برید خونه فردا برید دادگستری پدر خانمم که انگار جا خورده بود گفت چی شد آقا ، اون مامور هم گفت فردا میرید دادگستری میبینید چی شد : خلاصه فرداش یعنی 21 ام رفتیم دادگستری ، من صبح ساعت 8 بخاطر استرسی که داشتم رفتم اونجا تا 11 منتظر شدیم که پرونده بیاد ، حقیقتش اصلا میلی به حضور توی دادگاه و اینا ندارم یادم هست همین استرس رو در حین خدمت سربازی هم داشتم و ربطی به این مسئله نداشت .
ساعت 11 ما رو فرستادن اتاق قضایی تا اونجا قاضی حکم بده
البته روز قبل من متوجه شدم که پدر خانمم برگه پزشک قانونی تهیه کرده و پیوست پرونده کرده بود .
خلاصه اصلا اجازه ندادن که بریم پیش قاضی و به پدر خانمم گفتن که برو خونه برات اخطاریه میاد و باید شاهد بیاری
پدر خانمم هم یه خورده شاکی شد و حالا منتظریم که دوباره احضاریه بیاد بریم ببینیم چی میشه .
البته بنده هم دیگه چون دیدم علیه من شکایت شده درخواست تمکین دادم هر چند دیر هست ولی خب دیگه دیدم چاره ای نیست و باید این اقدام رو بکنم .
من نمیخواستم پامون به دادگستری باز بشه اما حالا چاره ای نمیبینم جز رفتن .
اونجا یه مشاور خانم بود که وقتی ازش مشاوره خواستم خیلی بد باهام صحبت کرد گفت آقا نشستی نشستی ازت شکایت شده اومدی درخواست تمکین دادی ، این یه سال کجا بودی !
بچه ها من بد کردم بهش وقت دادم تا تصمیم بگیره ؟ انتخاب کنه که شوهرش رو میخواد یا نمیخواد ؟
حالا اگه به هر دلیلی بتونن من رو محکوم کنن اون خانم گفت میفرستن زندان آره ؟ چند وقت باید برم زندان ؟
توکل به خدا ، خودش شاهده که حقیقت چیه
ممنون میشم اطلاعاتتون رو برام بنویسید
دوست عزیز شما سعیتون این بوده که پاتون به دادګستری و دادګاه باز نشه و هدفتون برګشت ایشون و اصلاح این رابطه و ... بوده. اګر هدف ثابت کردن چیزی به دادګاه بود باید از اول مشاوره حقوقی می ګرفتین، نه مشاوره خانواده. اونها هدفشون چیز دیګه ای بوده ( جدایی )، از اول هم رو اون کار کردن.
من خودم فکر میکنم وقتی پای زن و شوهری به دادګاه باز شد و به زور قانون و اجبار بخوان راهی را برن، اون زندګی دیګه لطفی نداره و نبودنش بهتر از بودنشه. شما هم چون احتمال می دادید که برګردید سرزندګیتون، وارد مراحل قانونیش نشدید که بعد شرمنده این باشید که حرف از دادګاه و جدایی زدید.
به هر حال شما هم حتما مدارک و شواهدی دارید. سعی کنید به همه شون فکر کنید و جمع آوریشون کنید. شکایت خودتون را هم که دادین. اګه توان مالی دارید یک وکیل بګیرید.
فکر کنم با توجه به اینکه یک ساله دارین اینجا از مشکلاتتون می ګید، بتونه به عنوان یک مدرک یا شاهد در دادګاه ازش استفاده بشه. شما لینک مطلبتون را بدید و به عنوان یه سند ازش یاد کنید. شاید قبول کردند.
انشالله که چون ریګی به کفشت نبوده و هدف بدی نداشتی و همه تلاشت را کردی، خدا هم کمکت می کنه و مشکلی برات پیش نمی آد.
قبل از اینکه تصمیم بگیرید که آدرس این نوشته هاتون را بدید یا نه، از اول تا آخر یکبار با دقت همه اش را بخوانید. ممکن است حرفی نوشته باشید که صحت نداشته یا اغراف کردید یا نخواهید توی دادگاه مطرح بشه یا چیزی که به ضررتون تموم بشه.
بعد هم به این راحتی ها زندان نمی برند که. کاملا مسلط به اوضاع برو. بگو که من همسرم را دوست دارم و به هیچ وجه هم نمی خوام طلاقش بدم. به همین دلیل هم بوده که علیرغم این که یک ساله رفته خونه پدرش درخواستی به دادگاه ندادم وسعی کردم راهی برای برگردوندنش پیدا کنم.
ولی من میگم شاید قصد اونها هم برگشتن بوده که الان شکایت کرده اند. یعنی وقتی دیدند شما اقدامی نمی کنی و این قضیه معلقه، رفتند که تکلیفشان را مشخص کنند. به هر حال یکسال زمان زیادیه برای بلاتکلیفی یک دختر در خانه پدرش. پدر هم هر چی دخترش را دوست داشته باشه که دیگه راضی به این نیست که طلاق بگیره بره بشینه پیش خودش.
اگر هم خیلی مصر به طلاق باشن می تونن درخواست طلاق توافقی بدن. شما پیشقدم نشو و درخواست طلاق نده.
دوست خوبم دوست دارم بدونم تونستید مشکلتونو حل کنید یا نه
اگر اومدید اینجا دوست داشتید بنویسید برای ما
به نام خدا
دوستان عزيز سلام
حالم زياد خوب نيست ، دلم گرفته از زندگي
بعد از شكايت خانمم رفتم ببينم چي شد كه گفتن جلسه دادگاه افتاده براي 1/12/89 و من گفتم شاهد بيارم گفت نميخواد خودمون ميگيم چيكار كني و برگشتم خونه
ديروز رفتم و دادخواست تمكين دادم و جلسه دادخواست تمكين افتاده براي 22/10/89 يعني 8 روز ديگه
هم استشهاد محلي تنظيم كردم و محل امضا كرده كه هيچ دعوا و اخراج از منزلي نديدن و نشنيدن
هم استشهاد از كساني كه رفتن دنبالش ولي نيومده و امضا هم كرديم
از دادگاه تمكين هم هيچي نميدونم ، نميدونم چي ميپرسه چي نميپرسه ، نميدونم چي بايد بگم چي نبايد بگم
واقعا نميدونم
از طرفي هم خبرهاي جديد حاكي از اين هست كه اطرافيان اونا هم ميگن كه ما نديديم كسي بياد دنبالش و انداخته بيرون و هيچ كس نيومده حتي ببينه خونه پدرش هست يا نه
خلاصه گره پشت گره
ولي من چند حالت رو برام مسئله هست :
چطور ميشه يه نفر انقدر از دين و ايمون برگرده و بره شكايت كنه و بنويسه كه من رو زد و انداخت بيرون و يه سال هست بلاتكليف هستم ؟در حالي كه خودش چادر سر كرد و تماس گرفت و رفت و پدرش اومد دنبال و بعد ما رفتيم نيومد كه نيومد
از طرفي حالا كه خانم من اينطور دروغ و تهمت زده آيا واقعا مستحق بخشش و گذشت هست ؟اين زن چطور ميتونه دوباره بياد با من زندگي كنه ؟ به فرض اين هم كه اومد من چطور ميتونم گذشت كنم ؟
اين مدل انسان واقعا دنبال چي هست ؟ براي چي زندگي ميكنه ؟
در اينكه به تشويق پدرش اين حركت رو انجام داده شكي ندارم اما خب مگر عقل و شعور نداره ايشون ؟
نميدونم
آدم مخش سوت ميكشه كه چطور يكسال تونسته دوري شوهر رو تحمل كنه ( درصورت داشتن ميل به ادامه زندگي ) و از طرفي اگه ميلي نيست واقعا چرا هم با عمر خودش هم با عمر من بازي ميكنه ؟
انصافا من نميخوام انتقام بگيرم ولي آيا چاره اي جز قصاص براي من گذاشته ؟ چيكار كنم با اين زن كه چشم به دهن باباش دوخته و از خودش هيچي نداره !
استرس دارم چون بين هزار راه گير افتادم
چون مسئول زندگي هستم كه توسط ديگران داره دائم داغون تر ميشه
خدايا كمكم كن و نگذار از گمراهان باشم
برامون دعا كنيد
سلام برادر جوانم
شما هم کمتر از همسرتان مقصر نیستید . شما چرا عین یه مرد بلند نمی شید برید با خانم تون صحبت کنید از چی می ترسید ؟ یعنی واقعا این زندگی اینقدر بی ارزشه که شما حاضر نیستید به خاطرش حتی دو نفری صحبت کنید
من سر از این غرور های بی جا در نمی اورم ؟؟؟؟؟
شما می فرمایید خانم تون یک ساله که از شما سراغی نگرفتند شما چطور ؟؟؟؟؟
من فکر می کنم شما اقدامی نمی کنید چون می ترسید به طرف مقابل تون امتیاز بدید خانم شما هم همین فکر رو می کنه .از امتیاز دادن نترسید می شه جلو رفت ولی امتیاز نداد و در عین حال اشتباهات خودتون رو هم برطرف کنید
سلام برادر عزیز
یه بار دیگه خلاصه وار بیا راههایی که رفتی رو اینجا لیست کن ، ببین تو این مسیر تو چه اقداماتی کرده ای و خانمت چیکارا کرده ،منصفانه و بدور از قضاوت ، یه بار دیگه همه چی رو از اولش به یادت بیار
ببین کدوم راه رو باید میرفتی ،یا کدوم راه رو نباید نمی رفتی ، من خواستم خلاصه ماجرا از اول بنویسم ، ولی فکر کردم اگر خودت اینکار رو بکنی ،دقیق تر بررسی میشه
منتظر لیستت هستم ، قشنگ لیست کن با شماره و اینجا بنویس تا یه بار دیگه از اول بررسی کنیم:104:
به نام خدا
سلام
چشم ليست هم درست ميكنم و مينويسم
از اولين روز عقد مينويسم و بدور از قضاوت
حتي با وجود اينكه مرورش دلم رو بيشتر ميرنجونه و ...
خدانگهدار
يامولاعلي
خلاصه اول :
0- زمستان 1386 پدر و مادر من از حج برگشتند و طي اون ماه ها ديد و بازديد اقوام خيلي زياد شده بود و البته براثر پذيرايي ها و برخورد هاي اين حقير كه مورد قبول مهمونامون قرار گرفته بود تقريبا اكثرا ميگفتن پسر خوبيه و قصدم از گفتن اين حرف اين نيست كه من خوبم بلكه ديد فاميل رو در اون زمان عرض ميكنم خدمتتون .
1_ فروردين سال 1387 تصميم به ازدواج گرفتم و به خانواده گفتم اگر شخصي مد نظر هست اقدام كنند كه از بين چند خانواده اي كه معرفي شد خانواده خانمم ( پسرخاله پدرم ) رو انتخاب كردم .
* علت انتخاب : زياد رفت و آمد نداشتيم و فقط در آن زمان كه مجلس حج پدر و مادرم بود در تمامي مجالسي كه من پدر خانمم رو ديده بودم انساني ساكت و آرام بود و در جمع هاي مهماني زياد شركت نمي كرد و من او رو شخصي با ادب و با اخلاق پسنديده تصور ميكردم و حتي مادرخانمم رو چند بار ديده بودم او هم چادري بود و بسيار مودب برخورد مي كرد و در كل برداشت شخصي من بدون اينكه از كسي چيزي بپرسم و بشنوم اين بود كه خب اخلاق پدر مادرش خوبه
2- در يكي از ايام پدرم به من گفت بريم براي انجام كاري منزل پسرخاله ام و برگرديم كه من هم رفتم و نيت اين بود كه به اين بهانه دختر خانم رو ببينم و نظر قطعي رو براي اقدام كردن بدم كه با وجود حضور ايشون در جمع من اصلا روم نشد بهش نگاه كنم و موفق نشدم و . . .
3- در ايام ديد و بازديد عيد 1387 بود كه خانواده شان به منزل ما آمدن و من خونه نبودم و وقتي وارد خونه شدم كل خانواده به پاي من بلند شدن هم پدر خانمم هم 3 تا دخترش بجز مادرشون كه پدرش شروع كرد به تعريف و تمجيد از من
4ـ در تاريخ 13 فروردين 1387 پدر و مادر و خواهرم رفتن خونه شون تا مطرح كنند كه در جريان بگذارند و بگند كه ايا به اين وصلت تمايلي دارند يا خير و در اونجا يكي گفته بود كه پسرعمه اش ميخواد دختر كوچيكتر رو شما بگيريد و يكي گفته بود نه دختر خودش ميگه پسر عمه ام رو نميخوام و ...
5 ـ تاريخ 20 فروردين قرار شد من برم با خانمم صحبت كنم و در اونجا ايشون گفته بود كه من مطالبي دارم كه بايد بگم و رفتيم
اولش كه نشسته بودم يه چايي آوردن كه بنده خوردم و البته دم نكشيده بود كه بعدها خانمم ميگفت كه من دم نكرده بودم و خواهرم دم كرده بود و ...
نشستيم پاي صحبت و در اونجا ايشون گفت كه :
1ـ من ميخوام مستقل باشيم ==> و من جواب دادم كه من نميتونم مستقل باشم چون توانايي اش رو ندارم و ايشون هم جواب داد كه اشكالي نداره فقط براي اينده كه ميشه منم گفتم اره سه تا 4 سال ديگه ميتونم
2_ من ميخوام درس بخونم : و من هم جواب دادم در مورد درس خوندنتون هيچ مشكلي ندارم ولي من خرج دانشگاه آزاد رو نميتونم بدم كه اگر ميتونستم بدم دانشگاه خودم رو ول نميكردم و ادامه تحصيل مي دادم . كه ايشون گفت پس من درس نميخونم اما شما قول بديد كه درس بخونيد .
3 ـ با پدر و مادرم دعوا نكنيد : و من هم جواب دادم كه چرا بايد دعوا كنم ؟ گفت بالاخره پيش مياد و نميشه گفت ميخوام قول بديد كه با پدر و مادرم دعوا نكنيد منم گفتم اصلا همچين اخلاقي ندارم .
4 - سر كار هم مي تونم برم ؟ --- من هم گفتم نه من نميخوام شما كار كنيد و اصلا موافق اين نيستم كه شما بريد سركار و ايشون هم گفت اشكالي نداره من خودمم ميلي به كار ندارم .
بعد من شروع كردم به صحبت كردن كه :
بنده الان 9 ماه از خدمت سربازيم مونده و كاري ندارم و با وانت كار ميكنم و تنها چيزي كه دارم صداقتم هست و هيچ چيز ديگه ندارم و دانشگاه رو بخاطر فشار مالي ول كردم و همين .
دوباره برگشتم بين جمع بزرگان نشستم
خانمم هم اومد رفت توي آشپزخانه و پدرش هم رفت اونجا : بين پدر و دختر يه سري مطالبي رد و بدل ميشد و يادمه به پدرش گفت مهندس نيست و پدرش گفت بسه ديگه نميخوام حرفي بشنوم و اومد به من گفت خرج دانشگاهش پاي من و نگران خرج مالي دانشگاهش نباش و فقط مشكلي با درس خوندنش نداري كه گفتم نه !
شيريني داديم و خورديم و دست نويس هم يك نوشته نوشتيم كه شاهدين هم امضا كردن مهريه و اينا
بعدها خانمم گفت كه بعد از خروج ما از اونجا ، از حال رفته و بردنش بيمارستان و ايشون رو بستري كردن و زير سرم بوده .
بعد از اون شب هي ما گفتيم كي بريم محضر هي اونا گفتن حالا زوده هي ما گفتيم كي بريم محضر هي اونا گفتن دخترمون دانشگاه هست ، تا اينكه يه روز من گفتم نكنه پشيمون شدن تا اينكه ديگه داشت ميشد يك ماه كه درواقع من همسر آينده ام رو انتخاب كرده ام اما خبري ازش نيست ؟ خنده دار بود !
در تاريخ 17/2/87 ما موفق شديم محضر هماهنگ كنيم و بريم محضر كه وقتي رفتيم جلوي در خونشون نزديك به يك ساعت جلوي در منتظر مونديم تا بيان ( من فكر ميكردم دارن حاضر ميشن اما بعد از عقد فهميدم كه خانمم ميگفته من نميرم و نميخوامش و حتي خود خانمم گفت كه دايي ايشون اومده پايين و گفته پسرخوبيه به نظر من و كلي دلداريش داده تا قبول كرده بود بياد )و عقد هم برگزار شد
در روز خريد ايشون هيچ ميلي به خريد نشون نميداد و من هر حلقه اي رو انتخاب ميكردم ميگفت مهم نيست هر چي ميخوايي بخري بخر ، يا حتي لباس و كيف و اينا هيچي به هيچي انگار نه انگار زهر مارم شد كه شد هنوزم تلخيش رو حس ميكنم .
در تاريخ 20/2/1387 مراسم عقدكنان گرفتيم و در واقع اولين قهر ايشون همون شب رقم خورد و ماجرا از اونجايي رقم خورد و حتي موقع انگشتر دست كردنش با من قهر بود .
بعدش ساكت نشستيم يه گوشه و بعد با شوخي كردن سر صحبت رو باز كردم و البته بعدها فهميدم كه سياست ايشون بوده نه درايت من و مراسم تموم شد و رفتيم خونه هامون اما قرار شد فرداش بريم گردش با هم .
فرداش هم رفتيم گردش و به گفته خانمم بهترين روز عمرش رو گذرونده بود و بسيار بهش خوش گذشته بود و ... كه فكر كنم چه از طرف من چه از طرف او طبيعي بوده باشه و چيز خاصي نبوده ...
ديدار بعدي ما سه روز بعد بود كه زنگ زدن و گفتن بيا خونه ما منم رفتم :
نشسته بوديم كه گفت بريم بيرون و گفتم باشه
رفتيم بيرون و يه دفعه ديگه با من صحبت نميكرد ديگه هي من حرف ميزدم بخنده نميخنديد اصلا دپرس شده بود كه من گفتم چي شده ؟ گفت هيچي برگرديم خونه و برگشتم خونه و گذاشتم خونشون و خداحافظي هم نكرد رفت بالا و منم در رو بستم و برگشتم خونمون .
تا سه روز نه من زنگ زدم نه اون و بعد از سه روز زنگ زد داشت گريه ميكرد گفتم چي شده گفت ميخواي طلاق بگيري ؟ گفتم نه واسه چي ؟ گفت مگه من بهت چي گفتم ، گفتم هيچي ديدم حوصله نداري مزاحمت نشدم و رفتم دنبالش و بردمش بيرون گشتيم و باز برگشتيم خونه .
همون روزا بود يه روز ظهر خوابيده بودم خونه كه يه دفعه حالت پريشوني بهم دست داد و قلبم تند تند زد و زنگ زدم بهش گفتم كجايي گفت چطور گفتم حس بدي بهم دست داده خيلي دلشوره دارم گفت ميام حالا باهات صحبت ميكنم ( دانشگاه بود )
شب رفتم دنبالش و رفتيم بيرون گفتش حسي كه كردي درست بود : گفتم چطور گفت من اشتباه كردم با تو ازدواج كردم پشيمون هستم ، بعد شروع كرد صحبت كردن كه اون روز و اون لحظه توي كلاسي بوده كه پسري هم هست توي اون كلاس كه ميخوادتش و سخت هم عاشقش هست .
گفت تا حالا عاشق بودي گفتم نه تو چطور ؟ گفت اره اما هيچ وقت نپرس چرا و چطور و ساكت برگشتيم خونه
خلاصه اول اين بود سعي ميكنم خلاصه وار تر بگم تا برسيم به 4 ماه زندگي مشتركم .
ممنون و خدانگهدار
يامولاعلي
برادر عزیز ممنونم
منتظر می مونم تا هم نکته هاش رو بردارم هم توضیحاتت کامل تر بشه:82:
خلاصه دوم
بجز مراسم پاگشاي بعد از جشن خونه ما نميومد و امتناع ميكرد از اومدن
30/2/87 تولد خانمم بود و رفته بود دانشگاه و من براي شب برنامه داشتم تا هم برم مترو دنبالش و هم بريم تولدش رو بيرون با هم باشيم
پس زنگ زدم بهش گفتم شب بعد دانشگاه شام بريم بيرون او هم گفت باشه : خواهرم رو برداشتم بردم بازار تا يه هديه اي تهيه كنم ( اولا چون تا به حال خريد نكرده بودم دوما ميخواستم يه چيز درست بخرم ) همونجا بودم كه زنگ زد و گفت دارم راه ميفتم و بيا مترو منم گفتم باشه ،، بعد از خريد كردن يه خرس كوچولو با قلب كوچولو تو بغلش هم خريدم گذاشتم وسط شالي كه خريده بودم تا وقتي شال رو باز ميكنه اون قلب رو هم ببينه و ...
رفتم مترو دنبالش و اومديم خونه وسايلش رو گذاشت وبه خونه گفت كه ميريم بيرون شام بخوريم ، رفتيم و اولش تا 10 دقيقه خوب بود ولي يه دفعه ساكت شد و ديگه حرف نزد -- هي من گفتم چيزي گفتم كه ناراحت شدي ؟ هيچي نگفت فقط خيره شده بود و ساكت بود
ديگه داشتم خل ميشدم هديه رو در آوردم گفتم تولدت مبارك اصلا نگاه به هديه نكرد و از روي پاش انداخت گوشه ماشين و گفتم خب اگه خوشحال نيستي با من برميگرديم اذيتت نميكنم كه به حرف اومد و گفت برو شام رو بخر گفتم وقتي بخرم و نخوري الكي چرا هدر بدم گفت ميخورم ! رفتم نفري 2 سيخ كباب سفارش دادم و گفتم بيا داخل گفت بيار تو ماشين ميخوريم و بسته بندي كرد آوردم توي ماشين اما نخورد كه نخورد تا اينكه ديگه طاقتم سر اومد و داشتم برميگشتم خونه كه شروع كرد به صحبت كردن و خنديد و منم نرم شدم ( باز فكر ميكنم از سياست ايشون بود نه از درايت من )
بنده هر چي به خانمم ميگفتم بيا خونمون نميومد كه نميومد و يكبار اومد و شام خورد و گفت ببر بذار خونمون و يك ماه از عقد ما گذشته بود و من علاقه اي از ايشون نسبت به خودم نميديدم .
تا اينكه يه شب كه رفته بوديم بيرون بهش گفتم من دارم اذيت ميشم و دلم ميخواد باهات حرف بزنم و ...
رفته بود با دوستش درد دل كرده بود و گفته بود كه اين برنامه هست و او راهنمايي كرده بود كه وظيفه شرعي تو اينه كه الان به خواسته هاي او جواب بدي و يه خورده راضي شده بود اما باز از اومدن به خونمون امتناع مي كرد .
يه بار كه رفته بوديم بيرون گفتم جهنم ديگه خونه نمياد كه نياد بايد اين مانع رو بردارم و توي ماشين بوسيدمش ( ببخشيد كه اين رو ميگم ولي لازم هست ) ولي خدا روز بد بهتون نشون نده به محض اينكه بنده اين كار رو كردم پليس ريخت رو سرمون ديگه از ترس نميدونستم چيكار كنم گفت آقا پياده شو و اين حرفا ، مداركم رو چك كردن و گفتم زن و شوهريم و خلاصه گفتن بريد شايد ارازل اوباش بجاي ما ميريختن سرتون و منم گفتم چشم و نميدونستم بخندم يا گريه كنم به حال و احوالم و برگشتيم گذاشتمش خونشون و رفتم خونه و بين راه ميگفتم خدايا شكرت نبردن كلانتري آبروم ميرفت و اينا .
دو روز بعد دوباره رفتيم بيرون اين دفعه با خاطره قبلي ميگفتم و ميخنديدم و خانمم هم ميخنديد كه دوباره من زد سرم اون كار رو تكرار كنم تا بلكه اين رابطه يخي آب بشه و ترس اگه هست بريزه يا اگه خجالت هست كه بريزه و ... و تا اومدم ببوسمش يكي با دست ميزد رو شيشه كه ( تق تق تق ) برگشتم نگاه كردم ديدم بله پليس هست و داره ميزنه به شيشه و بنده هم پياده شدم دوباره همون سئوال و جواب ها و دوباره خدا رحم كرد و گفتن حركت كنيد و تموم شد ــ چند هفته بعد خانمم قبول كرد كه بله مهموني بياد خونمون
اما چند مطلب بود كه در اين مدت فهميدم : يك : خانمم از تيكه هايي كه اطرافيانش مينداختن ناراحت بود مثلا يه بار گفت خواهرم ميگه ميري اونجا مياي كار دست خودت ندي ــ يا مثلا وقتي زن دايي و دايي اش رو تو يه اتاق بودن مسخره ميكردن (نامزد بودن ) اين به خودش گرفته بود و به من گفت دوست ندارم كسي منو اونطوري بگه بهم و امثال اين ماجرا ...
به هر حال فاكتور ميگيرم از اين برنامه ها و تنها بدونيد كه اين ماجراها زياد بود تا حدي كه يه بار گفت زهرا ( دوست خانمم ) گفت بهت بگم كه مامانش خواب ديده كه تو خيلي عذاب ميكشي و توي خواب بهت ميگه كه پسرم صبور باش و صبر كن درست ميشه و من هم گفتم تو به زهرا چيزي تعريف كردي گفت اره همه چيز رو بهش ميگم گفتم براي همون بهم پيغام فرستاده مگر نه خواب نديده .
در همين ماجراها بوديم كه من خدمت سربازيم رو شروع كردم . (ماجراي خدمت سربازي من به اين شكل هست كه من دو نوبت رفتم خدمت سربازي در مرحله اول 10 ماه و نيم خدمت كردم و دانشگاه قبول شدم و رفتم دانشگاه بعد در كارم شكست خوردم و به مشكل مالي خوردم و از دانشگاه انصراف دادم و برگشتم خدمت سربازي ) و رفتم خدمت سربازي .
موقعي كه من رفتم سربازي و خدمت دومم شروع شد دقيقا همون هفته خانم من رفت شهرستان البته به همراه كل خانواده كه خب مشكلي نبود رفت .
يك هفته اونجا بودن و عين يك هفته به من زنگ نزد روز آخر زنگ زد و دو دقيقه حال و احوال كرديم و خداحافظي كرد اما انقدر دلم براش تنگ شده بود كه خدا ميدونه .
وقتي برگشت و رفتيم بيرون گردش گفتم دلم برات تنگ شده بود ــ خيلي رك برگشت گفت ولي من اصلا يادم نيفتاد اون زنگي هم كه زدم بخاطر فشار بقيه بود كه گفتن زنگ بزن بهش ....
حتما سئوالي اساسي براي همه دوستان مطرح ميشه كه پس در مقابل اين همه برنامه اين پسر چه ميكرده ؟ ببينيد من به نظرم دوتا كار كردم : 1 اينكه من هميشه معتقد بودم خوب آدم ها ميتونن علاقه مند بشن به افراد و طبيعتا هر انساني حق داره عاشق بشه و اگر به عشقش نرسيد بايد او رو فراموش كنه تا زندگي ديگري رو خراب نكنه
2 اينكه من به توصيه خيلي ها صبوري ميكردم و هر چند گاهي معترض ميشدم و در مقابل قهر كردنش يه دم ميگفتم اخه چيكار كردم كه قهر كردي بهم بگو حداقل و سكوتش ديوونم ميكرد اما انصافا هميشه 100 دقيقه تلخي رو با يك دقيقه لبخند زدنش فراموش ميكردم و ميكنم و اين رو جزو اخلاقم ميدونستم .
----
نگاهي به افكار خودم هم بكنيم :
هميشه ميگفتم زن من بهترين خواهد بود ، فهميده و با شخصيت ، ازدواجي كه من انجام بدم هيچ نقصي نداره درست برخورد ميكنم درست جواب ميگيرم ، يه زن يه مرد سالم ميخواد خب پس سالم ميمونم ، با هيچ خانم ديگه اي نه دوست شدم نه خطاهاي ديگه كردم ، تلاش كردم يه پسر تميز و پاك تحويل خانمم بدم و تونستم اينكارو بكنم حتي از اينكه خانمم خواستگار داشت و كسي عاشقش بوده و يا خانمم عاشق كسي بوده ناراحت نيستم اينا واسه گذشته هست و ميگذرم ازش اما بعد كه فهميدم ميلي به من نداره و تلاش هاي من براي سرميل آوردنش بي نتيجه هست دلم رو شكونده ---
----
از ماجراها فاكتور بگيريم كه تقريبا ديگه شبيه همديگه هست برسيم به سر خط نامزدي :
بهمن 1387 خدمت من يكماه مونده بود و درس خانمم هم تموم شد و من گفتم خب پس حالا ميتونيم آماده بشيم بعد از عيد براي ازدواج ؟ او هيچي نگفت و تقريبا موافق بود بعد از عيد هم من هر چي داشتم جمع كردم و طبقه سوم رو به صورت جديدي تعميرات دكوراسيون كردم و اتاق خواب زدم و آشپزخانه و اينا شروع كرديم به كار كردن خلاصه
روز اول اومد ديد و روز دوم قهر كرد و ديگه با من صحبت نكرد و روز سوم به من زنگ زدن كه بيا كارت داريم
رفتم خونشون كه اونجا ديدم خانمم اصلا نيومد منو ببينه و توي اون يكي اتاق خوابيده بود و پدرش گفت صدات كردم بگم كه حالش بده و بايد بري براش بيمه بگيري !گفت بيمه نداره منم ديگه نميتونم بيمش كنم تو بايد بيمش كني بعد گفت خرج اونم تو بايد بدي الان نه من و اولين برخورد رو در روي من و پدرش رقم خورد .
چند ماهي بود كه ديگه باباش اصلا به من توجه نميكرد و مثلا داماد رو داشت دم حجله ميكشت تا شاخ نشم براش
رفتم بيمه اختياري گرفتم و 10 روزه تهيه كردم و دادم بهشون و تا روز آخر با من قهر بود .
وقتي دفترچه بيمه رو گرفتم اومد و صحبت كرد باهام
دوباره داشتيم خونه رو رنگ كاري ميكرديم كه زنگ زدن و گفتن بيا بيمارستان بستري هست بايد امضا بدي
رفتم گفتم چي شده گفت كيس داره بايد عمل بشه خلاصه ما هم نادان و ناآگاه از همه جا امضا كرديم و جيكمون در نيومد .
ديگه يه هفته بيمارستان ميرفتم و ميومد و اينا تا برديم خونشون .
ما هم ديگه كار خونه رو تموم كرديم اما عروسي ديگه نبود چون مريض و عمل كرده توي رختخوابش بود . پس صبر كرديم تا بهتر بشه
سه ماهي گذشت و ديگه خسته شده بودم از رفتار پدر و مادر و خانمم و تصميم به ازدواج گرفتم يا ميشد يا نميشد بايد تكليف مشخص ميشد .
جدي بودن من رو كه ديدن طبيعتا گفتن كه قبوله و تير ماه 1388 قرار بر ازدواج شد . اما روز خريد عروسي خانمم با من صحبت نميكرد دوباره و هر مغازه اي كه من وارد ميشدم خارج ميشد و هر مغازه اي كه نميرفتم ميموند توش و بيشتر نگاه ميكرد و وقتي من گفتم اين ديگه چه مدلشه شروع كرد به داد و بيداد كه من تو رو نميخوام و كثافت برو گمشو به كي بگم من اين عوضي رو نميخوام ( توجه كنيد در بازار و بين مردم داره داد ميزنه و فحشم ميده ) گيج و مات موندم چيكار بايد كنم ؟ تمومش كنم ؟ آرومش كنم ؟ بگم معذرت ميخوام ؟ مخم كه تشخيص نميداد اما وقتي برگشتم و ديدم كه بابام رنگش سياه شده و ديگه نزديكه كه سكته رو بزنه ترسيدم و شروع كردم به ناز كشيدنش اما به هيچ صراطي مستقيم نبود و دائم ميگفت كثافت دست به من نزن و يا گمشو آشغال حالم ازت بهم ميخوره به كي بگم نميخوامت
به بابام گفتم اين منو نميخواد بيا و تمومش كن ! گفت بريم خونه ببينيم چي ميشه ! برگشتيم خونه و اونا هم رفتن خونشون .
شب نشسته بوديم كه ساعت 11 شب باباش زنگ زد (باباش براي خريد نيومده بود صبح )
گفت بيايد ببينم چي شده :
رفتيم و گفتيم و شنيديم جلوي باباش گفت من اينو نميخوام به كي بگم و كلي بد و بيراه دوباره نثار من كرد .
باباش گفت لال شو و دعواش كرد كه اين پسر اخه چه ايرادي داره تو اينطوري ميگي بگو ببينم معتاده كار نميكنه مشكل ديگه داره مشكلش چيه ؟ گفت بهترين هم باشه من نميخوامش كه بعد باباش به من گفت درستش ميكنم شما صبح بريد خريد كنيد به مهموناتونم بگيد بيان
گفتم باشه و رفتيم كه صبح برگرديم بريم خريد .
دوباره رفتيم و با حالت قهر و حرف نزدن الكي خريد كرديم خير سرمون و برگشتيم خونه ولي يه دامنش رو نخريد و گفت پسند نكردم .
فرداي اون روز هم رفتيم كه دوتايي دامن بخريم سه تا بازار بردمش نخريد كه نخريد و من اخرش گفتم اين دامن رو يا ميخري يا ديگه وارد مغازه ديگه اي نميشم و اخرش خريد كرد و برگشتيم خونه .
براي اينكه اشتي بينمون برقرار بشه بردمش شاه عبد العظيم و اونجا باهاش اتمام حجت كردم گفتم ببين اگه منو نميخواي من حاضرم توافقي تمومش كنم نه خودتو اذيت كن و نه چيزي و اما انگار معجزه شده بود و گفت نه قول ميدم ديگه اما يه قولي هم از تو ميخوام گفتم چي ؟ گفت راضي هستم عروسي كنيم اما تا سه ماه با من كاري نداشته باشي و دست بهم نزني گفتم تو بگو صد سال ، من براي تو بيشتر از اينا ارزش قائلم ولي منم يه قول ميخوام گفت چي ؟ گفتم اگه خودت يه روز گفتي خسته شدم و زود تر از سه ماه بود ديگه به من نگي نامرد چون خودت خواستي ديگه نميتوني برگردي به عقب و حرفتو بخوري و پس قبول كرد كه عروسي كنيم و سر و صدا نكنه ( باز فكر ميكنم از سياستش بود چون نقشه قبلي شكست خورده بود نقشه جديد كشيده بود نه از درايت من )
موقع برگشتن گفت يه چيزي ميگم بخندي گفتم چي ؟ گفت اون شب كه اقا زنگ زد گفت بياييد ما قبلش رفته بوديم پيش دعا نويس گفتم خب گفت اونجا من و آقا هي ميخنديديم چون اون مردي كه اونجا بود ميگفت تو نماز نميخوني و چند تا زن ميخواي بگيري و اين حرفا و ميخنديد
فرداي اون روز خانمم زنگ زد كه هوس آش نكردي ؟ گفتم چطور گفت مامان ميگه مخصوص تو آش پخته منم گفتم زياد بپزه بيارم خونه با هم بخوريم ( همون لحظه فهميدم كه سفارش آقاي دعا نويس هست ) گفتم باشه ايرادي نداره نزديك ظهر ميام دنبالت تا ببريم خونمون با هم بخوريم .
رفتم دنبالش و يه قابلمه پر آش بهمون دادن و برديم خونه و مامانم هم در جريان گذاشتم و گفتم ببين ما انقدر به خدا ايمان داريم كه اين چرنديات اذيتمون نكنه مامانم هم گفت نه بابا چي ميخواد بشه و آش رو آوردن سر سفره و خورديم اتفاقا يه مقدار هم به خانمم كشيد داد اما خانمم گفت من آش ميل ندارم و نميخورم و شروع كرد غذاي ديگه خوردن منم كه ديدم اينطور هست گفتم خب سهم اونو هم بديد به من تا نمونه حيفه !
روز حنابندون و عروس هم گذشت البته بازم ماجرا داشتيم ولي فكر ميكنم تا همينجا بسه و بهتره وارد خلاصه سوم كه 4 ماه زندگي هست بشيم .
پس خلاصه دوم رو هم ميبندم و وارد خلاصه سوم كه زندگي 4 ماه مشترك من هست ميشم .
ممنون كه حوصله ميكنيد و ميخونيد متشكرم
فعلا خدانگهدار
يامولاعلي
به گذشته خود هرگز نمی اندیشیم مگر آنکه بخواهیم از آن نتیجه بگیریم
به نام خدا
خلاصه سوم - اولين ماه
عروسي برگزار شد و تموم شد
من و خانمم براي صرف شام رفتيم به منزل مشترك خودمون كه طبقه سوم خانه پدري ام حساب ميشه . خانمم ورود هر شخصي رو ممنوع اعلام كرده بود براي همين خواهر خانمم براي گرفتن فيلم اومد از من اجازه بگيره كه وارد اتاق بشه و خانمم اصلا اجازه صحبت كردن به من نداد و گفت ، گفتم نه ، بعد از اينكه وارد اتاق شديم و فيلم بردار هم اومد و چند تا عكس گرفت و رفت نشسته بودم شام ميخورديم كه در زدن و من رفتم ببينم كيه ، مادر بزرگ (مادري ) خانمم بود كه حالتش پريشون بود گفت اگه كاري نداري من برم ، به خيال اينكه با خانمم كاري دارن گفتم بذار صداش كنم با اونم خداحافظي كن گفت نه لازم نيست ما ميريم كه ديگه صدا كردم و خانمم هم اومد جلوي در و گفت به سلامت خداحافظي كرد ، در رو كه بستم گفتم چي شده ، گفت هيچي حساب كار رو داده بودم دستشون دمشون رو گذاشتن رو كولشون و رفتن ، گفتم يعني چي ؟ گفت مامانم فكر كرده بود زرنگه اينو فرستاده بود جا بندازن و منم گفته بودم كسي پاشو داخل بذاره نشون ميدن با كي طرفن ! بعد تعريف كرد كه چطور جواب زن دايي هاش رو داده و چطور به طرف مادرش ظرف ظروف رو پرت كرده تا حساب كار دستشون بياد و حتي آينه كوچيك تزئيني كه موقع خريد خريده بوديم رو له كرده بود كه همه بفهمن تا چه حد جدي هست . گفتم يعني كل فاميل خبر داره ديگه هيچ خبري نيست ، گفت اره از چي ميخوام بترسم مگه خبري هست ؟
به هر حال من هم طبق برنامه ريزي كه كرده بودم بعد از شام وضو گرفتم و نماز و تا نيمه شب قرآن خوندم . كاري به كار هم نداشتيم و اون شب گذشت و فرداش هم كه پاتختي بود و من رفتم سر كار و فرداش هم خوش و خرم گذشت و براي مادر زن سلام هم رفتيم يه انگشتري طلا خريدم و به عنوان كادو قرار شد به مادرخانمم بديم . براي خوشحالي بيشتر براي فرداي مادرزن سلام بليط مشهد گرفتم و يه سفره 5 روزه ترتيب دادم . همه چيز خوب بود تا يه ساعت قبل از رفتن به مشهد ! يه دفعه شروع كرد كه من نميام و اين حرفا ، با هزار مكافات رفتيم و البته قهر بود. توي مشهد سه روز مونديم كه دو روزش رو قهر و يك روزش هم كه خريد ميكرديم آشتي بود و البته اگه لحظه آخر كادو براي باجناقم نميخريدم اونم باز قهر ميكرد ! بسيار خب از زيارت هم برگشتيم و شروع كرديم به زندگي ، فرداش رفتيم خونه پدرش و كلي كادو خريده بود داديم به بچه ها و برگشتيم خونه ، چند روز بعد خودم پيش نهاد دادم كه ميخواي بري خونه مادرت شب ميام دنبالت و خوشحال قبول كرد و وقتي رفته بود اونجا دختر عمه و عروس عمه اش گفتن كه چيه قهر اومدي خونه بابات ؟ و از اين ماجراها كه خودش تعريف ميكرد .
از خونه باباش يكي دو روز نگذشته بود اومده بود و من به خانمم گفتم بريم بيرون بگرديم ؟ او هم قبول كرد تا بعد از يه دوش گرفتن بريم بيرون ، حاضر شده بوديم كه بريم ، پدرش زنگ زد كه بيا خونه ما چك دارم بنويس : منم گفتم الان كه داريم ميريم بيرون بعدا ميريم ، خانم قهر كرد كه من بيرون نميام و بايد منو ببري خونه بابام ، منم بدون تعارف گفتم نمي برم ، چون اولا دو روز نميشه اونجا بودي ، دوما چك ها ش رو بده كسي ديگه بنويسه من كه نميتونم هر سري ببرمت اونجا چك بنويسي ، سوما الان ما داشتيم ميرفتيم بگرديم اگه گردش خودم نبود و اينطوري نميكردي ميبردم ولي حالا شرمنده ، خانم قهر كرد و نرفت كه نرفت .( قابل توجه دوستان باشه جهت اطلاع كه هر روز ساعت 11 صبح مادر خانمم مياد سر ميزنه به خانمم و ميره و عصر هم خواهر خانمم با برادر كوچيكترش مياد سر ميزنه و ميره و در واقع اينا دائم دارن همديگه رو ملاقات ميكنن فقط پدر خانمم نمياد كه اونم به اصطلاح ميگه دخترم بياد توي خونه خودم ببينمش نه اينكه ميل به اومدن نداشته باشه )
دو روز با من صحبت نكرد و قهر بود تا اينكه روز سوم من مريض شدم و حالم خيلي بد شد . در همين حال كه من حالم بد بود و خونه خوابيده بودم ساعت 6 عصر بود مادر خانمم زنگ زد كه بابات ميخواد بره شهرستان بيا ببينتت و بعد بره ، خانمم اومد به من گفت كه ميذاري برم اقام داره ميره شهرستان برم ببينمش ، منم گفتم نميبيني من مريضم ؟ ميتونستي خيلي مودبانه بگي شوهرم مريضه نميتونم بيام ، زنگ زد و گفت مريضه نميتونم بيام و قطع كرد اصلا انگار ميدونست چطور بايد صحبت كنه ، 10 دقيقه نگذشته بود كه مادر خانمم وارد خونه ما شد ، چي شده حالت چطوره ، دست داد به من و گفت اي بابا همچين هم مريض نيستي و ساكت نشست و يه چايي خورد و رفت .
يعني اومده بود مچ من رو بگيره كه مريضم يا نه كه مثلا گرفت و گفت كه مريض نيستي و ...
خلاصه حالم كه بهتر شد بردم گذاشتم خونشون و خودم هم ميرفتم با وانت كار ميكردم و برميگشتم خونه تا شب بشه و برم بيارمش از خونشون ،
اما همچنان هم تلفني هم دائم هر روز يكي ميومد ببينه خانمم چيكار ميكنه ، و هنوز ما رابطه اي با هم نداريم .
يه روز خانمم كه دوره اش بود گفت خسته شدم از نگاه هاي ديگرون گفتم خب كه چي ؟ گفت ميخوام تمومش كنم گفتم حواست هست كه چه قولي دادي اگه يه كلمه ديگه ادامه بدي ديگه راه برگشتي نداري گفت اره ميدونم ، و ادامه داد كه بعد از تموم شدن دوره اش آمادگي داره ، منم گفتم بسيار خب و موكول شد به روز يكشنبه .
شنبه بود كه ايشون يه دعواي سوري راه انداخت و قهر كرد و من گفتم ديگه قهر و اينا فايده نداره و بدون شك به قول خودت بايد وفا كني و يكشنبه يه دعواي بدتر و پر آوازه تر راه انداخت .
يكشنبه با من قهر كرد و من نشستم كه صحبت كنم باهاش همينطوري كه سرش روي زانوهاش بود و داشت به حرفاي من گوش ميكرد يه دفعه دستش رو از زير سرش كشيد بيرون و محكم يه سيلي زد توي گوش من ،
هر چقدر بگم محكم باز كم گفتم واقعا محكم بود و از صداي سيلي كسي كه تا اون لحظه ساكت بود و صحبت نميكرد از ترسش خنديد تا من واكنشم بر اثر خنده اش شديد نباشه ، واقعا ترسيد خودش هم ، به هر حال من پاشدم قدم زدم و گفتم تو گوش من ميزني ؟ تو گوش من زدي ؟ خاك بر سر من و هي رژه رفتم ، ديگه حتي سيلي زدن هم آرومم نميكرد حتي زدنش هم آرومم نميكرد . ديگه شكسته بود چيزي كه نبايد ميشكست . هم حرمت شكست هم دل من شكست .
به هر حال رفتم بيرون و برگشتم . بسيار خب ديدم خانم از امادگي مجدد خبر ميده و داره آرايش ميكنه و اين حرفا . و اتفاقي كه بايد سه هفته قبل ميفتاد رو با زنگ زدن به مادرش و گفتن بهشون و به خواهرش گفتن و اينا قشنگ هه جا اعلام كرده و به منم ميگه بله آماده ام .
ظرف يك هفته با انواع مسخره بازي ها كه در آورد اتفاق افتاد .
اما اولين روزي كه مادر خانمم خبردار شده بود فكر ميكرد كه اتفاق افتاده و فرداش با پدر خانمم اومد خونه ما ، با اينكه من خونه بودم و سركار نرفته بودم ، 10 دقيقه نشسته بودن و رفتن و موقع بدرقه كردن پدر خانمم به من گفت: تو برو استراحت كن خسته شدي بعد با مادرخانمم خنديدن و اصلا انگار يخ زدم اونجا و برگشتم خونه ديگه هيچي نگفتم بهشون .
به هر حال توي همين حال و هوا بوديم كه از شهرستان پدري دعوت شديم براي پاگشا خونه عموي من . همون شهرستاني كه فاميل مادري خانمم هم اونجاست . خلاصه ما رفتيم شهرستان و سه روز اونجا بوديم . روز اول خانمم با من قهر بود و صحبت نميكرد دليلش هم هيچي به هيچي .
خودش اومد بريم بيرون بگرديم گفتم باشه ، موقعي كه گفتم بريم بگرديم روش رو كرد اونور و جواب نداد و رفت ، ديگه هم صحبت نكرد با من ؟ فرداش مادربزرگش ما رو دعوت كردن پاگشا ما هم رفتيم و اونجا رفت نشست با چند تا خانم ديگه و شروع كرد به خنديدن با اونا و من تنها يه گوشه نشسته بودم جالب اينكه اومديم بيرون ميگفت زن دايي كوچيكم ميگفت چقدر عفاده اي هستي !
بالاخره خوب يا بد برگشتيم .
برگشتيم دعواي اول جدي ما شروع شد .
به محض برگشتن از شهرستان ، فيلم بردار من زنگ زد گفت فيلمت و عكس ها حاضر هست بيا و ببر ، من هم به خانمم گفتم بريم عكاسي فيلم رو بگيريم بياييم . گرفتيم و اومديم و ... به محض رسيدن به خونه ، گفت فيلم ها رو ندي كسي ببينه ها ، به هر كي من اجازه دادم ميذاري ببينه ، سي دي ها رو هم ميدي ميخوام بدم بابامينا نگاه كنن .
منم مخالفت كردم و گفتم شما هر وقت اون فيلم هايي كه خونتون گرفتن رو تونستي براي من بگيري نگاه كنم ، منم فيلم ميدم نگاه كني ،
همين شد كه خانم بنده شروع كرد به فحش و فحش كاري
من اومدم برم دستشوئي كه در رو بست و قفل كرد . من گفتم پس الان كار دست خودش ميده براي همين شروع كردم در رو كوبيدن كه باز كن در رو و ...
نگو اونطرف اتاق ايشون زنگ زده به باباش و هم زمان با سر و صداي من داره به باباش ميگه بيا ببين اينا چي دارن ميگن ، يعني انقدر صحنه سازي حرفه اي كرد كه من واقعا شوكه شدم
20 دقيقه نكشيد كه بابا و مامانش اومدن و اصلا با من حرف نزدن و ديدن كه دخترشون سالم و سرحال فقط گريان هست .
خيلي حرفا زده شد و باباش ديگه ديد مسخره بازيه پا شد رفت ولي من رو هم ترسوند كه حالا اينطوري شد ميرم مينويسم مياي امضا ميكني و رفت .
منم رفتم بدرقه كردمشون و گفت بشين تو ماشين .
نشستم توي ماشين و گفت اينطوريه اونطوريه و شروع كرد گريه كردن كه تحمل كن و اين حرفا . منم بوسيدمش گفتم از اينكه حداقل درك كردي حق با كيه خودش خوبه .
خلاصه رفتن و فرداش زنگ زد كه مهمون بيارش خونه ما و منم بردم گذاشتمش خونشون . شب ديگه نيومد كه نيومد ، منم با پدرش صحبت كردم پدرش هم راضيش كرد كه برگرده خونه و وقتي داشت برميگشت حالات تشنج گرفت و بي حال شد و من بردمش اورژانس و بستري كردم تا ساعت 3 زير سرم بود .
از شدت اكراه به من بي حال شده بود .
تا فرداش صحبت نكرد كه نكرد و اصلا انگار قرار هست بميره ، آماده مردن بود .
خلاصه اول رمضان هم شد و ايشون توي بستر بود .
كل ماه رمضان هم بجز چند مورد اختلاف كاري به كار هم نداشتيم و اصلا عين دوتا غريبه با هم زندگي كرديم .
بيشتر بحث ماه رمضان هم اين بود كه ايشون ميگفت شغلت رو عوض كن و باربري به درد نميخوره و اينا حرفايي بود كه پدرش هي بهش ميگفت .
يه بار كه رفتيم خونه پدرش يه روزنامه همشهري دستشون گرفته بودن و هي به من پيشنهاد كار ميدادن و منم ميگفتم از كار فعلي خودم راضي ام و ...
حتي خانمم به من ميگفت كه پدرش گفته تو به وظايف زنانه ات عمل كن بقيه اش با من .
اين هم از خلاصه دو ماه و نيم از زندگي مشترك بنده كه موند فقط قسمت اخر زندگي مشترك اونم به زودي مينويسم .
البته به علت بي حوصلگي از نوشتن خيلي مسائل ديگه فاكتور گرفتم چون صرفا قرار نيست اعمالمون سنجش بشه بلكه ميخوام بگم كه اين زندگي من بود . حالا مهم نيست بعضي جاهاش از قلم بيفته .
سلام دوست عزیز
اول بگم شما واقعا ادم شریفی هستی اینو باور کن
برادر عزیز مشکل رابطه شما عشق مرده یا بهتر بگم هنوز زنده خانومته
ببین دوست من بازتر برات بگم خانومت عاشقه و شما به این مسئله خیلی سطحی نگاه میکنی خانومت با شما مشکلی نداره حتی همون طور که گفتی از ناراحت کردن شما ناراحته
اینجا شما اصلا مشکل مسئله نیستید بلکه خانومت هنوز عاشقه و شما رو به خاطر جدایی از عشقش مقصر میدونه
ببین دوست من تماس های شبانه پدر و مادر ایشون بخاطر راضی کردن دخترشون به رابطه با شما بوده و مطمئن باش اگه رابطه برقرار کردید به اصرار های خانوادشون بوده نه خواست همسرتون
ببین دوست من ،اینکه خانومتون نمی خواسته با شما رابطه داشته باشه و اون شرط 3ماه رو گذاشت فقط به این خاطره که فکر میکرده میتونه پیش عشقش برگرده
این عشق در خانوم شما باعثه افسردگیش هم شده
الانم با این کارایی که داره میکنه داره هم از شما هم از پدرش(مخصوصا پدرش) انتقام میگیره
دوست من شما نباید به این سرعت زیر سقف میرفتید این اشتباه شما بوده
حالا هنوزم دیر نیست شما بازم میتونید این زندگیرو از نو بسازید فقط یک راه داره باید برید پیش مشاور دوست من اگه خانومت طلاق خواست براش یک شرط بگذار اونم رفتن پیش مشاورس
دوست من مشاور باید به خانومت کمک کنه تا عشقشو فراموش کنه و به زندگی برگرده در غیر این صورت نجات این زندگی اصلا ممکن نخواهد بود
دوست من خواهشا حال که شما انقدر ادم با شعوری هستی غرورتو بشکن(میدونم قبلا شکستی)و از خانومت خواهش کن تا بیاد پیش مشاور
حتما بهش بگو فهمیدی عاشقه و حال که خودتم عاشق شدی درکش میکنی ولی این راهش نیست
خواهشا این جمله رو که عشقشو درک میکنی و بهش احترام میگذاری چون خودتم الان عاشقی بهش بگو سعی کن دلشو بدست بیاری تا برات درد و دل کنه
برای اینکه راحت تر حرف بزنه بهش بگو اگه باهات درد و دل کنه و باهات بیاد پیش مشاور حتی اگه بخواد طلاقشم میدی تا به عشقش برسه
میدونم گفتن این جملات برای یک مرد خیلی سخته ولی شما الان برای نجات این زندگی باید از خودگذشتگی بیشتری خرج کنی
اینم مطمئن باش مشاور فقط به فکر نجات زندگی شما خواهد بود و حتما به خانومتون کمک میکنه تا عشقشو ترک کنه
ولی شما با گفتن این جمله باعث میشید تا بهتون اعتمادبکنه و حرف دلشو به جای دوستش زهرا پیش شما بزنه
خواهشا هر طوریه حتی از طریق پدر خانومتون با خانمتون دوباره صحبت کنید و راضیش کنید تا بیاد پیش مشاور بقیشو به خدا بسپرید:72::72::72:
پیروز باشید:72::72::72:
دوستم به خانومت کمک کن تا عشقشو فاموش کنی تا خوشبخت زندگی کنی واین جز با مشاوره ممکن نخواهد بود:72::72::72:
منتظرم تا قسمت بعدی زندگیتو بخونم ولی ...
قضاوت سخته ولی اولا هی نوشتید قهر می کرده، واقعا تعجب می کنم چرا اینقدر بی دلیل این خانوم قهر می کرده و هی از حال می رفته
ولی اینطور به نظر می رسه که ایشون ( همونطور که خودشون هم گفتن ) علاقه ای به این ازدواج نداشته و پدرش نقش واسطه و پشتیبانشو بازی میکرده انگار که می گفته تو فقط ازدواج کن همه چیز با من!
و چون باعث و بانی ازدواج شما یک شخص سوم ( پدرش ) بوده و باعث ادامه و دوام اون هم ایشون بوده، الان خیلی راحت مسائل خصوصی شما رو هم ایشون می دونن و انگار ایشون درواقع با شما و بین شما زندگی میکرده!
احتمال اینکه به گفته کوروش ایشون قبلا کسی رو دوست می داشته اند خیلی زیاده و هر چی هست پدرش هم در جریان هست و می خواسته دخترشو از اون پسر دور کنه !
اگر همه چیز همینی باشه که شما تعریف کردید برداشت شخص من اینطوریه
و حالا در مورد ادامه ازدواج:
به نظر میاد مسئله برای ایشون به اندازه شما مهم نباشه
اما خوب پای زندگیتون در میون هست
شما بهتره مشاور برین و همه اینها رو توضیح بدید
دلایل خانومتون رو هم گوش کنند تا بتونند درست نظر بدن
ولی من درک می کنم کار شما سخته، چون شما ده برابر ایشون نسبت به زندگیتون حساس و مسئول هستید...
امیدوارم مشکلتون حل بشه اما اگر خدایی نکرده ثابت شد که حدس های ما درسته
بهتره اصلا ناراحت نشید
شما لایق کسی هستید که تموم دلشو بیاره به زندگی و تموم انگیزه شو و علاقه شو
به نام خدا
قسمت خلاصه سوم - بخش دوم
عید فطر هم شد و ما شب عید فطر قهر بودیم . به خانمم گفتم صبح میای نماز ؟ یادم هست با پشت کردن به من اعلام قهر کرد و خیلی غصه خوردم اون لحظه ، مثل چند مرتبه قبل توی عالم خودم اشک ریختم و گریه کردم .
توی همه ماه رمضون ها نماز عید فطر رو میخوندم ، اما صبح بیدار شدم دیدم وای نماز عید هم تموم شده و من خواب هستم هنوز ، خیلی دلگیر شدم و اصلا از دست خودم خیلی ناراحت شدم .
روز عید خانمم تا 11 خواب بود و برای اینکه یه خورده شادش کنم ، اومدم گفتم حاضر شو بریم خونه مامانت اینا عید دیدنی .
اینطوری آشتی کردیم و رفتیم و برگشتیم .
دیگه فهمیده بودم که بحث کردن فایده نداره و روال زندگیمون همینه ، با اینکه دیگه زن و شوهر بودیم ولی هنوز حتی یک رابطه کامل انجام نشده بود و امتناع میکرد از این کار و بهونه اش هم ترس بود .
دیگه حتی خسته شده بودم از این که اصرار از طرف من باشه و بی میل شده بودم .
توی مطالب خانم آنی یه مطلبی بود به عنوان بازی های زناشوئی که یکی از بازیها دقیقا نوع عملکرد خانم من رو نوشته بود .
بر اثر فشار خانواده خانم و خود خانمم دیگه باربری رو تصمیم داشتم ترک کنم و دنبال یه شغل خوب بودم .
همین فکرا تو سرم بود که از موسسه قبلی که توش مدیر بودم و زمانی بده بستونی داشتم و کار خیلی خوب و با شخصیت کاری خوب و قابل قبولی بود با من تماس گرفتن .
علت استعفای من از اون کار این بود که اولا مدیر کلمون اختلاس کرد و دوما به ما قول شراکت داده بود ولی بعد فهمیدم که اسمی از ما در مجوز ذکر نشد و همینطور اینکه به شدت داشت توی کار دزدی میشد و از حق مردم خورده میشد که من معترض شدم و استعفا کردم . اون زمان هم خیلی موقعیت ها رو از دست دادم .البته من قبلا تدریس هم میکردم و معلم هم بودم .
این ماجرا رو هر وقت به خانمم تعریف میکردم میگفت پس دروغ میگم و برای خود شیرینی و اینکه قبلا کسی بودم تعریف میکنم.
به هر شکل تماس گرفتن و منم رفتم دفتر موسسه و اونجا صحبت کردیم و تصمیم گرفتم کار کنم و اون موقع قول حقوق ماهی 500 هزار رو به من دادند .
وقتی اومدم به خانمم گفتم : گفت واقعا تو قبلا اینجا کار میکردی ؟ گفتم چطور ، گفت هر وقت میگفتی میگفتم آخه چطور ممکنه یه پسر 20 21 ساله به اونجا رسیده باشه . گفتم خب خدا رو شکر که دیدی و ثابت شد بهت .
دیگه من فکر و ذهنم شده بود اون کار تا هم از دستش ندم هم اینکه درست انجامش بدم و بتونم پیش ببرمش و از زیر این همه فشار که بخاطر شغلم دارن بهم میارن نجات پیدا کنم .
یه هفته نشده بود که پی بردم علت اینکه با من تماس گرفته شده اینه که موسسه بخاطر نداشتن نیروهای درست داره نابود میشه و من کلا به عنوان مثلا به اصطلاح منجی دارم تلاش میکنم تا با آموزش و پرورش قرارداد ببندم و اگه نتونم این کار رو بکنم نه تنها حقوقی نیست بلکه این کار هم با دوام نیست و باید فکر چاره ای دیگه بود .
هر روز میگذشت و من به هر منطقه ای مراجعه میکردم با شنیدن اسم رئیس موسسه و البته شناختی که در سال هایی که بنده در موسسه نبودم و نمیدونم چی بود به دست آورده بودن متوجه شدم عملا هیچ منطقه امسال حاضر به همکار ی نیست .
وقتی گزارش کار دادم اقای رئیس گفت که چیکار کنیم و ... خلاصه هیچی به هیچی الکی یه ماه دویدم و به هیچی نرسیدم و گفت که فعلا که دستم خالیه و پولی نمیتونم بدم .
متوجه شدم که بازی چند سال پیش دوباره داره سرم پیاده میشه و البته تنها دلیل اینکه راضی شدم پیش اون اقا برگردم فشارهای خانمم بود که اینقدر اذیت نکنه ، توی همین روزا که هنوز انصراف نداده بودم از رفتن و به کسی هم چیزی نگفته بودم و به فکر چاره بودم ، توی دفتر نشسته بودم که از یه پیک تبلیغاتی اومدن جهت معرفی کار تبلیغاتیشون و البته گرفتن سفارش تبلیغ .
من در مدت بیکاری 4 ساله ام هر شب به بحث تبلیغات و اینا فکر میکردم و مطالعه زیادی هم کرده بودم اما هیچ وقت نمیدونستم از کجا و چطوری شروع کنم .
اون روز با رفتن ویزیتور ، رئیس به من رو کرد گفت حاضری همین کارو با هم انجام بدیم و تو مدیر اجرایی شو و من پشتیبان مالی تو میشم و مطمئن هستم با استعدادی که تو داری موفق میشی توی این کار . و من گفتم مشکل اینه که مجوز نداریم گفت خیلی ها مجوز ندارن تو شروع کن به مجوز گیر دادن اون با من .
من دلم قرص شد و نشستم یه برنامه ریزی درست حسابی کردم و ظرف دو روز بهش گفتم که چه چیزهایی لازم داریم چه چیزهایی لازم نداریم .
همین موضوع رو با خانمم هم کم و بیش در میون گذاشتم و دیگه نمیخوابیدم و شب ها هم بیدار بودم و صبح ها هم همینطور اما مشکل اینجا بود که من برای شروع نیاز به کلی طرح گرافیکی با ساخت خودم نیاز داشتم و برای همین میموندم خونه و با کامپیوتر کار میکردم .
دیگه با فکر اینکه موفق میشم و این کار همون کاری هست که من براش کلی برنامه دارم و اینا همیشه تلاشم بیشتر میشد .
حتی برای اینکه خانمم هم معترض جدی من نشه و توی ذوق من نزنه شروع کردم از او هم کمک گرفتن و بهش گفتم توی طراحی ها کمکم کنه و کم و بیش یادش میدادم .
اصلا دیگه حواسم نبود که مادرش میاد میره چیکار میکنه ، قهر میکنه نمیکنه ، دیگه شغلم رو باید به مرحله اجرا در میاوردم و زنده نگهش میداشتم ، اینجا دیگه خودم بودم و خودم .
طرح ها رو که زدم شروع کردم به بازاریابی کردن و کلی مشتری جذب کردم ، اگه خانمم میخواست بره خونه پدرش میبردم میذاشتم و میومدم دوباره به کارم میرسیدم و دیگه کامل میتونم بگم هفته اول شروع کار واقعا سنگ تموم گذاشتم . توی همین حال و هوا بودم که اقای رئیس یه روز زنگ زد گفت چرا به من گزارش کار نمیدی ؟ گفتم یعنی چه اولا که هنوز هیچ خرجی نکردی و دوما من مدیر اجرایی هستم و نیازی هم نیست هی بیام به شما گزارش بدم و اینا ، که گفت نه تو کارمند منی و باید برای من گزارش بدی ، نشستم با خودم فکر کردم و گفتم ؟ همه کارا رو من میکنم و خودم هم طراح هستم و هم بازاریاب و هم همه چیز اون وقت جواب هم باید پس بدم ؟ زنگ زدم و از اینکه با ایشون باشم انصراف دادم و کلا قطع رابطه کردم باهاش . و کل سفارش هایی که گرفته بودم رو عودت دادم و اقدام اول کنسل و منحل شد .
از طرفی شب همون روز رفتم به یکی دیگه از دوستان نزدیکم پیشنهاد کار دادم و گفتم که این کار هست و حاضرم به عنوان شریک بهش 50 درصد کار رو بدم و هم برای او اینده بشه هم برای من . و او هم قبول کرد .
پس با همون جدیت شروع کردیم به ادامه دادن اما باز هم فقط توی بخش بازاریابی شرکت میکرد و باقی چیزها به عهده خودم بود .
همینطور خانمم هم داره میبینه که من دیگه دارم تلاش میکنم و اینا و طی این مدت من دیگه به برنامه هایی که در میاره کاری ندارم و هر راهی رو برای تحریک من آزمایش میکنه به در بسته میخوره ، هر وقت میگه میبرمش و هر وقت جایی میخواد میبرمش و اینا . حتی یادم هست که یه هفته قهر کرد و کامل جدا خوابید و من هم اصلا جیک نزدم و عین یه هفته سرم توی کار خودم بود تا اینکه اومد سر حرف رو خودش باز کرد و منم خیلی اروم قبول کردم برگشتش رو فقط گفتم خودت هم خندت گرفته نه ؟ گفت چطور ؟ گفتم واقعا از خودت نپرسیدی برای چی اینجایی ؟ گفت چرا پرسیدم واقعا برای چی اینجام ؟ گفتم فکر کنی میفهمی !
اما این اشتی بازم دوام نداشت فقط برای این بود که سر از کارای من در بیاره و بفهمه دارم چیکار میکنم ( البته دیدگاه من اون موقع این نبود ها الان اینه ، اون موقع وقتی آشتی میکرد براش سنگ تموم میذاشتم و مثلا اصلا نمیرفتم سرکار یا میرفتیم بیرون و اینا ، الان که نگاه میکنم اینطوری میفهمم به قول بعضیا تازه دوزاریم میفته )
آخر مهر بود و من باید یه حقوق 500 تومنی نشون میدادم ! پس یا باید راستشو میگفتم یا حقوق میگرفتم .
پس راستشو به خانمم گفتم و اما اگه خاطرتون باشه توی خونه پدری طبقه سوم زندگی میکردم برای همین واسه اینکه پیش برادر و خواهرم ضایع نشم و مثلا حقوق گرفتم از دوستی 100 هزار قرض کردم و آوردم دادم به پدرم که مثلا این کمک مالی من به شما یا میشه گفت مثلا کرایه خونه غیر رسمی .
اتفاقا توی خیال خودم مطمئنم حتما خانمم هماهنگ شده و برای همین جلوی ایشون اینکار رو کردم که هم لذتی که من میبرم رو ایشون هم ببره و هم بدونه که مفت خوری نمیکنم و دستمو توی جیب خودم هست و مشکلی نیست .
اما ایشون دیگه راضی نشد که راضی نشد و گفت تو حقوق گرفتی و به من دروغ گفتی و حتی گفت چرا اون 100 تومن رو به من ندادی مگه من میخواستم ازت بدزدم یا ...
فردای اون روز که مادرش طبق معمول هر روز برای سر زدن به دخترش اومده بود این ماجرا فورا انتقال داده شد به مادرش و اونا هم در جریان قرار گرفتن .
در واقع قشنگ یه ماجرای خیلی کوچیک رو کردن یه ماجرای بزرگ و مشکوک .
خدایا چیکار کنم با این اوضاع ؟ من که دارم مثل آدمای عاشق واسه خاطر این میدووم حالا چرا اینطوری میکنه ؟
بی تفاوت موندم و تحمل کردم .
دوباره ادامه کار رو گرفتم .
اومدم گفتم خانم میخوام یه کامپیوتر بخرم ولی پول ندارم که سیستم نو بخرم ، یه سیستم دسته دوم دیدم که راضی شده 100 تومن بهم بده ، به نظرت بخرم ؟ گفت نه اصلا حرفشم نزن ، بیا برو طلاهای سرویس من رو بفروش و یه لپ تاپ بخر و اگه اون کامپیوتر رو بخری اولین کاری که میکنم میندازمش بیرون و حاضرم سرویس طلام رو بفروشی لپ تاپ بخری ولی اون دسته دوم رو نخری .
سبک سنگین کردم دیدم این بخاطر 100 تومن اونطوری فشار اورد روی من اگه سرویسش رو بفروشم همه جا جار میزنه که این بی عرضه هست و سرویس طلای من رو فروخته تا خرج خونه بده ، پس کاملا با فروش سرویس طلا مخالفت کردم و گفتم اصلا راه نداره ، من سرم بره هیچ وقت سرویس طلای زنم رو نمیفروشم و اینا .
گفت باشه از بابام برات قرض میگیرم و یک میلیون تومان قرض میکنم برات .
* یادتون هست در قهر جدی دفعه قبل با پدر خانمم رفتم بیرون ؟ اون شب پدر خانمم گفت اگه پول لازم داشتی به من بگو و منم گفتم من بخاطر 100 تومن 200 تومن دهن باز نمیکنم ولی اگه میلیون لازم داشتم بهت میگم و پدر خانمم گفت نه میلیون نمیتونم بهت بدم و در همون حد 100 ، 200 میدم .
وقتی دیدم خانمم گفت از بابام میگیرم گفتم نه نمیخواد بگیری اصرار کرد که چرا میگی نمیخواد ؟ گفتم من نمیخوام بابات رو خراب کنم ولی قبلا خودش گفته که نداره همچین پولی ، گفت بابای من گفته ؟ گفتم اره ولی خواهش میکنم مسئله رو بزرگ نکن و بهشون چیزی نگو ، گفت نه نمیگم ولی بابای من نمیگه اینطوری
اون قضیه مسکوت موند و منم هنوز اقدامی نکردم .
یادمه باز هم قهر کرده بودیم اون روزا
توجه داشته باشید که دو هفته از زندگی ما باقی مونده و بعد از دو هفته خانم من میره خونه پدرش
باقی ماجرا رو بعد مینویسم
ببخشید که طولانی شده ولی خب فردا تمومش میکنم
خدانگهدار
یامولاعلی
خسته نباشی دوست عزیز
واقعا تحسین می کنم که در این سن کم اینقدر برای زندگیت زحمت کشیدی و با جان و دل کارکردی
امیدوارم این زحمت هات نتیجه بده
مطمئنم شما یه روزی خوشبختی رو در آغوش خواهی کشید
فقط مثل الانت قوی باش و مصمم
خلاصه سوم - بخش اخر زندگي مشترك
بعد از اينكه قرار شد چيزي به خانواده اش نگه و بين خودمون بمونه باز من به كار كردن ادامه ميدادم .
همون روزا گفت من رو ميبري خونه بابام و من بردم گذاشتم و برگشتم .
شب وقتي برگشتيم گفت يه چيزي بگم ناراحت نشي گفتم باشه ، گفت با مامان رفته بودم پيش دكتر شايق ( دكتري كه تقريبا شغلش مامايي هست ) گفتم خب و شروع كرد به اينكه چه چيزهايي گفته و گفت كه اونجا من بهش گفتم كه سه ماه و نيم هست كه نذاشتم با هم رابطه داشته باشيم خيلي تعجب كرد و گفت كه در حق تو ظلم كردم و اين حرفا و بهم گفت كه با اين كارم در واقع تو رو از خودم دور كردم و حتي ممكنه تا حالا تو رفته باشي پيش يه دكتر مرد و اون دكتر مرد بهت گفته باشه كه با كسي ديگه رابطه داشته باشي و اينا .
گفتم چه جالب از طرف منم نظر داده و گفته كه پيش كي رفتم و يا نرفتم ؟ گفت نكنه رفتي ؟ به من دروغ نگو .
گفتم بهتره به اون قسمت كه در حقم ظلم كردي بيشتر فكر كني .
اون شب خودش اومد گفت كه ميخوام رابطه داشته باشيم و براي اولين بار ما يه رابطه كامل داشتيم و من نه تنها خوشحال شدم و راضي بلكه ديگه علاقه ام بيشتر هم شد .
دو شب بعد هم همين اتفاق پيش اومد و ديگه خيالم راحت شد كه علاقه مند شده بهم .
اما فرداي همون روز گفت من رو ببر خونه مادرم اينا و منم بدون هيچ بحث و حرفي بردمش خونشون . ساعت 3 اينا بود كه زنگ زدم كه ساعت 7 شب ميام دنبالت بيارمت و گفت كه من ساعت 7 نميام و ساعت 11 شب زودتر فكرشم نكن كه بيام ، گفتم نيا و قطع كردم ، تصميم داشتم كه نرم دنبالش اما باز تحمل نكردم و ساعت 9 زنگ زدم كه مياي بيام دنبالت يا نمياي ؟ گفت كه چيه زن گير آوردي زور ميگي بهش ، اگه راست ميگي و حرفي داري بيا با بابام حرف بزن ، منم گفتم با بابات ازدواج نكردم كه بخوام بيام با بابات صحبت كنم مياي يا نه ؟ همين حرفا رو داشتيم ميزديم كه باباش گوشي رو گرفت و گفت چي ميخواي از جون ما ، حرف حسابت چيه ؟ ديگه ديدم جلوي دخترش و بچه هاي ديگه اش داره داد ميزنه كه مثلا ميخواد حال من رو بگيره ، منم گفتم داد ميزني كه بگي خيلي اين كاره هستي ؟ داد نزن جلوي بچه هات سر من ! حرف من كه تموم شد شدت داد زدنش رو بيشتر كرد و گفت من كي داد زدم و پا شو بيا اينجا ببينم چي ميگي و اين حرفا .
منم رفتم خونشون تا ببينم چي ميگن اصلا ، شوكه هم هستم كه صبح خيلي اروم رفتيم خونه با خنده خداحافظي كرديم چي شده كه يه دفعه اينطوري شده ؟
رفتم خونه پدرش و نشستيم .
برام چاي و ميوه اورد مادرخانمم و باباش گفت خب بگو ببينم چه خبر
گفتم خبرا دست شماست ما كه بي خبريم
گفت چرا دبه ميكني ؟گفتم چه دبه اي ؟ گفت چرا اين دختر رو عذاب ميدي نميذاري زندگي كنه ؟ گفتم تا اونجا كه يادمه صبح خندون و خوشحال اومده اينجا ، حالا اينجا چه برنامه اي اجرا كرديد من نميدونم كه اينطوري شده ، مادر خانمم زود گفت نه خدا شاهده هيچ كسي به اون چيزي ياد نداده گفتم اگه ياد هم داده دستش درد نكنه اما زن من نبايد ياد ميگرفت .
خانمم هم داشت ميخنديد و نشسته بود يه گوشه و هي پوزخند ميزد
گفتم اره پوزخند بزن من رو انداختي بين اينا به جون همديگه داري لذت ميبري ، تا اينو گفتم شروع كرد به اخم كردن و اما حرفي نداشت كه بزنه پس ساكت بود
پدر خانمم گفت دختر من ميگه تو گفتي من بهت پول نميدم ، تو كي پول خواستي و من پول ندادم ؟ ديدم همه بچه هاش هستن و نخواستم كه غرورش جلوي بچه هاش بشكنه گفتم اونو شوخي كردم ، گفت اخه چرا بايد دروغ بگي پسر خوب ، ديدم حالا خودم دارم ضايه ميشم گفتم دروغ نگفتم شوخي كردم ببينم حرف نگه ميداره يا نه ! خانمم سريع گفت كور خوندي ميخواستي بابام رو پيش من خراب كني
گفتم اگه باباي تو با يه حرف من خراب ميشه بهتر كه خراب بشه .
پدر خانمم گفت من همه چيزي كه بين شما هست رو خبر دارم و ميدونم حق با كيه حق با كي نيست .
گفتم به به از همه چي خبر داري ؟ گفت اره ؟ گفتم درد من همينه ، چرا بايد يه مرد ديگه از همه چيز من خبر داشته باشه ؟
طرف معتاد هست زنش نميذاره يه عمر كسي بفهمه كه معتاد هست اون وقت من يه آب نبات نميخرم واسه خانم ، بدو بدو مياد ميگه بابا بابا براي من آب نبات نخريدن
پدر خانمم گفت : نه دختر من اينطوري نيست !
گفتم : مشكل همينجاست اون ديگه دختر تو نيست ،اون الان زن من هست ! اينو يادتون نره .
بعد داشت ادامه ميداد كه گفتم اگه چاي اوردين بخورم كه بذار بخورم اگه هم دكوري هست كه هيچي
جور آروم شد و من چاي رو خوردم
در همين حال هم مادر خانمم داشت پرتقال پوست ميكند .
مادر خانمم برگشت گفت كه مادرت بهش متلك ميندازه ، اصلا مخم سوت كشيد كه همين يه قلم رو كم داشتيم كه مادر خانم محترم اضافه فرمودن .
گفتم همين فردا رسيدگي ميكنم اگه مادر من چيزي گفته باشه بهش حتما درست ميكنم قضيه رو كه يه دفعه رنگش پريد و چندتا چيز ديگه هم اضافه كرد و گفت نه منظورم اين نبود و اون نبود . گفتم ايني كه داريد در موردش صحبت ميكنيد هموني هست كه وقتي بخاطر ناراحتي قلبي توي بيمارستان خوابيد انقدر گريه كردي نميتونستي اشكتو نگه داري ،گفت اشتباه كردم ديگه گريه نميكنم و گفتم اون نيازي به گريه تو نداره ولي اينو بدون بخاطر اين حرفت هم منم به مادر تو كاري ندارم ( جلوي جمع هم گفتم )
گفتم ختم كلام الان مياي يا برم !
پدر خانمم هم گفت اره چرا نمياد اگه تو نميومدي هم من خودم مياوردمش .
اومديم و سر راه برگشتني خانمم گفت : وقتي 15 روز بدون زن موندي آدم ميشي ، گفتم ببين اگه فكر ميكني كه من محتاج هستم و ميخواي من رو اينطوري تهديد كنيد بدون كه بي شرف هستم قهر كني بياي خونه بابات و من بخوام بيام دنبالت . تا وقتي كه يه شب از من دور نيستي همه كار برات ميكنم و اگه ماه رو توي يه دستم بذارن و خورشيد رو توي يه دست ديگم هيچ وقت ازت دست نميكشم اما اگه رفتي خونه بابات قهر موندي فقط يه شب اون وقت بدون كه ديگه توي قلب من جايي نداري و همه چيز ساكت شد و اومديم خونه .
فرداي اون روز دوره ماهانه خانمم شروع شد و تا صبح درد ميكشيد .
100 بار گفتم پاشو بريم درمانگاه ، دفترچه بيمه كه داري بريم يه تسكين دهنده بزنن و بيايم . اما قبول نكرد كه نكرد و خوابيد گفت خوب ميشم .
صبح طبق معمول مادرش اومد و ديد كه حالش خوب نيست . يه دو ساعتي موند پيشش و بعد ديدم راه افتاده داره ميبره درمانگاه ، گفتم الله اكبر كي گفته تو ببريش درمانگاه پس من اينجا هويجم ؟ از ديشب هي ميگم بريم ميگه نميرم .
داشتم همينا رو ميگفتم كه خانمم از جيبش پول در اورد و گفت بيا اينو بگير ، ديگه جلوي مامانش داشتم خل و چل ميشدم دست كردم جيبم گفتم اين پول درد تو پول بود ميگفتي دردت پول هست از مامانت پول گرفتي داري ميدي به من كه ببرمت دكتر ؟ واقعا كه
سوار ماشين كردم و بردم درمانگاه و برگشتيم و حالش خوب شد
مادرش هم داشت ميرفت خونه اشون كه من بردم رسوندم و سر راه گفتم چرا با من اينطوري ميكنيد ؟ مادر خانمم هم ساكت و بدون هيچ جوابي رسوندم خونه خودشون و برگشتم .
برگشتم خونه ديگه خانمم سرحال شده بود و ساكت
(توجه داشته باشيد كه پدرش رفته شهرستان براي كار و شغل پدرش هم كميون دار هست )
دوستي كه قرار بود كامپيوتر بخرم ازش زنگ زد و من رفتم كامپيوتر رو اوردم خونه و گذاشتم يه گوشه .
خانمم سر كامپيوتر با من قهر كرد و بجاي اينكه شوق كنه قهر كرد و اصلا به كامپيوتر نگاه نكرد.
فرداي اون روز ديدم زنگ زده كه چي ميخواي روي كامپيوتر نصب كني بگو نصب كنم ، منم گفتم اين و اون و ...
برگشتم خونه ديدم مهربون شده باز ، گفتم چه خوب ، گفتيم و خنديدم و من هم مشغول به طراحي شدم .
دو سه روز گذشت و پدرش از شهرستان اومد ، بعد اومد ديدن ما و با مادر خانمم دستشون هم ميوه خريده بودن كه يعني ميوه نخريم .
ياد آوري : روي جهاز خانمم يه اجاق گاز داده بودن و يه سماور . سماورش سوراخ بود و پدر خانمم عوضش كرد
اجاق گاز هم خراب بود و غذا رو ميسوزوند و شعله هاش رو تعميركار اوردم نتونست درست كنه جالب اينكه اسم اجاق گاز توي ايران پيدا نشد و بعد كه پرسيدم گفتن كه نزديك به 10 سال پيش يه نفر براشون چشم روشني اورده بوده خلاصه هيچ ادرس كارخانه اي هم وجود نداشت و شماره رو هم اشتباه بود .
براي همين خانمم به پدرش فشار مياورد كه حتما يه اجاق گاز ديگه بخره و منم ميگفتم خودمون ميخريم نيازي به گفتن نيست اينطوري فكر ميكنن من دارم اذيتت ميكنم و اگه نگي براي من بهتر هست كه البته همين هم شد و او ميگفت و خانواده خانمم هم فكر ميكردن من دارم ميگم و ميكوبم سرش . براي همين يه دعواي جر و بحثي هم سر همين مسئله داشتيم كه قانع نشدن و موفق شد توي اون جبهه من رو خراب كنه و يه مرد ناسپاس نشون بده .
وقتي وارد شدن پدر خانمم با من دست داد و با خانمم روبوسي كرد و وارد شدن .
عارض هستم خدمتتون كه پدر خانم بنده هر وقت توي جمع ما مينشست ياد ميكرد از خاطراتش گفتن و شروع ميكرد به گفتن اينكه اره من فلان شخص اينطوري برخورد كرد منم حالشو اينطوري گرفتم ، يه بار يكي اذيتم كرد منم توي لنبكي چايش بنزين ريختم و حالشون رو گرفتم يا نميدونم يه روز توي خيابون يكي بهم فحش داد منم ماشين رو ماليدم به تمام ماشين هاي مدل بالاي اون محل و ...
اون روز هم شروع كرد به همين حرفا و ميگفت و ميخنديدن اما من زياد حال نميكردم با اين مدل صحبت ها كه ديگرون رو اذيت كني و بخندي براي همين خندم نميومد .
وقتي داشتن ميرفتن پدر خانمم اجاق گاز كهنه رو ديد و گفت اينو بيار بدم تعمير كنن بفروشيمش گفتم باشه شب هم با خانمم ميايم شام خونه شما و هم اين اجاق رو ميارم خونتون .
پس با اين حساب اجاق رو گذاشتيم روي ماشين تا شب كسي نيست كمكم كنه ديگه دردسر نكشم .
ساعت 8 و نيم بود كه من يه طرح كشيدم و بعد به خانمم گفتم بريم خونه مادرت اينا .
حاضر هم شد و لباس پوشيد اما يه دفعه گفت ببينم بدون من ميتوني بري
گفتم يعني چه
گفت من نميام اگه ميتوني بدون من برو
يه ربعي نازشو كشيدم و گفتم بيا بريم مسخره بازي در نيار و شروع كرد نوار گذاشتن و رقصيدن و توجه نكردن به من
منم گفتم خيليه خوب ميرم اجاق رو ميگذارم و ميام .اما باز هم دلم نيومد و زنگ زدم كه بيا بريم و قبول نكرد .
رفتم خونه پدرش اجاق گاز رو تحويل دادم و برگشتم كه طرح بكشم .
تا ميتونست صداي آهنگ رو زياد كرد و رقصيد ، ساعت شد 12 شب گفتم مردم خوابن خاموش كن ،گفت نه من ميخوام آزاد باشم به هيچ كس ربطي نداره و من هم حرص ميخوردم اما كاري نكردم دائم هم به خودم ميگفتم صبور باش هيچي نگو ، شروع كردم به بي توجهي اومد نشد جلوم و گفت ميخوام آينه دقت باشم گفتم بسه داري ديوونم ميكني
اما ادامه داد و اهنگ رو قطع كردم باز هم روشن كرد و اين دفعه الكي يه ضربه زدم مثلا به پاش اما بي خيال شدم و ادامه ندادم ، گوشي من رو برداشت و پرت كرد تا بيشتر تحريك بشم ، اما نشدم ، انگشتر طلاش رو در آورد پرت كرد گفت حالم ازت بهم بخوره سريع خم شدم انگشتر رو برداشتم اونم سريع اومد از من گرفت انگشتر رو ، ديد باز تحريك نشدم ، عكس عروسي رو برداشت از وسط جر داد و گفت ديگه اين زندگي فايده نداره بهتره عكسش هم پاره بشه ، حمله كردم از دستش عكس ها رو قاپيدم و نگاهشون كردم ، گفتم اره درست ميگي
زنگ زد به دوستش زهرا و گفت شماره استاد دانشگاه رو بده ميخوام برم كلاس هاي فلان استاد ( ساعت 12 شب ) در واقع از تحريك نشدن من اعصابش خورد شد و خواست با زنگ زدن تحريكم كنه . اما بازم دارم ميگم صبر كن مهم نيست .
رفت گرفت خوابيد و منم با اعصاب خوردم داشتم طرح ميكشيدم كه ديدم فايده نداره و رفتم خوابيدم .
صبح با هم قهر بوديم . من رفتم با وانت كار كنم و بار بري كنم كمي پول در بيارم .
عصر برگشتم خونه خبري نبود ، مادر خانمم هم نيومده بود اون روز
با خانمم حرفي نزديم . ساكت بوديم و قهر . با كامپيوتر كار ميكردم و اونم يه بار خوابيده بود يه بار گلدوزي كرد و ...
پا شد واسه خودش حلوا درست كرد و غذا خورد منم رفتم بيرون مرغ خريدم و گوجه و سيب زميني و پياز و اينا
اوردم گذاشتم خونه ( الان جوونه زدن )
غذا درست كرد و ساعت 9 اومدم خونه كه مثلا شام بخوريم .
تا وارد شدم گفت بتمرگ سفره رو بندازم . غذا رو گذاشت جلوم و گفت كوفت كن ، گفتم ساكت شو ، هيچي نميگم داري گستاخ تر هم ميشي ، گفت گستاخ توئي و اون خانواده عوضيت ، گفتم چرا خانواده من عوضي باشن ؟ مادر تو عوضيه
ساكت نشستم پاي سفره اما از بس حرصم داد ديگه اشتها نداشتم و خودش هم نميخورد .
به زور نصف غذا رو خوردم و ديگه نتونستم بخورم . نشستم كنار سفره و به سفره نگاه ميكردم كه دوستم زنگ زد ( شريك كاري ) گفت يه ربع ديگه بيا بيرون فلان جا
خانمم اومد شروع كرد جمع كردن وسايل سفره و شروع كرد پاشو گمشو بيرون از جلوي چشمم دور شو
مگه نميخواي بري بيرون پاشو گمشو بيرون .
باز هم هيچي نگفتم و چون قرار داشتم رفتم بيرون .
پيش دوستم اعصابم خورد بود و بجاي گفتگوي كاري ، تركيدم و درد دل كردم . ساعت 9 و ربع رفته بودم بيرون ساعت 11 برگشتم خونه . خيلي حرفا زدم به دوستم و او هم شوكه شده بود . ميگفت ما رو باش فكر ميكرديم خيلي راحت يه زندگي ساده تشكيل دادي و خوشبخت خوشبخت داري زندگي ميكني .
گفتم و ارومم كرد . گفت صبور باش و اينا
برگشتم خونه ، گفتم بي خيال و به زندگي بچسب و تحمل كن .
در روز باز كردم ديدم جاشو جدا انداخته و داره تلويزيون نگاه ميكنه .
گفتم چرا جاتو جدا انداختي ؟ نگاه كرد بهم و جواب نداد و روشو برگردوند . گفتم كري ؟گفت اره كرم
انگشتم رو ماليدم به گوشش و گفتم درست شد
اما نتونستم تحمل كنم و تف كردم رو صورتش اما فورا پشيمون شدم و دست انداختم كه پاك كنم
به سرعت جواب تف من رو داد و تف كرد توي صورتم . يه لبخند زدم و گفتم خوب شد عوضش در اومد .
احساس كردم ميخواد منو بزنه ، پس دستاش رو گرفتم و نذاشتم سيلي بزنه چون مطمئن بودم جواب ميدم .
خيلي زور زد دستش رو بكشه بيرون نتونست و گفت عوضي آشغال حالم ازت بهم ميخوره ، گفتم باباته
گفت : دستامو ول كن عوضي ، تا ول كردم يه سيلي زد توي گوشم ، منم يكي زدم ، اونم يكي زد ، دوباره جواب گرفت .
اروم شديم و نشستيم .
اما نشسته بوديم كه گوشي رو برداشت گفت بابا مياي يا بيام . من ديگه اينجا نميمونم .
حتي نذاشت باباش صحبت كنه و گوشي رو قطع كرد و چادر رو سر كرد و شروع كرد دويدن .
منم دنبالش يه يك ربعي وايساديم توي خيابون اونجا هم زنگ زد به پدرش كه بيا من تو خيابونم .
پدر خانمم هم اومد سوارش كرد و پياده شد به طرف من حمله كرد تا من فرار كنم اما محكم وايسادم و گفتم فرار بي فرار بذار بزنه ، اما دست بهم نزد و رفت و خانمم برد .
ديگه داستان رو از اينجا ميدونيد ، من عضو همدردي شدم .
10 روز بعد رفتم خونه دايي خانمم تا بياد واسطه بشه خانمم رو برگردونه ، گفت باشه ميام اما خبري نشد ازش
چند روز بعدش هم عمو و پدرم رفتن دنبالش اما نيومد و پدر بزرگش گفته بود كه بايد مادر و پدر پسره بيان بگن گوه خورديم تا اجازه بديم برن سر خونه زندگيشون .
دوباره بعد از مدتي خواهر بزرگم و خواهر ديگه ام با برادرم رفتن دنبالش كه پدرش گفته بود اولا من زن جماعت رو حساب نميكنم و دوما بايد بريد دوتا بزرگتري كه من ميگم رو بياريد و ثالثا اين دختر بدون اجازه من هيچ كجا نميره ببينم كي ميتونه بدون اجازه من اينو ببره از اينجا .
بعد از اون هم من ديگه چسبيدم به كارم و گفتم هر وقت ميلش كشيد برگرده برگرده و اگر هم انتخابش جدايي هست بياد درخواست جدايي بده .
الان يك سال هست كه من يه مغازه باز كردم و توش كارهاي طراحي انجام ميدم و خدا رو شكر تازه گرفته بود .
از طرفي دانشگاه قبول شدم و دارم درس ميخونم و ترم يك رو تموم كردم و در حال امتحان دادن هستم .
اما اين خانم با شكايتش يه ماه هست كه من رو از اين دادگاه به اون دادگاه ميكشونه و هنوز هم هيچ چيز مشخص نيست و دادگاه كيفري به 1/12 افتاده و چهارشنبه 22/10 هم دادگاه الزام به تمكين هست كه من درخواست دادم. نميدونم حق به حق دار ميرسه يا نه اما هر چي بشه فكر كنم از 22/10 به بعد ديگه بايد برگرده سر زندگيش اگه ميلي داشته باشه .
تموم شد
نقل قول:
نوشته اصلی توسط m25teh
:104::104::104::104::104:نقل قول:
نوشته اصلی توسط m25teh
آقای m25teh محترم
از همون پارسال که عضو شدید با تاپیک شما همراه شدم و تا به این لحظه همه پست های آن را خط به خط و جمله به جمله خوانده ام. اتفاقا پارسال یک بر اساس نوع تعریف شما از مسائل متاسفانه پاسخ هم دادم.
اما حالا با توجه به ریز مسائل که عنوان کردید باید عرض کنم که متاسفانه یک اشکال بزرگ در نوع نگاه و برداشت شما دیدم و آن اینکه وقتی شما مسائل فی مابین شما و خانمتان را ایجا نوشتید در اکثر دعواها شما مقصر را خانمتان میدانید و اینکه اصلا خود را بی خبر از دلیل دعوا عنوان میکنید. یک طوری مینویسید (که البته حاکی از نوع نگاه شماست) که انگار خانوم شما بی دلیل و فقط از سر شیطنت و یا نادانی و یا به عشق دیگری و... میخواسته دعوا راه بیندازد و از زندگی شما بیرون برود.
از طرفی با اینکه در پست های پارسالی شما، خانواده همسرتان و علی الخصوص پدرخانومتان را بسیار آزار دهنده و مشکل ساز برای زندگیتان دیدم، اما حالا که مسائل را باز کردید بنده برداشتم این است که اتفاقا خیلی جاها ایشان مشوق خانمتان بوده که (مثلا در مسئله تمکین ایشان از شما) به زندگیش توجه بیشتر نشان دهد.
آقای عزیز! خواهشا چشمانتان را باز کنید قدری با انصاف به مسائل گذشته نگاه کنید. مثلا دعوای خرید جواهرات عروسی را به یاد بیاورید. شما طوری عنوان کردید که انگار همسر شما بی دلیل میخواسته یکی از قشنگترین اتفاقات زندگیش را به جهنم تبدیل کند و در خیابان و جلوی همه به نامزدش پرخاش کند و.... خوب! من صداقت شما را کاملا در نوشته هایتان احساس کرده و تحسین میکنم اما مشکل اینجاست که شما نمیبینید خطاهای خود را! مثالی میزنم از زندگی خودم:
من با همسرم بعد از مدتها به خرید یا... میرویم و انتظار من این است که آن روز به هر دوی ما خیلی خوش بگذرد اما همسر من مرتب موبایلش را جواب میدهد یا زنگ میزند، من تحمل میکنم. بعد داخل مغازه نمی آید خودش را گور و گک میکند که سیگاری بکشد، بعد من لباس را انتخاب میکنم اما ایشان را پیدا نمیکنم که نظر بدهد که بخرم یا نه، باز هم تحمل میکنم آخرش سر و کله اش پیدا میشود و همه اش با اخم و تخم میخواهد چیزی را به من بفهماند اما من هر چه فکر میکنم میبینم زمان زیادی را با هم بیرون نبوده ایم (شاید کمتر از یکی دو ساعت) ایشان هم به اندازه کافی استراحت کرده و میدانم که امروز هم نه قرار است فوتبال ببیند نه جایی برود تازه ما مدتهاست با هم جایی نرفته ایم و همه عشق اش هم من هستم. خوب واقعا نمیفهمم چه دردی دارد. تا خانه تحمل میکنم بعد که رسیدیم به خانه در حالیکه به سختی خودم را تحمل میکنیم ازش میپرسم که چرا اینطوری امروز رفتار کرده؟ اما ایشان از بنده شاکی میشود که تو همش دنبال بهانه میگردی و میخوای دعوا درست کنی و ...
می بینید؟ این آقا که اتفاقا همسر بنده است و اینکه نوشتم یکی از معمولترین و پیش پا افتاده ترین برخوردهاییست که حرص مرا در می آورد اما بازهم مقصر من هستم چون کسی که اعتراض میکند یا آخرش دعوا راه میندازد منم. و ایشان پیش هر کسی هم میرود اینطوری تعریف میکند: من از کار و... گذشتم رفتم ایشان را بردم بیرون گفته میخوام چیزی بخرم گفتم بریم. با بگو و بخند هم رفتیم اما نمیدونم که چی شد که گفت بریم خونه وقتی هم که اومدیم خونه شروع کرد به داد و بیداد که من این زندگی رو نمیخوام و...
خوب با مزه اش اینجاست که اون آدمها هم بهش حق میدن و دل میسوزونن که گیر عجب آدمی افتاده!
این مثال را زدم که مسئله را روشن تر کنم وگرنه خوب انطور مسائل را در زندگی اطرافیان هم دیده ام و این سو تفاهمات کم نیستند.
اما در مورد شرط خانومتان برای عدم رابطه زناشویی در چند ماه اول:
بنده بین دوستان و اطرافیان این مسئله را دیده ام و اتفاقا اصلا تعجب نکردم وقتی مطلب شما رو در این مورد خوندم. دوست بنده هم همین را به همسرش گفته بود و ایشان هم پذیرفته بود و تا مدتها رابطه ای نداشتند و بعد درست شد. و اتفاقا یکی از دلایل دوست بنده این بود که میگفت برایم مهم بود که همسرم اینچنینی به بنده نگاه نکند و وقتی که پذیرفت و بعد هم اصرار نکرد در نظرم صد چندان عزیز شد و همین کمک کرد که بتوانم خودم برای رابطه پیش قدم شوم.
البته من واقعا شما را تحسین میکنم که نخواستید علیرغم میل خود به ایشان جبر و فشار وارد کنید. اما این را هم بدانید که گاهی آقایون رفتارهایی میکنند که در نظر خانوم فشار تلقی میشود. بنده این تجربه را هم متاسفانه دارم اما ترجیح میدهم مطلب طولانی نشود.
امیدوارم بتوانید تصمیم درستی بگیرید.
به نام خدا
سلام
الان كه اين مسائل رو نوشتم آروم ترم خيلي آروم تر
سال گذشته نوشته هاي من پريشون بود و عجله داشتم همه چيز درست بشه و آروم پيش بره اما نشد و حقيقت زندگي من رو تربيت كرد براي صبر كردن و آروم بودن ، تربيت كرد براي اينكه انتظارات زيادي از ديگران نداشته باشم .
وقتي داشتم مينوشتم ميدونستم كه توي اين ماجرايي كه دارم مينويسم براي بعضي واقعا جاي تعجب خواهد داشت كه چطور همچين خانومي وجود داره ؟ يا چطور همچين مردي ميتونه وجود داشته باشه و بي خبر از همه جا و همه چيز ميتونه صبوري هم كنه و دم نزده باشه ؟
اتفاقا من فقط روابط في ما بين خودمون رو گفتم و اصلا وارد مسائل حاشيه اي كه مثلا پدر خانمم چه مطالبي رو به من گفت و با اجرا نكردن من ديگه حتي با من صحبت نميكرد يا مادر خانمم اول چطور برخورد ميكرد و بر اثر قهر اول خانمم با من ديگه مادر خانمم اون مادر خانومي نبود كه قبلا بود رو من ننوشتم . چون نيازي نديدم كه با ذهن خودم زيادي درگير بشم .
نكته قابل توجه اينه كه : وقتي ميومدم و به مادر و پدرم اعتراض ميكردم كه بابا اين ميگه من غريبه ميخواستم نه فاميل يا من مهندس ميخواستم يا من از تو خوشم نمياد و اين صحبت ها رو ميگفتم ، پدر مادر خواهر برادر ميگفتن تو بايد صبوري كني ، تو خيلي زود رنجي ميكني تو داري برداشت اشتباه ميكني . من توي اين ميدان تنها بودم مثل حالا كه حتي با وجود اينكه همه دارن ميبينن كه يكسال هست گذاشته رفته و رقبتي براي زندگي نداره و ميلي هم به من نداره كه برگرده زندگي كنه باز تنها هستم باز اگه بلند بشم و بگم كه اين زن من رو نميفهمه ، اولين چيزي كه ديگران به من خواهند گفت اينه كه : اين زندگي حيفه ، سعي كن برگردونيش سر زندگي و شايد اونم ميخواد زندگي كنه اما غرورش اجازه نميده برگرده .
خواهر و برادر من ، در ابتداي نوشتن اين مطلب ها ، دقت داشته باشيد كه گل مريم از من خواست صادقانه و بي طرفانه بنويسم و من هم اينطور كردم . من روابط خودمون رو نوشتم و نه روابطي كه ديگران داشتن .
پدر خانم ، اوايل خيلي خوب بود ، همه جا از من تعريف ميكرد و همه جا ميگفت اسم من رو و البته كل فاميل ميگفتن ، هنوزم ميگن
اما مشكل چي بود كه پدر خانم من عوض شد ؟ چرا مادر خانم من اخلاقش عوض شد ؟ چرا ديگه حتي يه نفر حاضر نشد كه بياد و بگه پسر دردت چيه و زنت ميخواد برگرده و تو چرا بي عرضه هستي ؟
مشكل يك جا بود ، مشكل صحنه سازي فوق العاده قوي خانم من بود ، ايشون تونست با ايفاي دو نقش فوق العاده با مظلوم نمايي زنانه اش ، ذهنيت همه رو نسبت به من برگردونه و من رو از پسري نجيب و با ادب تبديل كرد به مردي گستاخ و به قول خودش عوضي .
مي فرماييد شما ميري بيرون و آقاي محترمتون سيگار ميكشه و اين صحبت ها ...
ما ميرفتيم بيرون براي اينكه خانم لذت ببره از تمام مغازه هايي كه ميخواست ديدن كردم . يادتون هست براي خريد دامن من ايشون رو سه تا بازار مختلف بردم تا دامن بخره ، فقط براي اينكه بخنده و دل به زندگي بده .
من اينجا دچار خودشيفتگي نشدم و قصد اين رو هم نداشتم كه خانمم رو بد نشون بدم و خودم رو فرشته .
من الان توي مرحله دادگاهي هستم و اگه هنوز دلم گير باشه بازنده اين نبرد خواهم بود .
جمله پدر خانم من وقتي رفته بوديم برش گردونيم اين بود : بدون اجازه من ببينم كي ميتونه اين دختر رو از اينجا ببره ؟
ايشون زن من هست نه سوغات خونه پدري كه ببرن من رو توي اين موقعيت اينطوري بذارن بمونم بعد تهديد كنن كه اجازه زندگي دست پدرش هست ؟؟؟
محبت و دوستي و مهربوني به جاي خود اما آيا اون زن ديگه بايد در زندگي من جايگاهي داشته باشه ؟
من متاسف شدم كه شما از نظري كه قبلا دادي متاسف شدي . اما به نظر اين حقير شما خواهر بزرگوار مسائلي كه من نوشتم رو با مسائل زندگي هاي ديگه مقايسه كردي.
دوستي گفت كه درست ميشه و يه روز ميرسه به اين افكار ميخندي كه چه مسخره بازي سرت اومد و اين يك سوء‌تفاهم هست و پيش اومده :
جواب دادم : اون براي زماني هست كه دو طرف همديگه رو بخواهند و زندگي مشتركي تشكيل داده باشن و دلشون با هم يكي باشه و حالا اگه سوء تفاهمي پيش اومده يكيشون غرور رو بشكونه و كوتاه بياد تا اون عشق دوباره ايجاد بشه . اما متاسفانه براي ما يك طرفه بود و نشد كه بشه .
از پدرخانم بنده كاش چيزي مي دونستيد :
ايام فروردين سال 88 بود كه خواهر خانم من مراسم نامزدي اش بود . روزي كه رفته بودن خريد لوازم نامزدي ، برخلاف مراسم خريد نامزدي بنده كه عمه اش رو صدا كرده بودن ، اين بار مادر خانمم عمه اش بچه ها رو صد نكرده بود . شب كه اومدن خونه ، پدر خانمم شروع ميكنه همه رو كتك ميزنه كه چرا خواهرم رو صدا نكرديد . توي همين دعوا ها دست مادر خانم بنده ميشكنه و خانمم به من زنگ زد كه بيا دنبالم . وقتي رفتم خونشون ديدم همه گريه كردن و يه گوشه نشستن . هيچي نگفتم ، خانمم هم گفت بريم بيرون توي اين خونه اعصابم خورد ميشه ، رفتيم بيرون گفتم چي شده گفت چيزي نپرس . نپرسيدم و رفتيم و برگشتيم گذاشتمش خونشون و توي مراسم هم دستش رو گچ گرفته بود و ...
پدر خانم من جلوي ديگرون با من حتي سلام عليك نميكرد كه يه وقت نگن دامادش رو تحويل ميگيره و يا دامادش شده صاحب اختيار خونش ، نظرات من رو به هيچ عنوان قبول نميكرد : اينا كه ميگم واقعا دارم ميگم نه براي خود شيريني .
در ايام قهر نامزدي كه يكيشون سه هفته طول كشيد كسي كه نميگذاشت خانمم به من زنگ بزنه پدر خانمم بود و خانمم حتي بعدا گفت كه بابام ميگفت بذار ببينيم ميخواد چيكار كنه .
علت تشويق پدر خانمم به تمكين خانمم از من در امر زناشوئي اين بود كه ايشون : 1 - ديگه دخترش به عقد من در اومده بود حتي به زور وليكن ربطي نداشت و فاميل اگه توي دوره نامزدي بهم ميخورد به شدت پدر خانم و خانم من رو سرزنش ميكردن . 2- ايشون عقيده داشته كه بعد از ازدواج و اينكه رسما خانم من بشه ديگه ريش و قيچي دست او هست و خيلي كارها ميتونه بكنه در حالي كه در دوره نامزدي نميتونه بكنه . 3 - جمله معروف پدر خانمم كه به خانمم ميگه : تو به وظايف زناشوئي خودت عمل كن باقيش با من .
بله پدر خانم من خيلي نقشه ها داشت كه با صبر و حوصله ميتونست عملي كنه اما خانم من عجله كرد و زود اقدام كرد براي ترك منزل .
چرا در دوره نامزدي بعد از ماجراي خريد بازار پدر خانم من براي درست كردن ماجرا ساعت 11 شب زنگ ميزنه خونه ما كه بياييد اينجا تا ببينم چي شده ؟ ولي در ماجراي بعد از عروسي هيچ اقدامي نميكنه بلكه خودش هم مانع بازگشت خانم من ميشه ؟
پدر بنده ، در حد مشخصي سرمايه داره و 4 خونه داره بجز منزلي كه توش ساكن هست . در يكي از ايام پدرخانم من با راحتي خيال به من ميگفت : فلان خونه رو از بابات بگير و يه جوري راضيش كن به نام تو بزنه بعد خونه رو بفروش بيا اينجا نزديك ما يه خونه بخر .
من خوشحالم كه شما خط به خط حرفاي من رو ميخونيد اما اين يك رمان نيست كه من از ذهن خودم ساخته باشم و نوشته باشم علت اينكه يادم هست تمام ماجرا هايي كه نوشتم اينه كه متوجه ميشدم و گذشت ميكردم و الا خيلي مسائل هست كه اصلا خيلي معمولي بوده و نيازي به گذشت كسي نبوده و اصلا خاطر من نيست .
اما از طرفي ديگه نگاه كنيم به ماجرا :
فرض كنيم همه مسائلي كه گفته شد برعكس بوده و من مقصر بودم و انقدر آدم بدي بودم كه قابل تحمل نيستم و زندگي با من ديوانه كننده هست .
چرا خانم من بعد از مراجعه به خونه پدرش به دروغ ميگه كه شوهرم خونه نبوده و مادر خواهرش كه طبقه پايين زندگي ميكنن من رو زدن و انداختن بيرون ؟ براي حفظ آبروي خودشون حاضرن آبروي دو دختر جوان ديگه رو ببرن ؟
چرا خانم بنده بعد از يك سال رفته شكايت كرده و به دروغ نوشته : شوهرش كه بنده باشم ايشون رو زدم و از منزل اخراجش كردم و گفتم برو خونه بابات ديگه هم برنگرد و بنده هيچ اقدامي جهت بازگرداندن ايشون نكردم و يك سال بلاتكليف توي خونه پدرش مونده جالب اينجا كه برگه پزشك قانوني هم به همون تاريخ دستش داره و اگر اينطور بوده چرا همون موقع شكايت نكرد به هر حال من آدم بدي هستم و قابل زندگي كردن نيستم ؟
در حالي كه ايشون خودش منزل رو ترك كرد و پدرش هم اومد دنبالش و برد و هر چقدر نفر فرستاديم نگذاشت كه برگرده و البته مطالب زيادي گفته كه يكيش رو بالا نوشتم و مثل : انقدر بايد بياييد دنبالش تا راضي بشم رضايت بدم برگرده خونه شوهرش .
اين وسط ميل و رقبت خانم من چي ميشه ؟ ايا پدرش تصميم گيرنده هست ؟ ايا پدرش بايد مشخص كنه كه كي برگرده و يا كي شكايت كنه و يا با كي زندگي كنه يا نكنه ؟
در مورد اينكه ايشون گفته بود كه سه ماه با من كاري نداشته باش ، بله منم قبول كردم چون فكرم اين بود كه سه ماه براي 60 سال زندگي هيچي نيست و مشكل ساز نيست اما بعد ها شنيدم كه خانمم گفته سه ماه ديگه برميگردم خونه بابام و تازه اون زمان من از نيت اش خبر دار شدم .
من هيچ وقت نميخواستم و نميخوام كه كسي رو بدبخت كنم و هدف من زندگي كردن بود ، اما نشد ، ولي اين ها كه نوشتم نه براي اينكه من قهرمان اين قصه هستم ، اتفاقا بازنده اين قصه من هستم كه با فكري ساده اقدام به ازدواج كردم اما فكر ميكنم اشتباه بزرگ رو هم من كردم كه ساده و بچه گانه رفتم جلو و ازدواج كردم .
به هر حال انشالله در آينده تكليف اين زندگي روشن ميشه كه البته كاملا مشخص هست كه خانم بنده ديگه سر زندگي برنميگرده و صرفا شكايت كرده چون فكر ميكرد كه همون روز من رو ميندازن زندان ، يادمه توي كلانتري پدرش با تعجب گفت چي شد و مضطرب از اينكه من چرا دارم ميرم خونه و حتي توي دادگاه كيفري وقتي بهش گفتن كه بايد اثبات كني باز هم عصباني شد و بدون نگاه كردن به من رفتن در حالي كه من فكر ميكردم درخواست تمكين داده و ميخواد برگرده و با شور و شوق رفته بودم كه اگه گفت برميگردم بگم مشكلي نيست برگرده .
اما خب زندگيه ديگه ، يا بايد توش ساخته بشي يا ميسازنت . يا كم مياري و نابود ميشي يا كم نمياري و دوام مياري .
از شما هم ممنونم كه محبت كردين و جواب نوشتيد برام صرفا اين چند خط رو نوشتم هم به منظور تشكر از شما هم به منظور اينكه شايد بشه قضيه رو روشن تر كرد . اگه باز سئوالي بود براي اينكه روشن بشه اشكال دقيقا كجاست حتما جواب ميدم .
بله من اگه يه خورده سياست داشتم الان كار خيلي وقت بود يه سره شده اشكال من اين بود كه ساده وار تن به هر مسئله اي دادم و سياستي براي زندگي خرج نكردم .
فعلا خدانگهدار
سلام
من خلاصه هاتونو خوندم وازاونجائیکه ازدواج نکردم وتجربه زندگی مشترکو ندارم،به مسائل انتخاب همسر توجهم بیشتر جذب شد
واینکه این علائم رو دررفتار خانموتون هشدار دهنده دیدم:
نقل قول:
نوشته اصلی توسط m25teh
:324:آی ملت،این دختر که خودشو کشته و نمیخواسته همچین ازدواجی رو
ادم مغزش داغ میکنه که چطوری خونوادش به زور اینو به ازدواج باشما راضی کردن
وبا زندگی شما باز کردن،به نظرم شما فقط یه قربانی بودین
اصلا کار ندارم در زندگی مشترکتون اشتباهی کردین و یا خانم چیکار کرده
واونطور که به چشم من اومد این خانم یه کاربچگانه کردو مخ مادرپدرشو طوری زد که شما رو بد جلوه بوده تا بتونه رضایت اونا رو به جدایی جلب کنه
وحرکاتش واسه تحریک شما به کتک زدنش نشون میده که چقدر نشسته فکر کرده که چیکارکنه بهونه دستش بیاد تا بره به مامان باباش بگه،این منو میزنه:163: ،این بده
درکل من اینارو جدا کردم تا شاید به دردیکی بخوره که در انتخاب همسر به همچین الارم هایی توجه کنه(ازجمله خودم :d)
شماهم به فکر برگردوندن ایشون نباشید
این خانم نه تنها شمارو نمیخواد،بلکه لیاقت صبوری هاتونو هم نداره
دوست خوبم
منم تقریبا به نظرات دل عزیز موافقم
درسته برای من هم یک به اصطلاح عدد گمشده توی حرفهای شما بود و در پست های قبلیم هم گفتم و اون این بود که واقعا دلیل قهرهای پشت سر هم ایشون چی بود؟!
ولی درکل من هم فکر می کنم ایشون به شما زنگ هشدار دادن بارها و البته شما زمان ازدواج کم سن بودید و بعد ازدواج هم نخواستید زندگیتون از هم بپاشه و صبوری کردید ولی خیلی خوب بود این سازگاری منفی رو نمی کردید و از همون اول کاملا سنگهاتونو وا می کندید ولی حالا ماهی رو هر وقت از آب بگیرید تازه س
دوست عزیز نکنه خانومتون پشیمون بشه و همینجوری بگید بیا و بشین سر زندگیت و این مسائلو عادی کنید
اگر به فرض ایشون هم بخواد برگرده شما باید جدی باشید و برگشت ایشونو مشروط به رفتن به مشاور بکنید
در غیر اینصورت این دور باطل ادامه پیدا میکنه و خدایی نکرده فردا با حضور یک بچه خیلی بیشتر زجر می کشید
و اگر هم نیومد سر زندگیش
دوست عزیزم مبادا از لحاظ حقوقی ( مهریه و .. ) هم ببازید بهشون حواستون شش دانگ جمع باشه و حتما اقدامات لازم رو بکنید که اگر خدایی نکرده این ازدواج به جدایی ختم بشه لااقل یکی دو سال زنگیتونو باختید از لحاظ مادی بازنده میدان نباشید چون حق همچین کسی نیست که مهریه و ... ببره
و یک چیز دیگه
باور کنید من می فهمم این زندگی براتون چقدر زجر آور بوده اینی که همه محبتتو نثار کسی کنی که بدونی نمی خوادت یک روز آب خوش از گلوت پایین نره اینیکه خصوصی ترین مسئله تو همه بدونن اینی که بهت توهین بشه و دم نزنی
....
من فکر می کنم دلیل هر چی که باشه نوشته هاتون نشون می ده به احتمال قریب به یقین حرفهای دل درسته و ایشون دل به این زندگی ندادن در حالی که شما دودستی زندگیتونو چسپیدین و به قول خودتون بعضی مسائل رو زیادی سهل گرفتین و باید به موقع حل می کردید
دوستم با این صبوری و پشت کار شما در هر دو صورت موفق خواهید بود من یقین دارم
سلام برادر عزیزم ، شرمنده ، چند روزی بود که به دلیل مشغله کاری زیاد نمیتونستم به انجمن سر بزنم ،الانم تقریبا فقط به خاطر شما اومدم
اول از همه بهتون تبریک میگم که تو این مدت اقدام به خودسازی کردید و شرایط کاری و تحصیلیتون رو جلوتر بردین و این نشاندهنده رو به جلو بودنتون هست:104:
به نظر من این ازدواج از همون ابتدای کار ایراد داشت ، به عنوان یه دختر عرض می کنم ،دختری که انقدر بی تفاوت و سرد در همه مراسم ازدواج(خواستگاری ،خرید ،عقدو ......) شرکت کنه و هیچ نظری در هیچ موردی ،مخصوصا حلقه ازدواج که واسه دختر خانم ها خیلی مهمه( نه از نظر مادی ،بلکه از نظر معنوی) نده ، بعید می دونم میل زیادی به این ازدواج داشته باشه ، رفتار های همسرتان تماما نشاندهنده این بود که خیلی مایل به برقراری ارتباط با شما و ازدواج با شما نداشته اند ، حال شاید(تاکید می کنم شاید) به این دلیل که قبل از ازدواج در ذهن خود عاشق کس دیگه ای بوده باشند ، یا احساس کرده باشند که این ازدواج به ایشان تحمیل شده است ، یا حتی لجبازی با پدرشان
در هر صورت هر چه که بوده گذشته ، و این مسایل فقط به این دلیل بررسی می شود که ریشه های مشکل پیدا شود تا بتوان مشکل را حل کرد ، به نظر من در مورد طلاق یا ادامه با این شرایط نمی شود با یقین نظر داد ،بهترین راه حضور به مشاوری هست که از حاذق بودنش مطمئن شوید ، چون شاید خامتون فقط یکبار حاضر باشد که به مشاور مراجعه کند ، به نظر من هم شرط طلاق یا هر اقدامی را منوط به حضورخانمتون پیش مشاور بکنید ، حتی می توانید برای کار( رفتن خانمتون پیش مشاور) از دادگاه کمک بگیرید
فقط کاری نکنید که خانمتان فکر کنند شما چیزی را به ایشان تحمیل میکنید:305:
در انتها بازم از تاخیرم در سر زدن به تاپیک و پاسخ دادن عذر می خوام
آقای m25tehگرامی
ببخشید اگه صحبتهای بنده خیلی منظور بنده را واضح بیان نکردند. من به هیچ وجه! دقت کنید به هیچ وجه قصدم این نبود که بگویم قبلا خانوم را مقصر میدانستم و حالا شما را. از اینکه گفتم از نظرات پارسال ام متاسفم علتش این بود که 1. اولا حتی مشاوران هم خیلی با قطعیت نمیتوانند نظر بدهند مگر اینکه حرفهای صادقانه هر دو طرف را بشنوند و نه فقط یکطرف 2. ثانیا امثال بی دل آنهم بر اساس صحبتهای خلاصه پارسال شما چرا باید برای یک زندگی حکم صادر کنند.
به هر حال بارها در این تالار عنوان شده که اعضایی که برای دریافت مشاوره و همدردی میآیند خیلی مواقع در لحظات بحران و سر دو راهی انتخاب به اینجا می آیند و در شرایط بد روحی هستند که هر صحبت و راهکاری که ما میدهیم چه درست چه غلط میتواند سرنوشت یک زندگی را تغییر بدهد.
از همین رو واقعا دلم نمیخواهد با نظرات اشتباهم زندگی برادر عزیزی همچون شما را مشکل دار تر کنم. برای همین و از آنجا که احترام خاصی برای شما و زندگیتان قائل هستم و از صمیم قلب مشکلتان را میفهمم و میفهمم که هر بار جزییات را مینویسید چقدر خودتان هم ناراحت میشوید، میخواهم که ترتیبی اتخاذ کنید تا با خانمتان پیش یک مشاور حاذق بروید (همان که گل مریم عزیز هم اشاره کردند) تا بر اساس حرفهای هر دوی شما اشکالات را به شما و خانمتان گوشزد کنند. خوب از اونجا به بعد میشه دیگه تصمیم گرفت ماندن یا جدایی را.
از قدیم گفتن آدم یکطرفه پیش قاضی بره راضی هم بر میگرده. اینکه من و دیگران بگوییم کل خانواده خانوم شما مقصر اصلی این ماجرا هستند و شما را بیشتر ترغیب به طلاق کنیم دودش توی چشم کی میره؟
من فقط نخواستم که باعث از هم پاشیدن یک زندگی بشم اگر آن زندگی یک درصد احتمال جوش خوردن و خوشبخت کردن شما رو داشته باشه.
براتون آرزوی توفیق دارم:323:
به نام خدا
بسیار متشکرم که برای این حقیر دعا میکنید و به فکر این برادر کوچیک خودتون هستید
البته یه جمله ای اون بالا بود که نوشته بود : بسیار فکر کردن به سختی های گذشته ، بردگی می آورد .
من هم قبول دارم که باید تشریف ببریم مشاوره و مسائل رو اونجا بگیم و احتمال قوی هم همینطور خواهد شد اما نکته قابل تامل این هست که باید دید خانم بنده چطور برخورد میکنه ؟! توی این یک سال چه تغیراتی ایشون داشته و چه چیزی از اینده میخواد .
من اینجا نوشتم برای اینکه خودم رو نجات بدم از تصمیمات غلط و هنوز هم حاضرم اگر خانم بنده تمایل به ادامه زندگی نشون بده دوباره به زندگی ادامه بدم و البته با حفظ حق و حقوق خودم و حق و حقوق ایشون رو هم برقرار کنم و به زندگی مرده ای چون این زندگی جانی تازه بدم .
ولیکن این شرطش اینه که طرف مقابل هم سرش به سنگ خورده باشه و قصدش زندگی کردن باشه نه اینکه با اجرا گذاشتن نفقه و مهریه بخواد حال من رو بیشتر بگیره و انتقام بگیره برای چیزی که وجود نداشته .
روز چهارشنبه جلسه الزام به تمکین خانم هست و باید دید توی اون جلسه چه میگذره و البته فکر میکنم تکلیف رو روشن کنه که خانم تمایل به بازگشت داره یا نداره .
از تمامی دوستان هم ممنونم . مطمئن باشید که من شخصی نیستم که بتونم با دروغ یک عمر زندگی کنم و تازه برم اون دنیا توی اخرت رودرروی خالق خودم بگم دروغ گفتم برای همین سعی کردم چیزی که یادم نمیاد رو حتی اگه به ضرر خودم هست نگم و میدونم که خیلی بچگی کردم و خیلی اشتباهات داشتم و عین این فیلم ها سرخود خواستم مدیریت کنم درحالی که هر چیزی قانون و راه و روش خودش رو داره و نباید تکی برای مسائل تصمیم میگرفتم .
درس بزرگی بود که برای هر کاری با اهل فن مشورت کنم و تصمیم بگیرم .
باز هم از محبت شما ممنون و لطفا به سئوالم جواب بدین . متشکرم .
یه سئوال در مورد جلسه تمکین دارم که چه چیزهایی پرسیده میشه و چه چیزهایی گفته میشه ، اصلا چی هست و در چه صورتی حق تمکین رو به مرد نمیدن و رای به نفع زن صادر میشه ؟
خدانگهدار
به نظر من هم حرفهای فلګ درسته.
ایشون به زور با شما ازدواج کردند و تمام برنامه ها و فیلمها و شرطها و قول و قرارهاشون هم برای این بوده که بتونن برګردند خونه پدریشون.
تعجب می کنم که این همه انکار ایشون را و به قول فلګ آلارم ها را می دید و باز ادامه می دادید.
قبل از ازدواج نتونست خانواده اش را راضی کنند که نه. شما را قربانی کرد که برګرده و منتظر عشقش باشه!!
فقط حواست باشه از نظر حقوقی کم نیاری و نبازی.
ببینید به قول خودتون باید با اهل فن و تخصص مشورت کنید.
اون قسمت اشتباه کردید و الان دارید عواقبش را می بینید. این جا را بیشتر احتیاط کنید.
اګر امکانش هست وکیل بګیرید.
یا حداقل سایتی، چیزی را برای مشاوره حقوقی پیدا کنید و با دست پر و اطمینان برید دنبال مسایل حقوقیتون.
موفق باشید.
و دوست عزیز در دنباله حرفهای بهشت عزیز
حتی اگر ایشون عشقی داشته باشه و
حتی اگر خدایی نکرده بعد از این که از شما جدا شد به عشقش بپیونده
ایشون مشکلات رفتاری زیادی داره که ادامه زندگی توام با خوشبختی رو برای ایشون غیر ممکن خواهد کرد
به نام خدا
سلام به خواهران و برادران عزيز
امروز صبح رفتم دادگاه و منتظر شدم تا خانم بنده هم بياد و جلسه برگزار بشه
اما ايشون نيومد دادگاه و حكم موقتا به نفع من صادر شد تا طي يك ماه اينده اگه ايشون اعتراض زد دوباره دادگاهي ديگه برگزار بشه كه در واقع بازي دادن من هست و مشخص هست كه ايشون داره بازي در مياره . چرا كه اگه آدمي دليل محكمه پسند داشته باشه از حضور كه نميترسه ؟ اتفاقا مياد و حقش رو طلب ميكنه .
خواستم خبر داده باشم و البته خيلي دلم گرفته نميدونم چه به سرم مياد و چي خواهد شد .
كسي هست كه روشي بلد باشه كه من بتونم خودم رو كنترل كنم و دل به زندگي بدم ؟ خيلي سرد شدم اصلا استرس دارم ، نميدونم فكرم كار نميكنه
نميخوام قضاوت كنيد فقط چند راه حل براي آرامشم بديد
ممنونم
منتظرم
برادر گرامی! درکتون میکنم و خیلی از مسائل پیش آمده برای زندگیتان متاسفم.
به نظرم میرسه که یه صحبتی با خانمتون بکنید و ازش بخواید که برید پیش مشاور. اینجوری زودتر از بلاتکلیفی در میاید. با ایشون جر و بحث نکنید. بگید هر چی مشاور بکه. بگید من میخوام بدونم اگرم حق با شما باشه و من مقصر باشم و اشکال از من باشه، اصلاح بشم. اینطوری راه باز میشه برای دیدن و صحبت کردن که البته بهتره با راهنمایی مشاور جلو بره که دوباره به خطا نیافتید.
این خیلی میتونه به آرامشتون فکر کنه چون از بلاتکلیفی درتون میاره. فعلا به اینکه رفت دادگاه یا امروز نیومد و اینا فکر نکنید. اتفاقا همین که نیومده نشانه خوبی میتونه باشه.
برای آرامش این لحظتون هم میتونم توصیه کنم بشینید سر نماز و کمی با خدا ارتباط نزدیک و خالصانه برقرار کنید. قرآن خوندن هم روشیه که من همیشه ازش کمک میگیرم. امیدوارم که خدا خودش بهترین راه رو پیش پاتون بذاره.
التماس دعا
آیکون ویرایش کجا رفته؟ چرا نمیتونم ویراش کنم. متنم اشکال تایپی داره! ببخشید.
سلام،
با پیشنهاد دوستان برای مشاوره موافقم اما الان وقتش نیست!
شما اجازه بده این دادگاه‌ها تموم بشه و حکم‌ها صادر بشه، ببین طرز فکر ایشون به چه صورت هست و آیا اصلا تمایلی به زندگی با شما دارد یا نه؟
بعد برای رفتن به مشاوره میتونین اقدام کنین!:303:
راستش به نظر من، شما الان این همه قدم برداشتی برای زندگی با ایشون الان وقتشه که ایشون قدمی برای زندگی با شما برداره!:300:
کسی که باید پیشنهاد رفتن پیش مشاوره بده شما نیستی ایشون هست! که در حقیقت باید به شما ثابت کنه تمایل زندگی کردن با شما رو داره!
الان هم که کار به اینجا کشیده مراقب باش تا تنها به خاطر رابطه جنسی که با هم داشتین نخواد با شما زندگی کنه!
اگر تمایل به زندگی با شما داشت باید از ایشون تضمین بگیری که واقعا به شما علاقه مند شده و به خاطر خود شما میخواد با شما زندگی کنه!
فراموش نکن، اگر نمیخواهی این درد سر‌ها تکرار شود و واقعا میخواهی زندگی کنی، باید از جانب او اطمینان پیدا کنی!:300:
اگر این اطمینان را پیدا نکردی، حالا که کار به اینجا رسیده، جدایی راه حل بهتری هست!:160:
در مورد وضعیت حال حاضرت، میدونی که دوستی داشتم و دقیقا همین مساله شما با همین شرط شروطی که دختر خانوم برا شما اجرا کردن برای ایشون هم پیش اومد،
ایشون جدا شد! و پارسال، به خواستگاری یک دختر خانوم رفت، اتفاقا به این مساله هم اشاره کرد که چنین مشکلی براش پیش اومده!
الان ازدواج کردن و واقعا خوشبختن!
منظورم این هست که حالا که کار به اینجا رسیده لزومی نداره شما برای نگاه داشتن این زندگی خیلی تلاشی بکنی، شما تلاش‌هات رو کردی،
الان وقتش هست که این دختر خانوم قدمی برای بهبود این رابطه برداره!
و ضمنا زندگی برای شما تموم نشده! میتونی ازدواج کنی و ازدواج موفق هم داشته باشی!
درست مثل دوست من که الان واقعا خدا رو شکر میکنه که خدا کمکش کرد تا از شر چنین ازدواج غلطی خلاص بشه!
موفق باشی:72:،
کامران
آقای محترم،
از اینکه تاپیکتون را تا رسیدن به سرانجام ( انشالله که هرچه خیره پیش می آد ) ادامه می دهید خیلی متشکرم. چون به من به شخصه کمک می کنه تا یاد بگیرم و بدونم سرانجام چه مسایلی به چه شکلی است یا کجای راه اگر قدم دیگه ای برداشته می شد مسیر عوض می شد و ...
در مورد بعضی از تاپیک ها واقعا مشتاقم بدونم که بعد چی شد یا به کجا رسید و کدوم راه حل یا نظر دوستان جواب بهتری داد و ...
در مورد همسرتون، ایشون اگه یه مدت توی خونه ی پدرشون بمونن و به اشتباهات خودشون و زندگیتون بیشتر فکر کنند شاید تصمیم درستی بگیرند. اینکه به خودتون هم گفتند که عشق نافرجامی داشتند و ... درست. اما الان خودش هم می دونه که با این شرایط برگشتن به اون عشق تقریبا ناممکنه یا عاقبت خوشی نداره. اون فقط یک خیال بچگانه بوده که ازدواج می کنم و سریع طلاق می گیرم و بعد بدون نیاز به اجازه پدر ... الان حدود دو سال از موضوع می گذره و خانمتون بزرگتر و عاقلتر شده اند. این مدت دوری از شما و زندگیش هم کم کم ایشون را سرعقل می آره. پس بذار خوب فکر کنه. زیاد به دست و پاش نپیچ و کاری به کارش نداشته باش. کارهای قانونیت را بکن که اگه لازم شد مدرک داشته باشی، به موقع دادگاهت را برو. قضیه تمکین و غیره را دنبال کن و ...
نیامدن امروزشون هم نشون می ده که یه قدم عقب رفتن و شاید دارن فکر می کنن.
الان هم که فصل امتحانات و ... است. فعلا بچسب به دانشگاهت و فکر هیچی را نکن.
منم با نظر خیلی از دوستان موافقم ولی ببین دوست من فرضیه ای که من مطرح کردم خیلی جدیه و با کمک یک مشاور باید ببینی به نظریه ( واقعیت) تبدیل میشه یا نه؟نقل قول:
نوشته اصلی توسط کوروش اول
دوست عزیز بابت موفقیت هایی که تو کارت و درست بدست اوردی بهت تبریک میگم ولی دوست من موفقیت بزرگ شما نجات این زندگیه خواهد بود
من صد در صد با طلاق مخالفم و به نظرم شما باید برای این زندگی بجنگید( تمام سعیتونو بکنید) تا حداقل طبق فرمایش سابینای عزیز در اینده پشیمان نشوید
شما از پدر خانومتان حتما کمک بگیرید چون ایشون با شمااحساس هم دردی خواهد کرد
واین ادم شاید یکی از مقصرین این ازدواج اجباری باشد
ولی بازم میگم تصمیمتان هر چیز که باشد حتما از یک مشاور کمک بگیرید
و با این حرف صد در صدر مخالفم که الان وقت مشاوره نیست اگه الان که شما نیاز به کمک یک ادم اگاه و عالم به علم روانشناسی نداشته باشید پس کی نیاز خواهید داشت لابد وقتی که مشکلاتتون حل شد نه؟
برادر گرانقدر بازم خواهش میکنم حتما هر دو پیش یک مشاور بروید ولی اگر همسرتون راضی نشد حتما خودتان فعلا به تنهایی از مشاور کمک بگیرید حتما کمکتان خواهد کرد تا علت دقیق مشکلاتتان را بفهمید
ریشه یابی مشکل خیلی مهمه ،چون تا شما نفهمید مشکل از کجا اب می خورد نمیتوانید مشکل را حل کنید
با کمک یک مشاور موفق میشوید تا سعادتمند زندگی کنید هرگز دلسرد نشوید
به امید پیروزی:72::72::72:
دوست من حرف هایی که ما در این جا مطرح میکنیم فقط فرضیه است و مطمئنا جنبه یک طرفه به قاضی رفتن را دارد چون حرف های یک طرف قضیه را میشنویم ولی یک مشاور میتونه با شنیدن حرف های هر دو طرف کمک شایانی به شما بکند:72:
:323::323:
به نام خدا
سلام به خانواده همدردي
دوستان عزيزم نظراتتون رو خوندم و ممنونم بابت كمك هاتون
بنده همزمان با گفتگوهايي كه در اينجا داشتم با وكيل هاي مختلف هم صحبت ميكردم و نظرات اونها رو هم مي شنديم.
نكته جالب اينجاست كه نظراتي كه اينجا مطرح ميشه دقيقا برعكس نظراتي هست كه در مسئله حقوقي مطرح ميشه مثلا وقتي با يك وكيل صحبت ميكني كه خانمم از من شكايت كرده كه از منزل اخراجش كردم و ترك انفاق كردم ميگه اون خانم قصد زندگي نداره و هدفش اينه كه به بهانه عسر و حرج از شما طلاق بگيره و وقتي ميگي بابا مگه الكي هست به راحتي ميگه خيلي ها دنبال اين روش هستند و بعضي هم موفق ميشن .
از طرفي اينجا دائما به مشاوره رفتن و دوستي و صلح تشويق ميشند افراد .
به نظر اين حقير تا اينجاي كار هيچ مشكلي نداره ولي بهتر نيست كه اين دو گروه مشاورين به همديگه متصل بشند و نه اينكه در مقابل هم باشند ؟
دوست عزيزم كوروش و چند تن ديگه از بزرگواران فرمودند كه بريم به مشاوره ! عزيزان دل دقت كنيد كه همين الان اگه بتونن من رو ميندازن زندان و حتي طلاق يكجانبه ميگيرن . درسته كه نجات يك زندگي مشترك خيلي خوب هست و واقعا هنر بزرگي محسوب ميشه اما الان ديگه بحث مشترك نيست و كاملا مشخص هست كه طرف طبق هدفي كه قبلا داشت داره مسير رو طي ميكنه و هيچ چيز ديگه اي جز راحتي نميخواد .
علت غيبت رو نميدونم ولي چرا بايد در جلسه دادگاه تمكين كه از طرف من درخواست تشكيل داده شده غيبت كنه ؟ به نظر وكلا دو هدف وجود داره : اولي اينه كه يا كلا همه چيز رو به تن خريده و حوصله هيچي جز طلاق رو نداره ؟ و دومي اينه كه اين بنده خدا يه وكيل ابر قدرت گرفته تا به هر قيمت ممكن اين دعوايي كه راه انداخته رو برنده بشه و حتي حق طلاق رو بگيره دستش و انقدر به اين وكيلش ايمان داره كه حاضر به حضور در جلسه تمكين من نشده .
به گفته يكي از همين وكلا تا زماني كه اين دادگاه شكايت خانم بنده نتيجه اش نيومده ايشون حتي خدا رو بنده نيست و طوري برخورد خواهد كرد كه انگار او برنده مطلق و من بازنده مطلق هستم .
اما در صورتي كه ايشون دادگاه شكايت خودش رو به هر دليلي نتونه موفق بشه نه تنها از موضع خودش كوتاه خواهد اومد بلكه مسير حركت ما تغيير خواهد كرد و همه چيز عليه ايشون خواهد شد .
*****
دوستان عزيزم ، من از دادگاه رفتن خيلي ميترسم و به شدت استرس وحشتناكي ميگيرم وقتي ميرم دادگاه ، به وكيلي همين قضيه رو گفتم گفت چاره اش اينه كه نترسي همين اما بازم نشد .
يكي از دلايلي كه خيلي من رو در زير فشار قرار ميده و آشفته ام ميكنه اينه كه حق طلاق بيفته دست خانمم و گيج و منگ اين وسط بمونم با يه مهريه 100 ميليوني .
***
نكته ديگه اينه كه اين مشكلي كه من در اون هستم به هيچ عنوان قابل درك نيست و تنها خودم هستم و خودم و حالا با دروغي كه اين خانم ادعا ميكنه و ميگه من انداختمش بيرون در حالي كه خودش ترك منزل كرد و پدرش هم برده ، تنها موندم و هيچ كاري هم از دستم بر نمياد ، همه ميگن كسي كه رفته اين اقدام رو كرده حتما مشاوره هاي حقوقي گرفته و با اطلاع كامل اقدام به اين كار كرده و حتما براي خودش شاهدي هم دست و پا كرده و آماده و حاضر هست تا روز دادگاه برسه ! كه البته با اين حساب بنده هيچ كاري از دستم بر نمياد و بايد بدون قيد و شرط اين زندگي رو تقديم كنم . از طرفي وكيلي كه باهاش در تماس هستم ميگه اگه اين قضيه بود كه تا حالا همه زنا طلاق گرفته بودن و به راحتي همه چيز تموم ميشد مگر الكي هست كه ادعا كنه و به راحتي طلاق بگيره .
***
با همه اين وجود كه تمركز كردن در اين شرايط سخت هست و با توجه به كارم كه طراحي هست و به شدت نياز به تمركز و اعصاب آروم داره و حتي درس خوندن براي امتحان من اين كار رو كردم و دارم زندگي ميكنم حتي اگه روز دادگاه اخرين روز زندگي آرام من باشه .
از 6 امتحاني كه داشتم 5 تا رو دادم و هفته بعد اخري رو ميدم و انشالله تمام ميشه و البته فكر ميكنم نمرات خيلي خوبي هم گرفته باشم .
كارمم هم به لطف خدا روز به روز بيشتر مشتري مياد و با توجه به برخورد و شناختشون به صورت دائمي مشتري ميشند و حتي وقتي دانشگاه هستم سفارش دريافت ميكنم كه اين خودش برام خيلي شيرينه اما همين رو وقتي فكر ميكنم بخاطر زندان از دست ميدم ناراحت ام ميكنه .
من مطمئنم اين يك كمك خدايي بود كه با اين سايت آشنا شدم و از همون روز اول كه رفت مستقيم به اينجا هدايت شدم و با اون اوضاع آشفته ديروز به امروز رسيدم .هر چند با اين مشكلات موجود سخت هست ولي مطمئنم سال بعد اين موقع اوضاع از ايني كه هست بهتر خواهد بود و حداقل تكليف كاملا روشن شده و چه بسا كه دو برابر امروز پيشرفت كرده باشم و از كمك شما دوستانم مجددا تشكر و قدر داني ميكنم .
درد دلي بود با خانواده همدردي ام
شاد باشيد
يامولاعلي
راستي يادم رفت ، دقت ميكنيد چقدر ذهنم آشفته هست و چقدر مورد هجوم افكار اگر و اما و اينطوري ميشه و اونطوري ميشه شدم ؟
بچه ها من حتي به خودكشي و راحت شدن از زير اين فشار براي چند لحظه فكر كردم و فقط ترس از خدا دليل انصراف من از اين مورد بود.
نميدونم شايد خيلي كودك هستم و رشد لازم رو نداشتم و آماده براي شوهر بودن نبودم
اما واقعا انتظار اين غافلگيري رو بعد از ازدواج نداشتم و نميدونستم كه بجاي بگو بخند بايد توي دادگاه ها براي نجات خودم از زندان بدوم .
برام دعا كنيد . يا مولا
سلام
من که قبلا هم به شما ګفتم. بسته به هدف دو راه داریم. هدف اونها طلاق بوده از اول هم مدارک لازم را سعی کردند جمع کنند و مسیر لازم را برند. هدف شما زندګی بوده، مسیر دیګه ای را رفتید. یکی دنبال وکیل حقوقی بوده و دیګری دنبال مشاور خانواده.
اما اصلا ترس نداره. متاسفانه یا خوشبختانه قانون خیلی به نفع شما آقایون نوشته شده. نترس. امکان این که ایشون بتونه ثابت کنه شما بیرونش کردی وجود نداره. مګر اینکه واقعا این اتفاق افتاده باشه و ایشون مدارک و شواهدی واسه این قضیه داشته باشند.
آیا مدرکی از پزشکی قانونی دال بر آثار ضرب و شتم از شما دارند؟ یا مثلا مدارکی از کلانتری محل و ؟؟؟
ایشون الان وکیل ګرفته. وکیلش هم که بهش نمی ګه شاید ما نتونیم خودمون را ثابت کنیم. بهش می ګه این مسیر را برو انشالله که به نتیجه می رسیم. طبق برنامه ی ایشون داره پيش می ره. وکیلش هم امیدواره که بتونه در دادګاه نظر قاضی را جلب کنه. پس فعلا دارند مسیری را می رند که امیدوارند جواب بده. همانطور که خودت ګفتی و وکیلت هم بهت ګفته. اما احتمال اینکه بتونن ثابت کنند کمه. چه جوری می خواد ثابت کنه که شما بیرونش کردی؟؟ شهادت والدین و خانواده اش که پذیرفته نیست. کی را می خواد ببره دادګاه؟
نترس برادر من. انشالله که هر چی خیره و حقه پيش می آد.
در مورد مهریه هم چه طلاق بګیرید چه نګیرید حقشه. چرا قول صد میلیون دادی؟؟ اګه برګرده و بګه مهریه ام را میخوام چی؟؟