خودم خودمو گم کردم

اين حرف هايى كه مى نويسم هيچ ارزشِ احساسى و منطقى نداره و فقط درد و دل و takhliei بيش نيست.....
دلم بد جور ياد خاطرت كرده.....
اولين بارى كه همو ديديم ميخواستم وسط khiyabun باهاش دوا كنم فكر ميكردم مسخرم mikoneo سر كارام آخه ما mobailamun فقط ۲ عددِ آخرش فرق داره....
اولين بارى كه آمد دنبالم تو دلم گفتم خدا اگر salaham نيست يه كارى كن نياد گفتم خدا فقط اگه مردِ zendegime بياد سوار كه شدم آهنگِ غمگين گذشته بود سى دى رو عوض كردم تمام ماشين رو ريختم به هم پامو كردم يه كفش كه من الان تو فصلِ بهار هوسِ آب انار تبى كردم ميخوام كه ميخوام پيدا نكرد ولى فردا شب اش برام ۲ تا انار آورد رفته بود از يه جا كه mivehaye غير فصلى نگاه ميدارن گرفته بود كه توى varamin بود.....دفعه اولى كه از سفر آمد yesare آمد دم khunamon سوار كه شدم يهو گفت خانم ميشه اين حقير رو خاك ته ashghaltarin kafshetun بدونيد كه حتى براى تميز كردن طرفش nemirid؟
وسط بامِ تهران يهو بلند گفت:خدا من khoshbakhttarin مردِ روى zaminetam كه sararo به من دادى....خدا ديگه هيچى نميخوام ازت جز يه عمر آرامش كنار سرا
از اين mantuha كه جلوش بازه mipushidam ميگفت خانم ميخواى برات دكمه بخرم خودمم beduzam؟
هر دفعه از سفر مى اومد يه galaxy بزرگ مياورد...ميگفت جلوم بخور ببينم كيف ميكنى ببينم شادى......وقتى ميرفتم دوبى گفت نميآم esfehanam رفتم فرودگاه ديدم نفر اول vaistade ميگه خانم افتخار ميديد مارو در اين سفر كنار خودتون بدونيد؟توى پرواز ميگفت اين همراهى در سفر مثال بود تا شما بدونى تا آخرِ عمر دربست مثل اين هواپيما و در oj hamrahetam.....
pedarbozorgam فوت كرد زجه ميزدم ميترسم بغلم ميكرد سَرَمو فشار ميداد ميگفت poshtetam نترس براى اينكه آروم بشم روز برپا كرد براى شادى ِ ruhe pedarbozorgam...
وقتى دوبى مريض شدم زنگ زدم بهش گفتم از اينجا بعدم مياد بهم گفت نگو اين حرف و ما مى خواهيم با هم اونجا زندگى كنيم مى خواهيم خانواده بشيم........اسم bachehamun سالار و ساغر يا سپهر و سپيده بود......
هيچ توى اين مدت بهم دست نميزد كه فكر نكنم بخاطر etefaghie كه افتاده....
برام هر دفعه zardalu شكم پاره ميگرفت hastasham mishkast ميداد بهم هر دفعه ميرفتم ميديدَم رو ميز مثلا ۴ تا zardalue ميگفت هر دفعه هوس ميكنم بخورم از يخچال ميذارم اينجا تا فرداش تو بخورى من از لذّتِ تو كيف كنم.......
با هم يه بر بحث ميكرديم تو khiyabun parkban بد جور negamun ميكرد panjerasho داد پائين گفت آقا ميخوام talaghesh بدم مردِ mund بد گفت ولى mehriash خيلى سنگينِ mehrabunish و نگاهش ازم ميگيره............
ميگفت ۲ برابر hoghogheto بهت ميدم ولى اون نيرو و وقتِ تو براى من بذار......
ميگفت غر ghoratam دوست دارم....دوا kardanetam دوست دارم...
يه پيانو خريد كه براش هر دفعه بزنم عاشق اين بود beshne رو مبل بغلِ پيانو و من براش پيانو بزنم......
نمى دونست يه دوست مشترك با داييم درِ يه بر اون دوست خونه داييم بود منم اونجا بودم بهم گفت خاك بر سرت يه دوست دارم doostdokhtaresh hamsenete بايد ببينى چطور micharkhunadesh عرضه ندارى كه......
دلم پر از اين اتفاق و خاطرت!!!!!!!!!خدا خودش ميدونه و هوامو داره.......

سارای عزیز، خاطرات قشنگی داری و تمامش هم به خاطر وجود خودت بوده.. سعی کن روزهای قشنگتری برای خودت بسازی.
:72:

امروز رفتم يه جايى كه هميشه رضا از اونجا مى اومد دنبالم دم در negahbane mughe رفتن ميگه خانم نرو aghatun هنوز nayumade گفتم امروز خودم اومدم ميگفت سلام مارو بهشون برسون مردِ khubie انشالله خوشبخت باشيد....شما بوديد چى جواب ميداديد؟؟؟
نميدونم چرا ولى به دلمِ كه برميگرده....بد جور هم برميگرده.......
يه chiziam بگم bekhandin من يه دختر دايى دارم ۲ ساله شه يه خواستگار دارم چشاش سبز هى حرف بود تو harfamun هى سبز ميگفتيم بعد من آخرش گفتم خيلى ماست يهو اين vorojak امده ميگه ماست esfenaje؟

شاد عزيز مرسى از اميدوارى كه بهم ميدى من الان هم خوبم....خدا رو شكر ميكنم بهش ميگم اميدوارم از اين امتحانت سر بلند بيرون بيايم.........خيلى براى صبر و گذشت خوب...دارم ياد ميگيرم چطور صبر داشته باشم و چطور از delshekastegim گذشت كنم........هيچ kinei از رضا و پدرم و هيچ كس ديگه به دل ندارم.......

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sara joon

شاد عزيز مرسى از اميدوارى كه بهم ميدى من الان هم خوبم....خدا رو شكر ميكنم بهش ميگم اميدوارم از اين امتحانت سر بلند بيرون بيايم.........خيلى براى صبر و گذشت خوب...دارم ياد ميگيرم چطور صبر داشته باشم و چطور از delshekastegim گذشت كنم........هيچ kinei از رضا و پدرم و هيچ كس ديگه به دل ندارم.......

---

خیلی خوبه عزیزم :72: تو الان بهترین دوست خودتی.. سعی کن هیچ وقت با خودت دشمنی نکنی:46:
:72:

امروز تولد مادرمِ.....با پدرم رفتن شمال و من تنها موندم.....ولى خودمو nabakhtam همه خانواده رو دعوت كردم براى نهار ۳۰ نفر شديم يه ميزى chidam همه مونده بودن از صبح شروع كردم هيچ كس دلش namiomad بره هيچى از غذاها namund سه جور غذا بود با سالاد ولى هيچى namund كلى دوره هم بوديم و گفتيم و خنديديم طورى كه مادرم زنگ زده بود ميگفت كاش اونجا بودم شما بيشتر از من تولد گرفتيد....خلاصه جاتون خالى بود ولى آخرش از خودم خوشحال بودم خيلى از خودم راضى بودم.....ولى باز همه ميرن و من mimunam و خاطراتم..........خدا رو شكرت كه من خاطراتى به اين قشنگى دارم كه حتى از فكر كردن به انها لذت ميبرم و خوشحال ميشم.....

كسهايى كه من و رضا رو مى شناسند هى زنگ ميزنن هى فضولى ميكنن اون هم هيچى بهشون نگفته من هم نگفتم.....هى ميگن چرا ايندفعه دوبى budanesh طول كشيده؟چرا نمى آد؟چرا........................
تا جواب ميدم خودشون ميگن رضا هم همين و ميگه تو دلم ميگم شما كه ميدونيد مگه مرض داريد؟
هيچ كس نميدونه ما beinemun shekarabe.....نميدونم بايد چى كار كنم.....از به لا taklifi خسته شدم ديگه ديوان كند شده......طبق گفته دوستان دوشنبه درِ مياد ايران......دلم هم آخه براش تنگ شده!!!!!!!!چى كار كنم؟؟؟؟؟؟

مگه رودروایسی داری؟ صحبت کنید با هم. بگو از چیزهائی که ناراحتت می کنه. و بهش برسون که چقدر ناراحتی. کمی هم صبر و حوصله کن.
درست می شه بابا. شما دم بختا و متاهلا همچین میگین که ما مجرد می ترسیم حتی به ازدواج فکر کنیم. اگه انقدر سخته که بابا بیخیالش!
ادما میرن کنار هم به ارامش برسند اما ظاهرا معکوسه. مگه شانسیه که درش رو باز کنی ببینی پوچه؟

چه طور پیداش کنم که حرفمو بزنم اخه؟

بعضی وقتا نوشتن خیلی بیشتر از صحبت کردن اثر داره میتونی از طریق نامه یا ایمیل اقدام کنی.

فردا tavalodeshe....... ساعت ۵.۵ اينا بود زنگ زدم به موبايل دوبى صدا نمى اومد قطع شد فكر نكردم شماره افتاده خودش پشتش زنگ زد.......گفتم فردا tavalodete؟گفت بله گفتم دوشنبه ميايى؟گفت معلوم نيست بليط ok شده ندارم....بررسم ايران بهت زنگ ميزنم...منم گفتم ok و خداحافظى كرديم ولى كلى خودشو گرفته بود....
آخه pooarot از كدوم حرفم براش بنويسم؟؟؟؟؟rahnamaim كنيد رو لب marzam

سلام سارا خانوم
من چند بار اومدم بنویسم ولی خب تردید داشتم که توی این موقعیت شاید اشتباه راهنماییتون کنم و حس کردم اگه خودتون تصمیم بگیرین خیلی بهتره.

لطفا بگین چی شد و چی کار کردین؟ ما منتظریم.

سلام...مدت طولانی چیزی ننوشتم..به حرف ها و قضاوت های افراد خیلی فکر کردم ولی به نتیجه ایی که رسیدم این بود که اجازه ندم در هیچ جایی در جایگاه قضاوت شدن قرار بگیرم مقصر کسی نیست مقصر منم که اجازه دادم این اتفاق بیفته....یه چیزه تازه دیگه که یاد گرفتم این بود که وقتی حادثه ایی رو تقصیر خودت میندازی خیلی راحت تر میتونی کنار بیای و تحلیل کنی و نتیجه گیری کنی و در اخر خودت رو ببخشی ولی وقتی فرد دیگه ایی مقصر میکنی به این راحتی ها کنار نمیای........
توی این مدت از رشته برق انصراف دادم سر کار هم که دیگه نمیرم به جاش معماری داخلی اسم نوشتم دانشگاه شهید بهشتی ورزش میرم پیانو دوباره کلاس میرم سفر رفتم و خیلی به درون خودم رجوع کردم این بار با ارامش دنبال خودم گشتم همین ارامش خیلی بهم کمک کرد.....
یکبار از روز اول رابطم با رضارو نوشتم کامله کامل دوباره خوندمش تصمیم داشتم بعد پاره کنم ولی نکردم از خوندم همه خاطراتم خیلی لذت بردم خیلی بهشون فکر کردم.....یک نامه هم برای رضا نوشتم و وقایع روزی که منو توی خیابون دیده بود رو توضیح دادم و در اخر نه ازش خواستم برگرده نه بره بردم دادم به سرایدار خونش....یه روز این قدر دلم نه برای رضا بلکه برای خونه ارزو و رویاهام تنگ شده بود رفتم دم در خونه از ساعت 1 اونجا بودم تا 7 شب فقط وسطش تنهای تنها رفتم غذا خوردم رستوران و برگشتم روز جمعه بود مردم به جور عجیبی نگام میکردن توی راه برگشتن به یاد روزایی که با رضا میرفتم اون رستوران توی خیابونی که روز اولی که اومد دنبالم رفتیم پشت ترافیک گریم گرفت ولی بعدش خوشحال بودم که رضا به من صبر و گذشت یاد داد یاد داد برای چیزی که میخوام بایدهدف داشته باشم برای اون هدف برنامه برای اون برنامه انگیزه و استقامت و صبرو صبرو صبرو صبر و توکل به خدا.........
یاد گرفتم به شناسنامه و جایگاه ادم ها نباید نگاه کرد و تقلید کرد چون درون هر ادمی متفاوته....برای هیچ کس بد نیست فقط شاید در چهارچوب فرد دیگه ایی گنجانده نشده باشه پس ما در جایگاه قضاوت نیستیم.....حتی یک روانشناس هم نمیتونه به کل یک چیزی رو رد یا یک چیزی رو زور کنه چون اون هم مثله ما یک انسانه با تمام امیال و غریزه و ذات وجودی.....
میدونی بزرگترین نویسنده درباره موفقیت کیه؟؟؟؟؟انتونی رابینز.....میدونی این نویسنده که در کل دنیا بهترین کتاب ها در مورد موفقی داره خودش یک زندگی زناشویی ناموفق داشته و یک فرزند و الان با همسر دومش زندگی میکنه؟؟؟؟؟؟پس موفقیت هم فرمول نداره.....انسان ها هم فرمول ندارن
شب دوم در سفر که بودم اصلا نمیدونستم موبایلم کجا هست صدای موبایلم که اومد اصلا انتظار نداشتم که بشنوم چون ازم خیلی دور بود تنبلیم اومد برم بردارم همه خانواده هم بودیمیهو پسر خالم اومد با موبایل من باورم نمیشد نگاه که کردم دیدم رضاس از جام پریدم دقیقا از همون جای فرودگاه که همیشه زنگ میزد میگفت خانوم ما پاهامون رو گذاشتیم روی خاک ایران در خدمت شما هستیم تا ابد وای این دفعه لحنش فرق داشت خیلی جدی گفت من ایرانم همین الان رسیدم حاضر شو برم خونه ماشین بردارم بیام دنبالت لال شده بودم گفتم رضا من کیش هستم یهو قاطی کرد خب پس من دفعه بعد که اومدم بهت زنگ میزنم گفتم مگه میری؟تازه اومدی گفت یه کاری داشتم برای اون اومدم فردا شب هم میرم گفتم کی برمیگردی گفت یک ماه دیگه اگه بتونم بیام.....گفتم اینطور نکن این رفتارت یعنی چی؟گفت من اومدم اولین کار هم به تو زنگ زدم گفتم ما باید با هم حرف بزنیم گفت تو نمیتونی...گفتم ازم خواستی و نکردم؟امتحان کردی؟یه رایطه دو نفرس باید تنمو این طور میلرزوندی تا به خودم بیام؟هیچی نمیگفت گفتم اگر بتونم میام تهران....هر کاری کردم نشد فرداش زنگ زدم که خواهش کنم یه روز صبر کنه اخه دبی تعطیلات بود کاری اونجا نداشت توی ایران هم به جز من هیچی نداشت. حرف زدم باهاش گفت نمیتونم گفتم بازم سعی میکنم تونستم میام هر چه قدر بعد اون زنگ زدم بر نداشت جمعه که به تهران رسیدم اولین کار بهش زنگ زدم موبایل ایرانشو برنداشت موبایل دبی گرفتم برداشت گفتم رفتی؟گفت اره گفتم کی برمیگردی؟گفت معلوم نیست برگردم بهت زنگ میزنم گفتم نمیشه وقتی دبی هستی تلفنی صحبت هامون رو بکنیم؟گفت نه من اینجا کارم شلوغ و قاطی شده وقت ندارم ذهنم مشغوله میام بهت میگم با هم حرف میزنیم.....قطع کردیم تا الان نه من زنگی زدم نه اون..........نمیدونم با دست پس میزنه با پا میکشه....اگر قصد خداحافظی قطعی بود این همه کش دادنش چیه؟منتظر گذاشتن من چیشه؟اصلا هم اون نامه رو به روی مبارکش نیوورد.....

تاپیک به نام خودم خومو گم کردم هست.....من خودم راهم هدفم برنامم و هر چیزه دیگه پیدا کردم میخواممحکم وایستم و عمل کنم.....فقط در زندگی کسانی هستند که به من وصل هستند به احترام حضورشون در کنارم باید صبر کنم و با ملایمت و بدون عجله روبرو بشم.....اگر کسی در مورد این اتفاق اخر بین من و رضا نظر وایده ایی داشت خوشحال میشم کمکم کند ولی من بحث تیتر این تاپیک یعنی پیدا شدن من رو تموم شده میدونم و در مشکلات و وقایع و تجربه های اینده در قسمت مربوطه در تالار مینویسم......ازکمک همه دوستان متشکرم

سلام سارا
خیلی وقت بود تالار نیومدم آخه... بماند.
راستش کارای آدما گاهی بخاطر دلایلیه که نمی تونن بگن! و حرفاشون خلاف چیزیه که تو دلشونه واسه همین بین حرفو دل گیر می کنن و کاراشون عجیب میشه!
مثلا:
یکی بود من نمی خواستمش اما اون منو می خواست! اون شروع کرد و بهم زنگ زد! اول رابطم بود و تجربه نداشتم و اونو ندیده بودم خیلی بش محبت کردم البته بهش گفته بودم رو هیچی حساب نکنه وقتی دیدمش با اینکه زیبا بود اما باز به دلم ننشست! نمی دونم چرا؟! خیلی دخترا رو که از دور می بینم با اینکه نصفه زیبایی اونم ندارن اما به دل می شینن ولی اون به دلم ننشست منم که بهونه نداشتم نمی تونستم حقیقتو بگم بیچاره کلی اذیت شد حالا توضیح نمی دم چندماه اتفاقات عجیب که ناخواسته عذابش دادم چطور بود اما اینو بگم همش می گفت چرا اینطور می کنی؟ چرا اذیت می کنی؟ هر کی دیگه بود تحملت نمی کردو ...
حالا شاید اونم قلبش چیزی می خواد که نمی تونه بگه حالا به هر دلیل!
موفق باشی.
یاعلی:72:

خب در این صورت بهترین فرصت براش الان بود که برای همیشه بره......من بعد از خداحافظی اخر حتی بهش نگفته بودم نامه ایی گذاشتم خونه و اون حتی اون نامه رو نخونده بود که زنگ زد گفت من اومدم....ولی در مورد نظرت فکر میکنم...

دیشب رضا اومد....زنگ زد....همدیگرو دیدیم.....اشتی کردیم......
با این که دیر وقت بود ولی پدرم چیزی نگفت......امیدوارم بتونم با راهنمایی هایی که کردید به خوشی این قضیه رو به اخر برسونم
من این تاپیک رو تموم شده میدونم و در موارد دیگه در قسمت مربوطه در تالار ذکر میکنم