بیکاری + تنبلی = سخت شدن زندگی من. کمکم کنید از خونه بیام بیرون!!!

سلام بر ، کبوتران دلواپس پرواز



درد و دل شما را خوندم

دل شکسته ها ، پیش خدا عزیز ترند .


به قول یه بنده خدایی :

به مولا ، باید منم یواش یواش درد و دل کنم !

...................................

نوشتن باعث میشه آدم سبک بشه

مسئله شما ، مسئله ی خیلی هاست .

من دوستم چند وقت پیش اومده میگه : کاشکی به دنیا نیامده بودم

وقتی باهاش صحبت کردم فهمیدن در سه حوزه گیر داره !

گذشته - حال - آینده

وقتی الگوهای قدیمی خودمان را تقویت می کنیم ( نگرانی ها - افسردگی ها و .....) در واقع داریم اون رشته ای عصبی در مغز را فعال تر می کنیم.

هر چی این الگوها را تکرار کنیم و به یاد آوریم این این رشته های عصبی بزرگ تر میشند و پایدارتر

برای همین کسی که 10 روز سیگار میکشه - از کسی که 2 سال سیگار میکشه راحتر میتونه ترک کنه !

برای از بین بردن الگو باید از 6 مرحله استفاده کنیم

که در تایپیک تسلط بر ذهن سعی کردن تا حدودی باز کنم قضیه را .



بلدی با ذهنت پرواز کنی ؟

نقل قول:

---

.

باید چیکار کنم؟باید بازم برای خودم جایزه بخرم؟ باید بدون ذره ای استرس تفریح کنم؟ بدون اینکه کاری انجام بدم خودم برای خودم کلی کادو بخرم؟یا نه باید با هر کاری که انجام میدم مرحله به مرحله برای خودم جایزه بخرم؟ الان کدوم درسته؟

---

الان یه کادو برای من بخر :18:
دختر خوب ، این تکنیک ها برای مرحله بعد از تغییر نگرش و بازسازی شناختی هست. الان کادو خریدن فقط جنبه گول زدگی رو داره. اول باید طرز تفکر و باورهای نادرست شناسایی بشه ، بعدش اصلاح و بازسازی بشه، اونوقت نوبت کادو میشه.

الان وقت برطرف کردن گیرهای ذهنی هم هست . :82:

سلام. منم مشکل ارسال پست پیدا کردم.

باغبان بلدم با ذهنم پرواز کنم؟!! خووراکمه!!!!:18:

ممنون من می دونم جان. کادو میخوای چیکار عسیسم؟ خودت کادویی!!!:311: البته فک کنم قبلا گل بودی الان به کادو تبدیل شدی:58:

من اصفهانی نیستما!!! :)

من خودم تایپکمو خوندم و به این نتیجه رسیدم بد نیست یه نمه به خودم جرات بدم و نترسم. شاید از بس ترسیدم و اون حسای بدبختی دوران بچگیم دست از سرم برنداشته الان این طوری

شدم.

من فکر میکنم جرات ندارم موفق بشم چون فکر میکنم موفقیت مال من نیست دیگران حق موفقیت دارن و من ندارم. فک کنم این حقوق بشری که میگم برای همه قائلم به جز خودم.

من ارزششو ندارم. شاید این نتیجه ی حسای بدبختی دوران بچگیم بوده.

روحیه ی جنگندگی ندارم و خودمو گول میزنم که به دیگران احترام میذارم اما واقعیت اینه خودمو کم میبینم.

چرا این همه خودمو میپیچونم:162: ترس چیه؟ نخواستن موفقیت چیه؟!! من اگه پاش بیوفته از هیچکس و هیچی نمیترسم و برای خودم تمام تلاشمو میکنم!!! جوری حرف میزنم انگار...!!!

قضیه شاید این جور بهتر باشه بگم که من احتیاج نمیبینم تلاش بکنم چون این تلاش بی فایده است. در واقع مشکل همه ی آدمای بی تلاش در واقع عدم احتیاج.

من خودم حرف پست قبلیمو تکذیب میکنم!!! فقط میخواستم مسیر بدم به حرفام که واقعیتش میبینم به نا کجا آباد خواهد رفت.

اصلا من میخوام اینجا یه نفر به من توضیح بده که من با این نامیدی ناشی از ازدواج نکردنم چیکار کنم؟

نقل قول:

---

وقتی دنبال معنا میگردیم برای زندگی مون که دستمتون از همه چیز و همه کس کوتاه بشه. یا به قول فرویدی ها تمام مکانیزهای دفاعی رو به کار ببریم ولی نتیجه ای نگیریم و آرام نشیم.
وقتی دچار یاس و ناامیدی و افسردگی میشیم که احساس کنیم آرزوهایی که داشتیم، چیزهایی که می خواستیم ، اهدافی که برای خودمون در نظر داشتیم ، همه و همه فقط در حد رویا بوده هیچ وقت هم بهش نرسیدیم. یا اینکه مثلا تلاش کردیم به کسی یا موقعیتی یا چیزی برسیم ولی متاسفانه آن رو از دست دادیم . "رنج از دست دادن و رنج نرسیدن"

---

انگار مشکلم نه تنها حل نشده از گذشته بلکه نمودهای دیگه هم پیدا کرده!!!

به من توضیح بدین چه طوری بپذیرم که درست و حسابی منتظر ازدواج بمونم.

ببینید من وقتی دکترا هم بگیرم یا حتی اگه برم هر جای دیگه ای بازم کم دارم اگه ازدواج نکنم. خوب میشه انتهای پوچ!!!

مطمئنم اگه همین امروز ازدواج کنم دیگه این بی برنامه گی ها و تنبل بازی ها و ... همه تموم میشه. میشم همون دختر قبلی ولی الان موقعیتش نیست و فکر اینکه هیچ وقت این اتفاق

برای من نمیخواد بیوفته و یا اگه بیوفته اون چیزی که من انتظار دارم نخواهد بود!!! منو بی انگیزه کرده.

یه بار برای همین مشکلم رفتم دکتر اما انگار حل نشد که هیچ بدترم شده انگار.

ممنون میشم اگه حرفی دارید بگید.

لبخند سلام
خودت رفتی دکتر حالت بدشده حالا بمن میگی هااااااا؟؟؟؟؟خخخخ
میدونی اینکه ادما میان اینجا پست میذارن ممکنه عوارض داشته باشه مثلا هی باتکرار مشکلاتش ه خودش تلقین میکنه وسواس فکری میگیره مثل خودم یا اینکه بعضیا میان دردودل میکنن اروم میشن که موقتیه بدش بدترمیشن مثل خود من خخخ
توهم میدونی مشکلت چیه هم میتونی حلش کنی ماروگذاشتی سرکار هههه

:311: ساناز جون میدونم ولی میدونی بعضی وقتا مشکلا موقتی حل میشن دیگه :) من الان مشکلم موقتی حل شده :) در ضمن من تقصیر خودمه چون تو حل مشکلاتم هم کمالگرام. انگار

باید تا آخرین ذره ی ناراحتی رو از دلم بیرون کنم اونم واقعا نمیشه که !!!

من امروز و دیروز به تایپیک بچه ها همین جوری سر زدم وگرنه نمیرم چون مشکل خودمو افزوده میشه :) مرسی که گفتی بهم. خودتم نرو :)

من می دونم :) میگه مشکلت بعدا برمیگرده و من هم کاملا مطمئنم با اومدن اولین خواستگار نا مربوط من میرم خودکشی میکنم :) وگرنه من تقریبا ساعت 5 رفتم بیرون دنبال کار تقریبا

6.5 کار پیدا کردم الانم اومدم خونه :) خوبی سابقه ی کار همینه :)

مقاله مم سر جاشه و هنوزم نتونستم بنویسم. فک کنم عامل تمام مشکلات من همین مقاله هست!!! امروز این دندون فاسدو میکنم و راحت میشم از شرش!!!

همه دوستان حرف های خوبی زدن... منم میخوام از یه دید دیگه به این قضیه نگاه کنم :

من یه مانتوی مجلسی خریدم با قیمت خیلی مناسب سه ماه پیش ... (بهم خیلی میاد -گذاشتمش برای مجالس رسمی بپوشم)
تو همون مغازه عکسشو گرفتم ...عکسشو نشون دادم دو نفر از فامیل یکی مجرد یکی نامزد ....مجرده گفت تن مانکنه خوشگله نمیدونم به تو میاد یا نه! گفتم خودمم ، موقع پرو عکس گرفته خواهرم... نامزده گفت برا نامزدا خوبه !! وقتی ازدواج کردی از اینا بخر که بهت میاد !

(منکه خریده بودمش - من درگیر مد نمیشم -لباسایی رو میپوشم که احساس خوبی بهم بده و بهم بیاد...)


میدونی چیه بعضیا فکر میکنن لباس برازنده و خوب رو وقتی میتونی بپوشی که ازدواج کرده باشی و همسر برات خریده باشه !!


این یه مثال بود آوردم...


-میخوام بگم خیلی از کارایی که ما دوست و داریم و میدونیم زندگیمونو ایده آل میکنه باید بتونیم از همین امروز انجامشون بدیم نه اینکه موکول کنیم به زمان بعد از ازدواج ....از خدا میخوام همه جوونا ازدواج های خوب و با نشاط داشته باشند ... اما همه چیز زندگی رو در گرو ازدواج قرار بدیم و به آینده ای نامطمئن دل ببندیم فقط زندگیمون رو هدر دادیم ....



چند سالی از عمر من هم بیهوده گذشته (نوجوونی) و هیچ لذتی از اون چند سال زندگیم نداشتم ...اما از زمانی و مقطعی از زندگیم خواستم که شروع کنم پویایی داشته باشم و بسازم زندگی دلخواهمو و این انگیزه بقدری قوی هست که همه ابعاد زندگی منو در بر میگیره الان از بخشی از گذشتم رضایت دارم و اگه شروع نکرده بودم همین اندازه رضایت رو نداشتم - گذشته قبل تر رو رها کردم و براش نوشتم تو در دفترم :
شادروان بخت برگشته یاس سابق :311: :311: هیچم دوس ندارم دوباره زنده شه از قبر دربیاد :311::311:

اگه دست از تنبلی برداشتی به منم یاد بده کارام رو سرم تلنبار شده به هزار در میزنم تا کار نکنم از کدوم هنرام بنالم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟/

یکی از تله های کمال گرایی ترکیب مخفیانه این موضوع با پیشرفت گرایی است. افراد کمال خواه معمولا شرایط خود را با پیشرفت گرایی ترکیب می کنند.

چرا احساس ناامیدی میکنید؟
اگه ازدواج نکنید چه اتفاقی می افته؟ اصلا چرا باید ازدواج کنید؟ هدفتون از ازدواج کردن چی هست؟ معیاراتون چه چیز یا چیزهایی هست؟
جواب این سوال رو بدین لطفا. :72:

نقل قول:

---

در ضمن من تقصیر خودمه چون تو حل مشکلاتم هم کمالگرام.

---

باور غلط شما : هر مشكلی بايد راه‌حل ايده‌آلی داشته باشد و وقتی فردی نتواند آن راه‌حل را بيابد زندگی غيرقابل تحمل خواهد بود.

باور جایگزین: مشكلات معمولا راه‌حل‌های متفاوتی دارند بهتر است كه منتظر راه‌حل ايده‌آل نباشيم و به بهترين راه‌ حل موجود زندگی كنيم. من می توانم با كمتر ايده‌آل زندگی كنم.

معیارای ازدواجم :

1- سلامت عقل و روان 2- اخلاق خوب و متناسب با اخلاق من نه هر کسی!!! 3- دارای تحصیلات حداقل لیسانس 3- شغل مناسب 4- ظاهری دلنشین و معمولی.

از مسخره شدن میترسم. از سرزنش شدن هم همین طور.ولی واقعا ترس از اینکه چند سال دیگه که ازدواج نکردم مدام قراره بابت این مسئله با انواع و اقسام متلکا روبه رو بشم فلجم

میکنه. میدونم اصلا دلیل خوبی نیست. اما میبینم اکثر دخترا دقیقا بابت این مسئله کلا دست از دنیا میشورن. فکر نمیکردم من هم این طور بشم!!! دلیل واقعی من هم همینه. ترس از

رفتارای بد دیگران و پایین بودن از اونها.

اگه ازدواج کنم مراحل معمول زندگی رو انجام دادم که هر کسی باید انجام بده. به عنوان یه خانم قبل از درس خوندن و هر چیزی فکر میکنم در جامعه ایران زمانی موفقم که ازدواج کنم.

توضیح دیگه ای ندارم. چون توضیحی ندارم که بدم.