ایا این زندگی و این شوهر یه ذره جای تلاش کردن داره یا باید جدا شم؟؟؟

ببینید الهه جان اگر ایشون حداقل یه لیسانس از یه دانشگاه خوب داشت شما اونموقع هم با ایشون تفاوت تحصیلاتی داشتی اما مشکلاتت به اندازه ی الانت نبود شما نمیتونید منکر این قضیه و تاثیرش بشید دنیاتون باهم متفاوته هرچقدرم بگی نه بازم هست

مردا نباید حس کنن از زنشون پایین ترن نباید حس کنن که در برابر زنشون چیزی برای گفتن ندارن وگرنه برای اثبات خودشون مجبور میشن به کارای دیگه دست بزنن مثل بی محلی کردن اینطوری حس قدرت بهشون دست میده که اون با اونهمه جاه و جلالش من بی محلش میکنمو اون التماسم میکنه

من زنمو تحقیر میکنم که به ذهنشم خطور نکنه تحقیرم کنه
من میزنمش اینطوری نشون میدم مرد هستمو قدرتمند یه جورایی فرافکنی میکنه

هرچقدر تحصیلات پایین تر این رفتارها شدیدتر چون هم فیلترهای درونیش کمتره هم احساس کمبودش شدیدتر

اینم بگم میتونه حتی یک ذره ازین احساس ها رو شما بهش انتقال نداده باشید پس خودتونو مقصر ندونید که من کجاها این حس رو بهش دادم

شما هرجایی که خواستی باشی همین بودن این حس رو بهش داده

تلاشتون برا ادامه تحصیل این حس رو میده
طرز صحبتتون رفتارتون متانتتون همه چی میتونه این حس رو به ایشون بده چون خودش خوب تفاوتو احساس میکنه

در نتیجه شمامدام باید مشغول کنکاش در خودت باشی مگه من چکار کردمو چطور رفتار کردم و مدام دنبال ایشون بدوی و ایشون بازهم از شما فاصله بگیره و این فاصله براش لذت بخشه
این یه قسمت ماجرا

قسمت بعدی مربوط میشه به تفاوت دیدگاهتون
که بازهم متاثر از تحصیلاتتون هست شما خوشبختی رو در چیزی میبینید که برای ایشون شاید خنده دار باشه

یه مثال ساده برات بزنم من یه تاپیک زدم و راجع به ادامه تحصیل و مادر شدن نظر خواهی کردم که شما خودتونم زحمت کشیدین و اومدین نظر گذاشتین

با وجود اینکه اکثر کسایی که برام نظر گذاشته بودن تحصیلکرده بودن اما به نظرتون چند نفرشون واقعا شرایط منو درک کرده بودن؟ چند نفرشون نگرانی های منو کامل حس کردن؟

چندنفر فهمید که شرایط من چطوریه؟ که امتحان تخصص چقدر سخته و محاله بشه با بچه تونست قبول شد کسایی تونستن شرایط منو بفهمن و منو از تردید نجات بدن که شرایط منو از نزدیک تجربه کرده بودن با اینکه همه اکثرا تحصیلات دانشگاهی هم داشتن

پس الهه جان منکر تاثیر تحصیلات توی زندگی نباید شد بیشتر از اونی که فکرشو بکنی میتونه اثر بذاره

شما شاید اگر با یه پزشکم ازدواج میکردی بازهم ممکن بود که زندگیت شکست بخوره اما هم مدلش فرق میکرد هم احتمالش کمتر بود

اون موقع وقتی میخواستی جدا شی تهدید به اسیدو ......نمیشدی

امیدوارم قدرت اینو پیدا کنی که زودتر تصمیم درستو بگیری

.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

با سلام و احترام
با توضحیاتی که دادید حق دارید نگران باشید و از آینده بترسید. من هم به عنوان مشاور با این توضیحات شما نگران زندگی آینده شما هستم.

به نظرم مشکل اصلی در رابطه شما اینه که: دقیقا نمی دانید چگونه باید همسر انتخاب کرد و چه معیارهای را باید سنجید وچگونه سنجید.

صرفا یک حس دوست داشتن دارید که با چند حس نگران کننده مثل عصبانی بودن، بی رغبتی به شما، ولخرجی ایشون، دوست بازی ایشون، بی مسئولیتی نسبت به زندگی و .... ترکیب شده و معجون متعارض و نگران کننده ای را ایجاد کرده است.

گفتنی هست حتی این چند سال آشنایی شما هم شناخت بدون تحریفی را به شما نداده هست به این معنا که به لحاظ نوع ارتباط شما ، وابستگی و احساسی بودن منجر به شناخت ناکارآمد شما نسبت به ایشون شده است.


پیشنهاد:
هم به دقت همه مقالات ما را در انجمن مشاوره ازدواج و انتخاب همسر مطالعه کنید و به دقت به کار گیرید.
هم اگر فرصت داشتید مشکلاتی که خانواده ها در بخش مشاوره ازدواج مطرح کردند مشاهده کنید تا مشکلات احتمالی خود در اینده را در آن بیابید و برایش فکری کنید.

و مهمتر از همه: باید چندین جلسه مشاوره حضوری با یک مشاور خانواده داشته باشید تا دقیقا معیارهای ازدواج را بشناسید ونحوه ارزیابی آن را یاد بگیرید.



خلاصه:
با این وضعیت و با این مقدار آگاهی و مهارت اگر با هر کسی ازدواج کنید بعد از چند وقتی به خاطر شدت مشکلات و ناامیدی و ....، بر خواهید گشت و با ابراز پشیمانی مهمان این تالار خواهید بود که متاسفانه در آن صورت این تالار نمی تواند زیاد برای شما سودمند باشد.

---

شما حتی خودتون را هم خوب نشناختید چه رسد به شناخت ایشون که از همون ابتدا با احساس محوری و رابطه غلط تحریف هم داشته . مثلاً از ویژگیهای مثبت ایشان اشاره داشتید که اهل خیانت نیست .... در حالی که قبلاً و در دوران قبل از عقد این را گفتید :

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط niaz64

با سلام من قبلا هم مشكلاتمو مطرح كرده بودم ولي الان مشكلم طوريه كه بايد تايبيك جديد باز ميكردم يه مختصري او خودمون ميكم تا بهتر بتونيد راهنماييم كنينزمن 28 سالمه و نامزدم 31 تقريبا 5 سال با همدوست بوديم اوايل قرار فقط قرارمون دوستي بود ولي بعد شد ازدواج كل خانواده و فاميل هردومون ميدونن البته هميشه اصرار از طرف من بوده و هيج وقت يادم نيست با خوشحالي از ازدواج يا ايندمون حرفي زده باشه با اينهمه باهاش موندم جون عاشقش هستم هميشه كمكش كردم از همه لحاظ خداييش اونم هواي منم داشت .الان مشكلم اينه نامزدم جند وقتي بود نسبت به من سرد شده بود اصلا دوست مداشت منو ببينه اس ميدادم ميكفت اس نده در حاليكه ميديدم با دوستاش بود اصلا خيلي عوض شده بود امروز يه دفعه كوشيشو ديدم فهميدم با دحتري تو اينترنت اشنا شده حتي وب هم داده تا حالا خيلي بهش اعتماد داشنم شماره ي دوستشو داده بود به دختره فكر كنم جون ميترسيده من بفهممالان نميدونم جيكار كنم حالا فهميدم زمانهايي كه حوصله منو نداشته و داد ميزد كه اس نده داشنه جت ميكرده به نظر شما بايد اين رابطه رو تموم كنم نورو خدا نكين برو تايبيك قبليتو ادامه بده خوادش ميكنم كمكم كنيد

---

خیلی سردرگم شدم دارم به این فکر میکنم که شاید واسش موقعیت خیانت جور نشده وگرنه خیانت میکرد ووقعا نمیتونم تصمیممو عملی کنم واسه جدایی همش از ترس اینکه میبینم همه اولین دلیلشون به خاطر تحصیلات میترسم نکنه جدا بشم و بعد از چند وقت از اینکه اینهمه به تحصیلاتم متکی بودم و جدا شدم به خاطرش ناراحت باشم من واقعا شوهرمو دوست دارم البته شاید چون با هیچ مرد دیگه ای نبودم و طعم یه رابطه خوب رو نچشیدم اینجوریه به قول سحر جان چون با یه ادم خوب زندگی کردم نمیدونم الان چه زندگی بدی دارم درست مثل ادمی میمونم که تو یه بیابون گیر کرده امسالم رتبه ام خوب شد واسه تخصص ولی اون چیزی رو که میخوام قبول نمیشم و نمیخوام یه رشته الکی برم بخونم ،دوست دارم تخصصمو قبول بشم بعد اقدام کنم واسه جدایی اینجوری حداقل یه دلخوشی دارم ،

هر ثانیه ای که از دست بدی پشیمون میشی.
فردا صبح برو با وکیل صحبت. اگه این بار هم به حرف گوش ندی بآید یک عمر مثل زندانی با این آدم زندگی کنی.
خرف گوش کن و از همین فردا صبح که پا شدی برو دنبال وکیل و راه کار واسه طلاق

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط الهه4

خیلی سردرگم شدم دارم به این فکر میکنم که شاید واسش موقعیت خیانت جور نشده وگرنه خیانت میکرد ووقعا نمیتونم تصمیممو عملی کنم واسه جدایی همش از ترس اینکه میبینم همه اولین دلیلشون به خاطر تحصیلات میترسم نکنه جدا بشم ،دوست دارم تخصصمو قبول بشم بعد اقدام کنم واسه جدایی اینجوری حداقل یه دلخوشی دارم ،

---

کسی نمیدونه اما از کجا انقد مطمئنی که خیانت نکرده ؟
کسی نگفته دلیل جداییت اختلاف تحصیلاته ... الان هزار تا مشکل با این آقا غیر از تحصیلات داری برای جدایی ... همه میگن علت اولیش ممکنه اختلاف تحصیلی بوده باشه ...
خوب رتبت خوب شده تخصص برو ... فقط دنبال بهونه ای ادامه بدی ... میدونم دوسش داری اما یه نگاه به گذشتت بکن یعنی برات مهم نیست که براش ارزش نداری ؟؟؟؟ تو حتی به زور میری پیشش میخوابی ...
اصلا منطقی نیستی حرف خودتو میزنی همش .. همه میدونیم شکست عاطفی چقد سخته ولی الانم که داری عذاب میکشی بهتره ؟؟؟ اونجوری فوقش یه سال طول بکشه الان تا اخر عمرت عذابه
میخوای تمام عمرت برای نگه داشتن مردی که نمیخوادت تلاش کنی ؟؟
همه اینام مقصر خودتی .. به زور وادارش کردی ازدواج کنین بعد از ازدواجم که میگفت پشیمونم باز چسبیدی بهش ... خوب یکم ولش کن :161::102:

من کلا یه ادم ترسو هستم خیلی دوست دارم طلاق بگیرم ولی انگار یه طلاق رو حاضر اماده میخوام نمیتونم با خودم کنار بیام که مهریه بگیرم یا نگیرم خیلی میترسم متاسفانه با اینکه 3دنگ خونه بنامم هست ولی بابت همون هم میترسم شوهرم کلا فکر کنم تو خیالش هست که هیچی نده نمیدونم اولش مهریه امو اجرا بزارم یا برم درخواست طلاق توافقی بدم دوستانی که جدا شدن اگه راهنماییم کنن ممنون میشم ولی از یه طرفم خیلی ناراحت میشم این چن سال میتونستم ولخرجی کنم ولی نکردم تا اقا اینهمه زمین بخره حالا راحت حتی حق خودمو هم نگیرم من کلا با یه ادم دیوانه طرف هستم به نظرتون میتونم از همین عصبی بودنش علیه اش استفاده کنم

شما برای جدا شدن با یه وکیل خوب صحبت کن خودش راهو چاه رو نشونت میده نمیخواد ندونسته فکرکنی کدوم راه درسته.تازه وقتی پدرتون در جریان قرار بگیرن مطمئن باشین اصلا نگران پول هایی که شما دادین نخواهند بود فقط یه جوری اون مردو از زندگیتون بیرون میکنن.به خانواده اطمینان کنین و به پیش برین.

الهه جان

بعد از این همه سال رابطه و دوستی و عقد و ... جدا شدن سخته. خیلی سخت.
اما باید یه جایی این دندون لق را بکنی و بندازی دور.

مشششششاور
چرا کمک نمی گیری؟