شیدا جون
اگه من دو جواب متفاوت به سوال شما دادم به خاطر اینکه خیلی فرقه بین تهران اومدن خانوادم و شهرستان رفتن من. اگه خانوادم بیان تهران پیش من، من تقریبا از صبح دانشگاه، سرکار و باشگاهم و شب برمی گردم خونه پس زیاد با خانوادم در تماس نیستم که بخوایم مدام بحث و دعوا کنیم، از طرفی اونا وقتی میان چون آپارتمان من جای خوبیه و همسایه های اروم و با فرهنگی دارم و خانوادمم ناخودآگاه معذب میشن و سعی میکنن اروم حرف بزنن، می دونید که محیط زندگی خیلی روی رفتار و برخورد ادما تاثیر گذاره. ولی اگه من برم شهرستان همه چیزو از دست میدم باید صبح تا شب باید دعواها و بد و بیراه های خانوادم تحمل کنم و عصبی بشم. تو محله ای که همه ی مردم دزد و معتاد و بی فرهنگن قطعا داد و هوار و کتک کاری هم راحت تره.
عزیزم تو پستی که شما نوشتی 1 ، من متوجه شدم که شما می خوای یکی یکی ملاک و معیارهای ازدواج خوب بهم بگی. ولی اگه قرار باشه همین معیارهای کلیشه ای که همه میگن باشه پس من شرایطش ندارم. من یه ادم با شرایط خاصم و باید با یکی مثل خودم که خاص باشه ازدواج کنم. وگرنه به قول شما ، خیلی از خانواده ها میگن دختری که خونه مجردی داره پس دختر درستی نیست.
ای تک جون ، بله تعداد انسان های با شعور و فهمیده واقعا رو به انقراضه.
کاش اقایون هم نظرشون می گفتن.
