مشکلات عدیده من با خودم

she عزیز
بله درست میگی این وابستگی هستش، ولی فکر کنم این اشکالی نداشته باشه که یکی از مشاوران حتی بری یه مدت کوتاه با کسی همراهی کنن تا نکات کلیدی رو یاد بگیره ( یا اینکه نکات کلیدی یاداوری بشه براش)

اخه من الان اصلا نمیدونم چی درسته و چی غلط
من نمیدونم
باید به شوهرم محبت کنم؟
باید باهاش حرف بزنم یا نه؟
اینکه میگید رهاش کن من دقیقا نمیدونم چی رو رها کنم، اگه رهاش کنم یعنی اون به کار خودش برسه و منم به کار خودم و فقط روزمره حرف بزنیم؟ خوب اینکه همین زندگی فعلی ماست
اینکه اهداف مشخص برای خودم تعیین کنم ایا زندگی مون هم جز این اهدافه؟
با مامانش چطور برخورد کنم؟

دوستان من واقعا پر از سوالم
اینقدر توی این چند سال کارای مختلف کردم و از هیچ کدوم نتیجه نگرفتم که نمیدونم توی شرایط فعلی چی درسته و چی غلط، چی برای الان خوبه و چی برای اینده مفیده

من وقتی به کسی محبت میکنم واقعا اونو سرشار میکنم و واقعا هم اینو از ته دلم انجام میدم، اما نمیدونم چرا چند وقت بعد توی خودم یه انتظاراتی ایجاد میشه که اگه طرف محبت مورد انتظارمنو بهم نداشته باشه بهم بر میخوره و یه دفعه کنار میکشم ، اما در مورد شوهرم بیان میکنم که فلان جا فلان انتظارو داشتم و اونم بیتفاوت

اصلا من در مقابل این دیده نشدن چه کار باید بکنم؟
دوستان سوالات و سردرگمی من تمومی نداره

راستی پرداخت اینترنتی شارژ هم مشکل داره و من نمیتونم از این راه مشترک بشم

ستایش جان. شما دو تا مشکل داری. مشکل با خودت و مشکل با همسرت. یادت می آید در جواب تاپیک من گفتی باید فکر کنی اما فعلا می خواهی به خودت برسی؟ پس همین کار را بکن. فعلا در پی مشکلات همسرت نرو. تمرکزت روی خود خودت باشد بعد که روبه راه شدی قدرت این را پیدا می کنی که درباره زندگی زناشویی تصمیم بگیری. من چیزهایی را که درباره ی همسرت به نظرم آمد گفتم. اما نمی خواهم همین الان به این موضوع فکر کنی. الان مشکل خیلی حادی در زندگی شما نیست. یک روال عادی جریان دارد که مطلوب نیست اما مشکل اورژانسی هم ایجاد نمی کند. ظاهرا همسرت هم شکایتی از شما و زندگی ندارد. پس فعلا بگذار روال آرام خانه جریان داشته باشد تا با خیال راحت به خودت برسی. پس فعلا همین روش جواب می دهد. اما چند نکته هست :
1 - اگر تفریحی را دوست داری به خاطر نبودنت همسرت خودت را از آن محروم نکن. حتی اگر صددرصد خوش نگذرد به یک درصد اکتفا کن. این کار برای شما لازم است. هم ارتباط شما با آدم های دیگر تقویت می شود و وابستگی ات کمرنگ می شود. هم باعث می شود ساعت هایی مغز شما استراحت کند و دائما فکر نکنید.
2- این مورد را خودت بهتر از من می دانی. به تغذیه ات دقت کن. به هیچ عنوان از وقت غذا پختن و غذا خوردن کم نکن که به کارهای دیگر برسی. پختن غذاهایی هم که دوست داری و چند وقت است نخورده ای بسیار شادی آور است.
3- اگر نیاز به استراحت داری هرگز به آن بی اعتنا نباش. در وضعیت روحی شما خواب و استراحت بسیار اثرات خوبی دارد. نکند به خودت بگویی من نباید وقتم را صرف استراحت و خواب کنم کار دارم :81:
4- درس خواند بسیار خوب است. اما مواظب باش درس خواندن به اعصاب شما فشار وارد نکند. به هیچ عنوان فشار اضافه ای نباید به اعصاب شما بیاید. بنابراین در درس خواندن فعالا کمالگرایی را کنار بگذار و تا آنجایی که کاملا راحت هستی و مجبور نیستی از وقت استراحت و تغذیه و تفریحات معقول کم کنی به درس بپرداز. فعالا هدفت شارژ و بازسازی خودت است نه قبول شدن در امتحان تخصص و آیلتس. بنابراین درس خواندن شما فعلا با هدف قبولی در آزمون ها نیست. بلکه برای بهتر کردن حال شما است.
5- حتما حتما یک نوع ورزش را به برنامه روزانه ات اضافه کن و تاکید می کنم برای شما ورزش روزانه بسیار ضروری است. نکند یک وقت بگویی وقت ندارم !:81:

- - - Updated - - -

ستایش جان. این را هم بگویم اگر می خواهی رفتار جرات مندانه داشته باشی اول باید در مقابل خودت این رفتار را در پیش بگیری. یعنی در مقابل کمال گرایی ات با جرات بایستی .:307:

دلم میخواد بدونم شوهر شما چه جور شخصیتی داره اما از توضیحات شما نمیشه متوجه شد یا من نتونستم.
.
ستایش جان هر کاری که خودت دلت میخواد بکن!!! هر کاری که واقعن شادت می کنه. هر کاری تا جایی که آخرش نیازی به تشکر و جبران کسی نباشه!!! یعنی فقط برای دل خودت انجام داده باشی.
خودت رو پیدا کن! بعد شروع کن به خوشحال کردنش!! بی نیازی ات رو به شوهرت نشون بده از طریق بی تفاوتی!! بذار بفهمه که اگر هم بهش محبت می کنی به خاطر خودته نه به خاطر اون! بذار بفهمه که منتظر واکنش اون نیستی.
.
مث پرنده ها باش. آزاد و رها. اگر یه پرنده روی یه شاخه بشینه به خاطر خوبی اون شاخه نیست!!! ضمن اینکه هر لحظه امکان داره از روی شاخه بلند بشه!!
.
آیا همسر شما یک در میلیون ممکنه به این فکر کنه که شما رو از دست بده؟؟؟ نه!!! اون زیادی مطمئنه. از وابستگی و نیاز شما.
نمی گم حرف تلخ بهش بزنی یا برنجونیش! فقط می گم رها باش!! خودت با خودت خوش باش!! با شوهرت بخند بدون شوهرت هم بخند اهمیت نده که اون نمی خنده!!! به شوهرت فکر نکن! اصلن نبین که می خنده یا نمی خنده! بی خیال، سبکبال و خوش باش!
.
:)

نمیدونم چی بگم
بهتون میاد خیلی زن فهمیده ای باشین
یخورده وضعیت اونو هم درک کن البته توقعاتت کاملا بجاست ولی..
صبر کنی درست میشه
توکلت ب خدا
موفق باشی..

سلام دوستان
نوپو جان، ممنونم که به تاپیکم سر زدی و نظراتت رو مینویسی
بله دقیقا مشکل من با خودمه، اسم تاپیکم هم همینو میگه
بله شوهرم ظاهرا از زندگی راضیه، یعنی راستش خیلی مشکلی نمیبینه که بخواد حتی در موردش حرف بزنه یا حتی بخواد به حرف من گوش بده
میگه ما مشکلی نداریم و تو بیخودی مسائل رو بزرگ میکنی
تنها گلایه ش بعد از چند وقت اینه که چرا وقتی مامانم هست تو بهش کم محلی میکنی؟ چرا میری اشپزخونه یا توی اتاق؟، منم گفتم یا غذا درست میکنم یا کار داشتم رفتم توی اتاق
به شوهرم نگفتم ولی اخه مامانش اینقدر حضور داره که دیگه مهمون نیست که من همش بخوام بشینم پیشش، تازه من خودم هزار تا کار دارم نمیتونم همه ی کارامو ول کنم بشینم باهاشون فیلمای تکراری هزار سال پیش که کانالای استانی میذاره رو نگاه کنم، همین ، وگرنه از نظر پذیرایی چیزی کم نمیذارم
( البته راستش با این اوضاع روحی خودم خیلی هم حوصله مادر شوهرو ندارم)

بله من دارم شروع میکنم که به خودم برسم
اروم اره تمرینای تنفسو شروع میکنم
دوستامو دعوت کردم و کلی خندیدیم
دارم مورچه وار درس میخونم و کنارش زبان

ولی یه حسی دارم دلم میخواد به شوهرم محبت کنم، دلم میخواد اس عاشقانه بهش بدم، دلم میخواد قربون صدقه ش برم.............. ولی میترسم، میترسم که اشتباه باشه، میترسم که بعد از انجام اینا بازم منتظر جواب اون باشم و سرخورده بشم ف میترسم که بازم بخوام بهش بگم من بهت احتیاج دارم و اون اعتنا نکنه و.......... میترسم که بازم موقع حرف زدنم نگاهشو از تلوزیون نگیره و میترسم که یه دعوای بزرگ سر محبت نکردنش به من اتفاق بیفته

همه ی اینا باعث شده که تمام سعیم رو بکنم که ساکت باشم و فعلا خیلی محبت نکنم، حتی دارم جلوی محبت کلامی مو میگیرم :47:

- - - Updated - - -

SHE عزیز
تمام تلاشم اینه که از این وابستگی در بیام، برام دعا کن گلم

شوهرم یه مرد بسیار اروم، بسیار نجیب ، خوش تیپ و خوش قیافه هستش، کلا ساکته، خیلی زود نمیتونه با ادما بجوشه و مچ بشه (برعکس من که با همه زود مچ میشم)، البته بسته به شرایط هم داره توی کارش خیلی سریع تر از روابط خانوادگی با دیگران ارتباط برقرار میکنه، توی کارش خیلی موفقه، فکر کنم اولویت اول زندگیش کارش باشه ( نه من)، به طور ژنتیکی کلا ادمای سردی هستن همه ی خانواده شون ( برعکس من و خانواده م) ، و به طور کلی معتقده که ادما 2 تا گوش دارن و یه دهن، پس باید بیشتر گوش کرد و کمتر حرف زد ( البته معنی این کمتر از نظر من یعنی هیچی ) ، و کلا هم معتقده که من زیاد حرف میزنم
روی هم رفته اطرافیان معتقدن که ما هر دو مون خیلی ادمای خوب و موجهی هستیم و هر دو مون بسیار بسیار خوش اخلاقیم و هر دومون اروم و صبوریم و هردومون مهربونیم خیلی ولی به درد هم نمیخوریم ( چون همیشه انگار مقابل همیم) انگار هردومون میخواییم حرف حرف خودمون باشه خصوصا شوهرم ( خاواده م معتقدن کنار همه ی این خوبی ها یه مقدار مغروره)، راستش یادم نمیاد توی این 5 سال یه بار هم از من حمایت یا دفاع کلامی کرده باشه ( حتی توی شوخیای خانوادگی و سر به سر هم گذاشتن هم همیشه یا ساکته یا طرف من نیست) البته مامانم میگه روش نمیشه چون کمی خجالتیه نسبت به این همه ادم گرم و اجتماعی که اطرافشن ( توی جمع خانوادگی ما) ولی من اینطور فکر نمیکنم

- - - Updated - - -

کامبیز ممونم
من دارم سعی میکنم اول از این وابستگی در بیام ، ان شاءالله

دوستان لطفا دعا کنین برام

دوستان من واقعا دیگه نمیتونم محبت کنم به شوهرم

در لحظه اصلا به این فکر نمیکنم که اون قراره چه عکس العملی نشون بده، خودم دوست دارم وقتی خوابه نوازشش کنم تا بیدار شه و یا حرفای عاشقانه بگم
ولی وقتی توی موقعیت مشابه چیزی دریافت نمیکنم به شدت دپرس میشم
حتی اگه در اثر اعتراض من بخواد حرفی بزنه یا کاری انجام بده دیگه به دلم نمیشینه و یا حتی گریه م میگیره

چرا؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

دوستان چرا متوجه نیست با من و زندگیمون داره چی کار میکنه ؟ با بیتفاوتی و بی توجهیش

چرا حاظر به حرف زدن نیست؟
چرا وقتی میپرسم بعضی وقتا که خیلی توی منگنه قرار میگیره میگه منم از زندگیمون راضی نیستم ولی هیچ وقت هیچ اقدامی نمیکنه؟

خسته شدم از دستش
چرا یه کم به موقعیت من فکر نمیکنه
خیلی راحت ممکنه منو از دست بده
ولی ظاهرا براش مهم نیست یا شاید هم خیلی به من مطمئنه
نمیدونم

- - - Updated - - -

عصبانیم از دست خودم که چرا اون میتونه با بی توجهی ش این قدر راحت منو به هم بریزه

و چرا من با وجود روزی 7-8 ساعت کار و کارای خونه و این همه سرگرمی که دارم واسه خودم درست میکنم ( درس و زبان و رابطه با دوستام) بازم همش توی فکر اونم

اخه چرا این همه وابستگی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

احتمالا شما به روش خودت به شوهرت محبت می کنی اونم به روش خودش به شما.

مینوش جان

بله فکر میکنم درست میگی ، فکر کنم هر کدوم از ما به روش خودش محبت میکنه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط setayesh92

و چرا من با وجود روزی 7-8 ساعت کار و کارای خونه و این همه سرگرمی که دارم واسه خودم درست میکنم ( درس و زبان و رابطه با دوستام) بازم همش توی فکر اونم

اخه چرا این همه وابستگی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

---

افرین بر شما ستایش جان. خوب خوتو مشغول کردی ها:311::104:. میگم ستایش جان خب باهم پیش یه مشاور برین . سر این قضیه اصرار کن
نمی دونم براش نامه بنویس ( اگه نمی تونی با حرفات بهش خواستت رو بگی)
نمیشه که همین طور ادامه پیدا کنه

ستایش جان من فرصت کوتاهی دارم و نمی توانم خیلی بنویسم. فقط خواستم خیلی خلاصه به شما یادآوری کنم فعلا فقط به فکر مشکل خودت باش و بعدا با هم و با بقیه بچه ها مشکلات شوهرت را حل می کنیم. البته الان از نوشته های شما معلومه یک کمی بهتر شدی اما به این معنا نیست که درمان شده ای و باید روند درمانت را ادامه دهی خانم دکتر! خانم دکتر گل مگر خودت به مریض ها نمی گویی درمان را قطع نکنند و ... پس خودت هم به توصیه های خودت عمل کن! خطری زندگی مشترک شما را تهدید نمی کند و خودت هم گفتی شوهرت کاملا از شما راضی است. می دانی همین چه نعمتی هست که می گذارد به کارهایت برسی و صبح تا شب توی نخ کارهایت نمی رود؟ من که از این نعمت محرومم و همه کارهایم زیر ذره بین است دارم به شما می گویم از این فرصت استفاده کن و به درمان خودت بپرداز و تا جایی پیش برو که کارهایی که گفتم کاملا اثر کند و جزو برنامه روزانه ات دربیاید. آن موقع اثرش کم کم ظاهر می شود. پس باید خیلی مداومت و حوصله کنی خانومی ! فکر کن داری درمان انجام می دی و باید دردش را تحمل کنی. البته واقعا هم همین طور است .!

- - - Updated - - -

ستایش جان من فرصت کوتاهی دارم و نمی توانم خیلی بنویسم. فقط خواستم خیلی خلاصه به شما یادآوری کنم فعلا فقط به فکر مشکل خودت باش و بعدا با هم و با بقیه بچه ها مشکلات شوهرت را حل می کنیم. البته الان از نوشته های شما معلومه یک کمی بهتر شدی اما به این معنا نیست که درمان شده ای و باید روند درمانت را ادامه دهی خانم دکتر! خانم دکتر گل مگر خودت به مریض ها نمی گویی درمان را قطع نکنند و ... پس خودت هم به توصیه های خودت عمل کن! خطری زندگی مشترک شما را تهدید نمی کند و خودت هم گفتی شوهرت کاملا از شما راضی است. می دانی همین چه نعمتی هست که می گذارد به کارهایت برسی و صبح تا شب توی نخ کارهایت نمی رود؟ من که از این نعمت محرومم و همه کارهایم زیر ذره بین است دارم به شما می گویم از این فرصت استفاده کن و به درمان خودت بپرداز و تا جایی پیش برو که کارهایی که گفتم کاملا اثر کند و جزو برنامه روزانه ات دربیاید. آن موقع اثرش کم کم ظاهر می شود. پس باید خیلی مداومت و حوصله کنی خانومی ! فکر کن داری درمان انجام می دی و باید دردش را تحمل کنی. البته واقعا هم همین طور است .!