در شرایط محدود زمانی،انتخاب فردی که برای من جذاب نیست عاقلانه است؟

خب همینها رو توی رابطه دیدم فرشته مهربان! همین که اینقدر خودشون رو مثبت و با انصاف و مهربون نشون می دادند. جلسه اول صحبت کردنمون در مورد اهمیت ثبات خونواده و پاکی افراد و اهمیت زندگی که باعث شده بود تا به این سن ازدواج نکنند تا گزینه مطلوبی نصیبشون بشه صحبت کردند. منم واقعا لذت بردم و مشتاقتر شدم به ادامه رابطه. وگرنه اون جذابیتهای ظاهری در حد نرمال برای من بود.

من دقیقا مثل اینجا خب رک بودم و برخی جااها می گفتم این حق ما هست که مثلا از حقوقمون دفاع کنیم، حق کشی نکنیم ولی حقممون هم نذاریم فلان استاد بخوره، ولی مثلا می گفتند بگذار و بگذر. خدا بالای سر هست و... منم :163:

یا مثلا اینکه می گفتند من نماز می خونم و اینکه ما این اندازه با هم صحبت عاطفی کنیم یا با همدیگه قرار بذاریم بیرون برای رستوران و... درست نیست :316:، در حالیکه بعدش (بعد از قطع رابطه) فهمیدم از طریق یکی از دوستانش که پارتی خونوادگی مشروب می خوردند و یا نماز کیلویی چند! یعنی در دانشگاه فقط نماز می خوندند.

حرفهای جلسه اولشون باعث شد خیلی زیاد بهشون اعتماد کنم.

فکر نمیکنید مشکل برهم خوردن روابط ،قسمتی هم رو دوش خودتتونه.من با خیانت اون خانم کاری ندارم.کلا در روابطتتون میگم.شما اینطوری که خودتون میگین اگه انقد برای یک نفر وقت میذارین و محبت میکنید خب این باعث دور شدن فرد از شما میشه چون وقتی شما این همه مایه میذارین ناخواسته از طرف مقابل هم همینو میخواین و انتظار دارین.درصورتی که منطقی نیست .از طرف دیگه فکر نمیکنید طرف مقابل از شما دل زده بشه با اینهمه وابستگی زیاد.(و جالب اینکه شما این کار را بر مهربونی و خوش قلبی خودتون میذارین:یعنی بازم شما درست رفتار کردین و طرف مقابل توزرد از کار دراومده)!!!!!!!!!
ودیگه اینکه شاید دخترهایی که شما اونا را به عنوان همسر انتخاب میکنید در خود نمیبینند با کسی که همه چیزو در حد عالی میخواد زندگی کنن.شاید هم این شمایید که وسط ماجرا کم میارید و چیزی در دختر میبینید که باب طبعتون نیست اما بخاطر احساسی و مهربون بودنتون راه را ادامه میدید که آخرش به هیچی ختم میشه؟!!!!!!!!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط یکی مثل شما

فکر نمیکنید مشکل برهم خوردن روابط ،قسمتی هم رو دوش خودتتونه.من با خیانت اون خانم کاری ندارم.کلا در روابطتتون میگم.شما اینطوری که خودتون میگین اگه انقد برای یک نفر وقت میذارین و محبت میکنید خب این باعث دور شدن فرد از شما میشه چون وقتی شما این همه مایه میذارین ناخواسته از طرف مقابل هم همینو میخواین و انتظار دارین.درصورتی که منطقی نیست .از طرف دیگه فکر نمیکنید طرف مقابل از شما دل زده بشه با اینهمه وابستگی زیاد.(و جالب اینکه شما این کار را بر مهربونی و خوش قلبی خودتون میذارین:یعنی بازم شما درست رفتار کردین و طرف مقابل توزرد از کار دراومده)!!!!!!!!!
ودیگه اینکه شاید دخترهایی که شما اونا را به عنوان همسر انتخاب میکنید در خود نمیبینند با کسی که همه چیزو در حد عالی میخواد زندگی کنن.شاید هم این شمایید که وسط ماجرا کم میارید و چیزی در دختر میبینید که باب طبعتون نیست اما بخاطر احساسی و مهربون بودنتون راه را ادامه میدید که آخرش به هیچی ختم میشه؟!!!!!!!!

---

من وابسته وار رفتار نمی کنم اصلا! یعنی بدون هیچ توقعی عملا هیچ توقعی نداشتم در رابطه که این بزرگترین ضعف من بود. نمی دونستم انسانها ظرفیتشو ندارند! اینکه مثلا زنگ بزنم بگم چرا به من توجه نمی کنی و... اصلا و ابدا! از شنیدن صداش خوشحال می شدم و دلتنگش می شدم. ولی به روی خودم نمی آوردم. طرف مقابلم رو دوست داشتم تا انتهای رابطه دوست داشتم از اینکه با چنین انسان بزرگی!!! همراه هستم در پوست خودم نمی گنجیدم! بهش محبت می کردم چون فکر می کردم لایق محبت دیدنه نه از روی ترحم!
فقط دو سه ماه آخر خیلی دیگه شورش دراومده بود فکر می کردم مشکل از منه. هیچیم نمی گفت!! تقریبا هیچ عمل مثبتی از سوی ایشون نمی دیدم بله اون زمان فقط ایشون منو تهدید به خودکشی و... می کردند من هم موندم.

درست نیست قسم خوردن، ولی من قسم می خورم اگر 20 درصد محبتهای من برمی گشت رابطه به هم نمی خورد! شما وقتی که شب و روزتون رو برای یک رابطه گذاشتید از اینکه هفته به هفته خبری از شما نمی گیرند ناراحت نمی شید؟ (دو سه ماه آخر رابطه) این نشونه توقعات ایده آل گرایانه است؟

نه من اصلا منظورم رابطه تون در مورد دختری که به شما خیانت کرد نیست.موضوع ایشون که جداست/کلا گفتم.من درباره رابطه تون با اون خانم هیچی نمیدونم.پس اصلا نمیتونم قضاوت کنم.اما هرچی بوده حتما انقدر اثر گذاری بدی داشته که شما را انقدر آشفته و ناراحت کرده.میدونید من خودم یه ایده دارم که شاید درست نباشه اما انجام میدم و اون اینه که توی یک رابطه ،حالا هر رابطه ای ،من به عنوان طرف مقابل هرانچه که در توانم است را میذارم که بعدها حداقل پشیمون نباشم از اینکه میتونستم کاری انجام بدم و ندادم.شما هم از این بعد ببینید که درسته شما بیمحبتی و نامردی دیدید اما پیش خودتون و وجدانتون راحتید که هرچه در توان داشتید پای رابطه گذاشتید و بعدها حسرتشو نمیخورید.
و اینکه رفتارهای شما برای شما منطقی و درست باشه اما شاید برای طرف مقابل طور دیگه ای برداشت بشه.تاحالا شده از کسی در باره خودتون بپرسید و نظرش بخواین و از خارج گود به خودتون نگاه کنید؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط یکی مثل شما

نه من اصلا منظورم رابطه تون در مورد دختری که به شما خیانت کرد نیست.موضوع ایشون که جداست/کلا گفتم.من درباره رابطه تون با اون خانم هیچی نمیدونم.پس اصلا نمیتونم قضاوت کنم.اما هرچی بوده حتما انقدر اثر گذاری بدی داشته که شما را انقدر آشفته و ناراحت کرده.میدونید من خودم یه ایده دارم که شاید درست نباشه اما انجام میدم و اون اینه که توی یک رابطه ،حالا هر رابطه ای ،من به عنوان طرف مقابل هرانچه که در توانم است را میذارم که بعدها حداقل پشیمون نباشم از اینکه میتونستم کاری انجام بدم و ندادم.شما هم از این بعد ببینید که درسته شما بیمحبتی و نامردی دیدید اما پیش خودتون و وجدانتون راحتید که هرچه در توان داشتید پای رابطه گذاشتید و بعدها حسرتشو نمیخورید.
و اینکه رفتارهای شما برای شما منطقی و درست باشه اما شاید برای طرف مقابل طور دیگه ای برداشت بشه.تاحالا شده از کسی در باره خودتون بپرسید و نظرش بخواین و از خارج گود به خودتون نگاه کنید؟

---

بله. از دوستانم پرسیدم. اونها می گن خیلی زیادی فورس می ذاری باید بذاری رابطه قدم به قدم جلو بره و الکی انرژی نذاری وقتی قدمی محبت برداشتی محبت ببین! اینکه اون مشکل خونوادگی داره و... مشکل اونه باید خودش حل کنه نه اینکه کل رابطه بشه برطرف کردن مشکلات اون. طرف فکر می کنه خبریه. من بلد نبودم. یعنی دلم نمیومد. ببخشید احمقانه برخورد می کردم. وقتی گریه می کرد اصلا فراموش می کردم که این دختر 10 روز مریض بودم نیومد یک سر بزنه یا لااقل ازم بپرسه کمکی می خوای.

می شه دوستان در مورد اصل موضوع تاپیک هم کمکم کنند؟

انتخاب فردی که الان برای من جذاب نیست (حالا چه من آرمانگرا باشم چه نباشم) کار عاقلانه ای هست به این امید که عوض می شم؟
تو رو خدا در مورد شخصیت من تفسیر نکنید که من مغرورم و خودخواهم و... من یکی مثل خودم می خوام. حالا با همین ضعفهایی که مهران داره از جنس دیگرش! مثلا اگر من در مورد برخی از مسائل زودرنج هستم ایشون حساس باشند و ووسواسی ( مثال زدما!) یعنی دنبال یک فرد کامل نمی گردم. من کامل نیستم. من خیلی ناقصم.

مشاور به من گفتند که این دو قضیه مادی و معنوی رو با هم جلو ببر. البته توضیحی نتونستم ازش بگیرم.

این هم کفو بودن در مسائل مختلف که توصیه دین هم هست منظور چیه؟ می دونم که یک دختر دیپلمه می تونه از نظر اخلاقیات عالی باشه ولی خب مثلا من در مورد مسائل کاریم بخوام یا دوستان کاریم به ایشون توضیح بدم هر تیکه از مسائل رو برای ایشون باید شرح بدم! این واقعا تو یکی دو ماه آدمو از پا می ندازه!
بحث ظاهر هم که یک چیز دیگری هست.

-------------
صبای گرامی، اون بحث 2ماه رو به نظرتون منطقی میاد؟ من الان به چند نفر سپردم از دوستانم که در نبود من وکالت داشته باشند:311: اگر گزینه مناسبی بود معرفی کنند . من هم برگردم و شناخت یکی دوماه اولیه خوبه؟ کافیه؟ البته تحت نظر مشاور. بیشتر از 2 ماه در سال نمی تونم ایران باشم.

قبلا یه جا خونده بودم که از 100٪ حداقل باید 60٪ هم کفو بود

نقل قول:

---

انتخاب فردی که الان برای من جذاب نیست (حالا چه من آرمانگرا باشم چه نباشم) کار عاقلانه ای هست به این امید که عوض می شم؟

---

نه كار عاقلانه اي نيست. مگر اين انتخاب تا زمان عوض شدن شما به تعويق بيافته. بعدش هم از زمان تغيير شما بايد يه مدت بگذره تا بشه از ثبات اون تغيير در شما اطمينان حاصل كرد.

اومديم شما عوض نشدين. با عرض پوزش ولي اونوقت اصلا شما مهم نيستين. اون دختري كه با هزار آرزو وارد خونه شما شده چه تقصيري داره؟ مي تونست همسر فرد ديگري بشه كه واسش جذاب باشه و بيشتر دوستش داشته باشه. اميد داشتن به شرط تغيير يه جورايي خيانت در حق فرد مقابلتون هست.

در مورد تحصيلات يه نكته رو يادم اومد كه به نظرم لازم اومد كه بگم:
معمولا به ادامه تحصيل آقايون كه نبايد اميد داشت، يعني اگه مثلا خواستگار من الان ليسانس من بايد با اين فرض كه ايشون با همين تحصيلات باقي خواهند موند فرد رو بررسي كنم. (جون آقايون به دليل شرايط كاري و ... دستشون بسته هست. مگر اينكه طرف دانشجو باشه)

در مورد خانم ها يكي از بستگان من اول دبيرستان بود كه عقد كرد. سوم دبيرستان عروسي و در حال حاضر فوق ليسانس در يه رشته تاپ و در شرف ورود به مقطع دكترا(شاغل هستند و بچه هم دارند) خيلي هستند مثال هايي از اين دست .... اگه تحصيلات واستون مهمه ولي طرفتون به دليل شرايط سني يا هر چيز ديگه نتونسته درسش رو ادامه بده بايد بتونيد پتانسيل ادامه تحصيل (فقط ميل و علاقه كافي نيست تواناييش هم لازمه) در طرف مقابلتون تشخيص بدين و بر اساس اون تصميم بگيرين.

نقل قول:

---

صبای گرامی، اون بحث 2ماه رو به نظرتون منطقی میاد؟ من الان به چند نفر سپردم از دوستانم که در نبود من وکالت داشته باشند اگر گزینه مناسبی بود معرفی کنند . من هم برگردم و شناخت یکی دوماه اولیه خوبه؟ کافیه؟ البته تحت نظر مشاور. بیشتر از 2 ماه در سال نمی تونم ایران باشم.

---

آقا مهران نميشه واسه همه نسخه واحد پيچيد. ممكنه كافي باشه.ممكنه نباشه.
به خيلي چيزا بستگي داره. كه مهترينش مهارت و آمادگي طرفين براي ازدواج هست. و در پست قبليم هم گفتم بستر شناخت هم مهمه.
مثلا با دختري آشنا ميشين كه خانوادش محدوديت واستون ايجاد ميكنند و فقط ساعات محدودي رو در هفته و فقط در منزل ايشون مي تونيد با هم باشيد. خب دو ماه ممكنه بازم ميگم ممكنه تو اين شرايط كافي نباشه.
از طرفي ممكنه به دليل توافق در اصول كلي و شباهت فرهنگي و قرار گرفتن تو موقعيت هاي مختلف سر 40 روز بتونيد با كمك مشاور و... تصميم بگيرين.

مهران عزیز
از اینکه میبینم هنوز پسرایی مثل شما هستن که تا الان پاک بودن و انقد برای زندگی مشترکشون در آینده ارزش قائلن واقعا خوشحال شدم و از صمیم قلب برات آرزوی خوشبختی میکنم.اما چیزی که برام جالب بود اینه که چرا اینجوری راجع بهت قضاوت شده و چرا بعضیا دنبال تحلیل شخصیتی شما بودن! این که همسری در حد خودت داشته باشی نه تنها خواسته زیادی نیست بلکه واجبه و امیدوارم به هیچ وجه به چیز کمتر از معیارات رضایت ندی که بعدها پشیمون شی. مطمئنن اگه کسی میومد اینجا و میگفت که مثلا فوق دیپلمه و میخواد با یه دکتر ازدواج کنه خیلیا بهش نصیحت میکردن که با یکی هم سطح خودت ازدواج کن اما نمیدونم چرا راجع به شما بحث هم سطح بودن یا به قول خودت هم کفو بودنو گذاشتن کنار و برچسب ایده آل گرایی بهتون زدن. خود من اگه تحصیلاتم فوق دیپلم بود هیچ وقت با یه دکتر ازدواج نمیکردم چون این نظرو توو چیزای دیگه دارم و شده یه نفرو بخاطر اینکه وضع مالیشون خیلی از ما بهتر بوده یا حتی از من خیلی خیلی خوش تیپتر بوده رد کردم(شاید اونایی که پیشنهادتو رد کردن واسه همین بوده!). چون دوروبرم زیاد دیدم کسایی که ازدواجشون در سطح خودشون نبود و مشکلات جدی داشتن( شده حتی از معرفی همسرشون به دیگران خجالت میکشیدن) بهت خواهرانه پیشنهاد میکنم که یکم صبر کن اما از معیارات برای ازدوج نگذر، اونم به این امید که در آینده عوض بشی! موفق باشی

سلام اقا مهران

من پیشنهاد میدم کمی قدرت خودکنترلی و جلوگیری از ذوق زدگیتونو کم کنید.:)
من با ادمی کمی شبیه شما برخورد داشتم.همونطور که گفتید شما خود محورید.اونم همینطور بود.دلش میخواس کانون توجه بشه.تو بحث کردن اعصاب فولادین داشت تا بلاخره بتونه حرفش رو ثابت کنه.از طرفی تو محبت کم نمیذاشت.برخلاف ظاهرش خیلی احساساتی و شکننده بود.تا دید شاید مطابق میلش باشم سیل محبت (که گاهی ازار دهنده و زورکی میشد) رو راه مینداخت اما وقتی میگفتم ای بابا اینطوریا نیست حس شکست عشقی میکرد.

ادمایی مثه تو کاملا مستعد اسیب خوردن هستن.فقط کافیه از دختری خوشت بیاد.نه اینکه معیاراتم دوست داری،اگه همچین دختری پیدا کنی دل میبندی و ...

اما اشکال همینجاست.تحصیلات و قیافه شاید برای شما شرط لازم باشن اما قطعا کافی نیستن.لازمه تا دیدی دختر معیارای اولیت رو داره سفتتر بگیری و بیشتر دقت کنی تا اخلاقیاتشم بشناسی.

دختر تحصیلکرده کم نیست.دختر تحصیلکرده خوش قیافه هم کم نیست.خونوادت میتونن پیدا کنن.اما مهم اینه فکر نکنی کار تمومه.تازه شناخت باید شروع بشه.

در کنارش اخلاقیات منفیت رو هم کم رنگ کن.چون قاعدتا بیشتر از اینکه با مدرک هم سروکار داشته باشید با اخلاق هم سرو کار دارین.

نگو من اخلاقمو بهتر نمیکنم چون اون دختره ممکنه اخلاقش بد باشه بره پایینتر از من.اونم باید مثه تو به فکر کم کردن نواقص اخلاقیش باشه و گرنه دختری که فقط به قیافه و مدرکش مینازه زن زندگیه؟

حالا فوق دیپلم نه..لیسانس و فوق که زیاده...قیافه هم که تشکرات فراوان از محصولات ارایشی...
بازه انتخابی تو خصوصا که پسری محدود نیست.بلکه مسیر شناخت و اعتماد به دختر رو قبلا درست نرفتی همین باعث شده بترسی.

موفق باشی