نمایش نسخه قابل چاپ
چطوری ردش کردین عزیزم؟
امیدوارم بهترین تصمیم رو در زندگیت بگیری و خوشبخت بشی .
ولی یادت نره همیشه به خدا توکل کن و ازش بخواه که بهترین راه رو جلوی پات بگذاره ، چون فقط خدا میدونه چی به صلاح ما هست .
اونوقت هر اتفاقی بیفته مطمئن هستی که خواست خدا بوده . خدا بنده هاش رو دوست داره و وقتی بهش توکل کنی پشیمون نمیشی .
همیشه توکلم به خدا بوده وهست و بهش ایمان دارم...
حالا هم از خودش خواستم:323:
بنده خدا اون پسره که از مشکلات من خبر نداشت دلم نمیخواست اذیتش کنم
کلی حرف زدیم که خودش به این نتیجه برسه مه نرسید
دیگه حال من خراب شد استرس گرفتم اونم از چهرم فهمید نگرانم گفت انگار نگرانی منم یکم مقدمه چینی کردم و گفتم شاید ناراحت شید اما تصمیم ازدواج با رودربایسی که نمیشه/نشستیم که تصمیم بگیریم/و باید صادق باشیم/یه چیزایی حسیه و شاید منطقی نباشه اما مهمه/من احساس میکنم روحیاتمون باهم سازگاری ندارن و شاید اولش خوب باشیم اما به مشکل برمیخوریم/شاید من خیلی خاص باشم اما اینجوریم دیگه/اونمگفتش احساس میکنم هر اخلاقی رو نمی پذیرید و به مشکل برخورد میکنیم/اما رنگش عوض شد یهو وا رفت ولی خوب دیگه حقیقت رو گفتم من
امروز مامانش زنگ زده عذرخواهی کرده که این مدت مزاحم شدن و گفته پسرم گفته انگارنمیتونم انتظاراتشو براورده کنم
امیدوارم رد کردنش بخشی از مسیر خوشبختیت بوده باشه.
بابام سفت و سخت میگه دختر به لر نمیدم!
آخه این جز کدوم آیین مسلموناس؟
دیگه دارم میمیرم:302::302:
چیکار کنم توروخدا کمکم کنید:323:
حق داری بهم ریخته باشی.نقل قول:
نوشته اصلی توسط nanila
نظر شخصی:
احتمالن پدرت بهشون اطمینان داده بود که جوابت مثبته و حالا که خلافش پیش اومده عصبانیه و
جواب شما رو از چشم اون پسر می بینه.یه مدت نه از ازدواج نه از دوستت حرفی نزن بهشم بگو
فعلن تماس نگیره.بذار عصبانیت پدرت فروکش کنه.
توروخدا بگید چطور خانوادمو راضی کنم؟
سلام دوست من
اتفاقا یکی از دوستان منم مشکل شما رو داشت، با اینکه دختر 34 ساله و استاد دانشگاه بود، خاستگار 40 ساله چون لر بود، پدر اجازه نمیداد، 2 ساله تمام طول کشید! اونقدر بابای دوستم سنگ جلو پای داماد انداخت که نگو!! و لی بالاخره بعد از 2 سال بابا راضی شد، عید فطر عقدشون بود:227:
به نظرم یه مدت هیچ کاری نکن، بزار عصبانیت بابا فروکش کنه، راستی مامان هیچ نفوذی رو بابا ندارن؟ معمولا این جور موقع ها نقش مادر ها حیاتی و اساسی هست! مادر ها هم راحت تر راضی میشن.
برات آرزوی موفقیت میکنم:72:
:302:مامانم خودشو کشیده کنار
میگه من نمیتونم پس فردا مشکلی واست پیش اومد بابات بگه تو گفتی!
منم باهاشون قهرم
مام یک سال و نیمه داریم عذاب میکشیم.بسه دیگه
من شرایط بهتر و رفاه بیشتر نمیخوام باید چیکار کنم؟
متاسفانه خانواده من خیلی به فکر حرف و نظر فامیل و مردمن:302:
عزیزم
موضوع رفاه بیشتر نیست! واقعا دلایل بابا رو بشنو، پدر و مادر که بد شما رو نمیخوان! یه چند وقتی که گذشت، یه جلسه اساسی با بابا بزار، کاملا منطقی و به دور از احساس، نظراتشون را بشنو، نقد کن، تعمیم بده، اگر فکر میکنی، انتخاب عشقت ارزش همه کار داره، شما هم دلایلت را با دلیل و منطق و برهان بگو...
چرا راضی نشن، قهر چیه! بچه بازیه کامله، با قهر نه تنها چیزی درست نمیشه بلکه به این باور بزرگترها بیشتر کمک میکنی که شما هنوز بزرگ نشدی و صلاحیت انتخاب نداری! باید اونقدر باورت کنن که دست رو هر کی گذاشتی به انتخابت احترام بزارن!!
به نظرم اول از همه رو خودت و نحوه برخوردت با خانواده کار کن، باقیه ماجرا خود به خود حل میشه!!
توکل به خدا:323::323: