نمایش نسخه قابل چاپ
خونواده همسرم چون شهرستان زندگی میکنن واسه همین آبرو و حرفه مردن تو شهرشون واسشون خیلی مهمه، به نظرتون اگه ازش خبری نشدش کاره درستی هستش خانوادم با یکی از بزرگای فامیلشون مثلا دائی همسرم تماس بگیران وبگ ن پا در میونی کنه تا شوهرم رضایت به طلاق بده؟ یا مثلان مهر رو اجرا بزارم تا از بلوک شدنه اموالش بترسه چون خودش انجا نیستش که پرداخت کنه و واسه شوهره من هم ۱ ، یک تومانی هم مرگ هستش واسه خارج کردن واسه همین زیره باره پرداخته مهریه نمیره شیاد بترسه و رضایت بده
سلام عزیزم
اگر واقعا تصمیمت به طلاق هست، برئ دادگاه درخواست طلاق بکن، مهریه که نمیتونی از ایشان بگیری فقط پروسه طولانیتر و فرسایشی تر میشه
اینجوری همسرتون هم میتونه تو شهرشون بگه که همسرم تقاضای طلاق کرده و خلاصه راحت تر طلاقت میده
عزیزم مطمئنی که داری کار درستی می کنی؟
مطمئنی که شناختی که از همسرت و خصوصیات مثبت و منفیش پیدا کردی درست و اساسیه؟
آیا قضیه طلاق رو قبل از در میون گذاشتن با وکیل با خود همسرت در میون گذاشتی؟
سخنی با دوستان: چرا اینقدر مراجعه کننده را تشویق به جدایی می کنید؟ ما اصلا نمی دانیم ایشون (خود مراجعه کننده) چه خصوصیات اخلاقی ای دارند و چه شرایطی بر روابط ایشون و همسرشون حاکمه. ازتون خواهش می کنم کمی ارامتر.
بله من تصمیمه قطی دارم واسه طلاق ، با همسرم هم مطرح کردم ایشون مخالف بودن ولی خوب حاضر به تغیری رویه دادن هم نیستن، ما کلان ۲ انسان هستیم با دو فرهنگه کاملا متفاوت که به هیچ وجهی قادر به درکه هم نمیشیم هیچ وقت ، شرایطه کودکی، نوجوانی ایشون و اخانوداشون با من و خانوادم از آسمون تا زمین متفاوت بوده ، راستش من تحمله کسی که خسیس باشه ، بی مسولیت باشه و حتا در این سن نتونه درک کنه نقشه زن در زندگی زناشوئی و وظیفه مرد در قبالش رو نمیتونم به پذیرم . وقتی همسره من در محله کارش گفته این خانوم دوسته دختره من هستش من باید چه کار کنم ؟ وقتی میگن با خودت پول، خونه و ماشین نیاوردی برو به سلامت من باید چه کار کنم؟ وقتی میگه خونه من جای مفت خوری نیستش من باید چه کار کنم؟ راستش با ی مشاور هم صحبت کردم که گفتش شما از نظره فرهنگی و خانواده خیلی باهم تفاوت دارد که به سختی میشه کناره هم جور باشد ، راستش در این مورد وقتی خوبی ها و بدی های همسرم رو لیست کردم دیدم نوکاته منفی خیلی سنگینه که من نمیتونم واسه یک عمر با خودم کش مکش داشته باشم. من دلم نمیخاادش بچه من تو ی مهیته متشنج بزرگ بشه و تاربیاته ۲ گانه داشته باشه
باز هم اگه دوستان میبینن شاید هنوز جای واسه فکر هستش ممنون میشم اگه راهنمائی کنید
بچه ها میترسم گیر بیوفتم دسته این ادامه عقده ای ، میترسم هیچ وقت طلاقم رو نده ....نقل قول:
نوشته اصلی توسط Freedom79
سلام دوست عزیزنقل قول:
نوشته اصلی توسط deljoo_deltang
فکر کنم شما خیلی زود قضاوت میکنین و این اصلا درست نیست، اگر منظورتون من بودم که تشویق به طلاق نکردم و خانم freedom از 2مرداد که عضو شدن و مشکلشون را مطرح کردن تصمیم به طلاق داشتند، و حالاهم با تصمیم خودشون تصمیم به جدایی گرفتند و حالا مشکل مطرح کردن طلاق را دارند،
Freedom عزیز
با احترام به گفته دوستمون، ما از شرایط شما و روابطتان در حد گفته های شما مطلع هستیم، تصمیم به طلاق گرفتین، آیا واقعا شرایط بعد از طلاق را بررسی کرده ای؟ دورانه سختیه، آمادگیه پذیرشه این دوران را دارین؟
اگر همه چز را بررسی کردین و 100% طلاق میخواین، قوانینی وجود داره که شما خودتون اقدام به طلاق کنین، که فکر کنم میشه از نوع طلاق خلع البته شما باید از حق و حقوقتون بگذرین مگر اینکه همسر به دلبخواهش بخواد چیزی هدیه کنه، یا اگر همسر موافق باشه شما باید بخشی از حق و حقوقتون را حتی ناچیز بگذرین
پس نگرانه اون بخشه قضیه نباش و فقط با یک وکیل مشورت کن
اما باز هم قبل از وکیل یه مشاوره ای بگیر
از لحاظ حقوقی اگر
elahe من با شما نبودم. اصلا منظورم کاربر خاصی نبود بلکه نحوه پست ها در این تاپیک بود. من بارها در این سایت دیده ام که وقتی زنی یا مردی از همسر خود ناراحت است چطور تمام خاطرات را به بدترین شکل ممکن بیان می کند که پاسخ دهندگان تنها سعی می کنند دلسوزی کنند و البته مستقیم نمی گویند طلاق بگیر بلکه می گویند اره تو بدبختی یا همسرت خیلی بده و یا مشکلت حل نمی شه و یا تو خیلی خوب یکه ت احالا تونستی تحمل کنی و ...و به نوعی مراجعه کننده رو از پیدا کردن راه حل ناامید می کنند و به طلاق سوق می دهند.
بعد از مدتی می بینیم همان مراجعه کننده که حالا ناراحتیش تمام شده یا هیجاناتش فرو کش کرده شروع می کند به تعریف از زندگی با همسرش.
و البته دقیقا به همین دلیل است که باید مواظب باشیم که کلام ما باعث ناامیدی مراجعه کننده از پیدا کردن راه حل نشود.
برای Freedom هم بهتر است چنین مساله ای را مد نظر بگیریم که شاید خطای دید دارد یا ابعادی وجود دارد که از دید ما پنهان است. شاید بهتر باشد او را تشویق کنیم که به واکاوی خود بپردازد و سهم خود را از مشکلی که هم اکنون دارد پیدا کند.
با ارزوی بهترین ها
سلام ممنونم که به پست من هم سر میزنید
حق با شما هستش من هم خالی از اشکالات نبودم ، مسله ساده گرفتنه ازدواجم با حداقله مهریه همین بائس شدش که همسرم و خانوادش زرفیاته درک مسائل رو نداشته باشن و دچاره سوه تفاهم بشن که لابد من عیب و ایرادی داشتم ، یا مصلا مجبور و وادار نکردم همسرم به گرفتنه منزلی که در شان ۲ انسانه باشه واسه شروع زندگی و یا عنوان کردنه صادقانه هر آنچه از ماله دنیا از خانواده به من داده شده بوده . من هم اشتباه کردم که خیلی با صداقت جلو اومدم و به قوله معروف خیلی خاکی وارده این زندگی مشترک شدم، ولی قدیمی ها راست گفتن دختر وقتی باید پا تو خونه شوهر بزاره که شوهره امکاناته زندگی فراهم کرده باشه یا باید بیشتر دقت میکردم که آیا همسره من حسه مسولیت پذیری داره یا نداره که البته این هم چیزی نبودش که قبل از زیره ۱ سقف رفتن معلوم بشه . حتا اشتباه کردم که هیچ وقت مجبورش نکردم احتیاجاته من رو به عنوانه زنش بر اورده کنه
عزیزم زندگیت با همچین آدمی به بن بست میخوره برو پی زندگی خودت