رفتارهای غلط من در زندگی مشترک

الان يه اتفاقي واسه من افتاد كه فكر ميكنم يكي ديگه از رفتارهاي غلط من در زندگي مشتركه
نميخوام توضيح بدم كه چي بود و چي شد.......

فقط ميخوام بگم از اين به بعد وقتي من و همسرم در مورد يه كاري يا برنامه اي كه فقط مربوط به خودمونه تصميمي گرفتيم اجازه دخالت به ديگران رو ندم و نذارم تغييري در برنامه ايجاد كنن.بايد با رفتار جرات مندانه ( كه متاسفانه بلد نيستم) به اون شخص بگم: معذرت ميخوام ما در اين رابطه صحبت كرديم و اين تصميمو گرفتيم.

خب به هر حال اگر من برنامه رو به هم بزنم ممكنه شوهرم ناراحت بشه(:302:خدا نكنه ازم ناراحت شه)


كاش زودتر بتونم جراتمندانه رفتار كنم:323:

رفتار غلط من اینه که هیچ اعتمادی در مورد مسائل مالی بهش ندارم و همش میخوام کنترل همه امور مالی دست خودم باشه.یکی دیگه اینکه خیلی خیلی سر هر چیز ناخوشایندی گریه میکنم و خیلی زود رنجم و بنده خدا اینقدر باید تلاش بکنه تا از دلم بیرون بیاره.

رفتار غلط دیگه ام.... از رفتارهای غلط گذشته هنوز به طور کامل درس نگرفتم و گاهی تکرارشون میکنم(البته ناخود آگاه):302:

سلام دوستان رفتارهای اشتباه من که زود عصبانی میشم وانقدر غرمیزنم که خودم از صدای خودم سرم درد میگیره سرزنش می کنم ذهن خوانی تا دلت بخواد کمکهای مالی فراوان به همسر و زندگی و در قبالش توقع دارم البته قبلا اینطوری بودم .

سلام خیلی عنوان جالبی هست
من شخصا گاهی به رفتارای اشتباهم اعتراف نمیکنم که خودش یه نوع عیب محسوب میشه
یکی دیگه از رفتارای بدم اینه که با وجودی که اطرافیانم دوست دارم اما خیلی این حس منتقل بهشون نمیکنم
البته خیلی سعی کردم رفعش کنم اما نهایتا خیلی تغییر نمیکنم
بازم ممنون از این تایپک مرسی

یکی از اشتباهات من در زندگی گذشته ام این بود که فکر می کردم صداقت یعنی که جزییات هر اتفاق و هر مساله ایی رو با شوهرم در میون بذارم. از اونجایی که ظرفیت انسان ها و منطقشون باهم فرق می کنه باعث شد که در بعضی مواقع نسبت به بعضی از افراد خانواده ام یا دوستان جبهه گیری کنه و یه حالت خاله زنکی پیدا کنه.
از دیگر اشتباهاتم این بود سنگ بنای ازدواجم رو اشتباه گذاشتم. حمایت های بیش از حد و نداشتن هیچ خواسته ایی ازش در هیچ زمینه ایی در 2 سال اول زندگی ام باعث شد که به این رویه عادت کنه و منم دچار سرخوردگی بشم چون به خواسته هام نرسیده بودم.
اشتباهات جزئی دیگه ام: حساسیت به نظم و مرتبی خونه- صمیمیت بیش از اندازه با خانواده شوهرم که باعث شد مشکلاتشون همیشه تو زندگی من وجود داشته باشه و منو از لحاظ روحی و جسمی و مالی درگیر کنه-مقرراتی بودن

بله............باز من اومدم با اشتباهاتم.....كاش يه روز بشه كه از اين تاپيك برم و برنگردم


يكي ديگه از اشتباهات من اينه كه جديدا خيلي حساس شدم به همسرم همش بهش ميگم چرا اينطوري كردي چرا اينطوري....خيلي گير ميدم بهش خودم فكر ميكنم مال وابستگيه زياديه كه بهش دارم كه در همين راستاي گير دادنام يهويي هم عين بمب منفجر ميشم و همه بايد سنگر بگيرن.خودمم خيلي اينجور مواقع اذيت ميشم البته فوري هم پشيمون ميشم و معذرت ميخوام ولي خب مگه طفلي تا كي بايد تحمل كنه.

باور كنيد يك ماهيه اينجوري شدم كاش يكي راهنماييم كنه بگه راه حلش چيه

خودت فكر مي كني چرا اينجوري شدي؟

گلنوش جان پیشنهاد میکنم اگه واقعا این موضوع ناراحتت میکنه یه تاپیک براش باز کنی و دقیقتر مشکلتو بگی.این جوری دوستان میتونن بهتر راهنماییت کنن اما اگر فقط در حد یک مسئله کوچیکه و ریشه ی بیرونی خاصی نداره باید سعی کنی خودتو کمی کنترل کنی و در مورد اون قسمت که گفتی به خاطر وابستگی زیاده بهتر وابستگی رو رفته رفته به دلبستگی تبدیل کنی.
دوستان گلم لطفا از پرسیدن سوال و مسائل غیر مرتبط با تاپیک خودداری کنید چون قصد من اینه که این تاپیک فقط در راستای همون هدف اولین پست پیش بره پیشاپیش از همکاری همه تون ممنونم.:72:

رفتارغلط من درزندگی مشترک نداشتن رفتار جرات مندانه و اینکه حس می کردم این همسرم هست که خیلی بیشتر از من باید من رو درک کنه وبه خواسته هام بها بده.مدتی است دارم تمرین می کنم رفتار جرات مندانه رو و همچنین تصمیم گرفتم خودم به کوچکترین خواسته های همسرم هم ارزش بدم و اثرجادویی این کار رو دیدم.ایشون خیلی بیشتر از گذشته به من و خواسته هام اهمیت می دن.