نمایش نسخه قابل چاپ
سلام.
دیگه دارم تعادل روانیمو از دست می دم . همش فکر می کنم می خواد بگه از مهریه ات باید بگذری تا باهات زندگی کنم.یعنی از حرفای که زد تقریبا 90 درصد مطمئنم که شرطش اینه. از فکر کردن به این مسئله مغزم می ترکه. چرا هیچکس کمکی نمی کنه. بهم بگین من چی بگم بهش . من نمی خوام زندگیم بپاشه.
دوست عزیز نقل قول بالا اولین پست من بودنقل قول:
نوشته اصلی توسط sanjab
دوستان و کارشناسان ازجمله بالهای صداقت و دکتربینگو و اریکس و....
راهنماییهارو کردند گوش ندادی اوضاع رو وخیم تر کردی حالا چه انتظاری داری
مگه نگفتیم جلو نرو خانواده ها رو فعلا در گیر نکن ....
کارشناسام می بینند شما کارهایی که خودت می خواهی بدون فکر و تنها با احساس انجام می دهی بنابراین کمتر نظر می دهند.
وقتی من این تاپیکو باز کردم خانواده ها درگیر شده بودن. می دونم نباید درگیر می شدن و دخالتاشون وضعیتو بدتر کرده. ولی الان که من نمی تونم برگردم عقب . بهم بگین الان چی کار باید بکنم
ما کاری به زمان باز کردن تاپیک نداریم آخرین اقدام نادرست شما به نظر من البته رفتن شما به همراه پدر نزد نامزدتون هست که شرایط رو پیچیده تر کرد ودر واقع برگ برنده ای دست نامزدتون داد که شرط برای ادامه این رابطه قرار دهد.نقل قول:
نوشته اصلی توسط parvane123
حالا فعلا فقط صبر کنید و توکل بر خدا و لطفا هیچ اقدام دیگری نکنید تا زمانی که شرطهای ایشان رابشنوید بعد که شرطهایش را شنیدید بیان کنید که باید در موردش فکر کنم و زمان بخواهید
بعد حضورا پیش مشاوری بروید و شرطها را بیان کنید تا راهنماییتان کند وهم اینجا بیان کنید که امیدوارم کارشناسان تالار محبت کنند و راهنمایهای لازم را در مورد شما بیان کنند.
موفق باشید.
نقل قول:
نوشته اصلی توسط parvane123
سلام پروانه خانم
من هم مثل sanjab همین حرف ها رو زدم و همین اعتقاد رو داشتم که سراغش رو نگیرید
من با نظرشون موافق هستم
اما شما عجله کردید و به همراه پدرتون رفتید
حالا گذشته نباید افسوس بخورید
از این به بعد رو سنجیده عمل کنید و زود تصمیم نگیرید
سعی کنید بر احساسات خودتون کنترل داشته باشید
میدون که سخته اما سعی کنید
الان فقط صبر کنید
خیلی صبر خوبه و خود صبر مشکلات شما رو حل میکنه
موفق باشید
سلام.
من به خاطر همسرم و اینکه قرار بود تیر ماه سر خونه و زندگیمون بریم کارمو منتقل کردم به شهری که اون کار می کنه که حدود2.5 ساعت با شهر خودمون فاصله داره و مجبورم هر روز رفت و امد بکنم.توی این هوای گرم و با نزدیکی ماه رمضان واقعا رفت و امد خستم می کنه. پس نمی تونستم خیلی منتظر باشم تا هر وقت همسرم خواست اقدام بکنه. من تکلیفم باید زودتر مشخص بشه یعنی اگه قراره دیگه با هم زندگی نکنیم قبل از اینکه انتقال دائم بهم بزنن کارمو دوباره منتقل کنم شهر خودمون. از همه دوستان این تالار خواهش می کنم کمک کنین بهترین تصمیم رو بگیرم. من بهش علاقه دارم اونهم اوایل داشت ولی فکر می کنم الان نداره. به نظرتون الان بهترین کار چیه
سلام.
امروز 10 روز تموم شد و رفتیم خونشون. همونطور که حدس می زدم گفت مهریه رو باید تا حد 10-20 تا کم کنم. همینطور گفت باید تعهد بدم که دیگه حالم بد نمیشه /میگه تمارض می کنم./ اونجا بحث بالا گرفت و خیلی از حرفهایی که نباید زده بشه زده شد. بین خانواده من و نامزدم. پدرم گفت نمی تونیم اینو قبول کنیم و حرف جدایی زده شد . من هنوز دوستش دارم و به ادامه زندگی امیدوارم. منم بهش گفتم حق طلاق و حق مسکن و حق حضانتو می خوام . قرار شد فکر کنیم و 5شنبه بهش جواب بدیم. به نظرتون چی کار کنم/ تورو خدا جواب بدین.
از نظر من صد در صد این کار اشتباه است
عزیزم شما که فرزندی نداری پس حق حضانت منتفی است در حال حاضر منظورم اینه که داشتن و نداشتن اون فرقی نمی کنه
حق طلاق وقتی مهریه 10 سکه است به چه کاری می اد ؟ ایشون 10 سکه را می دن و طلاق
من اگه جای شما بودم شرطم برای ادامه زندگی رفتن به مشاوره بود نه تغییر مفاد عقد نامه
راستی مهریه شما چند تا سکه است ؟
پروانه جان،
این مساله بیماری چیه؟ منظورشون چیه؟ می تونی واضح تر بگی؟
مهریه من 400 تاست. در مورد رفتن به مشاور هم هر قدر بهش گفتم اصلا و ابدا قبول نمی کنه. می گه خودش تنها رفته و مشاور بهش گفته زندگی ارومی با من نخواهد داشت و این شرطو می ذاره تادر اینده خیالش راحت باشه. در مورد بیماری هم 2 بار منو شدیدا ناراحت کرد یه بار تو همین جریان اختلافاتمون رفتم شهر محل کارش تا با هم حرف بزنیم اون از دیدنم ناراخت شد و حاضر نبود باهام صحبت کنه ولی من اصرار کردم. خلاصه اخرش سرمنو یه جوری گرم کرد و بذون اینکه من بفهمم به پدرش زنگ زد و پدرشم به پدر من زنگ زد که بیاین دخترتونو ببرین و از پسر من چی می خواد و از این حرفا. پدرم هم با من تماس گرفت. اون موقع بود که من حالم بد شد نمی تونستم جلومو بگیرم 1 ساعت با صدای بلند گریه کردم حس کردم صورتم متورم شده دستام بی حس شده بود . قفسه سینم درد می کرد و نشستم کنار خیابون . بعدشم با صدای بلند داد زدم و حلقه مو پرت کردم روش و برگشتم خونمون. نمی گم این کارم درست بود ولی واقعا عصبانیم کرده بود. حالا اقا دقیقا انگشت رو اون مسئله گذاشته. هواهش می کنم کمک کنین تا چند روز دیگه باید بهش جواب بدم.