مشاعره ( با اشعار گلچین و محتوایی)

بنشين، مرو، چه غم كه شب از نيمه رفته است بگذار تا سپيده بخندد به روي ما بنشين، ببين كه دختر خورشيد "صبحگاه" حسرت خورد ز روشني آرزوي ما

ای گل نشستن با خسان، پیوسته ات گر خوست
روزی بیاید کز تو نه رنگی به جا نه بوست

تو را آن به که روی خود ز مشتاقان بپوشانی
که شادی جهانگیری غم لشکر نمی ارزد

دل خوشِ گرمای کسی نیستم آمده ام تا تو بسوزانی ام آمده ام با عطش سالها تا تو کمی عشق بنوشانی ام ماهیِ برگشته ز دریا شدم تا تو بگیری و بمیرانیم خوب ترین حادثه میدانم ات خوب ترین حادثه میدانی ام؟ حرف بزن، ابرِ مرا باز کن دیر زمانیست که بارانی ام حرف بزن، حرف بزن، سالهاست تشنه ی یک صحبتِ طولانی ام

مستی سلامت می‌کند پنهان پیامت می‌کند
آن کو دلش را برده‌ای جان هم غلامت می‌کند

دوش چه خورده ای دلا راست بگو نهان مکن
بوی شراب میدهی خربزه در دهان مکن

دلگیرم از خموشیِ تقویمِ روی میز از دنگ دنگِ ساعت دیوار خسته ام از او که گفت یار تو هستم ولی نبود از خود که زخم خورده ام از یار خسته ام

ما درس سحر در ره میخانه نهادیم
مقصود دعا در ره جانانه نهادیم
بر خرمن صد عارف زاهد زند آتش
این داغ که ما بر دل دیوانه نهادیم

من به خود نامدم این جا که به خود باز روم
آن که آورد مرا باز برد در وطنم

مرنجان دلم را که این مرغ وحشی
زبامی که برخواست مشکل نشیند

دانی که چرا کنند نهان گنج زیر خاک؟ یعنی که خاک بر سر اسباب دنیوی

يكدم ز گرد پيكر من بشكاف
بشكاف اين حجاب سياهي را
شايد درون سينه ي من بيني
اين مايه ي گناه و تباهي را

ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی
دل بی تو به جان آمد و وقتست که باز آیی

یک چشمِ من اندر غم دلدار گریست چشم دگرم حسود بود و نگریست چون روز وصال آمد او را بستم گفتم نَگریستی نباید نِگریست

تو را می بینم و هر دم زیادت می شود دردم
مرا می بینی و هر دم زیادت می کنی دردم
به سامانم نمی پرسی نمیدانم چه سرداری
به درمانم نمی کوشی نمی دانی مگر دردم

تنگی می لعل خواهم و دیوانی سد رمقی خواهد و نصف نانی وانگه من و تو نشسته در ویرانی خوش تر بود آن ز ملکت سلطانی

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

ارسال من و سابینای عزیز همزمان شد!شعر سابینا قشنگ تره.(عشقولانست).اونو ادامه بدید.حرف "م"

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سابینا

تو را می بینم و هر دم زیادت می شود دردم
مرا می بینی و هر دم زیادت می کنی دردم

---

با تشکر از سابینا خانم به خاطر این شعر زیبا.
با اجازه من ایراد کوچکی که در شعر هست رو اصلاح می کنم:

مرا می‌بینی و هر دم زیادت می‌کنی دردم
تو را می‌بینم و میلم زیادت می‌شود هر دم


این هم شعر من:

من از آن حُسنِ روزافزون که یوسف داشت دانستم
که عشق، از پرده‌ی عصمت، برون آرد زلیخا را

چه شعری بهتر از این که اینجا بگی
الا یا ایهاالساقی ادرکوسا و ناولها
که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل ها
( از حامد عزیز بابت تصحیحشون تشکر می کنم )

ای ماجرای شعر و شب های جنونِ من آخر چگونه سر کنم بی ماجرا امشب؟

بمیرید بمیرید در این عشق بمیرید
در این عشق چو مردید همه روح پذیرید

دلم فریاد میخواهد ولی در انزوای خویش چه بی آزار با دیوار نجوا میکنم هر شب

بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم
همه تن چشم شد و خیره به دنبال تو گشتم ...


بددددددددو دختر مهربون میبینم این بالا آنلاینی

چون شما از آذربایجانی یک شعر از شهریار می نویسم:

می رسد قرنی به پایان و سپهر بایگان
دفتر دوران ما هم بایگانی می کند

دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد
به زیر آن درختی رو که او گل های تر دارد



ممنونم حامد عزیز
اتفاقا تو ذهنم بود که چند تا شعر ترکی اینجا بیارم به موقعش!

دلا مباش چنین هرزه گرد و هرجایی
که هیچ کار ز پیشت بدین هنر نرود

البته من ترکی بلد نیستم... جواب شعر ترکی نمی تونم بدهم :)

دلارام در بر دلارام جوی
لب از تشنگی خشک بر طرف جوی



ترجمه ش رو هم میذارم برای فارس زبانان

یکی درد و یکی درمان پسندد
یکی وصل و یکی هجران پسندد
من از درمان و درد و وصل و هجران
پسندم آنچه را جانان پسندد

دست از طلب ندارم
تا کام من برآید
یا جان رسد به جانان
یا جان ز تن درآید

دل برقرار نیست که گویم نصیحتی
از راه عقل و معرفتش رهنمون شود

در این سرای بی کسی کسی به در نمیزند
به دشت پر ملال ما پرنده پر نمی زند...

دارم از زلف سـیــاهــش گله چــنــدان که مپرس
که چنان ز او شده ام بی سر و سامان که مپرس

سن سیز ای گل کونلومون بیردم قراری یوخدو یوخ
سندن اوزگه نیله سین ، بیر غمگساری یوخدو یوخ

ترجمه: دل من ای گل بی تو قراری ندارد
بی تو چه کند که غمگساری ندارد

خدا را بلبلان تنها مخوانيد
مرا هم يک نفس از خود بدانيد
هزاران قصه ی نا گفته دارم
غمم را بشنويد، از خود مرانيد!

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

جالبه که آخر شعرت با خ تموم می شه. شعر فارسی فکر نکنم بشه به این راحتی پیدا کرد که با خ تموم بشه :)

دوای درد عاشق را کسی کو سهل پندارد
ز فکر آنان که در تدبیر درمانند، درمانند

درد دل خسته دردمندان دانند
ني خوش منشان و خيره خندان دانند

در نمازم خم ابروي تو با ياد آمد
حالتي رفت كه محراب به فرياد آمد
از من اكنون طمع صبر و دل و هوش مدار
كان تحمل كه تو ديدي همه بر باد آمد

دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ ارزد
به می بفروش دلق ما کز این بهتر نمی‌ ارزد

دلبر كه جان فرسود ازو كام دلم نگشود ازو
نوميد نتوان بود از ازو باشد كه دلداري كند

در هوایت بی قرارم روز و شب
سر ز کویت بر نتابم روز و شب

به دو صد بام بر آیم، به دو صد دام در آیم *** چه کنم؟ آهوی جانم سر سودای تو دارد