نمایش نسخه قابل چاپ
در آن شبی که برای همیشه می رفتی
در آن شب پیوند
طنین خنده من سقف خانه را برداشت
« کدام ترس تو را اینچنین عجولانه
« به دام بسته تسلیم تن
- فرو غلتاند؟!
و خنده ها نه مقطع که آبشاری بود
وخنده؟!
خنده نه،
قهقاه گریه واری بود
که چشمهای مرا در زلال اشک نشاند
و من
به آن کسی
کز انهدام درختان باغ می آمد
سلام می کردم
سلام مضطربم در هوا معلق ماند
و چشمهای مرا در زلال اشک نشاند
دوباره با من باش!
پناه خاطره ام
- ای دو چشم روشن باش!
هنوز در شب من آن دو چشم روشن هست
اگر چه فاصله ما...
- چگونه بتوان گفت؟
- هنوز با من هست
کجایی ای همه خوبی
ای همه بخشش
چه مهربان بودی وقتی که شعر می خواندی
چه مهربان بودی
- وقتی که مهربان بودی
...
در میان من و تو فاصله هاست
گاه می اندیشم!
- می توانی تو به لبخندی این فاصله را برداری!
تو توانایی بخشش داری
دستهای تو توانایی آن را دارد؛
- که مرا
زندگانی بخشد
چشمهای تو به من
زندگی می بخشد
و تو چون مصرع شعری زیبا
سطر برجسته ای از زندگی من هستی
anigma جاننقل قول:
نوشته اصلی توسط anigma
منظورت از کارو شاعرش بود ؟؟ این شعر که مال فروغ فرخزاده
parmise08 این شعر رو " کارو ناظریان " به شکل ترانه خونده و بقدری خوندنش با حس شعر همخونی داره که حس میکنی بعد از خوندن این ترانه میخواسته خودش کشی کنه !!
ساده بودی مثل سایه , مثل شبنم رو شقایق
مثل لبخند سپیده , مثل شب گریه ی عاشق
بی تو شب دوباره آیینه , روبه روی غم گرفته
پنجره بازه رو به بارون , من ولی دلم گرفته
واژه رنگ زندگی بود , وقتی تو فکر تو بودم
عطر گل با نفسم بود , وقتی از تو می سرودم
وقته راهی شدن تو , کفترها شعرام و بردن
چشام از ستاره سوختن , منو به گریه سپردن
رفتی و شب پر شد از من , از من و دلواپسی هام
رفتی و منو سپردی , به زوال اطلسی هام
:72:
از دل افروزترين روز جهان
خاطره اي با من هست
به شما ارزاني :
سحري بود و هنوز
گوهر ماه به گيسوي شب آويخته بود
گل ياس
عشق در جان هوا ريخته بود
من به ديدار سحر مي رفتم
نفسم با نفس ياس در آميخته بود
مي گشودم پر و مي رفتم و مي گفتم : هاي
بسراي اي دل شيدا بسراي
اين دل افروزترين روز جهان را بنگر
تو دلاويزترين شعر جهان را بسراي
آسمان ، ياس ، سحر ، ماه ، نسيم
روح در جسم جهان ريخته اند
شور و شوق تو برانگيخته اند
تو هم اي مرغك تنها بسراي
همه درهاي رهايي بسته ست
تا گشايي به نسيم سخني ، پنجره اي را بسراي
بسراي ....
من بدنبال دلاويزترين شعر جهان مي رفتم
در افق پشت سراپرده نور
باغ هاي گل سرخ
شاخه گسترده به مهر
غنچه آورده به ناز
دم به دم از نفس باد سحر غنچه ها مي شد باز .
غنچه ها ميشد باز
باغ هاي گل سرخ
باغ هاي گل سرخ
يك گل سرخ درشت از دل دريا برخاست
چون گل افشاني لبخند تو
در لحظه شيرين شكفتن
خورشيد
چه فروغي به جهان مي بخشيد
چه شكوهي ...
همه عالم به تماشا برخاست
من به دنبال دلاويزترين شعر جهان مي گشتم
دو كبوتر در اوج
بال در بال گذر مي كردند
دو صنوبر در باغ
سرفراگوش هم آورده به نجوا غزلي مي خواندند
مرغ دريايي با جفت خوداز ساحل دور
رو نهادند به دروازه نور ....
چمن خاطره من نيز ز جان مايه عشق
در سراپرده دل
غنچه اي مي پرورد
ـ هديه اي مي آورد ـ
برگ هايش كم كم باز شدند
برگ ها باز شدند
يافتم ! يافتم ! آن نكته كه مي خواستمش
با شكوفايي خورشيد
گل افشاني لبخند تو
آراستمش
تاروپودش را از خوبي و مهر
خوشتر از تافته ياس و سحر بافته ام
دوستت دارم را
من دلاويزترين شعر جهان يافته ام
اين گل سرخ من است
دامني پر گل ازين گل كه دهي هديه به خلق
كه بري خانه دشمن
كه فشاني بردوست
راز خوشبختي هركس به پراكندن اوست
در دل مردم عالم به خدا
نورخواهد پاشيد
روح خواهد پاشيد
تو هم اي خوب من اين نكته به تكرار بگو
بگو اين دلاويزترين شعر جهان را همه وقت
نه به يك بار و به ده بار كه صد بار بگو
« دوستم داري » را از من بسيار بپرس!
« دوستت دارم » را با من بسيار بگو !
.... فریدون مشیری .....
نقل قول:
نوشته اصلی توسط anigma
خب واسه ما هم بذار دانلود کنیم بی نصیب نمونیم .
parmis08 به دلایلی که در تاپیک موسیقی توضیح دادم قرار شد دیگه در این تالار موزیک ارسال نکنم ، ولی به همراه چند تا از دوستان در حال تدارک ایجاد تالاری در حیطه موسیقی هستیم که انشااله آلبوم کامل آقای کارو ناظریان رو هم که آلبوم زیبا و البته کم یابی هم هست با عنوان " خورشید خاموش " ( هیچ وقت آهنگ های ایشون به طور رسمی مجال انتشار نیافته ( و به صورت دست به دست و از طریق اینترنت پخش شده ) به دلیل گرایش های سیاسی خاصی که داشتند " همانند آقای امیر آرام ") در اون اونجا قرار خواهم داد. ضمن اینکه به همراه یکی از دوستان مشغول بازسازی این آهنگ هستیم که انشااله اون رو هم در تالار بعد از افتتاح قرار خواهیم داد.
----------------------------------------------------------------------------------------
باورم کم کرده ام ای بهترین اما تو باور کن مرا
ذورقی در موج دریا باش و ناگه یار و یاور کن مرا
سر بلند کن ماه من شو ، غرق حیرت کن مرا
عاشقم من ، پیش مردم ، درس عبرت کن مرا
دو چشمت دردیست که بر جان من افتادست
بنازم این قلندر را هنوز از پا نیفتادست
اگر عاشق کشی رسم و مرام خوب رویان است
بکش مارا بکش مارا ، که داره میل به قربانت
پریشان خاطران ، آواره در صحرای گیسویت
هزاران شب ، خراب افتاده در کنج سر مویت
من از سمت سپاه عشق بازان امدم سویت
که بنویسم خجالت میکشد ماه ، از گل رویت
چند شوريده ،شوريده کني ناله وفرياد
صبر کن !صبر که از صبر رسد کار به جايي
دل ازمن از طرفي بردي و جان از طرفي
عقل و هوش از طرفي و تاب و توان از طرفي
عقل و عشقم به دو زنجير فرو بنشستند
اين مرا از طرفي مي کشد وان از طرفي
کي رهم ،من زخم موي تو و ابروي تو
که کمند از طرفيم است و کمان از طرفي
ان سوي کعبه مرا خواند و اين سوي کنشت
شيخ شهر از طرفي پيرمغان از طرفي
درميان لب و کفتار تومن بس به شکم
که يقين ازطرفي هست و گمان از طرفي
اي دل انصاف بده ،زين دو کدامين بهتر؟
ماه من از طرفي ،حور جنان از طرفي
ليک ازاينها هله غم نيست ،چو بينم درفارس
نشر دين از طرفي ،مهد امان از طرفي
پروین اعتصامی