خیلی تنهام

یه نقاشی برام کشیده، تازه مداد گرفتن رو یاد گرفته بود، اولین و آخرین نقاشی زندگیش، چقدر خوشحال شده بود از اینکه معجزه مداد رو می دید، با چه ذوقی خطها رو می کشید و بهشون نگاه می کرد، چقدر اون روز بوسش کردم و توی بغلم فشارش دادم، چقدر دلم براش تنگ شده، کاش یه خواب بود کاش از این خواب بیدار می شدم و می رفتم اون از توی تختش در می آوردم و بوش می کردم کاش سر کار نمی رتفم و پیشش می موندم کاش بیشتر باهاش بودم کاش بیشتر از بودنش لذت می بردم اصلا چرا اومد که بره وقتی راه رفتن رو یاد گرفت چقدر قه قهه می زد و از ته دل می خندید جرا این حرفها رو می زنم چرا باید بهش فکر کنم؟ کاش از یادم بره نمی خوام دیگه به خاطراتش فکر کنم کاش فراموشی بگیرم و دیگه چیزی یادم نیاد.. چقدر این حافظه مضخرفه
،

مي فهمم عزيزم

فكر نمي كني اگر ارتباط خودت را با اميد در اين شرايط نزديكتر كني براي برون رفت از اين حال روحي به هم بيشتر كمك مي كنيد ؟!

سلام روزن عزیزم .

کاملا درکت می‌کنم .از خدا می‌خوام بهت صبر بده .

عزیزم، این فکرو نکن. اون پاک پاک رفته. مگه اونایی که پاک میرن اونطرف، خدا بهشون وعده یه آرامش ابدی رو بهشون نداده؟
نمیدونم چقدر باید بگذره، ولی زودتر باید با همسرت حرف بزنی. الان شماها فقط حال همدیگرو میفهمید. فرصت همدلی رو از هم نگیرید.:72:

سلام روزن عزیزم خیلی متاسف شدم

امروز تاپیک شما و فرانک اشکهای ما همدردی ها رو درآورد .

میدونم خیلی برات سخته ، خاطراتش و عکساش ..... همه چی عذابت میده اما خودتو نباز تو مقاوم تر از این حرفا هستی .

به همسرت هم فرصت دلجویی بده . اصلا چرا در کنار هم برای غم مشترکتون گریه نمیکنید. این شما رو بیشتر به هم نزدیک میکنه .

انقدر خودت و خاطراتت رو سرزنش نکن و الان از خودت توقع نداشته باش که سریع همه چیز برات عادی شه . این حال تو طبیعی هست و نیاز به زمان داره تا بتونی هم خاطرات پسرت رو داشته باشی هم رفتنش رو باور کنی .

شما سختی تو زندگی زیاد کشیدی و موفق بیرون امدی از سختی ها پس این بار هم امیدت به خدا باشه و بدون که هیچوقت بنده هاش رو تنها نمیگذاره .

به خودش توکل کن و ازش بخواه بهت صبر بده .

گریه کن اما هیچوقت آرزوی مرگ نکن . بدون که این هم مرحله ای از زندگی است و میگذره و تو هنوز فرصت های زیادی داری و برای سلامتی خودت و همسرت خدا رو شکر کن .

عزیزم حتما به خود خدا پناه ببر که به قلبت آرامش بده .

روزن عزیزم با اینکه هنوز طعم مادر شدن رو نچشیده ام ولی میدونم چقدر سخته

خیلی سخته ، نمی تونم خیلی راحت بگم میتونی فراموش کنی ، نه ، مرگ فرزند هیچوقت از یاد آدم نمیره ، ولی تو هنوز هم می تونی آرمان دیگه ای هم به دنیا بیاری ، البته نمیدونم الان با این حال روحی ، حاملگی ضرری برای
بچه ات خواهد داشت یا نه؟ ولی مطمئن باش آرمان تازه ای میتونه هم یاد آرمان کوچولو رو تو دلت زنده کنه و هم شادی آرامش بخشی رو به خونتون هدیه بده

روزن عزیزم ما اینجا همیشه با آغوشی گرم و باز پذیرای حضورت خواهیم بود ، ما رو مثل خواهر برادرات بدون ، و هر وقت احساس کردی میخوای درد دل کنی ، بیا و اینجا بازگو کن

این چند وقته همه حرفامون در مورد آرمان بود، اینکه امروز چه کار جدیدی انجام داده، همه ی وقتمون با اون پر می شد حالا که نیست دیگه حرفی هم نداریم که با هم بزنیم، فقط یه سکوت مرگباره که گاهی با یه آه همراه میشه. دوست دارم زودتر سال دیگه بشه، اما سال دیگه با امسال چه فرقی می کنه؟ یعنی دیگه یاد آرمان نمی افتم؟ یا اگه یادش می افتم از شدت گریه نفسم بند نمی یاد؟ منتظرم امید باهام حرف بزنه اما هیچ حرفی نمی زنه فقط سلام و خداحافظ اگه یه چیزی می گفت اگه سر صحبت رو باز می کرد خیلی خوب بود، بعضی وقتها احساس می کنم که خیلی بی رحمه ولی بعد می بینم که اون هم توی شرایط خیلی بدیه شاید بدتر از من چون می دونم صد در صد خودش رو مقصر می دونه .
نمی دونم با پیشنهادهای مسخره اطرافیانم چی کار کنم، یکیشون می گه یه بچه دیگه بیار، مگه بچه لباسه که سریع بخوام جایگزینش کنم؟ یکی میگه برین مسافرت، آخه مسافرت دل خوش می خواد، یکی هر هفته مهمونی دعوتمون می کنه و با اینکه ما نمی ریم باز هم به کارش ادامه می ده، یکی میگه خودتو مشغول کن، آخه مگه نمی دونن بچه یعنی جی که می گن خودتو مشغول کن، به چی مشغول کنم، خیلی مسخره اس، خیلی

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

گل مریم جان ببخش منظورم شما نبود، من الان نمی تونم به یه بچه دیگه فکر کنم، احساس می کنم دارم خفه می شم.

مي فهمم روزن جان

اما تو پيش قدم شو . با اميد ارتباط بگير . خودت را بينداز در بغلش .سرت را بذار روي شانه هاي او با هم گريه كنيد .

لازم نيست حرف بزنيد . به وقتش حرف هم مي ايد و سر صحبت هم باز ميشه . اين يك شروع است . از اينجا شروع كن . تو مي تواني . من مطمئنم .

در ضمن با يك بچه ي ديگر در اين شرايط مخالف هستم . بچه بستري آرام مي خواهد و در حال حاضر تو و اميد اين آمادگي را نداريد .

روزن عزیز این رو همیشه در نظر داشته باش که شما باز هم فرصت داری اما باید وقتی که شرایط روحیت مساعدتر شد فکر بچه باشی .

عزیزم خودت به رابطت با همسرت کمک کن باهاش دردودل کن همین خاطراتی رو که اینجا به ما میگی برای اونم بگو و کنار اون برای غمت ناراحتی کن بگذار متوجه بشه که تو فقط ناراحت از دست دادن پسرت هستی و اون رو مقصر نمیدونی .

اون الان دقیقا مثل شما که میگی کاش سرکار نمیرفتم و ........... داره خودش رو سرزنش میکنه که کاش درو میبستم کاش اصلا نمیرفتم بیرون کاش زودتر میبردمش و.......

پس شرایط روحیش از شما هم بدتره و باید باهم نبودن پسرتون رو باور کنید و همینطور بپذیرید که در این اتفاق هیچ کسی مقصر نیست.

نمی تونم دروغ بگم اما ته دلم حس بدی نسبت به امید دارم، هر چند عقل و منطقم می گه که اون بی تقصیره اما دلم ازش چرکین شده، بعضی وقتها دوست دارم بزنمش اونقدر بزنمش که خالی بشم، اما ته دلم دوستش دارم و نمی تونم نسبت بهش انقدر بی رحم باشم، یه دوگانگی خیلی بد محاصره ام کرده و همینه که نمی ذاره من پیش قدم بشم، میخوام ببخشمش اما با خودم می گم کاری نکرده که من ببخشمش اما اگه یه کلمه می گفت متأسفم همه چی تموم میشد فقط همین یه کلمه، اما شاید اون فکر می کنه که با این یه کلمه نمی تونه منو آروم کنه اما آروم میشم واقعا آروم میشم، احساس می کنم به من توجهی نداره، براش مهم نیست که من چی می کشم که این کلمه رو نمی گه، چرا نمی گه؟ نمی تونه بگه؟ چی فکر می کنه؟ به چی فکر می کنه؟ میخواد با زندگیش چی کار کنه؟ نمی دونم چه تصمیمی داره، خودمم نمی دونم چه تصمیمی دارم. کاش یه مدت از هم دور می شدیم تا بتونیم بهتر تصمیم بگیریم نمی دونم توی این شرایط خوبه که از هم دور بشیم؟

زمانی که نوشته ی اول تاپیک رو می خوندم .. مو به تنم سیخ میشد ..

من بلد نیستم خوب حرف بزنم .. ولی خدا رو داری.. خدا تنهات نمیزاره ...
منم دورم شلوغه .. ولی تنهام .. اما احساس تنهایی نمی کنم چون خدا باهامه ...

روزن

تو زن قوي هستي . بايد در اين مرحله صبور باشيد .

من فكر نمي كنم در اين شرايط به صلاح تو و اميد باشه كه از هم دور بشويد .

مي دانم سخت است ولي شايد بهتر باشه كه روي خودت متمركز باشي و توانايي نزديك شدن به او را پيدا كني . مطمئن باش اميد حرفهاي گفتني بيشتري هم دارد كه بيش از يك" متاسفم " است خواهد بود .و كافي است به هم نزديك شويد تا از اين افكار دور شوي و دور شود .

يادت باشه كه مردها در اين شرايط بيشتر درون ريزي احساسي مي كنند تا برون ريزي . در نتيجه او حال و روز خوب و مناسبي نداره .

دوست دارم همه چیو فراموش کنم برای همین دوست دارم هر چیزی که منو یاد آرمان می ندازه دیگه نبینم، خونمون، امید، پدر مادرم، خیابونا، آرزوهام، خودم ، در و دیوار، بچه ها، هیچی کاش می رفتم توی کما نمی دونم چی کار کنم، پارسال این موقع چقدر دلم خوش بود فکر نمی کردم که سال دیگه همچین روزهایی رو سپری کنم، کاش همه چیز پاک می شد و تموم میشددد

روزن جان این کار رو نکن هرچه بیشتر از واقعیت پیش آمده فاصله بگیری این زخم تازه تر میمونه و با کوچکترین نشانه ها بیشترین درد رو برات داره پس بذار الان که وقتشه به یاد بیاری و اشک بریزی . توقعت رو بالانبر و سعی نکن سریع با شرایط کنار بیای . بگذار زمان بگذره و جلوی احساساتت رو نگیر و سرکوبش نکن .

عزیزم همسرت فرصتش رو نداشته که از شما دلجویی کنه اون هم پسرش رو از دست داده و بدتر از اون خودش رو مقصر میدونه .

روزن عزیز با این حست مبارزه کن این تقدیر پسر شما بوده و هیچ کسی مقصر نیست و بدون که شما و همسرت باید به هم آرامش بدین . روزن جان بعد از آرمان همسرت تنها کسی است که در زندگی شماست و تنها کسی است که میتونه به شما آرامش بده .

این حرف نزدن شما و پیشقدم نشدن شما بیشتر اون رو به یقین میرسونه که مقصر هست و طبیعی است که غمش چند برابر بشه و این قدرت رو نداشته باشه که خودش جلو بیاد . شما پیشقدم شو تا عزیزترین کست همراهیت کنه و مبادا حرفات ذره ای نشان از مقصر دونستن اون باشه . فقط دردودل کن و در کنار اون گریه کن تا فرصت پیدا کنه حرف بزنه و ازت دلجویی کنه

میدونم آنی جان، اما توان رفتن به سمتش رو ندارم، میترسم هر چقدر دیرتر رابطمون برقرار بشه انجامش سخت تر و سخت تر بشه، نمی دونید چقدر دلم می خواد توی بغلش گریه کنم، کاش اونم این کار رو می کرد، بهتره دیگه حرف نزنم، چون فکر می کنم دارم سر شما رو هم درد میارم، ببخشید که با این خبر اومدم، من شدم پیک بد خبر، اما همین که اینجا حرفام رو نوشتم بهتر شدم، به نظرتون اگه یه نامه به امید بنویسم چطوریه، اگه بگم که می دونم مقصر نیست و بهش احتیاج دارم؟ این پیشنهاد شادیه میگه اگه نمی تونی مستقیم این کار رو بکنی با یه نامه یا یه اس ام اس این کار رو بکن، به نظرتون خوبه؟

همین کار رو بکن روزن جان و به هر صورتی که شده احساساتت رو به همسرت انتقال بده . به نظر من نامه بهتر از اس ام اس هست و گویاتر میتونی احساساتت رو بیان کنی .

سلام روزن عزيز

از صميم قلب بهت تسليت ميگم عزيزم
بنظر من هم اگه صحبت رو در رو با اميد اذيتت ميكنه، به
يشنهاد شادي عمل كن.
ولي بهر حال صحبت رو در رو رو ترجيح ميدم،چون بهتر مبتونين احساساستونو منتقل كنين.

خدا بهتون صبر بده دوست گلم:72:

میدونم تقدیر پسرم بوده، اماکاش یه جوری بهم می فهموند که تقدیرش اینه و من بیشتر باهاش می موندم، اگه می دونستم یه لحظه هم ازش جدا نمی شدم... شما قدر اطرافیانتون رو بدونید نمی دونیم که تقدیرشون چیه، نمی دونیم که تا کی هستن و نمی دونیم که تا کی هستیم، میترسم امید رو هم از دست بدم، ..

روزن من كلا با سيستم نامه نگاري مخالفم . چرا كه حسي نيست و انسان را دچار خطاهاي بسيار مي كند .

تو وشوهرت كه با هم دشمني نداريد و با هم قهر هم نيستيد شما داغدار هستيد همين .


نمي تونم را روزن از واژه نامه ات حذف كن .
تو مي تواني با خودت تكرار كن .من مي توانم

با صداي بلند اعلام و تكرار كن

من مي توانم با شوهرم حرف بزنم . اميد شوهر من است من دوست دارم كه سرم را روي شانه هاي او بگذارم و در اين بحران بيش از هميشه به او احتياج دارم و او نيز بيش از هر كسي به من احتياج دارد .

با خودت تكرار كن و برو خونه . خواهي ديد كه انرژي و توانايي اش هم مي آيد . ما هم در حمايت كامل تو هستيم و مطمئنم كه اين اتفاق خيلي زودتر از آنچه فكرش را بكني مي افتد .

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

تو مادر خوب و فوق العاده اي بوده اي و هستي و خواهي بود .

و در زماني هم كه پيش ارمان نبودي جايي بوده اي كه نياز بوده تا به نفع آرمان و اميد زندگي را جلو ببري . پس خودت را با اين دست افكار اذيت نكن .

آخه نمی دونید من الان چیمی کشم همین الان دارم با گریه این چیزها رو می نویسم اگه بخوام با امید حرف بزنم می دونم یه کلمه هم نمی تونم و گریه امونم نمی ده، من و امید زیاد به هم نامه می نوشتیم حتی یه دفتر داریم که بعضی وقتها احساساتمون رو توش می نویسیم اما بعد از این اتفاق دیگه سراغ اون دفتر نرفتیم، شادی هم میگه چون سیستم زندگیتون به این شکل بوده می تونی نتیجه بگیری حالا نمی دونم چی کار کنم، فکر می کنم اگه نامه بنویسم امید جرأت می کنه که حرف بزنه و اگه اون شروع کنه من راحت تر می تونم سکوتم رو بشکنم.

من هم مطمئن هستم كه اگر تو يك قدم برداري اميد صد قدم بر مي دارد . شما دو نفر بيش از هر لحظه اي به هم احتياج داريد . و نياز هست كه همديگر را فرياد بزنيد و اگر عشق و علاقه اي بين شما هست الان صدايش عرش كائنات را به لرزه در بياوره .

با هر شيوه اي كه راحت هستي عمل كن . و اگر نتيجه نگرفتي راه دوم و پيشنهادي من را انجام بده .

روزن عزيز اتفاقا اين خيلي خوبه كه باهم گريه كنين

فعلا نيازي نيست صحبت خاصي بكنين.تو آغوش همديگه يه دل سير گريه كنين.
روزن جان، اين خيلي كمك ميكنه هردو تخليه بشين كمي.
خودم اينو با تمام وجود حس كردم.صرف گريه كردن تو آغوش همسرم و بعد زدن حرف دلم كلي آرومم كرده در اوج ناراحتي.

همين امشب اينكارو بكن عزيزم

باشه امشب سعی می کنم به امید نزدیک بشم، شاید ترکیب دو تا راه رو انجام بدم، نتیجه اش رو بهتون میگم، امروز که از خونه اومدم بیرون یه کمی بهتر شدم اگه میشد بریم بیرون و صحبت کنیم خیلی خوب بود اما بیرون از خونه راحت نیستم چون میدونم که گریه می کنم و نمی خوام که مردم گریه هامو ببینن اما تو خونه هم نمی شه خونمون یعنی آرمان ..

روزن ضمن اينكه تو را درك مي كنم اما لازم است نكته اي را به تو يادآوري كنم

اين معناها را تو به محيط اطراف مي دهي .چرا كه مي خواهي بدهي و مي خواهي اينكار را بكني . باخودت مهربان باش دختر خانم گل و براي خودت مايه ي رنج درست نكن

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط روزن

نمی تونم دروغ بگم اما ته دلم حس بدی نسبت به امید دارم، هر چند عقل و منطقم می گه که اون بی تقصیره اما دلم ازش چرکین شده، بعضی وقتها دوست دارم بزنمش اونقدر بزنمش که خالی بشم، اما ته دلم دوستش دارم و نمی تونم نسبت بهش انقدر بی رحم باشم، یه دوگانگی خیلی بد محاصره ام کرده و همینه که نمی ذاره من پیش قدم بشم، میخوام ببخشمش اما با خودم می گم کاری نکرده که من ببخشمش اما اگه یه کلمه می گفت متأسفم همه چی تموم میشد فقط همین یه کلمه، اما شاید اون فکر می کنه که با این یه کلمه نمی تونه منو آروم کنه اما آروم میشم واقعا آروم میشم، احساس می کنم به من توجهی نداره، براش مهم نیست که من چی می کشم که این کلمه رو نمی گه، چرا نمی گه؟ نمی تونه بگه؟ چی فکر می کنه؟ به چی فکر می کنه؟ میخواد با زندگیش چی کار کنه؟ نمی دونم چه تصمیمی داره، خودمم نمی دونم چه تصمیمی دارم. کاش یه مدت از هم دور می شدیم تا بتونیم بهتر تصمیم بگیریم نمی دونم توی این شرایط خوبه که از هم دور بشیم؟

---

روزن عزیز،

سلام،

خیلی‌ متاثر شدم از خوندن نوشته هاتون، :72:

شاید احساس شما رو درک نکنم اما احساس همسرتون تا حدی برام قابل درک هست،

او الان ویران هست، داغون، منتها توانایی بیرون ریختن خودش رو نداره، روحش از درون در حال پوسیدن هست...

شاید پیش از اینها وقتی‌ دلش از جایی‌ می‌گرفت شما را داشت که با شما درد دل‌ کند اما امروز شما را هم ندارد.

مردها هم مثل زنها، احساسات دارند و عاطفه، و به همان اندازه نیازمند هستند، شاید هیچگاه به زبان نیارن به خاطر غروری که در آنها نهادینه شده، اما این واقعیتی هست که نمیشه انکار کرد...

روزن، میدونم در شرایط خاص و مشکلی‌ هستین،

اما، تا دیر نشده و امید بیش از این با خود خوری روحی‌، خودش رو نابود نکرده به امید کمک کنید تا سکوتش رو بشکنه،

شما تنها کسی‌ هستین که به جفتتون میتونین کمک کنین،

برای امید به علت غروری که داره و البته احساس مقصر بودن در مرگ فرزند، شکستن این سکوت فوق‌العاده سخت هست...

راستش او الان اتفاقا منتظر هست تا شما به او اعتراض کنید، او را بزنید، در بغلش گریه کنید،...

شرایط روحی‌ خیلی‌ بدی را میگذراند که البته شاید در ظاهرش پیدا نباشد، این طبیعت مردهاست...

به خودتون و امید کمک کنید و سکوت رو بشکنید!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ani

مي فهمم روزن جان

اما تو پيش قدم شو . با اميد ارتباط بگير . خودت را بينداز در بغلش .سرت را بذار روي شانه هاي او با هم گريه كنيد .

لازم نيست حرف بزنيد . به وقتش حرف هم مي ايد و سر صحبت هم باز ميشه . اين يك شروع است . از اينجا شروع كن . تو مي تواني . من مطمئنم .

---

موفق باشین،:72:

کامران

الان برای امید اس ام اس زدم که « امید عزیزم امشب زود بیا خونه به بودنت احتیاج دارم » اونم جواب داد که « باشه عزیزم حتما الان راه می افتم»
دلم گرفت، معلومه خیلی منتظر بوده که من یه قدمی بردارم، حالا راحت تر می تونم باهاش حرف بزنم حتی اگه حرف نزنم می تونم بغلش کنم، احساس می کنم خیلی دلم براش تنگ شده و میخوام زودتر ببینمش، من دارم میرم خونه که زودتر از امید برسم، فعلا خداحافظ.
از همتون ممنونم که کمکم کردین، واقعا ممنونم اگه شما نبودید حالا حالاها جرأت شکستن سکوت رو پیدا نمی کردم
یه دنیا ازتون ممنونم ... امیدوارم بتونم طوری با امید صحبت کنم که ناراحتش نکنم.

كار خوبي كردي عزيزم .
بهترين و شادترين لحظات در انتظار تو و اميد است .
به خدا مي سپارمت .
لحظه لحظه زندگي ات سرشار از عشق و همدلي نازنينم . به اميد روزهاي بهتر .

آفرین به تو روزن جان:104::104:

با شناختی که من از شما در اینجا دارم . فرد خودساخته و مقاومی هستی و دربرابر مشکلات تسلیم نمیشی و میدونم که درست ترین کار رو انجام میدی .

خوشحالم که شعله های عشق در وجودت دوباره زبانه کشیده . موفق باشی گلم :46:

روزن الان رفت، امیدوارم بتونه این روزها رو بگذرونه، توی این یه ماه خیلی عذاب کشیده. حتی جواب تلفنهای منو نمیداد، اما امروز واقعا با اومدنش خوشحالم کرد، فهمیدم داره به سمت بهبود پیش میره، هر چند که اینجا هم همه اش گریه کرد اما براش خوبه که به زندگی برگرده و با واقعیت روبه رو بشه. الان هم وقتی جواب امید رو خوند خوشحال شد شاید اولین خوشحالیش بعد از اون اتفاق بود.
مهسا جان عزیزم، امیدوارم که محکم تر از همیشه باشی و به امید هم کمک کنی تا این روزها بگذره و به آرامش برسید..

:72:

روزن
بغض توی گلوم نشست
الان دارم گریه می کنم و برایت می نویسم
خدا بهت صبر بده
از خدای مهربون برات صبر می خواهم
عزیزکم می فهممت چی می گی... درکت می کنم .. مادر بودن چقدر سخته ... و غم فرزند سخت تر از اون

مهسا جان
خدایی که یه روز آرمان کوچولو رو امانت بهت داده الان ازت پس گرفته همون خدایی که خیلی مهربونه خیلی رئوفه

عزیزکم جای آرمان پیش خدا راحت و اروم هست الان پیش فرشته هاست ... شک نکن ...

همه ما انسانها یه مسافریم که یه روز دیر یا زود باید برویم

حالا ارمان قشنگ و دوست داشتنی تو الان وقت سفرش بوده

یه وقت نکنه غصه بخوری ها ... دلتنگی بکنی ها ... اون الان جایش از من و تو بهتره

روزن جونم سوره والعصر رو زیاد بخون ... غسل صبر هم زیاد انجام بده ... به خدا توکل کن ... خدایی که همیشه کنارت بوده و هست
الان هم خدا هست ...

دوستت دارم

من تشکرم را زیر پست آقای کامران گذاشتم. اما لازم دیدم اینجا مجدد ازشون تشکر کنم و از آقایون بخوام که در چنین مواردی لطفا از نگاه یک مرد تو این قضیه به مراجع کمک کنند.
خیلی مهم هست که روزن بدونه الان تو دل امید چی می گذره و بدونه که اون از خودش داغون تره و ...

سلام روزن عزیزم...
خیلی متاثر شدم..به ولله که نمی دونم چی بگم و اگر بگم تمام بدنم کرخت و بی حس شده دروغ نگفتم و الان منم با اشک این متن رو تایپ می کنم..
عزیزم خدا بهت صبر بده ..
الان امید بیش از همیشه بهت نیاز داره..یاد اون روز افتادم که می گفتی آرمان به دخترها نگاه می کنه..من چقدر از پشت کامپیوترم قربونش رفتم..
عزیزم اون بهترین مادر دنیا رو داشت من شک ندارم.امیدوارم امشب با آقا امید از این سکوت رها بشید و باهم و کنار هم مشکلات رو حل کنید.
براتون صبر از خدای بزرگ و مهربان می خوام...
سارا:72:

بدون بهترین کار رو کردی عزیزم:*
روزای بعد آروم تر میشید. هر دوتون با هم.:72::46:

روزن عزیز برای آرمان کوچولو آرامش و رحمت
و برای شما پدر و مادر خوب و نازنین، از خدا طلب صبر جمیل دارم.

کوچولوی نازنین تالار، آرمان کوچولوی عزیز همه ما، الان توی بهشت تو بغل فرشته ها داره قشنگ ترین خنده هاش رو سر میده. و تنها نگرانیش، اینه که شما زودتر بتونید با این قضیه کنار بیایید.

منهم وقتی خبر از دست دادن دوست کوچولومون را خوندم خیلی متاسف شدم و الان علیرغم اینکه در یک جمع هستم و نمیتوانم اشک بریزم، به زور خودم را نگهداشته ام. اما به هر حال با وجود فروبردن بغضم، چند قطره ای بی اختیار سرازیر شد. تازه این حال منیست که نازنین کوچولویمان را ندیده ام. از خدا میخواهم به شما توان و قدرتی بدهد که بتوانید با این مصیبت کنار بیایید و بپذیرید آنکه خداوند مقدر فرموده.

به هر حال هر یک از ما بنحوی امتحان میشویم، و اکنون عشق شما و همسر گرامی شما و از همه مهمتر اعتقاد و ایمانتان با این حادثه در محک آزمایشی دیگر قرار گرفته است. امیدوارم از این آزمایش سربلند بیرون بیایید و بازهم در کنار یکدیگر عشق را معنا کنید.

در پناه حق باشید:72:

روزن عزیزم
برای بار چهارم از اول تاپیکت رو خوندم ... چقدر حرف هایی که نوشته بودی قابل لمس بود ....
چقدر دلتنگی هایت آشنا بود ، تمام احساسی که داشتی ، تمام عواطفت ...

اون وقت ها که به خاطر امید تحقیر می شدی ... اون روزها که از همه چیزت به خاطر امید گذشتی ...

روزهایی که تنهایی رو با تمام وجودت لمس کردی
وقتی شاد رو در کنارت نداشتی
وقتی بعد از 6 سال پدرت اومد در خونتون
وقتی تازه داشتی به برقراری این ارتباط با پدر و مادرت فکر می کردی

آرمان عزیز اومد که برایت مرهمی باشه واسه همهی اون چیزهایی که یه روزی داشتی ولی به خاطر عشق پاکت ازدستشون داده بودی

وجود پسر نازت حلقه ی وصلی بود برای تو و اونچه که مربوط به گذشته ی توست

وقتی پست هایت رو خوندم به این فکر می کردم که ایا امید روزی این همه ازخودگذشتگی تو رو جبران میکنه؟

از امید کم گفتی
شاید در حد یکی دو خط ... اون هم مثل همه ی مردها پر از غرور است
چقدر مسیر نگاهت به زندگی همانند شاد شده بود

شادی خیلی مثبت هست ... خیلی زیاد .... شاید اگه با شادی در ارتباط نبودم نمی تونست قشنگی های زندگیم رو ببینم

دیروز وقتی پستت رو خوندم ... بغضم شکست و گریه کردم ... ارمان از طرف خدا مثل یه فرشته اومد که به تو کمک کنه تا آرامش پیدا کنی .، که خوشبختی رو احساس کنی ، که طعم قشنگ زندگی رو بفهمی .. وقتی وظیفه اش رو به نحو عالی انجام داد ...ماموریتش تموم شد ... باید بر می گشت ...
و اون اتفاق زمانی افتاد که ارمان کوچولو پیش امید باشه ....
می دونی چرا
برای اینکه تو به امید نزدیک تر بشی ... برای اینکه امید عشقش به تو زیادتر بشه ... برای اینکه پیوندتون قوی تر بشه

هیچ چیز و هیچ کسی نمی تونه برای تو مثل آرمان کوچولو بشه .... هیچ جایگزینی هم نداره ... آرمان یه قاصد بود که اومد و رفت ...

مهسا درک می کنی چی می گم .... نقش آرمان توی زندگی ات ..( این که توی اون دوران احساس تنهایی ات اون زمانی که تازه داشتی با پدر و مادرت ارتباط برقرار می کردی .. اون زمان که شادی جون تازه داشت از بیمارستان مرخص می شد )

تو که مثبت دیدن رو از شادی یاد گرفته ای ...
تو که این همه برای ساختن مبارزه کرده ای
تو که مقاومی

این بار هم می تونی
من به خدا ایمان دارم که هیچ کارش بی حکمت نیست

روزن جان ما رو هم در غم از دست دادن کوچولوی عزیزت سهیم بدون. اما بقول بالهای صداقت خدا بچه را بعنوان امانت بهمون داده . همه ما می دونیم خیلی خیلی سخته اما اینو بدان که شما تنها مادر و پدری نیستید که این مورد تلخ براتون پیش اومده ببین بقیه مردم هم این مشکلات سخت براشون پیش اومده اما به مرور دوباره زندگی رو از سر گرفتند .
امیدوارم امروز یه کم آرومتر شده باشی و تونسته باشی شوهرت رو از این سکوت تلخ بیرون آورده باشی درسته شما مادری و ما بیشتر درکت میکنیم که الان چقدر پریشانی اما شوهرتم بدلیل اینکه خودشو مقصر می دونه حالش از شما خرابتره پس سعی کنید دوباره زندگی رو از نو بسازید. شما دوتا بشتر از همه وقت الان بهم محتاجید. روزن خدا بزرگه
می دونم همه بچه های تالار همدردی دیشب برای شما دوتا از خداوند طلب صبر کرده اند و مطوئنم که خدا کمکت می کنه تا فعلا با شرایط کنار بیای. جای بچه ها تو بهشته اینو مطمئن باش
دوستت دارم دوست خوبم به امید روزهای بهتر

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

آفرین به بالهای صداقت عزیز با این توصیف زیبایش:43:

:302::302::302::302::302:,
وای روزن عزیز ....درکت میکنم خیلی سخته .....باید زمان بگذرد تا به باور برسی و اینکه علیرغم تمام دردها زندگی ادامه داره .............به امید نزدیک شو تنهاش نگذار مردها خیلی زودتر از زنها میشکنن.....و شکستنشون بی صداست ...باور کن ......مراقب خودت باش خداوند صبر میدهد باور کن .............:323:

روزن عزیز یادت باشه که اموال و فرزند آزمایشات الهی هستن.
همون خدایی که این نعمتو بهت داده همون خدا حالا ازت گرفتتش اینو فراموش نکن گلم.
الان باید ثابت کنی گه چقد بنده شکر گذاری هستی و در همه حال به خدا توکل داری.

مهسا جان تسلیت من رو هم بپذیر از خدا می خواهم به شما و شوهر گرامی ات صبر بدهد.وقتیکه موضوع شما ار خواندم خیلی حالم گرفته شد یادم به یکی از دوستانم افتاد که پارسال همین زمانها بود که اونهم بدلیل تشنج پسر کوچولوشو سپرد به خدا. ا.ن موقع دوستم مثل شما اونقدر پریشان بود که نمی دونست دیگه به کی و چی بد و بیراه بگه. امروز صبح به یادش افتادم و باهاش تماس گرفتم برخلاف تصور م که احتمال می دادم هنوز هم توی اون حالات غم و اندوه باشه دیدم با خوشحالی گفت پسر کوچولوم 5 هفته دیگه بدنیا می اد.
نمی گم ناراحتی نکن نه اتفاقا این حق شماخاست که برای از دست دادن نوگلتون گریه و زاری کنید اما امیدت رو هیچوقت از دست نده
زندگی پستی و بلندی زیاد داره مهم اینه که تو بتونی با این سختی ها کنار بیای تا بتونی روی خوش زندگی رو مثل دوست من از نو ببینی
به امید روزی که از این مرحله سربلند بیرون اومده باشی و خبرهای شادی بخش بهمون بدی.:323:

روزن براي تو و اميد پيشنهادي دارم


هر وقت حوصله داشتي شروع كن به كتاب خواندن

يك نويسنده هست كه دوست دارم در اين شرايط زلفت را گره بزني به تجربيات او و يقين دارم كه مطالعه كتابهاي او به تو و اميد به درك و پذيرش اتفاقي كه برايتان افتاده خيلي كمك مي كنه و دريچه اي ديگر از انديشه را به رويتان باز خواهد كرد كه در شرايط فعلي به آن نياز داريد و....

"دكتر برايان ال . وايس" يك روانشناس و فراروانشناس است. توصيه مي كنم سري كتابهاي او را به مرور تهيه كني و بخواني ( از اسمش در اين شرايط نترس ، ذهنت در اين شرايط هم ياري مي كند كه اين كتاب را بخواني ، قلمش روان و ساده و شيرين است و تجربياتي كه به قلم در آورده فوق العاده شگفت انگيز است .)



و از نظر من

با " استادان بسيار ، زندگي هاي بسيار " شروع كن
ترجمه ي زهره زاهدي
انتشارات جيحون