نمایش نسخه قابل چاپ
من کسانی را می شناسم که از لحاظ مقام و تحصیلات خیلی بالاتر از شما هستند اما این حرفا رو نمی زنند. خانم دکتر متخصص مغز و اعصاب باشوهر لیسانس ، خانم ها با مدرک پزشکی با شوهر مهندس لیسانس و یا اصلا بازاری دیپلم، شما خیلی مدرک خودتونو به رخ می کشین. اگر قضیه برعکس بود و او با شما ای چنین برخورد میکرد بازم این حرفارو می زدین؟!
حتما پیش مشاور بروید موفق باشید.
بد نامی حیات دو روزی نبوده بیش ....................... آنهم کلیم با تو بگوید چه سان گذشت
یک روز صرف بستن دل شد به این و آن............... روز دگر به کندن دل زین و زان گذشت
کلیم کاشانی
افسون جان دنیائی که تو برای خودت تصور کرده ای به حکم روزگار ابدی و همیشگی نیست. پس به داشته هایت دل قوی دار و نداشته هایت را شکر کن!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
با سلام به همه دوستان و خانم افسون.
13 صفحه رو ورق زدم و در هر صفحه درسي گرفتم.
از اينكه مي بينم خانم افسون دارن منطقي تر فكر مي كنند خوشحالم.
و از اينكه برخي از دوستان بدون بررسي بيشتر و ساير جزييات توصيه طلاق رو مي كنند متاسف.
خانم افسون شايد مشكلات اخير پيش آمده با همسرتان بد نباشه كه شما را نابتر و خالصتر كند،همانگونه كه درجات علمي رو كسب كرديد اين مسائل راهي باشد تا در مسائل زندگي زناشويي هم صاحب تخصص شويد.پس دست به كار شويد و كمي هم به دنبال پژوهشهاي اينچنيني براي بهبود زندگيتان شويد!
حتما مراجعه به يك متخصص رو جدي بگيريد.
با تشكر
من 20 سالمه پارسال کنکور دادم و مکانیک علم و صنعت قبول شدم نامزدم به بهونه اینکه دیگه وضعیت تحصیلیم مشخص شده پیشنهاد داد ازدواج کنیم یه ترم دست و پا شکسته گذاشت برم کلاس و در حالی که هر روز با پارتی بازی می شست تو حیاط تا کلاس من تموم شه حالا... منم که می شینم تو خونه تا شب بیاد می گه مکانیک به درد پسرها می خوره و حالا اجازه بیرون رفتن از خونه رو هم تنها ندارم منم می تونستم اعتماد به نفس شما رو داشته باشم یعنی داشتم منم می تونستم وقتی به سن شما رسیدم عضو هیئت علمی باشم منم در نظر دیگران جذاب و زیبا بودم منم ایده آل گرا بودم ولی حالا هیچ کدومشو ندارم تنها چیزی که می تونم الان بهش فکر کنم اینه که امشب که مییاد چی کار کنم منو نزنه یا کمتر بزنه منم منزوی شدم ولی نه چون شوهرم هرچی می گم گوش می ده برعکس چون هرچی می خواد بهم زور می گه تو 20 سالگی افسرده شدم پای چشام از گریه گود رفته و کبود شده سی کیلو شدم و کسی هم به دادم نمی رسه! یه موقعی فکر می کردم با رتبه ششصد می شه یه آدم موفق و به درد بخور برای دیگران باشم ولی حالا می بینم که دوازده سال درس خوندن و سر به راه بودن و بعدم اعتماد کردن به یکی که می گه دوست داره نتیجه ش از دست رفتن آینده و انگیزه های زندگیته. اگر شما جای من بودید لابد خودکشی می کردید. منم برای درس خوندنم خیلی زحمت کشیدم مدرسه دولتی رفتم شب ها بیدار موندم که چی؟ حالا هم شب ها نمی تونم بخوابم ولی نه چون لم اقلیدس بخونم یا ببینم نیروی مرکز گرا چیه برای اینکه درد می کشم یا کابوس می بینم و از خواب می پرم برای اینکه هنوز باورم نشده چی به سرم اومده و داره می یاد. توی این تالار موضوع منو بستن چون نمی تونستن بهم کمک کنن ولی مشکل شما اونقدر حاد نیست من کوچکتر از اونیم که شما رو راهنمایی کنم ولی چون دیدم خصوصیاتتون با اون چیزی که من قبلا بودم خیلی شباهت داره خواستم حرفمو بزنم قدر اون چیزهایی رو که دارین بدونین ناشکری نکنین هروقت از زندگی ناراضی بودین به من و امثال منی فکر کنید که به خودشون حسرت می خورن به شرایطی که می تونستن داشته باشن به آزادی که داشتن و از دست دادن به استعدادهایی که می تونست شکوفا بشه و نشد سعی و زحمت شما از دست نرفته و این نعمت بزرگیه حالا اگه یه تیکه از پازلتون سرجاش یکم نامیزون و کوچیک بزرگه که دلیل نمی شه پازل رو کلا خراب کنید!
خانم الناز از خواندن سرگذشت زندگیتون عمیقا ناراحت شدم. هیچ کس و هیچ موقعیتی نباید انسان را از پیشرفت و تعالی دور نماید. یکی از دلایلی که باعث شد که از فکر جدایی بیرون بیایم این بود که دیدم زندگی من در حالت تجرد و تاهل فرقی نکرده است . همسرم هیچ گونه محدویتی برایم ایجاد ننموده و اصلا من چنین حقی را به او نخواهم داد که در مورد شخصیت اجتماعی من تصمیم بگیرد.
نمیدانم دلیل اینکه با او ادامه میدهید چیست ؟ این وضعیت تحقیر کننده است و بیشک همسر شما بیمار است . شما هنوز سنی ندارید. تصمیم بهتری برای زندگی خود بگیرید.
الناز م
چون گفتید که موضوعتان بسته شده، اینجا خدمتتان می گویم که درنگ نکنید و خودتان را از این زندگی خلاص کنید. این زندگی در صورت صرفنظر شما از تحصیل هم، مجددا با بن بست روبرو خواهد شد که ظاهرا شده است. اگر امروز جدا شوید، لااقل می توانید در زندگی تکی تان موفق و مستقل باشید، ولی اگر در آینده چنین اتفاقی بیفتد تمام فرصتهایتان را از دست داده اید.
فعلا یک ترم مرخصی بگیرید و با خیال آسوده تکلیفتان را روشن کنید.
دوست من همسر شما بیمار است، چرا باورتان نمی شود. از دوستان این تالار می خواهید که پزشکی کنند؟!
اما من با طلاق مخالفم خب باهاش منطقی یا خودتیون یا یک بزرگتر که ازش حرف شنوی داره در این مورد صحبت کنید من نفهمیدم آخرش شما فارغ التحصیل شدید یا هنوز دانشجویید؟ اما به این راحتی نباید حرف طلاق رو بزنید. ببین شوهرت حرف حسابش از این کارها چیه؟ کتک دیگه چرا میزنه؟ میزان تحصیلاتش چیه؟
یک مشاور خوب بهتر میتونه بهت کمک کنه حتما برو اما تنهایی تصمیم به طلاق نگیر
راستی یادم رفت بگم افسون عزیزم خیلی خوشحال شدم که داری زندگیت را بسوی بهتر شدن پیش می بری. موفق باشی
توی این تالار موضوع منو بستن چون نمی تونستن بهم کمک کنن
برای الناز م (با عذرخواهی از افسون عزیز)
فقط می تونم بگم متاسفم که موضوعت در تالار بسته شده درحالی که پستهایی که سراسر حاوی جملاتی شامل "امروز همسرم اومد خونمون اینو گفت منم جوابشو این دادم ..." " دیروز مادرشوهرم اومد ..." "فردا ..."هنوز فعالند.و این در حالیست که مشکل شما واقعآ حاده.امیدوارم زودتر مسئله ات با همسرت حل بشه(البته نمی دونم از چه راهی)
من این جمله رو(توی این تالار موضوع منو بستن چون نمی تونستن بهم کمک کنن ) ازپست الناز م نقل قول کردم ولی چند لحظه اینترنتم قطع شد و گویا پستم نامفهوم شد، می بخشید.
دوستان عزیز من با واقعیت زندگیم کنار آمده ام و الان مشکلی ندارم . یعنی هیچ مشکلی بین من و همسرم نیست و زندگی آرام و خوبی داریم . اما ...
الان دوباره مرا متهم به ناشکری می نمایید. ولی من مدتی است دچار حالات کسالت، رخوت، بی قراری و ... شده ام. در سرکار حوصله انجام هیچ کار جدی را ندارم و دوست دارم وقت گذرانی کنم آنهم با عذاب وجدان . حوصله ام سر می رود و کلافه میشوم. احساس بی هدفی و پوچی میکنم و این حس که کار مفیدی انجام نمیدهم ناراحتم می کند. حوصله ورزش کردن، کتاب خواندن و هیچ چیزی را ندارم و مانند همسرم کارم شده تماشای تلویریون. احساس میکنم این حالات احمقانه شاید ربطی به همسرم دارد. مانند او حس راحت طلبی پیدا کرده ام . برای مبارزه با این حالات چند روز یکبار هدفی برای خودم قرار میدهم ، اما دو سه روز که میگذرد حوصله آن هدف را هم ندارم. فکر نمیکنم افسرده شده باشم ولی به شدت تنبل شده ام . از سرگرمی خوشم میاید اما از کار جدی خوشم نمیاید. کلا احساس آرامش ندارم و بسیار بی قرارم.
افسون جان بعد این همه تلاش و کوشش می خوای خسته نباشی؟؟؟ مگه چقدر توان داری؟؟؟ شرایط 10 روز گذشته من رو داری. تقریبا یک هفته ای سر کار نرفتم و تو خانه فقط یا خواب بودم یا با دوستان در حال گردش. یک هفته از روال عادی خارج شدم. انرژیم بیشتر شد. دوباره برگشتم به کار. طبیعیه. انسان هایی مثل ما همیشه سخت کوش و در حال تلاش همین طور خواهند شد.
کمی به خودت استراحت بده عزیزم...
منم زندگیم یکنواخت و کسله جدا از مواقعی که واقعا ترسناک می شه! روزها یا تلویزیون تماشا می کنم یا تو نت چرخ می زنم یا مجله مد ورق می زنم مسخره س من عاشق ریاضی ام ولی شوهرم منو ممنوع المطالعه کرده اگه می تونستم از دستش فرار می کردم می رفتم آفریقا! ولی یه راه دارم برای وقتایی که فقط کسل می شم. می رقصم! خودمو می زنم به بی خیالی آهنگ می ذارم با صدای بلند و اونقدر می رقصم که پاهام درد بگیره واقعا معجزه می کنه قبل از ازدواجم وقتی فشار درس زیاد می شد همین کارو می کردم فقط الان محدودیت زمانی ندارم هرچی دلم بخواد تا جایی که توان داشته باشم گاهی هم برای شوهرم می رقصم روی اونم اثر معجزه آسایی داره البته اگه جای شما بودم و آزادی داشتم یه جا می رفتم فقط می دویدم ولی چون می گید حوصله ورزش ندارید این کار خیلی لذت بخشه هم آدمو از غصه هاش دور می کنه هم من تا حالا به جرئت می گم سی تا راه حل عملی پیدا کردم برای رفع مشکلم که البته هیچ کدوم جواب ندادن و حتی بعضی ها اوضاعمو خراب تر کرد ولی واقعا بیست تاشو بعد از رقص پیدا کردم اون ده تای دیگرو هم دیگران بهم پیشنهاد دادن فکر کنم مال خودم محسوب نشه! مثل ریاضی فکرو باز می کنه امتحان کنید اگه بتونید یه مهمونی هم برید که دیگه خوش به حالتون!! من فعلا یواشکی مرخصی گرفتم شوهرم فکر میکنه انصراف دادم شدیدا دنبال راه حلم از کسی توقع دکتری ندارم ولی اگه یه دکتر پیدا می کردم بهش می چسبیدم تا مشکلم حل بشه! اگه جای شما بودم یه روز (تنها) می رفتم خارج از شهر از خوشحالی جیغ می کشیدم البته شهربازی هم جای مناسبیه. شاید فکر کنید بچه م ولی اگه فقط یه روز جای من بودید...
خبر خوشحال كننده ايستنقل قول:
نوشته اصلی توسط afsoon520
فكر نمي كنيد نياز داريد پيش يك مشاور برويد؟نقل قول:
نوشته اصلی توسط afsoon520
شما رو تحسين مي كنمنقل قول:
نوشته اصلی توسط الناز م
چرا اشكال داشته باشه؟همين كه مي دونيد از چه راهي مي تونيد مشكلات رو براي خودتون سبك كنيد جاي بس شگفتيست!:227:
يه بار يه استادي ميگفت اگز از كنار يه پارك محله اي رد شديد ديديد يه پيرمرد داره بستني مي خوره و سرسره بازي مي كنه بهش نخنديد ،سعي كنيد فردا كه پير شديد از اين ياد بگيريد كه چطوري دلشو جوون نگه ميداره و با مشكلات بازي ميكنه!:P
دلم گرفته . آسمون دلم بدجوری ابری است . خیلی دوست دارم با کسی حرف بزنم . درست است که همسرم مرد خوب و مهربونی است ، اما با هم زن و شوهر هستیم و آن احساس صمیمیت و یکدلی که در دوستان وجود دارد در بین ما نیست. من با همسرم احساس دوستی نمیکنم چون اصلا نمیتوان با او درد دل کنم و حرف بزنم . ما با هم فرق داریم . وقتی دلم میگیره و خسته ام ، با او که حرف میزنم بیشتر دلم میگیرد.
خسته ام خیلی زیاد . از خودم بیشتر از همه خسته ام.
افسون عزیز اینروزها که هوای بهاری با براون و برف همراهه دل همه مون گرفته زیاد غصه نخور درسته میگی با شوهرت فرق دارید اما بالاخره یه راهی برای صمیمیت بیشتر هست.منم با شوهرم و خانواده اش خیلی فرق دارم تاپیکمو بخون و ناشکری نکن منتها من سعی میکنم صمیمیتم را با شوهرم بیشتر کنم البته اگه بذارند
نمي دونم هدف از اين بحث داغ، درد دل كردن هست يا پيدا كردن راه حل؟
مشكل افسون كاملا قابل دركه. وقتي با همسرت دل و ذهن مشترك نداري واقعا زندگي سخت ميشه. مضافا اينكه از نظر هوش (منظورم سرعت و صحت در تصميم گيري هست) هم خيلي متفاوت باشيد. وقتي بايد براي چيزاي بديهي توضيح بدي يا اينكه از انجام ندادن عكس العملهاي طبيعي تعجب مي كني، يه اندوهي، يه حسي توي قلبت چنگ مي زنه (و شايد به خودت بگي چرا من..؟)
بايد به افسون حق داد. شايد اگه همسرش با همين قيافه اي كه الان داره، يه خورده "با هوش تر" بود، اون الان مشكلي نداشت و حتي به زندگي جمعي علاقه مند تر هم مي شد.
هر چند كه خيلي از سرزنشهاي دوستان نسبت به افسون وارده، اما الان ديگه موقع سرزنش كردن نيست. بهتره راه حلها را چك كنيم:
1. افسون سطح هوش خودش رو تا حدي پايين تر از همسرش تنزل بده (احتمالا به سادگي ممكن نيست!!!)
2. افسون سعي كنه شوهرش رو از نظر فكري ارتقاء بده (زمان بر و احتمالا ممكن)
3. افسون توي اين زندگي به قول معروف بسوزه و بسازه (پيشنهاد بيشتر اعضا)
4. جدايي افسون و شوهرش (راه حلي كه اجتناب از اون توصيه شده)
5. راه حل هاي ديگري براي ادامه زندگي مشترك پيدا بشه .... البته نمي دونم افسون خانم نظرشون راجع به بچه چيه؟ يا اينكه با اين حجم كاري كه دارن اصلا مي تونن بچه دار بشن يا نه؟ اما فكر كنم با اومدن يك كوچولو توي زندگيشون، بتونن علاوه بر تربيت كردن يه بچه باهوش، از تنهايي و بي حوصلگي هم در بيان!!!
افسون خانم سلام
دوست عزيز تا حالا به اين فكر كردي كه همسرت چه وجوه انساني خوبي داره صبر آرامش كه در فرهنگ ذهني شما معني مي شه تنبلي غيرفعال بودن.
شما علاوه بر اينكه مي تونيد با زندگي كنار بيايد و ادامش بديد ميتونيد اون رو تبديل كنيد به بهترين زندگي كه مي تونستيد داشته باشيد.
نمي دونم چرا ما آدمها ياد گرفتيم سطح عقل و شعور همديگر رو با مدرك محك بزنيم.
به نظر من هر ادمي فارغ از تحصيلات و شغل و ... براي خودشيه دنياست هر كسي براي خودش يه كتاب قانون داره هركسي براي خودش شخصيت داره .
قبول دارم كه زنان موفق در جامعه ما با چه احساس لذت بخشي روبرو هستند و تصور مي كنند با ازدواج بايد اوج بيشتري بگيرند اما فراموشمان نشود گاهي در سادگي و رهايي معني هايي يافت مي شود كه در اوج كار ومشغله نمي توان يافت
در كل منظورم اينه كه زندگيت رو با افسوس و حسرت ادامه نده باور كن كه اوهم چيزهاي خوبي براي دادن به تو دارد .
خودت و همسرت را جدا از تحصيلات و شغل و فقط در بوته معنويات به تماشا بنشين.
او را بالا ببر و بگذار اوهم در آن چيز هايي كه دارد تو را بالا ببرد.
در ضمن اينكه فقط به خاطر غمي كه از ازدواج برادرانت داشتي ازدواج كردي خيلي سطحي است به احساست عميق تر خودت هنگامي كه با اختيار در محضر حق او را به عنوان همسر پذيرفتي بيانديش.
به دنبال كارهاي مورد علاقه مشتركتان بگرد(عكاسي از طبيعت كوهنوردي و ...)كمكش كن تا احساساتش بروز يابند .شما تازه يكسال است كه ازدواج كرده ايد به هم فرصت دهيد تا بيشتر همديگر را بشناسيد.هيچ مردي بي نياز از تعريف و تمجيد همسرش نيست به او احساس قدرتمندي دهيد تا واقعا قدرتمند شود.
همسراني كه شبيه خود ما باشند همسران ايده آلي نيستند.گاهي تفاوت ها بيش از هر چيز نزديكي و جاذبه مي آورد.
به هر حال اميدوارم كه به نقطه اي برسي كه با شك و ترديد به گذشته ات و انتخابت نيانديشي.
گهگداری مسا فرت و زندگی بدون قانون می تونه تنوع خوی در زندگیمون باشه. امتحان کن
به نظر من هم از ویژگی های مثبت همسرت حتی اگه کوچیک و سطحی بود براش بگو، حتی اگه یه کم غیر طبیعی و مصنوعی بشه. به این فکر کن که چه کارهایی رو می تونید با هم انجامش بدید. درسته بعضی ها خیلی راحت با هم صمیمی میشن و به قولی اخت میگیرن و حرف دل همدیگه رو خیلی راحت می فهمن اما بعضی آدم ها هم وقتی میبره که با هم صمیمی بشن خصوصا با دید و فکر و عقایدی که شما نسبت به همسرتون و زندگیتون داشتید یه کم زمان لازمه که احساس صمیمیت با همسرتون داشته باشید، پس خیلی عجله نکنید و سعی کنید آروم آروم پیش برید. به کارهای ساده که می تونید با همسرتون انجام بدید فکر کنید! مثله: آب بازی، ظرف شستن با هم، همدیگرو قلقلک بدید، تو پارک با همدیگه بستنی قیفی بخورید و روی تاب بشینید، توی کوه دنبال همدیگه بدوییدو ... . شاید به نظرتون این رفتارها یه کم بچه گانه به نظر برسه اما می خواستم بگم هر کاری که می تونه باعث بشه شما با همدیگه بخندید می تونه کمک کنه که صمیمیت بین شما و همسرتون بیشتر بشه!
می دونم سخته! اما شما می تونید شروع کنید و از همسرتون هم تقاضا کنید تا کم کم توی زندگی و روابطتون احساس یکرنگی و صمیمیت بکنید. به خودتون و به همسرتون فرصت بدید!
افسون عزیز دوست خوبم
من موقیعت وشرایطی که داری و تحسین میکنم و به همتت افرین میگم.
ولی به نظرمن بهتر که یک مدت به شرایطی که داری حقوقی که می گیری. زیباییت............فکر نکنی چون همین تفکرات حس بر تری رودر وجودت ریشه دار تر و مستحکم تر میکنه.
بیشتر به محسنات همسرت فکر کن و این که چطوری خودت را به همسرت نزدیک کنی تا حس خوبی به شریک زندگیت بدهی . چون همسرت پیش تو احساس خود کم بینی میکنه.
رابطتونو تقویت کن .
بی خیال همه چی شو .
به شادی ها بی اندیش و خوش باش
من برگشتم اما اينبار خسته و پژمرده . شوهرم كاملا عوض شده است . تمام محاسنش تبديل به معايب شده است . اينقدر از نظر روحي و عصبي به هم ريخته ام كه شبها تا صبح بيدار ميمانم . من عشق شوهرم رو باور كرده بودم و بهش دل دادم . خيلي حساس و غمگين شده ام . شوهرم ميداند اگر اعصابم خرد باشه ، خوابم نميبره و تا صبح ميلرزم، اما اينكار را مدام تكرار ميكند . احساس قدرت ميكند از اينكه ضعيف شده ام. اگر دوسم داره چرا رنجم ميده.
دو سه روزي بود كه احساس افسردگي و غمگيني شديد داشتم ، با شوهرم كه حرف ميزدم دعوا ميكرد و سرم داد ميزد كه چرا غمگيني ؟؟!! به جاي اينكه كمي محبت كنه و دركم كنه با من قهر ميكنه و يك روز كامل حرف نميزند . با نفرت به من نگاه ميكنه . ديشب تا صبح بيدار بودم.
من از اون آدمهايي هستم كه تشنه محبت واقعي بودم و فكر ميكردم شوهرم عميقا دوسم داره ، خيلي به اين محبت وابسته شدم . حالا مطمئن هستم دوسم نداره و همه اون مهر و محبت ها فقط هيجانهاي اوليه زندگي بوده و بس.
افسون جان می شه بیشتر توضیح بدی. تا اونجایی که من می دونم شوهرت رابطه اش باهات خوب بود و تو مردد بودی. بعد تردیدت از بین رفت و ...
حالا چی شده؟؟؟ چرا دعوا دارین؟؟؟
سلام دوست عزيز
دوست عزيز شما خودتان در تاپيك اولي نوشته ايد كه شوهر من بسيار منو دوست داره و وقتي صحبت از جدايي ميشه به دست و پام مي افتد و باز هم نوشته بودي من از افرادي كه مطيع باشند بدم مياد شما خودت با رفتارت او را وادار به اين كار كردي آنقدر در زندگي از خودت بي احساسي نشان دادي تا اونهم شد مثل شما درسته كه شما مدارج علمي بالايي را پشت سر گذاشته ايي و از يك دانشگاه معتبر كشور مدرك گرفته ايي ولي متاسفانه پختگي لازم را براي يك ازدواج نداشتي و همانطور كه در يكي از پست هايت نوشته ايي هم به خودت و هم به خانواده ات دروغ دادي تا بتواني يك ازدواج مصلحتي داشته باشي و بعدش هم جدا بشي بري دنبال زندگي جديدت شما بلوغ فكري براي ازدواج نداشته ايي و مولانا چه زيبا ميفرمايند:
این جهان همچون درخت است ای کرام
ما بر او چون میوه های نیم خام
سخت گیرد خام ها مر شاخ را
زانکه در خامی نشاید کاخ را
چون بپخت و گشت شیرین لب گزان
سست گیرد شاخ ها را بعد از آن
چون از آن اقبال شیرین شد دهان
سرد شد بر آدمی ملک جهان
اگر شما زندگي را اينقدر برخودت و برهمسرت سخت نمي گرفتي و هي او را با ديگران قياس نميكردي شايد امروز در زندگيت اين مشكل و دلسردي پديد نميامد حالا هم دور نشده خواهر عزير حتما به يك مشاور حاذق و ترجيحا آقاي دكتر انوشه مراجعه كن از همكاران شما هم است انشااله كمكتان ميكند كه اين مشكل حل شود ...موفق باشي:72:
[align=justify]سلام افسون :72:
فکر می کنم اینها قدم هاییه که تو رو به اینجا رسونده: (هرجاش اشتباهه، تصحیح کن تا بهتر بتونم درکت کنم.)
1:: افسون دارای روحیات و خواسته های خاصی بود. ولی هنگام ازدواج بهشون دقت نکرد. دقت نکرد که چه مردی می تونه افسون رو افسون کنه!
بعضی ها افسانه خاصی توی زندگیشون ندارن، اما او اینطور نبود. ولی هنگام ازدواج به هر چیزی فکر کرد جز آرزوهاش!
2:: بعد از ازدواج، وقتی متوجه اشتباهش شد، دیگه برای بازگشت دیر شده بود. یا حداقل نمی شد به راحتی راه رفته رو بازگشت.
بنابراین تصمیم گرفت با وضعیت موجود بسازه. سعی کرد روحش رو به "محبت" قانع کنه. این بهتر از پذیرش نارضایتیش از خودش و زندگیش بود.
افسونی که ضعف نشون داد و تسلیم یک ازدواج بدون علاقه شد، حالا تصمیم گرفت علاقه ش رو با ازدواجش منطبق کنه.
3:: ولی روح این دختر سرکش تر از این بود که عمیقا انطباق پیدا کنه. و بی اختیار اعتقاد قلبیش مبنی بر نالایق بودن همسرش رو بهش انتقال می داد.
افسون عمیقا اعتقاد داشت که لیاقتش از زندگی بیش از اینهاست و این مرد لایق زندگی با او نیست. او سعی می کرد اینها رو از خودش مخفی کنه، اما نگاه و رفتارش این راز رو برای همسرش آشکار می کرد.
4:: بنابراین همسر افسون احساس می کرد تحقیر می شه، و روز به روز بیشتر دچار خشم های پنهان نسبت به همسرش می شد.
5:: ظرفیت این مرد تموم شد و احساس حقارتش رو بصورت بی مهری نشون داد. به این روش می خواست قلب خودش رو آروم کنه و عزت نفسی رو که به پای افسون ریخته بود نجات بده.
6:: حالا افسون همه چی رو باخته بود. دیگه حتی نمی تونست خودش رو با "محبت" هم فریب بده.
و از طرفی قدرت مواجهه با خودش رو هم نداشت چرا که ماهها به خودش ظلم کرده بود.
بنابراین دچار افسردگی شد.
7:: اما یک روز صبح افسون تصمیم جدیدی گرفت که زندگیش رو متحول کرد...
افسون اگه گفتی اون تصمیم چی بود؟ :72:[/align]
خانمی میشه بیشتر در مورد این چند ماهی که نبودی توضیح بدی و اینکه توی زندگیت بین شما و همسرت چی گذشته و چه کاری برای زندگیت انجام دادی؟
سلام
ب طور اتفاقی پست شما را باز کردم و با خواندنش دچار 2 احساس متضاد شدم:خوشحال و ناراحت
صادقانه بگم (البته کلمه خوشحال وازه مناسبی نیست اما همتایش را در ذهنم پیدا نکردم) خوشحال یا شاید کمی اسوده خاطر چون از خیلی جهات به من شباهت دارید و من نیز مانند شما ازدواجم دارای همان معایب کلی است
من نیز مانند شما دختر زیبا،خوش هیکل با تحصیلات و شغل خوب ،از نظر هنری نیز تا حدودی حرفه ای و ... و در کل یک فرد شناخته شده بع عنوان زنی باهوش ،زیبا و موفق و ....اینها را گفتم تا از خودم تعریف نکرده باشم بلکه دلایل شباهتهایی را شما عنوان کنم اما ازدواج من دچار اشکالاتی بود همسرم از نظر تحصیلات پاییین تر بود هرگز شم اقتصادی مرا نداشت، انسان ساده و ارامی بود که پیشرفت لازمه برای او نبود و...
اوایل من هم دچار این گپ روحی شدم بسیار هم شدید. اما الان مدتی است که توسط راهنمایی دوستان ارام ارام دارم به سمتی میروم که ضمن شمردن محسنات همسرم(در پستم به ان اشاره کرده ام) بتوانم بر این مشکلات غلبه کنم.
خانمی
احساساتت برخلاف سایر هم تالاریهای عزیز برای من کاملا اشناست. مد دانم چقدر این احساسات تخریب کنند ه هستند اما واقعیت این است که هیچ نسخه کلی برای خوشبخت شدن نیست
شاید همه محسنات در همسر ایده ال ما بود اما ان توجه و احترام را کسب نمی کردیم انوقت شاید ضربه پذیریمان به مراتب بیشتر میشد. زنانی چون ما طالب مهر و محبت هستند مردانی را میخواهند که به انها احترام گذاشته و حقوق اجتماعی بالایی را برای زنانشان قایل باشند اما خوب چه میشود کرد همه محاسن در یک فرد جمع نمیشود اما میشود با تلاش افقهای دید تان را همسرتان نزدیک تر کنید
در قسمت دوم گفتم با خواندن پست شما ناراحت شدم چون دیدم همان احساساتی را که من با تمام وجودم تجربه کردم شما نیز در ان شرایط هستی
درکت می کنم و برایت دعا میکنم.
افسون عزیزم صبح وقتی دیدم online هستی گفتم انشااله با خبرهای خوشی اومدی اما متاسفانه!!!
خب عزیزم اگه میشه یه کم بیشتر از دلایل این احساسات بدت بگو. چرا نوشتی از اینکه من ضعیف شده ام این رفتارها از او سر میزنه. چرا ضعیف مگه چی پیش اومده؟ لطفا بیشتر بنویس.
ممنون از اينكه كمكم ميكنيد . كاري كه همسرم از من دريغ ميكنه . من يك همدردي ساده ميخوام اما داراي اون بلوغ عاطفي نيست كه بتونه با من درددل كنه .
از احترام خبري نيست . فقط تحقير هست . اعتماد به نفسم رو كاملا از دست دادم. كافيه در خيابان در هنگام رد شدن از خيابان كمي تاخير كنم چنان داد و فريادي راه ميندازه كه انگشت به دهن ميمونم . تكيه كلامش اينه كه تو بي شعوري ، چقدر احمقي ، خيلي نفهمي و .... .
وقتي بابت موضوعي ذوق ميكنم چنان با بيرحمي رفتار ميكنه كه شاد بودن از يادم رفته . تازه فهميدم اشتباه ميكردم كه مهربان هستش . همه مردها اول ازدواج اينطور هستند. مطمئن هستم دوستم نداره و بسيار بدجنس و ظالم هست. آب شدنم رو ذره ذره ميبينه . خيلي نا اميدم . از اينكه اينقدر زودباور هستم از خودم تعجب ميكنم.
دوست عزيز philosara ممنون از تحليل جالب و عميقتون. آنقدر در حالت استيصال هستم كه تصميمي فعلا ندارم. شما به من بگين من چكار كنم.
دوست خوبم
سلام
میدانم شرایط روحیت بد است اما گاهی واقعیت ها خیلی تلخ خود را نشلن میدهند.
من نیز مثل تو درست بعد از اینکه مدتها با سردی و بی مهری و دست بالا گرفتن با همسرم برخورد کردم بعد از مدتی شرایط عوض شد یعنی او از من فاصله گرفت. بد خلق شد ،به شدت به خانواده و دوستانش گرایش پیدا کرد و ...
اوایل درکش برام سخت بود . یعنی چه؟؟؟
اینی که تا دیروز برام غش میکرد حالا تازه از اونور بوم افتاده و ... خیلی سوالات دیگه
من هم دچار افسردگی ،خشم ،طغیان و هزاران احساس بد شدم که بدتر روابطمون را بهم ریخت تا جایی که عملا از من فرار می کرد . جلو خانوادهام تو روم وای میستاد و....
بعد از مدتی به این نتیجه رسیدم که اعمال خودم باعث این واکنشها شده بود
سردیها،تحقیرها و بی مهریها ( حتی اگر حق به جانبم بود) به دلیل برخورد نا سالم من باعث این دلزدگی و حتی تلافی در همسرم شده بود .
اولش باورش سخت بود . این همون مردی که تو فامیل بهم می گفتند خدای صبر و اخلاقه؟؟؟
- این همون کسیه که اگه هزار حرف می زدم باز نوازشم مبکرد و نازمو می خرید
این و .... هزارن سوال بی پایان دیگه
اما نازنین
خبر خوش اینه که بعد از تغییرات فاحش من که از جمله احترام گذاشتن به او بود و قبول بی شرط و شروطش رابطه من و او دوباره به حال اولش برگشت
الان گرچه هنوزم ته قلبم دلم خیلی چیزها را میخواهد(کار عالی برای همسرم،درامد خوب و ...) اما چون درد بی تفتوتی و دلزدگیش را چشیدهام فهمیدم حمایت عاطفی و داشتن همسری خوش برخورد که همیشه مرا درک کند و احترامم را نگه دارد شاید اولویتی بوده که تاز تهدید به از دست دادنش نشده بودم درکش نمی کردم.
ظاهرا شما هم چنین هستید. پس ارام ارام تغییرات بنیادی را در خودت شروع کن بعد ازمدتی او هم تغییر مثبت خواهد کرد
موفق باشی:72:
من احساس می کنم که شما هم دچار احساس دوست داشتن شدیده اید! می دونید چی می خوام بگم! یه روزی بود که شما می گفتید: برام مهم نیست، چون دوستش ندارم! چون از اول قرار نبود که این زندگی تبدیل بشه به ما شدن! و یه احساس غرور و بزرگ منشی خاصی داشتید! اما امروز نمی دونم چه اتفاق بزرگ روحی در شما به وجود اومده که اینقدر خواستار توجه و احترام و محبتی مردی شدید که یه روزی خیلی ساده به خاطر اینکه نمی تونست از یه حدی بیشتر فعال باشه می خواستید ازش جدا شدید؟!
من احساس می کنم که خود شما دچار مشکل شدید نه همسرم! من فکر می کنم که تغییراتی در فکر و ذهن و اندیشه ی خود شما به وجود اومده باشه که این گونه شدید؟ درسته!که همه ی خانوم ها چه از جنس موفق، چه از جنس تنها یک زن نیاز به مراقبت و توجه و احترام دارند و قلبا خواستار اون، اما تا اون جایی که من از شما شناخت پیدا کرده بودم، فکر می کردم این مرد اصلا برای شما ارزشی نداشت که بخواهید خواهان توجهات ایشون باشید اما امروز! نمی خوام بگم که این خوب بود یا بد! یا الان خوبه یا بد! می خوام بدونم چی شده! چه اتفاقی توی این زندگی و در طول این تقریبا 6 ماه افتاده که شما در وجود خودتون احساس ضعف و ناتوانی میکنید؟
لطفا از حالات روحی خودتون بیشتر توضیح بدید!
از اینکه یه کم صریح با شما صحبت کردم معذرت میخوام.
دوست خوبم
سلام
میدانم شرایط روحیت بد است اما گاهی واقعیت ها خیلی تلخ خود را نشان میدهند.
من نیز مثل تو درست بعد از اینکه مدتها با سردی و بی مهری و دست بالا گرفتن با همسرم برخورد کردم بعد از مدتی شرایط عوض شد یعنی او از من فاصله گرفت. بد خلق شد ،به شدت به خانواده و دوستانش گرایش پیدا کرد و ...
اوایل درکش برام سخت بود . یعنی چه؟؟؟
اینی که تا دیروز برام غش میکرد حالا تازه از اونور بوم افتاده و ... خیلی سوالات دیگه
من هم دچار افسردگی ،خشم ،طغیان و هزاران احساس بد شدم که بدتر روابطمون را بهم ریخت تا جایی که عملا از من فرار می کرد . جلو خانوادهام تو روم وای می ایستاد و....
بعد از مدتی به این نتیجه رسیدم که اعمال خودم باعث این واکنشها شده بود
سردیها،تحقیرها و بی مهریها ( حتی اگر حق به جانبم بود) به دلیل برخورد نا سالم من باعث این دلزدگی و حتی تلافی در همسرم شده بود .
اولش باورش سخت بود . این همون مردی که تو فامیل بهم می گفتند خدای صبر و اخلاقه؟؟؟
- این همون کسیه که اگه هزار حرف می زدم باز نوازشم مبکرد و نازمو می خرید
این و .... هزارن سوال بی پایان دیگه
اما نازنین
خبر خوش اینه که بعد از تغییرات فاحش من که از جمله احترام گذاشتن به او بود و قبول بی شرط و شروطش رابطه من و او دوباره به حال اولش برگشت
الان گرچه هنوزم ته قلبم دلم خیلی چیزها را میخواهد(کار عالی برای همسرم،درامد خوب و ...) اما چون درد بی تفاوتی و دلزدگیش را چشیدهام فهمیدم حمایت عاطفی و داشتن همسری خوش برخورد که همیشه مرا درک کند و احترامم را نگه دارد شاید اولویتی بوده که تا تهدید به از دست دادنش نشده بودم درکش نمی کردم.
ظاهرا شما هم چنین هستید. پس ارام ارام تغییرات بنیادی را در خودت شروع کن بعد ازمدتی او هم تغییر مثبت خواهد کرد
موفق باشی:72:
افسون جان چرا درست توضیح نمیدی خانمی. این چند ماهه چطور همه چیز خراب شد؟؟؟
هيچ اتفاق خاصي نيفتاده . روند عادي زندگي ما رو به اينجا كشانده. يعني در روزمرگي و پس از گذشت زمان هيجان شوهرم عوض شده .اين موضوع به آرامي و به تدريج پيش آمده . بطوري كه اگر يك مانتو بخواهم بخرم اگر سايز مورد نظر او را نخرم سكوت مي كند و با اين سكوت اعصابم را به هم مي ريزد.
طبيعي است كه پس از گذشت يك زمان به او عادت كرده ام . هر روز و هر لحظه بايد مراقب كوچكترين كلمات و حركاتم باشم ، مبادا كه سكوت كند. در پاسخ من كه چرايي را سئوال ميكنم چيزي نمي گويد . وقتي حرف نميزند و بي اعتنا به من به راحتي ميخوابد عصباني ميشوم و اين عصبانيت و ناراحتي باعث ميشود كه تا صبح نخوابم و دچار لرزش و گر گرفتگي شوم. با دانستن اين موضوع ذره اي مراعات مرا نميكند . اين رقتارها به تدريج باعث شده كه من از نظر عصبي ضعيف شوم و مني كه قبلا بسيار داراي آرامش بودم حالا كنترل خواب خود را هم ندارم . اين رفتار او كه به من بي اعتنا ميشود ، غذايم را نميخورد ، حرف نميزند و با نفرت نگاه ميكند باعث شده كه من خواب و آرامشم را از دست بدهم .
سلام
وقتی در مورده این نوع برخوردها از همسرتون می پرسید چه جوابی میدهد؟؟؟؟
تا حالا در این مورد باهاش حرف زدین؟؟؟؟
ا
ازش بپرسید چه چیزی تو زندگی عذابش میده؟ از چی ناراحته؟؟ ازش بخواهیین حرف بزنه؟؟بگو اگه رفتاری از من ناراحتت می کنه بگو تا اصلاحش کنم؟؟
باید بفهمی مشکلش چیه ؟؟
بعد از مدتي سكوت را ميشكند ، معمولا يك روز بعد و معذرت خواهي ميكنه و ميگه چرا اين حرف رو زدي ، چرا اون كارو كردي . من ميخواستم خودم را شبيه او كنم كه اينقدر صبور است و وقتي از ديگران ( مثلا برادر) دلگير است ، اصلا به روي خود نمياورد . اما ميبينم كه در مواجهه با من بسيار سختگير و زود رنج است .
همسرم مادرش را دوست دارد ، اما وقتي تصادف كرديم به او حتي نگفت تا ناراحت نشود . اما بابت مسائل جزيي مرا عذاب ميدهد . تنها انتظار من آرامش است كه ديگر آن را هم ندارم/.
سلام افسون جان:
من گاهی اوقات فکر میکنم کوتاه اومدن ماها در برابر شوهرانمان این موقعیت را برایشان ایجاد میکنه تا سر چیزهای بیمورد برخوردهای بد و نابجایی داشته باشند. منم با اینکه با شوهرم مشکل خاصی ندارم اما چند وقت بود که برای خرید لباسهام باید از اون نظر می خواستم یا مثلا می گفت چرا امروز این لباسو پوشیدی می گفتم هنگام خرید خودت برام انتخابش کردی جواب می داد اون موقع آره اما الان نباید جلوی فلانی اینو بپوشی منم به حرفش گوش می کردم اما بعد از مدتی باعث شد تا اعتماد بنفس خودمو از دست بدم و همش برای خریدهام به اتفاق اون برم و نظرشو بپرسم اما یکروز تصمیم گرفتم در مقابل این رفتار بایستم. یعنی خودم برای خودم خرید کردم و وقتی مخالفت کرد توجه نکردم چند بار تذکر داد اما من بی اعتنا کار خودمو کردم(البته منم لباسهایی خریدم که متعادل بودند و هیچ ایرادی نداشتند) اما اون عادت کرده بود . در نهایت سعی کردم برای خودم باشم وقتهایی که اون سر کاره منم برای خودم به خرید می روم. یعنی بهش نشون دادم که در همه امور زندگی بهش وابسته نیستم.
اما در مورد شما هم من فکر میکنم این که نشون بدی شبها بیخوابی می کشی وضعتو بدتر می کنه تو نباید بهش نشون بدی این رفتارش آزارت میده جوری رفتار کن که خیلی وابسته نشون ندی. اگه قهر کرد لزومی نداره که بهش نشون بدی ناراحتی. اینجوری خودش دوباره بر می گرده اما اگه نقطه ضعفی از تو ببینه دوباره تکرار می کنه. در ضمن ما در گذشته بهت گفتیم برای بقای زندگی ات خیلی خودتو بالاتر از اون نبین اما الان به نظر من باید جوری رفتار کنی که بفهمه از همه لحاظ از اون برتری. البته این فقط نظر منه :305:
سلام دوباره
من احساس می کنم این نوع رفتار همسرتون برای اینه که شما رو متوجه چیزی کنه یا اینکه از شما یه چیزی می خواد که نمی خواد مستقیم اینو بهتون بگه
مثلا می خواد شما رو وادار به تغییر رفتار کنه؟؟؟
یا اینکه شما رو تشنه به محبت و احساس خودش کنه ؟؟؟
یا انکه شما بهش نیاز پیدا کنید ؟؟؟؟
یا اینکه بدونه براتون مهمه ؟؟
باید با سیست برخورد کنید من کاملا با نظر ویا مخالفم چ.ن احساس می کنم همسرتون از اینکه همش احساس کنه شما ازش سرترین فراریه و داره یه کاری می کنه که شما بهش اهمیت بدین
می خواد ببینه با بی اعتنایی شما بهش توجه می کنید یا نه
فقط کافیه با زیرکی سعی کنید هم غرورتونو حفظ کنید هم خریدار ناز همسرتون باشید
گاهی مردها هم ناز می کنن و انتظار دارن ناز بکشیم نه این که خودمونم داغون بشیم و فکر کنیم که دوستمون ندارن
یه همسرت نزدیک شو بگو من احساس می کنم چند وفتیه از یه چیزی ناراحتی بگو دلم نمی خواد هیچ دلخوری تو دلمون بمونه و کهنه بشه پس بگو چرا چند وقته ناراحتی
بگو من دلم همون آدمه یکساله پیشو می خواد چی شده که انقدر کلافه ای من با جونو دل هرچه که باشه گوش می کنم/
من احساس می کنم که شما هم چند وقتی هست که با همسرتون مدام بحث می کنید و در مقابل رفتارها و صحبت های ایشون جبهه میگیرید و شب تمام اون مسائلی رو که نمی خواستید اتفاق بیافته و نمیخواستید بگید و بشنوید، شنیدید و گفتید و این با بی اعتنای همسرتون و البته یه کم توقع بالای شما مبنی بر اینکه همسرم اون قدر دوستم داره که اگر هر کاری هم بکنم نمی تونه به من بی اعتنایی کنه و این باعث شده که یه کم توقعتون بالا بره و وقتی دقیقا برعکس این رفتارها رو در این زمان از همسرتون می بینید آشفته و به هم ریخته میشید!
به نظر من دقیقا خانومهایی که خودشون رو از همسرشون بالاتر می بینن و البته به خودشون این اطمینان رو دارن، یعنی به دوست داشتن زیادی از حد همسرشون اطمینان دارن دچار این اشتباهات میشن و خیلی از مواقع خودشون هم باورشون نمیشه که این مرد با این همه عشق چرا یکدفعه این جوری شد و فرق کرد!
من احساس می کنم شما اگر بتونید یه کم تغییر رویه بدید و با مسالمت و احساس عشق بیشتری به همسرتون نزدیک بشید بتونید بر مشکلاتتون فائق بیایید! به نظر میرسه که همسرتون فوق العاده به عشق و احساس شما نیاز دارن و این تنها چیزی هست که از شما دریافت نمی کنن و مانتو و خرید و دیر کردن و این جور چیزها تنها بهانست! با خودتون روراست باشید که می تونید دوستش داشته باشید و دوریش رو تحمل کنید؟ این میتونه یه امتحان باشه برای خود شما که اون قدر ایشون رو می خواید که بخاطرش رفتار خودتون رو عوض کنید و سرشار از عشق و محبت خودتون کنید همسرتون رو یا نه؟
امیدوارم بتونید خیلی خوب از این طوفانی که توی زندگیتون به تدریج به وجود اومده خارج بشید و یه زندگی ایده آلی رو داشته باشید بدون اینکه احساس کنید دارید قربانی میشید.
افسون جان
تمام پستهایتان را مرور کردم
من تمام درد را در خود شما می بینم .
میل به تنها زندگی کردن و به یک واحد مستقل خزیدن و عادت به سکوت و .... یک روند یکنواخت و دوری از هیجان روابط گرم و صمیمانه با اعضاء خانواده ، تصمیم به ازدواج با یک مرد با نگاه به طلاق بعد از آن برای به دست آوردن شرایط انزوا و تنهایی ، و راحت دیدن طلاق بعد از ازدواج در حد کنار گذاشتن یک دوست دختر ، و خجالت کشیدن از وضعیت ظاهری همسر نزددیگران ، و........ غرق شدن در یک بعد خاص در زندگی ( تحصیل ، کار با درآمد بالا ، و..... برنامه های در این راستا ) ، بیشتر وقت را به امورات شغلی پرداختن و کمترین زمان را صرف زندگی مشترک کردن ،
.... وارد تالار همدردی شدن ، طی چند پست از مشکل اولیه گذشتن و تغییر رفتار سریع ، و بعد بیان تغییر همسر و رفتار متفاوت اون نسبت به گذشته در اون ، و اکنون ناراحتی از بی توجهی های وی و برخوردها و رفتارهای متفاوتش با قبل و.....
همه اینها ضمن این که نکاتی را در شخصیت و روحیه شما نشان می دهد که به آن اشاره می کنم ، همچنین احتمالاتی ناشی از ابهام و تناقض و غیر عادی بودن این روند به ذهن می آورد که بیان خواهم کرد .
الف :
در ورای پستهای شما که لب مطالب آن را فهرست وار اشاره کردم ، مسائلی چون " نارضایتی از خود " ، " خود کم بینی " ، " انزوا طلبی " ، " ضعف در مهارتهای زندگی " ، " ضعف خودشناسی " ... هویداست .
به همین منظور به نظر بنده شما بهتره به یک مشاور بالینی مراجعه داشته باشید ، و بیشتر تمرکزتان را بر حل گره های درونی خود کنید که نتیجه اش ، تغییردر نگرش ، روحیه و رفتار را در پی خواهد داشت .
شما خود را تغییر دهید ( چه در نگرش ، چه رفتار و روحیه ) شوهرتان هم بهبود رفتار پیدا خواهد کرد . همه آنچه او می کند انعکاس درون شماست .
ب :
و اما احتمالات ناشی از ابهامات از نظر اینجانب .
شاید :
1 - با طرح این مسئله ، به عنوان یک سوژه یک پروژه تحقیقاتی رو دنبال می کنید و واکنشها و باز خوردها را می سنجید .( چون بعضی پستهای شما بسیار متناقضند )
2 - همسر شما دارند شما را با چهره ی دیگه ای که می توانست داشته باشد ، مواجهه می کند ، تا بفهماند که با صبر و عاطفه برخورد کردنش بر خلاف نظر شما از ضعفش نیست . ( شما در یکی از پستهایتان از همراه بودن او ، صبرش ، موافقتهایش با شما ، ..... ابراز ملالت و خستگی کردید ، احتمالاً این را به او انعکاس داده اید به گونه ای که به عنوان مردی ضعیف جلوه اش داده ای ) و او یا دچار اشتباه در تحلیل شناختی شده ، یا تعمداً این کار را می کند ( که در این صورت درمانی عمل می کند ) شاید با مشاوری مشورت کرده و راه کار گرفته و... .
3 - شاید شما اصلاً مجرد باشید و این مشکلات را با هدف خاصی مطرح کرده اید .( ؟؟؟؟ )
و اما !
این رفتار همسرت برای شما سازنده است زیرا:
1 - میتواند درون واقعی شما را به شما نشان دهد (مثلاً شدت میل به توجه که با پرستیژ به خود متکی بودن و استقلال وسیع مغفول مانده )
2 - آنچه به عنوان ضعف می دیدی از همسرت و به خاطرش از بودنش در کنارت شرمنده میشدی را در ذهن شمامحو کرده .
3 - قدر عواطف و محبتهای پیشین همسرت را اکنون می دانی .
4 - مقاومت روحی شما بالا می رود و انزوا طلبیتان را از بین خواهد برد .
......
پست طولانی شد ، باقی بماند برای فرصتی دیگر .
مایلم بدانم در مورد گفته هایم چه نظری دارید.