نمایش نسخه قابل چاپ
سلام poohعزيز بله پدر و مادر من ذاتا انسانهاي نگراني هستن اينم هست،در مورد خودم ميتونم بگم روزهايي بوده كه خيلي خيلي حالم بد بوده و فقط به خودم ميگفتم دووم بيار مطمئن باش اگه نكشتت قوي ترت ميكنه!،و الان واقعا خداروشكر ميكنم بخاطر اينكه تونستم طاقت بيارم...نقل قول:
نوشته اصلی توسط Pooh
شما لطف داري من دارم رو خودم تمركز ميكنم ولي مبود همسرم تو زندگيم تمركزم رو بهم ميريزه...
سلام دوست عزيز،متنتون رو كه ميخوندم حس كردم انگار شوهرم اين مطالب رو نوشته !،اين نگاه كمالگرانه و بي رحم،خوب ديتاي شما ازاطلاعاتيه كه خودم بهتون دادم ولي من جايي نگفتم كه انسان نالايق و بي كفايتي هستم دليل اينكه من در شرايط سخت بچه نياوردم دقيقاترس از اين بوده كه به درستي از عهده مسئوليت برنيام ولي اين رو ميدونم كه خيلي از هم نسل هاي من كه سالمن و مشكلات من رو همنداشتن انقدر همه چيز تمام نيستن داشتن دو فرزند و در عين حال مهماني و ريخت و پاش....گاها بعد از تولد فرزند افسردگي ميگيرن وخوب نمتونن از عهده كارها به درستي بر بيان،در مورد آدم حرف ميزنيم نه آدم آهني كه،پس همدلي و تقسيم وظايف زوجين چي ميشه?,من كه خودم گفتم كم كاري داشتم در زمينهجنسي افتضاح بودم!،من كي قيد مدام رو آوردم اينكه يك نفر من رو مدام بخواد ساپورت كنه در ذهن شماس ،ساپورت كه من دريافتميكردم در حد متعارف هم نبود در شرايط سخت اين انتظار طبيعي بود كه زياد تر بشه وگرنه من در شرايط نرمال از خيلي از هم رده هايخودم مستقل تر هستم.ميدونم آدمي خسته ميشه چه از تيمار بيمار جسمي چه بيمار روحي ،ولي بيمار داريم تا بيمار و معرفت داريم تامعرفت،من متوجه نميشم چرا بايد بيام اينجا از تغييراتم بنويسم كه تشويق شم مهم اينه خودم اين رو ميبينم و نياز به تاييد ديگري نيستاينكه گزارش ميدم چون دنبال راهكارم،ولي ممنون از ديدگاهتون ميبينم كه نظر مخالفي هست كه زندگى رو بي تعارف و زمخت عيانميكنهنقل قول:
نوشته اصلی توسط نازنین2010
از لطف عسل ،غزل و چشمك عزيز ممنونم مرسي كه هستين و دورادور حمايتم ميكنيد :72:
عزیزم امیدوارم شرایط زندگیت بهتر شه و این امکان پذیر نیست مگه اینکه خودت بخوای ، مطمئن باش تغییر خود راحتر از تغییر دیگران هست ،دیدگاه همسرت را نسبت به خودت میدونی اگه بخوای این دید همسرت را نسبت به خودت مثبت کنی باید عوض شی با آه گریه و ناله وزاری و خریدن ترحم نمیشه یه عمر زندگی کرد،نقل قول:
نوشته اصلی توسط ويولت
من دنبال این نبودم که چرا بچه دار نشدی فقط خواستم بگم اینقدر یه طرفه به قاضی نری ، موضوع مادر شدن و نوه دار شدن پدر و مادرت را در نظر گرفتی ولی از دید شوهرت به این قضیه نگاه نکردی ، دلیل بچه نداشتن شما هر چی که باشه (دیدگاهت نسبت به بچه یا وضعیت جسمی و روحی خودت) شوهرت به خاطر شما از حق طبیعی خودش گذشته ولی شما اینو نمیبینی
ببین دیگه شوهرت برات چی کار کرده ، از چه چیزایی به خاطر شما گذشته ، و مهمتر فکر کن یه آدم تا کی میتونه تحمل کنه چقدر میتونه سرد و بی احساس باشه که بتونه پا رو همه احساسات و عواطف درونیش بذاره ، همه مردا دوس دارن یه زن تو زندگیشون باشه که همراه و همفکرشون باشه ، مورد اطمینانشون باشه زنی که وجودش بهشون اعتماد به نفس و اطمینان خاطر بده بتونن باهاش مشورت کنن،گاهی درددل کنن، من با توجه به حرفای خودت متوجه شدم که متاسفانه اینطور زنی نبودی و خییلی بدتر اینکه متاسفانه برنامه ای برا عوض شدن نداری ، البته بعضی از کسایی که تو این تاپیک بهت مشورت میدن هم باعث میشن که تو اصلا به تکامل خودت فکر نکنی و بیشتر باعث انحرافت میشن اونایی که اصلا تصور درستی از زندگی مشترک ندارن و بیشتر سعی میکنن پیشگویی کنن که کیا میرن آسایشگاه!!!چیزی که اصلا ربطی به موضوع بحث تاپیک نداره را پیش میکشن ضمن اینکه صحبت درست و منطقی هم ندارن متاسفانه عده شون هم کم نیست :103:
یه زن وقتی شوهرش بهش خیانت میکنه مرتکب قتل میشه ولی یه زن دیگه به صورت شوهرش اسید میریزه و یه زن دیگه پیدا میشه که شوهرش را میبخشه ولی به شرط و شروط هایی، الان تو فکر میکنی کدوم این زنا آینده موفق تری میتونه داشته ؟؟؟؟؟
حالا شوهر شما میخواد ازت جدا شه، شما میتونی گریه کنی، با شوهرت کل و کل بحث راه بندازی که داره اشتباه فکر میکنه و بی عیب هستی و خودش و بقیه هزار تا عیب و ایراد دارن و کسی هیچی نمیگه، افسردگی دارن (مثل همین چیزایی که بالا برا من گفتی ) و.... یا اینکه سعی کنی استرس و اضطراب را از خودت دور کنی ، آدم فعال تری باشی،به کارای خونه رسیدگی کنی ، به سرو وضع خودت اهمیت بدی، به سلامتی جسمت برسی،آویزون نباشی ، و مهمتر سعی کنی شاد باشی ، بخندی ، احساسات منفی و افکار بد نداشته باشی و تبدیل به یه زن پر از آرامش و با اعتماد به نفس شی با اینا میتونی شوهرت را جذب کنی
ویولت عزیز چیزایی که به ذهنم رسید را برات گفتم شما کاملا آزادی تصمیم بگیری که چی کار کنی امیدوارم شاد و موفق باشی
سلام
ویولت حان، اینکه عضویت ویژه داری، از مشاوره خصوصی سایت کمک داری میگیری؟
اگر آره، همونجا ادامه بده و به این تاپیک نپرداز. با همون مشاوره خصوصی و‌نکاتی که اونجا میگن پیش برو.
اینجا هیچ کدوم ازما در زمینه مشاوره تخصص نداریم و راهنمایی هامون با ریسک بالایی ممکنه درست نباشه.
همون مشاوره خصوصی در سایت، و یا مشاوره حضوری رو در پیش بگیر.
کسی که تو همه تاپیک ها و برای همه مشکلات خانوادگی نظر میداده و در این تاپیک هم چند تا پست گذاشته ،چرا به صاحب تاپیک میگه دیگه اینجا مشاوره نگیر!!!!!؟؟؟ عزیزم وقتی یه نظر مخالف نظرت بود به این نتیجه رسیدی؟؟؟؟؟؟؟
پوی عزیز شما که میدونی تخصص نداری، تحربه زندگی مشترک نداری، خب مشاوره نده ،به دوستات هم بگو که مشاور نیستی و تخصص نداری تا مشکلاتشون را با یه روانشناس در میون بزارن و تو مجبور نباشی تو این تالار در مورد مشکلات اونا سوال بپرسی اشتراک هم که نداری تا کارشناسای تالار بهت مشاوره بدن
دوست خوبم کمی تفکر و انعطاف داشته باش سعی کن توصیه هایی که به دیگران میکنی خودتم عمل کنی
نقل قول:
نوشته اصلی توسط نازنین2010
راستش دقيق نميدونم چطور بايد مشاوره تخصصى بگيرم ميشه يكم توضيح بدين مراحلش چه شكليه؟؟نقل قول:
نوشته اصلی توسط Pooh
سلام ،اينطور نبوده كه من بچه دار نخوام بشم شرايط اينطور ايجاب كرده اين فرق ميكنه ميدونم اين رو نميخواين بگين ولي چون بحث بچه رو پيش كشيدين من گفتم من يه تنه به قاضي نميرم من هم ميدونم اون دوست داشته ولي من نتونستم شايد اصلا من نازا ميبودم اونوقت چي؟؟بهرحال شرايط زندگيم اين رو به وجود آورده،در مورد دردو دل و مشورت كردن بهتون بگم من هميشه بودم و بر خلاف خودش گوش شنوايي هستم ، در بين دوستانم هم همينطور هستم ،شما چطور ميخواين متوجه تغييرات من شين ،ميخواين من بگم فقط من مقصرم تو رابطمون اين ميشه تغيير؟وقتي من اولين بار اينجا نوشتم گفتم كه خودم رو مقصر ميدونم ،تو زمينه جنسي تو زمينه كم كاري در امور منزل و تو اين زمينه ها دارم رو خودم كار ميكنم...ولي من تو خيلي از موارد ديگه اگه عالي نبودم كمتر از طرف مقابل هم نبودم ،آدم بايد عزت نفسش رو بدست بياره بعد شروع كنه به تغيير ،همين يه تغيير بزرگه كه اول كه اومدم اين سايت فقط نقش خودم رو پررنگ ميديدم و فراموش كرده بودم كه اونم يه طرف اين قضيه اس درسته كه حق داره ولي راه حل پاك كردن صورت مسئله اس؟حتي پاك هم نكرده نه خواسته حل كنه نه پاك ،من هم به همه راهها فكر كردم و دارم راه آخر كه خودم و شادي خودم هست رو ميرم ولي رابطه عاطفيم باز هم يه پرونده باز و بلاتكليفه!نقل قول:
نوشته اصلی توسط نازنین2010
سلام يه عزيزي ميگفت زندگي چه تو جدا بشي چه تو جدا نشي بازم ادامه داره بازم خورشيد از شرق طلوع ميكنه از غرب غروب ،من كه هنوز جدا نشدم ولي خوب حس ميكنم اينو هيچكي چندان براش مهم نيست .اين زندگي منه و منم كه دارم دست و پا ميزنم تا غرق نشم...آهاي آدمها كمك يك نفر دارد ميدهد جان!
ویولت جان شما خودت تا چه حد درگیر مشکلات بقیه می شی و سعی می کنی بهشون کمک کنی؟
منظورم در سطح همین تالار همدردیه. تا حالا در چندتا تاپیک حضور فعال داشتی و تلاش کردی دست اون آدمیکه با مشکلاتش درگیره رو بگیری؟
اگه اون آدم مهارت ارتباطی ضعیفی داشته، چقدر تلاش کردی ثابت قدم باشی و از کانلا های مختلف پیامت رو بهش برسونی و سعی کردی از مصائب پیش روت در مسیر کمک رسانی عبور کنی؟
اگه تلاش کنی کارهای بالا رو انجام بدی، علاوه بر اینکه از این حالت گیرنده بودن در میای، به تدریج یاد می گیری چطور از طریق نوشتار ارتباط برقرار کنی. اونوقت هم مشاوره بهتری می تونی دریافت کنی، هم مهارت های ارتباطیت در خارج از این فضا هم تقویت می شه.
خلاصه که: اگه از این تاپیک نتیجه مطلوبت رو نمی گیری، منفعل و ساکن نمون. به فکر راهکارهای عملیاتی باش و مسیرهای مختلف رو امتحان کن. این یه تمرین خوبه برای عملگرایی در جوانب مهم تر زندگی.
سلام ویولت جان
اتفاقا من بی صبرانه منتظر گزارش اتفاقات ازطرفت هستم.
خب واقعیتش اینه ک ماها کاری جزتوصیه همین تجربیات واطلاعاتمون ازدستمون برنمیاد عزیزم.
حالا چرادیگه چیزی ازشرح حالت نمیگی.
شوهرت برگشته؟
رابطتون چطوره؟
چ اتفاقات تازه ای افتاده؟
منم فقط میام به خاطر تو چک میکنم و میبینم خبری نیست میرم.
یکم تعریف کن برامون
- - - Updated - - -
منم فقط میام به خاطر تو چک میکنم و میبینم خبری نیست میرم.
یکم تعریف کن برامون
خوش به حالت، یه لحظه دلم خواست جات باشم.همسر بد رو میشه راحت با یه لگد از زندگی پرت کرد بیرون، ولی خانواده بد رو باید تا آخر عمر تحمل کرد
نقل قول:
نوشته اصلی توسط میشل
با خانم میشل موافقم
مهارت های ارتباطی بین زوجین می بایست تمرین بشه
مثلا نامه نوشتن - صحبت کردن و منفعل نبودن در راستای درست - مدیریت خشم و ....
همدردی می تونه تمرین خوبی باشه
به چیزهای مثبت فکر کنید - تمرکز به منفی ها خوب نیست.
رسیدیم به صفحه 14 !
شیوه اتون را عوض کنید ...
آروم آروم برید جلو
تاپیک تون را مرور داشته باشید ( یک ماهی حداقل تمرین کنید )
بعد بیاید بگید چه جوری هست اوضاع ،،
یه روزنه پیشرفت هم نشانه خوبی ست .
تغییرات دراز مدت و پیوسته می بایست باشه
قرص جادویی نیست که یه شبه تغییر بوجود بیاره ،،،
حداقل از جانب خودتون این مراحل را برید ( با شیوه تفکر مثبت - عمل به راهکارها - توکل به خدا و ..)
یه ماه اینجوری برید .
موفق باشید .
١.سلام ميشل جان من حضور فعالي در تاپيك ديگران نداشتم ولي مطالب مرتبط با مشكل خودم رو ميخونم راستش به نظرم خودم در مشكل خودم و حلش موندم بعد بيام به شخص ديگري راهنمايي بدم؟و خودم رو فرد مناسبي براي همدردي در شرايط فعلي نميدونم .بعد اينكه مطمينا من از اين انجمن به تنهايي جوابي نميگيرم چشم اميدم به يك انجمن مجازي نيست كه بعضا دچار سوتفاهمات ميشه شد در دنياي واقعي هم در تلاشم مهارت ارتباطي در زندگي حتما موثره ولي بازم شما من رو نميشناسين و من اشاره كردم كه شوهرم تنها ويژگي مثبت من رو روابط اجتماعيم دونسته اين نكته بارزه در من كه اگر دل و دماغ داشته باشم در برقراري ارتباط چه كلامي چه نوشتاري مشكلي نخواهم داشت ولي براي كسي كه خودش رو به خواب زده و نميخواد ارتباط بگيره فايده داره ؟نه!
٢.سلام عسل و شيوا ي عزيز ،مرسي كه پيگيري ميكنيد دلگرمي ميديد واقعا جديدا كه ميام پست ميزارم فقط زمانيه كه ديگه خيلي كلافه هستم و دلم ميخواد يه جا بنويسمش يا به نوعي درد و دل كنم.چيزي نميگم چون چيزي نشده اون سي خودش من سي خودم!، از اخرين بار ديگه نيامده، تماس تلفني كمه و از طرف من هست اگه باشه ،پيامكم بيشتر كاريه،تصميم گرفتم با پدرش صحبت كنم بپرسم كه چي اين رفتارها!؟،در نهايت بازم ممنون كه هستين
٣.سلام C.R.kعزيز ،نمدونم آقايين خانومين ...ولي چه مشكلي داري عزيز من بشه ٢٠صفحه اصلا مگه جاي شمارو تنگ كرده ،من يه تاپيك ايجاد كردم اگر مشكلي هم داره سايت منو محدود ميكنه،من اوايل زياد پست ميزاشتم الان كمتر،من الان چه شيوه اي رو پيش گرفتم برادر يا خواهر من؟؟گهگداري ميام رفرش ميدنم صفحه ام رو ببينم چه خبره،از دردم نوشتم درد تنهايي حالا چرا نميشه نوشت يا اگه بنويسي بازخواست ميشي الله اعلم!نامه ام اوووو تا دلت بخواد قبلا ها داديم اينا ديگه جواب نمده عزيز من!
و در ادامه بله درست ميفرماييد آهسته و پيوسته جواب ميده فقط بازم ممنون ازتون :72:
بعضی موقع ها ما یه راهی را میریم .....می بایست راهمون را بازبینی کنیم چقدر موفق بوده ایم تا رسیدن به هدف
این بازبینی مسیر راه و آنالیزش باعث میشه موفق تر باشیم
ولی در کل خودتون می دونید در مسیر راه ، چه استراتژیکی را انتخا ب کنید
اعتقاد دارم یه خورده فضاتون باید عوض بشه ( همش در مورد مشکل صحبت نکنید )
بعضی موقع ها رها شدن هم خوبه ،،
فکر استراحت کنه ...جان تازه ای می گیره .....
خب اینا نظرات منه ...شاید اشتباه باشه
و شاید همدردی و درد و دل راه حل مسئله شما باشه ،،،
انشا الله موفق باشید .
:72:ویولت عزیز سلام
من رو از قلم نندازی ، منم تاپیک شما رو یگیری میکنم.
اکثر خانم هایی که اینجا ومابقی فضای اینترنت مراجعه میکنن در اولین گام نیاز دارن فردی قوی باشن. این قوی شدن یا شبیه توصیه هایی هست که بشما کردم یا از روش های دیگر که لازمه.
شما وقتی قوی بشین هم از لحاظ درونی و هم بیرونی ، اونوقت این آدم جدید میتونه تصمیمات بهتری بگیره، طرف مقابلش میفهمه با چه کسی طرف هست و چگونه باید عمل کنه.
من اینجا میام سکوت میکنم تا زمانی که ببینم ویولت در جهت رشد فردی مخصوصا از لحاظ روانی چه کارای مثبتی انجام میده و چقدر خودش رو دوست داره.
برای ما پست هایی بذار که انرژی بگیریم...
:72:
سلام دوستان عزيز من اين روزها بيشتر وقتا متمركز رو كار بيرون هستم ولي شبها هجوم افكار و خاطرات دست از سرم بر نميداره صبحها سعي ميكنم به خودم و خونه برسم فيلم و سريال ميبينم روزهايي كه سرم شلوغه خوبه اما خوب نميشه منكر اين بشم كه اين حس مجرد بودن در حاليكه شوهر داري خوشايند نيست روابط ما از وقتي همسرم رفته سرده به نظرم اينكه زنگ ميزنه نمتونه جاي خوشحالي داشته باشه اخه بيشتر من زنگ ميزدم اما الان تو اين هفته دو بار زنگ زده و حالي ميپرسه ، پرسيدم ديگه نمياي؟گفت اواسط تير !گفتم يعني انقدر سرتون شلوغه كلي بهونه اورد اره جمعه ها هم سر كاريم ولي ميخوام از اينكار در بيام منم خوشحال شدم ولي در ادامه گفت همونجا ميخواد دنبال كار ديگه بگرده!راستش نميدونم چي كار ميتونم بكنم از راه دور ،چند روز پيش به پدرش پيام دادم كه همسرم گذاشته رفته و سياست دوري و دوستي پيش گرفته نميدونم تصميمش چيه آيا خونه ميگيره من برم ...پدرشوهرم گفت فعلا كه كارش اوكي نشده ولي به دليل سن و عقل نمتونه چيزي رو بهش تحميل كنه!،واقعا احساس تنهايي ميكنم من كه انتظار تحميل ندارم يعني نمتونه با پسرش حرف بزنه بگه ادم زنش رو نمزاره به حال خودش ....به نظرم وايستادن و سكوت در چنين شرايطي شبيه تاييد كردن رفتارش هست!
افسوس ميخورم به قديما و حسوديم ميشه به خيلي از دوستام كه مشكل من رو با شوهرشون ندارن عكساي زوجي جديدا ناراحتم ميكنه واقعا حس ميكنم هر چقدر گند باشم اين حقم نيست ،راستي شما چيزي در مورد سندرومwife abondenmentشنيدين ؟سندروم رهايى همسر ديشب در موردش خوندم مثل كه بعضي از اقايون دچار اين اختلال ميشن زن فكر ميكنه همه چي اوكيه بعد مرده يهو ميگه ديگه نمخوام خسته شدم ميزاره ميره !درست مثل همسر من ،فقط هيچ راه حلي نگفته شايدم راه حلي نيست يعني اونكه رفته ديگه هيچوقت نمياد!!نمدونم خيلي بهم ريختم بعد خوندنش، ،شايد برم پيش مشاور ديگه ولي واقعا ديگه پولشو ندارم اينجام سوال پرسيدم فرداييش اشتراكم تموم شد !ممنون از همتون كه ميخونيد واسم دعا كنيد .
من يه سوالي امروز ذهنم رو مشغول كرده اصلا گيرم شوهر من برگرده چه تضمينيه دوباره اينكارو نكنه يعني يه سال ديگه ما سعي كنيم تلاش كنيم خوب باشيم بعد دوباره سر يه سري كدورت بگه بيا فلان بيسار اشتباه بود كارم برگشتم ول كنه بره،يعني اصلا اين زندگيزندگي بشو هست؟مثل اينه كه طرف خيانت كنه بعد چه اعتمادي دوباره نكنه ،به نظرتون اومد اصلا جاي شرط و شروطي هست؟چون من واقعا اسيب دارم ميبينم با اين رفتارش ،ميدونم الان كه ميگه جدايي ولي اين فرضيه هم هست كه خوب بعدش چي
سلام.
به نظر من قاطعانه بهش بگید اگر قصد طلاق داره، اقدام رسمی و قانونی کنه.
خانوادتون رو در جریان کامل قرار بدید و خانوادتون قاطع با خانواده ایشون صحبت کنند که تکلیف رو معلوم کنند.
میتونم بپرسم مهریه شما چقدره؟
ویولت عزیز بنظر من که تجربه پنج سال زندگی مشترک دارم، اینکه شما خطا و اشتباهی در گذشته داشتی دلیل نمیشه همسرتون اینجوری بخواد به شما آسیب بزنه. دوست خوبم سعی کن خودت رو ببخشی و خودت رو درک کنی، با خانواده ت صحبت کن تنها خونه نمون. حمایت خونواده ت خیلی مهمه مخصوصا اینکه پدر و مادرهمسرت اهمیتی به این رفتار پسر متاهلشون نمیدن، من جای شما بودم از پدرم کمک میخواستم که قاطع با همسرم صحبت کنه و بگه اگه زندگی این مدلی به حالت دوری و دوستی میخواد مورد قبول شما نیست و باید تبعاتش رو بپذیره. الان شما تو خونه تنها باشی تاثیری روی همسر شما نداره چون نمیبینه. برات دعا میکنم.
به نظرم منم هررررر کاری کرده بودی و هر اتفاقی تو گذشته افتاده بازم شما لایق بلاتکلیفی نیستین.
یعنی هییییچ آدمی حق نداره اون یکی رو بلاتکلیف رها کنه.
من جات بودم اصلا دیگه بهش زنگ نمیزدم.
یادمه پدرت هم تقریبا در جریان ماجرا بود.
به نظرم از پدرت کمک بگیر حتما و دیگه از پدر همسرت چیزی نخواه.
واقعا امیدوارم هرچی که تقدیر هست زودتر برات اتفاق بیفته و راحت بشی.
بدترین حس دنیاست بلاتکلیفی و اینکه نمیدونی تصمیم طرف مقابل چیه و فکر و خیال مثل خوره میفته به جون آدم.
سلام.
در حالت خوش بینانه، حدس میزنم ایشون با این کار میخوان شما رو برای جدایی اماده کنند.
در حالت بدبینانه درصدی احتمال هم میدم که میخوان کاری کنند شما خسته بشید و خودتون اقدام برای طلاق کنید تا بتونن تا حد ممکن از زیر مهریه در برن!
حتما حتما از طریق خانواده اقدام کنید و پدرتون قاطعانه بخوان که جلسع ای رسمی با حضور شما و همسرتون و خانواده دو طرف تشکیل بشه و شفاف سازی بشه و تکلیف مشخص بشه. اگر چند تا بزرگ فامیل به عنوان شاهد جلسه هم حضور داشته باشند خوبه.
هر چه سریعتر این کار رو انجام بدید بهتره.
ضمنا خودتون با ایشون تماسی نگیرید. اگر تماسی گرفتن هم لزومی نداره جواب بدید. اصلا هم لازم نیست بپرسید کی میای؟ فقط همون کاری که گفتم. از پدرتون بخواید قاطعانه وارد قضیه بشه.
ایشون وقتی اینجوری هستن حق ندارن به شما حتی دست بزنند. من جای شما بودم دیگه اونو محرم خودم نمیدونستم و حتی وقتی میومد خونه، حجاب میگرفتم و مثل مرد نامحرم باهاش رفتار میکردم. براش هم آشپزی و ... نمیکردم. خودم برای فقط خودم غذا درست میکردم میخوردم میرفتم دنبال کار خودم. اونم هر وقت گرسنه شد خودش بره هر کاری دلش میخواد بکنه. والا....
سلام مهريه ام ٧٠٠سكه هست ،مرسي عزيزان همتون تقريبا همسو نظر دادين خودم هم دارم به ستوه ميام حالم خوش نيست خونه تنها ميمونم حرص ميخورم ،وقت مشاور گرفتم براي اينكه خيلي كلافم ،ميدونين خانواده من در جريانن كامل الان ولي من همش اوايل مانع شدم رفتار هاي آني نشون بدن حتي پدرم ميخواست با داييش صحبت كنه نذاشتم بارها ،گفتم پدر و مادرش فقط بدونن،اما ته تهش خونواده من به طلاق راضي نيستن يعني ته دلم رو ميلرزونن با همه سرزنش هايي كه ميكنن شوهرمو انگار بهش فرصت ميدن چون طلاق واسشون خيلي خيلي بده هر وقت ميگم الكي مهريه ام رو بزارم اجرا حساب كار دستش بياد مامانم ميگه كه چي بشه ولي از اونورم غر ميزنه ،پيشنهادتون رو مطرح كردم كه بعد دو ماه ديگه جلسه بزارم با خانوادش تصميم چيه تا ابد نمشه كه با روح و احساس من بازي شه....من همش ميگفتم دلم ميخواد حفظ كنم اين زندگي رو واسه همين پاي دادگاه و اين حرفا رو نكشيدم وسط حتي اينكه اين مهريه رو بزارم اجرا بخاطر اينه كه آدم شه به خودش بياد الانم همش خودمو كنترل ميكنم خشمم رو يه وقت رو خانوادش خالي نكنم اخه بگم نامردا خودتون رو بزارين جاي من اصلا به مامانش بگم شوهرت ولت كرده بود دست رو دست ميزاشتي نگاه ميكردي ،بخدا من انقدر گند نبودم اين بشه سهمم هي ميشينم خونه ياد رفتاراي خودش ميفتم خودش باعث سردي شد رفتاراش بي ادبيش همراه نبودنش غرور و عدم گذشتش چرا خودش رو نميبينه؟من واسه چي ميخوام باشه !؟واقعا انقدر تو سرم هي نشخوار ميكنم سرم درد گرفته بچه ها ممنونم خواهشا شما تنهام نذارين تو اين روزا :72:
سلام ویولت جان، من تا حدودی حال همسرت رو میفهمم چون شوهر من مثل خود شماست البته با توضیحاتی که خودت دادی اینطور برداشت کردم. همسر من اضطراب مداوم ، افسردگی، حمله های اظطرابی شدید و ترس از بیماری داره، تو این چند سال که باهاش زندگی کردم میتونم بگم حتی یک روز آروم و بی دردسر نداشتم چون همیشه درگیر مشکلات همسرم بودم. با من رفتارش همیشه مهربان و محترم بوده، به من هیچ بدی نکرده، به خانوادم احترام کامل میزاره و خیلی هم دست و دلباز هستش ولی زندگی کردن باهاش بسیار سخته و من هم احساس میکنم دیگه بیمار شدم. من هم به خاطر مشکلات روحی همسرم نتونستم بچه دار بشم چون اون توان پذیرش مسیولیت و مشکلات و درگیریهای بچه رو نداره. بعد از مدتی ادم احساس میکنه تبدیل شده به یک پرستار خصوصی که کارش فقط سرویس دادن به همسرش هست بدون اینکه این رابطه متقابل باشه. روزهایی بود که شوهرم روزی 3 بار حمله اضطرابی شدید میگرفت و من باید آرومش میکردم، روزای سختی بود. رابطه جنسی هم صفر چون همسرم نمیخواد و تمایلی نداره... تو این شرایط من بعد از یک دوره طولانی تلاش برای درمان همسرم با دارو و روانشناس و غیره دیگه بریدم و تصمیم گرفتم جدا بشم و اقدام هم کردم و چون خارج از ایران زندگی میکنیم احتیاجی به رضایت همسرم نبود و خودم یکطرفه میتونستم اقدام به جدایی کنم. همسر منم مثل شما به شدت مخالف بود ولی فرق من با شما این بود که من از خونه نرفتم و همینجا موندم، ازون به بعد همسرم خیلی تغییر کرد و بهتر شد انگار یک تلنگر بود بهش... من هم دیگه پیگیر طلاق نشدم وای واقعا دچار یک حال بدی هستم چون میدونم هیجوقت زندگی نرمال نخواهم داشت و همه عمرم باید همسرم رو تر و خشک کنم و مراقبت کنم... شرایط سختی هستش میدونم ولی اولین قدم برای اینکه به هسمرت نشون بدی داری تغییر میکنی اینه که وابستگی شدید نشون ندی تماس نگیری حالت خوب باشه ناله نکنی فعان نکنی... امیدوارم متوجه منظورم باشی چون تجربش رو دارم میگم... امیدوارم هر چی خیره برات بیش بیاد
دوست عزیزم ویولت جان.
قوی باشید و‌این‌جمله رو‌همیشه از ذهنتون پاک نکنید«این‌نیزبگذرد».باور کنیدگاهی پذیرش یک اتفاق ناگوار قبل از رخدادش خیلی تلختر از زمانی هست که اتفاق پیش میاد.بالاتر از سیاهی که رنگی نیست،نهایتا اگر‌طلاق پیش بیاد سخت هست شکی‌در‌این نیست ولی زمان و چیزهایی جدیدی که خود طبیعت به عنوان فیلر و‌پرکننده این‌کاستی ها و فقدانهایی که بخاطرطلاق پیش میاد و‌شمارو‌میترسون،به شما کمک میکنه مسائلی که امروز فاجعه و‌کابوس تعبیر میشن براتون شبیه یک خاطره خاک‌خورده و اگر انسان انالیزگری باشین یک درس عبرت باشه.
از منطقتون‌کمک بگیریدتصمیم منطقی بگیرید،موفق باشین
سلام ممنونم عزيزم چه خوب كه تحليل كردي واسم حست رو ، من كاملا ميفهمم كه كسي كه از بيرون به شرايط چنيني نگاه ميكنه براش خسته كننده و دلگير كنندس هر چند كه قبول كنيم اينم مثل يه بيماري جسمي هستش وقتي خود فرد درگير از بيرون بهش نگاه ميكنه همه رفتاراش خيلي مسخره ميزنه ولي خوب خيلي طول ميكشه به آگاهي برسه و كم كم خوب شه منم روزهاي خوبي نداشتم خودمم دوست نداشتم اين وضعيتو حسرت لحظه هايي رو ميخوردم كه نمتونستم شاد باشم مثل يه فرد معمولي ولي يكسال و نيم از اون حالتها خداروشكر گذشته، منتها شوهرم الان ول كرده رفته بعد شما واقعا همراه همسرتون بودين شوهر من حتي وقتي بر ميگردم خيلي عقب خيلي قبلتر از اينها كم توجهي و بي توجهي به اين مشكلات من ميكرد ولي خوب اين حس اونه يه بار بهم گفت خوب من كه تقصير ندارم !راست ميگه ولي منم تقصير نداشتم شوهر شمام تقصير نداره كه شيمي مغزش بهم خورده ،فكر نكنيد از قصد ميكنه البته بعضي رفتارها واقعا رو نروه منم ميدونم ،منتها آستانه تحمل هر كسي متفاوته من فكر ميكردم كسي كه مدام تو گوشم ميگه دوستت دارم انقدري دوسم داره كه كمكم كنه نه كه تنها ولم كنه، خيلي لطف كردي بازمنقل قول:
نوشته اصلی توسط niloofarjan
سلام ،عاشق اين جمله ام ،اره اينم ميگذره منتها سخت ميگذره سعي ميكنم مثل قبلا ها خودم رو آزار ندم به خودم ميگم تنها زماني اين رابطه ارزش داره كه اونم بخواد منو واسم ارزش قائل شه مثل قبل حتي بيشتر از قبل،خيلي سخته بعضي چيزا فقط با گذشت زمان التيام داده ميشه ولي ما هيچوقت در لحظه نمتونيم دردشون رو حس نكنيم منم درد دارم همه تنم درد ميكنه! ، مرسي دوست عزيزمنقل قول:
نوشته اصلی توسط wisdom
این روزها که می گذرد
شادم
این روزها که می گذرد
شادم
که می گذرد
این روزها
شادم
که می گذرد...
متوجه هستم که شما دست خودت نبود منم دقیقا به همین دلیل هست که موندم چون مدام به خودم میگم دست خودش نیست و بیماره. اینکه همسرت درک نمیکرد هم دست خودش نبود اون واقعا نمیتونست تورو بفهمه، برای کسی که مشکل شما رو نداره حالتهای شما قابل درک نیست و یک جور لوس بازی و زیاده روی به نظر میرسه به خصوص برای کسی که خودش هیچوقت خودش یا خانوادش درگیر چنین مشکلاتی نبوده باشند. ببین اینکه شما میگید یک سال و نیمه خوب شدید درست ولی شما زمانی خوب شدید که مشکلات شما دیگه اثر خودش رو روی احساسات همسرت نسبت به شما و رابطه با شما گذاشته بود. ببین عزیزم یکسری از حس ها
وقتی میمیرن دیگه زنده نمیشن! برای زنده شدنشون باید راه و روش رو کلا عوض کرد و یک ادم دیگه شد که اونم واقعا برای هر دو طرف زمانبر و فرسایشی هستش. ولی همچنان با چیزایی که از همسرت و خودت میگی و اینکه خیلی دوستت داشته من فکر میکنم زندگی شما هنوز امکان داره که درست بشه. بزار همسرت یکم تنها باشه و فکر کنه بهش فرصت بده.
مستقل عمل کن شما یک خانم هستی مستقل، زمان زیادی هم از رفتن همسرت نگذشته فعلا پای خانواده ها رو وسط نکشی به نفعته تجربه نشون داده هر وقت خانواده ها اومدن وسط کارو خرابتر کردن. ببین اون از همین رفتارای متکی شما فرار کرده ، قوی ظاهر شو نتیجش رو میبینی.
بله نيلوفر جان دقيقا همينطوره تاثيرش رو گذاشته يه بار روانشناسم پرسيد چي ميخواي گفتم يه كنترل كه ميشد دكمه عقبش رو زد رفت عقب و عقبتر دوباره شروع كرد ميدونم خيلي غيرواقعيه نميشه مگر تو سريال دارك!من راستش از خودم و سهم خودم بدم مياد اگه بر ميگشتم با همين دانش نميگم مريض نميشدم ولي سعي ميكردم بهترين خودم باشم خيلي كارها و نميكردم خيلي رفتارهارو اصلاح ميكردم ولي متاسفانه نميشه وقتي خراب ميشه وقتي ناراحتي بي احترامي دخالت عدم تفاهم و درك پيش بياد و همش بشينه تو ذهن طرف چجوري پاك بشه،يه مشاوري كه خوشم هم نمياد ازش و همين دو ماه پيش رفتيم گفت شما شش سال اين مسايل رو داشتين حالا شش سال هم زمان نيازه اصلاحش كنيد يعني خوب ميشه گذاشتن وقت و صرف زمان و يه جورايي با اين حرفش مهر تاييد زد به حرفاي شوهرم ،به قول همسرم هرچيزي تاوان داره اينم تاوان منه،بعيد ميدونم اون فكر كنه اخه خودش ميگفت تصميم گرفته يعني قبلا تنهايي فكراش رو كرده و اين منم كه نمتونم تصميم درست رو بگيرم خانوادمم بيچاره ها همش نگرانن تلاشم اينه حال خودم خوب باشه كه اونام استرس منو نكشن، ممنونم ازتنقل قول:
نوشته اصلی توسط niloofarjan
نیلوفرجان مقایسه شما با صاحب تاپیک درست نیست و اشتباه هست در واقع شما را باید با همسر ویولت مقایسه کرد ، ویولت دقیقا شرایط همسر شما را داره و همسرش هس که از پرستار خصوصی بودن برای یه عمر خسته شده و دیگه تحمل ادامه دادن را نداره همسرشه که میخواد از این زندگی فرسایشی بیاد بیرون همین تصمیمی که شما در مورد زندگی با همسرت گرفته بودینقل قول:
نوشته اصلی توسط niloofarjan
اما همسر شما سعی کرد و خودشو عوض کرد تا شما را داشته باشه چون میدونست واسطه کردن پدر و مادرا و بقیه بزگترا فایده نداره و البته نتیجه این تغییر رفتارش را هم دید و تونست شما را نگه داره امیدوارم ویولت هم بتونه خودشو تغییر بده تا نتیجه بگیره
بله منم دقیقا همین را گفتم! حس خودم را گفتم که مشابه حس همسر ویولت هست، شاید بد نوشتم ولی منظورم همین بود
سلام ویولت جان،
خبری ازتون نیست دیگه نمیایید به تاپیکتون سربزنید.
سلام دوستان عزيز چي بگم براتون ،اين روزا سرم خيلي سرگرم بود و پيش يه مشاور جديد رفتم تا الان دو جلسه رفتم ،حس بهتري دارم از اينكه پيش مشاور ميرم هرچند كه اعتمادم كمي متزلزل شده ولي خوب وقتي پرسيد ازم چه كمكي ازشون ساختس،من گفتم ميخوام كمكم كنيد تصميم بهتري داشته باشم و تو حل و تحليل بهتر كمكم كنيد و خوب تصميم گيري خيلي برام سخته و گاهي وقتا واقعا نميدونم بايد چي كنم ،
حالا براتون از همسرم بگم كه شنبه اومد دوشنبه رفت ،وقتي اومد همون شب خوشحال بوديم روبوسى كرديم حرف زد خودش رو مشتاق مسايل كاري من نشون داد ،شب هم كمكي در اغوش هم خوابيديم تا بعدازظهر و شام اوكي بود تا رفتيم شام اونجا انگار باز ميخواست بگه ما سرديم با فاصله از من رو مبل ديگري نشست وقتي اومديم بالا داشت با گوشيش ور ميرفت ميخنديد اروم از پشتش گذشتم،ديدم چتي رو بست حساس شدم گفتم چرا ميبندي گفت نبستم دستم خورد گفتم من خرم مگه،گفت مهم نيست،كشيدم كنار ديگه حيزي نگفتم شب بينمون سكوت بود،يهو شروع كرد ويولت خيالت رو راحت كنم كه راحت بخوابي اميدي نداشته باش به رابطه ما من تصميمم رو گرفتم و كلي حرف قطار منم گفتم اينارو قبلا هم شنيدي بعدم كلي اروم با خودم تاصبح گريه كردم،ظهر ميخواست بره قبل رفتن صحبت كرديم دوباره،گفتم اينبار ببين راهش مشخصه گفت چي گفتم تو فقط حرف از جدايي ميزني اگه مرد عملي بفرما درخواست و مهريه رو پرداخت ميكني با پوزخند گفت چشم با يه كيسه پول ميام گفتم اين تاوانشهرهمينجوري نيست كه بعد گفت ببين من به اين نتيجه رسيدم ما به درد هم نمخوريم بايد باكسي باشي كه لذت ببري شاد باشي باهاش كفتم صد درصد گفت نمدونم ما رابطه جنسيمون بد بود ....گفتم خوب ما يه پيماني بستيم تو الان گذاشتي رفتي حداقل اين راهش نبود و تصميماتت منطقي نيست گفت تو كه اينجايي من مثل كارگر افغاني دارم ميگذرونم برام سخته و...اگه طلاق بده چرا اينهمه ادم ميگيرن گفت من با خودم فكر ميكنم تا جوني بري سراغ فرد بهتري خلاصه سرتون رو درد نيارم خيلي حرف زديم
موقع خدافظى شد من فقط گفتم حيف من كنترل ندارم دكمه برگشت داشته باشه ولي تو حداقل نامرد نباش رفت و منم رفتم سراغ كارم با هزار تا فكر نيم ساعت ٤٠دقيفه گذشت زنگ خورد در اومد تو با حالت بغض و گريه با دست گفت بيا بغلم رفتم تو بغلش گريه ،منم ترسيدم كسي چيزيش شده ،گفت من نامرد نيستم كلي بغل ،تهش گفت من ميدونم پشيمون ميشم همش بهت حس دلسوزي دارم از كجا پشيمون نشم..
بعد رابطه جنسي داشتيم و حتي در شب و هر دو بار به نظرم اوكي بود عالي بود حتي تلاشم رو كردم كه من شروع كننده باشم من يه كاري يا پوزيشنى رو داشته باشم كه دوست هم ندارم ولي تهش بعد ارضا چندان راضي نبود اينكه گفت نميشه ديگه سكسمون رو نگاه ،انگار مثلا خودش فوق العادس يا يه فانتزي كامل عالي تو ذهنش داره كه من اون لذت رو به همراه نميارم حس بدي بود شادي از اينكه دارم تلاش ميكنم فاصله كم كنم ناراحتي از اينكه ضدحال ميخورم با حرفا
گفتم همينه ديگه بي نظير نميشه حالا خوبه تو هميشه ارضا ميشى ديگه حرفي نزديم صبح هم موقع رفتن خدافظي خوب بود و رفت رسيدم زنگ زد .
ولي بچه ها من دلم خونه، حس بدي دارم اين وضعيت منو دلسرد ميكنه .
امروز با مشاور همه رو در ميون گذاشتم اون ميگفت با توجه به صحبتاي من ديگه شوهرم نميخواد اين رابطه رو و باتوجه پيشينه من محيط خانواده و ... تنها راه اينه رها كنم اونرو به حال خودش و بهش بگم باشه من اينجا ميمونم تو اونجا و انقدر تلاش نكنم و در نهايت شايد يكسال هم بشه ولي يا اون رابطه ديگه رو شروع ميكنه يا بر ميگرده ولي اگر برگرده ميمونه و اون يا يه چيزي تو ذهنش تموم نشده داره يا درگير رابطه ايه يا ميخواد بره تجربه كنه و خوب بهرحال علاقه اي نداره اينور درست كنه و تو اين مرحله بازسازي نميشه صورت بگيره گفت مثل يه آدم مرده و احيا كردنش خيلي سخته ،اگر اينجا يه كشور غربي بود با توجه به اينكه اون ميخواست ترك كنه همه قطعي ميگفتن رها شو ولي خوب در ايران پروسه طلاق سخته و شرايط منم ويژه منه و بهترينكار اينه ...البته ته جلسه يه چيزاي در مورد اوايل ارتباط جنسيمون گفتم كه براش جالب بود گفت جزييات خيلي كمك ميكنه دلايل رو بهتر درك كنيم .ته تهش خودمم و خداي خودم واقعا از اينكه به زور بخوام نگهش دارم خوشم نمياد دلم ميخواد خودش بخواد منو دوباره كه نميخواد اين تلخترين حقيقت ممكنه ،ديگه برم ،منتظر نظراتتون هستم مهربونا:72:
ویولت عزیز بنظرم که محبت همسرت خیلی امیدوار کننده س و چقدر خوبه که با مشاور صحبت میکنی و بهترین راهکار رو بهت داده که رها کنی و کار خودت رو انجام بدی. همسرت احتمالا بین دوراهیه و تصمیم گیری براش سخته و از طرفی شمارو هم دوست داره. فقط سعی کن التماس نکنی (البته منظورم از ابتماس اینه که موقع پیام فرستادنش توجهی نشون نمیدادی بهتر بود)هرچقدر بیشتر رها کنی، بهتر میتونه تو فضای آزاد تری تصمیم بگیره. این نظر منه. تنها نمون تو خونه و برو منزل پدرت. راستی رابطه ت با خانواده همسرت چطوره؟ باهات در تماس هستن موقع نبودن همسرت؟
سلام ممنون عزيزم، من چرا اميدوار نبستم پس همش فكر ميكنم تو ذهنم كه طلاق بگيريم تموم شه اونم بره دنبال زندگيش منم شايد اين صلاح ماس شايد ما مال هم نيستيم يا از اول اشتباهي بوديم...مشاوره خوبه حس حمايت بيشتري دارم ولي راه حلش عجيب غريب بود يعني گفت خوب تو كه طلاق نمتوني بدي يا نمخواي يا نميشه اون آدمم پولي نداره بهت بده همين راه ميمونه حالا اين وسط ممكنه اون بره دنبال رابطه جديد يا من اصلا برم و ديگه نخوايم ولي قبلش توافق كنيم در اين شرايط ميشيم مثل دو تا هم خونه همون اصطلاحي كه شوهرم گفت و خوب يكم مسخرس از اين بابت كه يه همكاري داشتم با يه بچه زندگيشون اينطور بود كه خيلي دعوا داشتن و ميخواستن جدا شن ولي خانم بخاطر خانوادش نمتونست توافق كردن زير يه سقف بودنولي اقا با يكي دوست بود خانوم هم البته بعد بهم زدن ولي بعد دو سه سال هنوزم ميخوان يا در شرف جدايين اين چه وضعشه آخه البته مشاور گفت كساني كه تو دهه سي زندگي رابطه جديد تجربه ميكنند يا خيانت ميكنند به دليل پختگي بيشتر احتمال بازگشتشون خيلي بالاتر .نقل قول:
نوشته اصلی توسط زن ایرانی
خانواده همسرم خيلي تلاش ميكنن مادر شوهرم گاهي غذا ميده گاهي گوشت و مرغ مياره بالا و در كل خيلي سعي ميكنن صميميت حفظ شه از طرف من سر سنگينيه يعني خوب خيلي گرم هم نميگيرم بهش يه بار گفتم نميتونم طبيعي باشم و عادي وقتي قضيه عادي نيستش من دلخورم از اينكه شمام چيزي نميگين و اين يعني تاييد بعد اونم گفت خيلي حرف زده گريه كرده ....ميدونين نمخوام از سر دلسوزي منو بخواد راستش حس ميكنم اينجوري منتش رو سرم هست بخاطر اصرار خانواده اومده حسي نداره بهم يا بخاطر دلسوزي و ترحم و اين از درون من رو دچار ياس ميكنه پناه بر خدا
سر سنگینی همراه با پذیرش غذا و گوشت و مرغ با هم اصلا معنی نمیده
اگه سرسنگین هستی غذا و... اصلا نگیر و اگه غذا و...میگیری سرسنگین نباش و خوب برخورد کن و خیلی عادی و منطقی باهاش حرفاتو بزن درخواست هایی که داری با مادرش مطرح کن
یه بوم و دو هوا که نمیشه
سلام دوستان،چه خبر هنوز كسي تاپيك منو دنبال ميكنه؟اميدوارم بخونيد هنوز ...
دوستان شوهر من اصلا پيداش نيست من زنگ نميزنم اونم نميزنه ،كارم اشتباهه؟گفتم به حال خودش بزارمش شايد دلش تنگ بشه و اينكه فكر نكنه من يه طناب انداختم دورش ميكشمش به زور سمت خودم پيش مشاور هم ميرم بعضي وقتا فكر ميكنم اصلا بهتره جداشيم ولي كلي بررسي كرديم من و مشاور كه چرا جدايي خوبه چرا بده ...هنوز من سردرگمم ولي اين طرف منه چون اون حتي يكم هم حوصله منو نداره ميخوام براتون تعريف كنم چراشو...
اول اينكه يه پولي رو از يكي طلب داشت من رو انداخت جلو بگيرم و بعد يكماه اون پول زنده شد ولي اون فرد مبلغ كمتري رو ميخواست واريز كنه ،خدا شاهده فقط دو سه بار گفتم طرف زرنگه و پول رو داره كمتر ميريزه كه از كوره در رفت و بهم گفت برو گمشو بابا!گداي سيصد تومني من ميزارم روش بهت ميدم!از همتون بدم مياد!من خشكم زد گفتم من اصلا پولي خواستم چه طرز حرف زدن نمخوام اصلا اون پول رو !تا الان كه دو هفته شده از پول كه من و پدرم زنده كرديم هيچ خبري نيست!
٢.پدربزرگم عمرشون رو دادن به شما ...هيچ زنگي نزد نه به مادرم نه مادربزرگم خودمم كه هيچي اصلا،يه مسج داد به من كاملا رسمي كه درگذشت نا گهاني پدربزرگ جنابعالي را تسليت عرض نموده و ...همين رو داد مادرم و فقط جاي پدربزرگ نوشت پدرتان،فقط تنها لطفي كرد اين بود به مادر پدرش گفت اونام جان بر كف لطف كردن اومدن سر تشييع جنازه و پدرش يكبار ديگم اومد ،يعني كاش اين درك رو خودش داشت جاي پدرش .
از وقتي پدربزرگم فوت كرده حالم بد شده دوباره انقدر همه از شوهرم پرسيدن منم گفتم سر كار تهران ،پيچوندمشون ول كنم نبودن ،تازه يادم اومد دوباره چقدر شرايطم گنده ،خيلي تنهام ميدونم خدايي هست اما بدجوري دلم گرفته ،كسي نظري داره؟مشتاق شنيدنم...